Κυριακή 24 Απριλίου 2016

"Μετανάστευση, προσφυγιά και εργασία" - πρωτοβουλιακή έκδοση, Απρίλιος 2016




Η μετάφραση του «Wanderung, Flucht und Arbeit» των Wildcat δεν έρχεται να καλύψει κάποιου είδους κενό στην πολιτική βιβλιογραφία, αλλά να αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο κατεδάφισης της κυρίαρχης αφήγησης και των έμπρακτων βεβαιοτήτων των όποιων φορέων της. Οι εν λόγω φορείς ανακηρύσσουν (ξανά) τις ανάγκες του γερμανικού καπιταλισμού ως την αρχή και το τέλος της ιστορίας χωρίς να μπαίνουν στον κόπο όχι μόνο να εξηγήσουν τον ρόλο που κλήθηκαν να παίξουν οι πρόσφυγες όσον αφορά την εκεί αναδιάρθρωση όλα αυτά τα χρόνια, τη νομοθεσία για το άσυλο και τον ρόλο που έπαιξαν οι αγώνες τους σε όλα αυτά, αλλά ούτε να διευκρινίσουν συγκεκριμένα ποια μπορεί να είναι η προοπτική επιβίωσης σε μια ευρωπαϊκή βιομηχανική κοινωνία για έναν πρόσφυγα -δηλαδή την προσωποποίηση ενός σώματος, το οποίο δυνητικά περισσεύει και του οποίου η προοοπτική καπιταλιστικής αξιοποίησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκλεισμό σε κέντρα κράτησης και την επέκταση των συνόρων παντού- σήμερα και όχι μιλώντας με την κεϋνσιανή ορολογία της βέβαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης του 1960. Ούτε λόγος φυσικά όσον αφορά την ερμηνεία του γιατί η ίδια η ΕΕ ως κυριαρχικό οικοδόμημα κλονίστηκε περισσότερο από το κλείσιμο των συνόρων, και τις συνέπειες που αυτό είχε στη Συνθήκη Σένγκεν, από ό,τι κατά την περίοδο που συζητιόταν το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Για ελεύθερη ανάγνωση και αποθήκευση, πατήστε εδώ.


Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Παρασκευή 22/4, 8μμ, στο Ρεσάλτο: Ιχνηλατώντας τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό

Την Παρασκευή, 22/4, 8:00μμ στο Ρεσάλτο, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-συζήτηση με την Ομάδα Βιβλιοθήκης της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου με θέμα:

Ιχνηλατώντας τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό:

- "Πόλεις σε κατάσταση πολιορκίας - Η νέα στρατιωτική πολεοδομία"
Βιβλιοπαρουσίαση από την Ομάδα Βιβλιοθήκης της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου

- Η τρέχουσα στρατιωτικοποίηση του λιμανιού και των περιοχών του Πειραιά, οι κοινωνικές αντιστάσεις και η αλληλεγγύη (εισήγηση του Ρεσάλτο)

Για να κατεβάσετε την μπροσούρα "Πόλεις σε κατάσταση πολιορκίας - Η νέα στρατιωτική πολεοδομία", πατήστε εδώ.

 

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Ενημέρωση απο τον αγώνα των έγκλειστων μεταναστριών στο Ελληνικό

Αναδημοσίευση από το μπλογκ των αλληλέγγυων κρατουμένων στα νότια:




Ο αγώνας των έγκλειστων μεταναστριών του κέντρου κράτησης ελληνικού για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους συνεχίζεται. 10 κρατούμενες μετανάστριες συνεχίζουν την απεργία πείνας που ξεκίνησαν στις 13/4, πάρα την τρομοκράτηση και την καταστολή που δέχονται – οι ανθρωποφυλακες τιμωρητικα τους απαγορευσαν τον προαυλισμο.

Σήμερα το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης, από την τερψιθέα προς το κέντρο κράτησης, με την συμμετοχή πολλών συλλογικοτήτων από όλη την Αθήνα. Περισσότερα από 300 άτομα φωνάξαμε συνθήματα, μοιράσαμε κείμενα και πετάξαμε τρικάκια στις γειτονιές όπου πέρασε η πορεία. Έξω από το κέντρο κράτησης ενώσαμε τις φωνές μας με τις μετανάστριες που φώναζαν για την ελευθερία τους. 4 συντρόφισσες μπήκαν στα κρατητήρια και συνομίλησαν με τις αγωνίστριες μετανάστριες.




Η Ρ. Ντ., η μετανάστρια που ήταν έγκυος και ενώ αιμοραγούσε δεν μεταφέρθηκε εγκαιρα στο νοσοκομείο με αποτέλεσμα να αποβάλει, είναι ακόμα κρατούμενη. Η Σάναα Τάλεμπ, που αντιστάθηκε στην προσπάθεια βίαιης απέλασης της και δικάζεται για αυτό στις 31/5, παραμένει κρατούμενη εδώ και ένα χρόνο και η κράτησή της επεκτάθηκε για άλλους 6 μήνες!

Οι έγκλειστες μετανάστριες του ελληνικού ξεκίνησαν στις 13/4 απεργία πείνας με κύριο αίτημά τους την ελευθερία τους. Η κρισιμότητα του αγώνα τους είναι προφανής. Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους. Καλούμε σε συνέλευση για την συνέχιση των δράσεων αλληλεγγύης, αύριο Κυριακή 17/4 στις 18.00 στο κτήριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο.



αλληλέγγυες/οι

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Παρασκευή 15/4, 8.00μμ. στο ΡΕΣΑΛΤΟ



ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Ο πολιτισμός επιβολής και βίας πάνω στο ανθρώπινο σώμα -που ιεραρχείται στη βάση έμφυλων, σεξουαλικών, βιολογικών, φυλετικών κι άλλων διαχωρισμών- και η διαστολή του όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε κρίση.

τόπος: «ελλάδα» - σώμα: «γυναικείο-θηλυκό»

Έβρου 23 & Ελ. Βενιζέλου, Ταμπούρια-Κερατσίνι
(100μ. από την πλατεία Λαού)



Σάββατο 16/4, 12:00, Πορεία στο κέντρο κράτησης ελληνικού


Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org


 
Στα μέσα Μαρτίου 2016 στα κρατητήρια του Ελληνικού, η Ρ.Ντ. έγκυος μετανάστρια από το Ιράν, αιμορραγεί και ζητάει ιατρική φροντίδα, γνωστοποιώντας στους φύλακές της την κατάστασής της. Αυτοί αμφισβητούν τόσο την εγκυμοσύνη της, όσο και τη σοβαρότητα της αιμορραγίας της. Όταν τελικά η Ρ. μεταφέρεται στο νοσοκομείο ο γιατρός διαπιστώνει ότι έχει αποβάλει και ότι προφανώς θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί νωρίτερα εκεί. Πέρα από την ελευθερία της η Ρ. Ντ. στερήθηκε με απόφαση των μπάτσων και το δικαίωμα να είναι έγκυος, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης το σώματός της. 

Η μαύρη τρύπα των κρατητηρίων του Ελληνικού έχει πλούσιο ιστορικό σε αντίστοιχα περιστατικά. Τον Ιούλιο του 2011 πεθαίνει εκεί υπό «αδιευκρίνιστες συνθήκες» ο 27χρονος Μπάμπερ Χαν, παρότι ήταν γνωστό ότι ήταν άρρωστος και χρειαζόταν ιατρική φροντίδα. Αντίστοιχα περιστατικά έχουν συμβεί και συμβαίνουν σε όλα τα κέντρα κράτησης. Όλα αυτά είναι μόνο το αποκορύφωμα ενός ‘αβίωτου βίου’ που υφίστανται καθημερινά οι μετανάστες/στριες στα κέντρα κράτησης, που αναγκάζονται να ζουν σε βρώμικα κελία, με άθλιο φαγητό, χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό, χωρίς επικοινωνία και ψυχολογική στήριξη. 

Οι μετανάστριες που αντιστέκονται απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, έρχονται αντιμέτωπες με την βίαιη καταστολή και την εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού. Η Σάναα Τάλεμπ, η μετανάστρια που αντιστάθηκε στη βίαιη απέλασή της, και προχώρησε σε απεργία πείνας μαζί με άλλες συγκρατούμενές της για τις συνθήκες που επικρατούν στο Ελληνικό, δικάζεται στις 31/5 για απείθεια και φθορά ξένης περιουσίας και η κράτησή της επεκτάθηκε ήδη στους 12 μήνες χωρίς ενδείξεις ότι θα ελευθερωθεί μετά. 

Τα κέντρα κράτησης, οι τόποι αυτοί όπου βασανίζονται, κακοποιούνται και θανατώνονται μετανάστες και μετανάστριες, όχι μόνο δεν έκλεισαν αλλά αντίθετα αυξάνονται. Ήδη τα hot spot στα νησιά του Αιγαίου μετατράπηκαν σε κλειστά κέντρα κράτησης. Το μέλλον που ετοιμάζει το ελληνικό κράτος για όποια και όποιον δεν έχει χαρτιά περνά μέσα από αυτές τις μαύρες τρύπες. Το μέλλον αυτό δεν μας χωράει! 


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ 

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ 

Αλληλέγγυες/οι των έγκλειστων μεταναστών/στριών

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Ισραήλ: η υπόθεση της Aiden Katri και η έμφυλη καταπίεση υπό στρατιωτική διαχείριση

Αναδημοσίευση από το μπλογκ της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης:

Συχνά αναφέρεται ότι κατά βάση η υποχρεωτική στράτευση, ανεξαρτήτως κράτους, νομιμοποιείται κοινωνικά από τις εκάστοτε κυρίαρχες ιδεολογίες, τις πολεμικές και θρησκευτικές ιδεοληψίες, την πολιτική και κρατική διαχείριση και τους εθνικισμούς. Αυτό που αναφέρεται λιγότερο συχνά είναι ότι όλα τα παραπάνω, και φυσικά η κοινωνική νομιμοποίηση της υποχρεωτικής στράτευσης, αποδυναμώνονται -αν δεν απονομιμοποιούνται- από τις κοινωνικές αντιστάσεις και τις αρνήσεις των καταπιεσμένων. Ειδικότερα, από τις αρνήσεις στράτευσης, και πόσο μάλλον από αυτές που δημοσιοποιούνται και πληθαίνουν ως ανοιχτές και ορατές κοινωνικές ρηγματώσεις. 
 
Ως γνωστόν, η κυριαρχία αντιδράει στις αντιστάσεις με την καταστολή στο ένα χέρι και την αφομοίωση στο άλλο. Έτσι λοιπόν και οι αρνήσεις στράτευσης, είτε θα καταστέλλονται όπου υπερασπίζουν αντιθεσμικά και ρηξιακά τη μορφή και το περιεχόμενό τους, είτε θα αφομοιώνται στο πνιγηρό και εκφυλιστικό θέατρο των απαλλαγών στράτευσης, κυρίως λόγω «ψυχικής υγείας», επανοηματοδοτώντας και κακοχωνεύοντας τις κοινωνικές αρνήσεις στο κανονιστικό περιθώριο που κατασκευάζει η επιστήμη της (ψυχ)ιατρικής – σε ένα περιθώριο όπου καθημερινά καταστέλλονται και δολοφονούνται αμέτρητες ζωές και συνειδήσεις. 

H Aiden Katri είναι μία νεαρή διεμφυλική από το Ισραήλ, η οποία υποχρεούται -όπως κάθε υπήκοος του ισραηλινού κράτους- διετούς στρατιωτικής θητείας. Ο ισραηλινός στρατός (IDF) έχει μία διόλου μικρή εμπειρία από τέτοιες υποθέσεις, καθώς στο Ισραήλ οι έμφυλες διακρίσεις, οι έμφυλοι διαχωρισμοί καθώς και οι αγώνες ενάντιά τους αποτελούν μια διαχρονική συνθήκη με κοινωνική και ατομική διάσταση. Ωστόσο, καθώς οι κοινωνικές αυτές αναφορές μπροστά στην υποχρεωτική στράτευση ακολουθούν κατά βάση ιδιωτικές και θεσμικές διεξόδους ώστε να αποφευχθεί η στρατιωτική θητεία, η απαλλαγή στράτευσης έμοιαζε ως ικανοποιητική και επαρκής θεσμική δίοδος. Για ακόμα μία φορά όμως, οι αρνήσεις ξεγυμνώνουν τις κυρίαρχες ιδεολογίες όταν ταρακουνούν τα «αυτονόητα» μίας επίπλαστης κανονικότητας, πόσο μάλλον αυτής των βιολογικών και κοινωνικών φύλων. Μπροστά στην εύκολη διέξοδο της απαλλαγής στράτευσης, η οποία θα αναπαρήγαγε αυτούσια και θα ενδυνάμωνε όσα την καταπιέζουν, η Aiden επέλεξε να αρνηθεί δημόσια τον IDF, και να υπερασπιστεί το σώμα και τον λόγο της έτσι όπως η ίδια τα βιώνει, από την πλευρά των καταπιεσμένων.

Η Aiden Katri στα τέλη Μάρτη 2016 παρουσιάζεται με αλληλέγγυους/ες στο ισραηλινό στρατοδικείο, το οποίο θα την καταδικάσει στην πρώτη της φυλάκιση σε αντρικές στρατιωτικές φυλακές, παρά το ότι στο Ισραήλ υπάρχουν και γυναικείες στρατιωτικές φυλακές.


Ακολουθεί απόσπασμα της δήλωσής της, δικής μας μετάφρασης, που βρήκαμε διαδικτυακά

Aiden Katri 

Ο στρατός είναι ένα πατριαρχικό σώμα που διαιωνίζει στους νέους την ασυμμετρία μεταξύ αντρών και γυναικών. Μπορούμε να το δούμε αυτό μέσω των έμφυλων ρόλων στον στρατό – έμφυλοι ρόλοι για τις γυναίκες όπως μία γραμματέας, και για τους άντρες όπως ένας μάχιμος πολεμιστής. Η στρατιωτική θητεία διαιωνίζει την αρρενωπή καταπίεση των νέων αντρών και γυναικών στο Ισραήλ, όπως επίσης και την ιεραρχία στην κρατική ηγεσία καθώς ο στρατιωτικοί ηγέτες γίνονται συνάμα πολιτικοί ηγέτες. Αρνούμαι να πάρω μέρος σε έναν μηχανισμό που φτιάχνει «αρρενωπές» συμπεριφορές όπως η επιθετικότητα και η βία, ένα διαβατήριο για την κοινωνική ελίτ.
Ως κάποια που πιστεύει στην ισότητα των φύλων, δεν μπορώ να αγνοήσω την ανισότητα σε άλλα ζητήματα. Οι Άραβες και οι Εβραίοι ζουν σε αυτήν τη χώρα σαν δύο διαφορετικές τάξεις. Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι ζουν κάτω από δύο ξεχωριστά νομικά συστήματα. Θα ήταν οξύμωρο να παλέψει κανείς για τη δικαιοσύνη μέσα σε ένα πλαίσιο αδικίας. Μάχομαι ενάντια στην καταπίεσή μου –την έμφυλη καταπίεσή μου ως μία τρανς (διεμφυλική) γυναίκα και την εθνοτική μου καταπίεση ως μία Mizrahi Εβραία, και αν αποστρέψω το βλέμμα μου στην καταπίεση ενός άλλου λαού, αυτό θα ήταν υποκρισία. 
Συμμετείχα στις διαδηλώσεις της Παρασκευής στο Παλαιστινιακό χωριό του Bil’in για να διαμαρτυρηθώ ενάντια στην κλοπή των εδαφών του χωριού από την ανάπτυξη των γειτονικών αποικιών, και είδα το βίαιο, ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά. Όταν ο στρατός δεν επιτρέπει στους κατοίκους να διαμαρτυρηθούν νόμιμα, καθώς ρίχνει δακρυγόνα σε ηλικιωμένους, παιδιά, άντρες και γυναίκες που προσπαθούν να διαμαρτυρηθούν, δεν μπορώ παρά να νοιώσω ντροπή. Για τους στρατιώτες, θα μπορούσε να μοιάζει με ένα παιχνίδι που παίζουν στον υπολογιστή, αλλά στην πραγματική ζωή υπάρχουν πραγματικά θύματα. 

Για τα θύματα αυτά στέκομαι και λέω όχι! Είναι η στιγμή για μία συμμαχία των θυμάτων της καταπίεσης. Της σωβινιστικής, της εθνοτικής, της ρατσιστικής, της εθνικιστικής. Όλες μας υποφέρουμε από τον ρατσισμό και τη βία γύρω μας, ας σταθούμε μαζί και ας αρνηθούμε να συμμετέχουμε σε αυτά. 

Η Aiden Katri, από τα τέλη Μαρτίου οδηγήθηκε (και θα οδηγηθεί αρκετές φορές ακόμα) στη φυλακή για την επιλογή της να ορθώσει τις αρνήσεις της ενάντια στον ισραηλινό στρατό και να συνενώσει την καταπίεσή της πάνω στην έμφυλη ταυτότητά της με τις διάφορες άλλες καταπιέσεις που βρίθουν στην περιοχή κάτω από έναν κοινό παρονομαστή: το κράτος, το κεφάλαιο, τον στρατό, την πατριαρχία και τον πολιτισμό των τοιχών και των διαχωρισμών. 

Η αλληλεγγύη θα είναι και πάλι αυτή που θα διαπεράσει την καταστολή και τους τοίχους των φυλακών και των σωμάτων. 

Υ.γ: Στα «καθ’ ημάς», το Ι5 συνδράμει στον να παραμένει αόρατη η καταπίεση του ελληνικού στρατού πάνω σε διεμφυλικούς/ες, ομοφυλόφιλους, αμφισεξουαλικούς κ.ο.κ. Μέχρι οι αρνήσεις -μαζί με την κοινωνική πραγματικότητα- να γίνουν ορατές και να σπάσουν τις έμφυλες βιτρίνες της πατριαρχίας, ο ελληνικός στρατός μπορεί να επιχαίρεται των δεδομένων του ιδεοληψιών.


Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Λέσβος: Τα σύνορα είναι πόλεμος

Αναδημοσίευση από το μπλογκ της ομάδας ενάντια στα κέντρα κράτησης "Musaferat":






Το σάββατο 02/04 η ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat με τη βοήθεια συντρόφων-ισσων ανάρτησε γιγαντοπανό (60 τ.μ.) σε εγκαταλελλημένο πρωην βιομηχανικό κτήριο στην βόρεια είσοδο της πόλης.

Τα σύνορα είναι πόλεμος
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών
 
 

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Παρασκευή 8/4, στις 8μμ: Προβολή - Συζήτηση για τις αόρατες διαδρομές των μεταναστών


Στις 8/4, στο πλαίσιο των Παρασκευών του Απριλίου, θα προβληθεί το βίντεο:  
"Εκεί που η θάλασσα τελειώνει", ένα μακρύ ταξίδι χωρίς λόγια για τους "αγνοούμενους" των αόρατων διαδρομών.
(διάρκεια 40:14)
 

Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Παρασκευές στο Ρεσάλτο, Απρίλης 2016, 8:00μμ


παλεύοντας ενάντια σε κάθε εξουσία
για να γκρεμίσουμε κάθε περίφραξη
που εγκλωβίζει τη μετακίνηση
που οριοθετεί το σώμα
που απομονώνει την αλληλεγγύη
για να γίνουν οι αόρατοι ορατοί



  • Παρασκευή 08/04, 8μμ
Προβολή-Συζήτηση: "Εκεί που η θάλασσα τελειώνει", ένα μακρύ ταξίδι χωρίς λόγια για τους "αγνοούμενους" των αόρατων διαδρομών.
(διάρκεια 40:14)


  • Παρασκευή 15/04, 8μμ
Εκδήλωση-Συζήτηση: Ο πολιτισμός επιβολής και βίας πάνω στο ανθρώπινο σώμα -που ιεραρχείται στη βάση έμφυλων, σεξουαλικών, βιολογικών, φυλετικών κι άλλων διαχωρισμών- και η διαστολή του όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε κρίση.
τόπος: "ελλάδα" - σώμα: "γυναικείο/θηλυκό"



  • Παρασκευή 22/04, 8μμ
Εκδήλωση-Συζήτηση: Ιχνηλατώντας τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό

- "Πόλεις σε κατάσταση πολιορκίας - Η νέα στρατιωτική πολεοδομία"
Βιβλιοπαρουσίαση από την Ομάδα Βιβλιοθήκης της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου

- Η τρέχουσα στρατιωτικοποίηση του λιμανιού και των περιοχών του Πειραιά, οι κοινωνικές αντιστάσεις και η αλληλεγγύη (εισήγηση του Ρεσάλτο)