Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Για την πορεία αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά το Σάββατο 29/6



3500 με 4000 διαδηλωτές πορευτήκαμε το πρωί του Σαββάτου στο κέντρο της Αθήνας εκδηλώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στον αναρχικό απεργό πείνας Κώστα Σακκά, απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή του.



Η συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Κώστα Σακκά, κατά παράβαση ακόμα και του αστικού δικαίου, παρότι συνιστά καινοφανή αστυνομικοδικαστική αυθαιρεσία, δεν αποτελεί πρωτόγνωρη μεθόδευση ούτε πρόκειται απλώς για άλλη μια επίδειξη κρατικής εκδικητικότητας κατά φυλακισμένων αναρχικών. Αποτελεί άλλο ένα επεισόδιο στη σειρά των κυλιόμενων διαδοχικών πραξικοπημάτων -εκτός και εντός φυλακών- τα τελευταία χρόνια, με την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, το οποίο διευρύνει την κατάσταση εξαίρεσης τόσο σε επίπεδο υποκειμένων όσο και πρακτικών, μετατρέποντας την σε κυριαρχικό κανόνα, για την αναδιάρθρωση της κοινωνίας, τη διαχείριση ή τον αφανισμό των «περισσευούμενων», την πάταξη των αντιστάσεων.
Σχετικά με τις διώξεις και φυλακίσεις πολλών αναρχικών τα τελευταία χρόνια, έχει χρησιμοποιηθεί ως οργάνωση-ομπρέλα η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Με αποτέλεσμα να «χρεώνονται» στη συγκεκριμένη οργάνωση (μαζί με τις δράσεις της) αναρχικοί όπως οι Σακκάς, Μητρούσιας, Καραγιαννίδης, επειδή συνελήφθησαν σε χώρους όπου υπήρχε οπλισμός, παρότι οι ίδιοι και η οργάνωση αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε μεταξύ τους σχέση και ο οπλισμός δε σχετίζεται με κάποια ενέργεια. Μια βιομηχανία διώξεων, στη βάση μιας βολικής κυριαρχικής αφήγησης, στα πρότυπα των μεθόδων των ιταλικών αστυνομικών-εισαγγελικών-δικαστικών υπηρεσιών τις δεκαετίες του ’90 και του ’00.



Οι δράσεις για την άμεση απελευθέρωση του Κώστα Σακκά θα συνεχιστούν και καλά θα κάνουν οι «αρμόδιοι» των υπουργείων, των δικαστικών συμβουλίων, του ίδιου του πρωθυπουργικού γραφείου, να μην καθυστερήσουν μια θετική απόφαση ρισκάροντας την υγεία του απεργού πείνας και ενδεχόμενες ανεπίστρεπτες βλάβες.
Μια πρώτη δράση πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην περιοχή του Ίλιου. Για ενημέρωση σχετικά με την πολύωρη παρέμβαση  επισκεφτείτε το site του χώρου ραδιουργίας και ανατροπής ΘΕΡΣΙΤΗΣ.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Πορεία για την άμεση απελευθέρωση του αναρχικού απεργού πείνας Κ. Σακκά




ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 4/6

Ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται 2,5 χρόνια προφυλακισμένος. Συνελήφθη στις 4/12/2010 μαζί με τον Αλέξανδρο Μητρούσια έξω από χώρο στον οποίο υπήρχε οπλισμός. Από την πρώτη στιγμή αποδέχεται τη σχέση του με τα όπλα, δηλώνοντας ότι είναι αναρχικός. Προφυλακίζεται με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που μετατρέπεται σύντομα σε συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο ίδιος όπως και η Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς αρνούνται κατηγορηματικά τον συσχετισμό τους. Όταν κλείνει το μέγιστο όριο των 18 μηνών κράτησης χωρίς δίκη, τον προφυλακίζουν ξανά για άλλους 12 μήνες, για 160 εμπρηστικές και εκρηκτικές ενέργειες της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Λίγο πριν την ολοκλήρωση και της δεύτερης προφυλάκισης, του ανακοινώνεται η παράταση της κράτησής του για άλλους 6 μήνες, κατά παράβαση ακόμα και της αστικής νομιμότητας και του ποινικού της δικαίου. Στις 4/6/2013, ημερομηνία ολοκλήρωσης της δεύτερης προφυλάκισής του, ο Κώστας Σακκάς ξεκινάει απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή του.


σκοτάδι δεν είναι το μαύρο χρώμα στις οθόνες
είναι το πέπλο του ολοκληρωτισμού
που θέλει να αφανίσει κάθε αντίσταση


ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 29/6, 11.30πμ, Μοναστηράκι


αναρχικές/-οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Η εποχή των ταραχών

από τις συγκρούσεις στη Βραζιλία
Η ρευστότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος σε διεθνές επίπεδο επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα, υποδεικνύοντας ότι σε κάθε γωνιά του πλανήτη μια σπίθα, μια αφορμή, μπορεί να προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις.
Μετά την εξέγερση στην Τουρκία και τη συνεχιζόμενη άγρια καταστολή των διαδηλωτών εδώ και μέρες φλέγεται και η Βραζιλία με αφετηρία τις αντιδράσεις για τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Διανύουμε μια περίοδο, στην οποία η μία εξέγερση ξεπηδάει μετά την άλλη βάζοντας σε επιφυλακή τους τοπικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας. Ο ιός της κοινωνικής ανταρσίας μεταδίδεται αλυσιδωτά εξαιτίας της παγκόσμιας συστημικής κρίσης και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που μεταφράζεται σε ανελέητη ταξική επίθεση, φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού, επιβολή ολοκληρωτικών πολιτικών και σκλήρυνση της καταστολής.
Οι «υποτελείς τάξεις» βγαίνουν ξανά στο προσκήνιο της ιστορίας και επιβεβαιώνονται για άλλη μια φορά ως επικίνδυνες για την εξουσία. Αυτή τη φορά χωρίς κάποιο πρωτοπόρο κόμμα του λαού να τις κατευθύνει. Αυθόρμητα και αυτοσχέδια. Με τις δυνατότητες και τα όρια τους. Στη βάση της κοινότητας της καταπίεσης, της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης, της επιβολής. Με κοινό σημείο όλων των εξεγερτικών εστιών την εχθρότητα απέναντι στα σύμβολα και τους φορείς της πολιτικής εξουσίας, της καταστολής και του πλούτου.
Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν εδώ και καιρό (από την εποχή ήδη της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008 στον ελλαδικό χώρο) για «βουβά απολίτικα ξεσπάσματα χωρίς αιτήματα, στόχο και προσανατολισμό», που είτε χρειάζονται καθοδήγηση για να βρουν τον δρόμο τους είτε λοιδορούνται και απαξιώνονται. Ό,τι δεν υποτάσσεται στις κομματικές νομοτέλειες μπαίνει -όπως πάντα- στο χειρουργικό τραπέζι των ορθοδοξιών.
Όμως, οι διαδοχικές εξεγέρσεις των τελευταίων χρόνων δεν είναι το αποκορύφωμα των διεργασιών «από τα κάτω» αλλά το πρελούδιο των ρήξεων και συγκρούσεων που θα ακολουθήσουν. Ρήξεων στα πεδία της υλικότητας, των συμβολισμών, των ιδεών, των αξιών, των τρόπων αντίστασης και συλλογικοποίησης.
Το καινούργιο δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Κυοφορείται στα περάσματα που ανοίγει η σύγκρουση με τους ανθρωποδιοικητές, τους μεγιστάνες και τα τσιράκια τους. Μετά από δεκαετίες κοινωνικού πάγου μπαίνουν ξανά με τρόπο σύγχρονο και επίκαιρο τα ζητήματα μιας άλλης καθημερινής ζωής, αυτόνομης και αυτοκαθοριζόμενης εδώ-και-τώρα. Ένας νέος κοινοτισμός αγώνα και αντι-δομών επιβίωσης, περίθαλψης, αυτομόρφωσης. Και δειλά-δειλά ο οραματικός ορίζοντας μιας άλλης κοινωνικής συγκρότησης, αυτοοργανωμένης στη βάση της ελευθερίας, της ισότητας, της κοινοκτημοσύνης, της αλληλεγγύης.
Διανύουμε την «εποχή των ταραχών», όπου τα πάντα είναι ρευστά και ευμετάβλητα, τόσο κοινωνικά όσο και συστημικά. Ακόμα και στον ελλαδικό χώρο που τον τελευταίο ένα χρόνο οι κοινωνικές αντιστάσεις έχουν υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό. Κάτι όμως υπόκωφα κοχλάζει. Σαν τη σιγή πριν την καταιγίδα. Έτσι κι αλλιώς, η λάβα θα αιφνιδιάσει για άλλη μια φορά όσους δε βλέπουν το ηφαίστειο. Από την Τουρκία μέχρι τη Βραζιλία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Η αντίσταση ανοίγει δρόμους: εκδηλώσεις για τα 2 χρόνια της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας



Μετά από τις τρεις προβολές ταινιών στην πλατεία Λαού, σχετικά με τον καπιταλισμό, την καταστολή και τον φασισμό, οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας θα συνεχιστούν με ένα διήμερο για τα 2 χρόνια ύπαρξης και δράσης της συνέλευσης υπό τον τίτλο: Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΔΡΟΜΟΥΣ.
Την Κυριακή 23/6, στις 8.00μμ, στο παρκάκι μπροστά από το 22ο (πέτρινο) δημοτικό σχολείο, Εμμ. Μπενάκη & Αμισσού, στην Αμφιάλη, θα πραγματοποιηθεί συλλογική κουζίνα (φέρτε το κατιτίς και κυρίως καλή διάθεση και κοπιάστε). Ενώ τη Δευτέρα 24/6, στις 9.30μμ, στην πλατεία Λαού θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «πουλιά στον βάλτο» της Αλίντας Δημητρίου, σχετικά με τις γυναίκες στην αντίσταση.
Ραντεβού στους δρόμους του αγώνα και στις αυτοοργανωμένες διαδικασίες. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική αντίσταση η δύναμή μας.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Αντιφασιστική Συναυλία στον Πευκώνα Αγίων Αναργύρων (Σάββατο 22 Ιούνη)



αναδημοσίευση από το site του ΘΕΡΣΙΤΗ

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Για την αυτοοργανωμένη συναυλία, τα graffiti, τα stencil το Σάββατο 15/6

 

Στα σχολεία της ύπνωσης
τα ονειρά μας μάς κρατάνε ξύνπιους



Μια μέρα μετά τη λήξη της σχολικής χρονιάς, τα πρωινά ξυπνήματα και την πλήξη στις σχολικές αίθουσες, τον 7ωρο εγκλεισμό, τα κουδούνια, τα απουσιολόγια και την πειθαρχία, τις εξετάσεις και τον ανταγωνισμό, το Σάββατο 15/6, πραγματοποιήθηκε στο γηπεδάκι δίπλα από το Ρεσάλτο εκδήλωση με συναυλία, graffiti και stencil που είχε καλεστεί από το Πείρα(γ)μα.

Ολόκληρη η μέρα οργανώθηκε με ξεκάθαρα αυτοοργανωμένα και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά. Η διοργάνωση έγινε από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, από το πείρα(γ)μα, το Ρεσάλτο, τις μουσικές μπάντες και άλλους συντρόφους και συντρόφισσες που βοήθησαν στην πραγματοποίηση της συγκεκριμένης ημέρας. Η οικονομική στήριξη της εκδήλωσης έγινε με κουτιά και κράνη ελεύθερης συνεισφοράς, αφού χορηγοί, εισιτήριο εισόδου και κάθε άλλου είδους αντίτιμο δεν υπήρχαν στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν. Από τα σπρέι για τα γκράφιτι, τα υλικά για τα στένσιλ, τα έντυπα, τις εφημερίδες, τις μπροσούρες και τα βιβλία, μέχρι τα cd των μουσικών σχημάτων και το ηχοσύστημα για τη συναυλία.
Στον χώρο υπήρχαν αφίσες, ταμπλό, έντυπο υλικό ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης, τον στρατό, τον φασισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό καθώς και πανό αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Τουρκίας και τον αναρχικό απεργό πείνας Κώστα Σακκά.









Από νωρίς το απόγευμα μαθητές και νεολαίοι μεγαλύτερης ηλικίας βρέθηκαν στο μπασκετάκι και η μέρα ξεκίνησε με graffiti και stencil στους τοίχους μέσα αλλά και γύρω από το γηπεδάκι.

Το μήνυμα ήταν σαφές:

Σ’ αυτούς τους δρόμους, σ’ αυτές τις γειτονιές ζούμε, παίζουμε, αμφισβητούμε, μισούμε εμείς: οι νεολαίοι, τα παιδιά, οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι grafitaδες, οι μετανάστες, οι "από κάτω".

Ξανακάνουμε δικούς μας και ζωντανούς τούς χώρους που συναντιόμαστε.

Σπάμε τη μοναξιά και τον φόβο, κάνουμε ξεκάθαρο ότι οι ανοικτοί δημόσιοι χώροι δεν είναι για τα μούτρα κανενός δημάρχου, κανενός μαγαζάτορα, κανενός μπάτσου.







 
Στη συνέχεια και όταν ο ήλιος είχε πέσει ξεκίνησε η συναυλία. Το γηπεδάκι γέμισε με ήχους αντίστασης από τις μπάντες αλλά και συνθήματα όσων βρίσκονταν στο χώρο (αντιφασιστικά αλλά και αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές).



 
Προχωράμε… προτάσσοντας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό και εκπαιδευτικό χώρο. Προτάσσοντας την σύγκρουση και την ρήξη με ότι στέκεται πάνω από τα κεφάλια μας.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Της ΕΡΤ...



Η ΕΡΤ δεν είναι τίποτε άλλο από ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, δηλαδή ένας θεσμός της άρχουσας τάξης. Στο μηχανισμό αυτό συμπυκνώνονται πολλά κυριαρχικά σημαίνοντα και σημαινόμενα. Δεν πρόκειται απλώς για έναν φορέα του κυρίαρχου λόγου αλλά, επιπλέον, για ένα ΜΕΣΟ διαμόρφωσης κοινωνικής συνείδησης που -διάγοντας την Κοινωνία του Θεάματος- ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ: ένας μηχανισμός παραγωγής φαινομενικότητας που εκπέμπει ιδεολογία χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα ανοιχτής κοινωνικής διαδραστικής σχέσης. Φυσικά, στο βαθμό που μιλάμε για θεσμό –ακόμη και περίφρακτο μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο της κυρίαρχης τάξης- υπάρχουν και αντιφάσεις οι οποίες θα προβάλλονται… αλλά πάντα σε ένα πλέγμα ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών και των αντίστοιχων διευθετήσεών τους.
Ως εκ τούτων, είναι τουλάχιστον αφελής κάθε προσδοκία -όχι, απλώς, από μια καπιταλιστική μηχανή αλλά- από έναν «καθ’ εαυτόν και δι’ εαυτόν» ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους να εκπέμψει μηνύματα «αλληλεγγύης», «αντίστασης» και «ανατροπής» μέσα από το θεσμικό του πλαίσιο. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι το κράτος υπάρχει γιατί αντλεί νομιμότητα από την αναγκαιότητα διαχείρισης κάθε έννοιας του Δημόσιου. Το πεδίο σύγκρουσης, στο προκείμενο, εντοπίζεται στο «δημόσιο χαρακτήρα» της ΕΡΤ, καθώς πυροδοτείται εκατέρωθεν η αμφισημία μεταξύ Κρατικού και Δημόσιου, με την κοινωνική νομιμοποίηση του Κράτους να εμφανίζεται ως διακύβευμα με ανανεωμένα περιεχόμενα. Η κρατική αντίληψη για το δημόσιο δεν είναι άλλη από προσχηματική: οι στρατιωτικοί δορυφόροι κυκλοφορούν με μετεωρολογικά μηχανήματα που λένε στον κόσμο τον καιρό… και οι μπάτσοι εμφανίζονται ως κοινωνικοί λειτουργοί. Όπως και η ΕΡΤ όλα αυτά ταΐζονται από τον «κρατικό» προϋπολογισμό και δεν μπορούν παρά να επιβεβαιώνουν διαρκώς τον δημόσιο χαρακτήρα τους για να αντλείται η απαραίτητη κοινωνική νομιμοποίηση της κρατικής πολιτικής διαχείρισης της κοινωνίας στο σύνολό της.
Υπάρχουν, όμως, πολλές πολιτικές ιδιαιτερότητες σε σχέση με την υπόθεση κλεισίματος της ΕΡΤ που αξίζει τον κόπο να τις προσεγγίσουμε για να μην μείνουμε σε μια αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα που απορρέει από την αναγωγή στην εξουσιαστική δομική λειτουργία των κρατικών μηχανισμών, είτε αυτοί είναι καταπιεστικοί μηχανισμοί είτε ιδεολογικοί. Γιατί κλείνει η ΕΡΤ τώρα και γιατί με αυτόν τον τρόπο; Αν στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των «δημοσιονομικών μεγεθών» πρέπει να εξυγιανθεί ένας κρατικός μηχανισμός (ο οποίος «διογκώθηκε» και με την ευθύνη της τρέχουσας πολιτικής διαχείρισης) … αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει με την προσωρινή του κατάργηση. Ο ανεκδιήγητος Κεδίκογλου σε μια παιγνιώδη παραδειγματολογία του δήλωσε: «όταν το αυτοκίνητο χρειάζεται ρεκτιφιέ δεν μπορείς να το κάνεις εν κινήσει… πρέπει να μπει στο συνεργείο». Σωφότατον… εν μέρει. Γιατί, ας πούμε, προβληματικός είναι και ο ελληνικός στρατός ως χαίνων μηχανισμός με πλείστα προβλήματα μεταξύ άλλων και υπεξαιρέσεων και αμφισβητούμενων «προμηθειών» γύρω από τα εξοπλιστικά προγράμματα με υπερπολλαπλάσια φύρα δισεκατομμυρίων ευρώ σε σχέση με το πταίσμα της ΕΡΤ. Διανοείται ο κάθε Κεδίκογλου να κλείσει το στρατό για «ρεκτιφιέ στο συνεργείο»; Το παράδειγμα… πάει περίπατο χωρίς να προσθέσουμε κρατικά νοσοκομεία, κρατικά εκπαιδευτήρια κλπ. που ήδη «εξυγιαίνονται» ενώ παραμένουν ανοιχτά και «εκτός συνεργείου».
Άρα υπάρχει κάποιος λόγος που κλείνει με αυτόν τον τρόπο η ΕΡΤ. Και ίσως υπάρξουν απαντήσεις αν προσεγγίσουμε την χρονικότητα του γεγονότος. Εκτιμούμε ότι όλα εξυπηρετούν την συστηματική ακροδεξιά στροφή του κεντρικού πολιτικού σκηνικού που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια. Το κλειδί ίσως να βρίσκεται στη φύση του δημόσιου χαρακτήρα του συγκεκριμένου ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους.
Οι αδιαμφισβήτητοι αιφνιδιασμοί της ακροδεξιάς συνιστώσας της τρικομματικής διακυβέρνησης των τελευταίων μηνών διατυπώνουν ασκήσεις αυτάρκειας όπως την αντιλαμβάνεται το ιερατείο του Σαμαρά σε σχέση με τους κοινωνικούς και ταξικούς ανταγωνισμούς στη συγκυρία. Με αυτήν την βίαιη κίνηση (αν και όπως αποκαλύφθηκε υπήρξε έγκαιρη μυστική διαβούλευση μεταξύ των τριών συνιστωσών και σαφής τους ενημέρωση για την υπόθεση… γεγονός που ακυρώνει την συνθήκη του αιφνιδιασμού αλλά όχι την απαξίωση της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ) επιτυγχάνονται πολλαπλές στοχεύσεις. Η «δημόσια τηλεόραση» είναι υπόχρεη εκ του θεσμικού της πλαισίου να παρουσιάζει τις απόψεις όλων των κομμάτων σε χρόνους που ορίζονται αντίστοιχα με την εκλογική τους δύναμη. Η ΝΔ προκαλεί την πολιτική κρίση έχοντας την κρατική τηλεόραση κλειστή και με τα ΜΜΕ στην υπηρεσία τριών αγαστών μεγαλοεργολάβων. Ακόμη και σε περίπτωση προκήρυξης εκλογών την 14 Ιούλη κανείς στο ενδιάμεσο –τουλάχιστον- διάστημα δεν θα μπορεί να ρηγματώσει την μονοδιάστατη πλέον κυρίαρχη προπαγάνδα με τα σαφέστατα ακροδεξιά της χαρακτηριστικά. Το εκ της «δημοκρατικής» και «δημόσιας» φυσιογνωμίας της αντιφατικό πεδίο του θεσμού της κρατικής τηλεόρασης απαλείφεται λόγω «εξυγίανσης». Η περιστολή των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» είναι αδιαμφισβήτητη και διακριτή ακόμη και μέσα στην άχλυ των προσχημάτων και της φτηνής και χυδαίας κυβερνητικής προπαγάνδας περί «δημοσίου» συμφέροντος.
Ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ (εξαιρουμένων των μεγαλόσχημων που… ενδεχόμενα βρίσκονται ήδη στην λίστα της επόμενης ΕΡΤ) προσεγγίζεται τόσο σε ένα πλαίσιο διεκδίκησης εργασιακών δικαιωμάτων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται και από την ιστορικότητα των κριτικών ενδοταξικών σχέσεων), τόσο σε ένα πλαίσιο όξυνσης του αντιφατικού πεδίου μεταξύ δημόσιου και κρατικού χαρακτήρα της ΕΡΤ, όσο και ως ρηγμάτωση της βίαιης ακροδεξιάς επιθετικότητας της πολιτικής διαχείρισης.
Επιπλέον, η αξιακή μας θέση είναι ένα σφυρί για κάθε πομπό που δεν είναι ταυτόχρονα και δέκτης.

αναδημοσίευση από το blog της κατάληψης Σινιάλο (Αιγάλεω)

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Σάββατο 15/6 : Αυτοοργανωμένη Συναυλία, Graffiti, Stencil



Στα σχολεία της ύπνωσης
Τα ονειρά μας μάς κρατάνε ξύνπιους

Σάββατο 15 Ιουνίου  
(στο γήπεδο μπάσκετ απέναντι από τα εκπαιδευτήρια 
Στέγκα - 100μ. από την πλατεία Λαού στα Ταμπούρια)

7:00 μ.μ. : -Εργαστήρι κατασκευής Stencil
                -Graffiti (στους τοίχους του γηπέδου μπάσκετ)

*Φέρνουμε σπρέυ, κοπίδια, διάθεση, φαντασία

9:00 μ.μ. : Αυτοοργανωμένη Συναυλία
                   -A sleep before the Dawn (μαθητική rock μπάντα από Πειραιά)
                   -Μεθυσμένα Ξωτικά (punk hop)
                   -812 (μαθητικό hip hop από Χαιδάρι)
                   -Ανεξέλεγκτη Σύγκρουσης Πορεία (hip hop από Πάτρα)
                   -Ανάποδο Χαμόγελο και Streik (hip hop)

* Στον χώρο θα υπάρχουν ταμπλό, έντυπο υλικό, αφίσες ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης.

-----------------------

Το κάλεσμα για την εκδήλωση εμπεριέχεται και στο 16ο τεύχος του πειρά(γ)ματος, το οποίο από τα μέσα Μάη έχει μοιραστεί χέρι-χέρι σε εκατοντάδες αντίτυπα, σε σχολεία, φροντιστήρια, δρόμους και πλατείες των περιοχών μας.



Περιεχόμενα: Ας αρχίσουμε τον διάλογο... τσακίζοντας τους φασίστες / Μαθητικές αντιστάσεις / Για την καταστολή του athens.indymedia και του 98fm / Αν ο στρατός είχε ροδάκια... / Παιχνίδια, παραμύθια, κινούμενα σχέδια... είναι άραγε τόσο "αθώα"? / Το θηλυκό σας

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

μία πρώτη συμβολή για τις "ερτ"...



Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Κ. Σακκά -Απεργία πείνας από 4/6

[Ανακοίνωση απεργίας πείνας του αναρχικού Κώστα Σακκά]
  
    Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.
    Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.
    Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
    Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.
    Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν - όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της - πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.
    Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση - παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση - αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε - όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε - πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν... Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον "κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία"(!).
    Στις 6/4 του '12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου - δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά - αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά - Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε - βάση του νόμου πάντα - να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).
    Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους - το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες - αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.
    Ουσιαστικά, οι εξοντωτικές προφυλακίσεις που επιβάλουν μία παρατεταμένη συνθήκη αιχμαλωσίας, αποτελεί αντιστάθμισμα για τα σαθρά και πρόχειρα μαγειρεμένα κατηγορητήρια, τα οποία ότι και να κάνουν, αδυνατούν να αποτρέψουν το "ξεφούσκωμα" τους στις δικαστικές αίθουσες παρά το ειδικό καθεστώς που τις χαρακτηρίζει (από κάθε άποψη). Όποιος έχει περάσει απ' αυτές έστω και για λίγο, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
    Είναι ξεκάθαρη πλέον η τακτική τους και προδίδει την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Ναι είναι αλήθεια, το κράτος εκδικείται τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους εκδικείται αλλά ποτέ δεν τους αναγνωρίζει. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε. Πράκτορες και προδότες τότε, τρομοκράτες και εχθρός της κοινωνίας τώρα.
    Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα, διανύει μεταπολιτευτικά την κρισιμότερη και ασταθέστερη περίοδο, εξαιτίας των εγχώριων συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επίσης γεγονός πως η καταστολή και γενικά η αυταρχική στάση του κράτους, είναι το "τελευταίο χαρτί" που έχει στα χέρια του, προκειμένου να διασφαλίσει την υποτελή κοινωνική ειρήνη και το να αποτρέψει, η γενικευμένη αντίδραση να εκφραστεί με οργανωμένες και ουσιαστικότερες εξεγερτικές μορφές.
    Ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών έχει ομολογήσει πως πρώτη φορά καλείται κυβέρνηση να εφαρμόσει τόσο ακραία μέτρα σε περίοδο ειρήνης.
    Οι νόμοι οι οποίοι ανέκαθεν εκφράζανε τη βούληση των ισχυρών, σήμερα δεν αρκούν για τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος μπροστά σ' αυτά που καλούνται να διεκπεραιώσουν υπηρετώντας το.
     Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική - συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ' αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης...
    Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
    Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου...
    Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

    "Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(...) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ' το απλό γεγονός της αναπνοής".
Πάμπλο Νερούντα
                                                  
Σακκάς Κώστας
Α' πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού


* Την Πέμπτη 13/6/2013 εξετάζεται από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών (Εφετείο - Λουκάρεως) αίτηση του Κ. Σακκά για την ανάκληση της απόφασης που παρέτεινε την προφυλάκισή του για άλλους 6 μήνες. 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Κ. ΣΑΚΚΑ

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Εφημερίδα δρόμου ΡΕΣΑΛΤΟ τεύχος 9 (Μάιος-Ιούνιος 2013)



Από τα μέσα Μάη έχει τυπωθεί και διανέμεται στις περιοχές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας το 9ο φύλλο της εφημερίδας δρόμου ΡΕΣΑΛΤΟ.
Η εφημερίδα εκδίδεται από τη συνέλευση του στεκιού, περιλαμβάνοντας ζητήματα τόσο τοπικού όσο και γενικότερου (κεντρικού) χαρακτήρα, επιδιώκοντας την όξυνση μιας ανταγωνιστικής κοινωνικής συνείδησης απέναντι στην κυριαρχία και κάθε μορφή εξουσίας.
Τυπώνεται σε 5.000 αντίτυπα και η διακίνησή της γίνεται με μοιράσματα χέρι-χέρι σε δρόμους, πλατείες, σχολεία, λαϊκές αγορές, εργασιακούς χώρους και κοινωνικές-πολιτικές παρεμβάσεις, χωρίς κανενός είδους αντίτιμο, μια και οι ιδέες, οι αξίες, οι πράξεις μας, η ζωή μας ολόκληρη, δεν είναι εμπόρευμα για να ανταλλάσσονται με χρήματα ή οτιδήποτε άλλο.
Το κόστος της έκδοσης καλύπτεται αποκλειστικά από τη συνέλευση του στεκιού και είναι ρητή και αδιαπραγμάτευτη η άρνηση οικονομικής στήριξης του εγχειρήματος από κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια, κομματικά ταμεία ή τοπικές αρχές, δημοτικές παρατάξεις ή «μη» κυβερνητικές οργανώσεις, ιδιώτες «χορηγούς» ή διαφημιστές.

ρεσάλτο φύλλο 9

Την εφημερίδα σε μορφή pdf μπορείτε να τη βρείτε εδώ: ΡΕΣΑΛΤΟ_9

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τρίτη προβολή από τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Δευτέρα 10/6, 9.00μμ, Πλ. Λαού, "ο μεγάλος δικτάτορας"


Τη Δευτέρα 3 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Λαού η δεύτερη από τις τέσσερις προβολές που θα πραγματοποιηθούν στην πλατεία Λαού από τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Η θεματική αφορούσε στην καπιταλιστική λεηλασία και η ταινία «Δευτέρες με λιακάδα» εξελισσόταν στο πεδίο της καθημερινότητας μιας συντροφιάς απολυμένων μεταλλεργατών μετά το κλείσιμο των ναυπηγείων στα οποία εργάζονταν.



Την προβολή παρακολούθησαν και πάλι δεκάδες άνθρωποι ενώ η πλατεία ομόρφυνε για άλλη μια φορά με την παρουσία τόσων ανθρώπων, το όμορφο κλίμα, την προβολή, τα έντυπα, τα πανό, ένα εκ των οποίων αποτύπωνε την αλληλεγγύη μας στους εξεγερμένους στην Τουρκία.

Ο κύκλος προβολών της συνέλευσης συνεχίζεται με τη θεματική "ο φασισμός απειλεί", τη Δευτέρα 10/6, στις 9.00μμ, στην πλατεία Λαού, με προβολή της ταινίας "Ο μεγάλος δικτάτορας" (του Τσάρλι Τσάπλιν), μια αντιναζιστική, αντιρατσιστική, αντιηγεμονική, αντιπολεμική, πολιτική σάτιρα.



Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Συναυλία ενάντια στην καταστολή, Κυριακή 9 Ιούνη, 8.00μμ, Πλ. Κρήνης (Νίκαια)



αναδημοσίευση από το site του μπλόκου στην εξουσία

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Τι έπεσε στην αντίληψή μας;


Ότι ο δήμαρχος Κερατσινίου μαζί με την DIELPIS καλεί αυτή την ώρα (Πέμπτη 6 Ιουνίου, 7.00μμ), στο αμφιθέατρο του υπουργείου Μεταφορών, σε ημερίδα "για τα οφέλη από την διοργάνωση formula 1 στην Ελλάδα"! Καλεσμένοι μεταξύ άλλων, ο Δεσποτόπουλος της ΕΛΠΑ κι ο πρώην υπουργός Βαλυράκης.

Αν και θεωρούσαμε πως μετά τις εξελίξεις για την κατασκευή πίστας στη Χαλανδρίτσα, θα ησυχάσουμε από αυτό τον βραχνά, οι κύριοι Τζανής και Παπαθεοδώρου (με την αισθητική στήριξη της αδερφής του τελευταίου που ζωγράφισε και την αφίσα της ημερίδας) βλέπουμε ότι επιμένουν.

Το πείσμα όμως όσων δε θέλουν να καταστραφεί περαιτέρω η καθημερινή ζωή σε αυτές τις περιοχές είναι βαθύτερο, ουσιαστικότερο και προφανώς θα μας βρουν μπροστά τους...

υ.γ.1: Το τί διεργασίες έχουν συμβεί από τον Σεπτέμβριο του 2012 μέχρι και σήμερα σχετικά με την κατασκευή πίστας στην Χαλανδρίτσα και τους δικούς μας τοπικούς άρχοντες, μπορεί ο καθένας να το διαβάσει στην εφημερίδα του Ρεσάλτο (φύλλο 9) στις σελίδες 3,4,5.
υ.γ.2: Και όσον αφορά στα "οφέλη" μίας διοργάνωσης αγώνων formula 1 οπουδήποτε στον κόσμο, βρίσκονται αναλυτικά στην εφημερίδα του Ρεσάλτο (φύλλο 8) στις σελίδες 2 και 3 αλλά και στο έντυπο της συνέλευσης της πλατείας κερατσινίου-δραπετσώνας στις σελίδες 4 και 5.

Τα υπόλοιπα (εφόσον χρειαστεί) στους δρόμους του αγώνα ενάντια σε τοπικούς αρχοντίσκους, κρατικά επιτελεία, επιχειρηματικά συμφέροντα και πλουσιόπαιδα που παίζουν με αυτοκινητάκια φόρμουλα 1.


Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Τουρκία: Η υπομονή των "από κάτω" εξαντλείται

Συγκρούσεις στην πλατεία Ταξίμ
Αργεντινή, Αθήνα, Τυνησία, Αίγυπτος, Στοκχόλμη, Τουρκία… Μερικοί μόνο σταθμοί της πρόσφατης εξεγερτικής ιστορίας. Σημεία πάνω στην υδρόγειο που κάποια στιγμή, εντελώς απροειδοποίητα, οι τεκτονικές πλάκες του κοινωνικού ανταγωνισμού συγκρούονται βίαια. Και φτύνουν φωτιά, πέτρες και αίμα. Και δημιουργούν θραύσματα ελευθερίας, αγώνα και αλληλεγγύης. Εντελώς απροειδοποίητα για το απαίδευτο μάτι, σχεδόν νομοτελειακά όμως για όποιον διακρίνει μέσα στην καπιταλιστική έρημο τα σημάδια εκείνα που κάνουν τους ανθρώπους να εξεγείρονται κάποια στιγμή ενάντια στην επιθετικότητα του κράτους και των αφεντικών, ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο και την καταστολή.

Οι συγκρούσεις που μαίνονται από την Παρασκευή 31 Μαΐου στη γειτονική Τουρκία είχαν σαν αφορμή την απόφαση, από το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν, για την καταστροφή του πάρκου Gezi, στην Ισταμπουλ, των 11 εκατομμυρίων ανθρώπων (σχεδόν όσο όλη η Ελλάδα), και την ανέγερση εμπορικού κέντρου και πολυκατοικιών στη θέση του. Για ακόμη μια φορά φάνηκε πως τα θέματα που άπτονται στην αδυσώπητη λεηλασία της φύσης, είναι ικανά να πυροδοτήσουν μεγάλες αντιδράσεις και να ξεσηκώσουν τους πληθυσμούς ειδικά των πόλεων, που για ολόκληρες δεκαετίες βιώνουν την επέκταση του τσιμέντου σε κάθε γωνιά του αστικού τοπίου. Φωτιές στις περιαστικές περιοχές, αποψιλώσεις, αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων, παράνομη δόμηση, παραχωρήσεις τεράστιων εκτάσεων σε εργολάβους, καταστροφή αλσών και πάρκων στο όνομα της ''ανάπτυξης''. Γρήγορα όμως η αφορμή αυτή πήρε συνολικότερες διαστάσεις αμφισβήτησης και σύγκρουσης με την αυταρχικότητα ενός καθεστώτος που παλινδρομεί ανάμεσα στα προσχήματα της αστικής δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής σύγκλισης του, από τη μία, και στη βαθιά ριζωμένη ιστορικότητα του στρατιωτικού κεμαλικού κράτους, από την άλλη.   
   
Τόνοι δακρυγόνων, πολλά καντάρια ξύλου, αύρες που εκτοξεύουν νερό με πίεση, πλαστικές σφαίρες, προσαγωγές, συλλήψεις, εκατοντάδες τραυματίες και τρεις μέχρι στιγμής νεκροί (σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία και τον Ιατρικό Σύλλογο Τουρκίας, από τους οποίους μόνο το όνομα του ενός είναι γνωστό, Μεχμέτ Αϊβαλίτας) είναι τα όπλα που επιστράτευσε το τουρκικό κράτος για να καταστείλει αυτό που δεν μπορεί πλέον να κατευνάσει και να ελέγξει. Τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που έχουν ξεχυθεί από την Παρασκευή στους δρόμους της Ισταμπούλ και πολλών άλλων πόλεων (τουλάχιστον 48) σε όλη την τουρκική επικράτεια και συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής σε μια προσπάθεια να κερδίσουν το κλεμμένο έδαφος όχι απλά ενός πάρκου αλλά ολόκληρης της ζωής τους. Έχοντας ξεπεράσει τη μερικότητα ενός αιτήματος, έχουν εξεγερθεί απέναντι σε αυτό που χρόνια τους καταπιέζει. Απέναντι σε αυτό που καταπιέζει όλους μας και ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός. Συγκρούσεις, οδοφράγματα, επιθέσεις σε κτίρια του κυβερνώντος κόμματος, αλληλεγγύη, αγώνας.

Μαζί με την άγρια καταστολή το τουρκικό κράτος επιχειρεί να ξεκόψει την πρόσβαση των εξεγερμένων στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό να περιορίσει  τη δυνατότητα τους να επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον "έξω" κόσμο. Έτσι, τις προηγούμενες μέρες, με εντολή της κυβέρνησης Ερντογάν, μπλοκαρίστηκε για αρκετές ώρες η πρόσβαση σε κάθε ιντερνετική υπηρεσία. Από την άλλη πολλά τουρκικά μμε, σε διατεταγμένη υπηρεσία, αποσιωπούν τα γεγονότα και δεν προβάλλουν σκηνές των επεισοδίων υπό το φόβο της ακόμα μεγαλύτερης γενίκευσης. Άλλα πάλι κατασυκοφαντούν τους διαδηλωτές και ποινικοποιούν τις δράσεις τους προβάλλοντας παράλληλα τα διαγγέλματα του Ερντογάν που μιλάει για ''πλιατσικολόγους διαδηλωτές'' που ''υπονομεύουν τη δημοκρατία και τους θεσμούς'', αλλά και ότι: "κρατάμε με δυσκολία στα σπίτια του το 50%" καλλιεργώντας σκόπιμα ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Στην Ελλάδα τώρα, τα παπαγαλάκια του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. σοκάρονται δήθεν από την αυταρχικότητα του (άλλου πάντα) κράτους και την υπέρμετρη καταστολή. Η τακτική της κυρίαρχικής προπαγάνδας είναι ίδια σε όλες τις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες. Οι εξεγερμένοι όμως απαντούν μέσα από δικές τους δομές αντιπληροφόρησης και κυρίως το διαδίκτυο: ''The revolution will not be televised''.

Η αγαστή συνεργασία των υπηρεσιών του ελληνικού κράτους με αυτό της τουρκίας συμπυκνώνεται στην απαγωγή, το βράδυ της 30ης Μαΐου,  του τούρκου πολιτικού πρόσφυγα Bulut Yayla από κεντρικό δρόμο της Αθήνας και την παράδοσή του στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Ισταμπούλ.  

Πύρινα οδοφράγματα στο κέντρο της Ιστανμπούλ
Οι κινήσεις αλληλεγγύης στους τούρκους εξεγερμένους έχουν ήδη εκδηλωθεί και συνεχώς πληθαίνουν. Ήδη σε χώρες που ζουν μεγάλοι πληθυσμοί τούρκων μεταναστών (όπως η Γερμανία) έχουν πραγματοποιηθεί πορείες, συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις έξω από τις τουρκικές πρεσβείες. Το ποτάμι της αλληλεγγύης έχει απλώσει σχεδόν σε κάθε πόλη και της ελληνικής επικράτειας αλλά και της Ευρώπης.

Τα σημάδια του ''δικού μας'' Δεκέμβρη και της ''δικής μας'' Χαλκιδικής είναι εμφανή, όπως και τα σημάδια της ''δικής μας'' Αραβικής άνοιξης, της ''δικής μας'' εξέγερσης στην Αργεντινή, των ''δικών μας'' στιγμών μέσα στην Ιστορία. Μια Ιστορία που τη ζουν και τη γράφουν οι από κάτω, με τα λερωμένα από τις πέτρες χέρια τους και με το αίμα τους. Καταλύοντας πάντα σε τέτοιες στιγμές τους επίπλαστους διαχωρισμούς της φυλής, του έθνους, των φύλων.

Κι αν οι αφορμές, οι λόγοι, οι εξεγέρσεις, η οργή, ο ''προβοκάτορας λαός'' ο ίδιος κάτι τέτοιες στιγμές, μοιάζουμε τόσο πολύ, όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν, είναι που και τα κράτη, οι στρατοί τους, οι αστυνομίες τους, τα μμε τους, η καταστολή τους και οι μηχανισμοί προπαγάνδας τους, όλος ο εξουσιαστικός συρφετός είναι παντού ο ίδιος.


ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ στους ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ στην ΤΟΥΡΚΙΑ