Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Πείρα(γ)μα, τεύχος 25

πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το τεύχος σε pdf

Κυκλοφόρησε το 25ο τεύχος του πειρά(γ)ματος και μοιράζεται στους δρόμους και στα σχολεία των περιοχών μας. Το έντυπο μπορείτε να το βρείτε σε μορφή pdf κατεβάζοντάς το από το παραπάνω link αλλά και σε έντυπη μορφή στο Ρεσάλτο κάθε Παρασκευή μετά τις 9.00μμ.

Περιεχόμενα: μαθητικές αντιστάσεις/σχολείο και έθνος/για το "μακεδονικό"/ενάντια στο σκόρπισμα, τις εμπορευματικές σχέσεις, τα σαββατοπωλεία/swag-dab-trap?

Το Πείρα(γ)μα
peiragma@hotmail.com

[πειρα(γ)ματική πρωτοβουλία ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης από το Ρεσάλτο]

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Μια σύντομη ενημέρωση για το δικαστήριο των 91 συντρόφων και συντροφισσών από την ανακατάληψη της villas amalias (ο 92ος παραπέμθηκε σε άλλη δίκη ως ανήλικος)*

Την Πέμπτη 22 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η δίκη για την ανακατάληψη της villa amalias που έγινε στις 9/1/2013. Εκείνο το πρωινό 92 συντρόφισσες και σύντροφοι αιφνιδίασαν τις αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούσαν το εκκενωμένο (από τις 20/12/12) κτίριο της κατάληψης και ανακατέλαβαν την villa amalias, που για πάνω από 20 χρόνια αποτελούσε ένα εργαστήρι απελευθερωτικών δυναμικών, ένα χώρο έκφρασης και δημιουργίας, ένα ανάχωμα στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα καθώς και ένα σταθερό εμπόδιο απέναντι στους φασίστες στην ευρύτερη περιοχή της πλ. Βικτωρίας και του Αγ. Παντελέημονα. Η ανακατάληψη της villas έγινε την ίδια ώρα με την κατάληψη των κεντρικών γραφείων του τότε αριστερού κυβερνητικού εταίρου, της ΔΗΜΑΡ. Ακολούθησαν συγκέντρωση στο υπουργείο Οικονομικών που βρισκόταν ο τότε πρωθυπουργός Σαμαράς, πορεία στο κέντρο της Αθήνας καθώς και πολύμορφες κινήσεις αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο, που κορυφώθηκαν με την μεγάλη πορεία αλληλεγγύης των 10.000 αγωνιζόμενων ανθρώπων προς τα δικαστήρια της Ευελπίδων, όταν οι συλληφθέντες/είσες αντιμετώπιζαν τον ανακριτή.

Το δικαστήριο των 91 έκλεισε έναν κύκλο σχεδόν 5 χρόνων, όπου οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες βρίσκονταν όμηροι των κρατικών πολιτικών καταστολής, έχοντας αρχικά κατηγορηθεί με κακουργήματα, ενώ τους είχαν επιβληθεί και περιοριστικοί όροι (οι οποίοι έπεσαν σε προηγούμενη δικάσιμο που είχε υπάρξει αναβολή, ενώ αρκετοί από τους 91 είχαν μονομερώς αμφισβητήσει τους περιοριστικούς όρους). Έτσι φτάσαμε στη δίκη, όπου είχαν πέσει 2 κατηγορίες (το κακούργημα λόγω της επιβαρυντικής διάταξης του «κουκουλονόμου» και η εξύβριση) και οι κατηγορούμενοι/ες παραπέμφθηκαν με αυτές της διατάραξης κοινής ειρήνης και της απείθειας (για άρνηση του φακελώματος μέσω της δακτυλοσκόπησης).

Από την εξέταση του πρώτου μπάτσου μάρτυρα κατηγορίας φάνηκε ότι το προεδρείο ήθελε να προχωρήσει σε μια fast-track εκδίκαση της υπόθεσης, αντιλαμβανόμενο ότι δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με ποινή το σαθρό και ανυπόστατο κατηγορητήριο. Αυτή η προσπάθεια για διεκπεραίωση της δίκης κορυφώθηκε όταν ξεκίνησαν οι«απολογίες» και η πρόεδρος αποπειράθηκε να μην αφήσει τους/τις κατηγορούμενους/-ες να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, ώστε το κράτος να βάλει την τελευταία λέξη στην υπόθεση. Το προεδρείο του δικαστηρίου είχε σαφή στόχο να τελειώσει γρήγορα η διαδικασία ώστε να αποπολιτικοποιηθεί η κίνηση της ανακατάληψης με μια -πιθανότατα- αθωωτική απόφαση. Αυτή η προσπάθεια απαντήθηκε και αποκρούστηκε από την αποφασιστικότητα των κατηγορούμενων που απαίτησαν να τοποθετηθούν πολιτικά τόσο για τη σύλληψή τους όσο και για τη δίκη και τις σημασίες της. Το προεδρείο έφτασε στο σημείο να διακόψει 2 φορές τη διαδικασία για να εξομαλυνθεί η κατάσταση και όταν επέστρεψε, αναγκάστηκε να «επιτρέψει» στους κατηγορούμενους να τοποθετηθούν.

Μέσα από τις «απολογίες» των συντροφισσών και των συντρόφων αναδείχθηκε η ιστορικότητα της villas amalias και η σημασία της παρουσίας της τόσο στην ευρύτερη περιοχή όσο και οι πολύπλευρες σημασίες της για το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα, αντιστράφηκαν οι όροι και βρέθηκαν ως κατηγορούμενοι το κράτος, η δημοτική αρχή και οι πολιτικές κοινωνικής και οικονομικής λεηλασίας και ταυτόχρονα παρουσιάστηκε η σπουδαία πολιτική παρακαταθήκη που άφησε η κίνηση της ανακατάληψης. Παράλληλα στοχοποιήθηκε πολιτικά η κατασταλτική πολιτική απέναντι στις καταλήψεις εκείνη την εποχή αλλά και αργότερα, με την εκδικητική εκκένωση -ως η κρατική απάντηση στην ανακατάληψη της villas- της κατάληψης Σκαραμαγκά, την εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη, τον κύκλο των εκκενώσεων των καταλήψεων σε επαρχιακές πόλεις που ακολούθησε καθώς και τις πολύ πρόσφατες επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που δικάστηκαν απέκρουσαν πολιτικά τις κατηγορίες και τις επέστρεψαν στο προεδρείο και τους πολιτικούς του προϊσταμένους. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν μπορούσε να είναι άλλη από την απαλλαγή των κατηγοριών για τους/τις 91 κατηγορούμενες/κατηγορούμενους.

Η δίκη αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά άλλος ένας σταθμός στη διαδρομή της υπεράσπισης των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων χώρων ως αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, εν μέσω μάλιστα ενός νέου κύκλου κρατικής (υπό την αριστερή πολιτική διαχείριση) και φασιστικής επίθεσης απέναντι σε αυτούς τους χώρους που εξελίσσεται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οι καταλήψεις αποτελούν αναχώματα απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό, που υπόσχεται και προωθεί η κυριαρχία. Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι εδάφη στα οποία ζυμώνονται οι ιδέες και οι θεωρήσεις για την κοινωνική ανατροπή. Είναι χώροι στους οποίους εδαφικοποιούνται ανταγωνιστικές προς το υπάρχον σχέσεις συντροφικότητας, συλλογικότητας και αλληλεγγύης, οριζόντια, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, χωρίς κοινωνικούς, ταξικούς, έμφυλους και κάθε είδους διαχωρισμούς.

Villa Amalias κατάληψη για πάντα

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους
Κάποιες/κάποιοι από τους 92 συλληφθέντες της ανακατάληψης

*Η δίκη αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά άλλος ένας σταθμός στη διαδρομή της υπεράσπισης των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων χώρων ως αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, εν μέσω μάλιστα ενός νέου κύκλου κρατικής (υπό την αριστερή πολιτική διαχείριση) και φασιστικής επίθεσης απέναντι σε αυτούς τους χώρους που εξελίσσεται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οι καταλήψεις αποτελούν αναχώματα απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό, που υπόσχεται και προωθεί η κυριαρχία.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Για την αντεθνική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Σάββατο 17/3



Το πρωί του Σαββάτου 17/3 εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι διαδηλώσαμε στο κέντρο της Αθήνας για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις και ενάντια στα εθνικά ιδεώδη, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, την "εθνική ενότητα" και "ομοψυχία" που επικαλούνται τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά στο πλαίσιο των διακρατικών διαπραγματεύσεων για τη λέξη "Μακεδονία" στην ονομασία του γειτονικού κράτους και της σύγκρουσης συμφερόντων για τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος.



Το ενιαίο μπλοκ της διοργάνωσης αριθμούσε 900 με 1000 άτομα και της Α.Π.Ο. που συγκρότησε ξεχωριστό μπλοκ 80 με 100 άτομα, μαζί με κάποιους Κούρδους του YPG. Η διαδήλωση ξεκίνησε από το Θησείο, κινήθηκε μέσω Ερμού, Αθηνάς, Ομόνοια, Γ' Σεπτεμβρίου, Μάρνης, Πατησίων, Κοδριγκτώνος, Αριστοτέλους και ολοκληρώθηκε στην Πλ. Βικτωρίας. Είχε παλμό με διαρκή συνθήματα, τρικάκια και μοίρασμα χιλιάδων κειμένων.

 
Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν ανάχωμα στη βαρβαρότητα. Είναι εγχειρήματα που αμφισβητώντας την έννοια της ιδιοκτησίας, αντιπαραβάλλουν στην πραγματικότητα της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της ιεραρχίας και των ανισοτήτων, μια άλλη εκδοχή του κόσμου στηριγμένη στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη. Είναι πεδία όπου γεννιούνται συνειδήσεις ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και κοινωνικών διακρίσεων και αποδομούν επίπλαστους, κρατικούς και εθνικούς διαχωρισμούς. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία.

Απέναντι στα εθνικά ιδεώδη και κάθε άλλο ιδεολόγημα της κυριαρχίας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες των «από κάτω» ενάντια στην εξουσιαστική-καπιταλιστική-πατριαρχική βαρβαρότητα. Κανένα έθνος δεν μας ενώνει και κανένα όνομα δεν μας χωρίζει. Δεν πολεμάμε για γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, κρατών και πολυεθνικών. Εθνικόφρονες μακεδονομάχοι, πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες, στεκόμαστε απέναντι σας. Κρατικές και παρακρατικές συμμορίες κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις.

η αφίσα της πορείας σε pdf: αφίσα 

το κείμενο της πορείας σε pdf:κείμενο 


Φωτογραφίες:






















αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις,
αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες
από την Αθήνα και τον Πειραιά


Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Παρέμβαση στο Κερατσίνι για την Αντεθνική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις 17/3, 12.00 μμ, ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟ




Το απόγευμα της Δευτέρας 12/3 πραγματοποιήθηκε από τον Αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ και τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσίνιου-Δραπετσώνας παρέμβαση στους κεντρικούς άξονες του Κερατσινίου (Αμφιάλη-Ταμπούρια), για την αντεθνική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις που καλείται στις 17/3, στις 12.00 μ.μ, στο Σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου από αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις, αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες από την Αθήνα και τον Πειραιά. Στην παρέμβαση κολλήθηκαν εκατοντάδες αφίσες, αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκαν το κείμενο του καλέσματος στη διαδήλωση καθώς και το διασυλλογικό κείμενο σχετικά με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το «μακεδονικό» ζήτημα που είχε δημοσιευτεί ενάμιση μήνα πριν εν όψει των εθνικιστικών συλλαλητηρίων.


Ακολουθούν η αφίσα και τα κείμενα που μοιράστηκαν:
αφίσα σε pdf


διασυλλογικό κείμενο

Επίσης κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κρεμάστηκε σε κεντρικό σημείο του Κερατσινίου πανό σε ένδειξη αλληλεγγύης στις 3 καταλήψεις που εκκενώθηκαν σε επιχείρηση της ελληνικής αστυνομίας, το πρωί της Δευτέρας 12/3: Ζαίμη 11, Ματρόζου 45 & Gare.



Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Σάββατο 17/03, 12:00, Σταθμός ΗΣΑΠ Θησείο: Αντεθνική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις




ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

Πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες και λοιπές παραφυάδες του εθνικού κορμού, με αφορμή τις διακρατικές διαπραγματεύσεις για τη λέξη "Μακεδονία" στην ονομασία του γειτονικού κράτους, διοργανώνουν εθνικιστικά συλλαλητήρια και καλούν σε συστράτευση. Την ίδια στιγμή, η "εθνική ομοψυχία" γίνεται σημαία της κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας στο πλαίσιο της σύγκρουσης γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων γύρω από τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος, εν μέσω ευρύτερων κυριαρχικών αναδιατάξεων ισχύος και συμμαχιών από τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια.
Όμως, "εθνική ενότητα" σημαίνει να υποτασσόμαστε στην "ειρήνη" των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ως αναλώσιμα γρανάζια της "εθνικής" τους "ανάπτυξης" και άλλο τόσο να στοιχιζόμαστε ως αναλώσιμα στρατιωτάκια στις πολεμικές τους προσταγές. Σημαίνει στοχοποίηση του "εσωτερικού εχθρού". Σημαίνει παρανομοποίηση, υποβιβασμός και εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σημαίνει εχθρότητα για τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες στην άλλη πλευρά των συνόρων.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο στις 4/1/18, οι φασιστικές επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (η οποία αποκρούστηκε) και στην κατάληψη LIBERTATIA με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, η αντίστοιχη φασιστική επίθεση (που επίσης αποκρούστηκε) στο κατειλημμένο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα στις 4/2 καθώς και οι μετέπειτα επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι και στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά, κάνουν σαφές ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο κράτους και φασιστών.
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια για κάθε εξουσία γιατί δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Είναι εγχειρήματα που αμφισβητώντας την έννοια της ιδιοκτησίας, αντιπαραβάλλουν στην πραγματικότητα της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της ιεραρχίας και των ανισοτήτων, μια άλλη εκδοχή του κόσμου στηριγμένη στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη. Είναι πεδία όπου γεννιούνται συνειδήσεις ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και κοινωνικών διακρίσεων και αποδομούν επίπλαστους, κρατικούς και εθνικούς διαχωρισμούς. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ,
ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΠΟΡΕΙΑ, Σάββατο 17/3, 12.00, σταθμός ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟΥ
 

αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις, αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες από την Αθήνα και τον Πειραιά


Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος:


ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο στις 4/1/18, οι 11 αστυνομικές εκκενώσεις καταλήψεων τα τελευταία τρία χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης (6 αντιεξουσιαστικές και 5 στέγασης προσφύγων/μεταναστών), οι φασιστικές επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (η οποία αποκρούστηκε) και στην κατάληψη LIBERTATIA με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, η αντίστοιχη φασιστική επίθεση (που επίσης αποκρούστηκε) στο κατειλημμένο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα στις 4/2 καθώς και οι μετέπειτα επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι και στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά κάνουν σαφές ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο κράτους και φασιστών.
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια για κάθε εξουσία γιατί δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Είναι η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, των ηγεσιών, των εμπορευματικών σχέσεων, της διαμεσολάβησης, κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Είναι η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου μας. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία, κάθε μορφή εξουσίας. Είναι πεδία συλλογικοποίησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Είναι εργαστήρια χειραφέτησης της καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, ανάπτυξης σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ

"Εθνική ενότητα" σημαίνει υποταγή των εξουσιαζόμενων στους εξουσιαστές τους. Σημαίνει κάθε μέρα να βυθιζόμαστε στην κανονικότητα της "ειρήνης" των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ως αναλώσιμα γρανάζια για την "εθνική" τους "ανάπτυξη" και άλλο τόσο να στοιχιζόμαστε ως αναλώσιμοι υποτακτικοί στις πολεμικές τους προσταγές. Σημαίνει στοχοποίηση του "εσωτερικού εχθρού". Σημαίνει παρανομοποίηση, υποβιβασμός και εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σημαίνει εχθρότητα για τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Στο διάστημα που διανύουμε η έκκληση για "εθνική ομοψυχία" εντείνεται στο πλαίσιο των διακρατικών διαπραγματεύσεων για τη λέξη "Μακεδονία" στην ονομασία του γειτονικού κράτους και της σύγκρουσης συμφερόντων για τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος: εθνικιστικά συλλαλητήρια, κρατική και μιντιακή προπαγάνδα, συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, «θερμά επεισόδια». Σε ένα περιβάλλον ευρύτερων κυριαρχικών αναδιατάξεων ισχύος και συμμαχιών από τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ,
ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Απέναντι στα εθνικά ιδεώδη και κάθε άλλο ιδεολόγημα της κυριαρχίας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες των «από κάτω» ενάντια στην εξουσιαστική-καπιταλιστική-πατριαρχική βαρβαρότητα. Κανένα έθνος δεν μας ενώνει και κανένα όνομα δεν μας χωρίζει. Δεν πολεμάμε για γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, κρατών και πολυεθνικών. Εθνικόφρονες μακεδονομάχοι, πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες, στεκόμαστε απέναντι σας. Κρατικές και παρακρατικές συμμορίες κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις.

ΠΟΡΕΙΑ, Σάββατο 17/3, 12.00, σταθμός ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟΥ


αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις, αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες από την Αθήνα και τον Πειραιά


Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Κάτω τα χέρια από τον σύντροφο Ν.Μ.


Την Δευτέρα 5/3/18 στο μικρό ορκωτό δικαστήριο κακουργημάτων στον Πειραιά δικάζεται ο σύντροφος Ν.Μ. για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι, στις 18/9/2014, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου της χ.α. Σε ένα όργιο κρατικής καταστολής συνελήφθη μαζί με 63 άλλους συντρόφους και συντρόφισσες και του αποδόθηκαν βαριές κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, προϊόν κατασκευασμένων καταθέσεων μπάτσων της ομάδας ΔΕΛΤΑ.

Ακολουθεί συλλογικό κείμενο εκείνης της περιόδου από τη συνέλευση των συλληφθέντων:

Την Πέμπτη 18/9/2014 βρεθήκαμε στους δρόμους του Κερατσινίου, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ήμερα μνήμης και αγώνα ενάντια στον φασισμό. Κατεβήκαμε στον δρόμο συνειδητά και οργανωμένα - σε μπλοκ με πανό και περιφρουρήσεις- υπερασπιζόμενοι, για ακόμη μια φορά, τις συλλογικές μας αποφάσεις, δηλαδή αυτοοργανωμένα δίχως κομματικές διαμεσολαβήσεις.
Ενώ η πορεία των χιλιάδων αντιφασιστών βάδιζε στους δρόμους του Κερατσινίου, το μπλοκ των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων δέχτηκε την επίθεση των δυνάμεων καταστολής, χωρίζοντάς το ουσιαστικά σε 2 κομμάτια. Ο συγκεντρωμένος κόσμος δεν πτοήθηκε συνεχίζοντας δυναμικά με συνθήματα και παλμό υπερασπίζοντας την παρουσία του στο δρόμο, με σκοπό να ενωθεί και πάλι με το κυρίως σώμα της πορείας. Σταθήκαμε αξιοπρεπώς απέναντι στις πολυάριθμες δυνάμεις των ΜΑΤ που πλεύρισαν ασφυκτικά προκαλώντας διαρκώς, μέχρι την ολομέτωπη, πλέον, επίθεση που δεχτήκαμε λίγα λεπτά αργότερα.
Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, εξύβριση, κατέληξαν σε δεκάδες προσαγωγές στο σωρό που οδηγήθηκαν με το γνωστό πλέον χολιγουντιανό τρόπο στη ΓΑΔΑ.
Μετά από αρκετές ώρες παραμονής εκεί μας ανακοινώνεται πως 64 από αυτές έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις (61 πλημμεληματικού χαρακτήρα και 3 κακουργηματικού). Η τυχαία επιλογή και το ανυπόστατο των κατηγοριών φαίνεται εξόφθαλμα από το ότι άτομα που προσήχθησαν σε διαφορετικό σημείο έχουν ενταχθεί σε κοινές ομάδες κατηγοριών, χωρίς κανένα στοιχείο απέναντί τους.
Ο ψυχολογικός πόλεμος, οι τραμπουκισμοί σε συντρόφους , οι ατελείωτες ώρες κωλυσιεργίας των διαδικασιών, η απαγόρευση της επικοινωνίας με τους δικηγόρους και πολλές άλλες παρατυπίες ούτε μας λύγισαν, ούτε μας ξάφνιασαν.
Δε μας λύγισαν γιατί το δυνατότερο όπλο μας είναι οι δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης , που ισχυροποιήθηκαν αυτές τις δύο μέρες που βρεθήκαμε όμηροι στα χέρια του κράτους, καθώς είχαμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τους δεκάδες αλληλέγγυους που με τα συνθήματα και τις υψωμένες γροθιές εκμηδένιζαν τους τοίχους και τους μπάτσους που μας χώριζαν.
Δε μας ξάφνιασαν, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φασισμός δεν εμφανίστηκε ξαφνικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ούτε φυσικά και τελείωσε με τις θεαματικές συλλήψεις των χρυσαυγιτών από το "αντιφασιστικό" κράτος.
Η ουσία και τα περιεχόμενά του, άλλωστε μας είναι ξεκάθαρα μέσα από αναρίθμητες περιπτώσεις, όπως ο βασανισμός των 15 αντιφασιστών της μοτοπορείας, τα καθημερινά πογκρόμ μεταναστών και ρομά στους δρόμους των μητροπόλεων καθώς και οι εκατοντάδες δολοφονίες και βασανισμοί τους σε Α.Τ. και στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δημόσια διαπόμπευση οροθετικών, η ποινικοποίηση κάθε ριζοσπαστικής αντίληψης.
Για εμάς ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν τελειώνει με μία διαδήλωση, ούτε περιορίζεται σε καταγγελτικές δηλώσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι και θα πρέπει να παραμείνει διαρκής, ολομέτωπος μέσα σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Στις σχέσεις, στα σχολεία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, ο φασισμός αντιμετωπίζεται συλλογικά και αδιαμεσολάβητα μέχρι την οριστική εξάλειψή του.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
Συνέλευση συλληφθέντων της αντιφασιστικής πορείας στις 18/9/2014 στο Κερατσίνι


Παρέμβαση στον Πειραιά για την αντιεθνικιστική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, 17/3, σταθμός ΗΣΑΠ Θησείο



Το πρωί του Σαββάτου 3/3 πραγματοποιήθηκε κεντρική προπαγανδιστική παρέμβαση στον Πειραιά για την αντιεθνικιστική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις που καλούν στις 17/3, στον σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου, αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις - αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες από την Αθήνα και τον Πειραιά. Πρόκειται για τον ίδιο συντονισμό που μετά την εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο είχε προχωρήσει σε πολύωρη κατάληψη-αποκλεισμό του πολυχώρου ΣΠΟΥΤΝΙΚ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στο Μεταξουργείο, για την ματαίωση ομιλίας του Νίκου Βούτση, κυβερνητικού στελέχους και προέδρου του βουλής https://athens.indymedia.org/post/1582297/ 
Η παρέμβαση, στην οποία συμμετείχαν περίπου 60 συντρόφισσες και σύντροφοι, διήρκησε κοντά μιάμιση ώρα, ξεκίνησε από τον ηλεκτρικό του Πειραιά, πέρασε από την αγορά, έφτασε στο Πασαλιμάνι, ανέβηκε τον πεζόδρομο της Σωτήρος, πέρασε από την πλατεία Κοραή, κατηφόρισε προς το λιμάνι και κατέληξε ξανά στον σταθμό ΗΣΑΠ. Κατά τη διάρκειά της κολλήθηκαν εκατοντάδες αφίσες, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια.
Το κείμενο της αφίσας:


ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

 
Πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες και λοιπές παραφυάδες του εθνικού κορμού, με αφορμή τις διακρατικές διαπραγματεύσεις για τη λέξη "Μακεδονία" στην ονομασία του γειτονικού κράτους, διοργανώνουν εθνικιστικά συλλαλητήρια και καλούν σε συστράτευση. Την ίδια στιγμή, η "εθνική ομοψυχία" γίνεται σημαία της κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας στο πλαίσιο της σύγκρουσης γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων γύρω από τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος, εν μέσω ευρύτερων κυριαρχικών αναδιατάξεων ισχύος και συμμαχιών από τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια.
Όμως, "εθνική ενότητα" σημαίνει να υποτασσόμαστε στην "ειρήνη" των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ως αναλώσιμα γρανάζια της "εθνικής" τους "ανάπτυξης" και άλλο τόσο να στοιχιζόμαστε ως αναλώσιμα στρατιωτάκια στις πολεμικές τους προσταγές. Σημαίνει στοχοποίηση του «εσωτερικού εχθρού». Σημαίνει παρανομοποίηση, υποβιβασμός και εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σημαίνει εχθρότητα για τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες στην άλλη πλευρά των συνόρων.


ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο στις 4/1/18, οι φασιστικές επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (η οποία αποκρούστηκε) και στην κατάληψη LIBERTATIA με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, η αντίστοιχη φασιστική επίθεση (που επίσης αποκρούστηκε) στο κατειλημμένο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα στις 4/2 καθώς και οι μετέπειτα επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι και στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά, κάνουν σαφές ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο κράτους και φασιστών.
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια για κάθε εξουσία γιατί δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Είναι εγχειρήματα που αμφισβητώντας την έννοια της ιδιοκτησίας, αντιπαραβάλλουν στην πραγματικότητα της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της ιεραρχίας και των ανισοτήτων, μια άλλη εκδοχή του κόσμου στηριγμένη στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη. Είναι πεδία όπου γεννιούνται συνειδήσεις ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και κοινωνικών διακρίσεων και αποδομούν επίπλαστους, κρατικούς και εθνικούς διαχωρισμούς. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία.


ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ,
ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ


ΠΟΡΕΙΑ, Σάββατο 17/3, 12.00
σταθμός ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟΥ

αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες
από την Αθήνα και τον Πειραιά


Το κείμενο και η αφίσα σε pdf:

https://drive.google.com/file/d/1NIrJXVxeeJpJtdC5AhiT-N7t7LZojt-r/view?usp=sharing

 
https://drive.google.com/open?id=1eOXt86_oC3T18-p4sIK1d7_-gke8DoL1


Φωτογραφίες από την παρέμβαση:








Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Για τη φασιστική επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα

Το απόγευμα της Κυριακής 25/2, ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Φαβέλα στο Μικρολίμανο, λίγο μετά το άνοιγμα του χώρου για την αυτοδιαχειριστική του συνέλευση, δέχτηκε προσχεδιασμένη φασιστική επίθεση. Ένα τάγμα εφόδου 8-10 νεοναζιστών με λοστούς και καπνογόνα τραυμάτισε πέντε αγωνίστριες και αγωνιστές και προκάλεσε φθορές στο εσωτερικό του χώρου.

Λίγες ώρες αργότερα ακολούθησε (αποτυχημένη) φασιστική εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι ενώ κάποιες μέρες νωρίτερα είχαν προηγηθεί αντίστοιχες (αποτυχημένες) επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη και στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων.

Η ανακίνηση του λεγόμενου «μακεδονικού ζητήματος», τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, οι αντιεθνικιστικές κινητοποιήσεις αναρχικών και αντιεξουσιαστών και η πίεση που δέχονται εδώ και καιρό συστηματικά οι φασίστες στον Πειραιά και σε άλλες περιοχές που είχαν στο παρελθόν ενισχυμένη παρουσία, τους δίνει την εντύπωση ότι θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να εμφανιστούν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, με τη διάχυση του εθνικιστικού-ρατσιστικού τους δηλητηρίου και στοχοποιώντας τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις του «εσωτερικού εχθρού».

Όμως τόσο στον Πειραιά όσο και παντού σύντομα δεν θα υπάρχει κοινωνικός χώρος να σταθούν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΦΑΒΕΛΑ
ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗMATA

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης, Ρεσάλτο
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας