Αντιφασιστική πορεία 30/6, 18.00 στα Κάτω Πατήσια

Αντιφασιστική πορεία, την Τρίτη 30/6, στις 18.00, Συγκέντρωση σταθμός Κάτω Πατήσια


*Αναδημοσίευση από το το blog του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων
http://anokatopatision.espivblogs.net/?p=1100

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις στου Ζωγράφου, Σάββατο 12:00

 

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 27/6 ΣΤΙΣ 12:00.  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑΣ(Ζωγράφου)

Ανάφλεξη (κείμενο σχετικό με τα ΕΛ.ΠΕ)

Ανάφλεξη

Στις 8 Μάη 2015 στα διυλιστήρια του ομίλου των Ελληνικών Πετρελαίων στον Ασπρόπυργο σημειώνεται ανάφλεξη κατά τη διάρκεια επισκευαστικών εργασιών και τραυματίζονται βαριά έξι άτομα, τα οποία μεταφέρονται στις μονάδες εντατικής θεραπείας διάφορων νοσοκομείων, όπου και διαγνώζονται εγκαύματα έκτασης έως και 80%. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, καθ’όλα οριακή, η ζωή αυτών των ανθρώπων παύει να είναι πια η ίδια και μόνο όσοι επέζησαν θα μπορούν από τώρα και στο εξής να μιλάνε αξιόπιστα γι’ αυτή. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το μίσος προς τους υπεύθυνους οφείλει να προσπαθήσει να διαχωριστεί από τη λογική του θεάματος που δημιουργεί μια δήθεν αξιόπιστη κλίμακα σημασίας ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο διαχωρίζοντας τους νεκρούς από τους ζωντανούς και αναγνωρίζοντας μόνο στους πρώτους μια θέση στη μηντιακή πραγματικότητα.

*

Αν η ανάφλεξη αποκάλυψε κάτι, καθόλου αυτονόητο σε πολλά μυαλά, είναι η στενή σύνδεση του εργοστασίου με τον θάνατο, εγγενή στην καπιταλιστική μηχανή. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης το εργοστάσιο προσεγγιζόταν μόνο μέσα από μια στενά οικονομική, και γι’ αυτό προκατειλλημένη, σκοπιά: τα εργοστάσια μπορούσαν να ανοίγουν με εγκαίνια και, κυρίως, να κλείνουν με λουκέτα, να «πετάνε ανέργους στον δρόμο», η παραγωγή τους να κινδυνεύει. Και φυσικά, από μια φιλόδοξη ανατρεπτική σκοπιά, να είναι εκ γενετής και πάντοτε έτοιμα για αυτοδιαχείριση. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, αντί να κλονιστούν, μάλλον εντάθηκαν οι φετιχισμοί που παράγονται από την ίδια τη σχέση κεφάλαιο και θέλουν το εργοστάσιο ως σύνθετο αντικείμενο να έχει ζωή από μόνο του. Το εργοστάσιο υποστασιοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που ο ενδεχόμενος θάνατός του δεν έγινε ποτέ συνώνυμος με τη διαρκή ανθρώπινη εκμηδένιση.

*λουν το ﷽﷽ετιχισμο να κλονιστοού

Η ύπαρξη του εργοστασίου δεν οφείλεται στην ανάγκη ικανοποίησης οποιωνδήποτε «ανθρώπινων αναγκών»: καμία παραγωγική μονάδα δε θα κατασκευαζόταν αν δεν υπήρχε η αναγκαιότητα της αξιοποίησης του κεφαλαίου. Για να μπορέσει επομένως να παραχθεί οτιδήποτε, από ένα σαπούνι μέχρι μερικά εκατομμύρια λίτρα βενζίνη, και να μπορούν τα Ελληνικά Πετρέλαια να χαρακτηρίζονται ως επιχείρηση «ζωτικής σημασίας» για την ελληνική οικονομία, κάποιες ζωές πρέπει να υποβιβάζονται διαρκώς και να βιώνονται διαρκώς ως υποβιβασμένες.Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο του δεσποτισμού του εργοστασίου, ο οποίος ποτέ δεν εξαντλήθηκε στην επιβολή της θέλησης ενός προσώπου, είτε του ιδιοκτήτη είτε του επιστάτη.

*

Η πραγματική τιμωρία όλων των υπεύθυνων για τον θάνατο των τεσσάρων εργατών δεν είναι εύκολη υπόθεση και σε κάθε περίπτωση δεν εξαντλείται σε πρόσωπα: είναι πολύ δυσκολότερο να συντρίψει κανείς τις κοινωνικές σχέσεις που τους έφεραν σε αυτή τη θέση και θα αποκλείσουν στ’ αλήθεια το ενδεχόμενο να πάρουν κάποιοι άλλοι τη θέση τους. Αν έχει ένα ενδιαφέρον να ασχοληθεί κανείς ονομαστικά με τους ιδιοκτήτες και τους διοικούντες των Ελληνικών Πετρελαίων, αυτό έχει πρώτα και κύρια να κάνει με το γεγονός ότι αποτελούν προσωποποιήσεις των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Αυτή είναι η ελάχιστη συμβολή μιας κριτικής ανταγωνιστικής προς το υπάρχον.Όσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι προλετάριοι δεν αναγνωρίζουν ανάμεσά τους μια κοινή μοίρα απέναντι σε ό,τι τους υποβιβάζει σε καμένη σάρκα μέσα σε μια δεξαμενή παράγοντας κινηματικά γεγονότα που δε θα μπορούσαν να ξεχαστούν εύκολα, τα ονόματά αυτών που κατέχουν τις κορυφαίες θέσεις στην ιεραρχία των ΕΛ.ΠΕ. έχουν σημασία μόνο προσωρινά: όσο διαρκεί η περιορισμένη αξία χρήσης τους στα πλαίσια της επιταχυνόμενης κυκλοφορίας τους ως μηντιακά εμπορεύματα.

*

Παρόλα αυτά, αν έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον να ασχοληθεί κανείς ειδικά με την οικογένεια Λάτση, αυτό σίγουρα έχει να κάνει με το γεγονός ότι αποτελεί σύμβολο του τι σημαίνει επιτυχημένος εγχώριος καπιταλιστής: πλήρης εκμετάλλευση της οικονομίας του πολέμου κατά τη διάρκεια της κατοχής, στενές σχέσεις με τον κρατικό μηχανισμό και τις προσοδικές δομές του, διακριτική μεταχείριση, ατιμωρησία. Σε αυτόν τον τιμημένο τόπο ο ηγεμόνας δεν μπορεί να νιώσει μοναξιά. Η στοιχειώδης γνώση της δομής του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού οδηγεί κατευθείαν στο συμπέρασμα πως ιστορικά υπήρξαν και υπάρχουν πάρα πολλές μικρότερες ή μεγαλύτερες οικογένειες Λάτση: αρκεί π.χ. να θέλει κανείς να δει τι σημαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, πραγματικός πόλεμος σε βάρος του πολυεθνικού προλεταριάτου.

*

Τις περισσότερες φορές, εντούτοις, η κριτική εγκλωβίζεται μπροστά στο παρελθόν της οικογένειας Λάτση ως συνεργάτες των Γερμανών κάνοντας από εκεί το άλμαγια να κατηγορήσει τον Λάτση ως μεγιστάνα, ως κάτοχο περιουσίας παραπάνω από το δέον –κάτι που σε κάθε περίπτωση προσδίδει έναν αέρα «εθνικής αντίστασης» στην ασκούμενη κριτική όσο σκληρή κι αν είναι. Η χρήση του όρου «απληστία» δεν είναι αθώα, η ανταγωνιστική κριτική δεν είναι κατηχητικό για να εγκαλεί τους καπιταλιστές στον σωστό δρόμο της αρετής, αλλά απόπειρα ψυχολογιοποίησης των εννοιώνκαι των κοινωνικών ρόλων από τη στιγμή που δε βάζει στο στόχαστρο τις ίδιες τις εκμεταλλευτικές σχέσεις και το αναγκαίο τους υπόβαθρο, την ατομική ιδιοκτησία ως τέτοια.

*

Η ιστορία δείχνει πως πολλοί μπορεί να τεθούν εκτός διαδικασιών της ΓΣΕΕ, αλλά  ΓΣΕΕ να παραμένει βαθιά μέσα τους. Όταν μιλάει κανείς για «υπερκμετάλλευση» και «υπερκέρδη» τόσο, άθελα ή μη, παρακάμπτει την κριτική στο συνολικό κύκλωμα της αξίας, που έχει εδώ και δεκαετίες αναπτυχθεί στην περιοχή. Καταρχήν, πολλοί από τους παλιότερους κατοίκους του Ασπροπύργου απέκτησαν τα οικόπεδα της περιοχής απευθείας από την κατοχική διοίκηση ως ανταπόδοση για τη στήριξη που παρείχαν στο καθεστώς: πρόκειται για τη γη, η οποία τώρα παρέχεταιστις επιχειρήσεις της περιοχής και η ενοικίαση της οποίας γεμίζει τα ταμεία του δήμου με δημοτικά τέλη, από τα υψηλότερα πανελλαδικά. Οι γαιπροσοδικές δομές, επομένως, είναι ίσως οι πρώτες που ενδιαφέρονται για την εύρυθμη λειτουργία των Ελληνικών Πετρελαίων. Ενδεχομένως, συγκαθορίζουν και τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού της ευρύτερης περιοχής, της οποίας τα Ελληνικά Πετρέλαια δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας και είναι από τις επιχειρήσεις της περιοχής στην οποία οι ντόπιοι αποτελούν την πλειοψηφία. Η στενότατη σχέση με τις δομές πολιτικής προσόδου του ελληνικού κράτους είναι πιο εμφανής, μιας και εδώ και δεκαετίες οι μόνιμες, και γι’ αυτό ακριβοπληρωμένες, θέσεις εργασίας στα Ελληνικά Πετρέλαια αποτελούν αντικείμενο πολιτικής συναλλαγής μεταξύ των κομμάτων και της πελατείας τους. Επιπλέον, η συγκεκριμένη διεθνοποιημένη επιχείρηση επηρεάζεται εξίσου, αν όχι περισσότερο, από την ταξική πάλη που λαμβάνει χώρα στη χώρα παραγωγής του εμπορεύματος πετρέλαιο το οποίο επεξεργάζεται μετέχοντας άμεσα στην εκεί απόσπαση υπεραξίας. Δεδομένου ότι η προμήθεια του αργού γίνεται αυτονόητα από πετρελαιοπαραγωγικές χώρες -όπου de facto ο καθεστωτικός ολοκληρωτισμός είναι κυρίαρχος λόγω και των ημιφεουδαρχικών γαιοπροσοδικών δομών που σχετίζονται με την κεντρικότητα του «μαύρου χρυσού»- μπορεί ίσως να γίνει κατανοητό το συνδυαστικό αποτέλεσμα που έχουν τα παραπάνω στην αντίληψη, και την τσέπη, των διευθυντικών στελεχών των ΕΛ.ΠΕ. Για τους συνδικαλιστές κάθε βεληνεκούς, καθώς και για τους υπαλλήλους της επιθεώρησης εργασίας η σιωπή και συνεργασία ανταμείβονται εδώ και καιρό με κανένα ξεροκόμματο που και που. Η Πετρόλα του 1992 απέχει χρονικά πολύ μόνο για όσους υποκρίνονται ότι ένα τέτοιο κύκλωμα απλά δεν υπάρχει και ότι δεν αποτελεί τη μήτρα για την επανάληψη της συγκάλυψης παρόμοιων περιστατικών.

*

Ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, που τραυματίστηκαν στις εκρήξεις της 8ης Μάη, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης 19 Μάη, ο Αντώνης Αβράμπος κατέληξε το Σαββάτο 23 Μάη, ενώ την Κυριακή 31 Μάη, ο Κώστας Μαγγούρας υπέκυψε και αυτός στα τραύματά του.Η ονομαστική αναφορά τους αποτελεί μια ελάχιστη χειρονομία απείθιαςαπέναντι στο υπέρμετρο βάρος των τοίχων του εργοστασίου που συνθλίβειτα συγκεκριμένα πρόσωπα μετονομάζοντάς τα σε «θύματα» και «νεκρούς», μια ελάχιστη χειρονομία αλληλεγγύης απέναντι στην απότομη ταύτιση τους με την κοινωνική τους θέση ως εργάτες, στην απότομη αναγωγήτουςσε εξαρτήματα μιας μηχανήςεξαιτίας της ανάφλεξης.

*

«Ενημέρωση σε συνέχεια του δυστυχήματος της 08.05.2015

Μετά την ολοκλήρωση και παράδοση στις αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες του προκαταρκτικού Πορίσματος, σχετικά με το τραγικό δυστύχημα που συνέβη στις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις Ασπροπύργου, έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία απόδοσης ευθυνών, όπου αυτές υπάρχουν.

Ήδη, η Διοίκηση κίνησε τις προβλεπόμενες από τον Εσωτερικό Κανονισμό της Εταιρείας διαδικασίες για τους εννέα εμπλεκομένους υπαλλήλους και διευθυντικά στελέχη.

Παράλληλα, πέρα από την ύπαρξη των κατάλληλων κανονισμών και διαδικασιών, απαιτείται ριζική αλλαγή κουλτούρας μέσα και από την δρομολόγηση σημαντικών οργανωτικών αλλαγών, που θα ενισχύσουν ουσιαστικά την ασφάλεια και υγιεινή στις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις μας και θα δώσουν την αναγκαία ώθηση στην ψυχολογία του προσωπικού. Οι αλλαγές αυτές έχουν ήδη αποφασιστεί, προγραμματίστηκαν και βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης.

Στόχος της νέας Διοίκησης του Ομίλου ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ είναι η απόλυτη διασφάλιση της καθημερινής ασφάλειας των εργαζομένων, πρωτίστως, αλλά και των εγκαταστάσεων, ώστε να αποτραπούν παρόμοια θλιβερά περιστατικά στο μέλλον.»

από το επίσημο site των Ελληνικών Πετρελαίων, 28.5.15 (η υπογράμμιση δική μας)

*

Ποτέ η ανωνυμία δεν είναι τυχαία· για παράδειγμα, τα πλήρη στοιχεία του οδηγού του τρόλεϊ και του ελεγκτή που προκά­λεσαν τον θάνατο του νεαρού Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι δεν έφτασαν ποτέ στη μηντιακή και διαδικτυακή δημοσιότητα, εκτός ίσως από τα αφηρημένα αρχικά Ν.Π του ελεγκτή. Αντίστοιχα, πόσοι γνωρίζουν το όνομα του ιδιοκτήτη της εργολαβικής εταιρείας που είχε αναλάβει τη συντήρηση των Ελληνικών Πετρελαίων τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έγιναν τα ατυχήματα; Αυτό που πολλές φορές παρομοιάζεται με «πέπλο σιωπής» δεν είναι παρά συνέπεια της αιφνίδιας ανάδυσης μπροστά στα μάτια μας των εχθρικών πεδίων που υποτιμούν τη ζωή μας και που παραμέναν αδιαφανή μέχρι πρότινος. Η περίπτωση του χρυσαυγίτη δολοφόνου Γιώργου Ρουπακιά δεν είναι διαφορετική, παρόλο που η ευρύτατη δημοσιοποίηση του ονόματός του εμφανίζεται εκ των υστέρων να συνηγορεί για το αντίθετο. Κανένας λακές των μμε και των κουτσομπολίστικων μπλογκς δε θα έφτανε να πουλάει εκδού­λευση στα αφεντικά του και φτηνή ευαισθησία στο κοινό του, αν ο ίδιος ο Παύλος Φύσσας πρώτα δεν κράταγε μια αξιοπρεπή στάση στον δρόμο, το πραγματικό πεδίο που κρίνονται όλοι οι πραγματικοί συσχετισμοί. Και, ακολούθως, αν δεν στερούσε στον Ρουπακιά τη δυνατότητα να χαθεί ανώνυμα μέσα στη νύχτα έχοντας ισοφαρίσει με ένα εκ του ασφαλούς μαχαίρωμα την ήττα των υπολοίπων τραμπούκων. Και αν φυσικά τα συγκρουσιακά γεγονότα της επομένης μέρας–τα οποία έδειξαν τον τρόπο που είναι δυνατόν να βρεθεί στον δρόμο ένα σημαντικό κομμάτι του προλεταριάτου της ευρύτερης περιοχής, και όχι μόνο –και δεν απέτρεπαν όχι μόνο το θάψιμο του γεγονότος, αλλά και την περαιτέρω συγκάλυψη των κοινωνικών σχέσεων που οδήγησαν σε αυτό.

*

Όταν μετά το ατύχημα ο Λάτσης δήλωσε πως «η δωδεκάωρη εργασία αποτελεί πάγια πρακτική των διυλιστηρίων κατά τη διάρκεια γενικής συντήρησης», λίγοι τον πήραν στα σοβαρά, ενώ οι περισσότεροι έσπευσαν να καταγγείλουν τις αντεργατικές πρακτικές του ομίλου. Σωστό μέχρι εδώ, αλλά η κριτική ανάγνωση της πραγματικότητας δεν μπορεί να υποκασταθεί από καταγγελίες, μιας και είναι γνωστό σε όλους τους εμπλεκόμενους πως αυτά τα ωράρια έχουν ήδη παγιωθεί εδώ και πολύ καιρό ως τρέχουσα πρακτική.Δεν είναι μόνο η εκμετάλλευση ως τέτοια που έχει χαθεί από τον ορίζοντα, αλλά και ηιστορικότητά της. Όχι χωρίς συνέπειες,πρώτη εκ των οποίων είναι να θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας η επισφάλεια και το ειδικό βάρος της στον καθορισμό των κοινωνικών σχέσεων μέσα και έξω από το εργοστάσιο. Ο πολυετής διαχωρισμός του εργατικού δυναμικού σε μόνιμους και προσωρινούς έχει ήδη καταστήσει «φυσικές» τις χειρότερες σχέσεις εργασίας για τους δεύτερους, και μέσα στα Ελληνικά Πετρέλαια, και αυτό είναι κάτι που κανένας δεν επιτρέπεται να αγνοεί.Η  «διάσπαση» της εργατικής τάξης σε «μόνιμους» και «προσωρινούς» είναι μια συνθήκη που αναπαράγεται τόσο από τα πάνω όσο και από τα κάτω, από τις συνδικαλιστικές πρακτικές μέχρι τις καθημερινές συμπεριφορές και δεν ανατρέπεται με ευχολόγια ή στρουθοκαμηλισμούς. Ειδικά, όταν αποτελεί και αναπόσπαστη εμπειρία μας ως αλληλέγγυοι-ες.

*

Όταν, μετά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων, ο Λαφαζάνης δηλώνει ότι «Όλοι μαζί, Κυβέρνηση, Διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ και εργαζόμενοι, χρειάζεται να προασπίσουμε την αξιοπιστία στην λειτουργία των ΕΛ.ΠΕ, να διασφαλίσουμε πλήρως την υγεία και την ζωή των εργαζομένων. Την ασφάλεια στην εργασία.»δε μιλάει μόνο ως εκπρόσωπος της πρώτης ιστορικά κυβέρνησης που χαίρει (εύθραυστης) υποστήριξης, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, από οργανωμένες δυνάμεις ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Χρειάζεται επιπλέον να γίνει η σύνδεση με τα λεγόμενα της γνωστότερης βεντέτας του θεάματος, όταν αυτός, τρεις μόλις μέρες μετά τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων του ως υπουργός οικονομικών, δηλώνει πως «το κράτος έχει συνέχεια». Το κράτος των ΕΛ.ΠΕ. είναι αυτό που πρέπει να έχει συνέχεια ως η μόνη διέξοδος από την κρίση, η ακόμα πιο στενή σύμπραξη κράτους και κεφαλαίου. Η συνέχιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, είτε με το πιο κατασταλτικό είτε με το πιο ανθρωπιστικό της πρόσωπο, αποτελεί την ουσιαστική συμπύκνωση αυτής της διαδικασίας αναδιάρθρωσης του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων και μετασχηματισμού του κοινωνικού σε έναν ενιαίο φορέα πειθαρχίας και συσσώρευσης κεφαλαίου.

Πρωτοβουλιακό κείμενο που αποτέλεσε την εισήγηση

στη σχετική συζήτηση στο Ρεσάλτο στις 12.6.15

Διήμερο εκδηλώσεων 20-21/6 για τα 10 χρόνια του ΡΕΣΑΛΤΟ

10 ΧΡΟΝΙΑ

ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την καταστολή, την ανάθεση, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, το σχολείο-φυλακή, τις εμπορευματικές σχέσεις, το θέαμα

με την ευαισθησία της εξέγερσης, το πείσμα της ανυποταγής, τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, τη θέληση για ελευθερία 

ΡΕΣΑΛΤΟ σε κάθε εξουσία

2 ημέρες ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Σάββατο 20/6, 9.00μμ

στο πάρκο Σελεπίτσαρι

(από τη δεξιά είσοδο, δίπλα στο θεατράκι)

αυτοοργανωμένη συναυλία

Ξεχασμένη Γενιά (μαθητικό punk - Κερατσίνι)

Πυράκανθος (hip-hop - Αιγάλεω)

No name yet (Κερατσίνι) 

Ζωή Τάχα (Αιγάλεω)

Κυριακή 21/6, 9.00μμ

στο ΡΕΣΑΛΤΟ

(Έβρου 23 & Ελ. Βενιζέλου, Ταμπούρια, 100μ από πλ. Λαού)

Θεατρική παράσταση - μονόπρακτα του Πίντερ

από τη θεατρική ομάδα του Ρεσάλτο

 
Στο διήμερο θα υπάρχουν έντυπα και αφίσες από τα 10 χρόνια λειτουργίας του στεκιού και πολυθεματικός «λαβύρινθος» με ταμπλό, φωτογραφίες, αποσπάσματα πολιτικού και ποιητικού λόγου γύρω από μια σειρά κοινωνικών ζητημάτων.

*χωρίς εισιτήρια, χωρίς αντίτιμο, χωρίς χορηγούς 

Χάρτης πρόσβασης στο πάρκο

Λεωφορεία από Πειραιά, σταθμό ΗΣΑΠ: 824, 825, 826 
Λεωφορείο από Αθήνα: Β18
Η πιο κοντινή στάση στο πάρκο είναι η στάση "Ρομάντζο".

Μοτοπορεία στα διυλιστήρια των ΕΛ.ΠΕ. Σάββατο 13/6 - Εκδήλωση στο Ρεσάλτο Παρασκευή 12/6

Εκδήλωση-Συζήτηση στο Ρεσάλτο, Παρασκευή 12/6, 9.00μμ

"Αν η ανάφλεξη στα ΕΛ.ΠΕ. αποκάλυψε κάτι, καθόλου αυτονόητο σε πολλά μυαλά, είναι η στενή σύνδεση του εργοστασίου με τον θάνατο, εγγενή στην καπιταλιστική μηχανή. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης το εργοστάσιο προσεγγιζόταν μόνο μέσα από μια στενά οικονομική -και γι’ αυτό προκατειλλημένη- σκοπιά: τα εργοστάσια μπορούσαν να ανοίγουν με εγκαίνια και, κυρίως, να κλείνουν με λουκέτα, να «πετάνε ανέργους στον δρόμο», η παραγωγή τους να κινδυνεύει. Και φυσικά, από μια φιλόδοξη ανατρεπτική σκοπιά, να είναι εκ γενετής και πάντοτε έτοιμα για αυτοδιαχείριση. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, αντί να κλονιστούν, μάλλον εντάθηκαν οι φετιχισμοί που παράγονται από την ίδια τη σχέση κεφάλαιο και θέλουν το εργοστάσιο ως σύνθετο αντικείμενο να έχει ζωή από μόνο του. Το εργοστάσιο υποστασιοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που ο ενδεχόμενος θάνατός του δεν έγινε ποτέ συνώνυμος με τη διαρκή ανθρώπινη εκμηδένιση." (από την εισήγηση της εκδήλωσης)

4 ΝΕΚΡΟΙ & 2 ΒΑΡΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ

ΑΠΟ ΕΚΡΗΞΗ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ

ΣΤΙΣ 8/5/2015 ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΛΑΤΣΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΕΔΩ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΜΗΝ ΚΑΕΙΣ…

λόγια  παλιού εργαζόμενου προς νεοφερμένους στα ΕΛ.ΠΕ.

Η εργοδοσία κι οι εργολάβοι, όπως πάντα, εντατικοποιούν τους ρυθµούς εργασίας, µειώνουν τα µεροκάµατα, αδιαφορούν για τα µέτρα ασφαλείας.

Οι εργατοπατέρες-συνδικαλιστές, όπως πάντα, λειτουργούν πυροσβεστικά, κουκουλώνουν τις αιτίες, διασπείρουν τη ματαιότητα, αποπροσανατολίζουν και κάµπτουν την οργή, συµβάλουν στην ταξική συνεργασία και ειρήνη.

Οι εργαζόµενοι µπροστά στον εργοδοτικό εκβιασµό και τους πολυεπίπεδους διαχωρισµούς (όπως σε μόνιµους και προσωρινούς-εργολαβικούς), όπως πάντα, είτε φοβισμένοι είτε αδρανείς, αδυνατούν ή αδιαφορούν να οργανωθούν από µόνοι τους, να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς συναδέλφους τους, να επιβάλουν την τήρηση αυστηρών µέτρων ασφάλειας, να βάλουν ένα τέλος στους εντατικούς ρυθµούς εργασίας.

Τα ΜΜΕ, όπως πάντα, χειραγωγούν, µιλώντας για «τραγικό ατύχηµα» και «διερεύνηση των αιτιών», αποσύροντας όσο πιο γρήγορα το θέµα από τη δηµοσιότητα.

Οι υπουργοί, αριστεροί-κεντρώοι-δεξιοί, όπως πάντα, επιδιώκουν την εκτόνωση, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, υπόσχονται αλλαγές και απόδοση ευθυνών.

Οι δικαστές κι οι εισαγγελείς, όπως πάντα, θα βγάλουν πορίσµατα περί «ανθρώπινων λαθών και παραβλέψεων» και θα απαλλάξουν πλήρως ή θα ρίξουν στα µαλακά τους αποκλειστικούς υπαίτιους: τον όµιλο Λάτση, το ελληνικό κράτος, τις εργολαβικές εταιρείες συντήρησης.

Η δική µας δυνατότητα και δύναµη απέναντι στην καπιταλιστική µηχανή θανάτου είναι η αυτοοργάνωση, η συλλογική αντίσταση, η αλληλεγγύη.

ΤΑ «ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»

ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΛΑΘΗ»

ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΕΛ.ΠΕ.

ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

Σάββατο 13/6 - 12:00

Παλατάκι-Χαϊδάρι

 (λεωφόρος Αθηνών και Καραϊσκάκη)

Αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη ΑΓΡΟΣ (Πάρκο Τρίτση-Ίλιον)

ΛΥΣΣΑ, μια ταινία για την ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
του κινηματογραφικού εγχειρήματος «Λύσσα» (ταινία μυθοπλασίας, 67')
ΣΥΖΗΤΗΣΗ:
Η συλλογική δημιουργία και οι αυτοοργανωμένες παραγωγές στον αντίποδα ενός πολιτισμού παραγωγής θεάματος/εμπορευμάτων.
Θα ακολουθήσει δεύτερη μεταμεσονύχτια προβολή.

ΑΘΗΝΑ, 6 Ιουνίου, 8.30μμ
Α.Σ.Ο.Ε.Ε. (αμφ. Αντωνιάδη)
Πατησίων 76
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 13 Ιουνίου, 8.30μμ
Σχολή Θεάτρου (θέατρο Κλειώ)
Εγνατία 122

Παρασκευή 5/6, 9.00μμ, στο Ρεσάλτο, βραδιά οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα συντρόφου

Μπροσούρα των αναρχικών από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, που εκδόθηκε τον Μάρτη του 2012, σε εκδήλωση στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, με προβολή του ντοκιμαντέρ "Οι καιροί της οργής":

https://drive.google.com/file/d/0B4gfUQcyDNWZTEVxOEdjeUlKNnM/view?usp=sharing

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ - ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Toν Mάρτιο του 2015 μετά από αρκετές συζητήσεις και ζύμωση επί του θέματος της ανάπλασης της περιοχής του πρώην εργοστασίου των Λιπασμάτων, εκδώσαμε σε 150 αντίτυπα την μπροσούρα με τίτλο «Λιπάσματα Δραπετσώνας, μία ιστορία εκμετάλλευσης και αντίστασης που συνεχίζεται». Το χρονικό σημείο έκδοσης της μπροσούρας, η οποία μπορεί να διαβαστεί εξ ολοκλήρου εδώ, συνέπεσε με απανωτές κυριαρχικές  κινήσεις για μία από τις τελευταίες μεγάλες και ελεύθερες σε πρόσβαση περιοχές στην Αττική, κινήσεις που λόγω της χρονικής τους εγγύτητας και της πολλαπλότητάς τους είναι δύσκολο ακόμα να αναγνωστούν σε  βάθος και να εκτιμηθούν με πολιτική βεβαιότητα. Μας παρέχουν, όμως, την ευκαιρία να τις παρουσιάσουμε και να προσπαθήσουμε να τις αποκρυπτογραφήσουμε, δηλώνοντας ότι οποιοδήποτε παιχνίδι παίζεται με στόχο την απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης για την επίτευξη της δήθεν «ανάπτυξης» στις περιοχές μας δεν θα μας βρει συμμέτοχους και χειροκροτητές στην νέα επερχόμενη λεηλασία στις ζωές μας.

·      Στις 9 Μαρτίου 2015 ο δήμαρχος  Κερατσινίου – Δραπετσώνας  Χρ. Βρεττάκος  συγκάλεσε δημοτικό συμβούλιο με θέμα την ανάπλαση της περιοχής του πρώην εργοστασίου των Λιπασμάτων αφού, μετά από μία ενεργητική αδράνειά του για κάποιους μήνες, επανέφερε στην τοπική ατζέντα το ζήτημα (ιδίως μετά την «ευοίωνη» για την δημοτική αρχή ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ). Το δημοτικό συμβούλιο κατά πλειοψηφία ενέκρινε το προτεινόμενο από την δημοτική αρχή του «ΑΛΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ»  ψήφισμα και αποφάσισε να προχωρήσει με εναρκτήριες ημερομηνίες τις 4-5 Απριλίου σε δράσεις στην περιοχή (δενδροφυτεύσεις, καθαρισμούς κτλ.).  Στόχος της δημοτικής αρχής αποτέλεσε η διακοπή των εργασιών του διυλιστηρίου της εταιρείας ΟΙL ONE συμφερόντων Μελισσανίδη στην περιοχή μέσω της θεσμικής πίεσης προς την κυβερνητική πλειοψηφία και δη τον αρμόδιο για το θέμα υπουργό παραγωγικής ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνη για ανάκληση της απόφασης Μανιάτη και τροποποίηση του ρυθμιστικού σχεδίου που είχε μεταρρυθμίσει τους όρους χρήσης και δόμησης της περιοχής, επαναφέροντας τον βιομηχανικό εφιάλτη στις περιοχές μας.  

·      Στις 24 Μαρτίου 2015, στα πλαίσια ανεύρεσης συμμάχων στον διανοιγόμενο πόλεμο, ο δήμαρχος Βρεττάκος επέλεξε την πλευρά Μαρινάκη και συναντήθηκε με τον δήμαρχο Πειραιά Γ. Μώραλη, ο οποίος κατά τη συνάντησή τους δηλώνει ότι «ο δήμος Πειραιά θα στηρίξει το αίτημα για την ανάπλαση των 640 στρεμμάτων της πρώην βιομηχανικής ζώνης, καθώς πρόκειται για ένα εγχείρημα που αφορά όλο των Πειραιά και θα μπορούσε να δώσει προοπτική στην περιοχή». Ο Β. Μαρινάκης μοιάζει να βρήκε κι αυτός από την πλευρά του τους συμμάχους που αναζητούσε, σε πρόσωπα της αριστερής δημοτικής αρχής και της κυβέρνησης, στον ευρύτερο επιχειρηματικό πόλεμό του με τον Μελισσανίδη. Οι δηλώσεις στήριξης του δημάρχου Γ. Μώραλη καταδεικνύουν την πρόθεση του Μαρινάκη να πετύχει επιτέλους την ρεβάνς στην περιοχή, μία νίκη στον πόλεμο με τον Μελισσανίδη, με στόχο το κέρδος του εφοπλιστικού κεφαλαίου (ο Μαρινάκης εκπροσωπεί μέρος του εγχώριου εφοπλιστικού λόμπι) μέσω της ενδεχόμενης δημιουργίας υποδομών αντίστοιχων ενός ναυτιλιακού σίτυ στην περιοχή. Ούτως ή άλλως, μέλη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχαν από το δημοτικό συμβούλιο της 9.3.2015 εμφανίσει προτάσεις που θα μπορούσαν να κουμπώσουν στα επιχειρηματικά σχέδια του εφοπλιστικού λόμπι που εκπροσωπεί ο Β. Μαρινάκης. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Καρακώστα ονειρευόταν πολυτελή εστιατορία στην κορυφή των σιλό που υπάρχουν στα διυλιστήρια Μελισσανίδη για να σερβίρουν με μισθούς πείνας οι κάτοικοι των περιοχών τους κάθε λογής εφοπλιστάδες και πλούσιους επισκέπτες ενώ ο συγκυβερνών βουλευτής των ΑΝΕΛ Δ. Καμμένος δήλωσε ότι η «ανάπτυξη» της περιοχής πρέπει να είναι συνυφασμένη με την εμπορική ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας γιατί οποιοδήποτε «σχέδιο ανάπλασης» πρέπει να εμπεριέχει ανταποδοτικά οφέλη για τους επενδυτές που θα κληθούν να γεμίσουν την περιοχή με κάθε λογής εμπορικό κέντρο και κατάστημα.

·       Στις 8 Απριλίου 2015 μετά τις κινήσεις του δημάρχου Βρεττάκου με το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου, την σύμπραξη με τον Γ. Μώραλη και τους λοιπούς δημάρχους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά και τις εργασίες στην περιοχή στις 4-5 Απριλίου, η εταιρεία ΟΙL ONE εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία υπερασπιζόταν την ήδη πραγματοποιηθείσα επένδυση και αναφερόταν στην αδυναμία αναστροφής της επένδυσής της δηλώνοντας ότι η παρουσία των εγκατάστασεών της είναι υποχρεωτική για το λιμάνι του Πειραιά, εμφανίζοντας το αναπόφευκτο της παρουσίας των διυλιστηρίων της στην περιοχή.

·       Στις 14 Απριλίου 2015, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον κινέζο ομόλογό του στην οποία συμφωνήθηκε η κατοχύρωση της επένδυσης της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και η επέκταση της ήδη υπάρχουσας συνεργασίας με στόχο την περαιτέρω «ανάπτυξη» του λιμανιού του Πειραιά.     

·       Στις 24 Απριλίου 2015, η Πρότυπος Κτηματική Α.Ε., θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας και ιδιοκτήτρια της μεγαλύτερης έκτασης από τα 640 στρέμματα, προχώρησε, μετά τις εργασίες που έκανε ο δήμος στις 4-5 Απριλίου, σε κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζητάει χρηματική ποινή 30.000 ευρώ και προσωποκράτηση του δημάρχου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, για τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν με καταπάτηση της ιδιοκτησίας της, δηλώνοντας ρητά την παρουσία της στο χώρο μετά και τις δηλώσεις Βρεττάκου – Γαβρίλη για ενδεχόμενη απαλλοτρίωση της έκτασης της Εθνικής Τράπεζας.

·       Την σύμπραξη Βρεττάκου – Μώραλη και των υπολοίπων δημάρχων της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά ήλθε να επικυρώσει η πρώτη θεσμική κίνηση του υπουργού παραγωγικής ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνη. Στις 28 Απριλίου 2015 σε συνεργασία με τον αντιπεριφερειάρχη Αττικής Γ. Γαβρίλη προχώρησε με δελτίο τύπου στην ανακοίνωση τροπολογίας για την τροποποίηση του ρυθμιστικού σχεδίου Αθήνας – Αττικής όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων κατά λέξη τα εξής: «Ο Υπουργός ΠΑΠΕΝ Παναγ. Λαφαζάνης και  αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής και τον αντιπεριφερειάρχη Γιώργο Γαβρίλη και την καθοριστική συμβολή του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας επεξεργάστηκαν τροπολογία για την ΑΝΑΠΛΑΣΗ της περιοχής της Λιμενοβιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου (πρώην Λιπάσματα). Η τροπολογία, η οποία υποστηρίζεται και από το Δήμο Πειραιά και όλους τους Δήμους της Β’ Πειραιά και θα κατατεθεί προς συζήτηση και ψήφιση σε επόμενο νομοσχέδιο στη Βουλή, ακυρώνει τη δυνατότητα να εγκατασταθούν, όπως κακώς προέβλεπε ο ν. 4277/14, στην εν λόγω περιοχή βιομηχανικές, μεταποιητικές και άλλες χρήσεις που αλλοιώνουν και επιβαρύνουν το φυσικό περιβάλλον και το ιδιαίτερο κάλλος της παραθαλάσσιας ζώνης. Ταυτόχρονα, η περιοχή αυτή με τις χρήσεις πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού και κοινής ωφέλειας που προβλέπονται, σχεδιάζεται ως περιοχή στρατηγικής παρέμβασης για την ποιοτική αναβάθμιση του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και όλης της ζώνης Α’ και Β’ Πειραιά». Στην ως άνω προτεινόμενη τροπολογία (την οποία μπορείτε να δείτε συνολικά εδώ) προβλέπεται μεταξύ άλλων  «η δημιουργία ενός πόλου υπερτοπικής εμβέλειας για την αναβάθμιση του δυτικού Πειραιά, με χρήσεις πολιτισμού, εκπαίδευσης, υγείας, αθλητισμού, πράσινου και αναψυχής ενώ έμφαση δίνεται στην ενίσχυση χρήσεων, αυτού του χαρακτήρα, άμεσα συνδεδεμένων με τη λειτουργία του αστικού ιστού και στην χωροθέτηση συμπληρωματικών χρήσεων της αναψυχής προς το θαλάσσιο μέτωπο.  Ο μέγιστος συντελεστής δόμησης που είναι δυνατόν να καθοριστεί από την πολεοδομική μελέτη ορίζεται σε 0,15 επί της συνολικής έκτασης». Το περιεχόμενο της τροπολογίας δημιουργεί όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Πως θα γίνει η αναστροφή της επένδυσης Μελισσανίδη (ο υπουργός είχε μιλήσει για το «δύσκολο» μίας τέτοιας κίνησης στο δημοτικό συμβούλιο και η ανακοίνωση της ΟΙL ONE αφήνει σαφείς αιχμές), με ποια κονδύλια θα γίνει η ενδεχόμενη απαλλοτρίωση της περιοχής, ποιο είναι το συγκεκριμένο πλάνο της «ανάπλασης» κ.ο.κ.; Εξάλλου, η ασάφεια του περιεχομένου της (πέρα μόνο από την σαφή  κατάργηση των βιομηχανικών και βιοτεχνικών χρήσεων γης στην περιοχή) δεν μοιάζει να είναι τυχαία αν προσέξουμε και την σωρεία θεσμικών και επιχειρηματικών κινήσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα.

·          Οι τελευταίες εξάλλου κινήσεις αφορούν κυρίως το ζήτημα του ΟΛΠ, που όμως φαίνεται πως συνδέονται άρρηκτα με το ζήτημα των Λιπασμάτων σε επίπεδο συνολικής θέασης των κυριαρχικών κινήσεων στην περιοχή.  Στις 12 Μαΐου 2015  το διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ πρότεινε εν τέλει την πώληση του 51% του λιμανιού από την πλευρά του ΟΛΠ, με  την COSCO να αποτελεί την πρώτη επιλαχούσα για καρπωθεί το λιμάνι, την ώρα που η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων μοιάζει να αποτελεί δεδομένο κομμάτι της επερχόμενης συμφωνίας κράτους - δανειστών.  Ο Β. Μαρινάκης όμως αντέδρασε άμεσα στο ΤΑΙΠΕΔ και εμφανίστηκε ξανά επιθετικός απέναντι στα σχέδια πώλησης του ΟΛΠ. Στο δημοτικό συμβούλιο Πειραιά στις 20 Μαΐου 2015, ο Β. Μαρινάκης δήλωσε επί λέξει:  «Παραμένω σταθερός στην θέση μου ενάντια στην πώληση του λιμανιού και υπέρ της τακτικής των συμβάσεων παραχώρησης σε περισσότερους από έναν επενδυτές, κατά το πρότυπο άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών λιμανιών. Ενδεικτική είναι η κατατεθειμένη στο δημοτικό συμβούλιο πρόταση, για την δημιουργία δημοτικού λιμενικού ταμείου. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος βιώσιμης ανάπτυξης ολόκληρης της παραλιμένιας ζώνης. Επίσης να είστε σίγουροι, πως η παρούσα Δημοτική Αρχή δεν πρόκειται να δεχθεί την διαιώνιση της απαράδεκτης λογικής της μη ύπαρξης ανταποδοτικών οφειλών για τον δήμο από την λειτουργία και την κίνηση του λιμανιού, που επιβαρύνει το σύνολο της δραστηριότητας στον Πειραιά.» Η επαναφορά της πρότασης από την πλευρά Μαρινάκη για δημιουργία λιμενικού ταμείου ελεγχόμενου απολύτως από τον δήμο Πειραιά, στο οποίο λιμενικό ταμείο θα μεταβιβασθεί με σύμβαση παραχώρησης από το κράτος ο έλεγχος του λιμανιού καταδεικνύει τις προθέσεις Μαρινάκη. Ο ίδιος θέλει να ελέγχει μέσω του δήμου τις συμβάσεις παραχώρησης χρήσης του λιμανιού σε ιδιώτες επενδυτές, να βρεθεί δηλαδή στην θέση του απόλυτου κυρίαρχου στο λιμάνι του Πειραιά. Εξάλλου, η διαφαινόμενη σύμπραξη του Μαρινάκη με τον δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας για την περιοχή των Λιπασμάτων σε συνδυασμό με την προσπάθειά του να καρπωθεί μέσω του δήμου Πειραιά όλη την λιμενική και παραλιακή ζώνη, σκιαγραφεί μία ιδιόμορφη συνθήκη η οποία έχει ακόμα αρκετά επεισόδια για να ολοκληρωθεί. Η ιστορία των Λιπασμάτων συνεχίζεται…

22/5/2015

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Σε συνέχεια της έκδοσης μπροσούρας για την περιοχή των πρώην λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, τον Μάρτη του 2015.

Η μπροσούρα σε pdf