Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

Παρασκευή 29/6, 8μμ, στο μπασκετάκι: Προβολή βίντεο & "πειρα(γ)μένα" παιχνίδια από το Πείρα(γ)μα


Πριν από 50 χρόνια, τον Μάη του '68 ένα πρωτοφανές κύμα εξεγέρσεων ξέσπασε σε πολλές χώρες παγκόσμια. Οι ταραχές ήταν τόσο μεγάλες που για τα επόμενα δέκα χρόνια οι κυβερνήσεις και οι καπιταλιστές έτρεχαν για να αναδιαρθρώσουν  την παγκόσμια οικονομία, τους μηχανισμούς και τις νομοθεσίες καταστολής και τους τρόπους διακυβέρνησης. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι φοιτητές και οι μαθητές ανά τον κόσμο που με το πείσμα και την σύγκρουσή τους με τους μπάτσους ενέπνευσαν ένα ευρύτερο κύμα ανθρώπων να κατέβει στο δρόμο και να διεκδικήσει.






Παρασκευή 29/6, στις 20:00, στο μπασκετάκι*:

  • "πειρα(γ)μένα" παιχνίδια
  • προβολή βίντεο: "learning to resist: μαθητικοί αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος" (35')  & συζήτηση

*(στο γήπεδο μπάσκετ απέναντι από τα εκπαιδευτήρια Στέγκα, 100μ. από την πλατεία λαού - Ταμπούρια, λεωφόρος Δημοκρατίας 54)



το πείρα(γ)μα
πρωτοβουλία ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης από το ρεσάλτο 
peiragma@hotmail.com

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Αντιπολεμική-Αντικρατική Μοτοπορεία, Σάββατο 23 Ιουνίου 2018, Προπύλαια, 7μμ

Την τελευταία επταετία μια πλειάδα κρατών έχει αναμειχθεί άμεσα ή έμμεσα στον πόλεμο που διεξάγεται στο συριακό έδαφος. Κράτη τα οποία έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τις από τα κάτω κοινωνικές δυναμικές που ξέσπασαν το 2011(«αραβική άνοιξη») προς ίδιον όφελος, εκφυλίζοντας τις προοπτικές που αναδύθηκαν σε έναν ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο κατά τη διάρκεια του οποίου έχουν λάβει χώρα μία σειρά από συγκρούσεις που ξεπερνάνε το απλοϊκό δίπολο καθεστωτικών-αντικαθεστωτικών. Η ανάδυση του Ισλαμικού Κράτους, η στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας, ο εσωτερικός εμφύλιος στο στρατόπεδο των αντικαθετωτικών (σύγκρουση ομάδων που εκφράζουν τα αντιμαχόμενα συμφέροντα Κατάρ, Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας), η πολεμική εμπλοκή των Άσαντ, Η.Π.Α., Γαλλίας, Αγγλίας, Ρωσίας, Χεσμπολάχ, Ιράν υπό το μανδύα της αντιτρομοκρατικής ρητορείας είναι κάποιες από τις πτυχές των ενδοεξουσιαστικών συγκρούσεων και παιχνιδιών που εξελίσσονται στη Συρία γεννώντας εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια εκτοπισμένους. Ο πόλεμος συνεχίζεται και στο ευρωπαϊκό έδαφος με το ελληνικό κράτος, μέλος εξουσιαστικών και υπερκρατικών μηχανισμών (βλ. ΝΑΤΟ), να λειτουργεί ως δεσμοφύλακας και διαχειριστής των μεταναστευτικών ροών.
Ως αναρχικές/οί δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε σε μια ψυχροπολεμική ανάλυση πατροπαράδοτου αντιαμερικανισμού, μιας στείρας αντιιμπεριαλιστικής λογικής και μιας προσπάθειας επιλογής του «μικρότερου κακού» που αλληθωρίζει στα εγκλήματα του ρωσικού στρατοπέδου και του Άσαντ. Είμαστε με τούς εξεγερμένους και τις εξεγερμένες της περιοχής που προσπάθησαν να αποτινάξουν το δικτατορικό καθεστώς, που αυτοοργάνωσαν την ζωή τους υπό καθεστώς πολέμου και ενώ προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο με την άμυνα τους, εγκολπώθηκαν και ηγεμονεύτηκαν από πολεμικές μηχανές που εξυπηρετούν ξένα προς την επανάσταση συμφέροντα. Με αυτές κι αυτούς που πλήρωσαν και πληρώνουν βαριά το τίμημα να πάνε κόντρα στους δυνάστες τους, κόντρα στο σκοταδισμό του ISIS και άλλων φονταμενταλιστικών ομάδων, κόντρα στις δολοφονικές κρατικές μηχανές και τους καπιταλιστικούς κολοσσούς που λυμαίνονται την περιοχή.
Η αλληλεγγύη μας στα εκατομμύρια των εκτοπισμένων που βιώνουν τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτού του πολέμου, είναι η δημιουργία κοινών αγώνων, ξεπερνώντας διαχωρισμούς έθνους, κράτους, φύλου, θρησκείας και φυλής καθώς και η στοχοποίηση της συνθήκης που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από αυτές τις σφαγές και διαιωνίζει την από κοινού μας καταπίεση και εκμετάλλευση: την κρατική-καπιταλιστική δόμηση της κοινωνίας.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 23 Ιουνίου 2018, Προπύλαια, 7μμ

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στον πόλεμο στη Συρία και την ειρήνη των κυρίαρχων

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

2ήμερο εκδηλώσεων στον χώρο των πρώην Λιπασμάτων, 100 μέτρα από το parking προς το θεατράκι, Δραπετσώνα


 Η αφίσα σε μορφή pdf
 
2ΗΜΕΡΟ ​ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΩΝ
ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ
100 ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΟ PARKING ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟ MASTER PLAN ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ
στο παραλιακό µέτωπο από το λιµάνι του Πειραιά µέχρι το Πέραµα
ΣΤΑ ΚΑΖΑΝΙΑ, ΤΑ ∆ΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ, ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ, ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


ΚΥΡΙΑΚΗ 17/06 8:30µ.µ.
ΠΡΟΒΟΛΗ VIDEO - ΣΥΖΗΤΗΣΗ
• Η παραχώρηση του ΟΛΠ στην COSCO και το MASTER PLAN δηµιουργίας µιας Ειδικής Οικονοµικής Ζώνης για το εµπορικό, εφοπλιστικό, τουριστικό, πετρελαϊκό, κατασκευαστικό κεφάλαιο, στο παραλιακό µέτωπο από το λιµάνι του Πειραιά µέχρι το Πέραµα, µε επισφαλείς και κακοπληρωµένες θέσεις εργασίας.
• Τα διυλιστήρια, τα καζάνια, η µόλυνση, τα φαραωνικά έργα καπιταλιστικής κερδοφορίας και κοινωνικού αποκλεισµού, η περαιτέρω υποτίµηση της ζωής στις περιοχές του Πειραιά και οι κοινωνικές αντιδράσεις.


∆ΕΥΤΕΡΑ 18/06 8:30µ.µ.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Στην προοπτική δηµιουργίας µιας ορίζοντιας Πρωτοβουλίας Αγώνα κατοίκων από τις περιοχές του Πειραιά, χωρίς καθοδηγητικούς µηχανισµούς καπελώµατος και εξαργύρωσης, µακριά από θεσµικές λογικές ενσωµάτωσης και συνδιαλλαγής, ενάντια στην απάτη, την χειραγώγηση, τους χειρισµούς, τον ρόλο κυβερνητικής-περιφερειακής-τοπικής εξουσίας.


Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ​ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ∆ΕΝ ∆ΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ, ​ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
  
ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ 

Πρόσβαση:
Με το τρόλλεϊ 20 από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά
Στάση ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ.
Με το λεωφορείο 859 από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά 
Στάση ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ.
 
 



Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 30/5 ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

[αναδημοσίευση από athens.indymedia]
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται έγκλειστος εδώ και 16 χρόνια στην υπόγεια «ειδική πτέρυγα» των φυλακών Κορυδαλλού, καταδικασμένος σε πολλές φορές ισόβια για τη συμμετοχή του στην Ε.Ο. 17Ν. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από πλευράς του για τη δράση της οργάνωσης και η άρνησή του να καταθέσει «δήλωση μετάνοιας» είναι κομμάτι της σημειολογίας ενός καθεστώτος εξαίρεσης που έχει στηθεί πάνω στο πρόσωπό του και του στέρησε επί σειρά ετών τις ολιγοήμερες άδειες εξόδου που δικαιούταν, όπως κάθε κρατούμενος.
Με 8 χρόνια καθυστέρηση, τον Νοέμβρη 2017 πήρε την πρώτη διήμερη άδεια και τον Φλεβάρη 2018 την δεύτερη -και πάλι διήμερη- άδεια. Και στις δύο περιπτώσεις, ενορχηστρώθηκε ένας μιντιακός και πολιτικός σάλος, με παρέμβαση ακόμα και από το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ κατά της χορήγησης αδειών σε «τρομοκράτες». Ακολούθησε από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου η δίωξη των δύο εισαγγελέων οι οποίοι ενέκριναν τις δύο άδειες, υποδεικνύοντας την άρση της χορήγησης επόμενων αδειών και επαναφέροντας ουσιαστικά για την περίπτωσή του ως βασική προϋπόθεση έγκρισης άδειας τη «μεταμέλεια».

Η εκδικητική αντιμετώπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα, με το ιδιαίτερο συμβολικό της φορτίο, δεν αποτελεί μια πρωτόγνωρη πρακτική αλλά εντάσσεται σε μια μακρά λίστα θεσμικών μεθοδεύσεων, ενός «καθεστώτος εξαίρεσης» που επιβάλλεται εδώ και χρόνια σε δεκάδες φυλακισμένους αγωνιστές. Ενώ ο πυρήνας αυτού του καθεστώτος ειδικής (σκληρότερης) αντιμετώπισης εντοπίζεται στους διαδοχικούς τρομονόμους που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 2000 (Ν.2928/2001, Ν.3251/2004 και συμπληρωματικά Ν.2331/2005 και 3691/2008). Η απουσία «αντι»τρομοκρατικής νομοθεσίας στο ελληνικό κράτος -αποτέλεσμα έντονων κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων όποτε είχε επιχειρηθεί παλαιότερα να θεσμοθετηθεί- θεωρούταν για χρόνια ένα έλλειμμα από την εγχώρια και υπερεθνική κυριαρχία, τους μόνους και πραγματικούς τρομοκράτες. Το «κενό» ήρθε να καλυφθεί στο πλαίσιο της ενιαίας παγκόσμιας «αντι»τρομοκρατικής εκστρατείας που εκπονήθηκε μετά την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη στο πεντάγωνο και στους δίδυμους πύργους στις ΗΠΑ: πανομοιότυπες «αντι»τρομοκρατικές νομοθεσίες σε όλα τα κράτη, στρατιωτικές επεμβάσεις με εκατομμύρια νεκρούς και εκτοπισμένους, θεσμική επαναφορά των βασανιστηρίων, μυστικές φυλακές της CIA, κολαστήρια τύπου Άμπου Γκράιμπ, τόποι εξαίρεσης όπως το Γκουαντάναμο για «μαχητές του εχθρού» (χωρίς στοιχεία και απόδοση κατηγοριών) και τα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών (χωρίς καν το πρόσχημα κάποιου αδικήματος), επιβολή μιας μόνιμης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης».

Η «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και τα ιδεολογήματα που την διέπουν βρίσκονται στην αιχμή του «κράτους ασφάλειας», το οποίο εδώ και τουλάχιστον 3 δεκαετίες αποτελεί την κυρίαρχη συγκρότηση πλανητικά. Μία συστημική και διακρατική αιχμή, η οποία μπορεί να εντοπίζει και να διαχειρίζεται «κοινούς εχθρούς» ακόμα και μεταξύ κρατών που την ίδια στιγμή βρίσκονται σε αντιπαραθέσεις και «θερμά επεισόδια»: ενδεικτική η περίπτωση του Τούρκου αγωνιστή Turgut Kaya, ο οποίος από τις 31/5 επίσης διεξάγει απεργία πείνας διεκδικώντας την ακύρωση της απόφασης του ελληνικού κράτους να τον εκδώσει στο τουρκικό, σε μία ακόμα υπόθεση «εξαίρεσης» του «εσωτερικού εχθρού» από τις προβλεπόμενες νομολογίες.
Η «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία δεν είναι μια απλή «εξαίρεση» αλλά ένα κομβικό εργαλείο καταστολής και διάχυσης του φόβου, το οποίο συμπορεύεται με αστυνομο-στρατιωτικά δόγματα αντιμετώπισης πλήθους και ευρύτερες κατασταλτικές/θεσμικές στρατηγικές, οι οποίες στοχοποιούν, παρανομοποιούν, εκτοπίζουν και εγκλείουν κοινωνικά κομμάτια που αποτελούν τις λεγόμενες «επικίνδυνες τάξεις» (μετανάστ(ρι)ες, κοινωνικό «περιθώριο», αγωνιστές/ριες κτλ).
Το άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα, ο τρομονόμος δηλαδή, δεν θεσπίστηκε μονοδιάστατα για την ποινική εξόντωση όσων θα κατηγορούνταν για συμμετοχή σε ένοπλες ή εμπρηστικές αντικαθεστωτικές οργανώσεις/ομάδες αλλά εξίσου για την εφαρμογή της ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ανταρσίας, κάθε μορφή δυναμικού αγώνα. Σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των «αντι»τρομοκρατικών υπηρεσιών, των μονάδων καταστολής και των μέσων που χρησιμοποιούν, τη διόγκωση των σωμάτων ασφαλείας, την παρουσία του στρατού στους δρόμους πολλών δυτικών μητροπόλεων, τα εκτεταμένα συστήματα παρακολούθησης και επιτήρησης, την επιβολή ειδικών συνθηκών κράτησης για φυλακισμένους αγωνιστές και αγωνίστριες, την εισαγωγή του DNA ως «αποδεικτικού» στοιχείου στις δίκες, τις παραδειγματικές-εξοντωτικές καταδίκες και τις διαρκώς νέες μεθοδεύσεις κατά διωκόμενων και φυλακισμένων αγωνιστών/ριών, συνιστούν δομικό στοιχείο της αντιεξεγερτικής θωράκισης των κρατών, των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, απέναντι στον λεγόμενο «εσωτερικό εχθρό», απέναντι σε όσους και όσες αμφισβητήσουν την εξουσία, τα προνόμια και τον κόσμο τους.
Χαρακτηριστική περίπτωση έχουν αποτελέσει οι διώξεις με τον 187Α για «τρομοκρατική οργάνωση» (που αργότερα μετατράπηκαν σε «εγκληματική οργάνωση» του άρθρου 187) δεκάδων αγωνιζόμενων κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στην εγκατάσταση μονάδας εξόρυξης-επεξεργασίας χρυσού και τη συνακόλουθη καταστροφή του όρους Κάκκαβος, του δάσους και του τόπου τους, από τη συμφωνία του ελληνικού κράτους με την πολυεθνική εταιρεία ELDORADO GOLD.
Στεκόμαστε στο πλευρό του Δημήτρη Κουφοντίνα, του αγώνα που δίνει με την απεργία πείνας του (την 3η μέσα στα χρόνια φυλάκισής του) για τη διεκδίκηση των αδειών του και την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο, τόσο μέσα στο πλαίσιο που θέτει ο ίδιος, όσο και μέσα από το ευρύτερο πλαίσιο της αντίστασης στην κατασταλτική πολιτική και την «αντι»τρομοκρατική της αιχμή. Πάντοτε στο εσωτερικό κάθε κράτους υπάρχουν συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ διαφορετικών κομματικών και θεσμικών τμημάτων που διεκδικούν έναν καλύτερο συσχετισμό δύναμης για λογαριασμό τους, την πρωτοκαθεδρία στην απόφαση, την διακυβέρνηση, το είδος της πολιτικής που θα ασκηθεί θεσμικά και οικονομικά, του τρόπου απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης στις κυρίαρχες επιταγές ή της βίαιης επιβολής τους. Οι αντιπαραθέσεις αυτές, ωστόσο, συνιστούν ενδοκυριαρχική διαμάχη, δεν διαμορφώνουν κανένα πραγματικό πεδίο σύγκρουσης με την εξουσία (πόσο μάλλον ένα πεδίο πρόσφορο για τη χειραφέτηση από αυτήν) και εν τέλει συμβάλλουν στη συστημική ισορροπία. Η απλοποίηση αυτών των σύνθετων και πολυεπίπεδων διεργασιών, η «ανακάλυψη» δυνατοτήτων παρέμβασης-επιρροής στα πεδία της όποιας ενδοεξουσιαστικής διαμάχης, η απαλλαγή ή τα ελαφρυντικά στην αριστερά του κράτους που κατέχει σήμερα την κυβερνητική εξουσία και η έμμεση ή άμεση συνδιαλλαγή μαζί της «για να βρεθεί μια λύση», δεν προωθεί αλλά υπονομεύει τα εδάφη του αγώνα και (συνειδητά ή όχι) προτείνει τη μετατροπή των κινημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης σε μοχλούς πίεσης της κυβερνητικής εξουσίας, σε βραχίονες άσκησης της κρατικής πολιτικής.

Να ρηγματώσουμε το καθεστώς εξαίρεσης
για τους/τις φυλακισμένους/ες αγωνιστές/ριες,
στην προοπτική της καταστροφής
των φυλακών και του κράτους


13/6/2018
αναρχικές/οι από τις συνοικίες
της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

Ένα σχόλιο για το απροσδόκητο μιας απεργίας...

...που αναγόμωσε το συναίσθημα εκείνης της δυσφορίας, που είναι τόσο αναγκαίο συστατικό για να αντισταθείς, να αγωνιστείς, να σταθείς αλληλέγγυος.

Στις 30.05.2018, το σωματείο της «Ένωσης Εργαζομένων στη Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά» (ΕΝΕΔΕΠ) είχε ανακοινώσει πως θα πραγματοποιήσει απεργία στους ΣΕΜΠΟ ΙΙ & ΙΙΙ, προκειμένου να υπογραφούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που αντιστοιχούν στο πραγματικό αντικείμενο της δουλειάς που εκτελούν, να τους «κολλάνε» ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά, να εκ πληρούνται τα ελάχιστα μέτρα ασφαλείας, μιας και τα ατυχήματα είναι καθημερινή υπόθεση. Βεβαίως η COSCO/ΟΛΠ/PCT/DPORT και οι εργολάβοι προσέφυγαν άμεσα στη δικαιοσύνη, η οποία καθόλου τυχαία και εξίσου άμεσα κήρυξε την απεργία παράνομη. Το σωματείο μετά από 3 μέρες απεργίας, το βράδυ της 1ης Ιουνίου, αποφάσισε την αναστολή της απεργίας και την ανακοίνωση νέας ημερομηνίας απεργίας στις 6 Ιουνίου.

Δεν θα προβούμε σε περαιτέρω αναφορά των αιτημάτων των απεργών, όχι γιατί δεν έχουν σημασία αλλά γιατί τις γνωρίζουμε καλά τις εργασιακές συνθήκες μιας και σε παρόμοιες συνθήκες δουλεύουμε σχεδόν όλοι μας -όποιοι/ες εργαζόμαστε και δεν είμαστε άνεργοι/ες. Άλλωστε μεταξύ άλλων αυτό σημαίνει η υπόσχεση για τη μετατροπή του λιμανιού του Πειραιά στο μεγαλύτερο διαμετακομιστικό κέντρο εμπορίου στη Μεσόγειο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Αυτό σημαίνει το master plan κράτους και πολυεθνικών που έχει ανακοινωθεί για ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα. Αυτό σημαίνει η εγκαθίδρυση σε αυτό το παραλιακό μέτωπο μιας τύπου Ειδικής Οικονομικής Ζώνης για το εμπορικό, εφοπλιστικό, τουριστικό, πετρελαϊκό, κατασκευαστικό κεφάλαιο. Δεν βρίσκουμε ψήγμα λόγου επίσης να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία περί του αυτονόητου δίκαιου αυτής της απεργίας, όχι προφανώς γιατί δεν είναι δίκαια αλλά γιατί έχουμε ζήσει στο πετσί μας πως το «δίκαιο και το άδικο» έχει απαλλοτριωθεί πάνω από 150 χρόνια από τους θεσμικούς φορείς, τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές, τους πανταχού παρόντες χειραγωγούς.

Αυτό λοιπόν δεν είναι παρά μία αφορμή για ένα σχόλιο πάνω στο συνεχές συναίσθημα της εκμετάλλευσης από μεγάλα ή μικρά αφεντικά, από δεξιά ή αριστερά, από εθνικά ή πολυεθνικά. Ένα σχόλιο πάνω στο διαρκές συναίσθημα της ταπείνωσης προκειμένου να κυκλοφορήσουν τα εμπορεύματα με κάθε κόστος. Ένα σχόλιο πάνω στην αίσθηση της εξολόθρευσης του τοπίου από βιομηχανίες και λιμάνια.

Όσοι επισκέπτονται τον Πειραιά και τους δήμους του, είναι ο Πειραιάς της διαφυγής, της ξεκούρασης, των νέων σχεδίων, της επιστροφής, των πρόσκαιρων γνωριμιών, είναι ο τόπος του τουρισμού. Είναι το κέντρο των εφοπλιστών, των μεγάλων τραπεζών, των επενδυτικών εκθέσεων όπως τα Ποσειδώνια. Είναι ακόμα ο τόπος που κάτι υπέρλαμπρα φεστιβάλ τέχνης και πολιτισμού, τον επισκέπτονταν για να δουν τον «εξωτισμό» των κατεστραμμένων μπουρδέλων, των γεφυρών που αυτοκτονούσαν οι «πουτάνες», των κολπίσκων που κρύβονταν οι ρεμπέτες, των δρόμων που φιλοξενούσαν τις παράγκες και τους μαχαλάδες των προσφύγων και φυσικά να τους δείξουν τα μέρη μέσα στο «ανθρώπινο λιμάνι» που «φιλοξένησε» (δηλαδή, γκετοποίησε σε άθλιες συνθήκες) για μήνες τους αυτοσχέδιους καταυλισμούς χιλιάδων μεταναστών/ριών μέσα στην πέτρινη αποθήκη, στην Ε2, στην Ε1.

Όσοι/ες βέβαια ζούμε και εργαζόμαστε στον Πειραιά και τους δήμους του ξέρουμε πως είναι λιμάνι. Πως είναι το λιμάνι της ανεργίας, της επισφάλειας, είναι η πόλη όπου οι εργάτες της φορτοεκφορτώνουν ασταμάτητα όλα αυτά τα εμπορεύματα που μας επιβάλλεται να έχουμε ανάγκη, είναι η πόλη που οι εφοπλιστές της πότε δολοφονούν τους εργάτες μέσα στα αμπάρια εξαιτίας του φόρτου εργασίας και πότε τους δολοφονούν ρίχνοντας τους στην κατάθλιψη και την αυτοκτονία εξαιτίας της μακροχρόνιας ανεργίας, ενώ μας πιπιλάνε το μυαλό ώστε να νιώσουμε «εθνικά» περήφανοι που είναι πρώτοι στην παγκόσμια ναυτιλιακή κατάταξη. Ο Πειραιάς είναι η πόλη που βρωμάει, που δέχεται τα σκατά τουλάχιστον του μισού λεκανοπεδίου, που δεν έχει άλση, πάρκα και πλατείες με δέντρα, είναι η πόλη των φουγάρων, της μόλυνσης, του καρκίνου, των νταλικών, των σταθερών υπόκωφων θορύβων, των νεύρων και που παρ’ ολ’ αυτά θέλουν να είμαστε ευγνώμονες για κάτι ψίχουλα λεβάντας και χαλικιού που μας προσφέρουν, είναι η πόλη των αστέγων, των λούμπεν, των κοριτσιών και των γυναικών που εκδίδονται κάτω από τις γέφυρες και κάτω από αυτές τις ξυλοφορτώνουν, είναι η πόλη της τρέλας, των νόμιμων και παράνομων ψυχοτρόπων, είναι το λιμάνι του αστυνομικού και παρακρατικού τσαμπουκά και της μαγκιάς του μπραβιλικιού. Ε, λοιπόν σε αυτή την πόλη δεν έρχονται ούτε οι τουρίστες, ούτε οι επισκέπτες, ούτε οι εφοπλιστές, ούτε οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ούτε τα media, ούτε οι κυβερνήτες, σε αυτή την πόλη ζούμε όλοι εμείς. Ας ανακαταλάβουμε την πόλη μας και ας κυκλοφορήσουν οι αγώνες, οι αντιστάσεις, η αλληλεγγύη.
 

[Σήμερα, 6 Ιουνίου, το πρωί κι ενώ βρισκόμασταν στις πύλες των ΣΕΜΠΟ, μαζί με πολλούς αλληλέγγυους, οι απεργοί εργαζόμενοι μας ενημέρωσαν ότι αντιπροσωπεία του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και των εργολάβων πραγματοποιούσαν συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας. Στις 12 περίπου το μεσημέρι, τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα γέμισαν τον χώρο μιας και το Υπουργείο Εργασίας μαζί με τους εργολάβους «δεσμεύτηκαν» για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατ’ επέκταση τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα. Ίδωμεν…]

Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

Αλληλεγγύη στη ZAD (Zone à défendre – Ζώνη προς Υπεράσπιση): Ενημέρωση – Συζήτηση στην κατάληψη Αγρός, Σάββατο 9 Ιούνη, 7:00 μ.μ.

Αναδημοσίευση από το blog του αυτοδιαχειριζόμενου κατειλημμένου εδάφους Αγρός:



Τη δεκαετία του ’60 η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία ενός διεθνούς αεροδρομίου εκτός Παρισιού, στην περιοχή Notre-Dame-Des-Landes, 25χλμ βόρεια της πόλης Νάντη, όπου λειτουργεί ήδη άλλο ένα αεροδρόμιο. Το σχέδιο προβλέπει την απαλλοτρίωση άνω των 20.000 στρεμμάτων γης, την καταστροφή 1.300 στρεμμάτων δάσους, την αποξήρανση υγροβιότοπων και τον εκτοπισμό των κατοίκων της περιοχής. Έκτοτε έχει ξεκινήσει ένας αγώνας ενάντια στα σχέδια του γαλλικού κράτους, αρχικά από κατοίκους και αγρότες της περιοχής, ενώ το 2009 -οπότε και το σχέδιο ανακινείται- συγκεντρώνονται εκατοντάδες αγωνιζόμενοι/ες, καταλαμβάνουν τη γη, δημιουργούν δομές και μπλοκάρουν στην πράξη το σχέδιο κατασκευής του αεροδρομίου. Ο αγώνας της ZAD δεν αφορά πλέον ένα ακόμα καταστροφικό αναπτυξιακό σχέδιο, αλλά τη ζωή όσων κατοικούν εκεί, το ίδιο το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης, της αλληλεγγύης.

Το πρώτο κύμα καταστολής στη ZAD το 2012, με σκοπό την πλήρη εκκένωσή της, βρήκε αντίσταση από χιλιάδες αλληλέγγυες/ους, που βοήθησαν να ξαναχτιστούν όσα καταστράφηκαν. Τον Απρίλη του 2018, 3 μήνες μετά την ανακοίνωση της ακύρωσης κατασκευής του αεροδρομίου, ξεκινά το δεύτερο κύμα καταστολής, που στοχεύει στην ολοκληρωτική εξαφάνιση της ZAD, του μεγαλύτερου καταληψιακού εγχειρήματος σε ευρωπαϊκό έδαφος.

  • Παρουσίαση του εγχειρήματος της ZAD.
  • Συζήτηση για τις δομές, τις διαδικασίες, τα χαρακτηριστικά του εγχειρήματος – Δυναμική, όρια & αντιφάσεις.
  • Η κρατική καταστολή στη ZAD και γενικότερα στη Γαλλία.
  • Αγώνες ενάντια σε αναπτυξιακά σχέδια παγκοσμίως.
  • Η σημασία της ύπαρξης και υπεράσπισης των αυτοοργανωμένων, κατειλημμένων εδαφών γι’ αυτό που είναι και αυτό που προτάσσουν.

* Μετά το τέλος της εκδήλωσης γιορτάζουμε όλες/οι μαζί τα 9 χρόνια της κατάληψης Αγρός.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Ενημέρωση από την παρέμβαση για τις ελεύθερες μετακινήσεις για όλες/ους στον σταθμό μετρό Ευαγγελισμού στις 31/5


Την Πέμπτη 31/5 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για τις ελεύθερες μετακινήσεις στο σταθμό μετρό Ευαγγελισμού στο πλαίσιο των αυτοοργανωμένων δράσεων που πραγματοποιούνται συντονισμένα από την αρχή του έτους από Συνελεύσεις Γειτονιών, Στέκια, Καταλήψεις και Αναρχικές Ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά ενάντια στις μπάρες, τους αποκλεισμούς στα Μ.Μ.Μ. και τα συστήματα ελέγχου και επιτήρησης. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κρατήθηκαν για μιάμιση ώρα ανοιχτές οι πύλες εισόδου-εξόδου του σταθμού, μπλοκαρίστηκαν τα ακυρωτικά μηχανήματα, κρεμάστηκαν πανό αποκλείοντας τα εκδοτικά μηχανήματα, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα, πετάχτηκαν τρικάκια έξω από το σταθμό και μοιράστηκε το διασυλλογικό κείμενο καθώς επίσης και ένα κείμενο μεταφρασμένο για μετανάστες/τριες.




ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/ΜΟΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΜΜΜ


Συνελεύσεις γειτονιών, στέκια, αναρχικές ομάδες, καταλήψεις από Αθήνα και Πειραιά




 

Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Πείρα(γ)μα, τεύχος 26





πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το τεύχος σε pdf
 

Κυκλοφόρησε το 26ο τεύχος του πειρά(γ)ματος και μοιράζεται στους δρόμους και στα σχολεία των περιοχών μας. Το έντυπο μπορείτε να το βρείτε σε μορφή pdf κατεβάζοντάς το από το παραπάνω link αλλά και σε έντυπη μορφή στο Ρεσάλτο.

Το Πείρα(γ)μα
peiragma@hotmail.com
[πειρα(γ)ματική πρωτοβουλία ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης από το Ρεσάλτο]