Κάλαντα στην κρίση

        

Ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ του Υπόγειου Συνεργείου από την Θεσσαλονίκη για την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι μικροί καλαντιστές. (αφιερωμένο στον Σπ. Στρατούλη, απεργό πείνας από τις 11/11/2013)

Για το διήμερο εκδηλώσεων της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου 16-17/12, στο πολιτιστικό κέντρο της Αμφιάλης

Με επιτυχία πραγματοποιηθήκε το διήμερο εκδήλωσεων της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου στις 16 & 17 Δεκέμβρη, στο πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» της Αμφιάλης, ενάντια στους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις, την ανάθεση και την απάθεια, το φασισμό και το φόβο.

Το διήμερο ήταν κατ’ ουσία μια συνδιοργάνωση-σύμπραξη με τις αυτοοργανωμένες-αντιεμπορευματικές θεατρικές ομάδες «ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ» και «ΣΠΙΡΤΟ». Δεκάδες κάτοικοι της περιοχής κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των εκδηλώσεων, παρακολούθησαν τις δυο θεατρικές παραστάσεις και τη συζήτηση της δεύτερης μέρας «για το φασισμό στην καθημερινή ζωή την εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και του φόβου».

Πέρα από τη στιγμή πραγματοποίησής του, στον ένα μήνα προετοιμασίας του, το διήμερο αποτέλεσε μια ευκαιρία για συλλογική επεξεργασία του ζητήματος σε βάθος και για εκτεταμένη κοινωνική απεύθυνση με εκατοντάδες αφίσες και χιλιάδες κείμενα. Παρεμβήκαμε διαδοχικά σε όλες τις συνοικίες του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας ενώ κρίναμε απαραίτητη και μια παρέμβαση στο Πέραμα (με αφισοκόλληση και μοίρασμα κειμένων), όπου το τοπικό ναζιστικό τάγμα εφόδου είχε επιτεθεί δολοφονικά κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.

Στο πλαίσιο του διημέρου, υπήρχε επίσης κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τον Γαβριήλ Α., που τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα στο ένα του μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου διμοιρίας των ΜΑΤ, στη συγκρουσιακή πορεία δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Κερατσίνι, την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, όπως και για τα δικαστικά έξοδα των 34 συλληφθέντων διαδηλωτών από τη συγκεκριμένη πορεία.

Στην περιοχή που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας από μαχαιροβγάλτες του νικαιώτικου τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής, ο αντιφασισμός διευρύνει και βαθαίνει τα περιεχόμενα του και τους τρόπους έκφρασής του. Συνεχίζουμε με λόγο και δράσεις, διερεύνηση και αποφασιστικότητα, κοινωνική απεύθυνση και μαχητικότητα. Από την κορυφή του παγόβουνου (τις ναζιστικές συμμορίες και τις ομάδες κρούσης τους) μέχρι τη βάση του (το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, το θεσμικό φασισμό και τις μοριακές εκδηλώσεις του στο πεδίο της καθημερινής ζωής) θα προσπαθήσουμε να δώσουμε όλες τις μάχες, προσδοκώντας πάντα πολύ περισσότερους συνεργούς, συντρόφους, συνοδοιπόρους.

ακηδεμόνευτες, αυτοοργανωμένες, αντιφασιστικές,

αντισυστημικές κοινότητες αγώνα,

δημιουργικότητας και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

για την αφίσα και το κείμενο καλέσματος ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

 

Παρασκευή με προβολή στο στέκι

Προβολή της ταινίας "Nightmare before christmas", την Παρασκευή 20/12 στις 8μ.μ., με αντι-χριστουγεννιάτικη διάθεση. Θα ακολουθήσει χαλαρή βραδιά συνεύρεσης.

Διήμερο εκδηλώσεων της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου, με θεατρικές παραστάσεις και συζήτηση, στις 16 & 17/12, 7.00μμ, στο πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα Μερκούρη", στην Αμφιάλη

Το κείμενο που μοιράζεται μαζί με τις αφισοκολλήσεις:

ακηδεμόνευτες, αυτοοργανωμένες, αντιφασιστικές,
αντισυστημικές κοινότητες αγώνα,
δημιουργικότητας και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Η εκτέλεση δυο ατόμων της ομάδας περιφρούρησης (δηλαδή επίλεκτων μελών των ταγμάτων εφόδου, τα οποία απευθείας αναγνώρισε ως μέλη της η ναζιστική συμμορία σε αντίθεση με τον Ρουπακιά και τους υπόλοιπους της ομάδας κρούσης στο Κερατσίνι που συνεχίζουν να τους είναι «άγνωστοι») και ο βαρύς τραυματισμός ενός ακόμα, έξω από τα γραφεία της χρυσής αυγής στο Νέο Ηράκλειο, το απόγευμα της Παρασκευής 1 Νοέμβρη, άλλαξε καθοριστικά το τοπίο που είχε δημιουργηθεί μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 17 Σεπτέμβρη στην Αμφιάλη. Το αποτρόπαιο της δολοφονίας του Φύσσα μαζί με τις πολύωρες συγκρούσεις την πρώτη μέρα στο Κερατσίνι, τις μεγάλες κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις του ελλαδικού χώρου, τις πολύμορφες δράσεις ενάντια στον φασισμό, τα δολοφονικά τάγματα εφόδου και τους πάτρωνές τους, είχαν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική «απονομιμοποίηση» των ναζιστών και την απόσυρσή τους στις τρύπες τους. Γεγονός που ήρθε να το φρενάρει και να το θέσει υπό αμφισβήτηση η συγκεκριμένη ενέργεια, προκαλώντας αποστροφή και ερωτηματικά σε τεράστια τμήματα της κοινωνίας καθώς και ερωτηματικά, μούδιασμα, αμηχανία, σύγχυση, αναστάτωση και αναχώματα στον κόσμο του αγώνα. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έθεσε μεγάλα κοινωνικά κομμάτια σε εγρήγορση και κινητοποίηση. Ενώ η εκτέλεση των χρυσαυγιτών καθήλωσε βλέμματα και μυαλά μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης και του υπολογιστή, παρήγαγε όρια και αδιέξοδα.

Η συγκεκριμένη ενέργεια και το «ισοζύγιο αίματος» που επέφερε, σήμανε την έναρξη μιας προσπάθειας θυματοποίησης, εξαγνισμού και επανόδου (με πιο ήπιο προφίλ) της ναζιστικής οργάνωσης. Με καθημερινά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ και σκηνοθετημένες «ψύχραιμες» δηλώσεις των ηγετικών της στελεχών, που δεν είχαν ίχνος θλίψης για τους νεκρούς, σε μια εξόφθαλμη επιβεβαίωση της αντιμετώπισης των «στρατιωτών» τους ως αναλώσιμων. Ταυτόχρονα, ευνόησε την αστικοδημοκρατική «θεωρία των άκρων», που θέλει να εξισώνει την παρακρατική βία με τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις και συγκρούσεις και να κατοχυρώνει τη βία ως μονοπώλιο του κράτους για την επιβολή των επιδιώξεων των εγχώριων και υπερεθνικών, πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Ο ρόλος του κράτους ως εγγυητή της «ασφάλειας των πολιτών», της «κοινωνικής ομαλότητας και ειρήνης» ενισχύθηκε. Ενώ τροφοδοτήθηκε η «στρατηγική της έντασης» και η εκστρατεία διάχυσης του φόβου που έχει εξαπολύσει το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» των τελευταίων ετών μαζί με τους τηλεοπτικούς στυλοβάτες του.

Η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου, που δημιουργήθηκε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ύστερα από ανοιχτό κοινωνικό κάλεσμα στην πλατεία Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), στην Αμφιάλη, έθεσε εξαρχής ως επιδίωξή της την αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών στις γειτονιές, το ξερίζωμα του φασισμού από τις συνειδήσεις και τις καθημερινές πρακτικές των ανθρώπων, την περιθωριοποίηση των φασιστοειδών, την εξαφάνιση των τραμπούκικων και δολοφονικών ταγμάτων εφόδου. Με τρόπο οριζόντιο, ισότιμο, συλλογικό, αντιιεραρχικό. Με κατανόηση του φασισμού ως την ακραία εκδοχή του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού συστήματος και όχι ως μια ξεχωριστή συγκρότηση, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με δημοκρατικές ψευδαισθήσεις, διαταξικές και διακομματικές συμμαχίες, θεσμικές παρεμβάσεις ή από ένα «αντιναζιστικό» (?!) κατασταλτικό κράτος, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει τέτοιο. Το αντίθετο, οι αστυνομικές, δικαστικές, δημοσιογραφικές μεθοδεύσεις και οι νομοθετικές ρυθμίσεις κατά της ηγεσίας των ναζιστών, θα εφαρμοστούν προοπτικά κατά κύριο λόγο στον κόσμο του αγώνα.

Με αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτή την προσέγγιση και αυτές τις στοχεύσεις, η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου, διοργάνωσε «ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει» τοπική διαδήλωση από την πλατεία Νίκης (Αμφιάλη) στην πλατεία Λαού (Ταμπούρια) την Παρασκευή 11/10, αντιφασιστικά γκράφιτι και στένσιλ στους τοίχους του πρώην εργοστασίου Καχραμάνογλου την Κυριακή 13/10 και αντιφασιστικό τουρνουά μπάσκετ στο γηπεδάκι της Βλαχέρνας το Σάββατο 19/10. Κάλεσε, επίσης, με το antifa league (antifaleague.espivblogs.net), την πρώτη αγωνιστική του αντιφασιστικού ποδοσφαιρικού τουρνουά, στο πάρκο Σελεπίτσαρι την Κυριακή 8/12, μαζί με συλλογική κουζίνα οικονομικής ενίσχυσης στον διαδηλωτή Γαβριήλ Α. που τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα στο ένα του μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου διμοιρίας των ΜΑΤ, στη συγκρουσιακή πορεία δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Κερατσίνι, την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Οι συλλογικές διαδικασίες, αποφάσεις και δράσεις της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου βρίσκονται μακριά -από- και ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης. Είτε αυτή αναφέρεται σε τοπικούς αρχοντίσκους, δημοτικές παρατάξεις, θεσμικούς φορείς, κομματικά και κυβερνητικά επιτελεία, κρατικούς, μιντιακούς και παρακρατικούς μηχανισμούς. Είτε αφορά σε «πεφωτισμένες ηγεσίες», «ειδικούς» της πολιτικής, των κοινωνικών υποθέσεων ή της βίας, αυτόκλητους σωτήρες ή τιμωρούς. Στην κατεύθυνση αυτή, προχωράμε στη διοργάνωση ενός διημέρου τοπικών εκδηλώσεων, με θεατρικές παραστάσεις και συζήτηση, ενάντια στην ανάθεση και την απάθεια, ενάντια στους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις, ενάντια στον φασισμό και τον φόβο. 

για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση

αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου 

το κείμενο έτσι όπως έχει στηθεί σε μορφή τετρασέλιδου:

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

βραδιά αλληλεγγύης στον αγωνιστή κρατούμενο, απεργό πείνας από 11/11 Σπύρο Στρατούλη

αυτή την Παρασκευή 13.12, στις 20:00, στο Ρεσάλτο

Ο Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται 22 χρόνια στη φυλακή. Μέσα σε αυτή τη μακρά διαδρομή στα κολαστήρια του εγκλεισμού, όπως και άλλοι κρατούμενοι στο παρελθόν, διαμόρφωσε την προσωπική του συνείδηση, πολιτικοποιήθηκε, όρθωσε το ανάστημα της αξιοπρέπειας του, αγωνίστηκε ατομικά και συλλογικά κατά της αδικίας, των αυθαιρεσιών, της ίδιας της φυλακής. Στάθηκε αλληλέγγυος σε άλλους αγωνιστές κρατούμενους, είτε για τις προσωπικές τους υποθέσεις είτε για αγώνες σχετικά με τις φυλακές. Ειδικά τα τελευταία χρόνια υπήρξε παρών σε όλες τις αντιστάσεις εντός των τειχών.

Όπως ήταν αναμενόμενο η στάση του αυτή τον καταχώρησε σε περίοπτη θέση στη «μαύρη λίστα» των αστυνομικών, εισαγγελικών, δικαστικών και σωφρωνιστικών αρχών. Με αποτέλεσμα τη σκόπιμη απόδοση εναντίον του νέων -ανυπόστατων- κατηγοριών, που μοναδικό στόχο είχαν τη στέρηση των αδειών που εδώ και 2 χρόνια έπαιρνε κανονικά καθώς και την παράταση της επικείμενης αποφυλάκισής του. Το νέο κατηγορητήριο αφορά στην ένταξή του σε μια ογκωδέστατη δικογραφία με την ευφάνταστη ονομασία «Στέκια Θεσσαλονίκης», με μοναδικό στοιχείο τηλεφωνικές υποκλοπές στις οποίες απλά αναφέρεται κάποια στιγμή το όνομά του.

Στις 11/11 ο Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας μετατρέποντας το ίδιο του το σώμα σε όπλο αγώνα, διεκδικώντας την άμεση απαλλαγή του από τις αστήριχτες κατηγορίες που τον βαραίνουν και την επιστροφή του στο καθεστώς αδειών που λάμβανε. Στις 2/12 αποφασίζοντας να κλιμακώσει τον αγώνα του προχώρησε στην κατάποση 2 μεταλλικών αντικειμένων. Με άκρα μυστικότητα μεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο που δεν εφημέρευε εκείνη την ημέρα, στο οποίο υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια για κρατούμενους, κάτω από συνθήκες που παραπέμπουν σε βασανιστήρια και σε απόπειρες προσωπικής ταπείνωσης. Εκεί το «πάνω χέρι» είχαν και πάλι οι μπάτσοι και όχι το ιατρικό ή νοσηλευτικό προσωπικό. Με τεράστια ψυχολογική πίεση από τους μπάτσους και με γιατρούς οι οποίοι συνειδητά παρέβλεψαν την κρισιμότητα της υγείας του, υπέγραψε «εθελούσιο» εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Η εκδικητικότητα της κρατικής τρομοκρατίας τάσσεται ακόμη μια φορά απέναντι στον αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Την ίδια στιγμή, κρατούμενοι από τις φυλακές της Πάτρας, της Αλικαρνασσού, της Κέρκυρας και του Δομοκού εκφράζουν την αμέριστη συμπαράσταση τους. Κρατούμενοι από τις φυλακές Λάρισας και Γρεβενών πραγματοποιούν αποχές συσσιτίου ως ένδειξη αλληλεγγύης. Ενώ απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης έχουν ξεκινήσει οι κρατούμενοι Ράμι Συριανός (21/11), Εργιόν Μουσταφά (25/11) και Μιχάλης Ραμαδάνογλου (25/11).

Να σταθούμε στο πλάι των αγωνιζόμενων κρατουμένων. Να μην αφήσουμε κανέναν όμηρο στα χέρια του κράτους. Η ατομική και κοινωνική απελευθέρωση θα περάσει πάνω από τα συντρίμια κάθε φυλακής.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
 

Για την 1η αγωνιστική του φετινού antifa league στις 8/12, στο Πάρκο Σελεπίτσαρι στο Κερατσίνι

Μετά από δυο αναβολές πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8/12 η 1^η αγωνιστική του φετινού antifa league στο πάρκο Σελεπίτσαρι στο Κερατσίνι, με κεντρικό σύνθημα: για τον KILLAΗ_P να ταρακουνήσουμε την πόλη. Μια συνδιοργάνωση του ANTIFA LEAGUE με την αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου.
Το κρύο τρουχτερό, ο κόσμος στο πάρκο λιγοστός  αλλά το κέφι στα ύψη. Διαδοχικά ματς, πανό, κείμενα, μικροφωνική εγκατάσταση, μουσική, ανακοινώσεις, τραπεζάκι με φυσικούς χυμούς (για τους παίχτες και όχι μόνο), συλλογική κουζίνα με πλούσια εδέσματα, κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τα ιατρικά έξοδα του συντρόφου Γαβριήλ Α. που χτυπήθηκε ανεπανόρθωτα στο μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου στην πορεία της 18^ης Σεπτέμβρη στο Κερατσίνι την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες.
Το κλίμα καλό, οι εντυπώσεις θετικές, την επόμενη φορά να βοηθήσει λίγο κι ο καιρός, συνεχίζουμε...

 

το γήπεδο, η κερκίδα, τα έντυπα

οι πορτοκαλάδες και η συλλογική κουζίνα

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
 

5 χρόνια μετά: 2 εκδηλώσεις για την "έφοδο στον ουρανό" της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008 και τις προεκτάσεις της μέχρι σήμερα

ΡΕΣΑΛΤΟ, Παρασκευή 6/12, 8.00μμ

κατάληψη ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ (Χαϊδάρι), Σάββατο 7/12, 8.00μμ

Η μπροσούρα του ΡΕΣΑΛΤΟ για την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 βασίστηκε σε εκδήλωση που έγινε στο στέκι στις 7/12/2012 και τυπώθηκε την άνοιξη του 2013 σε 2000 αντίτυπα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ήδη διανεμηθεί (χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά) σε δεκάδες συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σε Αθήνα-Πειραιά και στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις. Όσοι/ες επιθυμούν αντίτυπα, μπορούν είτε να έρθουν σε κάποια από τις εκδηλώσεις είτε να έρθουν σε επαφή μέσω του μέιλ του στεκιού.

Μπροσούρα για Δεκέμβρη 2008_Ρεσάλτο

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ ΣΤΗ «ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ» ΤΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΣ ΣΤΗ «ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ» ΤΟΥΣ
[το κείμενο σε pdf] 

Ας μιλήσουμε για την 5η Μάη…

Η 5η Μάη του 2010 αποτέλεσε μια ημερομηνία ορόσημο με πολυσήμαντες προεκτάσεις στην ιστορία των κοινωνικών–ταξικών αγώνων αλλά και χρήσιμο σημείο στη αφήγησή τους από τους κρατικούς μηχανισμούς.

Ήταν η μέρα που υπογράφτηκε το πρώτο μνημόνιο, μέρα για τη συντριβή των όποιων κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων, τον εξανδραποδισμό μεγάλων κοινωνικών κομματιών και την ακραία υποτίμηση της ίδιας της ζωής. Οι συνέπειες που ακολούθησαν είναι εγγεγραμμένες στη ζωή όλων μέχρι και σήμερα – και δυστυχώς για πολύ ακόμα.

Τη μέρα εκείνη και για πολλές ώρες, σε διάφορες πόλεις εκατοντάδες χιλιάδες αποφασισμένων διαδηλωτών συναντηθήκαμε στο δρόμο του αγώνα, ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας αλλά και ενάντια στους αυτουργούς της. Στην Αθήνα άλλωστε, ο στόχος τόσο συμβολικός όσο και πραγματικός δεν ήταν άλλος από το κοινοβούλιο. Ήταν άλλη μία στιγμή όπου η γενικευμένη αντίσταση και ανυπακοή έγιναν βίωμα.

Το αδιανόητο γεγονός του θανάτου των 3 εργαζομένων στη Marfin από αναθυμιάσεις ήταν αυτό που ανέκοψε βίαια την ορμή εκείνης της ημέρας. Η απώλειά τους χαράχτηκε με βαθιά συναισθήματα αλλά και με στοιχεία αναστοχασμού στη συνείδηση των αγωνιζόμενων και όχι όλων όσοι βρήκαν την ευκαιρία να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα, αξιοποιώντας προς όφελός τους το συμβάν.

Η κυριαρχική προπαγάνδα έσπευσε -από τις πρώτες κιόλας ώρες- με περισσή χυδαιότητα να εκμεταλλευτεί το γεγονός, πλέκοντας μια αφήγηση κατά την οποία εγκληματοποιούνται η συμμετοχή σε δυναμικές διαδηλώσεις και η κοινωνική αντιβία. Η απεργία των ΜΜΕ διακόπηκε αμέσως, πριν καν επιβεβαιωθούν οι πρώτες πληροφορίες. Από την πλευρά της καταστολής, εξαπολύθηκε ένα πογκρόμ που ερήμωσε τους δρόμους. Η μεγαλειώδης πορεία χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ μέχρι και τη διάλυσή της. Στο κέντρο της πόλης ανακοινώνεται απαγόρευση συγκεντρώσεων και αστυνομικές δυνάμεις αναλαμβάνουν την εκκαθάρισή του. Στα Εξάρχεια, δυνάμεις Δέλτα εισβάλλουν με χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και πυροβολισμούς στην κατάληψη "Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης" στην οδό Ζαΐμη και στο Στέκι Μεταναστών όπου προκαλούν εκτεταμένες ζημιές. Ήταν ξεκάθαρο πως όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις συσπειρώθηκαν γύρω από την απονοηματοδότηση της συγκρουσιακότητας και φυσικά το στιγματισμό ενός από τα πλέον ριζοσπαστικά κομμάτια των αγωνιζόμενων, του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου.

Και μετά;

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πείσμα όλης αυτής της προπαγάνδας και παρά την ανάσχεση που ακολούθησε για αρκετό διάστημα, η μαχητικότητα στο δρόμο επέστρεψε με κοινωνικά γεγονότα-σταθμούς το απεργιακό διήμερο της 28^ης & 29^ης Ιουνίου του ’11 και τη 12^η Φλεβάρη του ’12, μέρα ψήφισης του δεύτερου μνημονίου. Είναι μια περίοδος κατά την οποία δημιουργούνται συνελεύσεις κατοίκων σε δεκάδες περιοχές και πολλαπλασιάζονται οι προσπάθειες αυτοοργάνωσης των αγώνων. Η απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης δείχνει να αποτυγχάνει ενώ μεγιστοποιείται η πολιτική αστάθεια, βαθαίνει θεσμικά το "καθεστώς έκτακτης ανάγκης" και μέσα σε ένα εντελώς αβέβαιο πολιτικά κλίμα διεξάγονται διαδοχικές κοινοβουλευτικές εκλογές τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, από όπου προκύπτει η είσοδος των ναζιστών της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, η ανάδειξη του Σύριζα σε δεύτερο κόμμα και συνεπώς σε αξιωματική αντιπολίτευση και η συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για τη δημιουργία κυβέρνησης. 

Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, κλιμακώνεται η αντικοινωνική ταξική επίθεση της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας, κατά την οποία το κράτος θέτει ως αιχμή της στρατηγικής του το δόγμα της "μηδενικής ανοχής" αναβαθμίζοντας τα κατασταλτικά του εργαλεία και εφαρμόζοντάς τα με πρωτοφανή βαρβαρότητα. Επιτίθεται σε προσυγκεντρώσεις συνελεύσεων κατοίκων σε ημέρες απεργίας, κηρύσσει απεργίες ολόκληρων κλάδων παράνομες και επιστρατεύει τους εργαζόμενους, εξαπολύει θεσμικά πογκρόμ σε μετανάστες με την ειρωνική ονομασία "Ξένιος Ζευς", στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκκενώνει κατειλημμένα κτίρια, επιτίθεται σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, χτυπάει τον ακηδεμόνευτο αγώνα των κατοίκων στη Χαλκιδική καταπνίγοντας με βία τις διαδηλώσεις τους, εγκαθιστώντας έναν αστυνομικό στρατό κατοχής στην ευρύτερη περιοχή και κατασκευάζοντας βαρύτατα κατηγορητήρια για αγωνιζόμενους.

Σχετικά με τις διώξεις…

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προκύπτουν και οι διώξεις για την υπόθεση της Marfin και του Ιανού τον Απρίλη του ’11.

Τρεις αναρχικοί σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απάγονται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, γίνεται έρευνα στα σπίτια τους και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ χωρίς να γνωρίζει κανένας το λόγο. Ακολουθούν διαδικασίες αναγνώρισης, παραθέσεις φωτογραφιών και φυσικά η επικοινωνιακή διαχείριση, με ατέλειωτη λασπολογία από σύσσωμα τα ΜΜΕ περί σύλληψης υπόπτων για τον εμπρησμό της Μarfin και για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός. Οι 3 αυτοί σύντροφοι κρατήθηκαν χωρίς την παραμικρή ενημέρωση ούτε των ιδίων αλλά ούτε και των δικηγόρων και των οικείων τους, για να αφεθούν μετά από 8 ώρες με ένα χαρτί που τους καλούσε να «παράσχουν εξηγήσεις». Ένα χαρτί που κανονικά επιδίδεται ή θυροκολλείται και καλεί σε «ανωμοτί κατάθεση», δηλαδή χωρίς όρκο, σε προκαταρκτικό στάδιο ενδεχόμενης απόδοσης κατηγοριών.

Οι 3 σύντροφοι συνδέονται μόνο μέσα από τη συμμετοχή τους στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και δε γνωρίζονται μεταξύ τους παρά μόνο εξ όψεως. Με στοιχείο ένα ανώνυμο σημείωμα (προφανώς κατασκευασμένο από την ασφάλεια) που υποδείκνυε ονομαστικά τους συντρόφους καθώς και τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις τους, στήθηκε μια μιντιακή υπερπαραγωγή κατασκευής ενόχων και μάλιστα επετειακά του γεγονότος, επιχειρώντας να εγγραφεί στη συλλογική μνήμη η καταδίκη κάθε εξεγερτικής δυνατότητας.

Οι σύντροφοι από την πρώτη στιγμή δημοσιοποιούν τη θέση τους για τα γεγονότα αναγνωρίζοντας και οι ίδιοι για τον εαυτό τους το μόνο πράγμα που στοιχειοθετεί την ενοχή τους: την επί χρόνια συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική ταυτότητα του αναρχικού.

Τα ΜΜΕ επιτέλεσαν τον χειραγωγικό και προπαγανδιστικό τους ρόλο, αναπαράγοντας τα σενάρια της κρατικής ασφάλειας, διαδίδοντας ψεύδη και ανακρίβειες με στόχο τη σύγχυση και την ενεργοποίηση ενός κοινωνικού αυτοματισμού που αποζητάει την «κοινωνική γαλήνη».

Μετά και τη δεύτερη αναμόχλευση του θέματος τον Μάιο του 2012 χωρίς κανένα επίσης αποτέλεσμα, εντελώς “τυχαία” και πάλι επετειακά, φτάνουμε στον Μάιο του 2013 όπου δύο από τους διωκόμενους απαλλάσσονται και ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα και ένα ακόμα άτομο, οι οποίοι δεν κρίνονται παρ’ όλα αυτά προφυλακιστέοι. Χαρακτηριστικός είναι ο περιοριστικός όρος που αποδίδεται στον Θοδωρή για τη μη συμμετοχή του σε πορείες.

Μια δικογραφία που περιφέρεται για 3 χρόνια. Και μετά από δεκάδες μαρτυρικές καταθέσεις και πολύμηνη έρευνα του οπτικοακουστικού υλικού από 90 κάμερες -δημόσιες και ιδιωτικές- δεν υπάρχει τίποτα να παρουσιαστεί.

Μια υπόθεση που έχει εξυπηρετήσει διαφορετικές καθεστωτικές σκοπιμότητες μέσα στα χρόνια, πάντα με την αγαστή προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ. Αρχικά επιχειρήθηκε να μετατραπεί η 5^η Μάη σε επέτειο του καθεστώτος ως αντίβαρο στην 6^η Δεκέμβρη, την αστυνομική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την πρωτόγνωρη κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελλαδικό χώρο. Στις μέρες μας, εξακολουθώντας να αποτελεί σταθερό παράδειγμα για την καταδίκη της κοινωνικής-ταξικής αντιβίας, χρησιμοποιείται εκτεταμένα (μαζί με τον αγώνα στις Σκουριές Χαλκιδικής) από κυβερνητικά στελέχη, ΜΜΕ, τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα επιβεβαίωσης της "θεωρίας των άκρων".

Στο σήμερα…

Η συγκυρία μέσα στην οποία επιλέχθηκε τελικά να γίνει η δίκη αυτή, επιβεβαιώνει την εκτίμηση που υπήρχε από την αρχή των διώξεων, ότι δηλαδή η υπόθεση Marfin, στην έρευνα της οποίας δεν έχει στοιχειοθετηθεί απολύτως τίποτα, βρίσκεται στο οπλοστάσιο του κράτους για να χρησιμοποιηθεί τη χρονική στιγμή που θα μπορέσει να του αποφέρει το μεγαλύτερο πολιτικό κέρδος.

Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά αρχίζουν οι διώξεις για τα στελέχη της Χ.Α. και ταυτόχρονα αρχίζουν από την κυβέρνηση οι εξαγγελίες για "επιβολή της νομιμότητας σε όλους", επικεντρώνοντας στην υπόθεση της Marfin και σε εκείνη των Σκουριών της Χαλκιδικής δείχνοντας με σαφήνεια ποιοι είναι αυτοί οι "όλοι". Οι διαρκείς δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών επιχειρούν να προδικάσουν το αποτέλεσμα της δίκης, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η «θεωρία των άκρων» μέσα από τη στοχοποίηση και την επιδιωκόμενη καταδίκη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα.

Μέσα σε περιβάλλον κρίσης και κοινωνικής λεηλασίας, το κράτος "έκτακτης ανάγκης", με την εντελώς ανυπόστατη δίωξη του συντρόφου, επιχειρεί να περιθωριοποιήσει το κομμάτι εκείνο που ξέρει καλά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να αντιστέκεται και να αποδομεί την κυρίαρχη αφήγηση λόγω και έργω. Αυτά που προσπαθούν να χτυπήσουν μέσα από τις γελοίες κατηγορίες στον Θοδωρή είναι η σταθερή παρουσία των αναρχικών-αντιεξουσιαστών στους κοινωνικούς αγώνες και το έρεισμα που έχει αποκτήσει η λογική της αυτοοργάνωσης και της ρήξης σε διάφορα κοινωνικά κομμάτια που αγωνίζονται.

Ε, λοιπόν όχι…

Οι αναρχικοί και οι αναρχικές, ανέκαθεν είχαν να αντιμετωπίσουν κατασκευασμένα και διογκωμένα κατηγορητήρια. Τίποτα όμως δε συγκρίνεται με τις κατηγορίες που αποδίδονται στον σύντροφο. Στο πρόσωπό του δικάζονται όσοι και όσες κατεβαίνουν στο δρόμο, αγωνίζονται, συγκρούονται, επιθυμούν και προτάσσουν μια αυτοοργανωμένη κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης και αρνούνται να υποταχθούν στην πνιγηρή σιωπή που επιχειρούν να επιβάλλουν. Όσο για το ζήτημα της βίας και τη διαρκή κρατική προσπάθεια για κατοχύρωση του μονοπωλίου της άσκησής της, τον ουσιαστικό λόγο έχουν οι αγωνιζόμενοι και οι αγωνιζόμενες, οι μετανάστες και οι μετανάστριες, οι οροθετικοί και οι οροθετικές, οι άνεργοι και οι άνεργες, οι εξαθλιωμένοι και οι εξαθλιωμένες, όλοι όσοι σαρώνονται καθημερινά από την καπιταλιστική μηχανή.

Απέναντι στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με πυξίδα την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα. Κανένας σύντροφος δεν θα μείνει μόνος, καμία δίωξη δεν θα μείνει αναπάντητη. Θα υπερασπιστούμε την επιλογή της αντίστασης και της αλληλεγγύης και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ασκεί πάνω μας τις πιο χυδαίες κατασταλτικές μεθοδεύσεις.

Δεν είμαστε διαθέσιμοι αναλώσιμοι για την εφαρμογή της "θεωρίας των άκρων"

και την κατασταλτική επιβολή του "κράτους έκτακτης ανάγκης"

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟN ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΕΣ

26/11/2013

αναρχικές-αναρχικοί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά

διασυλλογικό κείμενο σχετικά με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010 
που είχε κυκλοφορήσει εκείνο το διάστημα
από συλλογικότητες της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά