Πριν από λίγες ημέρες σε μια γειτονιά της περιοχής μας, στην
Ευγένεια, μια παρέα ανδρών νεαρής ηλικίας κυνήγησε για αρκετή ώρα μια κοπέλα
και την παρενόχλησε σεξουαλικά. Το περιστατικό έγινε αμέσως είδηση η οποία
διαχύθηκε κατά βάση στα social media, με στόχο να το μάθει όσο περισσότερος
κόσμος γίνεται και κυρίως τα κορίτσια και οι γυναίκες της γύρω περιοχής, ώστε
να είναι ενήμερες και προετοιμασμένες. Κάπως έτσι, το μάθαμε και εμείς.
Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία γειτονιά που
μια γυναίκα πριν αποφασίσει να βγει έξω, θα πρέπει να σκεφτεί πως να κατευνάσει
τον φόβο της, από ποιους δρόμους να περπατήσει, ποιους ήχους να προσέξει και
πως να αμυνθεί ή να εξαφανιστεί σε ένα πιθανό περιστατικό σεξιστικής
παραβίασης. Γιατί η «απειλή» είναι πάντα παρούσα σε αυτήν τη γειτονιά αλλά και
σε οποιαδήποτε άλλη, γιατί η «απειλή» δεν έχει εθνικότητα/τάξη/θρησκεία, γιατί
αυτού του τύπου η «απειλή» δεν είναι αόρατη, προσωποποιείται σε κοντινό σου
πρόσωπο, σε έναν νεαρό μέχρι και σε κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία. Γίνεται
επίκληση άπειρων «λόγων» για να αιτιολογηθεί η κάθε σεξιστική παραβίαση σε μια
γυναίκα: ίσως να έχει ντυθεί σαν «ξέκωλο» και έχει το θράσος να κυκλοφορεί μόνη
της, ίσως να έκανε κάτι που να μην άρεσε σε κάποιον οπότε της αξίζει να
«τιμωρηθεί», ή μπορεί απλά να διέπραξε το «τρομερό ατόπημα» να βρεθεί μόνη της
σε ένα δρόμο. Ο κατάλογος είναι μακρύς και προφανώς η προηγούμενη πρόταση είναι
μόνο ειρωνεία. Ναι, δεν είναι τσιτάτο, είναι γεγονός! Ζούμε σε έναν πατριαρχικό
κόσμο.
Μέσα σε έναν πατριαρχικό κόσμο που μας πνίγει με τους
σεξιστικούς του λόγους, τις χειρονομίες και συμπεριφορές του, εμείς θα
συνεχίζουμε να κυκλοφορούμε στις πόλεις, να φοράμε ό,τι θέλουμε, να υπάρχουμε
όπως και όπου θέλουμε, μόνες μας ή με παρέα και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν
να επιβάλει τη μαγκιά, τη ματσίλα και την αντρίλα του ούτε στα σώματά μας, ούτε
στις επιθυμίες και τη διάθεσή μας. Μέσα σε αυτόν τον πατριαρχικό κόσμο θα
συνεχίσουμε να ανοίγουμε μονοπάτια συλλογικού θράσους και αλληλεγγύης και να
στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη, γνωστή ή άγνωστη. Δεν θα επιτρέψουμε, από
φόβο, να μας επιβληθεί ο τρόπος που προστάζει αυτός ο κόσμος να ζούμε:
μονοδιάστατες, ελεγχόμενες, εξαρτημένες, αποστειρωμένες. Θα ζούμε όπως
επιλέγουμε. Ή τουλάχιστον για αυτό αγωνιζόμαστε. Ζωή όχι επιβίωση!
Με πείσμα και ενάντια στον καθημερινό σεξισμό που μας
επιβάλλεται, με πείσμα και ενάντια στις ρητές ή άρρητες απαγορεύσεις, με πείσμα
και ενάντια στις πατερναλιστικές λογικές και τους προστάτες, με πείσμα και
ενάντια στη φιλοσοφία της ασφάλειας, δεν θα είμαστε αυτές που θα κλειστούμε στα
σπίτια μας, να μαζευτούν οι σεξιστές: οι γιοί, οι γείτονες, οι πατεράδες, οι
σύζυγοι, οι θείοι, οι φίλοι… προτού το πρόσωπο της θρασυδειλίας τους εκτεθεί
στις γειτονιές τους. Απέναντι στον εξατομικευμένο φόβο η συλλογική ζωή,
απέναντι στη μοναξιά η αλληλεγγύη, απέναντι στον Νόμο η αντίσταση. Κι αυτό
είναι υπόσχεση!
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
* Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 07/07/2020, μοιράζοντας το σχετικό κείμενο (εδώ σε pdf) της πρωτοβουλίας ενάντια στην πατριαρχία, το σεξισμό, τους έμφυλους διαχωρισμούς και διακρίσεις του αναρχικού στεκιού ρεσάλτο και γεμίζοντας διάφορα σημεία των γειτονιών με αντπατριαρχικά, αντισεξιστικά τρικάκια και αφίσες.
