07 Δεκέμβρη στις 20:30 προβολή του "School's out": οι μαθητικοί-φοιτητικοί αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο & το κράτος από την πρωτοβουλία ενάντια στον θεσμό της εκπαίδευσης "το ΠΕΙΡΑ(Γ)ΜΑ"

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε σχολεία των περιοχών μας και αφορά τα 10 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τις μαθητικές αντιστάσεις που ακολούθησαν...

για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf πατήστε εδώ

10 χρόνια από την εξέγερση του 2008. 10 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκoνέα στα Εξάρχεια. 10 χρόνια από γεγονότα που δεν ξεχάσαμε ποτέ, δεν σιωπήσαμε ούτε μια στιγμή για αυτά.

Η μαθητική κοινότητα δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη. Από την επόμενη κιόλας μέρα ξεκίνησαν καταλήψεις σχολείων σε όλη την ελλάδα. Έγιναν σχεδόν 700 καταλήψεις σχολείων και επιθέσεις σε τοπικά αστυνομικά τμήματα.

Μαθητ(ρι)ές ξεσηκώνονται, βγαίνουν στο δρόμο, συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής... διεκδικούν την ζωή τους. Oι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες μας δίνουν, εμπειρίες, για να μπορούμε όταν έρθει η ώρα μας, στην δημιουργικότητα και στις πρωτοβουλίες που θα πάρουμε να είμαστε πιο έτοιμοι-ες για να  σταματήσουμε την κανονικότητα.

Οι καταλήψεις και οι αγώνες του κοντινού παρελθόν ήρθαν, έρχονται και θα έρχονται σε σύγκρουση με το κράτος και τους θεσμούς του. Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα, αλλά είναι το ίδιο του το περιεχόμενο η αμφισβήτηση του νόμου, της ιδιοκτησίας και όχι η συμφιλίωση με το κράτος, το έθνος και τα αφεντικά.

Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008

Μόλις είχα ξεκινήσει να ετοιμάζομαι να κοιμηθώ όταν ένα μήνυμα ξαφνικά φτάνει στο κινητό μου «Καθίκι μπάτσος έφαγε 15 χρόνο παιδί στα Εξάρχεια τώρα». Δίχως δεύτερη σκέψη τρέχω να δω τι γίνεται. Η μάνα μου αποσβολωμένη κοιτάει την τηλεόραση και μόλις με πετυχαίνει να κρυφοκοιτάζω την είδηση την κλείνει κατευθείαν. Αρχίζω και πλημμυρίζω από οργή. Στην πόρτα με περιμένει κλαίγοντας και τρομαγμένη μου ουρλιάζει ότι δεν θα πάω πουθενά. Δεν δίνω σημασία φεύγω. Φτάνω κέντρο είχαν ήδη αρχίσει οι συγκρούσεις. Εγώ κατευθυνόμουν προς την ΑΣΟΕΕ. Εν τέλει φτάνω, βλέπω κόσμο πολύ κόσμο. Άλλοι κλαίνε άλλοι δεν συγκρατούνται από την οργή και κάποιοι ετοιμάζουν μάρμαρα πέτρες μπουκάλια, μυρίζει μπαρούτι είπα από μέσα μου. Άρχισα και εγώ να φτιάχνω τα δικά μου εφόδια μαζί με τους άλλους. Κάποια στιγμή ξεκινάει η συνέλευση. Νιώθω δέος μέσα μου μπροστά στο μεγαλείο της υπόθεσης. Νιώθω ότι και εγώ με τον τρόπο μου γράφω κομμάτι της ιστορίας. Αρχίζουμε και βγαίνουμε στους δρόμους καίμε τα πάντα, τράπεζες, καταστήματα, καίμε και απαλλοτριώνουμε προϊόντα και τα χρησιμοποιούμε για οδοφράγματα. Έρχονται οι μπάτσοι. Ένιωσα πως ξεκινάει ένας πόλεμος, είχε πραγματικά ξεκινήσει η εξέγερση. Θα αναβληθούν οι γιορτές. Τα συνθήματα που ακούγονταν ήταν 

«ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ...ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ».

Δευτέρα 8,9 Δεκέμβρη 2008

Πάω σχολείο μόνος μου σκοπός να σταματήσει η κανονικότητα. Το σχολείο τίθεται υπό κατάληψη. Τσακωνόμαστε με γονείς και καθηγητές. Το πρωί μαθαίνεται ότι περίπου 700 σχολεία είναι κατειλημμένα. Ξεκινάμε αυθόρμητη πορεία για το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Φτάνουμε. Η οργή ξεχειλίζει αρχίζουμε την επίθεση. Άλλοι τρέχουν άλλοι βρίζουν άλλοι από την οργή κλαίνε οι μπάτσοι μας επιτίθενται, φεύγουμε. Το απόγευμα καλείται πορεία μαθητική στο κέντρο. Οι γονείς μας βλέποντας την πραγματική θλίψη και οργή στα μάτια μας μας ακολουθούν σε μια πρωτοφανή συνάντηση δυο διαφορετικών κόσμων. Γονείς και μαθητές μοιραζόμαστε την ίδια διαμαρτυρία. Την επομένη αυτό δεν θα ξαναγίνει όμως η αντίσταση και οι συγκρούσεις είχαν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας οι αναταραχές δεν σταματούσαν. Το πρωί της Τρίτης στο σχολείο μας ρωτούσαν περαστικοί, καθηγητές και καθωσπρέπει πολίτες της γειτονίας γιατί τα κάναμε αυτά. Η απάντηση ήταν γιατί όχι?

ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

το πείρα(γ)μα - πρωτοβουλία ενάντια στο θεσμό της εκπαίδευσης (ρεσάλτο)