Νέα αναβολή λόγω κακοκαιρίας της 1ης αγωνιστικής του φετινού ANTIFA LEAGUE, για την Κυριακή 8/12, στις 13.00, στο πάρκο Σελεπίτσαρι, στο Κερατσίνι

Η 1η αγωνιστική του φετινού antifa league μεταφέρθηκε αρχικά λόγω βροχής από την Κυριακή 24/11 για την Κυριακή 1/12 και ξανά λόγω κακοκαιρίας για την Κυριακή 8/12, στις 13.00, στο πάρκο Σελεπίτσαρι στο Κερατσίνι.

Μαζί με συλλογική κουζίνα οικονομικής ενίσχυσης του διαδηλωτή Γαβριήλ Α., που χτυπήθηκε ανεπανορθώτα στο ένα μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου διμοιρίας των ΜΑΤ, στη συγκρουσιακή πορεία δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Κερατσίνι, την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου.

Συνδιοργάνωση του antifa league με την αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
 

Αναβλήθηκε η δίκη των 42 από την κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου

 

Αναβολή για τις 12 Μάρτη 2014 πήρε η δίκη, που ήταν να πραγματοποιηθεί σήμερα 28/11/2013 στα δικαστήρια Πειραιά, των 42 συλληφθέντων συντρόφων και συντροφισσών από την κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου, λίγες ώρες μετά την αστυνομική εισβολή επικοινωνιακού χαρακτήρα και προληπτικών κατασταλτικών σκοπιμοτήτων στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ στις 5/12/2009.
Η αναβολή δόθηκε από την έδρα του δικαστηρίου λόγω της απουσίας κάποιων μαρτύρων κατηγορίας, ορισμένων μπάτσων διμοιρίας των ΜΑΤ και του πρώην δήμαρχου Κερατσινίου Φώτη Μελά. Το ραντεβού, λοιπόν, για τους διωκόμενους και τους αλληλέγγυους ανανεώνεται για τις 12/3/2014.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΕΓΚΛΗΜΑ.

Η αλληλεγγύη είναι διαρκές και κατ' επανάληψη έγκλημα...

(1)

(2)

(3)

Όταν το λογικό ονομάζεται έγκλημα και το παράλογο νόμος...

Συνέλαβαν είκοσι δύο συντρόφους μέσα στο Ρεσάλτο (αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης), αφού εισέβαλαν με πολυάριθμες και κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις, γιατί είχαν άδεια μπουκάλια μπύρας, πετρέλαιο για τη σόμπα, εργαλεία για επισκευές και σημαίες.

Τρομερά κακουργήματα αναμφισβήτητα.

Επειδή σαράντα δύο άλλοι σύντροφοι θεώρησαν τα παραπάνω εντελώς παράλογα κατέλαβαν το δημαρχείο για να διαμαρτυρηθούν και να ενημερώσουν τους ανθρώπους που μένουν στην περιοχή, δηλαδή εμάς και τους γείτονές μας.

Και αυτά βεβαίως είναι φοβερά εγκλήματα το δίχως άλλο και γι’ αυτό άλλες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν και στο δημαρχείο και συνέλαβαν και αυτούς με την δικαιολογία ότι οι ίδιοι άνθρωποι βρίσκονταν ταυτόχρονα στο δημαρχείο και έξω από το Ρεσάλτο προκαλώντας φθορές σε κάποια αυτοκίνητα της ασφάλειας.

Ρίχτηκαν λοιπόν στα κρατητήρια και σύρθηκαν στα δικαστήρια για να αρχίσουν να πληρώνουν για τις παραπάνω αμαρτίες τους. Χωρίς δικηγόρους και υποτιθέμενα δικαιώματα τους αποδόθηκαν κατηγορίες και τους έβαλαν στο δύσβατο δρόμο της «δικαιοσύνης».

Όλα αυτά συνέβησαν στις 5 Δεκέμβρη 2009 στο Κερατσίνι, επί βασιλείας Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στο υπουργείο δημόσιας τάξης (αργότερα προπο) και υπό την προσωπική του φωτεινή καθοδήγηση, μία μέρα πριν τη συμπλήρωση μιας χρονιάς από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από κουμπουροφόρο του ίδιου υπουργείου και το ξέσπασμα της εντονότερης εξέγερσης των τελευταίων δεκαετιών σε όλη τη χώρα.

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να δικαστούν αυτοί οι τρομεροί σαράντα δύο αλληλέγγυοι των είκοσι δύο φοβερών "τρομοκρατών" με τις άδειες μπύρες, το πετρέλαιο, τα εργαλεία και τις σημαίες, στις 28 Νοεμβρίου 2013 στα δικαστήρια του Πειραιά.

Επειδή το κράτος και οι υπηρέτες του με τα καμώματά τους νομίζουν ότι θα μας τρελάνουν ή ότι θα τους φοβηθούμε, τους έχουμε μια δήλωση.

Τους συντρόφους μας τους υποστηρίζουμε είτε τους πουν ένοχους είτε τους πουν αθώους. Και αν κάποιο δικαστήριο καταδικάσει τους συλληφθέντες στο Ρεσάλτο, γιατί είχαν ό,τι έχει κάθε σπίτι συν μερικές σημαίες, που έχει κάθε πολιτικός χώρος και τους συλληφθέντες στο δημαρχείο γιατί συμπαραστάθηκαν στους συλληφθέντες στο Ρεσάλτο, εμείς θα καταδικάσουμε τη δικαιοσύνη, τους άνδρες του προπο και όποιον άλλο βαφτίσει το ψέμα αλήθεια.

Είμαστε όχι μόνο δίπλα αλλά πραγματικά ένα σώμα με όποιον υποστηρίζει και παλεύει για να ανήκει ο κόσμος σε όσους τον δημιουργούν και είμαστε απέναντι και εχθροί σε όσους τον λεηλατούν και τον καταστρέφουν στηριζόμενοι στα όπλα τους.

Όπλα μας είναι η αλληλεγγύη και οι σύντροφοί μας.

Είμαστε και θα είμαστε κοντά τους και στα δικαστήρια και σε ό,τι άλλο χρειαστεί.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 42 συλληφθέντες

28.11.13 στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ του ΠΕΙΡΑΙΑ, 9.00 π.μ.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

 

Παρασκευή 22/11, 8.00μμ, εκδήλωση στο ΡΕΣΑΛΤΟ ενόψει της δίκης των 42 συλληφθέντων από την κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου στις 5/12/2009, μετά την αστυνομική εισβολή στο στέκι το ίδιο απόγευμα

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 42 συλληφθέντες καταληψίες

του δημαρχείου Κερατσινίου στις 5/12/2009,

μετά την αστυνομική εισβολή το ίδιο απόγευμα στο ΡΕΣΑΛΤΟ,

που δικάζονται στα δικαστήρια του Πειραιά Πέμπτη 28/11, 9.00πμ 

5/12/2009, μια μέρα πριν τις διαδηλώσεις που έχουν καλεστεί για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από μπάτσους στα Εξάρχεια ένα χρόνο νωρίτερα και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε / αστυνομική εισβολή επικοινωνιακού χαρακτήρα και προληπτικών σκοπιμοτήτων στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ στο Κερατσίνι / 22 συλληφθέντες από το στέκι που φορτώνονται με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για άδειες φιάλες μπύρας και πετρέλαιο σόμπας, καλούνται να καταβάλουν υπέρογκες χρηματικές εγγυήσεις και τους επιβάλλονται περιοριστικοί όροι / κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου και μετατροπή του σε κέντρο αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης / αναποδογυρισμένα ασφαλίτικα έξω από το ΡΕΣΑΛΤΟ από άλλη ομάδα αλληλέγγυων / εισβολή των ΜΑΤ και στο δημαρχείο και σύλληψη 42 αλληλέγγυων με βαριές κατηγορίες / αγώνας και μέσα στα κρατητήρια, τις δικαστικές αίθουσες και τα ανακριτικά γραφεία από τους 22 και 42 συλληφθέντες / συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στα δικαστήρια του Πειραιά / τις επόμενες μέρες η επικοινωνιακή φούσκα ξεφουσκώνει και το φιάσκο της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας γίνεται εξόφθαλμο / κινήσεις αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό / οι κινητοποιήσεις στην περιοχή πλαισιώνονται από πολλές εκατοντάδες αλληλέγγυων / το ΡΕΣΑΛΤΟ δυναμώνει και ριζώνει στην τοπική κοινωνία σε αντίθεση με την καταστολή και τις επιδιώξεις της / η αντιεξεγερτική εκστρατεία και η κατασταλτική στρατηγική κλιμακώνονται τα επόμενα χρόνια / το ίδιο κι ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ: προβολή βίντεο - συζήτηση

Παρασκευή 22/11, 8.00μμ, στο ΡΕΣΑΛΤΟ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

Αφίσα που κολλήθηκε τον Οκτώβρη στις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας

 

Ενημέρωση και μια πρώτη αποτίμηση για το δικαστήριο της εκκένωσης της κατάληψης Σκαραμαγκά

Την Πέμπτη 31/10 πραγματοποιήθηκε η δίκη για την εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στις 9/1/13. Η εκκένωση είχε πραγματοποιηθεί εν μέσω του πρώτου κύκλου καταστολής των καταλήψεων πέρυσι το χειμώνα, που ξεκίνησε με την εκκένωση της Βίλας Αμαλίας, την εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ και της κατάσχεσης των μηχανημάτων εκπομπής του ραδιοσταθμού Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης-98Fm, την εκκένωση της Σκαραμαγκά και την εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης συνελήφθησαν εφτά σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην κατάληψη και τους αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής, της παράβασης του νόμου περί βεγγαλικών καθώς και της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης (απείθεια) για την άρνησή τους να δώσουν αποτυπώματα και φωτογραφίες στην αστυνομία.
Η συγκεκριμένη δίκη είχε έντονη πολιτική σημασία μιας και ακολούθησε χρονικά το δεύτερο κύμα κρατικής καταστολής των καταλήψεων, που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι σε διάφορες πόλεις στον ελλαδικό χώρο (Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Ηγουμενίτσα) καθώς επίσης αποτέλεσε το πρώτο δικαστήριο, αναφορικά με τις εισβολές και εκκενώσεις κατειλημμένων αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, που αποτέλεσαν σημαντικό σημείο στην κρατική ατζέντα της τάξης και της ασφάλειας. Το συγκεκριμένο δικαστήριο δεν μπορούσε να μην αποτελέσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον αγωνιζόμενο κόσμο της ελευθερίας και τις κρατικές και δικαστικές αρχές. Στο κάλεσμα της κατάληψης για συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων ανταποκρίθηκαν περίπου 100 αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες.
Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση του ανεκδιήγητου πρώην προέδρου του ΝΑΤ Χρ. Φωτίου (που είχε απουσιάσει στις προηγούμενες δίκες), ο οποίος αφού αναφέρθηκε στην ιδιοκτησιακή σχέση του ΝΑΤ με το κτίριο της Πατησίων και Σκαραμαγκά και το γεγονός ότι το ΝΑΤ είχε αφήσει το κτίριο στην εγκατάλειψη για 10 χρόνια, ουσιαστικά «παραδέχτηκε» ότι οι πρωτοβουλίες, που πήρε για να ζητήσει την εκκένωση της κατάληψης, δεν είχαν κανένα άλλο στόχο από το να εξυπηρετήσουν τα κατασταλτικά σχέδια της κυβέρνησης για εκκένωση των καταλήψεων. Προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως συναινετικό λέγοντας ότι είχε απευθυνθεί μέσω επιστολής στους καταληψίες για να μην χρησιμοποιηθεί βία, τη στιγμή, που απεργαζόταν τα κατασταλτικά σχέδια σε συνεργασία με το υπουργείο δημόσιας τάξης και το δήμαρχο Καμίνη (με την υποτιθέμενη πρόταση του δήμου προς ΝΑΤ για παραχώρηση και αξιοποίηση του κτιρίου). Όλα τα προσχήματα περί αξιοποίησης του κτιρίου και οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου ακούστηκαν τουλάχιστον φαιδρά. Η γελοιότητα του έφθασε στο σημείο να δεχθεί τη σκληρή αλήθεια ότι αντίθετα με αυτόν, οι καταληψίες φρόντισαν το κτίριο, που κινδύνευε με κατάρρευση. Παραδέχτηκε ότι από την εκκένωση και μετά το κτίριο παραμένει σφραγισμένο και ερειπωμένο. Η συγκεκριμένη κατάθεση ήρθε να επιβεβαιώσει τη θέση της κατάληψης, ότι οι κινήσεις του κρατικοδίαιτου υπάλληλου Φωτίου εκείνη τη χρονική περίοδο δεν ήταν τίποτα παραπάνω από εκδούλευση προς τον υπουργό δημόσιας τάξης Δένδια, τίποτα παραπάνω από το προσωπικό του αντάλλαγμα σε σχέση με τις θέσεις, που έχει λάβει κατά καιρούς στον κρατικό μηχανισμό, τίποτα παραπάνω από την προσωπική του συμβολή στα κατασταλτικά σχέδια απονέκρωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Τον Φωτίου ακολούθησαν ως μάρτυρες κατηγορίας δύο μπάτσοι –ένας του Α.Τ. Ομόνοιας και ένας της κρατικής ασφάλειας-, οι οποίοι περιέγραψαν την τεράστια αστυνομική επιχείρηση, την προσαγωγή των συντρόφων και την πολύωρη κράτησή τους χωρίς να τους απαγγέλλονται κατηγορίες ή να τους ανακοινώνεται η σύλληψη τους -κάτι, που έγινε τελικά στις 6 τα ξημερώματα.
Στη συνέχεια ακολούθησαν οι μάρτυρες υπεράσπισης (ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα από την κατάληψη, ένας σύντροφος από τη συνέλευση της πλατείας Βικτωρίας, μια γειτόνισσα εργαζόμενη κοντά στην κατάληψη καθώς και ένας εργαζόμενος ασφαλισμένος στο ΝΑΤ). Από τις καταθέσεις των συντρόφων της κατάληψης αναδείχθηκε ο αυτοργανωμένος, αδιαμεσολάβητος, αντιιεραρχικός, αντιθεσμικός χαρακτήρας του εγχειρήματος της κατάληψης, η διασύνδεσή του με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς ακηδεμόνευτους αγώνες, καθώς και οι σχέσεις αλληλεγγύης, που είχαν αναπτυχθεί με τη γειτονιά. Παρουσιάστηκαν τα πολύ σημαντικά γεγονότα, που είχαν προηγηθεί της εισβολής –με την ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, την εισβολή της αστυνομίας και τη σύλληψη 92 συντρόφων-ισσών, την κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του –τότε- συγκυβερνώντος κόμματος της ΔΗΜΑΡ και την προσαγωγή δεκάδων αλληλέγγυων, καθώς και τις αυθόρμητες πορείες και συγκεντρώσεις στο υπουργείο οικονομικών, στο Μοναστηράκι και στο Δημαρχείο Αθηνών- και αποτέλεσαν την αιτία να δρομολογηθεί άμεσα η προσχεδιασμένη κρατική επίθεση στην κατάληψη Σκαραμαγκά ως μέσο ανάσχεσης μιας διαρκούς αυξανόμενης κοινωνικής δυναμικής αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που κορυφώθηκε το Σάββατο 12/1 με τη διαδήλωση 10.000 αγωνιζόμενων ανθρώπων. Επίσης παρουσιάστηκαν τα εγχειρήματα, που στεγάζονταν εντός της κατάληψης όπως τα εργαστήρια, οι υποδομές, η στεγαστική κολλεκτίβα, οι συνελεύσεις και οι ανοιχτές εκδηλώσεις. Οι κατηγορίες για τα όπλα κατέρρευσαν μιας και τα υποτιθέμενα μαχαίρια-όπλα δεν αποτελούσαν τίποτα άλλο από τον τυπικό «εξοπλισμό» μιας κουζίνας (στην περίπτωσή μας αναγκαίος και για τις συλλογικές κουζίνες που γινόντουσαν σε εβδομαδιαία βάση), ενώ η κροτίδα ήταν «εύρημα», που είχαν αφήσει πίσω τους οι μπάτσοι της ομάδας Δέλτα μετά από μια από τις επιθέσεις, που είχαν πραγματοποιήσει προς το κτίριο και είχαν καταγγελθεί δημόσια από την κατάληψη. Ο πρώτος σύντροφος από τη κατάληψη περιέγραψε και τη δική του εμπειρία από τη συγκεκριμένη μέρα, που περιλάμβανε την απαγωγή του από τους μπάτσους έξω από την κατάληψη και τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ, όπου παρέμεινε για πάνω από 12 ώρες πριν αφεθεί. Ο σύντροφος από την συνέλευση πλ. Βικτωρίας και η εργαζόμενη γειτόνισσα, ανέδειξαν τον ανοιχτό χαρακτήρα της κατάληψης, την οποία είχαν επισκεφτεί πολλές φορές για να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν (από πολιτικές εκδηλώσεις και προβολές, μέχρι συλλογικές κουζίνες και εργαστήρια σώματος) καθώς επίσης και τις σχέσεις, που είχαν αναπτυχθεί με μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης γειτονιάς. Ο ασφαλισμένος στο ΝΑΤ απάντησε στο «ενδιαφέρον» του Φωτίου για την κατάσταση του ταμείου και την προσπάθειά του προέδρου να χειραγωγήσει το ΔΣ του ταμείου προς όφελος της καταστολής, παρουσίασε τις ευθύνες του κράτους και των εφοπλιστών για τη λεηλασία του ταμείου και δήλωσε ότι κανένας εργαζόμενος και ασφαλισμένος του ΝΑΤ δεν πληττόταν από την κατάληψη της Σκαραμαγκά.
Στη συνέχεια ακολούθησαν οι «απολογίες» των συντροφισσών –μιας και ο ένας σύντροφος είναι ανήλικος και δικάζεται ξεχωριστά ενώ ο άλλος απουσίαζε και εκπροσωπούνταν από δικηγόρο-. Οι τρεις συντρόφισσες, που συμμετείχαν στη Σκαραμαγκά υπερασπίστηκαν την παρουσία τους στην κατάληψη και τις δραστηριότητές της, ανέδειξαν τα χαρακτηριστικά της κατάληψης, υπερασπίστηκαν τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα και πήραν θέση απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης, στο κράτος και τον καπιταλισμό, προωθώντας τον αγώνα για μια κοινωνία ελευθερίας και αλληλεγγύης χωρίς εξουσία πάνω στον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του προεδρείου να διακόψει το λόγο των συντροφισσών, παρακάμπτοντας την «ιερότητα» της απολογίας ακόμα και για τον αστικό δικαστικό πολιτισμό, αυτές απάντησαν κρατώντας την ψύχραιμη και αδιάλλακτη στάση που χαρακτηρίζει τους εξεγερμένους. Οι άλλες δύο συντρόφισσες δήλωσαν ότι βρέθηκαν στο κτίριο επειδή είχε ανοιχτό χαρακτήρα και μπορούσαν να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες, που πραγματοποιούνταν. Όλοι οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες.
Η συγκεκριμένη δίκη και η συγκέντρωση έξω από την αίθουσα υπήρξε ένα πολύ σημαντικό στιγμιότυπο του αγώνα για αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα καθώς και στον ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Η απόφαση επίσης ήταν αρκετά σημαντική μιας και κατέρρευσαν, ακόμα και δικαστικά, οι κατηγορίες της διατάραξης και της απείθειας. Το δικαστήριο αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί από το ΝΑΤ και καμία υπηρεσία δεν στεγαζόταν εκεί για πάνω από 10 χρόνια με αποτέλεσμα να μη στοιχειοθετείται το αδίκημα της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Επίσης το γεγονός ότι το έπεσαν και οι κατηγορίες για τα υπόλοιπα αδικήματα, οδήγησε στο να υπάρξει απαλλαγή και από την κατηγορία της απείθειας.
Όσες εισβολές και εκκενώσεις και αν πραγματοποιήσει το κράτος, οι καταλήψεις θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση και ελευθερία. Απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό, που υπόσχεται και προωθεί η κυριαρχία, βρίσκονται και θα συνεχίσουν να βρίσκονται τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στις καταλήψεις εξυφαίνονται τα «σχέδιά» μας για την κοινωνική ανατροπή και σκιαγραφούνται τα όνειρά μας για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης. Και όπως δήλωσε μια από τις κατηγορούμενες συντρόφισσες της κατάληψης στην «απολογία» της: «Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφύλακες, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικοί και ρατσιστές: μακριά από τις καταλήψεις μας!»

η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης, στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημ. Χατζηβασιλείαδη, την Τρίτη 5 Νοέμβρη.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

 

 

Η παγκόσμια κλίμακα της «ελέω κρίσης» κρατικής-καπιταλιστικής επέλασης, με όλες τις κατά τόπους ιδιαίτερες αποχρώσεις της, αναδεικνύει μία δομική ομοιογένεια της συστημικής διαχείρισης σε ό,τι αφορά τον στρατιωτικό τομέα. Εν μέσω των ενδοσυστημικών διεργασιών και πολιτικών, οικονομικών και θεσμικών συγκρούσεων, που αποσκοπούν στην καθεστωτική σταθερότητα, οι χειραφετητικές κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις που εναντιώνονται στο σύνολο ή σε διάφορες πτυχές της βαρβαρότητας, είναι ξεκάθαρο ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο της μιλιταριστικής βίας προκειμένου να διατηρηθεί η ευνομία της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Στο πλαίσιο αυτό, η στρατιωτική μηχανή δεν αποτελεί απλά έναν ακόμη αρωγό των εκάστοτε καθεστώτων, αλλά τον πιο βίαιο εγγυητή της.

Σε κάθε ματωμένη γωνιά του πλανήτη, εκεί που η ενδοσυστημική ρύθμιση αποτυγχάνει ή εκεί όπου οι αντιστάσεις ταράσσουν είτε τα θεμέλια είτε κάποια νευραλγικά σημεία του εξουσιαστικού πλέγματος, μία στρατιωτική μπότα ή ένα στρατιωτικό δόγμα θα έχει λάβει τα ηνία. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα της Αιγύπτου, το συνεχιζόμενο αίμα στα εδάφη της Συρίας, τα στρατιωτικά κατασταλτικά δόγματα ενάντια στους εξεγερμένους της Τουρκίας, οι στρατιωτικοί νόμοι που ενεργοποιούνται σε διάφορες περιστάσεις στις ανεπτυγμένες χώρες της «πολιτισμένης» Δύσης, η μόνιμη στρατιωτική κατοχή της Παλαιστίνης είναι μερικές μόνο καταχωρήσεις στη μακριά λίστα της τρέχουσας μιλιταριστικής ισχύος απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη.

Στην ελληνική επικράτεια, όσο βαθαίνει η κρίση άλλο τόσο ξεκαθαρίζεται ο ρόλος του ελληνικού στρατού, ως γνήσιου προστάτη του «έθνους» και των αφεντικών. Αποτελεί μία μήτρα εθνικισμού, ρατσισμού, πατριαρχίας, που πρεσβεύει την πλήρη υποταγή στις εγχώριες και διεθνείς κρατικές-καπιταλιστικές επιταγές, οι οποίες εξαθλιώνουν τους «από κάτω» και ενεργοποιεί ήδη όλες της τις λειτουργίες (ιδεολογικά, επιχειρησιακά, επικοινωνιακά και θεσμικά) για τη διαφύλαξη του συστήματος. Ο στρατός, επιτελεί μια σημαντική συστημική λειτουργία μέσα σε ένα καθολικά διαπιστωμένο εύθραυστο κλίμα. Αποτελεί το μεγαλύτερο χωνευτήρι κάθε είδους φασιστικών ιδεολογημάτων) και τον βασικό παραγωγό του πολιτισμού των ταγμάτων εφόδου. Είναι ο μοναδικός κρατικός μηχανισμός που προστατεύεται διακαώς από τα πυρά του τρέχοντος «καθεστωτικού αντιναζισμού».

Η αντιμιλιταριστική πρόταση της ολικής άρνησης στράτευσης μακριά από πασιφιστικές, θρησκευτικές ή ιδεολογικές σχηματοποιήσεις, διαμορφώνει με κοινωνικά ανοικτούς και πολιτικά ριζοσπαστικούς όρους την εναντίωση όχι μόνο στον χακί εκβιασμό αλλά και στο πλέγμα των εξουσιών στον οποίο αυτός συναρθρώνεται. Ως εκ τούτου, μέσα στην παρούσα συγκυρία η πολιτική σημασία που προβάλλεται πάνω στις στρατιωτικές διώξεις των ολικών αρνητών στράτευσης είναι έκδηλα φορτισμένη λόγω της επίτασης της στρατοκρατικής επικυριαρχίας.

Το τελευταίο διάστημα, οι στρατοκράτες έχουν στήσει μία φάμπρικα διώξεων ποινικών, με στρατοδικεία και ενεργοποίηση αυτόφωρων διαδικασιών και οικονομικών, με υπέρογκα πρόστιμα 6.000 ευρώ, σε ολικούς αρνητές στράτευσης και ανυπότακτους. Μέσα σε αυτήν την στρατιωτική κατασταλτική γραμμή παραγωγής, κατά την οποία οι διωκτικές αρχές, με εμφανείς εκδικητικές διαθέσεις, στρέφονται ευρέως κατά του κόσμου του αγώνα, ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, γνωστός για τη γενικότερη εναντίωσή του στο σύστημα και τους μηχανισμούς του, διώκεται σε δεύτερο βαθμό στο στρατοδικείο του Ρουφ, στις 5 Νοεμβρίου. Έχει καταδικαστεί πρωτόδικα ερήμην στο μέγιστο της ποινής, σε 2 χρόνια φυλάκισης, για την άρνησή του να καταταγεί στον ελληνικό στρατό, δηλώνοντας τόσο δημόσια όσο και έμπρακτα ότι στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο θα βρίσκεται στην πλευρά των καταπιεσμένων και όχι των κυρίαρχων.

Παρά τις προσπάθειες των διωκτικών μηχανισμών να ποινικοποιήσουν με κάθε μέσο την πολιτική άρνηση, παρά την ποινικοποίηση κάθε εναντιωματικής κίνησης, λόγου και πράξης που στρέφεται ενάντια στις δομές και του μηχανισμούς του κράτους, ο αγώνας ενάντια στον μιλιταρισμό, το κράτος και τον καπιταλισμό, παραμένει μια διαρκής κοινωνική ανάγκη. Ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας, όπου ελλείψει άλλων κοινωνικών συναινέσεων ο μιλιταρισμός προωθείται συστημικά ως ο σημαντικότερος παράγοντας διασφάλισης των συμφερόντων και των επιλογών των «από πάνω», είναι αναγκαίο να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε πτυχή του μιλιταρισμού. Από τον αγώνα ενάντια στον πολιτισμό των ταγμάτων έως την αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης, από την άρνηση του στρατού και κάθε στρατιωτικού μηχανισμού έως την άρνηση της στρατιωτικοποίησης της καθημερινής μας ζωής.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΡΟΥΦ (Π.Ράλλη 1 & Πειραιώς),

 

Τρίτη 5 Νοεμβρίου, 9 π.μ.

 

 

 

 αναδημοσίευση από blog της Πρωτοβουλίας Ολικής Άρνησης Στράτευσης