Για την αντιρατσιτική-αντιφασιστική πορεία στη Νίκαια στις 5/7

Νίκαια, απόγευμα Πέμπτης 5 Ιούλη, πολλές εκατοντάδες άνθρωποι, πορευτήκαμε για μιάμιση ώρα ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις και απειλές, ενάντια στο φασισμό και τις νεοναζιστικές συμμορίες, χωρίς διαχωρισμούς σε έλληνες και ξένους, ντόπιους και μετανάστες. Στις γειτονιές της προσφυγιάς και των αγώνων, της φτώχειας και της αξιοπρέπειας, η αντίσταση, η αλληλεγγύη και το πιο γλυκό «μπαστάρδεμα» συνεχίζονται.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι

Τι είναι ο ολοκληρωτισμός και ποιες οι αιτίες του;

Στην Ελλάδα του μνημονίου, η πολιτική τάξη, αμήχανη μπροστά στα νέα καθήκοντα που της επέβαλαν και μπροστά στο φάσμα μιας πρωτοφανούς αμφισβήτησης της εξουσίας της, αποφάσισε να γεννήσει «το αβγό του φιδιού». Βλέποντας πως το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας έπαψε μέσα στην κρίση να πιστεύει τα παραμύθια της, βλέποντας πως, παρά την πρωτοφανή προπαγάνδα των δελτίων ειδήσεων, δεν κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο για τη δικαιοσύνη των μέτρων, για την ανάγκη των μνημονίων, αποφάσισαν να τον στρέψουν άλλου. Παρουσίασαν τους μετανάστες σαν το νέα μεγάλο πρόβλημα σαν «αυτούς που μας παίρνουν τις δουλειές». Το σύνθημα «γίναμε μετανάστες στο τόπο μας» των φασιστών είναι παντελώς ανόητο. Γιατί πλέον, αφού μας αφαίρεσαν κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα που είχαμε τα τελευταία χρόνια μας καταδίκασαν σε χρόνια φτώχεια, βία και ανασφάλεια, απλά και μόνο για να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί, σαν σκλάβοι, με φόβο, χωρίς δικαιώματα. Με άλλα λόγια, για να δουλεύουμε σαν μετανάστες. Για αυτό και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είμαστε όλοι μετανάστες!

Ο ολοκληρωτισμός αγαπάει τις κρίσεις. Κάθε φορά που «λεφτά δεν υπάρχουν» και οι πολιτικές υποσχέσεις πέφτουν στο κενό ο λαός τρομάζει. Πρέπει να τρομάζει. Για να κυνηγήσει λυσσασμένα το μετανάστη, την οροθετική πόρνη, το ζητιάνο, τον τσιγγάνο, τον Εβραίο. Για να πάρει, εν τέλει, τη θέση του στην κοινωνική πυραμίδα. Τι είναι τελικά ολοκληρωτισμός; Κάποιοι είπαν πως είναι το να μας στερούν την ελευθερία της έκφρασης. Ο ολοκληρωτισμός αντίθετα μπορεί να σταθεί και με «ελευθερία έκφρασης». Αρκεί κράτος και οικονομία να γίνουν ένα. Αρκεί ένας συνολικός ηγεμόνας να παίρνει το σύνολο των αποφάσεων, να έχει στα χέρια του το σύνολο των μέσων. Μόνο ένας ηλίθιος θα έκανε σήμερα χούντα με τανκς, όταν διαθέτει τόσο κανάλια. Κάποιοι είπαν πως ο ολοκληρωτισμός είναι η απουσία λογικής. Και όμως, ο ολοκληρωτισμός βασίζεται στην αποθέωση της ορθολογικότητας του μέσου, στην εργαλειακή λογική, στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», σε αυτή τη λογική που θέλει να λειτουργούν όλα με στρατιωτική πειθαρχεία χωρίς παρεκκλίσεις. Κάποιοι είπαν πως ολοκληρωτισμός βασίζεται στους διεστραμμένους και αιμοβόρους ψυχοπαθείς. Και πάλι έκαναν λάθος. Όπως μας αποκάλυψε η Άρεντ, ολοκληρωτισμός είναι η «απόλυτη κοινοτοπία». Οι αξιωματικοί των ες-ες ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που έκαναν το καθήκον τους χωρίς να σκεφτούν, που κοιτούσαν απλώς τη δουλειά τους. Ο Κώστας Παπαϊωάννου, τη δεκαετία του '30, έδειξε πως το εργοστάσιο είναι το «σύγχρονο σχολείο το ολοκληρωτισμού». Ο Τσάπλιν το παρουσίασε χαρακτηριστικά στους «Μοντέρνους Καιρούς». Σήμερα, μας λέει ο Αγκάμπεν, το κυρίαρχο παράδειγμα είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ένας φράχτης που χωρίζει τους υγιείς από τους αρρώστους, τους εργαζόμενους από τους ανέργους, που δημιουργεί ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης για μετανάστες, στρατόπεδα εργασίας. Ένας φράκτης που «διασφαλίζει» τα φανταστικά συμφέροντα του μικροαστού από το φτωχό, του φτωχού από τον πιο φτωχό, του πιο φτωχού από τον μετανάστη, του μετανάστη από τον μετανάστη χωρίς χαρτιά. Απομονωμένοι από το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να συγκολλήσει μια κοινωνία, την αλληλεγγύη λέγαμε παλιά, την κοινωνική φιλία έλεγε ο Αριστοτέλης, οι άνθρωποι γινόμαστε αγρίμια που βγάζουν ο ένας τα δόντια του στον άλλο, περισσότερο φοβισμένοι παρά αιμοσταγείς. Ας μην έχουμε αμφιβολίες: Ο καπιταλισμός και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του είναι έτοιμοι να μας οδηγήσουν στον φασισμό ή στον μαζικό αφανισμό ενός πολέμου για να γλυτώσουν. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Απέναντι σε αυτούς που μας ζητούν να φτιάξουμε δήθεν δημοκρατικά και αριστερά μέτωπα ενάντια στο φασισμό, ξεχνώντας τα ταξικά γυαλιά μας, αντιπαραθέτουμε τα λόγια του Ντουρούτι: «Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια».

αναδημοσίευση από το blog αντιστροφή προοπτικής (και πιο συγκεκριμένα από το άρθρο ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ)