Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Για τις "εκκενώσεις"...

Όταν η πιο απλή, γοητευτική καθημερινή στιγμή των ανθρώπων είναι ή ερμηνεύεται και αντιμετωπίζεται ως εξαίρεση...

Ειδομένη, 15/05/2016


...και την ίδια στιγμή η θλιβερότερη, τρομακτικότερη καθημερινή στιγμή τους είναι ή ερμηνεύεται και αντιμετωπίζεται ως κανονικότητα...

Ειδομένη, 15/05/2016


...τότε το καθεστώς εξαίρεσης έχει επιστρέψει ως κοινωνική πραγματικότητα και επιβάλλεται σε κάθε μας στιγμή.


ενάντια στις "εξαιρέσεις" και την κρατική καταστολή
η αντίσταση και η αλληλεγγύη είναι τα όπλα των αποκλεισμένων


Υ.γ: Τη Δευτέρα, 23/05, ξεκίνησε η "εκκένωση" χιλιάδων μεταναστών του καταυλισμού της Ειδομένης από τις ελληνικές αστυνομικές αρχές, υπό τα ανακουφισμένα βλέμματα του ελληνικού και μακεδονικού (FYROM) στρατού, μετά από 1 χρόνο ευρωπαϊκών, μεσανατολικών και παγκόσμιων πολιτικών/γεωστρατηγικών/οικονομικών κυριαρχικών παιχνιδιών, κυριολεκτικά πάνω στις πλάτες όλων αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που όλο αυτό τον καιρό είτε διέσχιζαν τα σύνορα είτε εγκλωβίζονταν, αποκλείονταν και οδηγούνταν σε στρατοπεδικούς χώρους ανά την ελληνική επικράτεια.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Παρασκευές στο Ρεσάλτο για διεθνείς αντιστάσεις, Μάης-Ιούνης 2016, 9μμ



Η απόσταση από το Παρίσι στο Χαλέπι και από εκεί στο Nauru και τον Πειραιά,
είναι μόλις ο χρόνος εκφοράς μίας πρότασης:
αντίσταση ενάντια σε κάθε εξουσία, η αλλεληγγύη είναι το όπλο των καταπιεσμένων


Παρασκευή 27 Μαΐου, 9μμ
"Nuit Debout: γενική απεργία και όνειρα γενικευμένης ανατροπής"
οι αντιστάσεις, η εργασιακή μεταρρύθμιση, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης


Παρασκευή 10 Ιουνίου, 9μμ
"Όταν οι αόρατοι αποφασίζουν να γίνουν ορατοί"
αντιστάσεις μεταναστών/προσφύγων το τελευταίο χρονικό διάστημα ανά τον κόσμο

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

7 χρόνια κατάληψη Αγρός – Εκδηλώσεις – Σάββατο 21 και 28 Μαϊου

αναδημοσίευση από το blog του Αγρού:



Σάββατο 21/5, 9.00 μ.μ
(στην κατάληψη Αγρός) 

Προβολή
της αυτοοργανωμένης, αντιεμπορευματικής παραγωγής «ΛΥΣΣΑ»
μια ταινία για την ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση


Συζήτηση
με τους δημιουργούς της ταινίας (lyssa crew//+τεχνια-)
για τη συλλογική δημιουργία και τις αυτοοργανωμένες παραγωγές
στον αντίποδα του πολιτισμού θεάματος/εμπορευμάτων




Σάββατο 28/5, 9.00 μ.μ
(κεντρικά του πάρκου τρίτση)


Συναυλία
Ζωή Τάχα
Πυράκανθος
Δυστοπία


7 χρόνια κατάληψη Αγρός
Συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας ενάντια στις περιφράξεις, την ιδιοκτησία και τις εμπορευματικές σχέσεις. Δημιουργούμε τις δικές μας δομές στη βάση της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της ελευθερίας. Στήνουμε τις δικές μας γιορτές, μακριά από τις διαθλασμένες από το θέαμα σχέσεις, με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους και όλες. 

Προχωράμε συλλογικά, στο δρόμο της ρήξης και της εξέγερσης.
Μέχρι την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Παρασκευή 20/5/2016 στις 8 μ.μ. στον Θερσίτη: Εκδήλωση-Συζήτηση ενάντια στον θεσμό της οικογένειας

αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη:




ΑΣΦΥΞΙΑ όπως λέμε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Να ρηγματώσουμε το καθεστώς φυσικοποίησής της, την κοινωνική της κατοχύρωση ως προαιώνιο θεσμό, ως αναλλοίωτο και αμετάβλητο σύμβολο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Να σπάσουμε την κυρίαρχη ροή της αιώνιας επιστροφής στον πνιγηρό κύκλο των συγγενικών σχέσεων. Αναδεικνύοντας την οικογένεια ως αυτό ακριβώς που είναι: ένα πεδίο σύνθετων διαπραγματεύσεων ισχύος, επιβολών, καταναγκασμών, ανελευθερίας. 

Εκδήλωση-Συζήτηση 

Παρασκευή 20/5/2016 στις 8 μ.μ. στον χώρο του Θερσίτη

Η οικογένεια ως τόπος παραγωγής και αναπαραγωγής του θεσμού της ιδιοκτησίας, ως κατεξοχήν πεδίο οργάνωσης και επιτέλεσης των ιεραρχικά έμφυλων σχέσεων, διαμόρφωσης κοινωνικών και σεξουαλικών ταυτοτήτων, παραγωγής εθνικών σωμάτων.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Διαμαρτυρία προσφύγων/μεταναστών στο Σχιστό στις 16/5

Διαμαρτυρία ξεκίνησαν στις 16/5 μετανάστες/πρόσφυγες στο στρατόπεδο του Σχιστού με αιτήματα το άνοιγμα των συνόρων και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

 



Ακολουθεί χειρόγραφο κείμενό τους που κάνει αναφορά σε απεργία πείνας και παραλληλίζει τα camps με φυλακές:



αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Λίγα λόγια για άλλη μια σύλληψη-δίωξη συντρόφου για "ανυποταξία"

 

Το βράδυ της Δευτέρας 2/5 συνελήφθη ο αναρχικός Παύλος Χριστόπουλος, λόγω εντάλματος που εκκρεμούσε εις βάρος του, για την ανυποταξία του που ξεκινά από το 2003. Λίγη ώρα αργότερα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης από περίπου 30 συντρόφισσες-συντρόφους στο Α.Τ. Ηρακλείου όπου κρατούνταν, και για περισσότερες από δύο ώρες φωνάζονταν συνθήματα αλληλεγγύης αλλά και ενάντια σε έθνη και στρατούς. Η επίμονη παρουσία των αλληλέγγυων προκάλεσε αναστάτωση στο «εορταστικό κλίμα» του τμήματος και επέβαλε την επικοινωνία με στρατιωτικό εισαγγελέα, ώστε να γίνει ακριβώς γνωστός ο λόγος της σύλληψης του συντρόφου και η διαδικασία που θα ακολουθούσε. Να σημειωθεί ότι στο σημείο της συγκέντρωσης, έσπευσαν πανικόβλητες όλες οι δυνάμεις των δίας των βορείων προαστίων για να προστατέψουν το τμήμα.

 

Την Τρίτη 3/5, η διαδικασία του αυτοφώρου στο στρατοδικείο του Ρουφ έληξε με αναβολή, για να πραγματοποιηθεί πιθανότατα μέσα στο ερχόμενο φθινόπωρο. Ωστόσο, ο σύντροφος, αφού πέρασε από εισαγγελέα στην Ευελπίδων, κρατήθηκε για μια ακόμη μέρα προκειμένου να περάσει από δεύτερη αυτόφωρη διαδικασία, αυτή τη φορά λόγω της άρνησής του να δακτυλοσκοπηθεί και να φωτογραφηθεί, με την κατηγορία της απείθειας. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι μπάτσοι του Α.Τ. Ηρακλείου που τον συνόδευαν, μετά τη συγκέντρωση των αλληλέγγυων της προηγούμενης νύχτας, ζήτησαν τη μη επιστροφή του στο εν λόγω τμήμα, μιας που τέτοιου είδους "παρεμβάσεις" ήταν πρωτόγνωρες για την περιοχή και δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να επαναληφθούν. Έτσι, δόθηκε εντολή να μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ, όπως και έγινε. Εκεί, ο σύντροφος αρνήθηκε να υποβληθεί στη γνωστή εξευτελιστική σωματική έρευνα και μετά από ένταση με τους μπάτσους, δόθηκε εντολή να μην κρατηθεί εκεί αλλά να μεταφερθεί στο τμήμα ασφάλειας βορειανατολικής Αττικής στο Μαρούσι.


Την Τετάρτη 4/5 εκτυλίχθηκε ένα ακόμη επεισόδιο της δίωξης -αυτή τη φορά το λόγο είχε η αστική δικαιοσύνη. Η έδρα αρνήθηκε την αναβολή της δίκης, παρά το ότι ο σύντροφος δεν μπορούσε να εκπροσωπηθεί από δικηγόρο λόγω της αποχής τους, κι ενώ δεν παρευρισκόταν στη διαδικασία ο μπάτσος μάρτυρας κατηγορίας, αλλά και ούτε είχε δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος να κληθούν μάρτυρες υπεράσπισης. Η δίκη για την άρνηση δακτυλοσκόπησης ξεκίνησε και σίγουρα αποτελεί μνημείο αναφοράς για τα όσα ακούστηκαν από την έδρα. Όταν οι αλληλέγγυοι-ες που βρίσκονταν στην αίθουσα χλεύασαν τις απόψεις της προέδρου, εκείνη διέταξε την απομάκρυνσή τους από την αίθουσα, ενώ στην επίμονη άρνησή τους να το κάνουν απείλησε με άμεση σύλληψή τους. Μετά από αυτό, με την κατάθεση από την πλευρά του συντρόφου των πολιτικών του θέσεων και την επισήμανση για την προχειρότητα της διαδικασίας, η δίκη διακόπηκε και πήρε αναβολή για την Πέμπτη 12 Μάη.

Αν κάτι μένει από όλη αυτή την "περιπλάνηση" σε αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια είναι οι πολιτικές θέσεις και αξίες του συντρόφου, θέσεις που μοιραζόμαστε μαζί του. Κεντρική αιχμή της δίωξής του αποτελεί η ολική άρνηση στράτευσής του, η συνειδητή μη συμμετοχή του σε καμία διαδικασία που νομιμοποιεί και συντηρεί το μηχανισμό του στρατού, την κατεξοχήν μηχανή πολέμου και παραγωγής θανάτου. Άρνηση και σύγκρουση με το σύνολο των θεσμικών, ιδεολογικών και κατασταλτικών επιβολών του στρατού. Ενάντια σε κράτη, σύνορα, πατρίδες, ενάντια στους εθνικισμούς, το  ρατσισμό και σεξισμό της δυσωδίας του στρατού. Το πρόταγμα αυτό μας αφορά όλους και όλες. Γιατί ο στρατός ήταν και είναι πάντα μηχανισμός εδραίωσης, συντήρησης και επέκτασης των κυριαρχικών επιλογών και δεν στρέφεται μόνο εκτός συνόρων αλλά αποτελεί βασικό μηχανισμό εκπειθάρχησης και κοινωνικού ελέγχου εντός συνόρων. Το τελευταίο γίνεται ιδιαίτερα έκδηλο με τη λεγόμενη "προσφυγική κρίση". Ο στρατός πρωτοστατεί στη διαχείριση των ανθρώπων που εξαναγκάστηκαν από τον πόλεμο ή/και τη φτώχεια σε μετανάστευση, με το να τους στοιβάζει σε αποθήκες-ανθρώπων, να τους επιτηρεί, να οργανώνει τις απελάσεις, να μοιράζει καταστολή και θάνατο.

Από τη συγκεκριμένη δίωξη του συντρόφου, αναδείχτηκε κι ένα επιπλέον σημείο του αγώνα, αυτό που αφορά στην άρνηση δακτυλοσκόπησης και φωτογράφησης από τις διωκτικές αρχές. Πρόκειται για ένα ακόμη πεδίο που έχει ανοίξει από τους αγωνιζόμενους/ες ενάντια στην καταγραφή, κατηγοριοποίηση, ταξινόμηση του κόσμου του αγώνα, κοινώς σε αυτό που παλιότερα λεγόταν "φακέλωμα". Το ζήτημα αυτό έχει ανοίξει εδώ και αρκετά χρόνια, και αναδείχτηκε κινηματικά κυρίως μετά την αναβάθμιση των μέσων καταγραφής με λήψη γενετικού υλικού και τη μιντιακή επίδειξη των φωτογραφιών συλληφθέντων αγωνιστών, με σκοπό τη διαπόμπευσή τους. Δεν είναι λίγοι/ες οι συντρόφισσες και σύντροφοι που αρνήθηκαν να υποβληθούν στη διαδικασία και δέχτηκαν γι 'αυτό ακόμη και βασανισμούς στα αστυνομικά κολαστήρια. Αρνούμαστε αυτό το "ειδικό" φακέλωμα που φροντίζει να γεμίζει τα κατασταλτικά συρτάρια με εν δυνάμει κατηγορούμενους, αρνούμαστε την εθελούσια καταγραφή μας και μια πρώτη δόση "ενοχής" που μας αποδίδει η συγκεκριμένη καταγραφή πριν καν οδηγηθούμε στα αστικά δικαστήρια. Γιατί αναμφίβολα, η εκ των προτέρων καταγραφή του διωκόμενου/ης με δακτυλοσκοπήσεις, φωτογραφήσεις και λήψεις DNA, πέρα από τη συνθήκη εκφοβισμού και προσβολής που θέλει να διαμορφώσει, δεν είναι παρά μία επίσπευση της απόδοσης ενοχής, μια εκ των προτέρων καταδίκη που σίγουρα ξεσκεπάζει τα ψευδεπίγραφα των ιδεωδών της αστικής δικαιοσύνης. Η απείθεια, όπως οι κατασταλτικές αρχές την ονομάζουν, είναι αυτό που τους αντιστοιχεί.

Γιατί, οι αρνήσεις μας είναι οι ζωές μας, όπως διαβάζουμε σε μια συλλογική ολική άρνηση στράτευσης.

Συνεχίζουμε να ρηγματώνουμε συλλογικά την εξουσία και τις επιβολές της, μέχρι την οριστική καταστροφή της.


ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

αναδημοσίευση από το  https://thersitis.espiv.net

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Όταν η Sanaa συνάντησε τον Mohamed…


Αναδημοσίευση από το blog της ομάδας ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat:

 
Αυτή είναι 33 χρονών από το Μαρόκο – Αυτός είναι 16 από το Αφγανιστάν. 

Η Sanaa έγκλειστη για πάνω από 1 χρόνο στο κέντρο κράτησης στο Ελληνικό – O Mohamed προχτές συμπλήρωσε 45 μέρες στο κέντρο κράτησης της Μόριας στη Λέσβο. 

Αυτή γιατί βρέθηκε χωρίς νόμιμη άδεια παραμονής μετά από 5 χρόνια ζωής στην Ελλάδα – Αυτός γιατί βρέθηκε μόνος του χωρίς γονιό σε μία παραλία του νησιού αφότου έφτασε από την Τουρκία. 


Αυτή θέλει να μείνει Ελλάδα και να την αφήσουν να δουλέψει για να ζήσει - Αυτός θέλει να συνεχίσει την πορεία του μέχρι να φτάσει στην Κοπεγχάγη που τον περιμένει ο θείος του που του υποσχέθηκε μία καλύτερη ζωή. 

Οι μπάτσοι όταν την συλλάβανε της είπανε ότι αν κάτσει ήσυχη θα την αφήσουν ξανά ελεύθερη μετά από 6 μήνες – Σε αυτόν είπανε ότι αν κάτσει ήσυχος θα τον πάνε σε έναν ξενώνα με άλλα παιδιά μετά από 25 μέρες. 

Κάποιες γυναίκες με γιλέκα μπλε, κόκκινα και κίτρινα της είπανε ότι θα φροντίσουν αυτές για τα προβλήματα που έχει ως κρατούμενη και της δώσανε ένα κουτί σερβιέτες – Κάποιοι άντρες με γιλέκα μπλε, κόκκινα και κίτρινα του είπανε ότι θα φροντίσουν αυτοί για ότι προβλήματα έχει ως κρατούμενος και του δώσανε μία μπάλα. 

Της είπανε ότι δεν έχει να κερδίσει τίποτα αν πάψει να είναι ακόμα μία αόρατη υποτακτική γυναίκα – Του είπανε ότι δεν θα κερδίσει τίποτα αν πάψει να είναι ένα σιωπηλό υπάκουο παιδί. 

Κάποιοι μπάτσοι της είπανε ότι θα την απομονώσουνε από τις συγκρατούμενές της αν δεν τους υπακούει – Κάποιοι μπάτσοι του είπανε ότι θα τον στείλουνε με τους ενήλικες αν δεν τους υπακούει 

Αυτή τρόμαξε όταν κάποιες από αυτές σταμάτησαν να της μιλάνε και άρχισαν την αγριοκοιτάζουν για τα ‘προβλήματα’ που προκαλεί – Αυτός τρόμαξε όταν κάποιοι από τους συνομήλικούς του τον κοίταξαν με την άγρια ματιά που έχει ένα παιδί μόνο όταν είναι μέσα σε κλουβί 

Ο διοικητής του κέντρου της είπε ότι αφού δεν υπακούει θα την στείλουν πίσω στο Μαρόκο – Ο διοικητής του κέντρου του είπε ότι αφού δεν κάθεται καλά θα τον στείλουν σε πτέρυγα στην Αμυγδαλέζα

Ο υπουργός είπε ότι δεν αξίζει ιδιαίτερη προστασία γιατί είναι μετανάστρια και όχι πρόσφυγας – Ο υπουργός είπε ότι δεν αξίζει ιδιαίτερη προστασία γιατί είναι μεγάλο παιδί και όχι ανήλικος! 

Τους έφτυσε και φώναξε για την ελευθερία της – Τους έφτυσε και πέταξε ένα μπουκάλι νερό 

Την έδειραν και την έκλεισαν μέσα σε ένα κλουβί – Τον έδειραν και τον έκλεισαν μέσα σε ένα κλουβί 

Τους ξαναέφτυσε και φώναξε ακόμα πιο δυνατά – Τους ξαναέφτυσε και τους πέταξε όποια πέτρα βρήκε μπροστά του

Της ανακοινώσανε ότι θα την αφήσουν ελεύθερη γιατί ξαφνικά έγινε πολύ ορατή – Του ανακοινώσανε ότι θα τον πάνε μαζί με τα άλλα παιδιά μακριά από το κολαστήριο της Μόριας γιατί ξαφνικά έγιναν πολύ βροντεροί 

Τώρα χαμογελάνε και οι δύο ταυτόχρονα σκεπτόμενοι τα μούτρα όλων όσων τους είπαν ότι δεν θα κερδίσουν τίποτα 

Τώρα σκέφτονται και οι δύο τα επόμενα ‘προβλήματα’ που θα προκαλέσουν….

μουσαφίρης

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Πασχαλιάτικα στρατιωτικά παιχνιδάκια: η εθνική ενότητα απαιτεί τροφοδοσία της πολεμικής μηχανής, εχθρούς και «κεκτημένα»



Την ίδια στιγμή που άλλο ένα αδιέξοδο εμφανίζεται στις συζητήσεις για τα προγράμματα εξυγίανσης – μεταρρύθμισης της ελληνικής οικονομίας απαιτώντας νέους όρους και νέες συμφωνίες λεηλασίας των ζωών μας, την ίδια στιγμή που τα δημοσιεύματα του έντυπου τύπου δείχνουν μια περίεργη λατρεία στο πρώτο πληθυντικό («μας σταυρώνουν», «μας οδηγούν στη δραχμή» κ.τ.λ.), την ίδια στιγμή που πρίγκιπες, πάπες και σταρ επισκέπτονται την Ελλάδα για να φωτίσουν με την παρουσία τους το… αθάνατο ελληνικό πνεύμα της φιλανθρωπίας και τις αντοχές της ελληνικής ψυχής, μια διόλου τυχαία πολεμική εμπλοκή χαμηλής έντασης -έως τώρα- συμβαίνει με επίκεντρο κυρίως ανατολικά της Χίου. Παρόμοια περιστατικά «τριβών» μεταξύ αστυνομικών και πολεμικών πλοίων Ελλάδας και Τουρκίας συμβαίνουν βέβαια και σε άλλα σημεία του Αιγαίου, κυρίως στα σημεία όπου περιπολούν οι διαιτητές της επιχείρησης για την στρατιωτική ανάσχεση των μεταναστευτικών ρευμάτων, οι φρεγάτες του ΝΑΤΟ. 

Αδιαμφισβήτητα τα στρατιωτικά αυτά παιχνιδάκια δεν είναι κάτι καινούριο και μάλλον αυτοί που παίζουν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται ακριβώς για παιχνίδια με τα playmobil τους αλλά για παιχνίδια στις πλάτες των υποτελών τάξεων, παιχνίδια θανάτου στις πλάτες μας. Τα κρυφά ή φανερά θερμά επεισόδια στο Αιγαίο είναι ανέκαθεν πεδίο άσκησης πολιτικής όχι μόνο προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα. Και η αριστεροακροδεξιά μας κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει και φυσικά ξέρει να παίζει, όπως εξάλλου ξέρει και παίζει σε κάθε πρόσφορο για αυτήν πεδίο. Ο ανθρωπισμός της αρβύλας στο ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστών και η μετάθεση της ευθύνης των νέων όρων λεηλασίας (μνημόνιο εις τη νιοστή) στα ξένα κέντρα εξουσίας δεν είναι όμως ικανά να παράξουν εκείνη την ποιοτική και ποσοτική κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περισωθεί το ισχύον εγχώριο σύστημα, κι ας πασχίζει για αυτό ολόκληρος ο κομματικός ιδεολογικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι τόσο διαρκής που οι πολιτικοί διαχειριστές δεν αρκούνται μόνο να διατυμπανίζουν ότι το (ολοκληρωτικό) κράτος έχει συνέχεια αλλά τροφοδοτούν διαρκώς όλα τα διαθέσιμα εργαλεία παραγωγής συναινέσεων. Και ο εθνικισμός ανέκαθεν είναι ένα από αυτά. 

Τα παιχνιδάκια λοιπόν που θέλουν να αναστήσουν το εθνικό φρόνημα εν μέσω αποφάσεων για περαιτέρω μέτρα λεηλασίας δεν είναι απλά περίεργα είναι πλέον και καταφανή. Όσοι προσπαθούν να στήσουν προκλήσεις και εντάσεις στο Αιγαίο (ή απλά συμμετέχουν σε αυτές) υπό την σκέπη της διεθνής διαιτησίας του ΝΑΤΟ, το μόνο σίγουρο είναι ότι ικανοποιούν την αλαζονεία τους. Από εκεί και πέρα, είναι γνώριμο -χρόνια τώρα- ότι οι εθνικές διεκδικήσεις (από οποιαδήποτε πλευρά) έχουν και αυτοτελή χαρακτήρα καθώς διεκδικούν τα κατά καιρούς εθνικά-διαταξικά οφέλη και προσόδους: από τους υδρογονάνθρακες έως την εκμετάλλευση της επιφάνειας ή του πυθμένα της θάλασσας με αγωγούς, καλώδια και άλλες εφευρέσεις στον τομέα των μεταφορών του καπιταλισμού. Για το ελληνικό κράτος ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία όπου τα εθνικά δίκαια θα διεκδικηθούν μπροστά σε τρίτους, κι αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τις διεκδικήσεις των ελληνικών ΑΟΖ αλλά και με τις διεκδικήσεις γύρω από τα εθνικά ύδατα, τα σύνορα και τα περάσματα στο Αιγαίο. 

Το ίδιο προφανώς ισχύει και για το κατά τα άλλα «σύμμαχο» τουρκικό κράτος που βρίσκεται σε μια εσωτερική ρευστή συνθήκη, αντίστοιχη με την εσωτερική ρευστότητα της Ελλάδας για διαφορετικούς όμως λόγους. Επιπλέον, τα πολιτικά οφέλη μίας σχετικά ελεγχόμενης έντασης στα δυτικά του τουρκικού κράτους είναι πλήρως αξιοποιήσιμα από το τελευταίο, μπροστά σε ό,τι διαδραματίζεται στις νοτιοανατολικές περιοχές του υπό τις κουρδικές αντιστάσεις αλλά και σε κάθε μορφής αντιπολίτευση ή ανυπακοή εν γένει στο εσωτερικό του. Οι εθνικισμοί, κάτω από τους όποιους ανταγωνισμούς τους, ενέχουν μία αλληλένδετη αγωγιμότητα προς κρατική και πολιτική αξιοποίηση, αλληλοτροφοδοτώντας την κρατική ισχύ και την πολιτική εξουσία εκατέρωθεν. Ο ελληνικός και ο τουρκικός εθνικισμός, και η μεταξύ τους θετική αλληλεπίδραση, αποτελούν μία ιστορικά τεκμηριωμένη απόδειξη. 

Στις Οινούσες λοιπόν δεν είναι σε εξέλιξη ένα σύνηθες πεδίο διακρατικής διαμάχης (που στο παρελθόν έχει οδηγήσει σε νεκρούς και απειλές πολέμου). Στις Οινούσες εξελίσσεται μια στρατηγική ανάτασης των εθνικών ιδεωδών και διεκδίκησης των ελληνικών κεκτημένων, που προϋποθέτει από τον καθένα μας να πάρει θέση όχι μόνο για τις αιτίες ή τις διεκδικήσεις αλλά και για τα αποτελέσματα… Και αν το κράτος και τα αφεντικά αυτή την στιγμή μας ζητούν να πάρουμε θέση πλάι τους και απέναντι στους «άλλους», τους «εθνικούς εχθρούς» που μας παρουσιάζουν, για εμάς, τους υποτελείς, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη πέρα από την άρνησή μας να θρεφόμαστε ή να συμμετέχουμε στα στημένα και θανατηφόρα αυτά παιχνίδια και την επακόλουθη αντίσταση σε ότι μας καθυποτάσσει στην πραγματικότητα και όχι στα φαντασιακά μίας κρατικής ιδεολογίας. Η απειλή του πολέμου -πέραν της δεδομένης αυταξίας της για διπλωματικούς λόγους αλλά και για λόγους που αφορούν την κοινωνική εξοικείωση και αποδοχή μίας ενδεχόμενης πραγματοποίησής του- αποτελεί μια από τις δοκιμασμένες συνταγές κοινωνικού αποπροσανατολισμού έτσι ώστε όχι απλά να συνεχιστεί η κοινωνική λεηλασία με νέα μέτρα και νέες περιφράξεις, αλλά και για να αποτραπεί οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα εσωτερικής αμφισβήτησης, αντίστασης, εξέγερσης…