Εκδήλωση στο Κερατσίνι για τα 100 χρόνια από τον αγώνα των ανθρακωρύχων και τη σφαγή του Ludlow (ΗΠΑ)

 

100 χρόνια από τον αγώνα των ανθρακωρύχων και τη σφαγή του Ludlow (ΗΠΑ)

“Κανείς δεν άκουγε. Κανείς δε νοιαζόταν. Και ύστερα ήρθε το Λάντλοου και το έθνος άκουσε. Μωρά που ψήνονται ζωντανά βρίσκουν μια θέση στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι θάνατοι από πείνα και κακουχίες όχι.” Μάδερ Τζόουνς (Mother Jones)

Η επονομασθείσα Σφαγή του Λάντλοου υπήρξε μία από τις αιματηρότερες επιθέσεις της εργοδοσίας και του κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΗΠΑ. Έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του 1914 στην πόλη Λάντλοου του Κολοράντο και ήταν το αποκορύφωμα της εργατικής καταπίεσης των 12.000 ανθρακωρύχων της περιοχής.

Η εργατική αναταραχή τα χρόνια που προηγήθηκαν του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε αξιοσημείωτες διαστάσεις στις Δυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ. Όταν ένας συνδικαλιστής σκοτώθηκε το φθινόπωρο του 1913, οι εργαζόμενοι των ορυχείων CFI, που ανήκαν στην οικογένεια Ροκφέλερ, κατέβηκαν σε απεργία. Εκκένωσαν τους καταυλισμούς της επιχείρησης, όπου έμεναν, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τους χαμηλούς μισθούς και τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Ο δείκτης θνησιμότητας για τους εργαζομένους της επιχείρησης ήταν διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο.

Η απεργία προκάλεσε την άγρια αντίδραση της οικογένειας Ροκφέλερ. Προσέλαβε το Πρακτορείο Ντετέκτιβ «Μπάλντουιν-Φελτς», προκειμένου να τρομοκρατήσει τους απεργούς και τη συνδικαλιστική τους ηγεσία. Το Πρακτορείο είχε σπουδαία φήμη σε όλη την Αμερική για την αποτελεσματικότητά του στην καταστολή απεργιών. Προμήθευσε την εργοδοσία με οπλισμένους φρουρούς, ελεύθερους σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες προβοκάτορες, ακόμη με ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.

Οι επιθέσεις των ανθρώπων της εργοδοσίας ήταν καθημερινό φαινόμενο στις κατασκηνώσεις, που εν τω μεταξύ είχαν στήσει οι απεργοί. Στις 17 Οκτωβρίου 1913 ένας απεργός σκοτώθηκε και δύο παιδιά τραυματίσθηκαν από τους πολυβολισμούς του τεθωρακισμένου οχήματος. Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με τους απεργούς να μην υποχωρούν. Στις 28 Οκτωβρίου ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απέστειλε την Εθνοφρουρά στο Λάντλοου για να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει την απεργία.

Η Εθνοφρουρά συνέχισε να κατατρομοκρατεί τους απεργούς, το ηθικό των οποίων χαλυβδωνόταν με την πάροδο του χρόνου. Ύστερα από τρεις μήνες στασιμότητας, ο κυβερνήτης Άμονς αποφάσισε να αποσύρει την Εθνοφρουρά, μη αντέχοντας το κόστος διατήρησής της επί μακρόν στο πεδίο της μάχης. Τότε οι Ροκφέλερ προσφέρθηκαν να επανδρώσουν την Εθνοφρουρά με δικό τους προσωπικό.

Στις 10 Μαρτίου 1914 ένας απεργοσπάστης βρέθηκε νεκρός στις γραμμές του τρένου κοντά στον καταυλισμό των απεργών. Ήταν η αφορμή για τις δυνάμεις καταστολής να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την κατάσταση.

Η Εθνοφρουρά με τη νέα της σύνθεση αποφάσισε να ισοπεδώσει τις τεντουπόλεις, αν και ήταν σε χώρο ιδιοκτησίας των ανθρακωρύχων. Επελέγη η κατασκήνωση Λάντλοου, 30 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Τρίνινταντ. Το πρωί της 20ης Απριλίου οι εθνοφρουροί άνοιξαν πυρ, την ώρα που έλληνες, ιταλοί, πολωνοί, μεξικανοί μετανάστες εργάτες-ανθρακωρύχοι γιόρταζαν το Πάσχα.

Οι απεργοί ανταπέδωσαν το πυρ και η μάχη διήρκεσε επί ώρες. Ο ελληνικής καταγωγής και ιδιαίτερα δραστήριος εργάτης-συνδικαλιστής Λούις Τίκας, υπεύθυνος της κατασκήνωσης, ζήτησε αργά το απόγευμα εκεχειρία από την Εθνοφρουρά. Ο επικεφαλής της, υπολοχαγός Λίντερφελντ, χτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου τον Τίκα και τον έριξε στο έδαφος. Τρεις σφαίρες από όπλα εθνοφρουρών βρήκαν στην πλάτη τον πεσμένο συνδικαλιστή και τον αποτελείωσαν, σε ηλικία 30 ετών. Οι εθνοφρουροί επέδραμαν στη συνέχεια στην κατασκήνωση του Λάντλοου και την παρέδωσαν στις φλόγες. 17 άνθρωποι από την πλευρά των ανθρακωρύχων σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου».

Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη στις ΗΠΑ. Οπλισμένοι εργάτες από παρακείμενα ανθρακωρυχεία κινήθηκαν εναντίον της εθνοφρουράς του Κολοράντο, πολλοί άνδρες της οποίας αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους απεργούς. Ομάδες απεργών δυναμίτισαν ανθρακωρυχεία και κατέλαβαν πόλεις του Κολοράντο. Στο Κογκρέσο, ο σοσιαλιστής βουλευτής του Ουισκόνσιν Βίκτωρ Μπέργκερ ζήτησε από τους εργαζομένους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους.

Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Έπειτα από 10 μέρες συγκρούσεων, ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, ζήτησε την συνδρομή του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Ο ομοσπονδιακός στρατός που εστάλη στην περιοχή αφόπλισε τους απεργούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα ανθρακωρυχεία χωρίς να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους. Μάλιστα, η εργοδοσία προχώρησε σε εκτεταμένες απολύσεις, αντικαθιστώντας τους απεργούς με μη συνδικαλισμένους εργάτες. Από την Εθνοφρουρά κανείς δεν διώχθηκε για τις επιθέσεις στους απεργούς και τις οικογένειές τους, που στοίχισαν τη ζωή σε 66 ανθρώπους, ηλικίας από 3 μηνών έως 45 ετών. 

Louis Tikas: 30 ετών
James Fyler: 43 ετών
John Bartolotti: 45 ετών
Charlie Costa: 31 ετών
Fedelina Costas: 27 ετών
Onafrio Costa: 4 ετών
Frank Rubino: 23 ετών
Patria Valdez: 37 ετών
Eulala Valdez: 8 ετών
Mary Valdez: 7 ετών
Elvira Valdez: 3 μηνών
Joe Petrucci: 4 ½ ετών
Lucy Petrucci: 2 ½ ετών
Frank Petrucci: 4 μηνών
William Snyder Jr: 11 ετών
Rodgerlo Pedregone: 6 ετών
Cloriva Pedregone: 4 ετών

Από το βιβλίο του Ζήση Παπανικόλα: «Αμοιρολόϊτος: Ο Λούις Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου» (Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ).

Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ “TO PALIKARI”

- Ο Zeese Papanikolas (Ζήσης Παπανικόλας), ελληνοαμερικάνος τρίτης γενιάς, συγγραφέας και καθηγητής, είναι ο άνθρωπος που, με πολυετή έρευνα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, κατόρθωσε να φέρει στο φως και να διασώσει την ιστορία του Λούις Τίκας και την ιστορία του ελληνικού μεταναστευτικού στοιχείου στο Λάντλοου. Το βιβλίο του για τον Τίκα, “Buried Unsung” (ελλ. Τίτλος “Αμοιρολόιτος”), θεωρείται σημείο αναφοράς για την προφορική ιστοριογραφία.

- Ο Elliott Gorn είναι καθηγητής Αμερικανικής Αστικής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Λογιόλα του Σικάγο. Ειδικεύεται στην ιστορία των κοινωνικών ομάδων στις αμερικανικές πόλεις από το 1800 και μετά. Το βιβλίο του για τη Μάδερ Τζόουνς, “Mother Jones: The Most Dangerous Woman in America”, αποτελεί την πληρέστερη εκλαϊκευμένη ιστορία της θρυλικής συνδικαλίστριας.

- Ο Frank Manning είναι τραγουδοποιός, εγγονός ανθρακωρύχου, φίλου του Λούις Τίκας και έχει γράψει το τραγούδι “Louis Tikas”. Ο πατέρας του γεννήθηκε δύο ημέρες μετά τη σφαγή του Λάντλοου και τον βάφτισαν Λούι προς τιμήν του Τίκα.

- Ο Νίκος Βεντούρας εργάζεται στον τομέα της Πληροφορικής και έχει δεκαετή πορεία ως φωτογράφος και φωτορεπόρτερ. Η Λαμπρινή Χ. Θωμά εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το Palikari είναι το πρώτο τους ντοκυμαντέρ.

Όλοι οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ θα παρευρεθούν στην προβολή της Δευτέρας 5 Μαϊου 2014, στις 6.30μμ, στο πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα Μερκούρη», στο Κερατσίνι (Εμμ. Μπενάκη 70 - Αμφιάλη), δίνοντάς μας τη δυνατότητα για ερωτήσεις, περισσότερες πληροφορίες και συζήτηση, ενώ ο Frank Manning θα μας προσφέρει ζωντανά το τραγούδι που έχει γράψει για τον Λούι Τίκας μετά την προβολή.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

 

Συγκέντρωση-παρέμβαση ΕΝΑΝΤΙΑ στις προωθούμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ

την Κυριακή 27/04, στο Θησείο, στις 13:00
από την ανοιχτή συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

«…την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τη θίγει περισσότερο η ύπαρξη της φυλακής παρά του εγκληματία» (Α. Πανσέληνο)

Εδώ και λίγους μήνες το πολιτικό προσωπικό του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου έχει καταθέσει το νομοσχέδιο για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας. Η οργανωμένη τρομοϋστερία έχει στρώσει το έδαφος εδώ και καιρό. Με όχημα τη μιντιακή προπαγάνδα παρουσιάζει ως ύψιστη απειλή για την κοινωνία την επιλογή αγωνιστών προς την «παράνομη» ελευθερία. Τα επικοινωνιακά κονταροχτυπήματα των εμπλεκόμενων υπουργείων στις αποφυλακίσεις αναρχικών προάγουν τη διάχυση του φόβου και της ανασφάλειας. Υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης οι φυλακές υψίστης ασφαλείας προτάσσονται ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση. Στο νομοσχέδιο προβλέπεται η δημιουργία φυλακών και πτερύγων κλιμακούμενης καταστολής, με τη διάκριση των κρατουμένων σε τρεις κατηγορίε​ς. Οι φυλακισμένοι για χρέη, συμπεριλαμβανομένου του «εγκλήματος λευκού κολάρου», θα κρατούνται στις «ηπιότερες» πτέρυγες τύπου Α. Το κυρίως σώμα των φυλακισμένων θα αποθηκεύεται στις πτέρυγες τύπου Β, όπου ουσιαστικά θα συντηρείται η υπάρχουσα άθλια κατάσταση υπερπληθυσμού και υποσιτισμού, έλλειψης νερού και θέρμανσης, μηδαμινής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ενώ παράλληλα, δημιουργείται μια σειρά από «ειδικής κατηγορίας και εξέχουσας επικινδυνότητας» κρατουμένους, οι οποίοι προορίζονται για τις φυλακές τύπου Γ.

Στον πυρήνα αυτής της κίνησης βρίσκονται οι φυλακισμένοι αγωνιστές και οι απείθαρχοι κρατούμενοι. Η βεντάλια των θεωρούμενων ως επικίνδυνων κρατουμένων ξεκινά από τους αναρχικούς ή κομμουνιστές που φυλακίστηκαν για την πολιτική τους δραστηριότητα, ανοίγει για τους απείθαρχους κρατούμενους και καταλήγει σε κατηγορούμενους για το λεγόμενο οργανωμένο έγκλημα. Ως απείθαρχοι κρατούμενοι θα τιμωρούνται –κατά την κρίση του εκάστοτε εισαγγελέα ή διευθυντή των φυλακών- όσοι συμμετέχουν σε στάσεις και εξεγέρσεις, όσοι δεν υπακούν ή αντιστέκονται στις διαταγές σωφρονιστικών, όσοι με την εν γένει στάση τους δεν αποδέχονται την απονεκρωμένη και απάνθρωπη πραγματικότητα του εγκλεισμού και των συνθηκών του. Με αυτόν τον τρόπο, στο πλαίσιο της διεύρυνσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και στο πεδίο του εγκλεισμού, επιχειρείται ουσιαστικά η συνολική αναδιάρθρωση του σωφρονιστικού συστήματος στη λογική του απόλυτου ελέγχου, της διαρκούς εποπτείας, καθώς και της όξυνσης της καταστολής, του αυταρχισμού, της απομόνωσης και της εξατομίκευσης. Την ίδια στιγμή, λειτουργεί παραδειγματικά για όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας εντός και εκτός των τειχών σηματοδοτώντας το αντίτιμο της αντίστασης στο καθεστώς. Μέσα σε ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης οι κρατούμενοι στις φυλακές και πτέρυγες τύπου Γ θα βιώνουν μια φυλακή μέσα στη φυλακή, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την αισθητηριακή αποστέρηση και την απομόνωση από το συγγενικό και κυρίως το κοινωνικό τους περιβάλλον και με τελικό στόχο την πολιτική, πνευματική και βιολογική τους εξόντωση. Για να το επιτύχει αυτό, το καθεστώς δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου προβλέπονται: πλήρης στέρηση αδειών και κεκτημένων (π.χ. μεροκάματα που μειώνουν το χρόνο έκτισης ποινής), σκλήρυνση των όρων αποφυλάκισης (10 έτη ως ελάχιστος χρόνος παραμονής στις φυλακές τύπου Γ), δημιουργία συνθηκών πανοπτικού υπερελέγχου (με κάμερες σε κάθε γωνία της φυλακής). Η αυθαιρεσία θεσμοποιείται με έναν εσωτερικό κανονισμό που παρέχει υπερεξουσίες στους συνταξιούχους δικαστικούς και αξιωματικούς της αστυνομίας, οι οποίοι πλέον θα μπορούν να ορίζονται ως διευθυντές φυλακών, καθώς επίσης και με κατά το δοκούν μείωση του χρόνου προαυλισμού, των επισκεπτηρίων με συγγενείς, των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και πιθανή λογοκρισία έντυπου υλικού. Η ανάθεση της εξωτερικής και ως ένα σημείο εσωτερικής φύλαξης σε ειδικά σώματα της ΕΛ.ΑΣ με απόρρητα καθήκοντα και κανονισμούς συνοδεύεται από την ελαστικοποίηση της χρήσης πυροβόλου όπλου εντός και εκτός των τειχών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ταυτόχρονα, το μαστίγιο της τιμωρίας και της μεταγωγής σε τύπου Γ πτέρυγες, εναλλάσσεται με το καρότο της επιβράβευσης του χαφιεδισμού (που φτάνει ως την αποφυλάκιση) και της εξατομίκευσης. Μέσα από την καλλιέργεια ενός κλίματος αμοιβαίας δυσπιστίας δημιουργούνται κυνηγοί κεφαλών με ειδικό σκοπό την εξάρθρωση ένοπλων πολιτικών οργανώσεων και με απώτερο στόχο την παρεμπόδιση της ώσμωσης των αγώνων ανάμεσα στους φυλακισμένους αγωνιστές και τους υπόλοιπους κρατούμενους.

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης των φυλακών δεν είναι ένα αποκομμένο γεγονός ούτε κάποια «πρωτοπόρα» ανακάλυψη του ελληνικού κράτους. Αφενός αντιγράφει ή ενσωματώνει αντίστοιχες νομοθεσίες (τρομονόμοι, φυλακές υψίστης ασφαλείας, ειδικά καθεστώτα κράτησης, ειδικά αστυνομικοστρατιωτικά σώματα), που ισχύουν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη ή αποτελούν δεσμευτικές συμφωνίες στο πλαίσιο της Ε.Ε., ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις προσταγές ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών συμμάχων και των υπηρεσιών τους. Αφετέρου πατάει πάνω στην υλική βάση της γενικής αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου και των κοινωνικών σχέσεων καθώς αποτελεί άλλο ένα τμήμα του ψηφιδωτού που συγκροτεί το σύγχρονο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η καταστολή σε συνθήκες βαθιάς συστημικής κρίσης μετατρέπεται σε κεντρική κρατική επιλογή για τη διαχείριση των κοινωνικών υποθέσεων και την επαναρρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων στη βάση του δόγματος Νόμος και Τάξη. Η καταστολή (και η τιμωρία) ανάγεται σε βασικό πυλώνα συνοχής του καθεστώτος με διττό στόχο. Από τη μία επιδιώκει την πειθάρχηση του προλεταριάτου, των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, τη διαχείριση των περισσευούμενων πληθυσμών (μετανάστες, άνεργοι, φτωχοποιημένοι, οροθετικές, τοξικοεξαρτημένοι) και την εμπέδωση κλίματος φόβου και από την άλλη προασπίζεται τα αιματηρά συμφέροντα του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης. Σε αυτό το πλαίσιο το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στοχοποιεί διάφορα κοινωνικά κομμάτια ως «εσωτερικό εχθρό» (απεργούς, διαδηλωτές, ριζοσπαστικούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, φυλακισμένους αγωνιστές, ολόκληρες τοπικές κοινωνίες που αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους) διευρύνοντας διαρκώς το πεδίο της στόχευσης. Όχι μονάχα οι ένοπλοι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αλλά και κάθε αγωνιζόμενος που αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο στη βία ή απλώς «ασκεί υλική δύναμη» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…) θεωρείται «οικονομικός σαμποτέρ» που εμποδίζει την ανάκαμψη της οικονομίας και αντιμετωπίζει τη σιδερένια φτέρνα του κατασταλτικού ντελίριου με την απαραίτητη βέβαια ποινική και κατασταλτική διαβάθμιση. Ο πολύμορφος και συνεπής αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, με την αστυνομική κατοχή, τις διώξεις με βάση τον τρομονόμο και τη συντεταγμένη ιδεολογική επίθεση με βασικό μοχλό τα ΜΜΕ, αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Το καθεστώς χτίζει και προπαγανδίζει εικόνες «επικίνδυνων», «μολυσματικών», «εισβολέων», «ταραξιών», «τρομοκρατών», τους παρουσιάζει ως εχθρούς της κοινωνικής ομαλότητας και κυρίως της ανάπτυξης, και προσφέρει ως λύση τις ειδικές συνθήκες κράτησής τους. Και αυτές που ευαγγελίζεται για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν είναι οι πρώτες. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα μπουντρούμια των αστυνομικών τμημάτων, στο μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη χιλιάδες μετανάστες τις βιώνουν εδώ και καιρό. Για το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς η ύπαρξή τους και μόνο αρκεί για να τους τοποθετήσει σε μόνιμη συνθήκη εξαίρεσης, που πλέον μπορεί να παραταθεί επ’ αόριστον.

Με ειδικές συνθήκες κράτησης για τους εντός των τειχών και ειδικές συνθήκες επιβίωσης για τους εκτός οι αγώνες μέσα κι έξω από τη φυλακή συνδέονται άρρηκτα. Με τον ίδιο βίαιο τρόπο που παίρνονται πίσω κατακτήσεις των καταπιεσμένων για τις οποίες χύθηκαν ποταμοί αίματος (στα πεδία της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, του περιβάλλοντος κλπ), έτσι και στις φυλακές κατακτήσεις που κερδήθηκαν με πολύχρονους αγώνες, εξεγέρσεις αλλά και βασανιστήρια, εξευτελισμούς και πειθαρχικές διώξεις επιχειρείται τώρα να αναιρεθούν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι φυλακισμένοι για την πολιτική τους δράση - που έδωσαν και δίνουν μάχες εντός κι εκτός των τειχών- και οι αγωνιζόμενοι κρατούμενοι βρίσκονται στην αιχμή της επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση με αυτόν το νόμο, ακριβώς γιατί απαντούν με τον λόγο και τις πράξεις τους στα βίαια πογκρόμ του καθεστώτος εναντίον των καταπιεσμένων. Γιατί αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ως αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αντιστάσεων για τη συνολική ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας. Με πρόσφατη παρακαταθήκη τον αγώνα που έδωσαν οι έγκλειστοι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού (αν και για διαφορετικά καταρχήν ζητήματα), οι κρατούμενοι στις περισσότερες φυλακές έχουν ήδη ξεκινήσει τις πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δημοσιοποιώντας με κείμενα τις θέσεις και τα αιτήματά τους, αρνούμενοι να μπουν στα κελιά τους στο μεσημεριανό κλείσιμο και κατεβαίνοντας σε αποχή συσσιτίου. Η αλληλέγγυα στάση μας στους αγώνες των φυλακισμένων είναι μια στιγμή του κοινωνικού και ταξικού πολέμου για μια ελεύθερη αταξική κοινωνία. 

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ
ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ 

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης
το κείμενο σε pdf

η ουκρανική επανάσταση και το μέλλον των κοινωνικών κινημάτων

Εδώ και πολλούς μήνες στην Ουκρανία εξελίσσεται μία πραγματικότητα απίστευτα περίπλοκη. Πραγματικότητα που χαρακτηρίστηκε από επανάσταση και εξέγερση μέχρι φασιστική αντίδραση και κυριαρχικός ανταγωνισμός.

Σήμερα που η παγκόσμια κυριαρχία φαίνεται να ακροβατεί μεταξύ διπλωματίας και ελεγχόμενης πολεμικής σύρραξης, αποφασίσαμε να δημοσιοποιήσουμε τη μετάφραση ενός άρθρου από τον ιστότοπο crimethinc με τίτλο "Ukraine & the Future of Social Movements". 

[το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται εδώ και ως μπροσουράκι στ' αγγλικά εδώ] 

Οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δεν έχουν συζητηθεί συλλογικά και άρα δεν προϋποτίθεται ότι συμφωνούμε με κάθε θέση που εκφράζεται. Εντούτοις, θεωρούμε πως έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία τόσο πληροφόρησης όσο και προβληματισμού.

Ακολουθεί η εισαγωγή του άθρου.

Ολόκληρο το άρθρο
"η ουκρανική επανάσταση και το μέλλον των κοινωνικών κινημάτων" εδώ-pdf. 

"Έχουμε ακούσει τρομακτικές ιστορίες από την επανάσταση στην Ουκρανία: αναρχικοί που συμμετέχουν σε αντικυβερνητικές οδομαχίες πίσω από εθνικιστικά πανό, αναρχικά συνθήματα και ιστορικά στοιχεία που τα οικειοποιήθηκαν οι φασίστες, μια δυστοπία στην οποία παρόμοια κινήματα και στρατηγικές επανεμφανίζονται, με τους εχθρούς μας όμως στο τιμόνι. 

Αυτό το κείμενο είναι μια αδέξια πρώτη προσπάθεια εντοπισμού των σημαντικών ερωτήσεων για τους αναρχικούς, σε ολόκληρο τον κόσμο, στη συζήτηση του απόηχου των γεγονότων στην Ουκρανία. Η παρουσίαση θα είναι ταπεινή, αφού αναγνωρίζουμε ότι οι πληροφορίες μας είναι περιορισμένες και ελπίζοντας ότι άλλοι θα διορθώσουν τα λάθη μας έτσι ώστε να βελτιώσουμε την ανάλυσή μας. Ήταν πολύ δύσκολο να διατηρηθεί η επαφή με τους συντρόφους εκεί, καταμεσής των γεγονότων. Σίγουρα είναι απογοητευτικό να βομβαρδίζεσαι με, κακής πληροφόρησης, ερωτήσεις εν μέσω των τραγωδιών ενός εμφυλίου πολέμου.

Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα φαίνεται να είναι μια αντιδραστική αντεπίθεση μέσα στο χώρο των κοινωνικών κινημάτων. Αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι για χειρότερα πράγματα που μπορεί να έρθουν στο προσκήνιο -μπορούμε για παράδειγμα να φανταστούμε ένα μέλλον αντίζηλων φασισμών, στο οποίο η πιθανότητα ενός αγώνα για πραγματική απελευθέρωση να φαντάζει εντελώς αδύνατη. Ακολουθούν οι υποθέσεις μας και μια λίστα κειμένων στην αγγλική γλώσσα για εκείνους που ακόμα προφταίνουν.

Υπόθεση Πρώτη:

Τα γεγονότα στην Ουκρανία θα πρέπει να νοηθούν ως μέρος της ίδιας παγκόσμιας τροχιάς των εξεγέρσεων όπως η Αραβική Άνοιξη, οι καταλήψεις πλατειών στην Ισπανία, και η εξέγερση της Gezi στην Τουρκία. Αυτά δεν είναι καλά νέα. [συνέχεια...]

Δεύτερη υπόθεση:

Περισσότερες αναταραχές αυτού του είδους μας περιμένουν. Εκείνοι που αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να διαμορφώσουν τον τρόπο που θα ξεκινήσει, θα καθορίσουν καιτα διακυβεύματα των πολύ μεγαλύτερων κοινωνικών αγώνων. [συνέχεια...]

Τρίτη Υπόθεση:

Όσο πιο ισχυρά τα διακυβεύματα, τόσο πιο βρόμικος ο αγώνας. [συνέχεια...]"

Διασυλλογική μπροσούρα: "συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού"

Η μπροσούρα που δημοσιεύεται (και) ηλεκτρονικά περιέχει τις διασυλλογικές εισηγήσεις και τα επιμέρους κείμενα του διημέρου εκδηλώσεων "συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού", που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 15 Μάρτη στο αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ (πάρκο Τρίτση, Ίλιον) και την Κυριακή 16 Μάρτη στο δημαρχείο Περάματος, από το αντιφασιστικό συντονιστικό περιοχών Πειραιά και Δυτικής Αθήνας.

Η μπροσούρα εκδόθηκε σε 1000 αντίτυπα και η διανομή της σε αυτοοργανωμένα συλλογικά εγχειρήματα (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις, πολιτικές ομάδες και συνελεύσεις γειτονιάς), εντός και εκτός Αττικής, βρίσκεται στην τελική της φάση.

Τα περιεχόμενα των εκδηλώσεων-συζητήσεων, οι αναλύσεις, οι θέσεις, η ανταλλαγή εκτιμήσεων, δεδομένων και προσανατολισμών, θα τροφοδοτήσουν και τα πεδία των δράσεων ενάντια στον αναδυόμενο ολοκληρωτισμό, την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη διάχυση του φόβου, τις φασιστικές συμμορίες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ

"συζητώντας για τις όψεις ενός αναδυόμενου ολοκληρωτισμού" (διασυλλογική μπροσούρα σε pdf)

Αντιεκλογική-αντιφασιστική καμπάνια σε Κερατσίνι-Δραπετσώνα

Σε κεντρικούς δρόμους, πλατείες και στις επιμέρους συνοικίες του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, εξελίσσεται η κοινή αντιεκλογική-αντιφασιστική καμπάνια των 3 αυτοοργανωμένων συνελεύσεων της περιοχής μας, με εκτεταμένες αφισοκολλήσεις και μοίρασμα φυλλαδίου που περιλαμβάνει το περιεχόμενο και των 2 αφισών.

"Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο

θα ήταν παράνομες"

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ, ΕΚΦΡΑΣΗΣ,

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΕΙΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ...

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΔΕ ΧΩΡΑΤΕ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

 

3 διαδηλώσεις ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης

κέντρο Αθήνας, Παρασκευή 28/3

Κορυδαλλός, Σάββατο 5/4

Δομοκός, Κυριακή 6/4

Ενάντια στο κατασταλτικό δόγμα «Νόμος και Τάξη» και την αυταρχική επίθεση κράτους και κεφαλαίου.
Ενάντια στις Φυλακές τύπου Γ. Ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης των φυλακισμένων αγωνιστών και των απείθαρχων κρατουμένων. Ενάντια στην ουσιαστική αυστηροποίηση των ποινών, την πλήρη κατάργηση των αδειών, την περιστολή της επικοινωνίας, τη σκλήρυνση του εσωτερικού κανονισμού, την προώθηση και επιβράβευση του χαφιεδισμού. 
Για την έμπρακτη αλληλεγγύη στους κρατούμενους που συγκρούονται με το σύγχρονο ολοκληρωτισμό πίσω από τα τείχη. Μέχρι την καταστροφή κάθε φυλακής.

Ενημέρωση-συζήτηση για το νέο νομοσχέδιο και τις νέες ειδικές συνθήκες κράτησης

Αυτή την Παρασκευή στο Ρεσάλτο, στις 20:00, θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση-συζήτηση για το νέο κατασταλτικό νομοσχέδιο και τις νέες ειδικές συνθήκες κράτησης που προωθεί προς ψήφιση η κυβέρνηση...

(εδώ σε Pdf οι αλλαγές στις διατάξεις -έτσι όπως τις βρήκαμε στο fylakes2014.wordpress.com)

ΣΑΒΒΑΤΟ 5.4.2014, στις 12:00

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ στις ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 6.4.2014, στις 12:00

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ

από την ανοιχτή συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών

ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης