Για την αντιεκλογική εκδήλωση στο Ρεσάλτο

60 άνθρωποι βρεθήκαμε το βράδυ της Παρασκευής 27/4 στην αντιεκλογική εκδήλωση του Ρεσάλτο. Η επιλογή μας να μην επικεντρώσουμε στενά στην αποχή από κάθε εκλογική διαδικασία και να αναπτύξουμε τους άξονες της αντίστασης και της ρήξης με το κράτος, τον καπιταλισμό και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας,  της αυτοοργάνωσης των αγώνων και της καθημερινής ζωής, των κοινωνικών αντιδομών με αντιιεραρχικά, αντικαπιταλιστικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά, ήταν σαφής από την αφίσα καλέσματος.

Οι εισηγήσεις ξεδιπλώθηκαν μέσα σε αυτό το πλαίσιο και ολοκληρώθηκαν με την παρουσίαση τριών εγχειρημάτων αντιδομών: το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ στο πάρκο Τρίτση (που διατηρεί σπορείο παραδοσιακών ποικιλιών και αναπτύσσει καλλιεργητική δραστηριότητα), τα πολλά και διαφορετικά μαθήματα αυτομόρφωσης του Θερσίτη (χώρου ραδιουργίας και ανατροπής στο Ίλιον) μακριά από τους ρόλους «καθηγητή-μαθητή» και τη λογική των «ειδικών», των «αυθεντιών» κλπ και το κοινωνικό ιατρείο (από υγειονομικούς και μη) που λειτουργεί, έξω από τις καθιερωμένες και περιχαρακωμένες αντιλήψεις για την υγεία και τους διαχωρισμούς σε «ασθενείς» και «θεράποντες», στον κατειλημμένο χώρο ΠΙΚΠΑ στα Πετράλωνα, ως διακριτή ομάδα εργασίας της λαϊκής συνέλευσης Πετραλώνων.

Ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τοποθετήσεις γύρω από την συγκυρία, τις κυριαρχικές επιλογές, τα κοινωνικά δεδομένα, τις δυνατότητες των ακηδεμόνευτων και αυτοοργανωμένων αγώνων και αντιδομών και τις προοπτικές περαιτέρω ενίσχυσης και εξάπλωσής τους.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι για εμάς η συγκεκριμένη εκδήλωση σχετιζόταν οργανικά με την εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί στις 3 Φλεβάρη και πάλι στο Ρεσάλτο σχετικά με την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί στον ελλαδικό χώρο εδώ και 2 χρόνια με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Στην εκδήλωση εκείνη (μια μέρα πριν την πορεία που είχαν καλέσει πολλές αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες στο κέντρο της Αθήνας και συμμετείχαν περισσότεροι από 3000 άνθρωποι) είχαν αναπτυχθεί και συζητηθεί αναλύσεις-προσεγγίσεις σχετικά με την κατάσταση, τις επιλογές και τους προσανατολισμούς του συστήματος μέσα σε συνθήκες βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης διεθνώς, ολομέτωπης κυριαρχικής επίθεσης και επιβολής καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, μαζί με την εκτίμηση ότι θα υπάρξουν μεγάλοι κύκλοι κοινωνικών αναταραχών. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε με τον κοινωνικό ξεσηκωμό της 12^ης Φλεβάρη, μέρα ψήφισης του δεύτερου μνημονίου, συγκέντρωσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους, εκτεταμένων και πολύωρων συγκρούσεων στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας.

Οι εισηγήσεις της εκδήλωσης θα δημοσιευτούν στο blog μας και θα κυκλοφορήσουν σε κάποιο αριθμό αντίτυπων σε αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις μέσα στις επόμενες βδομάδες.

Καμία πίστη, καμία πίστωση σε αυτόν τον παρηκμασμένο κόσμο. Η εκμετάλλευση, η φτώχεια, η καταστολή, η ιδεολογική τρομοκρατία, ο ρατσισμός, τα πογκρόμ, οι «επιχειρήσεις σκούπα», θα ενταθούν μετά τις εκλογές. Η ανάθεση των κοινωνικών ζητημάτων σε κάποιους «φωστήρες» ή «σωτήρες», η κάλπικη «τιμωρία αυτών που μας οδήγησαν εδώ»,  η επιλογή κάποιων μικρότερων ή νέων κομμάτων ή προσώπων καθώς και η ψήφος για να μην μπουν κάποιοι στη βουλή ή για να πέσουν τα ποσοστά των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, δε δίνουν καμία διέξοδο παρά μόνο εγκλωβίζουν δυνατότητες και συνειδήσεις.

Συνειδητή αποχή από την εκλογική (αυτ)απάτη. Προετοιμασία για τις μεγάλης κλίμακας αναμετρήσεις που αναμένονται μετά τις εκλογές, σε περιβάλλον πολιτικής αστάθειας, ήδη χρεοκοπημένου-αποτυχημένου προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης-σταθερότητας, νέας δέσμης επώδυνων αντικοινωνικών ταξικών μέτρων, περαιτέρω σκλήρυνσης του κρατικού αυταρχισμού, θεσμικής ενίσχυσης της φασιστικής παραμέτρου. Όξυνση των ριζοσπαστικών χειραφετημένων αγώνων, ενδυνάμωση των ακηδεμόνευτων συλλογικών εγχειρημάτων, εξάπλωση των κοινωνικών αντιδομών. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας, ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης.

Αντιεκλογική εκδήλωση στο Ρεσάλτο, την Παρασκευή 27 Απρίλη, στις 8.00μμ

Δεν υπάρχουν χαμένες ψήφοι, μόνο χαμένες συνειδήσεις.

Η ώρα έναρξης της εκδήλωσης μεταφέρεται για τις 8.00μμ λόγω της πραγματοποίησης πορείας αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές απεργούς πείνας, στον Κορυδαλλό το απόγευμα της Παρασκευής στις 6.00μμ.

Άμεση απελευθέρωση των 4 προφυλακισμένων του κοινωνικού ξεσηκωμού της 12ης Φλεβάρη - Πορεία, Σάββατο 28/4, 12.00, Μοναστηράκι

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι

Πορεία-παρέμβαση το Σάββατο 21 Απρίλη στον Πειραιά

Περισσότεροι από 200 άνθρωποι (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, αντιφασίστες, ακηδεμόνευτοι αγωνιστές) πορευτήκαμε το πρωί του Σαββάτου 21 Απρίλη σε κεντρικούς δρόμους του Πειραιά σε συνέχεια των παρεμβάσεων που πραγματοποιούνται στον άξονα των περιοχών του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας τον τελευταίο ενάμιση μήνα, με κορυφαία στιγμή την καλεσμένη αντιφασιστική πορεία σε Κορυδαλλό και Νίκαια το Σάββατο 7 Απρίλη, που πλαισιώθηκε από 600 και πλέον διαδηλωτές.

Στην πορεία στον Πειραιά, ξεκινήσαμε από τον ηλεκτρικό σταθμό προς την Αγ. Τριάδα, περάσαμε από την αγορά του Πειραιά, μπήκαμε στην Εθνικής Αντιστάσεως, ανεβήκαμε την Ελευθερίου Βενιζέλου, στρίψαμε στην Ηρώων Πολυτεχνείου, περάσαμε μπροστά από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά, φτάσαμε στην πλατεία Κοραή, στρίψαμε δεξιά στην Βασ. Γεωργίου και καταλήξαμε ξανά στον σταθμό του ηλεκτρικού.

Για μια ώρα η υποτονική ατμόσφαιρα δονήθηκε από τα αντικρατικά, αντικαπιταλιστικά, αντιρατσιστικά, αντιεθνικιστικά και αντιφασιστικά συνθήματά μας. Μοιράστηκαν περισσότερα από 2000 κείμενα, πετάχτηκαν 16000 τρικάκια (φεϊγ βολάν) και γράφτηκαν συνθήματα και στένσιλ σε υποκαταστήματα τραπεζών και μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό». Το κεντρικό πανό της διαδήλωσης και το κείμενο που μοιραζόταν ήταν αυτά των προηγούμενων δράσεων (βλ. προηγούμενες καταχωρήσεις στο blog μας). Λόγω όμως της ημέρας (μαύρη επέτειος του πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη) και των επικείμενων εκλογών υπήρχαν επίσης ένα σχετικό πλαϊνό πανό και ένα τρικάκι που έγραφαν: ΟΥΤΕ ΤΑΝΚΣ ΟΥΤΕ ΚΑΛΠΕΣ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας. Σύγκρουση με κράτος-αφεντικά-φασίστες.

• ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ
• ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ
• ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Για την κατασταλτική επιχείρηση στα Εξάρχεια στις 20 Απρίλη και το σφράγισμα των καταλήψεων ΒΟΞ και Βαλτετσίου 60

Στις 6.00πμ τα ξημερώματα της Παρασκευής 20 Απρίλη ασύλληπτος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων παρουσία 3 εισαγγελέων εισέβαλλε στην περιοχή των Εξαρχείων επιβάλλοντας για ώρες απαγόρευση κυκλοφορίας, εισόδου και εξόδου από την περιοχή, για την εκκένωση και το σφράγισμα των κατειλημμένων κτιρίων του ΒΟΞ και της Βαλτετσίου 60, ιδιοκτησίας του ΙΚΑ. Η εντολή για αστυνομική επέμβαση δόθηκε ύστερα από σχετική μήνυση που είχε καταθέσει η Διοίκηση του ΙΚΑ. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης 3 άτομα που διέμεναν στην κατάληψη της οδού Βαλτετσίου 60 προσήχθησαν. Λίγες ώρες αργότερα οι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι ενώ μια μετανάστρια φοιτήτρια 19 ετών που έχει λήξει η άδεια παραμονής της κρατείται στο κολαστήριο-μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη με την απειλή της απέλασης.
Η επέμβαση είχε προλειανθεί κατάλληλα με την στοχοποίηση του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ από σχετική επερώτηση που είχε καταθέσει στην βουλή ο φασίστας βουλευτής του ΛΑΟΣ Πλεύρης στις 9/3/2012 και την παραγγελία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε στους προϊστάμενους των εισαγγελιών Εφετών της επικράτειας, τη βδομάδα πριν το Πάσχα, για την αυτεπάγγελτη παρέμβασή τους σε περιπτώσεις καταλήψεων Πανεπιστημίων, Υπουργείων  και λοιπών δημοσίων κτιρίων. Η αστυνομική επέμβαση, εισβολή και σφράγισμα των δύο καταλήψεων έχει προφανώς χαρακτήρα πιλοτικό και δοκιμής για τις γενικότερες κατασταλτικές βλέψεις του κράτους κατά των αυτοοργανωμένων και ακηδεμόνευτων εγχειρημάτων κατάληψης χώρων, επανοικειοποίησης χρόνων και δυνατοτήτων, ακηδεμόνευτων επιλογών αντίστασης και αλληλεγγύης.

Η επιλογή της ημέρας προφανώς δεν ήταν τυχαία. Μια μέρα πριν το «επίσημο» -ανακοινωμένο με αφίσα- κοινωνικό άνοιγμα του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ, το απόγευμα του Σαββάτου 21 Απρίλη (η κατάληψη της Βαλτετσίου 60 υπάρχει εδώ και αρκετούς μήνες και χρησιμοποιείται περισσότερο ως χώρος στέγασης). Κάλεσμα το οποίο όχι μόνο δεν αναβλήθηκε εξαιτίας της κατασταλτικής επιχείρησης αλλά αποτέλεσε και το σημείο αγωνιστικής συσπείρωσης για την αφαίρεση των λαμαρινών σφραγίσματος του κτιρίου και την έναρξη της λειτουργίας του ως κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου (σε παράλληλο χρόνο ανοίχτηκε ξανά και το κτίριο της Βαλτετσίου).

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με την αστυνομική επιχείρηση δεν είναι μόνο η εισβολή και το σφράγισμα των δύο καταλήψεων αλλά και η πολύωρη κατοχή ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων, με ταυτόχρονη απαγόρευση της κυκλοφορίας, της εισόδου και της εξόδου από την περιοχή, μέσα από ένα δίχτυ αστυνομικών ελέγχων και μπλόκων που έκαναν τα Εξάρχεια να θυμίζουν Μπέλφαστ όπως σωστά επισήμανε ένα σύντροφος. Υπήρξε δηλαδή στην ουσία σημειακή επιβολή για κάποιες ώρες στρατιωτικού νόμου για τα Εξάρχεια χωρίς να έχει κηρυχθεί επίσημα η εφαρμογή του. Αυτή είναι η ουσία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού: μικρά κυλιόμενα πραξικοπήματα, χωρικά και χρονικά οριοθετημένα, όπου κρίνεται απαραίτητο για την επιβολή των κρατικών επιδιώξεων. Όσο η καπιταλιστική κρίση θα βαθαίνει και οι ακηδεμόνευτοι και αυτοοργανωμένοι αγώνες και εγχειρήματα θα πολλαπλασιάζονται, η «κατάσταση εξαίρεσης» (που εφαρμόζεται στους μετανάστες και τις μετανάστριες εδώ και 20 χρόνια με πιο αποτρόπαια και αποκαλυπτική εκδοχή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης) θα περιλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού και το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» θα σκληραίνει και θα διευρύνεται. Εξάλλου, για την εγχώρια και διεθνή κυριαρχία το «πείραμα ελλάδα» εμπεριέχει και τη διερεύνηση των αντοχών του συστήματος να συνεχίζει την ισοπέδωση του πληθυσμού χωρίς την επιβολή μιας δικτατορίας.

Οι επερχόμενες εκλογές θα αποκαλύψουν τα κυριαρχικά αδιέξοδα σε όλο τους το μεγαλείο.  Η πολιτική αστάθεια και η αδυναμία διακυβέρνησης θα μεγεθυνθούν και οι υποσχέσεις του συστήματος για ένα καλύτερο αύριο μετά τις θυσίες των τελευταίων 2 χρόνων θα χρεοκοπήσουν οριστικά. Η ατζέντα του καθεστώτος έχει συρρικνωθεί πλέον αποκλειστικά στα ζητήματα της «ασφάλειας» (μετανάστες, εγκληματικότητα, κοινωνικές ταραχές) μαζί με κάτι ψελλίσματα για «ανάπτυξη» που δεν τα πιστεύει κανείς. Και οι φασιστικές εφεδρείες προωθούνται για το κοινοβούλιο ώστε να αναλάβουν επίσημα-θεσμικά τον ρόλο ενός «κοινωνικού» στρατού στο πλάι των ένστολων δυνάμεων καταστολής: τα νέα τάγματα ασφαλείας σε ρόλο εθνικής πολιτοφυλακής κατά μεταναστών, μικροπαραβατών και εσωτερικού εχθρού.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον είναι βέβαιο ότι οι αυτοοργανωμένοι χώροι, καταλήψεις και στέκια, θα βρεθούν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής. Άλλο τόσο βέβαιο όμως είναι ότι το κατασταλτικό εγχείρημα θα αποβεί εξαιρετικά δύσκολο και ριψοκίνδυνο για το καθεστώς. Τόσο γιατί τα εγχειρήματα αυτά αποτελούν κύτταρα ενός άλλου κόσμου και τρόπου ζωής που συγκινεί όλο και περισσότερους ανθρώπους όσο και γιατί οι ενδεχόμενες απαντήσεις στην καταστολή μπορεί να κλιμακωθούν σε σημείο μη ελέγξιμο από τους κρατικούς μηχανισμούς.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις του ΒΟΞ και της Βαλτετσίου 60
και σε κάθε αυτοοργανωμένο και ακηδεμόνευτο εγχείρημα και αγώνα.
Άμεση απελευθέρωση της 19χρονης κρατούμενης.

Κάτω τα χέρια απ' τους συντρόφους μας

διασυλλογική αφίσα που έχει κολλήθει σε χιλιάδες αντίτυπα σε όλη την Αθήνα και σε 300 αντίτυπα στο Κερατσίνι

Για τις κατασκευασμένες διώξεις σκοπιμότητας

3 αγωνιστών σχετικά με την Μαρφίν και τον Ιανό

στην απεργιακή πορεία της 5^ης Μάη 2010 στην Αθήνα

το ιστορικό των διώξεων

Παρασκευή 29 Απρίλη 2011, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ ενώ παράλληλα γίνονται έρευνες στα σπίτια τους. Στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός και τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας Μαρφίν στην οδό Σταδίου, ο οποίος επέφερε τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων από αναθυμιάσεις κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους απεργιακής διαδήλωσης της 5^ης Μάη 2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου.

Έρευνες σε σπίτια, παράθεση φωτογραφιών, διαδικασίες «αναγνώρισης»… Επικοινωνιακή διαχείριση, ηθικός στιγματισμός, πόλεμος λάσπης από τα δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια» της ασφάλειας, αποτέλεσμα μηδέν.

Μετά από 8 ώρες κράτησης χωρίς την παραμικρή ενημέρωση των ίδιων, των δικηγόρων και των οικείων τους, οι προσαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι και τους δίνεται ένα χαρτί για «παροχή εξηγήσεων», στον ένα σύντροφο για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός και στους άλλους δύο συντρόφους για την υπόθεση της Μαρφίν. Πρόκειται για «ανωμοτί κατάθεση», δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο που είναι προκαταρκτικό στάδιο της ενδεχόμενης απόδοσης κατηγοριών, που σε κάθε άλλη περίπτωση σου επιδίδεται ή θυροκολλείται στην κατοικία σου. Δεν υπήρξε, δηλαδή, δίωξη ούτε σύλληψη, παρά μόνο μια «φιλική» προσαγωγή σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, με την απειλή της απόδοσης κατηγοριών που επισείουν ποινές τρις ισόβια (ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, χρήση εκρηκτικών κλπ).

Οι 3 σύντροφοι πέρα από τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, δε διατηρούν μεταξύ τους ούτε διαπροσωπικές ούτε στενές πολιτικές σχέσεις, γνωρίζονται μόνο εξ όψεως από εκδηλώσεις, συνελεύσεις και πορείες και αγνοούν το τέταρτο πρόσωπο, ενώ από την πρώτη στιγμή έχουν πάρει δημόσια θέση με κείμενά τους αρνούμενοι τις κατηγορίες που τους αποδίδονται και καταδεικνύοντας τη σκοπιμότητα της κατασκευασμένης δίωξης τους. Πρόφαση για την εμπλοκή τους στην υπόθεση υπήρξε ένα ανώνυμο -όσο και βολικό- σημείωμα (προφανώς κατασκευασμένο από την ίδια την κρατική ασφάλεια), στο οποίο όχι απλά κατονομάζονται οι τρεις αλλά εμπεριέχονται επίσης τα τηλέφωνα και οι διευθύνσεις τους !!!

Σήμερα, πλησιάζοντας προς το δεύτερο χρόνο από τα γεγονότα της 5^ης Μάη 2010, η δικαστική κινητικότητα γύρω από την υπόθεση επανήλθε παρότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με πέρσι. Μετά από έναν χρόνο που η υπόθεση είχε «παγώσει», ασκήθηκε δίωξη από τον εισαγγελέα και ο φάκελος της δικογραφίας διαβιβάστηκε σε ανακριτή που θα κρίνει αν θα προσωποποιήσει τελικά τις κατηγορίες στους συγκεκριμένους συντρόφους και θα τους καλέσει σε ανακριτική κατάθεση.

και οι σκοπιμότητες

Είναι αλήθεια ότι από τον Μάιο του 2010, τη διαδήλωση και τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, το κράτος και οι μηχανισμοί του δεν έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούν την 5^η Μάη ως ορόσημο και παράδειγμα των τραγικών επιπτώσεων που μπορεί να επιφέρει η επιλογή της κοινωνικής αντιβίας και της συμμετοχής σε μαχητικές πορείες. Μάλιστα, η «σύμπτωση» της ανακίνησης της υπόθεσης ακριβώς ένα χρόνο μετά την 5^η Μάη, δηλαδή στα τέλη του περσινού Απρίλη (με κλήτευση για ανωμοτί καταθέσεις στις 5/5/2011!) αλλά και φέτος την ίδια εποχή δεν είναι τυχαία. Ήδη από πέρσι κατά την διάρκεια των προσαγωγών των 3 συντρόφων ήταν εμφανές ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία επιχειρείται να μετατραπεί σε ένα είδος επετείου του καθεστώτος, σε ένα αντίβαρο για τη νοηματοδότηση που απέκτησε η ημερομηνία της 6^ης Δεκέμβρη μετά την εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επιπλέον, η ενεργοποίηση της δικαστικής «έρευνας» κάθε χρόνο λίγο πριν τις 5 Μάη αποτελεί το πλέον πρόσφορο πεδίο για την εφαρμογή χυδαίων κρατικών μεθοδεύσεων με τρόπο ανεξέλεγκτο και άνευ κριτικής. Η κρατική αυθαιρεσία σε όλο της το μεγαλείο.

Οι διωκτικοί μηχανισμοί κατασκεύασαν τα κατηγορητήρια, οργάνωσαν τη στοχοποίηση αγωνιστών και ενορχήστρωσαν το τρομοθέαμα. Τα ΜΜΕ επιτέλεσαν τον χειραγωγικό και προπαγανδιστικό τους ρόλο, αναμασώντας τα σενάρια της ασφάλειας, σπέρνοντας σύγχυση και διαδίδοντας ψεύδη. Αριστερά και δεξιά κόμματα κατέθεσαν λουλούδια και στεφάνια έξω από τη Μαρφίν την 5^η Μάη 2011. Νεοναζί κάλεσαν συγκέντρωση έξω από την καμένη τράπεζα το απόγευμα της ίδιας μέρας. Και κάτι «αριστερο-αντιεξουσιαστές» (?!) «άνθρωποι του πνεύματος» κάλεσαν συζήτηση το μεσημέρι της ίδιας μέρας στο βιβλιοπωλείο Ιανός με θέμα «η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική». Καθόλου τυχαία, όλος ο καθεστωτικός συρφετός στοιχήθηκε γύρω από την προσπάθεια απαξίωσης της κοινωνικής συγκρουσιακότητας και στιγματισμού του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος.

Είναι εμφανές ότι υπάρχει ξεκάθαρη σκοπιμότητα η υπόθεση της Μαρφίν και του Ιανού να έρχεται στο προσκήνιο, όχι στη βάση εύρεσης κάποιων στοιχείων αλλά στη βάση μιας επετειακής χειραγώγησης του κοινωνικού θυμικού. Εξάλλου, οι μαρτυρικές καταθέσεις και η εξέταση του οπτικοακουστικού υλικού από 90 ιδιωτικές και κρατικές κάμερες είχε ήδη ολοκληρωθεί από το καλοκαίρι του 2010 χωρίς να έχει προκύψει κάτι αξιοποιήσιμο.

Βέβαια, η κοινωνική κατάσταση φέτος παρουσιάζει σημαντικές διαφορές σε σχέση με έναν χρόνο πριν. Πέρσι, παρότι είχε κλείσει ένας χρόνος από την υπογραφή του μνημονίου και υπήρχε διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια, αυτή δεν είχε ακόμα εκφραστεί ενεργά αλλά παρέμενε στο επίπεδο της υπόκωφης οργής. Στον χρόνο που ακολούθησε, με αφετηρία το κίνημα των πλατειών από τα τέλη του προηγούμενου Μάη, τα απεργιακά διήμερα 28-29 Ιούνη και 19-20 Οκτώβρη, μέχρι τον πρόσφατο κοινωνικό ξεσηκωμό της 12^ης Φλεβάρη (μέρα ψήφισης του δεύτερου μνημονίου), η κοινωνική οργή εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψη με επίκεντρο τον χώρο του Συντάγματος γύρω από το κοινοβούλιο. Συνελεύσεις κατοίκων δημιουργήθηκαν σε δεκάδες περιοχές, οι προσπάθειες αυτοοργάνωσης των αγώνων και της καθημερινής ζωής πολλαπλασιάστηκαν, η πολιτική αστάθεια μεγιστοποιήθηκε, οι αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις συνασπίστηκαν σε μια συγκυβέρνηση βαθαίνοντας θεσμικά το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί και οι εκλογές που έχουν προκηρυχθεί θα διεξαχθούν σε ένα πρωτόγνωρο και αβέβαιο για τους κυρίαρχους κλίμα.

Στην παρούσα συγκυρία, λοιπόν, γίνεται εμφανές ότι η επικείμενη δίωξη των 3 συντρόφων δεν αποσκοπεί ούτε μονάχα στους ίδιους (αν και επαπειλούνται με βαρύτατο κατηγορητήριο και ενδεχόμενη προφυλάκιση) ούτε μονάχα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα προτάγματα, τα ριζώματα, τις κοινωνικές του αναφορές -ο οποίος άλλωστε βρίσκεται διαρκώς και με διάφορους τρόπους στο ιδεολογικό και επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής. Μέσω της δίωξης επιδιώκεται να χτυπηθεί η ίδια η κοινωνική μαχητικότητα και συγκρουσιακότητα απέναντι στο καθεστώς, η άρνηση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, οι ακηδεμόνευτες προσπάθειες αυτοοργάνωσης των αντιστάσεων και της καθημερινής ζωής. Διεργασίες και πρόσωπα που πολλαπλασιάζονται (με όρους μάλιστα ολοένα και μεγαλύτερης συνειδητότητας) όσο η σαρωτική αντικοινωνική ταξική επίθεση της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας κλιμακώνεται και οι υποσχέσεις του καθεστώτος για ένα καλύτερο αύριο χρεοκοπούν.

ΥΠΟΥΡΓΟΙ-ΜΠΑΤΣΟΙ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ-ΔΙΚΑΣΤΕΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ,

ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΤΩΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ,

ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Απρίλης 2012

αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά

Η συνέλευση της πλατείας την Δευτέρα 9/4 στην πλατεία Λαού

Λόγω κλειστού πολιτιστικού κέντρου εξαιτίας των εορτών του Πάσχα, η συνέλευση της πλατείας στο Κερατσίνι την Δευτέρα 9/4, θα πραγματοποιηθεί στις 7.00μμ στην πλατεία Λαού, στα Ταμπούρια.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι

Περισσότεροι από 600 άνθρωποι στην αντιφασιστική πορεία σε Κορυδαλλό-Νίκαια

Περισσότεροι από 600 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της αντιφασιστικής πορείας σε Κορυδαλλό και Νίκαια, με αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας, το πρωί του Σαββάτου 7 Απρίλη.

Το κεντρικό πανό της διαδήλωσης ήταν αυτό που είχε συνοδεύσει είτε τις μικρές πορείες είτε τα μαζικά μοιράσματα κειμένων, σε Αγίους Αναργύρους και Ίλιον, σε Πέραμα και Κερατσίνι, σε Κορυδαλλό και Νίκαια, τον τελευταίο ένα μήνα. Παρεμβάσεις οι οποίες είχαν επίσης διοργανωθεί από τις δέκα αυτοοργανωμένες και ακηδεμόνευτες συλλογικότητες των περιοχών του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας που καλούσαν στη συγκεκριμένη διαδήλωση. Με ξεχωριστά μπλοκ συμμετείχαν στην πορεία το ΕΕΚ και η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό Νίκαιας-Κορυδαλλού. Σημαντική ήταν η συμμετοχή πολλών νεολαίων τόσο από τον Κορυδαλλό και την Νίκαια όσο και από τις γύρω περιοχές του Πειραιά ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι που συναντήσαμε καθοδόν υπήρξαν από δεκτικοί έως ένθερμοι στη θέα της διαδήλωσης και στο μοίρασμα των κειμένων.

Η πορεία κατέβηκε την οδό Αθηνάς, βγήκε στο περιβολάκι, κατηφόρισε την 7^ης Μάρτη 1944 (πρώην Κονδύλη), έστριψε στην Ηλιουπόλεως, βγήκε στην πλατεία Αγ. Νικολάου, πήρε την Γρεβενών, έστριψε στην Πέτρου Ράλλη, ανηφόρισε την Μούγλων, βγήκε στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου και κατέληξε ξανά στην πλατεία Ελευθερίας. Ο παλμός ήταν δυνατός, τα συνθήματα συνεχή, χιλιάδες κείμενα μοιράστηκαν και δεκάδες χιλιάδες τρικάκια πετάχτηκαν, ενώ γράφτηκαν και συνθήματα σε προσόψεις τραπεζών και σε μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό».

Ο συντονισμός, οι συμπράξεις και οι παρεμβάσεις θα συνεχιστούν ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες, για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.

Για την πορεία σε Κορυδαλλό-Νίκαια το Σάββατο 7 Απρίλη

Τους τελευταίους μήνες εμφανίστηκε στις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας ένας περιφερόμενος θίασος κάποιων λίγων δεκάδων νεοναζί της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι πραγματοποίησαν σε ορισμένες συνοικίες κάποιες σύντομες παρεμβάσεις-παρελάσεις με ελληνικές σημαίες, φασιστικά σύμβολα και μοίρασμα προεκλογικού και εθνικιστικού-ρατσιστικού υλικού.

Η εμφάνιση των μαχαιροβγαλτών, απογόνων των ταγματασφαλιτών, οπαδών του Χίτλερ, στις γειτονιές μας δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για περιοχές έντονα ταξικά χαρακτηρισμένες, με πλούσια ιστορία αντιστασιακών αγώνων και μακρόχρονη αρμονική συμβίωση των ντόπιων και μεταναστών κατοίκων. Πρόκειται για περιοχές στις οποίες τα τελευταία χρόνια (με αφετηρία την κοινωνική-ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, μετά την αστυνομική δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου) έχουν ανθίσει σειρά αυτοοργανωμένων και ακηδεμόνευτων εγχειρημάτων: συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις πλατειών, σε όλο τον άξονα της δυτικής Αθήνας και των δήμων του Πειραιά.

Ο παρακρατικός αυτός συρφετός, που πάντα εμφανίζεται με την στήριξη-κάλυψη της αστυνομίας, κατευθύνεται και στηρίζεται οικονομικά από τις μυστικές υπηρεσίες και σχετίζεται με την ελληνική μαφία και τις προστασίες μαγαζιών, δεν είναι τίποτε άλλο από το μακρύ χέρι του κράτους. Επιθέσεις και πογκρόμ κατά μεταναστών, αστέγων, τοξικοεξαρτημένων και γενικότερα όλων εκείνων που όλο και περισσότερο θα «περισσεύουν». Κατασταλτικός μηχανισμός κατά των αγωνιζόμενων ανθρώπων και των συλλογικών τους εγχειρημάτων. Πυλώνας στήριξης των κυριαρχικών προσταγών, του κεφαλαίου και κάθε μορφής εξουσίας, του πολιτισμού των διακρίσεων, της ιεραρχίας, της εκμετάλλευσης και της υποταγής.

Το συστημικό μέτωπο διευρύνεται για να συμπεριλάβει κάθε μορφή υπεράσπισης των κυριαρχικών δομών. Ο κοινωνικός εκφασισμός υποδαυλίζεται από τη θεσμική μετατόπιση της αστικής δημοκρατίας για να αποτελέσει την κοινωνική βάση αποδοχής τής πιο σκληρής εκπειθάρχησης και σημείο αναφοράς της ιδεολογικής αναπαραγωγής του συστήματος, σύμφωνα με το οποίο θα ρυθμίζονται όλες οι επιμέρους συνιστώσες του.

Ο φασισμός δεν αποτελεί ένα κοινωνικό παράδοξο ή το κακό ιστορικό παρελθόν που αφήσαμε πίσω μας. Πρόκειται για κοινωνικό φαινόμενο που στοχοποιεί και μάχεται τη διαφορετικότητα και εμφανίζεται ως σύστημα ταξινόμησης, ιεράρχησης και διακρίσεων στη βάση του χρώματος δέρματος, της καταγωγής, της θρησκείας, του φύλου, της σεξουαλικής προτίμησης, της ηλικίας, της σωματικής ικανότητας, της πολιτικής σκέψης, της κοινωνικής τάξης.

Μέσα σε συνθήκες συνολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος (οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής) και ολομέτωπης επίθεσης της κυριαρχίας κατά της κοινωνίας, παράλληλα με την διεύρυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, πολλαπλασιάζονται και τα κρούσματα ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες διεργασίες πριμοδοτούνται από την ίδια την εξουσία (όπως η αντιμεταναστευτική υστερία των ημερών μας, οι καθημερινές "επιχειρήσεις σκούπα", ο υπό κατασκευή φράχτης στον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών). Για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής οργής και τη διασπορά της σύγχυσης σχετικά με τις πραγματικές αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων. Για την ανάπτυξη ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» στις γραμμές των «από κάτω», των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, στον αντίποδα των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας.

Κάθε μετατόπιση του κοινωνικού-ταξικού ζητήματος προς τον εθνικό άξονα θα αποβεί ολέθρια για τους καταπιεσμένους και τους αγώνες τους. Τα όσα συμβαίνουν στον ελλαδικό χώρο την τελευταία διετία είναι ξεκάθαρο αποτέλεσμα της εξουσιαστικής-καπιταλιστικής διαίρεσης της κοινωνίας σε διευθυντές και διευθυνόμενους, σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Και όχι αποτέλεσμα κάποιας «εθνικής υποτέλειας», όπως υποστηρίζουν όχι μόνο οι φασίστες αλλά και διάφορες νεοεμφανιζόμενες αριστερές-κεντρώες-δεξιές πατριωτικές οργανώσεις, κομματίδια κλπ. Πρόκειται για τη γνωστή αποπροσανατολιστική και ψευδή ενοποίηση στην αγκαλιά του έθνους που τόσα χρόνια καλλιεργούν το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο: του εργάτη με τον εργοδότη του, του φτωχού με τον πλούσιο, του φαντάρου με τον στρατοκράτη, της γυναίκας με τον βιαστή, του μαθητή με την καθηγητική αυθεντία και την διευθυντική εξουσία, του κρατούμενου με τον δεσμοφύλακα, του διαδηλωτή με τον μπάτσο.

Σύγκρουση με κράτος, αφεντικά, φασίστες. Συνειδητή αποχή από τις κάλπες. Ο πολιτισμός της υλικής, αξιακής, συναισθηματικής και πνευματικής φτώχειας δεν βελτιώνεται, ανατρέπεται. Ουτοπία δεν είναι να οραματίζεσαι και να επιδιώκεις την κοινωνική επανάσταση, τον συνολικό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής προς ελευθεριακή-εξισωτική κατεύθυνση, ουτοπία είναι να πιστεύουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι.

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

η αφίσα και το κείμενο του καλέσματος

Πορεία αλληλεγγύης στη συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου και σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση, Παρασκευή 6/3, 6.00μμ, Σύνταγμα

Εφημερίδα ρεσάλτο, αρ. φύλλου 8

Εκδόθηκε σε 5000 αντίτυπα το νέο φύλλο [Νο 8] της εφημερίδας δρόμου "ρεσάλτο" και έχει ξεκινήσει ήδη να μοιράζεται χέρι-χέρι σε δρόμους, πλατείες, εργασιακούς χώρους, σχολεία και κοινωνικές-πολιτικές παρεμβάσεις, στο Κερατσίνι και στη Δραπέτσωνα. Την εφημερίδα μπορείτε επίσης να την βρείτε στον χώρο του στεκιού κάθε Παρασκευή μετά τις 8.00μμ που το στέκι είναι ανοιχτό για γνωριμία και συνεύρεση.
Το "ρεσάλτο" είχε ξεκινήσει ως έντυπο δρόμου από τον Μάιο του 2000 ως τον Ιανουάριο του 2006, χρονικό διάστημα στο οποίο εκδόθηκαν 10 τεύχη. Από τότε και μετά εκδίδεται με τη μορφή εφημερίδας και διακινείται χωρίς κανενός είδους αντίτιμο, μια και οι ιδέες, οι αξίες, οι πράξεις μας, η ζωή μας ολόκληρη, δεν είναι εμπόρευμα για να ανταλλάσσονται με χρήματα ή οτιδήποτε άλλο. Το κόστος της έκδοσης καλύπτεται αποκλειστικά από τη συνέλευση του στεκιού και είναι ρητή και αδιαπραγμάτευτη η άρνηση οικονομικής στήριξης του εγχειρήματος από κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια, κομματικά ταμεία ή τοπικές αρχές, δημοτικές παρατάξεις ή «μη» κυβερνητικές οργανώσεις, ιδιώτες «χορηγούς» ή διαφημιστές.

[για κατέβασμα]

Παρέμβαση ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες σε Κορυδαλλό-Νίκαια το Σάββατο 31/3 & αντιφασιστική πορεία το Σάββατο 7/4

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΣΤΥΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Το πρωί του Σαββάτου 31/3 έγινε μαζικό μοίρασμα κειμένου και αφισοκόλληση σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες του Κορυδαλλού και της Νίκαιας σχετικά με την αντιφασιστική πορεία που καλείται το επόμενο Σάββατο στις 12.00 το μεσημέρι, στις ίδιες περιοχές. 100 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες μοίρασαν περισσότερα από 3000 χιλιάδες κείμενα ενώ κολλήθηκαν και εκατοντάδες αφίσες.

Η παρέμβαση αποτελεί μέρος της συντονισμένης κίνησης 10 αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων και αγωνιστικών εγχειρημάτων και συλλογικοτήτων από τις περιοχές της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά ενάντια στη συστημική προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, ενάντια σε κράτος, αφεντικά, φασίστες.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ-ΝΙΚΑΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 12.00

ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ)

Αγρός (Ίλιον-πάρκο Τρίτση)

Θερσίτης (Ίλιον)

Μπλόκο στην Εξουσία (Νίκαια)

κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι)

Ρεσάλτο (Κερατσίνι)

κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)

DeStato (Πέραμα)

Pasamontaña (Κορυδαλλός)

αναρχική ομάδα Πειραιά

αντιφασίστες/τριες από το Περιστέρι

Δράσεις αλληλεγγύης στους 4 προφυλακισμένους της 12ης Φλεβάρη

Το Σάββατο 31 Μάρτη στο πλαίσιο συντονισμένων δράσεων αλληλεγγύης από πολλές συνελεύσεις γειτονιών στους 4 προφυλακισμένους του κοινωνικού ξεσηκωμού της 12^ης Φλεβάρη (μέρα ψήφισης του 2^ου μνημονίου), η συνέλευση της πλατείας στο Κερατσίνι τοποθέτησε 6 πανό σε κεντρικά σημεία του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας και πέταξε χιλιάδες τρικάκια (φεϊγ βολάν) σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες των περιοχών.

Επόμενη συντονισμένη δράση η συγκέντρωση αλληλεγγύης που καλούν από κοινού πολλές συνελεύσεις κατοίκων, την ερχόμενη Τρίτη 3 Απρίλη, στις 6.00μμ, στο Σύνταγμα.

Η αντίσταση δεν ποινικοποιείται, ο αγώνας δεν φυλακίζεται. Άμεση απελευθέρωση των 4 προφυλακισμένων της 12^ης Φλεβάρη, αλληλεγγύη στους δεκάδες διωκόμενους της ίδιας μέρας, απόσυρση όλων των κατηγοριών.


αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι

«κι αν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο είμαστε ήδη νεκροί»

Όταν την άνοιξη του 2009 ο τότε υφυπουργός εσωτερικών Μαρκογιαννάκης ανακοίνωνε «τη σύσταση νέου αστυνομικού σώματος με ομάδες ταχείας επέμβασης για το κέντρο της Αθήνας» και ο υπουργός δικαιοσύνης Δένδιας «νομοθετικές ρυθμίσεις για την ποινικοποίηση της κάλυψης του προσώπου και την "εξύβριση αρχής"», εκτιμούσαμε ότι η εξουσία, βρισκόμενη «…σε βαθιά πολιτική, θεσμική και οικονομική κρίση δεν έχει τίποτα πλέον να εγγυηθεί, τίποτα να υποσχεθεί», παρά «…τη συκοφάντηση, τη λάσπη και τη "σιδηρά φτέρνα" της καταστολής». Συκοφάντηση και καταστολή που μόλις οκτώ μήνες αργότερα είχαμε την «τύχη» να γνωρίσουμε από κοντά, με την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο την 5η Δεκεμβρίου του 2009, παραμονή της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης που ξέσπασε απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελλαδικό χώρο.

Λίγες ώρες αργότερα, ένα άλλο κομμάτι του αγωνιστικού κινήματος, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (Ε.Ε.Κ.-Τροτσκιστές), γινόταν κι αυτό αποδέκτης της κρατικής καταστολής. Κατά τη διάρκεια της πορείας μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, κι ενώ το μπλοκ του Ε.Ε.Κ. βρισκόταν στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος στο ύψος της Ερμού προσπαθώντας να διατηρήσει την συνοχή του τη στιγμή που το σώμα της πορείας δεχόταν ήδη επίθεση από τις πεζές και μηχανοκίνητες μονάδες καταστολής, ένα μηχανάκι της ομάδας ΔΕΛΤΑ με δύο επιβαίνοντες, εφόρμησε κατά πάνω του. Αποτέλεσμα της δολοφονικής αυτής επίθεσης ήταν ο σοβαρός τραυματισμός της Αγγελικής Κουτσουμπού. Ακόμα κι αυτό το γεγονός όμως δεν στάθηκε ικανό να αναχαιτίσει την επίθεση των μαινόμενων πραιτοριανών, οι οποίοι δε δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και τον άνθρωπο που προσπαθούσε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στην αιμόφυρτη και ημιλιπόθυμη γυναίκα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό δολοφονικών αστυνομικών εφορμήσεων τα μέλη του Ε.Ε.Κ. που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση του μπλοκ αλλά και άλλοι διαδηλωτές, έδωσαν σκληρή μάχη με τις δυνάμεις καταστολής για να διασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα της συντρόφισσάς τους αλλά και τη δική τους.

Στην προσπάθειά τους αυτή, 8 διαδηλωτές από το μπλοκ του Ε.Ε.Κ., πρόσθεσαν τα ονόματά τους στο μακρύ κατάλογο των συλληφθέντων εκείνης της ημέρας. Ένας από αυτούς, ο Κυριάκος Μουτίδης, εργάτης, μέλος τους Ε.Ε.Κ. και της Σ.Β.Ε.Ο.Δ. (Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου), έχοντας κατηγορηθεί με βαριές -όσο και ανυπόστατες- κατηγορίες, αναβαθμισμένες σε βαθμό κακουργήματος με χρήση των διατάξεων του «κουκουλονόμου», δικάζεται την Τρίτη 3 Απριλίου στο Β’ τριμελές εφετείο Αθήνας.

Ως κοινωνικοπολιτικός χώρος που βρισκόμαστε σταθερά στο στόχαστρο της εξουσίας, με αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον μας, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι στον κοινωνικό αγωνιστή Κυριάκο Μουτίδη αναγνωρίζοντας τη συνεπή στάση του ίδιου αλλά και του πολιτικού του χώρου στο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορετικές προσεγγίσεις που μας χαρακτηρίζουν.

Σήμερα που η καπιταλιστική ερημοποίηση και η κρατική βαρβαρότητα γίνονται καθημερινότητα και οι εξουσιαστές έχουν επιβάλλει ένα «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», αυξάνοντας συνεχώς την ένταση της καταστολής και διαχέοντάς την σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται στα βάναυσα σχέδιά τους, η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα μας για αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΟΥΤΙΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Δίκη, Τρίτη 3 Απριλίου, Β΄ τριμελές εφετείο Αθήνας - Λουκάρεως και Λ. Αλεξάνδρας

Δίκη για την εκδίωξη του προέδρου της ΓΣΕΕ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση της 5ης Μάρτη 2010

Κείμενο των 3 συντρόφων που κατηγορούνται

Στις 4 Απριλίου 2012 οι Ν.Μ., Δ.Β. και Κ.Π. καλούμαστε στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων να δικαστούμε για την εκδίωξη του επαγγελματία εργατοπατέρα, επίδοξου βουλευτή και υπάλληλου του ΣΕΒ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2010 στο Σύνταγμα.

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος εκδιώκεται από τους απεργούς και υπό την προστασία των ΜΑΤ βρίσκει καταφύγιο εκεί που φιλοδοξεί να μπει, δηλαδή στο κοινοβούλιο. Τις επόμενες ημέρες φωτογραφιζόμαστε από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας (Τριανταφυλλόπουλο, Γ. Σουλιώτη κ.α.), ως υπαίτιοι για το "εργατικό ατύχημα" που συνέβη στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μαρτίου και καλούμαστε ως «ύποπτοι» στη ΓΑΔΑ να απολογηθούμε για τα γεγονότα της απεργιακής συγκέντρωσης. Τα στοιχεία είναι οι κατασκευασμένες καταθέσεις δύο έμμισθων εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και οι αναγνωρίσεις των μπάτσων της ασφάλειας κράτους και πολιτεύματος, οι οποίοι μας γνωρίζουν εδώ και χρόνια από την διαρκή παρουσία μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, από τις απεργίες, τις συγκρούσεις, τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, τις διαδηλώσεις και κάθε ανατρεπτική δράση. Από την συμμετοχή μας στα σωματεία βάσης, τις αναρχικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις και όλες τις αδιαμεσολάβητες, αντιιεραρχικές, χειραφετημένες, ριζοσπαστικές διαδικασίες αγώνα και οργάνωσης των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων.

Ο εισαγγελέας μας έχει απαγγείλει την εξής κατηγορία: Απρόκλητες σωματικές βλάβες: Ας μας πει ο Παναγόπουλος τι έχει κάνει, πέρα από το να καλύπτει αφεντικά και εργολάβους, για τους χιλιάδες εργάτες που σακατεύονται καθημερινά στα στρατόπεδα της μισθωτής εργασίας και για τους δεκάδες νεκρούς στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Έτσι κι αλλιώς, αποκαλύφθηκε περίτρανα ο ρόλος του μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονική επίθεση σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες διαπλέκονταν με τους μεγαλοεργολάβους, κάλυπταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους το καθεστώς σκλαβιάς και τρομοκρατίας που επικρατεί στους χώρους της δουλειάς, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισμού. Μην ξεχνάμε ότι η εργολαβία καθαρισμού του κτιρίου της ΓΣΕΕ έχει δοθεί σε μία από αυτές τις εταιρείες. Είναι ο Παναγόπουλος που το τελευταίο διάστημα σε κοινές συναντήσεις με τον διατεταγμένο του ΔΝΤ Παπαδήμο και τον πρόεδρο του ΣΕΒ συναίνεσε στο κόψιμο των μισθών και των συντάξεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στο μισθό μαθητείας και σε όλους τους σχεδιασμούς τρόικας, ελληνικού κράτους και κεφαλαίου που στοχεύουν στην αναδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οδηγούν στην προλεταριοποίηση, την εξαθλίωση και την μιζέρια.

Είναι ο κ. Παναγόπουλος ο πληρωμένος υπάλληλος του καθεστώτος ο οποίος έχει επιφορτιστεί ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ να διαφυλάττει με κάθε κόστος (κόστος που πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι) την κοινωνική ειρήνη, δηλαδή την ειρήνη μεταξύ εκμεταλλευόμενων και εκμεταλλευτών, καταπιεσμένων και καταπιεστών. Μια ειρήνη, την οποία οι κυρίαρχοι εννοούν ότι πρέπει να υφίσταται μόνο από την μεριά των από τα κάτω. Έτσι κι αλλιώς το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει από καιρό τον πόλεμο στην κοινωνία. Σε αυτόν τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο ο Παναγόπουλος αποτελεί τον έμμισθο υπάλληλο των αφεντικών. Επαγγελματίας συνδικαλιστής, επίδοξος βουλευτής, άξιος αντικαταστάτης του -βουλευτή και πρώην υπουργού- Πρωτόπαππα και του Πολυζωγόπουλου, οι οποίοι ως ανταμοιβή για το ξεπούλημα των εργατικών αγώνων έλαβαν διάφορα κομματικά και κρατικά αξιώματα. Έτσι κι αλλιώς, η ΓΣΕΕ δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, "συνομοσπονδία εργατών", αλλά μια θυγατρική εταιρεία του ΣΕΒ, η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του αναχώματος στις κοινωνικές εκρήξεις και του διαμεσολαβητή για τη νομιμοποίηση των επιταγών των αφεντικών. Το ρόλο της ανέδειξε, γι' ακόμη μια φορά, η εξέγερση του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της οποίας η ΓΣΕΕ ακύρωσε προγραμματισμένη της διαδήλωση, ενώ δεν κήρυξε ούτε μια απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους χιλιάδες εξεγερμένους.

Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και έχοντας κάνει διαφορετικές επιλογές, απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα έχουμε πάρει προ πολλού θέση, θέση μάχης. Μια θέση που ορίζεται είτε από την ταξική μας συνείδησή ως προλετάριοι είτε από την πολιτική μας διαδρομή ως αναρχικοί-αντιεξουσιαστές. Δεν αποδεχόμαστε καμία ειρήνη μεταξύ των κυρίαρχων και των από τα κάτω, για αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στο δρόμο πάμπολλες φορές. Ήμασταν τον Μάιο & τον Ιούνιο του 2006 και στις 8 Μάρτη 2007 στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας τον Απρίλη του 2007 στους εξεγερμένους των ελληνικών φυλακών και συμμετείχαμε τον Ιούνη του 2007 στις κινητοποιήσεις ενάντια στις ρατσιστικές, φασιστικές επιθέσεις κράτους και παρακράτους. Ήμασταν στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα και βρεθήκαμε ανάμεσα στους εξεγερμένους εργάτες και όχι μόνο, που τη 17η του Δεκέμβρη του 2008, οικειοποιηθήκαν το κεντρικό κτίριο της ΓΣΕΕ και ξεβόλεψαν τον Παναγόπουλο από το πολυτελές γραφείο του και τη δερμάτινη καρέκλα του. Σταθήκαμε δίπλα στους κατοίκους της Κερατέας τον Δεκέμβρη του 2010 ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση της ζωής τους. Ήμασταν στις απεργιακές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις στις 5 Μαΐου 2010, στις 28 & 29 Ιουνίου 2011, στις 19 & 20 Οκτώβρη 2011, στις 10-11 & 12 Φλεβάρη 2012.

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στους αγώνες για την συνολική ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Στους αγώνες για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

Ν.Μ. - Δ.Β. - Κ.Π.