ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
Όσο με παγώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου,
τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου…
… Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές,
καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι
ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι
ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του
ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου…
Από το πρωί της 20ης Δεκέμβρη 2012, από το πρωί που η Κατάληψη Villa
Amalias βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μηντιακής
παραπληροφόρησης ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, αλλά
πυκνός. Είναι χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι μηχανισμοί έννομης
άσκησης βίας έχουν καταφέρει με τα στρατεύματα τους και τις δικαστικές
μηχανορραφίες τους, να κρατήσουν όμηρους 8 συντρόφους και συντρόφισσες
μας, να μας αποσπάσουν τον χώρο μας, το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, να
μας κρατήσουν μακριά από τα 2 κτίρια μέσα στα οποία ζούμε ισότιμα,
εκφραζόμαστε και δημιουργούμε αντί-εμπορευματικά, στήνουμε υλικοτεχνικές
κινηματικές υποδομές και συνδιαμορφώνουμε αυτό-οργανωμένα την Αντίσταση
και τον Αγώνα ενάντια στην Εξουσία και τον «πολιτισμό» της. Κατάφεραν
να μας λαβώσουν αλλά όχι να μας καθηλώσουν. Μέσα σ’ αυτά τα λίγα
μερόνυχτα οι έννοιες της Συντροφικότητας και της Αλληλεγγύης πήραν
μπροστά στα μάτια μας σάρκα και οστά και εκφράστηκαν πλατιά, αυθόρμητα,
συλλογικά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, αλλά και έξω απ’ αυτήν. Αυτή
η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι που μας δίνει τη δύναμη για ν’
αντικρίζουμε την αναγκαιότητα της επανάκτησης ως υλική δυνατότητα της
συλλογικής αποφασιστικότητας μας.
Ο πρωθυπουργός με ιδεασμούς εθνικόφρονα αυτοκράτορα Σαμαράς έδωσε μια
κομβική εντολή καταστολής, ο ομοϊδεάτης σερίφης του Δένδιας μας βάφτισε
«εστία ανομίας» και έστειλε τους έμμισθους πραίτορες του ν’
«αποκαταστήσουν τη νομιμότητα» ενώ οι «κεντροαριστεροί» συγκυβερνήτες
τους μαζί με τον «δημοκράτη» δήμαρχο Καμίνη καμώνονται τους πόντιους
πιλάτους. Οι αναβαθμισμένοι κοινοβουλευτικά νεοναζί και όλο το φασιστικό
σκυλολόι χαίρεται σιωπηλά, βλέποντας τους ένστολους ψηφοφόρους τους να
τους ανοίγουν δρόμο και να καταφέρνουν προσωρινά αυτό που δεν κατάφεραν
τόσα χρόνια όλες οι προηγούμενες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις
εναντίον μας. Megaλοι παπαγάλοι μας βαφτίζουν «βία Αμαλίας», κίτρινες
φασιστοφυλλάδες (όπως η Espresso) μας βαφτίζουν «βίλα των μολότωφ» και
οι Εισαγγελάτοι ονειρεύονται το «τέλος εποχής» μας. Όμως το ξέρουμε και
εμείς το ξέρουν και αυτοί. Η αλήθεια στέκεται ωμή μπροστά στα μάτια όλων
αυτών που θέλουν να δουν: μιλούν για ανομία αυτοί που
ξεφτιλίζουν τους ίδιους τους νόμους τους, αυτοί που στους πλέον
χουντικούς καιρούς της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ» κυβερνούν
με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτοί που για να επιβάλουν την
ταξική αφαίμαξη και το κοινωνικό σφαγείο, την υποτίμηση της εργασίας και
την μαζικοποίηση της ανεργίας, το μπιρ-παρά ξεπούλημα της εναπομείνασας
δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο καθιστούν σε κουρελόχαρτα το
ίδιο το σύνταγμα τους και τις αποφάσεις της «δικαιοσύνης» τους. Μιλούν για κουκουλοφόρους οι απόγονοι των κατοχικών κουκουλοφόρων, των δοσίλογων και των μαυραγοριτών. Μιλούν για στρατηγεία της βίας
αυτοί που ματώνουν και βομβαρδίζουν με χημικά κάθε απεργία και κάθε
διαδήλωση, αυτοί που καταστέλλουν και στοχοποιούν κάθε εργατική
κινητοποίηση, κάθε κατάληψη και αυτό-οργανωμένο χώρο, αυτοί που διώκουν
και ποινικοποιούν κάθε εστία αντίστασης και κάθε φωνή ανυπακοής, αυτοί
που φυλακίζουν φτωχοδιάβολους και αγωνιστές, αυτοί που στοιβάζουν σε
στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που περιφρουρούν
και κανακεύουν τους θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που
επιβάλλουν με τη βία και το ψεύδος, με τον φόβο και το τρόμο τον
κοινωνικό εκφασισμό, την φτωχοποίηση και το ρήμαγμα των ζωής μας. Μιλούν για δημοκρατία αυτοί που εγκαθιδρύουν μ’ ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί Όπως και να βαφτίζουν τα άδεια
μπουκάλια μπύρας, το πετρέλαιο της σόμπας και τα στοιχειώδη μέσα
αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενός ανοιχτού
κοινωνικού-πολιτικού-πολιτιστικού χώρου που εδώ και δεκαετίες έχει γίνει
στόχος πολλών φασιστικών-παρακρατικών δολοφονικών εμπρησμών, επιθέσεων,
μαχαιρωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους τραυματισμούς και υλικές
ζημιές. Άλλωστε όπως και στις τρείς προηγούμενες αστυνομικές εισβολές
που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έτσι και σ’
αυτήν της 20ης Δεκέμβρη τα «ευρήματα» δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε στο
ελάχιστο τις προσδοκίες των αστυνομικών επιτελείων περί «οπλοστασίου»,
«εργαστηρίου παραγωγής μολότοφ» και «κέντρου ναρκομανών». Ότι και αν προπαγανδίζουν, όσο και να γυροφέρνουν την πραγματικότητα, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.
Η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής γι’ αυτό που είναι και για αυτό που κάνει εδώ και 23 χρόνια:
θέλουν να μας σβήσουν από τον χάρτη του κέντρου της αθηναϊκής
μητρόπολης γιατί εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες αντί να είμαστε
δανειολήπτες και ιδιοκτήτες είμαστε καταληψίες, αντί να βολευόμαστε με
την ιδιώτευση και την εξατομίκευση, επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής
αντίστασης και του αδιαμεσολάβητου αγώνα, αντί να συμβιβαζόμαστε με την
ανάθεση, την ιεραρχία και τον ετεροκαθορισμό, δρούμε με βάση την
αυτενέργεια, την ισότητα, τον αυτό-καθορισμό και αποπειρόμαστε την
αυτό-οργανωμένη κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας, αντί να
ακολουθούμε το αστραφτερό τίποτα του (ξεφτι(λι)σμένου πλέον…) life style
και του κέρδους, πραγματώνουμε και προτάσσουμε τον δικό μας αδέσποτο
πολιτισμό της αντί-εμπορευματικής έκφρασης και δημιουργίας, αντί να
παραμυθιαζόμαστε με την «ανάπλαση» και την «ανάπτυξη» του αθηναϊκού
κέντρου, δηλαδή με την επέλαση του κατασκευαστικού κεφαλαίου πάνω στο
σώμα αυτής της μητρόπολης, επιλέγουμε να επισκευάζουμε και να διατηρούμε
στη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια ένα χώρο που τον πονάμε πολύ
περισσότερο απ’ όλους τους υπουργούς, απ’ όλους τους εισαγγελείς, απ’
όλους τους δημάρχους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από την πολυεθνική
φτωχογειτονιά μας γιατί αντί να μοιρολατρούμε για τη χαμοζωή που μας
προσφέρουν, διεκδικούμε στην καθημερινότητα μας τη Ζωή που μας κλέβουν,
αντί να φτύνουμε ρατσιστικό δηλητήριο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους
απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, αντί να κανιβαλίζουμε
τους ακόμα πιο κάτω και να συντασσόμαστε με τους φασίστες, χτίζουμε
στις γειτονιές μας γέφυρες επαφής και συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών,
ανοίγουμε χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, ορθώνουμε αναχώματα
ενάντια στην επέκταση του ρατσιστικού απαρτχάιντ.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας
εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων
καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των
αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες
του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του και
σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ
μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ VILLA AMALIAS
Κατάληψη Villa Amalias
24.12.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου