Ενημέρωση από τις συντονισμένες παρεμβάσεις για τις Ελεύθερες Μετακινήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το Σάββατο 27/1

To πρωί του Σαββάτου 27/1, από τις 12.00 μέχρι τις 13.00, πραγματοποιήθηκαν τρεις (3) ταυτόχρονες συντονισμένες παρεμβάσεις στους σταθμούς μετρό ΦΙΞ, ΔΑΦΝΗΣ, ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ, για τις ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ενάντια στις μπάρες και το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τα συστήματα ελέγχου και αποκλεισμών. Σε κάθε παρέμβαση συμμετείχαν δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι, μπλοκαρίστηκαν τα μηχανήματα ηλεκτρονικής επικύρωσης των εισιτηρίων, διασφαλίστηκε η ελεύθερη και χωρίς αντίτιμο είσοδος των επιβατών στις αποβάθρες, ανοίχτηκαν πανό, πετάχτηκαν τρικάκια, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα, διαβάστηκαν ανακοινώσεις και μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα.

Η παρέμβαση στον Αγ. Αντώνιο, ξεκίνησε μία ώρα νωρίτερα, στις 11.00πμ, με συγκέντρωση στο μετρό Ανθούπολης και διάσχιση του κέντρου του Περιστερίου (Θηβών, πεζόδρομος Εθνικής Αντιστάσεως, πλατεία Δημοκρατίας-Δημαρχείο & στάση μετρό Περιστερίου, Παναγή Τσαλδάρη, μετρό Αγίου Αντωνίου) με μοίρασμα κειμένων και συνθήματα. Στην παρέμβαση συμμετείχαμε περίπου 60 συντρόφισσες και σύντροφοι από τις συλλογικότητες: Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη Αγρός (πάρκο Τρίτση), Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου, κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Πάροδος (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Ο ενιαίος χαρακτήρας των τριών συντονισμένων παρεμβάσεων αναδείχτηκε μέσα από ένα κοινό λογότυπο που υπήρχε σε κείμενα, πανό, τρικάκια, των συνελεύσεων γειτονιάς, στεκιών, καταλήψεων και αναρχικών ομάδων από Αθήνα και Πειραιά που συμμετείχαν στις παρεμβάσεις.

Ακολουθεί το κοινό κείμενο της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ και φωτογραφίες από την παρέμβαση στο μετρό Αγ. Αντωνίο

 Το κείμενο και σε μορφή pdf εδώ

 

 

Κανένα έθνος δεν μας ενώνει - Κανένα όνομα δεν μας χωρίζει

Ακολουθούν 2 αναδημοσιεύσεις ανταγωνιστικού λόγου για το "μακεδονικό ζήτημα" από ένα σχετικά πρόσφατο παρελθόν, ενάντια στους εθνικισμούς και σε κάθε άλλη κυριαρχική ιδεολογία. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης χωρίς εξουσία, έθνη, κράτη, σύνορα και επίπλαστους διαχωρισμούς.

• Άρθρο του Ιούνη του 2008 στην αναρχική εφημερίδα ΡΕΣΑΛΤΟ (2ος κύκλος έκδοσης, Τεύχος 2):

 

Σημειώσεις πάνω στο μακεδονικό ζήτημα

 

Ο γεωγραφικός χώρος που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μακεδονία αφορούσε μια περιοχή που σήμερα καταλαμβάνεται από το κράτος της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της μακεδονίας, το βουλγάρικο κράτος (στα δυτικά σύνορα του) και το ελληνικό κράτος (στα βόρεια σύνορα του, τμήμα που ενσωμάτωσε με τη λήξη των βαλκανικών πολέμων στη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913). 

 

Επίσης, οι μακεδόνες δεν ήταν κομμάτι του προσδιοριζόμενου ως «ελληνικού κόσμου» στην αρχαιότητα, γι’ αυτό και πριν ο μακελάρης Αλέξανδρος ξεκινήσει τη μεγάλη κατακτητική του εκστρατεία στην Ασία ήταν απαραίτητο να καταλάβει στρατιωτικά τη Θήβα και την Αθήνα για να μην δεχτεί επίθεση το βασίλειο του από τα νότια. Από την άλλη, τα σλαβικά φύλα, στα οποία ανήκει μεγάλο μέρος του σημερινού πληθυσμού του μακεδονικού κράτους, εμφανίστηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων τον 6ο αιώνα μ.Χ. Γι’ αυτό, οποιαδήποτε γεωγραφική ή εθνολογική διεκδίκηση «πατρότητας» της μακεδονίας στις μέρες μας είτε από το ελληνικό είτε από το μακεδονικό κράτος είναι απλώς αστεία και ανεδαφική.

 

Η διαδικασία συρρίκνωσης-διάλυσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του 19ου μέχρι και το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα (με κομβικό τον ρόλο των δυτικοευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων») και η παράλληλη δημιουργία εθνικών κρατών στα Βαλκάνια (με διαρκείς ανακατατάξεις συνόρων μέσω πολέμων και συνθηκών μέχρι και το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου) βρέθηκε αντιμέτωπη με πληθυσμούς απόλυτα μπασταρδεμένους, χωρίς καμία «εθνοτική καθαρότητα» (η συμβίωση τους εξάλλου δε χρειαζόταν τέτοιου είδους κριτήρια).

 

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι εθνικοί μύθοι που κατασκεύασε κάθε βαλκανικό κράτος στην προσπάθεια εθνικής ομογενοποίησης του πληθυσμού του ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί (διαδικασία που περιλάμβανε εξίσου σειρά γενοκτονιών, εκτοπισμών, αποκλεισμών και βίαιων ενσωματώσεων). Γι’ αυτό κι ο όρος «βαλκανοποίηση» χρησιμοποιείται διεθνώς μέχρι και τις μέρες μας για να περιγράψει την πλέον εξόφθαλμη διαδικασία συνοριακού τεμαχισμού περιοχών και κατασκευής εθνικών ταυτοτήτων των διαμοιραζόμενων πληθυσμών.

 

Απτή απόδειξη αποτελεί η μακεδονίτικη γλώσσα (την ύπαρξη της οποίας το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει, παρότι μιλιέται ακόμα σε αρκετά χωριά της βόρειας ελλάδας), που είναι ένα κράμα από σλάβικα (κυρίως) με ελληνικά και τούρκικα.

 

Ερχόμενοι στα τέλη της δεκαετίας του ́80 με αρχές της δεκαετίας του ́90, η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ κυριαρχίας (υπαρκτός σοσιαλισμός) κι ο διαμελισμός του γιουγκοσλαβικού κράτους (αποτέλεσμα εθνικιστικών λογικών επιδιώξεων, που υποδαυλίστηκαν από την ΕΕ και τις ΗΠΑ προς όφελος των δικών τους συμφερόντων), οδήγησαν στη δημιουργία ενός μικρού κρατιδίου στα βόρεια του ελληνικού κράτους, το οποίο επιδίωξε να διατηρήσει το όνομα που είχε σε όλη την μεταπολεμική περίοδο ως τμήμα της ομόσπονδης γιουγκοσλαβίας: «δημοκρατία της μακεδονίας».

 

Η επιδίωξη αυτή ξεσήκωσε εθνικό σάλαγο σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια: συμφωνία των κοινοβουλευτικών κομμάτων για αδιαπραγμάτευτη άρνηση στη χρήση του όρου μακεδονία και κάθε παράγωγού της από το νεοσύστατο κράτος, εθνικιστικά συλλαλητήρια με υποχρεωτική κάθοδο των σχολείων, μέχρι και εμπάργκο το 1994. Η οργανωμένη διάχυση της εθνικιστικής πανούκλας από τις συνασπισμένες δυνάμεις των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους (κόμματα, ΜΜΕ, εκκλησία, καλλιτέχνες, «άνθρωποι του πνεύματος») δεν ήταν τυχαία. Η μετατροπή των Βαλκανίων (όπως και της ανατολικής Ευρώπης) σε μια νέα -και πολλά υποσχόμενη- καπιταλιστική περιφέρεια προς λεηλασία, πριμοδότησε τις επεκτατικές βλέψεις του ισχυρότερου (οικονομικά) και σταθερότερου (πολιτικά) παράγοντα της νοτιοανατολικής Ευρώπης, του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου: οικονομική διείσδυση, πολιτική επιρροή, στρατιωτική παρουσία, βλέψεις ενσωμάτωσης των νότιων εδαφών του αλβανικού και μακεδονικού κράτους (τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ́90). Και για τα μετόπισθεν: απαιτούμενος μετασχηματισμός της ελληνικής κοινωνίας σε εθνικιστική και ρατσιστική κατεύθυνση, για την αφομοίωση του «οράματος» της «μεγάλης και ισχυρής Ελλάδας» και τη δουλοκτητική «υποδοχή» των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών από τις βαλκανικές και ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.

 

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ανάδειξη του ελληνικού κρατικο-καπιταλιστικού σχηματισμού σε ηγεμονική δύναμη της νοτιοανατολικής Ευρώπης επιτεύχθηκε, και η ψωροκώσταινα του παρελθόντος μετατράπηκε σε μια μικρή αμερική των Βαλκανίων. Μόνο στο μακεδονικό κράτος δραστηριοποιούνται (το 2008 που γράφτηκε το άρθρο) 251 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων εκμεταλλευόμενες 20.000 περίπου εργαζόμενους. Τα Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ, η Ε.Τ.Ε. κι ο ΟΤΕ κατέχουν πλειοψηφικά πακέτα μετοχών και ελέγχουν τους τομείς της ενέργειας, του τραπεζικού συστήματος και των τηλεπικοινωνιών. Από τις άμεσες ξένες επενδύσεις, οι ελληνικές κατέχουν το 70%. Ενώ στις εισαγωγές ξένων προϊόντων τα ελληνικά κατέχουν τη δεύτερη θέση.

 

Έτσι στις μέρες μας, με την επαναφορά του ζητήματος της ονομασίας, ενόψει της ένταξης του μακεδονικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, δεν είναι τυχαίο ότι δεν απαιτούνται ξεπερασμένοι μοχλοί πίεσης, όπως τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του παρελθόντος, παρά προβάλλεται η «πυγμή κι η σταθερότητα των ελληνικών θέσεων». Δεδομένου και του έντονου αμερικάνικου ενδιαφέροντος (όπως και πολλών κρατών της ΕΕ) για λήξη της εκκρεμότητας, η ελληνική εξωτερική πολιτική επιδιώκει μια συμβιβαστική λύση τέτοια, που, από τη μία, θα επιβεβαιώσει την αδιαμφισβήτητη ηγεμονική θέση του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου στην περιοχή των Βαλκανίων κι από την άλλη, δεν θα κλονίσει το ριζωμένο σε πολλά μυαλά υπηκόων σύνθημα «η μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική» (το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον τη δεκαετία του ́90 αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς βέβαια να κατατεθεί ποτέ από την ελληνική διπλωματία σε διεθνείς οργανισμούς: ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ).

 

Κι αυτό είναι το πλέον δυστυχές στην όλη ιστορία: η επίδραση της εθνικιστικής προπαγάνδας στη συνείδηση των καταπιεσμένων και η συστράτευση με τους καταπιεστές τους. Και κυρίως εδώ, στα Βαλκάνια του πιο γλυκού μπασταρδέματος των ανθρώπων και των κοινοτήτων τους για αιώνες, που τροφοδότησε στις αρχές του 19ου αιώνα το όραμα πολλών φλογερών επαναστατών για βαλκανική ομοσπονδία των λαών ενάντια στις αυτοκρατορίες της εποχής και τις τοπικές δεσποτείες.

 

Ωστόσο, κανένα εθνικό σύμβολο όσο ψηλά κι αν υψωθεί, καμιά εθνικιστική ιαχή όσο δυνατά κι αν κραυγάσει δεν μπορεί να αποκρύψει την πλαστότητα των εθνικών διαχωρισμών, τα εγκλήματα των εθνικισμών. Δεν αναγνωρίζουμε καμιά πατρίδα και καμιά ιδεολογία που οργανώνεται γύρω από αυτήν, γιατί πατρίδα μας είναι ολόκληρη η γη, γιατί τα σύνορα είναι ματωμένες χαρακιές στο σώμα του πλανήτη.

• Το σχέδιο Άιντε - Ξεπερνώντας έθνη & σύνορα, μία συλλογική προσπάθεια ενάντια στον εθνικισμό στα βαλκάνια

 

 

 

Έντυπη δίγλωσση έκδοση του 2012 από μια πρωτοβουλία συντρόφων από τις πόλεις των Σκοπίων και της Θεσσαλονίκης, ενάντια στους εθνικισμούς και τους εθνικούς μύθους.

Αυτό θέλουμε να το πετύχουμε επικοινωνώντας μία οπτική γωνία που πηγάζει από τα καθημερινά μας βιώματα στις χώρες όπου ζούμε και από τις εμπειρίες της συμμετοχής μας στο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού.

Τον τελευταίο καιρό μεθοδεύσαμε, όσο μπορούσαμε, μία συζήτηση που αφορά σε μία πολιτική ανάγνωση της ιστορίας, στην χρήση των εθνικών συμβόλων και στην εμβάθυνση σε θεωρητικά ζητήματα του νοήματος της έννοιας «έθνος» και του ρόλου των εθνών-κρατών στα πλαίσια της καπιταλιστικής κρίσης των ημερών μας.

Διαλέξαμε την λέξη «Αϊντε» γιατί είναι μία κοινή λέξη στον βαλκανικό χώρο. Για εμάς «Αϊντε» σημαίνει προτροπή: να προωθήσουμε τον αντιεθνικισμό και τον ταξικό αγώνα. Εδώ, δίπλα και παντού. Για ένα κόσμο χωρίς σύνορα, εξουσία και εκμετάλλευση.

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

 

 

Αλληλεγγύη στην κατάληψη LIBERTATIA

Συνθήματα στους δρόμους του Κερατσινίου, ως κίνηση αλληλεγγύης στην κατάληψη LIBERTATIA στην Θεσσαλονίκη που δέχτηκε επίθεση από φασίστες με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της, κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία.

ακολουθεί η ανακοίνωση της κατάληψης:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ LIBERTATIA ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΜΠΡΗΣΜΟ

Σήμερα, Κυριακή 21/1, γύρω στις 13.30 το μεσημέρι και λίγο πριν το εθνικιστικό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, φασιστικές ομάδες που συμμετείχαν σ’ αυτό ξεκίνησαν μια σειρά επιθέσεων σε κατειλημμένους χώρους. Αφού πρώτα επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο “Σχολείο” και απωθήθηκαν με επιτυχία, στη συνέχεια προσέγγισαν την κατάληψή μας, προκαλώντας ζημιές στην πρόσοψη και τον φράκτη. Οι ζημιές αυτές αποκαταστάθηκαν άμεσα από μέλη της συλλογικότητάς μας, τα οποία στη συνέχεια επέλεξαν να στηρίξουν την αντιεθνικιστική συγκέντρωση στην Καμάρα. Γύρω στις δυο ώρες αργότερα, ομάδα 60-70 φασιστών επιτέθηκε στην κατάληψή μας με μολότοφ και φωτοβολίδες, προκαλώντας τον εμπρησμό της. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κόσμος στο κτίριο, καθώς βρισκόταν στην συγκέντρωση της Καμάρας. Καθόλη τη διάρκεια της επίθεσης έξω από την κατάληψη βρίσκονταν τόσο ασφαλίτες όσο και κλούβα των ΜΑΤ σταθμευμένη παραδίπλα, οι οποίοι και κάλυπταν την επίθεση χωρίς να παρέμβουν. Η αντίδραση της γειτονιάς πρέπει να αναφερθεί, καθώς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια φωνάζοντας προς τους φασίστες, οι οποίοι απάντησαν σε βρισιές και ρίψη φωτοβολίδων. Όταν οι φασίστες προσπάθησαν να προσεγγίσουν ξανά το Σχολείο, η αστυνομία κράτησε την ίδια στάση, καλύπτοντας τους φασίστες και αποκλείοντας τους συντρόφους μέσα στο κτίριο.

Ας μην ξεγελιέται ο κόσμος: οι επιθέσεις αυτές και ο εμπρησμός του κτιρίου δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την “κάλυψη” του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία. Εκεί πήγαιναν και από εκεί γυρνούσαν. Όλες οι ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες καλούσαν εκεί, αλλά κανείς δεν νοιάστηκε για το γεγονός αυτό, προσφέροντάς τους κοινωνική νομιμοποίηση και δημόσιο χώρο για να εκφραστούν και να δράσουν. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν υπό άλλες συνθήκες και γι’ αυτό ας αναλογιστεί ο καθένας τη στάση του απέναντι στο φασισμό. Αυτές οι ενέργειες από τέτοιες παρακρατικές ομάδες λειτουργούν ως συμπλήρωμα της κρατικής καταστολής απέναντι σ’όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται για κάτι καλύτερο. Ας αναλογιστεί ο καθένας ποιους ωφελεί ο εμπρησμός ενός κτιρίου με πάνω από έναν αιώνα ιστορίας, το οποίο και βρισκόταν σε καθεστώς εγκατάλειψης για δεκαετίες. Ενός κτιρίου που εμείς ως αναρχικοί, ελευθεριακοί κομμουνιστές και επαναστάτες αποφασίσαμε να καταλάβουμε και να συντηρήσουμε, αφενός για να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες προλετάριων, μεταναστών και ανθρώπων που βάλλονται από το κράτος και τον καπιταλισμό και αφετέρου για να δημιουργηθεί ένας χώρος ριζοσπαστικής πολιτικής ζύμωσης ατόμων και προώθησης μιας νέας ελευθεριακής κουλτούρας. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια εγκληματική ενέργεια, που θα μπορούσε να έχει και τραγικό απολογισμό, δηλαδή νεκρούς.

Οι επιθέσεις αυτές δεν πρόκειται να μας σταματήσουν στον αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασισμό. Καμία επίθεση δεν πρόκειται να μας τρομοκρατήσει ούτε και πρόκειται να κάνουμε το χατίρι σε κανένα φασίστα, αλλά με ατσαλωμένη τη συνείδησή μας και με πείσμα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε για τα ιδανικά μας.

ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

αναδημοσίευση από:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ LIBERTATIA ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΜΠΡΗΣΜΟ

Για την κατάληψη του χώρου ΣΠΟΥΤΝΙΚ για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις & την ΤΕΡΜΙΤΑ

Το απόγευμα της Δευτέρα 8/1/18 πραγματοποιήθηκε κατάληψη για 4 ώρες του "πολυχώρου Σπούτνικ" στο Μεταξουργείο, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, που διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, μία ώρα πριν την ανακοινωμένη ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για τον αποκλεισμό του χώρου και τη ματαίωση της ομιλίας ως μια πρώτη συλλογική απάντηση για την εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στο Βόλο και την ευρύτερη αλληλεγγύη στις καταλήψεις, που πλήττονται και στοχοποιούνται από το κράτος, τα ΜΜΕ και επιχειρηματικά συμφέροντα. Η παρέμβαση, αφού ματαιώθηκε οριστικά η ομιλία, ολοκληρώθηκε με διαδήλωση μέχρι τον σταθμό ΜΕΤΡΟ του Μεταξουργείου.

ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

(για την αστυνομική εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο)

Η αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, την Πέμπτη 4/1/18, η οποία ξεκίνησε το 2011, σε παρατημένο εδώ και χρόνια κτιριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η προσαγωγή 3 καταληψιών και η άμεση κατεδάφισή του με προφανή σκοπό να μην ανακαταληφθεί, αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στο κατασταλτικό σερί εκκενώσεων αυτοοργανωμένων καταλήψεων τα τελευταία δυόμιση χρόνια από την κυβερνώσα αριστερά του κράτους.

Έχουν προηγηθεί:

Στις 26/11 η αστυνομική εκκένωση της κατάληψης GARE στα Εξάρχεια (η οποία ανακαταλήφθηκε λίγες μέρες μετά), με τη σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε 4 καταληψίες.

Στις 27/5/17, η εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης Barricada στην οδό 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.

Στις 5/4/17, η εκκένωση της κατάληψη ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί 6 μήνες νωρίτερα από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες, με τη σύλληψη 14 καταληψιών.

Στις 13/3/17, η εκκένωση της “Βίλα Ζωγράφου” και η σύλληψη 7 καταληψιών κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά με την κατάληψη από το 2011, ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.

Την ίδια μέρα (13/3/17), η εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα, κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού”, ο οποίος δήλωσε ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων! Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη, κάποιοι/ες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες αφέθηκαν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.

Επίσης, την ίδια μέρα (13/3/17), η αστυνομική εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου με την πρόκληση φθορών στο εσωτερικό του και την αφαίρεση ποσού 600 ευρώ. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθέρωσαν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.

Στις 17/2/17, η αστυνομική εισβολή μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, με καταστροφή του εσωτερικού του χώρου και των υποδομών, με προφανή σκοπό να καταστεί το πεπαλαιωμένο κτίριο αντιλειτουργικό και να μην ανακαταληφθεί. Ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτέλεσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.

Τον Αύγουστο του 2016, οι εκκενώσεις των στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη “Ορφανοτροφείο”, “Hurriya” και “Νίκης”, μετά το No Border Camp που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη.

Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, ξεδιπλώνεται η τακτική στοχοποίησης των καταλήψεων με υπαγορευμένα δημοσιεύματα ονομαστικής αναφοράς εγχειρημάτων σε διάφορες πόλεις, με προφανή σκοπό να δημιουργήσουν, μαζί με τις εισαγγελικές εντολές και την ετοιμότητα των κατασταλτικών δυνάμεων, ένα κλίμα ανησυχίας, εκφοβισμού και εσωστρεφούς αναδίπλωσης των καταλήψεων και ευρύτερα των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων.

*

Η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, η διαστολή και σκλήρυνση του ποινικού κώδικα, διαμορφώνει διαρκώς νέες οριοθετήσεις, για να συμπεριλαμβάνει τις εξελισσόμενες μορφές κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής, διαμορφώνοντας το πλαίσιο ασφυξίας, ποινικοποίησης και καταστολής τους, ειδικά όταν αυτές κινούνται αυτόνομα και ρηξικέλευθα. Με απώτερο στόχο την ειρήνευση του κοινωνικού ανταγωνισμού, την ενσωμάτωση-αφομοίωση της κοινωνικής αμφισβήτησης στα θεσμικά πλαίσια και όργανα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα νομοσχέδια για το νέο σωφρονιστικό κώδικα και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο που προωθούνται αυτό το διάστημα.

«Το κράτος έχει συνέχεια» όπως εμφατικά έχουν δηλώσει οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, της «πρώτης φορά αριστερά» με το ακροδεξιό της δεκανίκι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στο πλάνο καταστολής των καταλήψεων που εκπονήθηκε την άνοιξη του 2009 μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, είναι που η αριστερά του κράτους συνεχίζει απρόσκοπτα τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό που διαφοροποιείται είναι το ιδεολογικό περίβλημα της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι σημερινοί (αριστεροί) κρατικοί διαχειριστές επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, επικαλούμενοι σχέδια για άλλες χρήσεις των κτιρίων, «ανοιχτές» και «κοινωνικές» (παρότι αρκετά τα κατεδαφίζουν), για πλάνα που υπάρχουν από θεσμικούς φορείς (δήμους, οργανισμούς, πανεπιστήμια κ.α.) για την αξιοποίησή τους, σε σχέση με τον «ανεξέλεγκτο χαρακτήρα» και την «κλειστότητα» των καταλήψεων, τον «μικρό αριθμό των καταληψιών» και άλλα τραγελαφικά. Με παράλληλη επικέντρωση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων στις καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων, για τη βίαιη μεταφορά τους σε κρατικές δομές (δηλαδή στρατόπεδα) στο όνομα της «φροντίδας» και της «τακτοποίησης» των ζητημάτων τους, σε μια περίοδο που η πρακτική και το πρόταγμα της κατάληψης διασταυρώνεται με την αλληλεγγύη στους μετανάστες.

Κάποια χρόνια νωρίτερα, τον χειμώνα του 2012-13 και το καλοκαίρι του 2013, σε ένα πογκρόμ αστυνομικών εκκενώσεων καταλήψεων στην Αθήνα, σε πόλεις του δυτικού ελλαδικού χώρου και στην Θεσσαλονίκη, η τότε δεξιά διακυβέρνηση (με τον κεντρώο εταίρο της) είχε αναπτύξει την ατζέντα της δημόσιας τάξης και ο προπαγανδιστικός της λόγος επικέντρωνε στον χαρακτηρισμό των καταλήψεων και εν γένει των αυτοοργανωμένων χώρων ως «εστιών ανομίας». Ο λόγος της δεξιάς του κράτους αρθρώνεται πάνω στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και η καθεστωτική «επιχειρηματολογία» περί (εν δυνάμει) άλλων χρήσεων των κτιρίων εμφανίζεται συμπληρωματικά, ενώ της αριστεράς του κράτους στην αφήγηση ότι οι θεσμικοί παράγοντες υπόσχονται με «καλύτερους», «ανοιχτότερους», πιο «κοινωνικούς» όρους ό,τι ήδη γίνεται με αυτοοργανωμένους όρους.

Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός έλεγχος, η θεσμικότητα, η διαμεσολάβηση, η ανάθεση, οι ειδικοί, η «ιερότητα» της ατομικής ιδιοκτησίας, συνιστούν εξίσου (και αναμενόμενα) τον πυρήνα των επιλογών κάθε κρατικού διαχειριστή, ανεξαρτήτως κόμματος. Οι ανά διαστήματα τηλεοπτικές συνεντεύξεις του «ψύχραιμου» κύριου Τόσκα, υπουργού δημόσιας τάξης, είναι κατατοπιστικές ως προς αυτό, όπως και η προαναγγελία της όξυνσης της κατασταλτικής πολιτικής και των βίαιων εκκενώσεων καταλήψεων, με το πρόσχημα της «επιστροφής των κτιρίων στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους εφόσον αυτοί τα ζητήσουν».

*

Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε σήμερα Δευτέρα 8/1/18 να πραγματοποιήσουμε παρέμβαση στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, που διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (όπως το ομώνυμο περιοδικό και ετήσιο φεστιβάλ), μία ώρα πριν την ανακοινωμένη ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή.

Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες,
συντρόφισσες/οι από την αθηναϊκή μητρόπολη

αναδημοσίευση από: https://athens.indymedia.org/post/1582471/