Το κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ για την πορεία της 7ης Ιούλη

να συντρίψουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ
που ορθώνεται

Ξεριζωμένοι από την ανέχεια της οικονομικής λεηλασίας ή τους πολέμους της «αντι»τρομοκρατικής εκστρατείας των ισχυρών και «πολιτισμένων» κρατών παίρνουν το δρόμο της φυγής σε μια διαδρομή από ταπείνωση σε ταπείνωση, από ανέχεια σε ανέχεια, από θάνατο σε θάνατο. Καταβάλουν απίστευτα ποσά σε δουλεμπορικά κυκλώματα, περπατούν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, διασχίζουν χερσαία και θαλάσσια σύνορα με κίνδυνο να δεχτούν πυρά, να πατήσουν νάρκες ή να τους βυθίσουν τα πλοιάρια. Στις χώρες «υποδοχής», όπως η Ελλάδα -που είναι οι ίδιες που διεξάγουν τον στρατιωτικό και οικονομικό πόλεμο εναντίον τους και ευθύνονται για την προσφυγιά τους- έρχονται αντιμέτωποι με στρατιωτικές και αστυνομικές περιπόλους, ναρκοπέδια και «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», βασανιστήρια και πολύμηνες κρατήσεις σε αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στριμώχνονται στα πιο απίθανα μέρη για έναν ύπνο, σε πρώην αποθήκες, αυτοσχέδιους καταυλισμούς (όπως αυτόν στην Πάτρα) και κάθε είδους εγκαταλειμμένα κτίρια, όπως το πρώην Εφετείο στην οδό Σωκράτους, όπου έχουν καταφύγει εκατοντάδες άστεγοι άραβες μετανάστες, σε ένα κτίριο χωρίς νερό και τουαλέτες, κινδυνεύοντας να νοσήσουν από τις πιο βαριές ασθένειες. Στέκονται σε μια ουρά ατέλειωτες ώρες (όπως κάθε Παρασκευή στο Μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη) υφιστάμενοι τα πάνδεινα, κρύο ή ζέστη, αστυνομικές προσβολές και ξυλοδαρμούς (με 3 νεκρούς το τελευταίο 6μηνο) για ένα κουρελόχαρτο εξαπάτησης που θα τους δώσει μια ολιγόμηνη άδεια προσωρινής παραμονής μέχρι την απόρριψη του αιτήματος τους για άσυλο. Καθημερινά δέχονται το πιο ανελέητο κυνηγητό από τα ένστολα ανθρωποειδή με εκτεταμένες «επιχειρήσεις σκούπα», ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, απελάσεις αλλά και οργανωμένες φασιστικές επιθέσεις όπως αυτές σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο Ρέντη, το Αιγάλεω, τη Νίκαια και τη Νέα Ιωνία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπως αυτή στο πρώην Εφετείο στις 9 Μάη κατά τη διάρκεια φασιστικής συγκέντρωσης στην Ομόνοια, όπως αυτή σε χώρο προσευχής μπαγκλαντεσιανών μεταναστών στην οδό Αγορακρίτου στην Πλ. Αττικής τα ξημερώματα του Σαββάτου 23/5, με παραλίγο 5 απανθρακωμένους. Επίσης, δε λείπουν και τα ρατσιστικά πογκρόμ από «αγανακτισμένους» γηγενείς, όπως στην περίπτωση της πλατείας Αγ. Παντελεήμονα στην Αχαρνών όπου μια φασιστοεπιτροπή 30-40 μισάνθρωπων κατοίκων και καταστηματαρχών -με τη συνδρομή οργανωμένων φασιστοειδών και τις πλάτες της αστυνομίας- προβαίνει σε ρατσιστικές συγκεντρώσεις, εκδιώξεις των μεταναστών από την πλατεία και κλείδωμα της παιδικής χαράς για να μην την επισκέπτονται τα παιδιά των μεταναστών. «Αόρατοι», υποτιμημένοι και ευάλωτοι οι μετανάστες γίνονται αποδέκτες της πιο άγριας εκμετάλλευσης, με τα κάθε είδους μικρά και μεγάλα αφεντικά να θησαυρίζουν από το ξεζούμισμα τους στα χωράφια, τα γιαπιά, τα «μεγάλα έργα», τις βιοτεχνίες, τα εργοστάσια. Γι’ αυτό άλλωστε τους χαρακτηρίζουν «λαθραίους»: για την ποινικοποίηση της μετακίνησης τους και την απόκρυψη των αιτιών της εξαναγκαστικής φυγής τους, για την υποτίμηση της ζωής τους και τη μετατροπή τους σε σύγχρονους δούλους που θα υφίστανται αγόγγυστα τις εκμεταλλευτικές ή δολοφονικές ορέξεις των αφεντικών τους.

Μιλώντας για το δυτικό κόσμο, η περίφημη «δημοκρατική συμμετοχικότητα» και το πολυδιαφημισμένο «όνειρο» της «καταναλωτικής ευδαιμονίας» καταρρέουν μέσα στην παγκόσμια δομική κρίση του συστήματος. Κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτική, θεσμική, ιδεολογική. Κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος στους υπηκόους του. Ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον τίποτα να εγγυηθεί ή να υποσχεθεί πέρα από περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, διανοητική), φοβικά σύνδρομα και καταστολή. Γι’ αυτό θωρακίζεται το «κράτος ασφάλειας» και ξαμολάει τις αστυνομικές συμμορίες του στους δρόμους εν είδη στρατού κατοχής. Η ιδεολογική και κατασταλτική αντι-εξεγερτική εκστρατεία κράτους και ΜΜΕ μετά τα Δεκεμβριανά και τη διήμερη «ιντιφάντα» των μεταναστών στις 21-22/5 με αφορμή το σκίσιμο του κορανίου διατυπώνεται ως ξεκάθαρη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Όχι από κάποια διάθεση ρεβανσισμού για τις συγκρούσεις των τελευταίων μηνών αλλά μπρος στον φόβο των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων και αναταραχών. Την ίδια στιγμή ο στρατιωτικός και οικονομικός πόλεμος των δυτικών κρατών (με την ενεργό συμμετοχή του ελληνικού) κλιμακώνεται στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία και μαζί του τα κύματα προσφύγων. Οι μετανάστες αναγορεύονται σε «απειλητικό εισβολέα» και επιχειρείται η μετατροπή τους σε αποδιοπομπαίο τράγο των συσσωρευμένων κοινωνικών προβλημάτων και αντιθέσεων, σε μια προσπάθεια μεταφοράς της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Η ρατσιστική υστερία των ΜΜΕ οξύνεται και οι σαρωτικές «επιχειρήσεις σκούπα» γίνονται καθημερινό φαινόμενο ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας. Νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης (τα κατ’ ευφημισμό «κέντρα υποδοχής») σχεδιάζονται σε όλη την επικράτεια και νομοθετείται ο 12μηνος εγκλεισμός μεταναστών «χωρίς χαρτιά» (από 3 μήνες που ίσχυε) με προοπτική το 18μηνο. Πλοία-φυλακές ετοιμάζονται για το Αιγαίο και ο πανευρωπαϊκός μηχανισμός συνοριακού ελέγχου FRONTEX διαρκώς αναβαθμίζεται τεχνολογικά και επιχειρησιακά. Η ακροδεξιά ατζέντα μετατρέπεται σταδιακά σε επίσημη κρατική πολιτική και ένα σύγχρονο απαρτχάιντ ορθώνεται κατά των απόκληρων του καπιταλιστικού κόσμου.

Τα στρατόπεδα του κοινωνικού-ταξικού πολέμου έχουν στηθεί από καιρό κι η αντιπαράθεση απ’ ό,τι φαίνεται κλιμακώνεται. Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη όλα αυτά τα χρόνια και ορθώνει το οδόφραγμα της στο πλάι των κατατρεγμένων, ενάντια στο θεσμισμένο ρατσισμό και στη διάχυση κοινωνικά της ξενοφοβίας. Για έναν κόσμο χωρίς «χαρτιά», σύνορα, κράτη, πατρίδες, εκμετάλλευση.

η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
η σιωπή είναι συνενοχή

ΠΟΡΕΙΑ, Τρίτη 7 Ιούλη, 7:00μμ, Πλ. Ομονοίας