Διήμερο εκδηλώσεων της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου, με θεατρικές παραστάσεις και συζήτηση, στις 16 & 17/12, 7.00μμ, στο πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα Μερκούρη", στην Αμφιάλη

Το κείμενο που μοιράζεται μαζί με τις αφισοκολλήσεις:

ακηδεμόνευτες, αυτοοργανωμένες, αντιφασιστικές,
αντισυστημικές κοινότητες αγώνα,
δημιουργικότητας και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Η εκτέλεση δυο ατόμων της ομάδας περιφρούρησης (δηλαδή επίλεκτων μελών των ταγμάτων εφόδου, τα οποία απευθείας αναγνώρισε ως μέλη της η ναζιστική συμμορία σε αντίθεση με τον Ρουπακιά και τους υπόλοιπους της ομάδας κρούσης στο Κερατσίνι που συνεχίζουν να τους είναι «άγνωστοι») και ο βαρύς τραυματισμός ενός ακόμα, έξω από τα γραφεία της χρυσής αυγής στο Νέο Ηράκλειο, το απόγευμα της Παρασκευής 1 Νοέμβρη, άλλαξε καθοριστικά το τοπίο που είχε δημιουργηθεί μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 17 Σεπτέμβρη στην Αμφιάλη. Το αποτρόπαιο της δολοφονίας του Φύσσα μαζί με τις πολύωρες συγκρούσεις την πρώτη μέρα στο Κερατσίνι, τις μεγάλες κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις του ελλαδικού χώρου, τις πολύμορφες δράσεις ενάντια στον φασισμό, τα δολοφονικά τάγματα εφόδου και τους πάτρωνές τους, είχαν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική «απονομιμοποίηση» των ναζιστών και την απόσυρσή τους στις τρύπες τους. Γεγονός που ήρθε να το φρενάρει και να το θέσει υπό αμφισβήτηση η συγκεκριμένη ενέργεια, προκαλώντας αποστροφή και ερωτηματικά σε τεράστια τμήματα της κοινωνίας καθώς και ερωτηματικά, μούδιασμα, αμηχανία, σύγχυση, αναστάτωση και αναχώματα στον κόσμο του αγώνα. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έθεσε μεγάλα κοινωνικά κομμάτια σε εγρήγορση και κινητοποίηση. Ενώ η εκτέλεση των χρυσαυγιτών καθήλωσε βλέμματα και μυαλά μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης και του υπολογιστή, παρήγαγε όρια και αδιέξοδα.

Η συγκεκριμένη ενέργεια και το «ισοζύγιο αίματος» που επέφερε, σήμανε την έναρξη μιας προσπάθειας θυματοποίησης, εξαγνισμού και επανόδου (με πιο ήπιο προφίλ) της ναζιστικής οργάνωσης. Με καθημερινά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ και σκηνοθετημένες «ψύχραιμες» δηλώσεις των ηγετικών της στελεχών, που δεν είχαν ίχνος θλίψης για τους νεκρούς, σε μια εξόφθαλμη επιβεβαίωση της αντιμετώπισης των «στρατιωτών» τους ως αναλώσιμων. Ταυτόχρονα, ευνόησε την αστικοδημοκρατική «θεωρία των άκρων», που θέλει να εξισώνει την παρακρατική βία με τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις και συγκρούσεις και να κατοχυρώνει τη βία ως μονοπώλιο του κράτους για την επιβολή των επιδιώξεων των εγχώριων και υπερεθνικών, πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Ο ρόλος του κράτους ως εγγυητή της «ασφάλειας των πολιτών», της «κοινωνικής ομαλότητας και ειρήνης» ενισχύθηκε. Ενώ τροφοδοτήθηκε η «στρατηγική της έντασης» και η εκστρατεία διάχυσης του φόβου που έχει εξαπολύσει το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» των τελευταίων ετών μαζί με τους τηλεοπτικούς στυλοβάτες του.

Η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου, που δημιουργήθηκε μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ύστερα από ανοιχτό κοινωνικό κάλεσμα στην πλατεία Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), στην Αμφιάλη, έθεσε εξαρχής ως επιδίωξή της την αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών στις γειτονιές, το ξερίζωμα του φασισμού από τις συνειδήσεις και τις καθημερινές πρακτικές των ανθρώπων, την περιθωριοποίηση των φασιστοειδών, την εξαφάνιση των τραμπούκικων και δολοφονικών ταγμάτων εφόδου. Με τρόπο οριζόντιο, ισότιμο, συλλογικό, αντιιεραρχικό. Με κατανόηση του φασισμού ως την ακραία εκδοχή του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού συστήματος και όχι ως μια ξεχωριστή συγκρότηση, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με δημοκρατικές ψευδαισθήσεις, διαταξικές και διακομματικές συμμαχίες, θεσμικές παρεμβάσεις ή από ένα «αντιναζιστικό» (?!) κατασταλτικό κράτος, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει τέτοιο. Το αντίθετο, οι αστυνομικές, δικαστικές, δημοσιογραφικές μεθοδεύσεις και οι νομοθετικές ρυθμίσεις κατά της ηγεσίας των ναζιστών, θα εφαρμοστούν προοπτικά κατά κύριο λόγο στον κόσμο του αγώνα.

Με αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτή την προσέγγιση και αυτές τις στοχεύσεις, η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου, διοργάνωσε «ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει» τοπική διαδήλωση από την πλατεία Νίκης (Αμφιάλη) στην πλατεία Λαού (Ταμπούρια) την Παρασκευή 11/10, αντιφασιστικά γκράφιτι και στένσιλ στους τοίχους του πρώην εργοστασίου Καχραμάνογλου την Κυριακή 13/10 και αντιφασιστικό τουρνουά μπάσκετ στο γηπεδάκι της Βλαχέρνας το Σάββατο 19/10. Κάλεσε, επίσης, με το antifa league (antifaleague.espivblogs.net), την πρώτη αγωνιστική του αντιφασιστικού ποδοσφαιρικού τουρνουά, στο πάρκο Σελεπίτσαρι την Κυριακή 8/12, μαζί με συλλογική κουζίνα οικονομικής ενίσχυσης στον διαδηλωτή Γαβριήλ Α. που τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα στο ένα του μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου διμοιρίας των ΜΑΤ, στη συγκρουσιακή πορεία δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Κερατσίνι, την επόμενη μέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Οι συλλογικές διαδικασίες, αποφάσεις και δράσεις της αυτόνομης αντιφασιστικής συνέλευσης Κερατσινίου βρίσκονται μακριά -από- και ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης. Είτε αυτή αναφέρεται σε τοπικούς αρχοντίσκους, δημοτικές παρατάξεις, θεσμικούς φορείς, κομματικά και κυβερνητικά επιτελεία, κρατικούς, μιντιακούς και παρακρατικούς μηχανισμούς. Είτε αφορά σε «πεφωτισμένες ηγεσίες», «ειδικούς» της πολιτικής, των κοινωνικών υποθέσεων ή της βίας, αυτόκλητους σωτήρες ή τιμωρούς. Στην κατεύθυνση αυτή, προχωράμε στη διοργάνωση ενός διημέρου τοπικών εκδηλώσεων, με θεατρικές παραστάσεις και συζήτηση, ενάντια στην ανάθεση και την απάθεια, ενάντια στους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις, ενάντια στον φασισμό και τον φόβο. 

για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση

αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου 

το κείμενο έτσι όπως έχει στηθεί σε μορφή τετρασέλιδου:

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας