ένα σχόλιο για την καταδίκη μιας γυναίκας

[από την πρωτοβουλία του ρεσάλτο ενάντια στο σεξισμό, την πατριαρχία, τους έμφυλους διαχωρισμούς και διακρίσεις]

αφίσα από την πρωτοβουλία θεσσαλονίκης για την υπόθεση της Κορίνθου

“Στις 22 Ιουνίου 2016 το βράδυ, δύο κοπέλες, 17 και 22 χρονών, κάθονταν σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Κορίνθου. Ένας 46χρονος άντρας τις πλησίασε και τους επιτέθηκε. Στην αρχή με σεξιστικές φράσεις κι έπειτα, όταν του ζήτησαν να φύγει, κινήθηκε απειλητικά εναντίον τους. Παραβίασε σωματικά την 17χρονη, πιάνοντάς της το στήθος, και παρά τις προσπάθειες των δυο γυναικών να απομακρυνθούν, εκείνος συνέχισε την επίθεσή του. Η 22χρονη, φοβούμενη ότι αυτός θα βγάλει μαχαίρι, αμύνθηκε με το μαχαίρι που είχε μαζί της, βρίσκοντάς τον στο θώρακα. Ο άντρας απεβίωσε και οι κοπέλες συνελήφθησαν. Η 22χρονη [...] αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, και παραβίαση της νομοθεσίας για κατοχή και χρήση όπλου, και η 17χρονη που αφέθηκε ελεύθερη 2 μήνες μετά, αντιμετωπίζει την κατηγορία της συνέργειας. […]”

Οι βιαστές δεν είναι κάποια «τέρατα» με «ειδικά», αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά -μορφικά, αισθητικά, ηλικιακά, αντιληπτικά, φυλετικά, σωματικά- ούτε έχουν κάποιες «ειδικές» ιδιότητες… Οι βιαστές δεν οργανώνουν από πριν, σώνει και ντε, έναν βιασμό, τις περισσότερες φορές απλώς κυκλοφορούν πεζή ή με το αυτοκίνητο ή με το μηχανάκι ή απλώς κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι ή βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο…

Οι βιαστές βιάζουν επειδή το σύστημα, τους καλλιεργεί την ισχύ να καθυποτάσσουν και να επιβάλλονται, μέσα από όλους τους θεσμούς. Οι βιαστές βιάζουν και κυκλοφορούν επειδή το σύστημα τους οπλίζει με εξουσιαστικές αφηγήσεις, ιδεολογήματα και νόμους… Οι βιαστές βιάζουν επειδή το επιλέγουν…

Χθες, 27 Σεπτέμβριου 2017, η 22 χρoνη γυναίκα, δικάστηκε στο Ναύπλιο και καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία, σε 15 χρόνια και 4 μήνες.

Ζούμε σε πατριαρχικό σύστημα, ο σεξισμός είναι status quo και η σεξιστική απειλή είναι στοιχείο της καθημερινότητας.

Δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση «απονομής δικαιοσύνης» γιατί ο «Νόμος» είναι πατριαρχικός. Δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση «διατήρησης δημόσιας ασφάλειας» γιατί το κράτος είναι πατριαρχικό και οι δυνάμεις της τάξης του, ανδρώνονται βάσει της Κουλτούρας του Βιασμού και βασανίζουν μέσω αυτής. [Ξεπερνώντας τα όρια της τραγικής ειρωνείας, αλλά αποδεικνύοντας για εκατομμυριοστή φορά του λόγου το αληθές… την ίδια, σχεδόν, στιγμή που η ελληνική δικαιοσύνη στο Ναύπλιο καταδίκαζε την αντιστεκόμενη γυναίκα σε 15 χρόνια κάθειρξη, στη Λάρισα αποφάσιζε να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας άντρας, στρατιωτικός, πατέρας και βιαστής των ανήλικων κοριτσιών και παιδιών «του»].
 

Απέναντι στην καθημερινή σεξιστική βία
επιλογή μας είναι η αυτοάμυνα
επιλογή μας είναι η χειραφέτηση και το μοίρασμα χωρίς ενοχές
επιλογή μας είναι η αλληλεγγύη σε όποια αντιστέκεται 

Λευτεριά στη γυναίκα που κατηγορήθηκε για τον φόνο εκείνου του άντρα που επιτέθηκε σε αυτήν και τη φίλη της
Λευτεριά σε κάθε φυλακισμένη γυναίκα που αντιστάθηκε, με κάθε μέσο, στο βασανιστή ή/και βιαστή της
Λευτεριά σε όσες είναι στα κελιά

μία υπ(ερ)σημείωση:

«Θέλω να επαναλάβω ότι λυπάμαι που η προσπάθεια να αντισταθώ στην επίθεση εναντίον εμένα και της φίλης μου εκείνη τη νύχτα, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του ανθρώπου. Δεν ήθελα να τον σκοτώσω, και λυπάμαι πολύ για αυτό που έγινε. Δεύτερον, θέλω να ευχαριστήσω όλες τις γυναίκες που μου συμπαραστέκονται, και αισθάνομαι δυνατή γι’ αυτό. Τέλος, μου βάζουν 15 χρόνια φυλακή, ενώ εγώ περίμενα μια καλύτερη απόφαση, περίμενα να βγω από τη φυλακή όπου βρίσκομαι εδώ και πολύν καιρό. Θα παλέψω για μια καλύτερη απόφαση».

Αυτά είναι τα λόγια της Π.Α. σε μέλη του Μωβ στα κρατητήρια του Ναυπλίου, λίγο μετά την καταδικαστική απόφαση.