skip to main |
skip to sidebar
Εκλογές με φόντο την κρίση
Κρίση, σκάνδαλα, πολιτική αστάθεια… προσφυγή στις κάλπες.
Η περίφημη «δημοκρατική συμμετοχικότητα» και το πολυδιαφημισμένο «όνειρο» της «καταναλωτικής ευδαιμονίας» καταρρέουν μέσα στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτική, θεσμική, ιδεολογική. Κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος στους υπηκόους του, που εκδηλώνεται ως κρίση αντιπροσώπευσης και ενσωμάτωσης τους. Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν έχει πλέον τίποτα να εγγυηθεί ή να υποσχεθεί πέρα από περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, διανοητική), οικολογική καταστροφή, διάχυση του φόβου και καταστολή.
Στην ελληνική της εκδοχή αυτή η πραγματικότητα συμπληρώνεται από τα απανωτά «σκάνδαλα» απαξίωσης του πολιτικού κόσμου και την όξυνση και διεύρυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη και τις νέες δυνατότητες που υπέδειξε και ανέπτυξε κοινωνικά.
Η προσφυγή στις κάλπες κρίθηκε απαραίτητη για την καλύτερη «διαχείριση» της πολυεπίπεδης κοινωνικής κρίσης του τελευταίου διαστήματος. Σε μια προσπάθεια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης για το βάθεμα της λεηλασίας και τη σκλήρυνση της καταστολής. Σε μια προσπάθεια αφομοίωσης των αρνήσεων και καθησυχασμού των αντιδράσεων μέσω μιας «νωπής λαϊκής εντολής». Πρόκειται για το αναγκαίο συμπλήρωμα της πολύμορφης καταστολής των τελευταίων μηνών από τα νέα σώματα κρατικών συμμοριών (όπως η μηχανοκίνητη ομάδα Δ) και την προμήθεια υπερσύγχρονων μηχανημάτων παρακολούθησης συνδιαλέξεων (σούπερ κοριοί) μέχρι τη σωρεία αντι-εξεγερτικών νομοθετημάτων όπως η ποινικοποίηση της κάλυψης προσώπου (κουκουλονόμος), η κατοχύρωση λειτουργίας των καμερών παρακολούθησης, η κατάργηση της ανωνυμίας στα καρτοκινητά, η απόσπαση δειγμάτων DNA και η δημιουργία σχετικής τράπεζας, η προσπάθεια φίμωσης αγωνιστικών ιστότοπων αντιπληροφόρησης, η αμφισβήτηση του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Όμως, οι γαλάζιοι κυβερνήτες και οι πράσινοι διάδοχοι, τα φασιστοειδή του Καρατζαφύρερ και των άλλων μικρότερων εθνικιστικών κατακαθιών, οι νεόκοποι οικοκαπιταλιστές της «πράσινης ανάπτυξης» και συνάμα πρόθυμοι συγκυβερνήτες καθώς και τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος είτε στην παραδοσιακή είτε στη μεταμοντέρνα-κινηματική εκδοχή τους, όλοι μαζί αποτελούν έναν συρφετό (τον κομματικό συρφετό) που αντιπροσωπεύει τις διαφορετικές αποχρώσεις μιας και μόνο λογικής: αυτή της ανάθεσης, της μεσολάβησης, της χειραγώγησης, της ιεραρχίας, της εξουσίας.
Υπάρχει αλήθεια, όμως, κάποιος ή κάποια που να πιστεύει πραγματικά ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή του/της με την αλλαγή κυβέρνησης ή με την προτίμηση κάποιου μικρότερου κόμματος; Μήπως οι άνεργοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα; Μήπως οι 800 πεταμένοι στο δρόμο ναυτεργάτες στα πλοία του Αγούδημου αφού πρώτα ο εφοπλιστής ξεκοκάλισε τα τελευταία χρόνια κρατική επιχορήγηση 500 εκατομμυρίων ευρώ (120.000 χιλιάδες έχουν φτάσει οι απολυμένοι μέσα στο 2009); Μήπως οι 1400 εργάτες στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά που απειλούνται με απόλυση, όμηροι της ιδιοκτήτριας (από το 2002) γερμανικής εταιρείας ThyssenKrupp στους προεκλογικούς της εκβιασμούς ότι θα κλείσει τα ναυπηγεία αν δεν της ανατεθεί ολόκληρο το εξοπλιστικό πρόγραμμα του ελληνικού δημοσίου (υποβρύχια, φρεγάτες κλπ);
Το μόνο που θα τους τρομάξει όπως στις πρόσφατες ευρωεκλογές είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποχή που θα τους δυσκολέψει να επικαλούνται μια ξεφτισμένη «λαϊκή εντολή» στα εκμεταλλευτικά και κατασταλτικά τους σχέδια.
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο
θα ήταν παράνομες
Η χειραγώγηση επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους ένας εκ των οποίων είναι η παραχώρηση «δικαιωμάτων». Ένα από αυτά είναι το δικαίωμα της ψήφου. Με μια συνεχή πλύση εγκεφάλου η ψηφοφορία ανάγεται σε ύψιστο αγαθό. Στην πραγματικότητα όμως οι εκλογές είναι η διατήρηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης με την ανοχή των υπηκόων. Είναι ένα ισχυρό μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας που δίνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής. Μια συμμετοχή όμως που έγκειται μόνο στο να διαλέγει κανείς τη φυλακή του την ίδια στιγμή που οι δημιουργικές δυνάμεις που μπορούν να απελευθερωθούν από το άτομο και την ίδια την κοινωνία κατακερματίζονται και εγκλωβίζονται μέσα στην αλλοτρίωση του επιβαλλόμενου τρόπου ζωής, την επιτήρηση, το συνεχή έλεγχο και την καταστολή.
Η επιλογή αντιπροσώπων (βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι κλπ) ισοδυναμεί με την παραίτηση από την ατομική και συλλογική αυτενέργεια. Η ψήφος έχει αξία μόνο για το κράτος και τους εκμεταλλευτές. Μέσω της ψήφου επιτυγχάνουν την παραίτηση των ανθρώπων και την εξουσιοδότηση από μέρους τους για τη διαιώνιση της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της υποταγής.
Συνειδητή αποχή από τις κάλπες
Ο κόσμος της εξέγερσης, από τους αμετανόητους αιρετικούς και διασαλευτές της Τάξης μέχρι όσους και όσες πρωτολέρωσαν τα χέρια τους με πέτρες και επιθυμούν να το ξανακάνουν, από εκείνους και εκείνες που εμπνέονται από την κοινωνική ανταρσία των ημερών μέχρι τους παλιούς και νέους συντρόφους και συντρόφισσες που «χτίζουν» εδώ και 9 μήνες ένα σωρό μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης καθώς και όλοι εκείνοι και εκείνες (νέοι κυρίως άνθρωποι) που κοιτούν με απέχθεια την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και βιώνουν την καθημερινή ασφυξία… την Κυριακή 4 Οκτώβρη δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε στην κάλπη.
Ενάντια σε κόμματα, κράτος και ΜΜΕ σαμποτάρουμε τις εκλογικές αυταπάτες, αρνούμενοι-ες να διαλέξουμε εξουσιαστή-εκμεταλλευτή, την ίδια στιγμή που αυτοοργανώνουμε την καθημερινή μας δράση, δημιουργικότητα και επικοινωνία.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
για έναν κόσμο χωρίς αφέντες και δούλους,
ηγέτες και υποτακτικούς
Άλλη μια παρτίδα με βασικούς παίκτες από τη μια το ελληνικό δημόσιο και από την άλλη τη γερμανική εταιρεία HDW και τα Ελληνικά Ναυπηγεία φαίνεται να είναι κοντά στο τέλος εις βάρος 1.400 εργαζομένων, καθώς είναι πιθανό το κλείσιμο των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Στις 21/9 η γερμανική εταιρεία (στην οποία μεταβιβάστηκαν το 2002 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) αποφάσισε να καταγγείλει τη σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο (συγκεκριμένα με το υπουργείο Άμυνας) για την κατασκευή υποβρυχίων, λόγω οφειλών ύψους 520 εκατ. ευρώ του δημοσίου προς την εταιρεία για εργασίες που έγιναν.
Σε δημοσιεύματα αναφέρεται ότι "η καταγγελία των Ελληνικών Ναυπηγείων ακολούθησε την καταγγελία εκ μέρους της HDW, καθώς η πρώτη απώλεσε τον απαραίτητο για την ολοκλήρωση των προγραμμάτων κύριο προμηθευτή της τεχνολογίας". Επίσης αναφέρεται ότι "από τις οφειλές των 520 εκατ. ευρώ, περίπου τα 300 εκατ. ευρώ είναι οι εκκρεμείς πληρωμές του δημοσίου προς τα Ελληνικά Ναυπηγεία". Τα παραπάνω σημαίνουν και σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας παύση των εργασιών στα Ναυπηγεία και απειλή με λουκέτο με αβέβαιο το μέλλον όσων εργάζονται εκεί.
Ωστόσο οι οφειλές απο πλευράς υπουργείου και η μη αποδοχή του ενός από τα 4 υποβρύχια που κατασκεύσαν τα ναυπηγεία σύμφωνα με την πρώτη σύμβαση είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Αυτό που, επιπρόσθετα, μαθαίνουμε είναι ότι " ταυτόχρονα, η μητρική της HDW, ThyssenKrupp, εφαρμόζει εκτεταμένο πρόγραμμα περικοπών θέσεων εργασίας και διακοπής ζημιογόνων δραστηριοτήτων, με πρώτες αυτές των Ναυπηγείων".
Eίτε με τη δικαιολογία των οφειλόμενων χρεών είτε με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, οι μόνοι χαμένοι παραμένουν οι εργαζόμενοι. Ως πότε έρμαια των κάθε λογής παιχνιδιών εξουσίας, πολιτικής, συμφερόντων;
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη πυροδοτεί γενικευμένες συγκρούσεις. Ο κόσμος αντιδρά με το μόνο τρόπο που μπορεί να απαντήσει σε μία κρατική δολοφονία - με επίθεση. Τη Δευτέρα 8/12 οι μαθητές, μαζικά, επιτίθενται το πρωί στα αστυνομικά τμήματα των περιοχών τους και το απέγευμα στη βουλή. Τις επόμενες μέρες θα "φιλοδωρήσουν" κατ' επανάληψη με πέτρες, χρώματα, νεράτζια και μολότωφ τα ΜΑΤ. Οι πολυήμερες συγκρούσεις έδειξαν ότι όσοι μίλησαν ή μιλάνε ακόμα για απλή εκδίκηση, είναι αφελείς.
Η δολοφονία αυτή δεν ήταν τυχαία· ήταν πιθανή. Όπως πιθανή πρέπει να είναι η αντίδραση σου όταν ξεκινάς απ’ τα πέντε, διασχίζεις κάγκελα και πόρτες που ανοίγουν με χρονοδιακόπτες. Σώνει και καλά έτοιμος να αντιμετωπίσεις το σχολικό φόρτο συνεχίζεις με το να μάθεις ουσιαστικά το άγχος της απόδοσης, της αξιολόγησης, της βαθμολογίας και του ξαφνικού τεστ. Οι προσδοκίες της οικογένειας μεγάλες και οι εσωτερικές διακρίσεις σε καλούς και κακούς , ξένους και έλληνες , φυτά και σκράπες διαμορφώνουν την ψυχολογία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους γύρω σου. Έπειτα σου αποκαλύπτουν, ότι όλ’ αυτά δεν είναι αρκετά· ο χρόνος σου πρέπει να συρρικνωθεί και το μυαλό σου να σκάσει· πρέπει να μπουν οι ξένες γλώσσες, τα φροντιστήρια, το ECDL. Ο ελεύθερος χρόνος μετατοπίζεται στο βράδι και κλείνεται στο μέσα. Κι όλ’ αυτά είναι αδύνατον να γίνουν, αν δεν πειστείς για δύο πράγματα: πειθαρχία και υπακοή, στο δάσκαλο που έχει την «ευθύνη» της μόρφωσής σου και στους γονείς σου που πρέπει να σε κάνουν «άνθρωπο» χρήσιμο και αποδοτικό για την κοινωνία. Κι αν αυτά δεν τα καταφέρει το σχολείο 12 χρόνια, θα επιχειρήσει να τα καταφέρει η αδιαπραγμάτευτη ιεραρχία του στρατού. Όταν πια θα ’σαι πειθαρχημένος και υπάκουος και θα έχεις λάβει την τεχνολογική κατάρτιση ή την πανεπιστημιακή «γνώση», που θα σε κάνει χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του αφεντικού σου, χωρίς πολλές αντιρρήσεις, θα τ’ αγοράζεις όλα: την υγεία σου, το σπίτι σου, την ασφάλισή σου, τη διασκέδαση σου, τη δουλειά σου την ίδια, με υπακοή, με πειθαρχία, με τα λεφτά, με την ψήφο σου, πουλώντας φθηνά το τομάρι σου, σκύβοντας το κεφάλι, όταν δέρνουν συλλαμβάνουν και σκοτώνουν συνανθρώπους σου είτε εργάτες, είτε φοιτητές, είτε μετανάστες, είτε μαθητές.
«Καθήκον» ή αυταρχισμός, αυστηρότητα, συνεχής αξιολόγηση, εξαναγκαστική συμμόρφωση - μια μάθηση στην οποία η σκέψη ασφυκτιά δεν μπορεί να διδάξει παρά μόνο την εξημέρωση και την ασφάλεια της βαρβαρότητας του κράτους και των εξουσιαστών. Θέλουμε μια ζωή που να βασίζεται στην δημιουργικότητα, όχι στον εξαναγκασμό, στην ενοχή, στην εξάρτηση. Θέλουμε η μόρφωση να στηρίζεται στην ευχαρίστηση και το πάθος. Θέλουμε να συζητάμε ισότιμα και άμεσα σε πλατείες , δρόμους, χώρους εργασίας, αμφιθέατρα, αίθουσες και προαύλια, χρονοτριβώντας για να βγάλουμε μια άκρη και όχι την ανάθεση των απόψεων και των αποφάσεων που αφορούν την φυσική και κοινωνική ύπαρξή μας σε τρίτους (πολιτικούς και κόμματα, καθηγητές και αυθεντίες, δημοσιογράφους και μ. μ. ε. , αφεντικά και παπάδες ). Και θέλουμε αυτό να μη γίνει αύριο, να γίνει σήμερα. Αυτό που θέλουμε εμείς και αυτό που θέλετε εσείς με την αλληλεγγύη να τα ενώνει. Εσείς τι θέλετε;
Η ΑΝΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΟΝ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟ
Κείμενο απεύθυνσης προς τη μαθητική νεολαία από την Κατάληψη (18 ημερών) της ΑΣΟΕΕ, την 1η εβδομάδα της εξέγερσης του περασμένου Δεκέμβρη, που διατηρεί την επικαιρότητα και τη φρεσκάδα του.
Τα ανοιχτά μέτωπα του κοινωνικού ανταγωνισμού διαμορφώνουν την αγωνιστική ατζέντα της αντιεκλογικής δραστηριότητας μαζί με το διαχρονικό πρόταγμα της ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ή ΑΠΕΡΓΙΑΣ. Πρόταγμα ιδιαιτέρως επίκαιρο μέσα σε συνθήκες συνολικής συστημικής κρίσης που εκφράζεται και ως κρίση νομιμοποίησης του συστήματος στα μάτια των υπηκόων του, ως κρίση αντιπροσώπευσης-ενσωμάτωσης των «από κάτω» είτε από τα κόμματα εξουσίας είτε από τα αριστερά ή οικολογικά μαντριά-δεκανίκια του συστήματος.
Μέτωπο 1ο: Η απεργία πείνας των έγκλειστων ανήλικων μεταναστών στην Παγανή της Λέσβου και η βαρβαρότητα του πολιτισμού των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Μέτωπο 2ο: Η συνεχιζόμενη παρουσία φασιστικών-παρακρατικών περιπόλων στις πλατείες Αγ. Παντελεήμονα και Αττικής με σοβαρά τραυματισμένους μετανάστες τις τελευταίες ημέρες υπό την εποπτεία και προστασία των σωμάτων ασφαλείας του επίσημου κράτους.
Μέτωπο 3ο: Ο αυξανόμενος εργατικός φόρος αίματος στο βωμό της εκμετάλλευσης και του κέρδους των αφεντικών, με τη ΛΑΡΚΟ να αναδεικνύεται σε πρωτοπόρα εταιρεία στη δολοφονία εργατών στα κατ’ ευφημισμό «εργατικά ατυχήματα» με 3 νεκρούς σε ένα μήνα.
Μέτωπο 4ο: Η οργανωμένη προκλητικότητα και η αυξανόμενη βαρβαρότητα των δυνάμεων καταστολής όπως εκφράστηκαν τις προηγούμενες ημέρες στις αστυνομικές επιχειρήσεις εντός των Εξαρχείων. Ένας συλληφθέντας για γκράφιτι και 4 φορτωμένοι με κακουργήματα για εκρηκτικά σε μια νύχτα που δεν έπεσε ούτε μια μολότοφ, με τον ένα συλληφθέντα να νοσηλεύεται ακόμα στο νοσοκομείο με σπασμένα πλευρά και τρυπήμενο πνεύμονα από την αστυνομική περιποίηση. Πλέον δεν υπάρχει σύλληψη που να μην είναι γελοία και ανυπόστατη (στηριγμένη αποκλειστικά σε μαρτυρίες μπάτσων) και να μη συνοδεύεται από άγριο ξυλοδαρμό.
Αλληλεγγύη-Αυτοοργάνωση-Ρήξη για έναν αστικό πολιτισμό στα μουσεία της Ιστορίας.
Στις κάλπες της 4ης Οκτώβρη ΑΠΟΧΗ.
