Πρόσω ολοταχώς

2,5 μήνες σιγής στο blog ήταν πολύ. Δεκτό. Ήταν όμως ένας αναγκαίος και απαραίτητος χρόνος συλλογικού και ατομικού αναστοχασμού και ανασυγκρότησης, γιατί πολλά ήταν επίσης αυτά που συνέβησαν την προηγούμενη χρονιά. Από την αντιεκλογική καμπάνια του στεκιού τον περσινό Σεπτέμβρη (ενόψει τότε εθνικών εκλογών) μέχρι τη διοργάνωση της πορείας στη Νίκαια στις 17 Οκτώβρη 2009, μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν από βασανιστήρια και ηλεκτροσόκ στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, τις πέτρες προς το τμήμα, την επίθεση των ΜΑΤ, την δίωξη 8 διαδηλωτών (οι 5 με τον κουκουλονόμο), την διήμερη κατάληψη του δημαρχείου Νίκαιας, την τετραήμερη κατάληψη της Πρυτανείας Αθηνών και την εκδήλωση συμπερασμάτων και απολογισμού στις 27 Νοέμβρη. Από την εισβολή στο ΡΕΣΑΛΤΟ στις 5/12, μια μέρα πριν τις διαδηλώσεις μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε, την αυθόρμητη πορεία προς το στέκι λίγη ώρα αργότερα αλληλέγγυων συντρόφων και συντροφισσών με 3 ασφαλίτικα αναποδογυρισμένα, την παράλληλη κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου και την βίαιη εκκένωσή του με 42 συλλήψεις, μέχρι το τριήμερο αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης που ακολούθησε την εισβολή (πορεία, συλλογικό γλέντι, συζήτηση) και τη συγκινητική ανταπόκριση που υπήρξε στο μάζεμα των χρημάτων για τις δυσθεώρητες εγγυήσεις που μας επέβαλαν. Από το διήμερο εκδηλώσεων για την καπιταλιστική κρίση και το νέο αντι-μεταναστευτικό νομοσχέδιο και κατόπιν τις προβολές ιστορικών ντοκιμαντέρ για τη μνήμη των αγώνων, μέχρι τις πολύμορφες διαδοχικές παρεμβάσεις λόγου και δράσης γύρω από το ζήτημα της κρίσης από τη συνέλευση εξεγερμένων στις περιοχές μας (μαζικές αφισοκολλήσεις και μοιράσματα κειμένων, πανό και τρικάκια, μηχανοκίνητη πορεία στον άξονα των περιοχών μας, συγκεντρώσεις σε πλατείες με ταμπλό, έντυπο υλικό, προβολές video, ανοιχτή συλλογική αχρήστευση ακυρωτικών μηχανημάτων σε λεωφορεία των περιοχών μας μαζί με μοίρασμα κειμένου στους επιβάτες και τους περαστικούς το οποίο πρότασσε την κοινωνική στάση πληρωμών). Ανάμεσα σε όλα αυτά και η συλλογική κάθοδός μας στις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις ενάντια στα νέα αντικοινωνικά μέτρα, η ορμητική πορεία της 5ης Μάη και η άδοξη κατάληξή της με τον τραγικό θάνατο από ασφυξία 3 τραπεζοϋπαλλήλων, η συμμετοχή μας σε κεντρικές διαδικασίες και δράσεις ενάντια στην κρατική καταστολή, τον ρατσισμό, την παρακρατική θρασυδειλία και για την αλληλεγγύη σε φυλακισμένους αγωνιστές. Μια χρονιά πλούσια σε δράσεις, σε κατασταλτικές επιχειρήσεις και μεθοδεύσεις, σε κοινωνικό ανταγωνισμό, σε κυριαρχική επιθετικότητα, σε διδάγματα.

Στο διάστημα που ακολουθεί, η επίθεση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας -εγχώριας και διεθνούς- θα συνεχιστεί με εντατικότερους όρους, η υποδούλωση και η λεηλασία θα βαθύνουν ακόμα περισσότερο, τα δελτία ειδήσεων και οι πρωτοκλασάτοι δημοσιογράφοι θα έχουν εξόφθαλμα πια το ρόλο του γραφείου τύπου της πολιτικής διαχείρισης, η αστυνομία θα περιφρουρεί την ανέχεια με περιπολίες και κάθε είδους μπάτσους σε κάθε γωνία, οι κοινωνικές αντιδράσεις, η παραβατικότητα, η επιθετικότητα και μαζί η καταστολή θα θεριέψουν και το στοίχημα θα παιχτεί στον προσανατολισμό της κοινωνικής οργής εναντίον του καθεστώτος και όχι στο εσωτερικό των καταπιεσμένων, στη συνειδητοποίηση του κοινού εχθρού και στην αναγνώριση των κοινών πεδίων αγώνα κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» που μόνο η κυριαρχία επιθυμεί διακαώς. Αυτό που θα συμβαίνει θα είναι μια διαρκής αλληλοσυμπλήρωση και εναλλαγή ανάμεσα στους προπαγανδιστικούς-χειραγωγικούς μηχανισμούς και τις δυνάμεις καταστολής, ανάμεσα στο δημοσιογραφικό οχετό και το «κοινωνικό έργο» της αποκατάσταση της τάξης των ένστολων ανδρείκελων. Στο πλαίσιο μάλιστα της προετοιμασίας του για την αντιμετώπιση κοινωνικών εκρήξεων το καθεστώς ψήφισε στο θερινό τμήμα της βουλής, στα τέλη Αυγούστου, εντελώς στα μουλωχτά, την ποινική διεύρυνση της χρήσης του τρομονόμου μέχρι και για επιθετικές ενέργειες πλήθους που εκδηλώνονται π.χ. σε πορείες (με την διεύρυνση του ορισμού της "οργανωμένης εγκληματικής ομάδας") ενώ σκοπεύει να ποινικοποιήσει ως οπλοκατοχή μέχρι και την κατοχή σφεντόνας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και στη βάση του Καλλικράτη (του νέου διοικητικού χάρτη του κράτους που συγκεντροποιεί ακόμα περισσότερο την εξουσία) θα πραγματοποιηθούν οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές του Νοέμβρη και όλοι οι θεσμικοί παράγοντες φαίνεται να αγωνιούν για το αναμενόμενο μεγάλο ποσοστό αποχής.

Αυτά τα δεδομένα επεξεργαζόμαστε αυτό το διάστημα στο στέκι, μαζί με τις επόμενες κινήσεις για την άρση της δικαστικής μας ομηρίας (παρουσία την 1η & 16η κάθε μήνα στο τμήμα και απαγόρευση εξόδου από την χώρα), την προετοιμασία της αντιεκλογικής μας καμπάνιας ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοέμβρη καθώς και την οργάνωση βραδιών αυτομόρφωσης με θεματικές ενότητες συζητήσεων, προβολών κλπ. Παράλληλα, η συνέλευση εξεγερμένων από τις περιοχές μας (στην οποία συμμετέχουμε) επεξεργάζεται τη συγκρότηση ανοιχτών υποδομών συντροφικότητας, χαριστικότητας και αλληλεγγύης (συντροφική κουζίνα, χαριστικό παζάρι κ.α), τη συνέχιση των παρεμβάσεων λόγου και δράσης γύρω από το ζήτημα της κρίσης και την ενίσχυση τόσο της ανοιχτότητάς της ως διαδικασία όσο και της πολύμορφης κοινωνικής της απεύθυνσης.

Οι ατομικές και συλλογικές «μηχανές» προθερμαίνονται και είναι έτοιμες. Αυτενέργεια και αυτοοργάνωση, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη, ρήξη και σύγκρουση. Πρόσω ολοταχώς!