Γράμμα του Α. Κυριακόπουλου από τις φυλακές Κορυδαλλού

Πέντε μήνες μετά τα σημαδιακά γεγονότα του Δεκέμβρη και τις μαζικές συλλήψεις, έξι παραμένουμε αιχμάλωτοι στα νύχια του κράτους.

Πρόσφατα μάλιστα, το επονομαζόμενο «κράτος δικαίου» και οι εντολοδόχοι του αποφάσισαν την παράταση της προφυλάκισής μου θεωρώντας ότι προέχει η εξουδετέρωση του ατόμου μου, της «εγκληματικής» μου δραστηριότητας και πάνω από όλα η προστασία της κοινωνίας χαρακτηρίζοντάς με ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο και φανατισμένο. Κοινώς με χαρακτήρισαν εχθρό της κοινωνίας. Εχθροί της κοινωνίας είναι όμως όλοι αυτοί που με βάσει την στυγνή δολοφονία του συντρόφου Αλέξη Γρηγορόπουλου προσπάθησαν να καταστείλουν το κοινωνικό φαινόμενο της βίαιης εξέγερσης του Δεκεμβρίου που επακολούθησε. Με αλόγιστη χρήση δακρυγόνων σε βαθμό βασανιστικό, ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, εύκολες προφυλακίσεις. Ούτως ή άλλως είναι γνωστό ανά τα χρόνια ότι οι μπάτσοι, ειδικά στις πορείες αναρχικών, εξαπολύουν χημικό πόλεμο με το παραμικρό έτσι ώστε να βασανίζουν τον κόσμο. Παρόλη την άγρια καταστολή, η διάχυτη εξεγερτική βία τις μέρες και τις νύχτες του Δεκέμβρη αλλά και όσα συνεχίζουν από τότε ως τώρα δείχνουν ότι η φωτιά που άναψε δεν λέει να σβήσει. Εξάλλου η δολοφονία του Αλέξη αποτέλεσε την αιτία αλλά ταυτόχρονα και την αφορμή για το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής.

Ιδιαίτερο ρόλο όπως πάντα ανέλαβαν και τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. τα καθίκια οι δημοσιογράφοι με το να φτάνουν την προπαγάνδα σε όρια ξεφτίλας μιλώντας μετά την κρατική δολοφονία του Αλέξη για τις εκτεταμένες καταστροφές σε όλη την Ελλάδα και ότι η αστυνομία δεν έκανε καμία σύλληψη. Επίσης δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι όσοι προφυλακιστήκαμε για την εξέγερση έχουμε ίδιες κατηγορίες. Η γραμμή από το κράτος ήταν καρμπόν σχεδόν για όλους.

Μέσα στη φυλακή ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός. Κυρίως όταν είσαι υπόδικος επικρατεί μια μόνιμη αβεβαιότητα καθώς ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ακριβώς πότε θα αποφυλακιστείς. Αυτή η κατάσταση σίγουρα δημιουργεί ψυχολογική φθορά. Όπως επίσης το να είσαι έγκλειστος μέσα σε ένα κελί 9 τετραγωνικών με τέσσερα άτομα 14 ώρες την ημέρα παρά την θέλησή σου όταν τα κελιά υποτίθεται ότι είναι μόνο για ένα άτομο. Πόσο μάλλον όταν οι σχέσεις συντροφικότητας ή ακόμα και απλά κατανόησης σπανίζουν, όπως και έξω από τα κάγκελα. Βέβαια υπάρχουν πάντα και αυτοί που επιλέγουν μια αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση.

Ο εγκλεισμός από μόνος του είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος καθημερινός που δέχεσαι από το σύστημα όταν είσαι φυλακή. Μέσα σε όλα αυτά έχεις και τους ανθρωποφύλακες να φέρονται συνήθως απαξιωτικά και ύπουλα στους αγωνιζόμενους κρατούμενους που συμμετέχουν σε αγώνες (απεργίες πείνας, αποχές συσσιτίου, το να διεκδικείς τα έντυπά σου από το καθεστώς λογοκρισίας).Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα σε μια προηγούμενη αποχή συσσιτίου που είχε γίνει για την δολοφονία του Αλέξη όταν μπήκε ο αρχιφύλακας της πτέρυγας μαζί με άλλους ανθρωποφύλακες και απειλούσαν τους κρατούμενους που συμμετείχαν στην αποχή με πειθαρχικές μεταγωγές.

Γενικότερα επικρατεί ένα κλίμα τρομοκρατίας όταν δεν είσαι υποτακτικός μέσα στο σύστημα σωφρονισμού τους. Ούτως ή άλλως η φυλακή είναι σαν ένα μεγάλο χωνευτήρι ψυχών. Αν είσαι δειλός θα σε αλέσει και θα σε κάνει ακόμα πιο δειλό και υποτακτικό, ενώ αν είσαι σκληρός θα σε κάνει ακόμα πιο σκληρό και ψυχρό άτομο. Το κελί πνίγει τον φυλακισμένο. Έξω στην αυλή της φυλακής πλανιέται η ψευδαίσθηση της ελευθερίας... Μέσα σε όλα αυτά όμως τίποτα δεν τελειώνει, ο αγώνας συνεχίζεται.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ

Α. Κυριακόπουλος
Α' Πτέρυγα
Φυλακές Κορυδαλλού