Νέα συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

 

Κληθήκαμε να υπηρετήσουμε στο στρατό σε μία περίοδο κρίσης και έντονων κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων. Από καιρό είχαμε πάρει θέση με τη συμβολή μας στην ανάπτυξη των κοινωνικών αντιστάσεων σε κάθε γειτονιά, χώρο εργασίας και απέναντι σε κάθε προσπάθεια υποταγής της νεολαίας και τον υποτελών κοινωνικών ομάδων. Όμως, σήμερα, όταν παράλληλα παρατηρείται άνοδος της ακροδεξιάς ρητορικής, είναι αναγκαίο όλοι μας να διατηρήσουμε ζωντανή την αξιοπρέπειά μας και να ενισχύσουμε, με την πρακτική και το λόγο μας, τον αγώνα απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, σε κάθε έκφανση της ζωής μας.  

Όταν ήρθε, λοιπόν, και σε εμάς το χαρτί της κατάταξης στο στρατό, δεν μπορούσαμε παρά να αρνηθούμε να καταταγούμε. Ο λόγος της έμπρακτης τοποθέτησης μας απέναντι στο στρατό και τον μιλιταρισμό είναι σαφής. Ο στρατός αποτελεί ένα από τα κύρια όργανα των κυρίαρχων για να διαιωνίζουν την αναπαραγωγή της εξουσίας τους. Εκτός από εργαλείο επέκτασης του κεφαλαίου στο εξωτερικό αποτελεί και το κύριο εργαλείο των κυρίαρχων τάξεων στο εσωτερικό, προκειμένου να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των υποτελών. Αρνούμαστε να αποτελέσουμε τον «εγγυητή» του ελληνικού κεφαλαίου στην επέκτασή του (κι ας προσπαθούν να περιγράψουν αυτή τη διαδικασία με ελκυστικούς όρους όπως «επενδύσεις», «οριοθέτηση ΑΟΖ» κτλ.) αλλά και να μετατραπούμε σε εν δυνάμει καταστολείς των εκμεταλλευόμενων, δηλαδή του ίδιου μας του εαυτού.

Η υποχρεωτική κατάταξη, ειδικά σήμερα που το κράτος επιστρατεύει τη ρητορική περί εσωτερικών εχθρών και μετατρέπεται σε κράτος έκτακτης ανάγκης, εντείνει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των εκμεταλλευόμενων όλου του κόσμου και μολύνει το κοινωνικό σώμα με τις ιδέες του εθνικισμού, ρατσισμού, σεξισμού, του ατομικισμού και της τυφλής υπακοής. Η δικιά μας θέση ωστόσο, στον κοινωνικό ανταγωνισμό βρίσκεται στη μεριά των εκμεταλλευόμενων, αυτών που παράγουν τον πλούτο αυτού του κόσμου και όχι στη μεριά των κυρίαρχων. Συνεπώς, η άρνηση να υπηρετήσουμε αυτό το θεσμό είναι αξιακή μας τοποθέτηση, καθώς ο στρατός παράγει τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία του πολέμου και συντηρεί τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας.   

Συγχρόνως, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όταν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας οδηγούνται στην εξαθλίωση, θεωρούμε προκλητικές τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι οποίες αποδεικνύουν τον πρωτεύοντα ρόλο του στρατού στη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και την καταστολή κάθε απόπειρας των εκμεταλλευόμενων για μια άλλη δικαιότερη κοινωνία. Από την πλευρά μας, το σαμποτάρισμα της «μιλιταριστικής μηχανής» αποτελεί σαφή ταξική-διεθνιστική επιλογή αλλά και υπεράσπιση των ιδεών της ειρήνης, ελευθερίας και της ισότητας μεταξύ των λαών.  

Η επιλογή της ολικής άρνησης είναι κάθε άλλο παρά τυχαία. Στόχος μας δεν είναι να αποφύγουμε να πάμε στο στρατό (άλλωστε υπήρχαν πολλοί πλάγιοι τρόποι για να το κάνουμε αυτό) αλλά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα μαζικό ανυποχώρητο κίνημα απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του σπάζοντας τη σιωπή τις κοινωνίας. Με αυτή μας την επιλογή δε στρεφόμαστε μόνο απέναντι στον ίδιο τον στρατό, αλλά και στη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής μας ζωής, αναδεικνύοντας μαχητικά το δικό μας πρόταγμα, αυτό της αλληλεγγύης, του διεθνισμού, τις αξιοπρέπειας και της κοινωνικής χειραφέτησης.


Σεπτέμβριος 2012

Άγγελος Δ. - Σωτήρης Κ. - Στέφανος Ν.


[αναδημοσίευση από το αθηναϊκό Indymedia]