Όταν οι στρατοί στήνουν στα σύνορα νέους ομαδικούς τάφους
Ο ελληνικός στρατός και σύσσωμο το
ελληνικό κράτος πρωτοστατούν ως “πορτιέρηδες” της Μεσογείου, στους
ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς ενάντια σε πρόσφυγες/μετανάστες. Φράκτες, υγροί
τάφοι και στρατόπεδα-φυλακές είναι η άλλη όψη της σταθερής εδώ και πολλά
χρόνια συνδρομής του ελληνικού στρατού στις πολεμικές επιχειρήσεις
των δυτικών κρατών και των νατοϊκών συμμάχων, σε ολόκληρες ζώνες του
πλανήτη όπως η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική.
Η άρνησή τους είναι σύγκρουση με τον οργανωμένο θάνατο
Την ίδια στιγμή που οι
πρόσφυγες/μετανάστες αναζητούν καταφύγιο στον “ευρωπαϊκό παράδεισο”
προσπερνώντας τα “πολιτισμένα” συρματοπλέγματα και αψηφώντας τα
κανόνια των ευρωπαϊκών στρατών που βρίσκουν μπροστά τους, ένας
χρηστικός και εκ του πονηρού ανθρωπιστικός μηχανισμός έρχεται να
διαχειριστεί με στρατιωτικούς και πάλι όρους τα αποτελέσματα των πολέμων
τους. Εξάλλου, όπως καμώνονται με περίσσιο θράσος και υποκρισία οι
θιασώτες των παγκόσμιων δογμάτων “ασφαλείας”, οι πόλεμοί τους εκτός από
“δημοκρατικοί” είναι και “ανθρωπιστικοί”.
Η ολική άρνηση στράτευσης στέκεται όχι
μόνο ενάντια στη βαρβαρότητα των συνόρων και της στρατιωτικής
διαχείρισης πληθυσμών αλλά και ενάντια στις χακί και ανθρωπιστικές δομές
των κρατών και των στρατών τους.
Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Χάρη Ρίτσιο
Που δικάζεται σε 2ο βαθμό, μετά από
επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές διώξεις και κατασταλτικά οικονομικά
πρόστιμα, για την επιλογή του να απαρνηθεί και να εναντιωθεί στον κόσμο
των στρατοπέδων και του διαρκούς πολέμου, προκειμένου να αγωνιστεί για
έναν κόσμο χωρίς σύνορα, έθνη, κράτη, θρησκευτικούς και φυλετικούς
διαχωρισμούς.
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης
Στρατοδικείο Ρουφ (Π. Ράλλη 1 & Πειραιώς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου