ένα σχόλιο για την καταδίκη μιας γυναίκας

[από την πρωτοβουλία του ρεσάλτο ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία, τους έμφυλους διαχωρισμούς και διακρίσεις]

αφίσα από την πρωτοβουλία θεσσαλονίκης για την υπόθεση της Κορίνθου

“Στις 22 Ιουνίου 2016 το βράδυ, δύο κοπέλες, 17 και 22 χρονών, κάθονταν σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Κορίνθου. Ένας 46χρονος άντρας τις πλησίασε και τους επιτέθηκε. Στην αρχή με σεξιστικές φράσεις κι έπειτα, όταν του ζήτησαν να φύγει, κινήθηκε απειλητικά εναντίον τους. Παραβίασε σωματικά την 17χρονη, πιάνοντάς της το στήθος, και παρά τις προσπάθειες των δυο γυναικών να απομακρυνθούν, εκείνος συνέχισε την επίθεσή του. Η 22χρονη, φοβούμενη ότι αυτός θα βγάλει μαχαίρι, αμύνθηκε με το μαχαίρι που είχε μαζί της, βρίσκοντάς τον στο θώρακα. Ο άντρας απεβίωσε και οι κοπέλες συνελήφθησαν. Η 22χρονη [...] αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, και παραβίαση της νομοθεσίας για κατοχή και χρήση όπλου, και η 17χρονη που αφέθηκε ελεύθερη 2 μήνες μετά, αντιμετωπίζει την κατηγορία της συνέργειας. […]”

Οι βιαστές δεν είναι κάποια «τέρατα» με «ειδικά», αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά -μορφικά, αισθητικά, ηλικιακά, αντιληπτικά, φυλετικά, σωματικά- ούτε έχουν κάποιες «ειδικές» ιδιότητες… Οι βιαστές δεν οργανώνουν από πριν, σώνει και ντε, έναν βιασμό, τις περισσότερες φορές απλώς κυκλοφορούν πεζή ή με το αυτοκίνητο ή με το μηχανάκι ή απλώς κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι ή βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο…

Οι βιαστές βιάζουν επειδή το σύστημα, τους καλλιεργεί την ισχύ να καθυποτάσσουν και να επιβάλλονται, μέσα από όλους τους θεσμούς. Οι βιαστές βιάζουν και κυκλοφορούν επειδή το σύστημα τους οπλίζει με εξουσιαστικές αφηγήσεις, ιδεολογήματα και νόμους… Οι βιαστές βιάζουν επειδή το επιλέγουν…

Χθες, 27 Σεπτέμβριου 2017, η 22 χρoνη γυναίκα, δικάστηκε στο Ναύπλιο και καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία, σε 15 χρόνια και 4 μήνες.

Ζούμε σε πατριαρχικό σύστημα, ο σεξισμός είναι status quo και η σεξιστική απειλή είναι στοιχείο της καθημερινότητας.

Δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση «απονομής δικαιοσύνης» γιατί ο «Νόμος» είναι πατριαρχικός. Δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση «διατήρησης δημόσιας ασφάλειας» γιατί το κράτος είναι πατριαρχικό και οι δυνάμεις της τάξης του, ανδρώνονται βάσει της Κουλτούρας του Βιασμού και βασανίζουν μέσω αυτής. [Ξεπερνώντας τα όρια της τραγικής ειρωνείας, αλλά αποδεικνύοντας για εκατομμυριοστή φορά του λόγου το αληθές… την ίδια, σχεδόν, στιγμή που η ελληνική δικαιοσύνη στο Ναύπλιο καταδίκαζε την αντιστεκόμενη γυναίκα σε 15 χρόνια κάθειρξη, στη Λάρισα αποφάσιζε να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας άντρας, στρατιωτικός, πατέρας και βιαστής των ανήλικων κοριτσιών και παιδιών «του»].
 

Απέναντι στην καθημερινή σεξιστική βία
επιλογή μας είναι η αυτοάμυνα
επιλογή μας είναι η χειραφέτηση και το μοίρασμα χωρίς ενοχές
επιλογή μας είναι η αλληλεγγύη σε όποια αντιστέκεται 

Λευτεριά στη γυναίκα που κατηγορήθηκε για τον φόνο εκείνου του άντρα που επιτέθηκε σε αυτήν και τη φίλη της
Λευτεριά σε κάθε φυλακισμένη γυναίκα που αντιστάθηκε, με κάθε μέσο, στο βασανιστή ή/και βιαστή της
Λευτεριά σε όσες είναι στα κελιά

μία υπ(ερ)σημείωση:

«Θέλω να επαναλάβω ότι λυπάμαι που η προσπάθεια να αντισταθώ στην επίθεση εναντίον εμένα και της φίλης μου εκείνη τη νύχτα, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του ανθρώπου. Δεν ήθελα να τον σκοτώσω, και λυπάμαι πολύ για αυτό που έγινε. Δεύτερον, θέλω να ευχαριστήσω όλες τις γυναίκες που μου συμπαραστέκονται, και αισθάνομαι δυνατή γι’ αυτό. Τέλος, μου βάζουν 15 χρόνια φυλακή, ενώ εγώ περίμενα μια καλύτερη απόφαση, περίμενα να βγω από τη φυλακή όπου βρίσκομαι εδώ και πολύν καιρό. Θα παλέψω για μια καλύτερη απόφαση».

Αυτά είναι τα λόγια της Π.Α. σε μέλη του Μωβ στα κρατητήρια του Ναυπλίου, λίγο μετά την καταδικαστική απόφαση.

Αντιφασιστική Συγκέντρωση στο Πασαλιμάνι, Δευτέρα 25/9, 18:00

*αναδημοσίευση από το blog της Αντιφασιστικής Συνέλευσης Πειραιά:

Να τσακίσουμε το φασισμό σε κάθε γειτονιά και σε κάθε συνείδηση

Την περίοδο 2011-13 η συμμορία της χρυσής αυγής δρούσε απροκάλυπτα στους δρόμους των πόλεων έχοντας την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας. Από τα μαζικά πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας που στόχο είχαν να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου σ’ αυτούς που όντας εγκλωβισμένοι σε συνθήκες πάμφθηνης και παρανομοποιημένης εργασίας, αποτελούν το πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της κοινωνικής/ταξικής αλυσίδας, έως τις επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και κοινωνικούς χώρους, οι οποίοι αποτελούσαν και αποτελούν αναχώματα απέναντι στις επιθετικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, η χρυσή αυγή δρούσε συμπληρωματικά στην κρατική καταστολή.

Η κορύφωση αυτής της δράσης ήλθε τελικά πριν από τέσσερα χρόνια με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου. Το γεγονός αυτό καθώς και οι βίαιες πολύωρες συγκρούσεις με την αστυνομία και τους φασίστες από χιλιάδες κόσμου την επομένη της δολοφονίας, σηματοδότησε την έναρξη της σύντομης περιόδου του κρατικού/θεσμικού/μηντιακού «αντιφασισμού». Σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων, εφάρμοζε το δόγμα μηδενικής ανοχής, καταστέλλοντας βίαια αντιφασιστικές κινητοποιήσεις (βλ. επίθεση ομάδας δέλτα σε αντιφασιστική μοτοπορεία, συλλήψεις και βασανισμοί στην Γ.Α.Δ.Α τον Σεπτέμβρη του 2012) κι εκκενώνοντας κινηματικές καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά), η ΧΑ ως πολιτική δύναμη, ενισχυμένη πλέον από την κοινοβουλευτική νομιμότητα που της προσέδιδαν οι 500 χιλιάδες ψηφοφόροι, φάνηκε να ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και την αιτία για μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι ποινικές διώξεις και συλλήψεις της ηγεσίας, καθώς και αρκετών μελών της φασιστικής οργάνωσης.

Τέσσερα χρόνια μετά, η δημόσια φασιστική επιθετικότητα δείχνει να βρίσκεται σε ύφεση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ηγετικά μέλη βρίσκονται ελεύθερα να οργανώνουν τις επόμενες κινήσεις τους, να κάνουν σόου στη βουλή και να λειτουργούν τα γραφεία τους (όπως αυτά του Πειραιά) με συχνές εκδηλώσεις μίσους κι αποβλάκωσης , περιμένοντας να τους δοθεί η ευκαιρία να δράσουν ξανά ως εφεδρεία κράτους κι αφεντικών. Όλα αυτά με τα ποσοστά απήχησης στην «κοινή γνώμη» να παραμένουν σταθερά. Ταυτόχρονα, η ΧΑ φαίνεται να έχει αναθέσει την συνέχεια της δράσης των ταγμάτων εφόδου σε διάφορες γκρούπες (Α.Μ.Ε) που δρουν ως παρακλάδια της κεντρικής οργάνωσης, πραγματοποιώντας εμπρηστικές επιθέσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά στις 29 Αυγούστου.

Η δίκη της ΧΑ με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης ακόμη κι αν καταδικάσει τελικά τους δολοφόνους για τις πράξεις τους, δεν παύει να αθωώνει την ελληνική δημοκρατία η οποία έθρεψε τον φασισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για εμάς ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι θεσμικός για να αρχίσει και να τελειώσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Είναι καθήκον μας να επιμένουμε και να διεκδικούμε, μέσω της παρουσίας και της δράσης μας, τις γειτονιές, τους δρόμους και όλους τους δημόσιους χώρους από τους φασίστες καθώς κι από όσα αντιδραστικά υποκείμενα τους στηρίζουν προκειμένου να θρέφουν την ανυπαρξία τους με ρατσισμό και μισαλλοδοξία.

Οι γειτονιές μας είναι πολυεθνικές, είναι χώροι αλληλεγγύης και κοινωνικότητας, στο χέρι μας είναι να τους μετατρέψουμε σε χώρους αδιαμεσολάβητης αντίστασης κι αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, ξεκινώντας από την αντιφασιστική δράση στον Πειραιά και παντού.

Ο Αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στη λήθη

Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Δευτέρα 25.9.17 / Πασαλιμάνι (Ρολόι) / 18:00

Αντιφασιστική Συνέλευση Πειραιά

Κλήση εν ονόματι του νόμου (πράξη 2η)

Τη Δευτέρα, 20/9 παρουσιάστηκα κατόπιν της κλήσης που έλαβα -και για την οποία είχα ενημερώσει με το προηγούμενο κείμενο μου- ενώπιον του ανακριτή. Εκεί μου γνωστοποιήθηκε για πρώτη φορά η υπόθεση που με αφορά και μου απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Ζήτησα και έλαβα προθεσμία έως τη Δευτέρα 25/9, οπότε και θα απολογηθώ.

Κατηγορούμαι λοιπόν για ένα κακούργημα (απόπειρα εμπρησμών από κοινού) και 3 παραγραφέντα πια πλημμελήματα που υποτίθεται πως διέπραξα κατά τη διάρκεια πορείας προς το Α.Τ. του Αγ. Παντελεήμονα το Δεκέμβρη του 2004. Μιας πορείας που διοργάνωσε ο αναρχικός -αντιεξουσιαστικός χώρος, ως μια πρώτη οργισμένη αντίδραση απέναντι στον βάρβαρο βασανισμό Αφγανών προσφύγων-όχι μόνο μέσα στο έν λόγω τμήμα αλλά και στα ίδια τους τα σπίτια- από τα καθάρματα της αστυνομίας. Μετά το τέλος της πορείας εκείνης, συνελήφθη ένας σύντροφος ο οποίος οδηγήθηκε στο δικαστήριο το οποίο τελικά τον αθώωσε. Το «στοιχείο» που τεκμηριώνει την παρουσία μου εκεί είναι δυο αποτυπώματα σε ένα από τα σταθμευμένα εκεί περιπολικά.

Είναι για εμένα ασήμαντο να μιλήσω τώρα, και σε ένα τέτοιο ενημερωτικό κείμενο, για την ουσία των κατηγοριών, οι οποίες πάντως μπορούν να στηρίξουν ακόμα και την προφυλάκιση μου. Η «αξιοπιστία» των στοιχείων της αστυνομίας και η αξιοποίησή τους από τους δικαστές, έχουν κριθεί και αντιμετωπίζονται από τον κόσμο του αγώνα -αν όχι από τον περισσότερο πλέον κόσμο- ως μέρος του πολέμου που διεξάγει το κράτος ενάντια σε αυτούς και αυτές που το εχθρεύονται, του ταξικού πολέμου στην πιο απογυμνωμένη του μορφή.

Το σημαντικό για εμένα, είναι να πω πως δεν είναι ένα υποτιθέμενο αποτύπωμα αυτό που με «τοποθετεί» σε μια μαχητική πορεία προς ένα αστυνομικό τμήμα. Βρίσκομαι, βρισκόμουν και θα βρίσκομαι, μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μου, έξω από κάθε αστυνομικό τμήμα και απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βαρβαρότητας. Η οργή απέναντι στις δολοφονικές πρακτικές της ακροδεξιάς αστυνομικής γιάφκας του Αγίου Παντελεήμονα ήταν οργή δίκαιη. Η επίθεση στους ένστολους φασίστες, βασανιστές των κυνηγημένων μεταναστών, ήταν μια πράξη δίκαιη. Θα ήταν αδιανόητο για εμένα, αρνούμενος κάποιες αόριστες κατηγορίες, να αρνηθώ την ίδια στιγμή δίκαιες πολιτικές επιλογές και πρακτικές, με τις οποίες ταυτίζομαι εδώ και πολλά χρόνια.

Θα ήταν επίσης αδιανόητο να θεωρήσω αυτή την υπόθεση, ως μια «παλιά υπόθεση». Την ίδια ώρα που εγώ αναγκάζομαι να γράφω αυτό το κείμενο, χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες πνίγονται στη θάλασσα, κυνηγιούνται και βασανίζονται στους δρόμους της πόλης και τα αστυνομικά της τμήματα, ενώ ένας 16χρονος αγωνιστής δίνει αυτές τις μέρες μάχη για τη ζωή του μετά από τη βίαιη σύλληψη και τη μεταγωγή του στην Ασφάλεια. Για αυτούς και για τόσους άλλους λόγους, την υπόθεση μου τη θεωρώ και τη βιώνω ως υπόθεση σημερινή. Ως υπόθεση όχι μόνο προσωπική αλλά που αφορά ίσως και όλον εκείνο τον κόσμο που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αγωνίζεται ενάντια σε κάθε βαρβαρότητα και αδικία, αναλαμβάνοντας πεισματικά το κόστος της αστυνομικής και νομικής καταστολής.

ΑΠΟΛΟΓΙΑ 25/9/2017, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΚΤΙΡΙΟ 9, ΩΡΑ 10:00  

Συντροφικά Γιάννης Κ.

Ενημέρωση από την αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι (Σάββατο, 16/9)

Το πρωί του Σαββάτου 16/9 στο Κερατσίνι, πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής, που καλέστηκε από τις δύο αυτοοργανωμένες συλλογικότητες του Κερατσινίου, τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας & τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ. Με τη συμμετοχή 250 διαδηλωτών, η πορεία κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους και γειτονιές της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων, με αντιφασιστικά συνθήματα και τρικάκια, ενώ μοιράστηκε χέρι-χέρι σε εκατοντάδες αντίτυπα το κείμενο που ακολουθεί:

 

(Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf, πατήστε εδώ).

Μετά το τέλος της διαδήλωσης ακολούθησε μηχανοκίνητη πορεία από την Αμφιάλη προς τον στρατοπεδικό χώρο εκτοπισμού του Σχιστού, με τη συμμετοχή δεκάδων αντιφασιστών/στριών από διάφορες περιοχές του Πειραιά και της Αθήνας. Εκεί, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης (με πανό, τρικάκια και συνθήματα) στους πρόσφυγες/μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν σε κατάσταση ομηρίας, κοινωνικής περιθωριοποίησης και σε ένα καθεστώς ολοένα εντεινόμενου ελέγχου από το ελληνικό κράτος.

Ο φασισμός είναι γνήσιο τέκνο ενός συστήματος που διαχωρίζει, εξαιρεί, ιεραρχεί και στρατιωτικοποιεί, το μακρύ χέρι των συστημάτων που δολοφονούν, φυλακίζουν, αποκλείουν και καταστέλλουν. Η σύγκρουση με τον φασισμό και το σύστημα τον γεννά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για ελευθερία και αλληλεγγύη, για έναν κόσμο ατομικής και συλλογικής χειραφέτησης από τους επίπλαστους διαχωρισμούς, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την ματαιότητα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που επιβάλλουν οι εξουσίες.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσίνιου-Δραπετσώνας 

Αυτοοργανωμένος Χώρος Αλληλεγγύης & Ρήξης, ΡΕΣΑΛΤΟ

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, ΣΑΒΒΑΤΟ 16/9, 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΦΥΣΣΑ

4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

4 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε μια εποχή συστηματικού υποβιβασμού της ζωής στην ολότητά της. Στην «εποχή του φόβου», της «εξαίρεσης» και των εκτοπισμών, των περιφράξεων, των τειχών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην «εποχή των δογμάτων ασφάλειας» και των καθεστώτων «έκτακτης ανάγκης», των ειδικών νομοθεσιών και των διευρυμένων συστημάτων ελέγχου και εποπτείας, της παρανομοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, της στρατιωτικοποίησης των πόλεων και ολόκληρων περιοχών. Στην «εποχή της διακινδύνευσης», της έλλειψης οράματος (no future), της οικονομικής και πολεμικής ισοπέδωσης, της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και της επισφάλειας. Κι οι φασίστες, τα γνησιότερα τέκνα του ολοκληρωτισμού, οι πιο φανατικοί λάτρεις του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, του φυλετισμού, του σεξισμού και της αρτιμέλειας, να κραυγάζουν πολεμικές ιαχές, να ενισχύουν με παραστρατιωτικές ομάδες το σύστημα, να επιτίθενται στους εκτοπισμένους, τους ανατρεπτικούς, τους αιρετικούς, τους διαφορετικούς, τους «περισσευούμενους», να αναβαθμίζονται θεσμικά, να μπαίνουν στα κοινοβούλια.

Το σύνθημα των εξουσιών: όλοι εναντίον όλων, ο καθένας για την πάρτη του κι όποιος τα καταφέρει. Εσωστρέφεια, εξατομίκευση, ιδιώτευση, κοινωνικός κανιβαλισμός. Όσο όμως περιχαρακωνόμαστε, η πνευματική και συναισθηματική ερημοποίηση εξαπλώνεται, o ορίζοντας των πιθανοτήτων και των δυνατοτήτων στενεύει.

Ας τελειώνουμε με κάθε είδους σύνορα -εδαφικά, σωματικά, διανοητικά-, με κάθε δεσποτισμό, σκοταδισμό και διαμεσολάβηση. Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, αμοιβαιότητας, δημιουργικότητας, σύγκρουσης με τους δυνάστες και επινόησης νέων μορφών συλλογικής ζωής για τη διαμόρφωση νέων κοινωνικών σχέσεων, για το πέρασμα σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

 
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ

Όσο η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η κρατική και θρησκευτική τρομοκρατία, ο πόλεμος και ο μιλιταρισμός εξαπλώνονται.

Όσο η θανατοπολιτική, οι φράχτες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εδραιώνονται ως κανονικότητα.

Όσο οι εθνικές αυταπάτες, ο ρατσισμός, η «λευκή ανωτερότητα», η απόρριψη και ο αποκλεισμός του "Άλλου" κυκλώνουν σα συρματόπλεγμα την καρδιά και τη σκέψη μας.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ

ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

Όσο χτίζουμε γέφυρες αλληλοκατανόησης και αλληλεγγύης, διευρύνουμε τους ορίζοντές μας με μπάσταρδες σχέσεις επιμειξίας των διαφορετικοτήτων και αγωνιζόμαστε από κοινού, μακριά από πλαστούς εθνικούς-φυλετικούς-θρησκευτικούς διαχωρισμούς και προκαταλήψεις.

Όσο συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και ερχόμαστε σε ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της επιβολής, των συνόρων και της ιδιοκτησίας, της ετερονομίας και της ιεραρχίας, της αλλοτρίωσης και των διακρίσεων.

Όσο ονειρευόμαστε έναν ανεξούσιο κόσμο, ισοτιμίας και σύνθεσης πολλών διαφορετικών κόσμων.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Σάββατο 16/9, 12.00, Πλ. Νίκης-Αμφιάλη

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ

Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf, πατήστε εδώ.

[NIKAIA] πάροδος - αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης αλληλεγγύης και σύγκρουσης

Στη Νίκαια ξεκινάει τη δράση της η πⒶροδος.

Ένας χώρος αυτοοργάνωσης και ελεύθερης έκφρασης με αναρχικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά.

Αποτελεί την πολιτική επιλογή και την συνέχεια της τοπικής συλλογικότητας "μπλόκο στην εξουσία".

Η πρώτη μας εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 15/09 στις 21:00

Π. Τσαλδάρη 173 κ' Λαοδικείας

Τρόλευ 21, Λεωφορεία Β18, 820, 909 - Στάση Εμπορικό Κέντρο Νίκαιας
______________________________________________________

Από την κοινωνικοποίηση ενός οράματος, στην πραγματοποίηση του.
Από τη διεκδίκηση ενός χώρου, στη δημιουργία του.
Από τη νομαδικότητα των συναντήσεων, στο ρίζωμα των σχέσεων.
Από τον κόσμο του λόγου και της πράξης, στην εδαφικοποίησή τους.
Από το “μπλόκο στην εξουσία”, στην “ π ά ρ ο δ ο ”:
Το 2011 άνθρωποι του αγώνα από τις γειτονιές της Νίκαιας συναντηθήκαμε ορμώμενοι από την επιθυμία και ανάγκη μας, να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας μέσα από τα προτάγματα του ανταγωνιστικού κινήματος για την δημιουργία αναχωμάτων στην εμφάνιση και άνοδο του οργανωμένου φασισμού στις περιοχές μας.
Μέσα σε λίγους μήνες (Μάρτιος του 2012) εμφανίζεται στους τοίχους της Νίκαιας η πρώτη αφίσα και η πολιτική ομάδα μπλόκο στην εξουσία συστήνεται στον κόσμο της γειτονιάς. 
Μετά από έξι χρόνια συλλογικής παρέμβασης και δράσης στη Νίκαια και στους δημόσιους χώρους της κινούμαστε προς την εδαφικοποίηση του εγχειρήματος μας, δημιουργώντας μία σταθερή αντιδομή συλλογικοποίησης, έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης, με αναρχικά αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά, την «πⒶροδο»
Σε μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται
από την λυσσαλέα επίθεση της κυριαρχίας ενάντια στους καταπιεσμένους άλλοτε μέσα από πολέμους, άλλοτε με την οικονομική λεηλασία περιοχών, που εξαναγκάζει ανθρώπους σε μετακινήσεις, θάνατο, εγκλεισμό….
από την ολοένα αυξανόμενη επιρροή φασιστικών μορφωμάτων σε όλο τον κόσμο που προφασίζονται την «ασφάλεια» και  την «καθαρότητα», ευνοούμενα από τις «ίσες αποστάσεις» και τη «θεωρία των δύο άκρων».
από την ανάδειξη κοινωνικών αυτοματισμών εχθρικών  προς την συνύπαρξη, την αλληλεγγύη και την ελευθερία (εξ’ ατομίκευση, ρατσισμός, κοινωνικός κανιβαλισμός, επίθεση στο διαφορετικό)
από την προσπάθεια γενίκευσης του αισθήματος παραίτησης, ανάθεσης και ματαιότητας, έντεχνα καλλιεργημένο από τη κυβερνώσα  αριστερά και ακροδεξιά , τους σημερινούς διαχειριστές και εμπόρους της ελπίδας.
από την αδιάκοπη προσπάθεια αφομοίωσης και καταστολής των αντιστάσεων
είμαστε εδώ
σε μια γειτονιά που πλήττεται έντονα από τις επιλογές της κυριαρχίας, αποτελούμενη κυρίως από εργαζόμενους και άνεργους, ντόπιους και μετανάστες, φοιτητές και μαθητές κάθε φύλου
σε μια γειτονιά όπου η αναμέτρηση του κόσμου του αγώνα και της αλληλεγγύης με τους εχθρούς της ελευθερίας έχει μνήμες, παρόν και μέλλον
Σε αυτή τη γειτονιά που ζούμε και ονειρευόμαστε, επινοούμε, κόντρα στους καιρούς
Έναν τόπο συνάντησης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, όπου ο κάθε ένας και η κάθε μια μπορεί να εκφραστεί μακριά από στερεότυπα και κοινωνικούς αυτοματισμούς.
Έναν τόπο όπου όλοι προσπαθούν ξανά και ξανά μέσα από καθημερινές πρακτικές, να επιλέγουν ελεύθερα, τους τρόπους των μοναδικών τους σχέσεων.
Έναν τόπο έμπρακτης αμφισβήτησης των κυρίαρχων προτύπων, τόπο έμπνευσης κι ελεύθερης δημιουργίας. Διαρκές στοίχημα αυτοδιαχείρισης της ζωής μας, αλλά και σύγκρουσης με κάθε μορφή εκμετάλλευσης, επιβολής και εξουσίας, είτε αυτής που μας επιβάλλεται, είτε και αυτής της οποίας είμαστε φορείς.
Έναν τόπο - πέρασμα, προς μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
Ένα ζωντανό εγχείρημα αυτοοργάνωσης, μέσα από το οποίο δημιουργούνται διέξοδοι από την βία του καθημερινού εξαναγκασμού, προς έναν κόσμο ελευθερίας της επιλογής κι άνθησης της επιθυμίας.
Ενάντια σε έναν κόσμο που μεταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις σε εμπορευματικές, ερχόμαστε πιο κοντά και δίνουμε συλλογικές απαντήσεις στις καθημερινές μας ανάγκες, χτίζουμε σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης μακριά από τον κόσμο των εμπορευμάτων, συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και πράττουμε με πυξίδα τη χαρά της συλλογικής κι ατομικής απελευθέρωσης.
Επιτιθόμαστε κατά μέτωπο στους -ισμούς της κυριαρχίας, που η απαρίθμησή τους και μόνο μας γεννά οργή μα και πείσμα για το γκρέμισμά τους
- φασισμός, ρατσισμός, εθνικισμός, καπιταλισμός, μιλιταρισμός, εγκλεισμός, σεξισμός και κάθε λογής νέες και παλιές μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσης -
Όσα κόμματα, ΜΜΕ, ΜΚΟ, θεσμοί διαμεσολάβησης, ηγεμονικές εμμονές και φιλόδοξοι αρχηγίσκοι, δεν κατάλαβαν ήδη πως νιώθουμε γι’ αυτούς, καλό θα είναι να παραμείνουν μακριά μας…
Ο χώρος θα είναι ανοιχτός για εκδηλώσεις πολιτικού,  κοινωνικού, πολιτιστικού χαρακτήρα (συζητήσεις, μαθήματα αυτομόρφωσης, προβολές ταινιών, συλλογικές κουζίνες, καφενεία, πάρτι )και ανοίχτος σε πρωτοβουλίες οι οποίες θα αποφασίζονται από κοινού, με βάση τις οριζόντιες ισότιμες σχέσεις και ενάντια σε ιεραρχικές δομές, ειδικούς και αυθεντίες.
Ο χώρος  λειτουργεί με αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά, μακριά και ενάντια σε λογικές κατανάλωσης  και αντιτίμων.
Τα έξοδα θα καλύπτονται-πάντα με σεβασμό στις προσωπικές ανάγκες και δυνατότητες-απ’ την ελεύθερη συνεισφορά όλων εμάς.   
Όταν οι καιροί προτάσσουν την γενικευμένη σιωπή, την ανάθεση, την παραίτηση και την λήθη εμείς συνεχίζουμε να ενισχύουμε τους όρους της συλλογικής μας .
Το πάθος μας για ζωή, θα σαρώσει τη λύσσα τους για κυριαρχία

π Ⓐ ρ ο δ ο ς*
αυτοοργανωμένος χώρος
έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης
*Τα στενά σοκάκια στη Νίκαια που μας έφερναν και μας φέρνουν πιο κοντά,
που μάθαμε και μαθαίνουμε να συλλογικοποιούμε τα παιχνίδια, τις ζωές μας, τους αγώνες και τα όνειρα μας.

Δεύτερη παρέμβαση στην περιοχή των πρώην λιπασμάτων Δραπετσώνας στις 30/8

Δεύτερη παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων και ανάρτηση πανό πραγματοποιήθηκε από τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας σε κομμάτι της περιοχής των πρώην λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, ιδιοκτησίας του δήμου, στις 30/8 στη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Η πρώτη παρέμβαση είχε γίνει στις 27/7 στη συναυλία του Haig Yazdjian.

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο της παρέμβασης σε pdf.
όπως και την μπροσούρα της συνέλευσής μας για την περιοχή λιπασμάτων εδώ

Ενάντια στη "πράσινη ανάπτυξη" το τσιμέντο και το πλαστικό

ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ στη περιοχή 

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας