Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Νέα παρέμβαση για τις ελεύθερες μετακινήσεις στο Κερατσίνι

Το Σάββατο 22/04, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου σε πλατείες, κεντρικούς δρόμους, στάσεις και λεωφορεία στο Κερατσίνι σχετικά με το νέο σχέδιο "αναδιάρθρωσης" των ΜΜΜ, από τις δύο αυτοοργανωμένες συλλογικότητες της περιοχής: Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας & Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:
 
 

 
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
 
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποτέλεσαν και αποτελούν βασικό εργαλείο αναπαραγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων. Εμφανίστηκαν ως ανάγκη και όχι ως πολυτέλεια για την κάλυψη των χαοτικών αποστάσεων στους ιστούς των πόλεων και για την ταχεία μετάβαση των ανθρώπων-εμπορευμάτων στους προορισμούς τους: των εργαζόμενων στη δουλειά τους, των μαθητών και φοιτητών στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, των μεταναστών, των άνεργων και των συνταξιούχων στις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες, των καταναλωτών στα εμπορικά κέντρα ή τα γκέτο της διασκέδασης.
 
Η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τις μπάρες, την εντατικοποίηση της επιτήρησης (κάμερες) και του ελέγχου (νέο σώμα ελεγκτών) στοχεύει στην οχύρωση και περαιτέρω διεύρυνση των κοινωνικών-ταξικών αποκλεισμών, με την παράλληλη αναβάθμιση της επιτήρησης, της καταγραφής-φακελώματος, του κοινωνικού ελέγχου. Επιβάλλεται μία γενικότερη συνθήκη απαγόρευσης που θέλει να αποσυλλογικοποιήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις των επιβατών απέναντι στους ελεγκτές κομίστρου και να ποινικοποιήσει την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Στόχος είναι η απόλυτη πειθάρχηση και ο αποκλεισμός των «μη κανονικών», καθώς με αυτόν τον τρόπο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μετασχηματίζονται σε εξειδικεύμενες ζώνες αποκλεισμού, ελέγχου, εξατομίκευσης και απαγορεύσεων, υπόδειγμα της εν γένει κοινωνικής οργάνωσης που μας επιφυλάσσεται.
 
Η κυρίαρχη προπαγάνδα είναι παντού προσπαθώντας να απονοηματοδοτήσει και αποπολιτικοποιήσει τις συλλογικές πράξεις αντίστασης και ανυπακοής των αγωνιζόμενων και να πριμοδοτήσει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι ενέργειες σαμποταρίσματος των ακυρωτικών μηχανημάτων άλλοτε παρουσιάζονται από τους αρμόδιους υπουργούς ως ενέργειες μίας δράκας εταιρειών σεκιούριτι και μαφιόζικων συμμοριών που πουλάνε πλαστά εισιτήρια και δεν θέλουν τον «εκσυγχρονισμό» των ΜΜΜ, άλλοτε εμφανίζονται από τα ΜΜΕ ως ενέργειες συνωμοτικών ομάδων ελεγχόμενων από 35άρηδες ομαδάρχες και άλλοτε χρησιμοποιούνται υπό μορφή εκβιασμού από τους κρατικούς αξιωματούχους του ΟΑΣΑ απέναντι στους εργαζομένους περί μείωσης των μισθών τους στην περίπτωση που συνεχιστούν τα ελλείμματα και πάντα υπό τη σκιά της ιδιωτικοποίησής τους. Επιπλέον, η καταστολή έχει γίνει επιθετικότερη με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις προσαγωγές συντρόφων από τις συνελεύσεις γειτονιών και εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην προσπάθεια τους να προβούν σε πολιτική παρέμβαση με πανό και μοιράσματα κειμένων στο αμαξοστάσιο των λεωφορείων του Πειραιά στον Ρέντη, στην έναρξη της βάρδιας την Παρασκευή 7/4/17. Η προπαγάνδα που ακολούθησε περί «εισβολέων» για τις συνελεύσεις γειτονιών και οι υπηρεσιακές απειλές προς τους οδηγούς που συμμετείχαν στην παρέμβαση, αποσκοπούν στην αποτροπή αυτού που φοβούνται: τον κοινό αγώνα εργαζομένων-επιβατών.
 
Βασικός μοχλός της κυρίαρχης προπαγάνδας και της καταστολής αποτελεί το θεώρημα περί “τζαμπατζήδων” για εκείνους που αντιστέκονται: “εκείνων που δεν επιθυμούν τον εκσυγχρονισμό των μέσων”, “εκείνων που βλάπτουν οικονομικά το κράτος σπάζοντας και μη πληρώνοντας”. Το κόμιστρο για τη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έχει συνδεθεί από την κυρίαρχη προπαγάνδα πλήρως με τη «βιωσιμότητα» τους, δηλαδή την ανυπαρξία ελλειμμάτων. Βέβαια, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι διοικήσεις των “ελλειμματικών” οργανισμών συγκοινωνιών βρήκαν να δώσουν 125.000.000 ευρώ για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τις μπάρες, τις κάμερες, την τηλεματική, τη στιγμή που τα δρομολόγια των λεωφορείων συρρικνώνονται και η εργασία των οδηγών εντατικοποιείται. Τα περιβόητα “ελλείμματα” δε δημιουργούνται από τη μη πληρωμή του εισιτηρίου αλλά κυρίως από τη σταδιακή απόσυρση τα τελευταία χρόνια της κρατικής συμμετοχής στους δημόσιους οργανισμούς συγκοινωνιών, την ίδια στιγμή που η φορολόγηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων (των κυρίως χρηστών δηλαδή των Μ.Μ.Μ.) αυξάνεται σταθερά. Και θέλουν να μας πουν ότι είναι λογικό να πληρώνει ένας εργαζόμενος το 6% των 480 ευρώ του βασικού μισθού (ή των 450 ευρώ για όσους/ες είναι κάτω από 25 ετών) για να μετακινείται στην πόλη.
 
Σε μία εποχή αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού που λεηλατείται κάθε έννοια “δημοσίου αγαθού”, μεταβιβάζεται κάθε κρατική οικονομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα, συρρικνώνονται μισθοί, καταργούνται εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών που κερδήθηκαν με αγώνες, ελαστικοποιείται η εργασία, μεγεθύνονται οι στρατιές των ανέργων και εν γένει των “πλεοναζόντων πληθυσμών”, διευρύνονται οι κοινωνικοί-ταξικοί αποκλεισμοί και μεταφέρεται το κόστος κοινωνικής αναπαραγωγής (περίθαλψη, εκπαίδευση, μετακινήσεις κλπ) από το κράτος και το κεφάλαιο στις πλάτες των από κάτω, προτάσσουμε την αυτοοργανωμένη συλλογική αντίσταση μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης. Απέναντι στην κυρίαρχη ρητορεία που επιχειρεί να αποπολιτικοποιήσει τις πολύπλευρες δράσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος και να καταστείλει τις κινήσεις των αγωνιζόμενων, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στην επιτήρηση, τον έλεγχο, τα πρόστιμα και την αποστείρωση του δημόσιου χώρου, προτάσσοντας τις ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη αρνούμενες/οι να αναλωθούμε σε κατακερματισμένες και εξατομικευμένες ζωές και υπερασπιζόμαστε όσους/ες δεν μπορούν, δεν θέλουν ή συνειδητά αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο. Σαμποτάρουμε τα μηχανήματα ελέγχου, καταγραφής και αποκλεισμών των μετακινήσεων μας μέσα στην πόλη ανοίγοντας περάσματα για μία ζωή χωρίς μπάρες, φράχτες και πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσά μας.
 
Δεν ακυρώνουμε εισιτήρια, ας ακυρώσουμε το σύστημα ελέγχου και αποκλεισμών!
 
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσίνιου-Δραπετσώνας
Αυτοοργανωμένος Χώρος Αλληλεγγύης & Ρήξης, ΡΕΣΑΛΤΟ

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Οι εισηγήσεις από την εκδήλωση για το μεταναστευτικό ζήτημα στο ΡΕΣΑΛΤΟ, στις 24/3/17



Εκδήλωση - Συζήτηση: "Πληθυσμοί στο Στόχαστρο"  

  • Οι τρέχουσες εξελίξεις στην αντιμεταναστευτική πολιτική σε Ελλάδα, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ [εισήγηση από ΡΕΣΑΛΤΟ]
  • Η υπόθεση της αλληλεγγύης [συζήτηση] : Τι έχει γίνει την τελευταία διετία, τι γίνεται στην παρούσα φάση, τι θεωρούμε σημαντικό να γίνει και να προωθηθεί κοινωνικά και ενδοκινηματικά;

εισήγηση από το ρεσάλτο

εισήγηση από την πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης

εισήγηση από musaferat












Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Aνακοίνωση των συνελεύσεων γειτονιών που συμμετείχαν στην προσπάθεια μοιράσματος έξω από το αμαξοστάσιο του ΟΣΥ Πειραιά στις 7/4




Σύντομη και πρώτη ανακοίνωση των συνελεύσεων γειτονιάς που συμμετείχαν στην προσπάθεια να μοιραστούν κείμενα στους εργαζομένους έξω από το αμαξοστάσιο της ΟΣΥ του Πειραιά
Την Παρασκευή 7 του Απρίλη του 2017, στις 4 το πρωί, συνελεύσεις από τις γειτονιές της Αθήνας, μαζί με εργαζομένους από την ΟΣΥ και τη ΣΤΑΣΥ πήγαμε για εργατική παρέμβαση - μοίρασμα κειμένων έξω από το αμαξοστάσιο της ΟΣΥ του Πειραιά. Ανοίξαμε πανό με το σύνθημα “Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους, κοινοί αγώνες εργαζομένων και επιβατών ενάντια στο e-εισιτήριο, στον αποκλεισμό και στην παρακολούθηση της ζωής μας”. Αρχίσαμε να μοιράζουμε τα κείμενα των συνελεύσεων στους οδηγούς των λεωφορείων που έπιαναν δουλειά και έβγαζαν τα λεωφορεία από το αμαξοστάσιο. Με την έναρξη της εξόρμησης δυνάμεις των ειδικών κατασταλτικών μηχανισμών (ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ασφαλίτες), που ήταν κρυμμένες στους γύρω χώρους, μας περικύκλωσαν καταστέλλοντας την παρέμβαση.





Επικαλούμενοι εντολή "του γενικού αστυνομικού διευθυντή Αθήνας" μας απαγόρευσαν να μοιράσουμε τις προκηρύξεις στους εργαζομένους. Στη συνέχεια, απαίτησαν να αποδεχτούμε την προσαγωγή 5 συντρόφων μας. Απαντήσαμε ότι οι συνελεύσεις γειτονιάς ήρθαν για να παρέμβουν δημόσια και δεν θα αποδεχτούν κανένα διαχωρισμό. Με κλούβα, η οποία παραβίασε όλους τους φωτεινούς σηματοδότες, μεταφερθήκαμε μέσα σε 8 λεπτά όλες και όλοι στη ΓΑΔΑ στο "τμήμα προστασίας κράτους-πολιτεύματος"(!) όπου κρατηθήκαμε 3 ώρες. Εκεί έγινε πλήρης χαρτογράφηση, ελέγχθηκαν όλες οι τσάντες και αφαιρέθηκαν οι προκηρύξεις που θα μοιράζαμε.





Ενάντια στην απαγόρευση του μοιράσματος πολιτικών κειμένων των συνελεύσεων γειτονιάς στους εργαζομένους της ΟΣΥ, την απαγόρευση επικοινωνίας μαζί τους και την κατασταλτική βία του κράτους ακόμα και για τη διακίνηση ιδεών...
Ενάντια στα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που λειτουργούν ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης και της ΓΑΔΑ, μιλώντας "για εισβολή στο αμαξοστάσιο του Ρέντη"...
Οι συνελεύσεις γειτονιάς δεν πρόκειται να σιωπήσουν ούτε να αποδεχτούν την πειθάρχηση, τον έλεγχο και την υποταγή στην κανονικότητα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο κρατικός μηχανισμός επιχειρεί να επιβάλει στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους, κοινοί αγώνες εργαζομένων και επιβατών ενάντια στο e-εισιτήριο, στον αποκλεισμό και στη λεηλασία της ζωής μας.

Η ποινικοποίηση της διακίνησης των ιδεών και η υγειονομική ζώνη στους χώρους εργασίας δεν θα περάσει.

Οι κοινωνικοί - ταξικοί αγώνες θα νικήσουν!

Συνελεύσεις Γειτονιών

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
 

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ


ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ


Κάποια χρόνια νωρίτερα, τον χειμώνα του 2012-13 και το καλοκαίρι του 2013, σε ένα πογκρόμ αστυνομικών εκκενώσεων καταλήψεων, η τότε δεξιά διακυβέρνηση είχε αναπτύξει την ατζέντα της δημόσιας τάξης και ο προπαγανδιστικός της λόγος επικέντρωνε στον χαρακτηρισμό των καταλήψεων και εν γένει των αυτοοργανωμένων χώρων ως εστιών ανομίας. Ο κυρίαρχος λόγος της δεξιάς του κράτους ακούει στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και η καθεστωτική "επιχειρηματολογία" περί (εν δυνάμει) άλλων χρήσεων των κτιρίων εμφανίζεται συμπληρωματικά στο λόγο της.
Στις μέρες μας, η αριστερά του κράτους προχωρά στο δικό της κατασταλτικό σερί εκκενώσεων [1], με εμφατικές αναφορές όμως στη χρηστικότητα των κτιρίων, στα αντίστοιχα πλάνα που υπάρχουν από θεσμικούς φορείς για την αξιοποίησή τους, στην ανοιχτότητα (;!) των δικών της επιλογών (μαζί με τους δήμους, τους οργανισμούς κλπ) [2] σε σχέση με τον «ανεξέλεγκτο χαρακτήρα», την «κλειστότητα» και τον «μικρό αριθμό των καταληψιών». Με ιδιαίτερη επικέντρωση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων στις καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων, για τη βίαιη μεταφορά τους σε κρατικές δομές (δηλαδή στρατόπεδα), για τη «φροντίδα» και την «τακτοποίηση» των ζητημάτων τους, σε μια περίοδο που η πρακτική και το πρόταγμα της κατάληψης διασταυρώνονται με την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες/μετανάστες. Ο κρατικός έλεγχος, η θεσμικότητα, οι μεσολαβήσεις, η ανάθεση, οι ειδικοί, η «ιερότητα» της ατομικής ιδιοκτησίας, συνιστούν εξίσου (και αναμενόμενα) τον πυρήνα και των επιλογών και της περίφημης αριστερής διακυβέρνησης, ενώ η αφήγησή της συγκροτείται γύρω από το ότι οι θεσμικοί παράγοντες έρχονται να υποσχεθούν ό,τι ήδη γίνεται με αυτοοργανωμένους όρους.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που συμβαίνει είναι η συνέχεια του κράτους και της καταστολής των καταλήψεων και γενικότερα του «εσωτερικού εχθρού», όπως πολύπλευρα ανέπτυξε ο υπουργός δημόσιας τάξης Νίκος Τόσκας σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη-εκπομπή που παραχώρησε στον καθεστωτικό δημοσιογράφο Αντώνη Σρόιτερ. Ο υπουργός μάλιστα προανήγγειλε και άλλες βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων, με το πρόσχημα της «επιστροφής των κτιρίων στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, εφόσον αυτοί τα ζητήσουν» (sic).
Σχετικά με τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων του τελευταίου διαστήματος, στις 17/2, μπάτσοι μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου εισβάλλουν στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, καταστρέφοντας το εσωτερικό του χώρου και τις υποδομές, σφραγίζοντας ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτελούσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.
Στις 13/3, σε μια υπουργικά ενορχηστρωμένη εκκένωση, κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κατάληψη “Βίλα Ζωγράφου”, κατάσχοντας τις υποδομές και συλλαμβάνοντας 7 καταληψίες. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά από το 2011, οπότε και καταλήφθηκε, φιλοξενώντας δεκάδες εκδηλώσεις κοινωνικού, πολιτικού και πολιτισμικού χαρακτήρα, προωθώντας παράλληλα την αυτοδιαχειριζόμενη καλλιέργεια της γης και την αυτομόρφωση. Ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.
Παράλληλα την ίδια μέρα, με μια αστυνομική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, εκκενώνεται η κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα. Η αστυνομική εισβολή γίνεται κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού” (γιατί θέλει λέει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων;!), με τις ευλογίες του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη (γνωστού για την εμμονή του στην καταστολή των καταλήψεων) και την εποπτεία του υπουργού δημόσιας τάξης Νίκου Τόσκα που προσπαθεί να δώσει ένα ανθρώπινο και δίκαιο πρόσωπο στην κρατική καταστολή. Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγούνται στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη. Κάποιοι/ες θα οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες θα αφεθούν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.
Επίσης την ίδια μέρα, μπάτσοι μαζί με δικαστική επιμελήτρια, εισβάλλουν και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου προξενώντας φθορές και αφαιρώντας ποσό 600 ευρώ, ενώ πριν αποχωρήσουν αλλάζουν τις κλειδαριές. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθερώνουν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να ανοίγουν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.
Η κατασταλτική στρατηγική συνεχίζεται, με εκκένωση της κατάληψης ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, από μπάτσους μαζί με τους ιδιοκτήτες, τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 5/4. Η κατάληψη Albatros έγινε πριν από περίπου 6 μήνες από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες. Αποτέλεσμα της εισβολής ήταν η σύλληψη 14 ατόμων, ανάμεσά τους και μεταναστών, ενώ ένα άτομο βρίσκεται στο νοσοκομείο μετά από ξυλοδαρμό από μπάτσους. Λίγες ώρες μετά προσήχθησαν αλληλέγγυοι που πήγαν να μαζέψουν προσωπικά αντικείμενα των συλληφθέντων από το σπίτι. Μία εκκένωση που έρχεται σε συνέχεια των περσινών εκκενώσεων καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο , Hurriya, Νίκης) μετά το No Border Camp.

Όμως οι ρίζες μας είναι βαθιές [3]

Είναι η παρισινή κομμούνα, τα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου, η Βαρκελώνη της ισπανικής επανάστασης, η Οαχάκα και η Τσιάπας αλλά και οι παραγκουπόλεις στην περιφέρεια των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Είναι η στιγμή που οι μαθητές και οι μαθήτριες απαλλοτριώνουν τον χώρο και τον χρόνο ενός σχολείου-φυλακή και οι εργάτες/τριες μπλοκάρουν εκείνη τη μηχανή που ισοπεδώνει τη ζωή τους. Είναι στεγαστικές κολλεκτίβες, ραδιόφωνα, κοινωνικά ιατρεία, εργαστήρια. Η κατάληψη είναι πράξη και αποτέλεσμα της επαναστατικής κίνησης για τη χειραφέτηση, την αυτοοργάνωση, την ελευθερία. Είναι ένα άπειρο πλήθος συλλογικών κόσμων που γεννιούνται και εδραιώνονται κάθε στιγμή από τη θέληση, το πείσμα, την επιμονή εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι το ώριμο τέκνο της οργής, της αδήριτης ανάγκης και της ασίγαστης επιθυμίας.

Όσο η ιστορία

Αν το παρόν είναι εφιαλτικό, αν εκατομμύρια άνθρωποι καταδικάζονται σε φτώχεια και εξαθλίωση, αν το δίλλημα βρίσκεται ανάμεσα στον σκουπιδοτενεκέ της ανεργίας και το κάτεργο μιας εξοντωτικής και συχνά απλήρωτης εργασίας, αν το σχολείο γίνεται ακόμη περισσότερο κρεατομηχανή της νεότητας και τα νοσοκομεία απαγορευμένος τόπος. Αν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης -σύμβολο και υλική συμπύκνωση του πιο απόλυτου τρόμου στην ιστορία- πολλαπλασιάζονται διαρκώς στο σώμα μιας λεηλατημένης κοινωνίας. Αν φασιστικά μαχαίρια δολοφονούν αντιφασίστες και η ζωή των 19χρονων αποτιμάται όσο ένα εισιτήριο στο τρόλεϊ. Ακόμη και τότε, είναι τρελοί και βαθιά ανιστόρητοι όσοι νομίζουν ότι αυτό το παρόν έχει οποιοδήποτε μέλλον. Η αναμέτρηση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο είχε πάντα προδιαγεγραμμένο τέλος.

Κατάληψη παντού, κατάληψη για πάντα

Γιατί η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο και την εξουσία. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

7/4/2017
Αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ

[1] 13/3: 

Σύμφωνα με την αστυνομία, οι επιχειρήσεις έγιναν «κατόπιν εγκλήσεων των ιδιοκτητών των κτηρίων και σχετικής εισαγγελικής παραγγελίας».

Η δήλωση Ν. Τόσκα για τις πρωινές επιχειρήσεις της αστυνομίας στα 2 υπό κατάληψη κτίρια: «Το πρώτο κτίριο στου Ζωγράφου, ανήκει στον δήμο Αθηναίων (Ζωγράφου θέλει να πει μάλλον) και το ήθελε για να χρησιμοποιηθεί ως πολιτιστικός χώρος. Οι καταληψίες, περίπου 5-6 άτομα, βρίσκονταν μέσα αρκετό καιρό. Το δεύτερο κτίριο ανήκει στον Ερυθρό Σταυρό και θέλει να το χρησιμοποιήσει για ασυνόδευτα παιδιά. Μέσα στο κτίριο βρίσκονταν πρόσφυγες, οι οποίοι έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να είναι σε οργανωμένους χώρους. Όπως καταλαβαίνετε και οι δύο επιχειρήσεις είναι απολύτως δικαιολογημένες».

Το κτίριο της Αλκιβιάδου 9 ανήκει στον Ερυθρό Σταυρό και επρόκειτο να παραχωρηθεί στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για τη στέγαση ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων. Μάλιστα ο Ερυθρός Σταυρός είχε υποβάλει μήνυση ζητώντας την εκκένωση του κτιρίου.

Για «θετική εξέλιξη» έκανε λόγο ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης σε δήλωσή του σχετικά με την εκκένωση του κτηρίου του Ερυθρού Σταυρού«Η φιλοξενία των προσφύγων, για να προστατεύει πραγματικά τους ίδιους και τα δικαιώματά τους, πρέπει να βρίσκεται αποκλειστικά στην ευθύνη, τον έλεγχο και τον συντονισμό των δημοσίων οργανισμών και των πιστοποιημένων φορέων».


[2] Ανακοίνωση που εξέδωσε η Δήμαρχος Ζωγράφου

 Η Βίλα Ζωγράφου Κέντρο πολιτισμού, Πάρκο πρασίνου και αναψυχής

ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Αγαπητοί συμπολίτες,

Πριν λίγα χρόνια οι κάτοικοι της πόλης μας, μαζί με συλλόγους, δημοτικές παρατάξεις και την επιτροπή κατοίκων για τη Βίλα Ζωγράφου, αγωνίστηκαν για να σωθεί η Βίλα και το κτήμα Ζωγράφου από την οικοδόμηση και να γίνει πάρκο πρασίνου και αναψυχής.
Με τον αγώνα αυτό πετύχαμε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, με το οποίο το κτήμα της Βίλας Ζωγράφου χαρακτηρίστηκε «κοινόχρηστος χώρος πρασίνου και πολιτισμού» και απαγορεύεται η οικοδόμησή του.
Εμείς συμμετείχαμε σε αυτό τον αγώνα και δεσμευτήκαμε απέναντι σας:
Να δημιουργήσουμε -στην καρδιά της πόλης μας- ένα ενιαίο πάρκο πρασίνου και αναψυχής από τον Αγ. Γεώργιο έως την πλατεία Αλεξανδρή (πρώην Γαρδένια).
Να γίνει η Βίλα Ζωγράφου κέντρο πολιτισμού για τους πολίτες και τη νεολαία του Δήμου μας.
Το Δημοτικό Συμβούλιο, ομόφωνα το 2015, αποφάσισε την μετεγκατάσταση του Δημοτικού Ωδείου, των Χορευτικών ομάδων και άλλων πολιτιστικών δραστηριοτήτων (οι οποίες στεγάζονται προσωρινά σε ακατάλληλους χώρους) στο κτίριο της Βίλας Ζωγράφου.
Ταυτόχρονα στόχος μας είναι να ανοίξει και να διαμορφωθεί ο περιβάλλον χώρος, σε χώρο πρασίνου και αναψυχής.
Στην προσπάθειά μας αυτή, συναντήσαμε αντιδράσεις και εμπόδια.
Αντιδράσεις από την οικογένεια Ζωγράφου, η οποία προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας και ζητά την ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος που προστατεύει το χώρο ως κοινόχρηστο πράσινο.
Εμπόδια από μικρή ομάδα, που εμφανίστηκε μετά την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος το οποίο χαρακτηρίζει το κτήμα της Βίλας Ζωγράφου «κοινόχρηστο χώρο πρασίνου» και αποφάσισε να πραγματοποιήσει εκεί κατάληψη, να οικειοποιηθεί τη χρήση του, διαδίδοντας ταυτόχρονα ΨΕΥΔΩΣ ότι εμείς σκοπεύουμε να «εμπορευματοποιήσουμε» το χώρο!
Ο Δήμος μας έχει ήδη πληρώσει 19.500.000 ευρώ για το χώρο της Βίλας και δεν επιτρέπεται να στερούνται οι κάτοικοι την ανάσα που θα τους προσφέρει ένα πάρκο στο πυκνοδομημένο κέντρο της πόλης.
Οι επανειλημμένες προσπάθειες μας τα τελευταία δύο χρόνια να έρθουμε σε συνεννόηση και να μας αποδοθεί ο χώρος, απέβησαν άκαρπες.
Σήμερα 13/3/2017, αστυνομικές δυνάμεις εκκένωσαν τη Βίλα και την παρέδωσαν στο Δήμο. Συνεργεία του Δήμου ήδη εργάζονται για την αποκατάσταση του χώρου.
Καθήκον μας είναι να δημιουργήσουμε αυτό το πάρκο και να κάνουμε τη Βίλα Ζωγράφου πολιτιστικό κέντρο της πόλης μας, στη διάθεση όλων των κατοίκων και της νεολαίας.
Σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε σχέδια για το κτήμα Ζωγράφου, εκτός από το να αποδοθεί στους πολίτες του Δήμου μας, όσοι τα σκέφτονται πρέπει να τα ξεχάσουν.

Η Δήμαρχος
Τίνα Καφατσάκη

[3] Αποσπάσματα από κείμενα και αφίσες της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, η οποία εκκενώθηκε από το κράτος στις 9/1/2013. Λίγες ώρες μετά την ανακατάληψη της Villa Amalias και την αστυνομική εισβολή που ακολούθησε με τη σύλληψη των 93 συντρόφων και συντροφισσών που επιχείρησαν την ανακατάληψη. Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά υπήρξε ένα εγχείρημα απότοκο της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 (το κτίριο καταλήφθηκε στις 19/3/2009) και η εκκένωσή της ήταν από την πρώτη στιγμή επίδικο για το κράτος. Για το λόγο αυτό 2 χρόνια νωρίτερα είχε υπάρξει κι άλλη αστυνομική εισβολή. Το κτίριο όμως ανακαταλήφθηκε άμεσα κάτι που δεν κατορθώθηκε μετά τη δεύτερη εκκένωση.

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Για την αλληλεγγύη στους κοινωνικούς αγώνες και τις αντιστάσεις στις ηνωμένες πολιτείες

Στο πλαίσιο της εβδομάδας αλληλεγγύης που έχει καλεστεί από την 1η έως την 7η Απριλίου, δημοσιεύουμε το ακόλουθο υλικό, ως μία ελάχιστη συμβολή από την πλευρά μας στο κομμάτι της αντιπληροφόρησης αλλά και στην ευρύτερη κατανόησή μας πάνω στους αγώνες που διεξάγονται στις ηνωμένες πολιτείες.



Λίγα λόγια για το ακόλουθο υλικό:

Στις 31.03.2017, στο αναρχικό στέκι ΡΕΣΑΛΤΟ, πραγματοποιήθηκε βραδιά ενημέρωσης και συζήτησης για το ριζοσπαστικό κίνημα των ηνωμένων πολιτειών, “χθες και σήμερα”. Αιτία γι’ αυτήν την εκδήλωση δεν ήταν μόνο η επικοινωνία μας με τον αξιοσημείωτο κύκλο κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων τα τελευταία χρόνια εκεί, αλλά και η θέση, στάση και αντίσταση των αναρχικών κατά τη διάρκεια της προεκλογικής αναμέτρησης μέχρι τη νίκη, την τελετή ορκωμοσίας και τις πρώτες μέρες διοίκησης του Donald Trump.
Ενώ προετοιμάζαμε αυτή την εκδήλωση, συντρόφισσες και σύντροφοι από τις ηνωμένες πολιτείες ανακοίνωσαν το κάλεσμα για μία εβδομάδα αλληλεγγύης και στήριξης των συλληφθέντων με αφετηρία την 1η Απρίλη.

Η εισήγηση/παρουσίαση ήταν ένα σύνολο λεκτικών, οπτικών και ακουστικών δεδομένων, το οποίο δεν έχει καταγραφεί. 

Ωστόσο υπήρχε έντυπο, συμπληρωματικό υλικό, που ακολουθεί. Το συγκεκριμένο υλικό μεταφράστηκε και τυπώθηκε πρωτοβουλιακά. Ούτε πρόκειται για συλλογικά συμφωνημένες θέσεις, ούτε -ως ένα βαθμό- ταυτίζονται οι θέσεις των μεταφραστών με των συγγραφέων.

Περιληπτικά:
  • το πρώτο κείμενο αφορά στο κάλεσμα εβδομάδας αλληλεγγύης
  • το δεύτερο είναι μετάφραση ενός γαλλικού κειμένου της ομάδας lundimatin μερικά 24ωρα μετά την εκλογή Trump
  • το τρίτο κείμενο είναι επίσης για την εκλογή Trump, με τη μορφή 3 σημειώσεων από το site lecoursdeschoses.com 
  • το τέταρτο κείμενο είναι συνεισφορά ενός συντρόφου και αφορά το ζήτημα του αντιφασισμού
  • και το τελευταίο είναι άρθρο ενός καθηγητή πανεπιστημίου, του Joshua Clover, για τους αποκλεισμούς των αεροδρομίων μετά την ανακοίνωση των έκτακτων διαταγμάτων περί απαγόρευσης εισόδου ανθρώπων από έναν αριθμό μουσουλμανικών χωρών

Για να κατεβάσετε τα κείμενα σε μορφή pdf, πατήστε εδώ.

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Έντυπο δρόμου ΡΕΣΑΛΤΟ / γ' κύκλος έκδοσης / τεύχος 3

Το τρίτο τεύχος του εντύπου δρόμου ΡΕΣΑΛΤΟ (γ' κύκλος έκδοσης) κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2017 σε 2500 αντίτυπα και μοιράζεται χέρι με χέρι σε δρόμους, πλατείες, σχολεία, εργασιακούς χώρους και σε πολιτικές-κοινωνικές παρεμβάσεις, χωρίς κανενός είδους αντίτιμο.



Τα περιεχόμενα της έκδοσης του 3ου τεύχους:
  • Editorial
  • Σχόλια επικαιρότητας
  • Δεν ακυρώνουμε εισητήρια, ας ακυρώσουμε το σύστημα ελέγχου και αποκλεισμών
  • Η δουλειά δεν είναι δικαίωμα είναι εκβιασμός (σήμερα περισσότερο από ποτέ) και η ανεργία φρουρός αυτού του εκβιασμού
  • Κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις ΗΠΑ;
  • Η κατασκευή των εθνικών επετείων και ο μύθος της 25ης Μαρτίου
  • Θέλουμε γειτονιές αλληλεγγύης και κοινών αγώνων ντόπιων-μεταναστών, όχι ρατσισμού, φασισμού, βαρβαρότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού

Για να κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή pdf, πατήστε εδώ

 

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Eνημέρωση από τη γιορτή αλληλεγγύης για την ιρανική πρωτοχρονιά στο Σχιστό το Σάββατο 25/3


για μια νέα χρονιά χωρίς σύνορα, απελάσεις, κέντρα κράτησης και "φιλοξενίας"

Σε συνέχεια της παρουσίας μας το βράδυ του Σαββάτου 31/12, στην αλλαγή του χρόνου έτσι όπως έχει θεσμιστεί εδώ και κάποιους αιώνες στον δυτικό πολιτισμό, βρεθήκαμε εκ νέου το Σάββατο 25/3  με τους/τις εκτοπισμένους/ες στον στρατοπεδικό χώρο "φιλοξενίας" του Σχιστού, σε αλάνα στο πλάι του στρατοπέδου για να γιορτάσουμε μαζί τους την Νowruz, τη δική τους πρωτοχρονιά, επονομαζόμενη και «ιρανική πρωτοχρονιά», που είναι ο εορτασμός της αλλαγής του έτους κατά την εαρινή ισημερία. Στην αρχαιότητα, η έλευση της εαρινής ισημερίας σηματοδοτούσε για το σύνολο του κόσμου την αλλαγή του χρόνου, καθώς γιορταζόταν  ο ερχομός της άνοιξης, ως η μέρα που ο ήλιος αποκτά ξανά τη δυναμική του. Σήμερα συνεχίζει και αποτελεί για διάφορους λαούς (Ιρανούς, Αφγανούς, Κούρδους, Αζέρους κ.α.) την γιορτή της αλλαγής του έτους.




Έτσι βρεθήκαμε στο στρατοπεδικό χώρο «φιλοξενίας» του Σχιστού, λίγες μέρες μετά την επίσημη αλλαγή του έτους στις 21 Μαρτίου και για περισσότερες από 3 ώρες γιορτάσαμε με τσάι, μουσική και χορό σε ένα κλίμα αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης, με κέφι, καλή διάθεση και σύσφιξη των σχέσεων ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τον εκτοπισμό και την αορατότητα.