Πολύχρονη και πάντα συντροφιασμένη (νέα κατάληψη στέγης Σαχίνη 3 στα Γιάννενα)

Προβολή της ταινίας "Το αίνιγμα του Κάσπαρ Χάουζερ", Παρασκεύη 29/3, 8.00μμ, στο Ρεσάλτο

Η αληθινή ιστορία του Κάσπαρ Χάουζερ, που έζησε όλη τη μέχρι τότε ζωή του σε μια κατακόμβη της Γερμανίας και που μια Κυριακή του 1928 βρέθηκε σε πλατεία της Νυρεμβέργης, χωρίς κανείς να γνωρίζει τίποτα γι' αυτόν. Αν και ήταν σχετικά μεγάλος σε ηλικία, συμπεριφερόταν και σκεφτόταν όπως ένα μικρό παιδί. Μέσα από την αινιγματική ιστορία του, γίνεται καθρέφτης του πολιτισμού που τον "δέχτηκε", του εκπαιδευτικού συστήματος, της Εκκλησίας... (104').

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ Α.Τ. ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ;

Οι καθημερινές συλλήψεις και η βάρβαρη αντιμετώπιση των μεταναστών «χωρίς χαρτιά» στο πλαίσιο των επιχειρήσεων-σκούπα του φιλόξενου «Ξένιου Δία», με ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις και βασανιστήρια στις αστυνομικές κλούβες, τα μπουντρούμια των κρατητηρίων, τα κελιά των περίφημων «χώρων κράτησης», είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που επιβάλλει τη φτώχεια και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, επιτάσσει απεργούς, καταστέλλει κάθε κινητοποίηση, εισβάλει σε καταλήψεις και επιτίθεται στα αυτοοργανωμένα κοινωνικά εγχειρήματα.

Στο Α.Τ. Δραπετσώνας, το τελευταίο διάστημα μεταφέρονται και στοιβάζονται δεκάδες μετανάστες «χωρίς χαρτιά», παραμένοντας κρατούμενοι για μήνες. Σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, διαβίωσης και προαυλισμού. Με τη γνωστή βάρβαρη, μισάνθρωπη και ρατσιστική αντιμετώπιση των αστυνομικών και με παράταση της κράτησής τους ανά τρίμηνο χωρίς καμία αιτιολόγηση. Με μόνο «αδίκημα» ότι δεν έχουν έγγραφα παραμονής.

Για το λόγο αυτό έχουν γίνει διαδοχικές απεργίας πείνας σχετικά με τις αδιανόητες συνθήκες κράτησης και τις διαδοχικές αποφάσεις τρίμηνης παράτασης του εγκλεισμού τους. Ανάμεσά τους κι η απεργία πείνας 70 μεταναστών που ξεκίνησε στις 14 Μάρτη, με αποτέλεσμα τη διασπορά των απεργών πείνας και σε άλλα τμήματα και την εκεί αστυνομική «υποδοχή» τους με βρισιές, τραμπουκισμούς και απειλές. Η απεργία πείνας ξεκίνησε μετά την αναιτιολόγητη απόφαση παράτασης κράτησης δύο μεταναστών για άλλους 3 μήνες, οι οποίοι βρίσκονται ήδη 9 μήνες στο κρατητήριο. Ενδεικτική περίπτωση αντιμετώπισης των απεργών πείνας, αυτή του Φαράζ Αχμέτ, παλαιστίνιου πρόσφυγα, που στην 8η μέρα απεργίας πείνας (22/3) λιποθύμησε και οδηγήθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο γιατί οι μπάτσοι του έδωσαν σαμπουάν λέγοντάς του πως είναι φάρμακο.

Δεν πρόκειται ούτε να συνηθίσουμε ούτε να αποδεχτούμε την ασχήμια αυτού του κόσμου. Ενάντια στη λεηλασία, τη φτωχοποίηση, τη βαρβαρότητα, το ρατσισμό και την καταστολή αντιτάσσουμε την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, των αποκλεισμών και της υποταγής. Κάτω τα ξερά σας από τους κολασμένους και τους αγωνιστές.

από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Κόρινθο
(στα αστυνομικά τμήματα οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες)

 

Προβολή της ταινίας "Πριν τη βροχή", Παρασκεύη 22/3, 8.00μμ στο Ρεσάλτο

(Αντιεθνικιστική μακεδονίτικη ταινία του 1994, διάρκειας 114')

Τρεις ιστορίες στην ορεινή FYROM και το Λονδίνο με φόντο τους εθνικιστικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς και τα παραγόμενα μίση, που καθόρισαν την περιοχή και τους πληθυσμούς των Βαλκανίων με ιδιαίτερη σφοδρότητα τη δεκαετία του '90.

Στο στέκι επίσης θα υπάρχουν αντίτυπα του κειμένου της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης ενάντια στο θεσμό της παρέλασης:

 

Καθώς και αντίτυπα της διασυλλογικής μπροσούρας σχετικά με τους μύθους γύρω από το 1821:

 

για προβολή της μπροσούρας πατήστε εδώ

 

Συλλογική κουζίνα με καρναβαλίστικη διάθεση, την Κυριακή 17/3, στις 12.00, στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Η ώρα φαγητού, όπως πάντα, υπολογίζεται στις 3.00μμ, με επικέντρωση στα νηστίσιμα (θα κάνουμε κούλουμα μια μέρα πριν την Καθαρά Δευτέρα) και θα συνεχίσουμε με γλέντι, η εξέλιξη του οποίου θα καθοριστεί από τις συλλογικές διαθέσεις. Προτιμούμενη (αλλά όχι δεσμευτική) ενδυμασία: αποκριάτικη αμφίεση.

Εκδήλωση για την ολική άρνηση στράτευσης, Παρασκευή 15/3, 8.00μμ, στο Ρεσάλτο

Η εισήγηση θα γίνει από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης  (http://olikiarnisi.espivblogs.net)

ΜΝΗΜΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ - ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ...

...Κοκκινιά: 4-8 Μάρτη 1944 / 4-8 Μάρτη 2013

Ενάντια στη λήθη και στις κυρίαρχες ιστορικές αφηγήσεις, ανασύρουμε τα γεγονότα της μάχης της Κοκκινιάς, που έλαβαν χώρα 4-8 Μάρτη του 1944, γυρνάμε στους δρόμους που έγιναν οι μάχες, ενεργοποιούμε και πάλι την τοπική μνήμη, στεκόμαστε όρθιοι κι απέναντι, σε κάθε μορφή οργανωμένου φασισμού, ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό τον οποίο η εξουσία καλλιεργεί και προωθεί για την ανασύσταση της κυριαρχίας της…

Κατά τη διάρκεια του πενταημέρου 4-8 Μάρτη 2013, εκατοντάδες αφίσες ιστορικού και αντιφασιστικού περιεχομένου, κολλήθηκαν σε κεντρικούς δρόμους και γειτονιές της Νίκαιας. Χιλιάδες έντυπα, με αναφορά στα ιστορικά γεγονότα των ημερών των μαχών του ΄44, μοιράστηκαν σε σχολεία της Νίκαιας, κεντρικούς δρόμους, πλατείες.

Δεκάδες χιλιάδες τρικάκια πετάχτηκαν σε όλα τα σημεία που διαδραματίστηκαν τότε, τα γεγονότα των ημερών.

Από την περιοχή του Γ’ νεκροταφείου και την οδό Θηβών, μέχρι την Παιδική Στέγη, το Περιβολάκι, την Πλατεία του Αγίου Νικολάου και το σχολείο στη συμβολή των οδών Γρεβενών και Ραιδεστού. 

Την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013, αντιφασιστική πορεία μνήμης και αντίστασης, πραγματοποιήθηκε στις γειτονιές μας, στις προσφυγικές γειτονιές των κοινωνικών και ταξικών αντιφασιστικών αγώνων, στη Νίκαια…

Περισσότεροι από 300 άνθρωποι, σύντροφοι και συντρόφισσες, κάτοικοι της γειτονιάς κάθε ηλικίας και αλληλέγγυοι αντιφασίστες, διαδηλώσαμε ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις, τον κοινωνικό εκφασισμό, την αστυνομοκρατία, την τρομοκρατία κράτους και παρακράτους, που ωθεί στην εντεινόμενη υλική, πνευματική και συναισθηματική ένδεια.

Από νωρίς το απόγευμα στήθηκε μικροφωνική στο Περιβολάκι (πλατεία Δαβάκη), διαβάστηκε το κείμενο της πορείας που αφηγούταν τα γεγονότα των τότε ημερών, ανασύροντας τις μνήμες που θα πυροδοτήσουν τους αγώνες του σήμερα. Η πορεία κινήθηκε επί της 7ης Μάρτη, ανέβηκε τη Γρεβενών περνώντας από το δημαρχείο, μέσω της Αμερικανίδων Κυριών έφτασε στην Κύπρου, στάθηκε στην πλατεία της Οσίας Ξένης και το σημείο εκτέλεσης των συλληφθέντων αγωνιστών του Μπλόκου της Κοκκινιάς του 1944, έστριψε στη Μαγνησίας, περνώντας από γειτονιές όπου ζουν κι εργάζονται καθημερινά ντόπιοι και μετανάστες, μέσω της οδού Μιαούλη έφτασε στην Αθηνάς και από κει και πάλι στο Περιβολάκι.

Κατά τη διάρκεια της πορείας, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια, γράφτηκαν και φωνάχτηκαν δεκάδες συνθήματα ιστορικού, αντιφασιστικού, αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα.

Το κεντρικό σύνθημα στο πανό της πορείας έγραφε: αγώνας ενάντια στο φασισμό – μνήμη ενάντια στη λήθη / 4-8 Μάρτη 1944.

Κάθε πλατεία, κάθε δρόμος, κάθε συνοικία στη Νίκαια είναι ποτισμένη με τις μνήμες σκληρών αντιφασιστικών αγώνων…

Είμαστε εδώ, για να θυμίζουμε, ότι δε θα επιτρέψουμε στις γειτονιές που ζούμε καθημερινά, η τοπική ιστορία να λησμονηθεί ή να διαβάζεται ανάποδα.

Στη Νίκαια, ο αντιφασιστικός αγώνας συνεχίζεται…

Περισσότερα, σχετικά με το πενθήμερο παρεμβάσεων (4-8 Μάρτη), την πορεία της Παρασκευής 8/3, τα τρικάκια, το κείμενο  που μοιραζόταν (μπροσουράκι) και φωτογραφίες από τη διαδήλωση στο site του μπλόκου στην εξουσία.

"δύο, τρία πράγματα για τον φεμινισμό..."

...αυτή την παρασκευή στις 21:00, προβολή ενός ντοκιμαντέρ, 56 λεπτών, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 8 Μάρτη.

Δυο κουβέντες με αφορμή τη σύντομη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που άνοιξε στο στέκι μετά την προβολή του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ...

Η έννοια του φεμινισμού εγκολπώθηκε ιστορικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλες σχεδόν τις αντιστάσεις και τις αρνήσεις στην πατριαρχία, όλους τους αγώνες για γυναικεία χειραφέτηση και σεξουαλική απελευθέρωση. Συχνές είναι μάλιστα οι αναφορές στα τρία (3) κύματα φεμινισμού: στις σουφραζέτες και τη διεκδίκηση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών στα τέλη του 19ου - αρχές του 20ου αιώνα, στο γυναικείο και λεσβιακό κίνημα των δεκαετιών ΄70-΄80, στο queer κίνημα και το μεταμοντέρνο ρεύμα ανάλυσης από τη δεκαετία του ΄90 κι έπειτα. Ο φεμινισμός, όμως, όπως κάθε -ισμός είναι εν τέλει ένα κλειστό σύστημα ιδεών (ιδεολογία), το οποίο τοποθετεί στο κέντρο των κοινωνικών ιεραρχιών, καταπιέσεων και εκμεταλλεύσεων, τη θέση της γυναίκας, τις θεσμικές, καθημερινές και σχεσιακές εκδοχές της υποτίμησης και του υποβιβασμού της.

Με αυτή την έννοια, ο φεμινισμός είναι άλλη μια περιχαρακωμένη μερικότητα, που όπως η ταξική ανάλυση θέλει να υποδείξει μια κεντρική διαίρεση και να αναπτύξει μια ολόκληρη θεωρία γύρω από αυτήν, μετατρέποντας τις υπόλοιπες καταπιέσεις σε δευτερεύουσες. Όμως, υπήρξαν πολλές ριζοσπαστικές χειραφετημένες ομάδες (σε πολλές περιπτώσεις μόνο γυναικών ή queer και σε αρκετές άλλες μικτές), που διεξήγαγαν αγώνες και επιχείρησαν να τροποποιήσουν την καθημερινή τους ζωή, τη νοοτροπία και τις σχέσεις τους, τόσο παλιότερα όσο και σήμερα, χωρίς να εγκλωβίζονται σε αυτή τη μονοδιάστατη και περιοριστική εκδοχή της απελευθέρωσης.

Σε μια σύντομη προσπάθεια σκιαγράφησης, τα συστήματα εξουσίας είναι διακριτά και τεμνόμενα, σχετικά αυτόνομα αλλά και σταθερά αλληλοτροφοδοτούμενα. Το κάθε επιμέρους σύστημα εξουσίας συγκροτεί το δικό του καταπιεστικό πεδίο -με βάση συγκεκριμένες υποκειμενικότητες που τις προϋποθέτει αλλά και τις διαμορφώνει- και ταυτόχρονα όλα μαζί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Εξάλλου, η βάση συγκρότησης όλων των συστημάτων εξουσίας είναι κοινή και αφορά στη λογική της διχοτόμησης, της διαίρεσης, της ιεράρχησης, της διάκρισης, με σκοπό την εκμετάλλευση και την επιβολή μιας κοινωνικής ομάδας πάνω σε μία άλλη, ενός προσώπου πάνω σε ένα άλλο. Ο εθνικισμός υποβιβάζει τους αλλοεθνείς, ο ρατσισμός τους μετανάστες, η αποικιοκρατία τους ιθαγενείς, οι θρησκείες τους αλλόθρησκους, η πατριαρχία τις γυναίκες, τους/τις queer και τα παιδιά, ο καπιταλισμός τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους φτωχούς, η ευγονική τους ανθρώπους με διαφορετικές-«ειδικές» ανάγκες, η γερουσία τους νέους, η νεότητα τους ηλικιωμένους και πάει λέγοντας. Και όλα μαζί προβάλλονται στους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς, που οργανώνουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, με βηματοδότη και εγγυητή των εξουσιαστικών ροών το κράτος, το οποίο συγκροτείται ταυτόχρονα ως μονοπώλιο της απόφασης (κυβερνήσεις, δικτατορίες, υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων, νόμοι, διατάγματα) και μονοπώλιο της βίας (αστυνομία, στρατός, δικαιοσύνη, φυλακές) απέναντι στους υπηκόους του και βέβαια απέναντι στους αντιφρονούντες.

Στη δική μας οπτική αυτά τα διακριτά αλλά αλληλοτροφοδοτούμενα συστήματα εξουσίας (που συγκροτούν το συνολικό πλέγμα της Εξουσίας, η οποία αντλεί την καταγωγή της κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω από την ταυτόχρονη εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της πατριαρχικής οικογένειας, του θεσμού της δημογεροντίας στη λήψη αποφάσεων και την εξημέρωση ανθρώπων και ζώων), δε συσχετίζονται με μια ισοδύναμη διαλεκτική. Μπορεί να επηρεάζονται αμφίδρομα αλλά όπως προκύπτει μετά από 2,5 αιώνες εμπειρίας, στις καπιταλιστικές κοινωνίες που ζούμε ο ισχυρός πόλος αυτής της διαλεκτικής αλληλεπίδρασης είναι ο τομέας της οικονομίας, της ταξικής διαίρεσης και επιβολής, της εργασιακής εκμετάλλευσης, του χρήματος, των εμπορευματικών σχέσεων, των θεαματικών διαδικασιών μαζί με τις αντίστοιχες πολιτικές συγκροτήσεις των εθνικών κρατών και των υπερεθνικών θεσμών-μηχανισμών κυριαρχίας και αποικιοκρατίας. Θα μπορούσαμε (και θα έπρεπε μάλλον) να δούμε τον καπιταλισμό όχι ως ένα στενά οικονομικό-εκμεταλλευτικό σύστημα αλλά ως ένα συνολικό πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό-πολιτισμικό σύστημα αξιών, ιδεών, συμπεριφορών, εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων και δομών, που ενσωματώνει και συνδιαλλέγεται με όλα τα επιμέρους διακριτά συστήματα εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο που το σύγχρονο πρότυπο ισχύος κωδικοποιείται στο τρίπτυχο: πλούσιος-λευκός-άντρας.

Αυτό δε σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε μια κύρια-κεντρική αντίθεση και τις υπόλοιπες ως δευτερεύουσες. Για μεγάλα τμήματα των ριζοσπαστικών κινημάτων, εδώ και δεκαετίες, οι καταπιέσεις δεν ιεραρχούνται. Το αντίθετο, είναι οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι / οι ίδιες οι καταπιεσμένες που ορίζουν κάθε φορά (μέσα στις δοσμένες ιστορικές, γεωγραφικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτισμικές, εθνοτικές, φυλετικές, έμφυλες συνθήκες και ιδιαιτερότητες) τι αποτελεί προτεραιότητα και μεγαλύτερη βαναυσότητα για τους ίδιους / τις ίδιες, στην καθημερινή τους ζωή και στους αγώνες τους. Άρα αφού επικεντρώνουμε στους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες και αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν κύριες και δευτερεύουσες καταπιέσεις, δεν υπάρχουν αντίστοιχα κύριοι και δευτερεύοντες αγώνες.

Η αναγνώριση του οικονομικοπολιτικού παράγοντα στο πλαίσιο του καπιταλισμού ως «εν τέλει καθοριστικού» στην ανισοβαρή διαλεκτική σχέση μεταξύ των διαφορετικών συστημάτων εξουσίας, προκύπτει από την προσπάθεια -που επανεξετάζεται διαρκώς- σφαιρικής κατανόησης της γεωμετρίας του συστήματος και των στρατηγικών του επιλογών στη διαιώνιση των διακρίσεων και των προνομίων, προφανώς με σκοπό την κατάργησή τους. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας, ελευθερίας, ισότητας, αξιοπρέπειας, συντροφικότητας, αμοιβαιότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

Αυτός ο τρόπος θέασης των πραγμάτων είναι που μας οδηγεί να μην αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως φεμινίστριες, queer, εργάτες, άγριους νεολαίους, αντιρατσιστές κλπ αλλά ως αντιεξουσιαστές και αντιεξουσιάστριες, ως αναρχικές και αναρχικούς. Ανακαλώντας ένα παλιό ριζοσπαστικό σύνθημα γυναικών: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ.

ένας σύντροφος από το Ρεσάλτο

Η μάχη της Κοκκινιάς & αντιφασιστική πορεία μνήμης

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν 4-8 Μάρτη 1944 στην Κοκκινιά, αφέθηκαν στη λήθη, παραμένοντας για πολλούς άγνωστα στις μέρες μας…

Η αφήγησή τους αξιοποιείται κυρίαρχα από κάθε μορφή (“ριζοσπαστικής” ή συντηρητικής) εξουσίας, η οποία και αντιστρέφει το περιεχόμενο των τοπικών ιστορικών αντιφασιστικών αγώνων, απονεκρώνοντας τους και καθιστώντας τους αδρανές -  μουσειακό γεγονός…

Ενάντια στη λήθη, ενάντια στις κυρίαρχες αφηγήσεις, ανασύρουμε τις μνήμες που θα πυροδοτήσουν τους αγώνες του σήμερα…

Σχετικά με τις μέρες 4-8 Μάρτη 1944 ή αλλιώς «τη μάχη της Κοκκινιάς» και το χρονικό των γεγονότων (από το site του "μπλόκου στην εξουσία")

Κυκλοφόρησε το τεύχος 15 του Πειρά(γ)ματος

Κυκλοφόρησε το 15ο τεύχος του Πειρά(γ)ματος και μοιράζεται σε σχολεία των περιοχών μας. Το έντυπο μπορείτε να το βρείτε στο Ρεσάλτο κάθε Παρασκευή μετά τις 8:00 μ.μ. όπου ο χώρος είναι ανοιχτός για γνωριμία, χαλαρή συνεύρεση, συζητήσεις, προβολές, εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, δημιουργικούς πειραματισμούς.

Περιεχόμενα: 2 λόγια για τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο της καταστολής / Σύντομο χρονικό τη καταστολής και των αντιστάσεων.

 Πατήστε ΕΔΩ για προβολή ολόκληρου του τεύχους