Η αλληλεγγύη το όπλο των φτωχών ενάντια στην ελεημοσύνη των καπιταλιστών

Την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου, η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι πραγματοποίησε παρέμβαση στην περιοχή του Αγ. Αντωνίου με αφορμή την εκστρατεία του ΣΚΑΪ "όλοι μαζί μπορούμε", που σε συνεργασία με τις Μητροπόλεις της Ελλάδας (την συγκεκριμένη Κυριακή στην εκκλησία του Αγ. Αντώνη) καλεί σε «συγκέντρωση ρούχων και κλινοσκεπασμάτων για τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι τα έχουν πραγματικά ανάγκη αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε». Πρόκειται για το δεύτερο σκέλος της διαφημιστικής καμπάνιας "όλοι μαζί μπορούμε" μετά τα καλάθια συλλογής τροφίμων που συναντάμε στα σούπερ μάρκετ το τελευταίο διάστημα για την ενίσχυση των συσσιτίων της εκκλησίας.

Η παρέμβαση περιλάμβανε πανό που έγραφε "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΣΥΣΣΙΤΙΑ - Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ", μοίρασμα εκατοντάδων φέιγ βολάν, τα οποία έγραφαν από την μία πλευρά το σύνθημα του πανό κι από την άλλη "Ο ΣΚΑΪ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΑΜΥΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ" και ανακοινώσεις μέσω ντουντούκας που ανέπτυσσαν το σκεπτικό της παρέμβασης. Μετά από 1 ώρα περίπου παραμονής μας απέναντι από την είσοδο της εκκλησίας, ακολούθησε πορεία στην ευρύτερη συνοικία του Αγ. Αντώνη.

Ενδεικτικά, αναφερόταν ότι ο ΣΚΑΪ, που είναι στυλοβάτης του μνημονίου, υποστηρικτής όλων των αντικοινωνικών μέτρων, προπαγανδιστικός μηχανισμός όλων των εκβιαστικών διλημμάτων της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας και επικριτής κάθε κινητοποίησης και αγώνα, αυτοπροβάλλεται ως «σωτήρας» μας από την φτώχεια για την οποία ευθύνεται εξίσου. Γνώριμη τακτική των κεφαλαιοκρατών: να εμφανίζονται ως ελεήμονες και ανθρωπιστές για τα δεινά που οι ίδιοι προκαλούν (ο Αλαφούζος, ο ιδιοκτήτης του ΣΚΑΪ, είναι εφοπλιστής και ως γνωστό όλα τα κανάλια ανήκουν σε διάφορες μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου: βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι -γι’ αυτό και όλοι στηρίζουν και ωφελούνται από τα κάθε είδους μνημόνια).

Σχετικά με την εκκλησία αναφερόταν ότι ενώ πρόκειται για έναν θεσμό που έχει αμύθητη περιουσία, είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στον ελλαδικό χώρο, απαλλάσσεται από κάθε φόρο (όπως το πρόσφατο χαράτσι για τα ακίνητα), πληρώνει τους κληρικούς της από κρατικά κονδύλια και λαμβάνει κρατικές επιχορηγήσεις για την πραγματοποίηση συσσιτίων (όπως τα 300.000 ευρώ με τα οποία επιδοτήθηκε την προηγούμενη βδομάδα), θέλει επίσης να εμφανίζεται ως «μέρος της λύσης» απέναντι στη φτώχεια που εξαπλώνεται με ραγδαίο ρυθμό. Μιλάμε για έναν καθεστωτικό πυλώνα, που πάντα υποστήριξε τις πιο αντιδραστικές πολιτικές (μέχρι και την ίδια την χούντα), που προπαγανδίζει το σκύψιμο του κεφαλιού και την υπομονή απέναντι στην αδικία και που εμφανίζεται ως φιλανθρωπικός οργανισμός με τις συνδρομές των πιστών και του κράτους (το οποίο βέβαια ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρήματα ούτε για τις πλέον στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες και καταργεί οργανισμούς όπως ο ΟΕΕ και ο ΟΕΚ που λειτουργούσαν αποκλειστικά με δικά μας χρήματα, των εργαζόμενων).

Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης μας έξω από την εκκλησία, σε απευθείας αναμετάδοση από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ο υπηρέτης των αφεντικών, φερέφωνο της εξουσίας και χειραγωγός της κοινωνικής συνείδησης μεγαλοδημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Άρης Πρωτοσάλτε θεώρησε σκόπιμο να λοιδορήσει την πρωτοβουλία μας, αναφέροντας ότι "μια μικρή, γραφική, μειοψηφία κάνει παρέμβαση". Γνωρίζει πολύ καλά όμως τόσο εκείνος όσο και οι εντολοδόχοι του ότι αυτές οι «γραφικές παρεμβάσεις» από αυτούς τους «γραφικούς τύπους» αν αγκαλιαστούν κοινωνικά θα γίνουν η ταφόπλακα της απάτης τους. Γιατί είναι σαφές ότι στη θέση των θεσμών και των πολιτικών πρόνοιας (που παρήγαγαν και την κοινωνική συναίνεση τα προηγούμενα χρόνια) ανατέλλουν τώρα οι καθεστωτικοί θεσμοί και οι πολιτικές διαχείρισης της φτώχιας. Γι’ αυτό εκδίδονται διατάγματα που απαγορεύουν οποιαδήποτε δημόσια παροχή τροφής και προσωπική αγροτική καλλιέργεια αν δεν είναι «υγειονομικά ελεγμένες». Δεν είναι ότι τους έπιασε ο καημός μην αρρωστήσουμε. Είναι που θέλουν να μας απαγορέψουν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις πρακτικές παραγωγής τροφής και συλλογικού μαγειρέματος-διανομής της για να εξαρτηθούμε για άλλη μια φορά από αυτούς που λεηλατούν τις ζωές μας. Αυτή την φορά από τα συσσίτια τους. Θέλουν να μην γίνονται συλλογικές κουζίνες, τροφοσυλλεκτικά παζάρια και αυτοδιαχειριζόμενες καλλιέργειες αλλά να κάνουμε ουρές παρακαλώντας για μια κουβέρτα και ένα πιάτο φαί.

Έτσι διατάσσονται οι σύγχρονοι σταυροφόροι. Από την μία με το φραγγέλιο της εκμετάλλευσης, της ισοπέδωσης, της λεηλασίας και από την άλλη με το ευαγγέλιο της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας, μαζί με τα μικρόφωνα και τις οθόνες που το προπαγανδίζουν. Γι’ αυτό και σε κάθε παρουσία τους, ακόμα και φιλανθρωπική, συνοδεύονται από τους ένστολους φρουρούς τους. Όπως την Κυριακή, που έξω από την εκκλησία του Αγ. Αντώνη υπήρχαν εξαρχής δύο περιπολικά, που σύντομα διπλασιάστηκαν ενισχυόμενα και από ασφαλίτες, οι οποίοι στο τέλος της παρέμβασης επιχειρούσαν να καταγράψουν και αριθμούς από τα οχήματα των συγκεντρωμένων.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, ότι σε σχέση με την καμπάνια συλλογής τροφίμων μέσω ειδικών καλαθιών στα σούπερ μάρκετ (τα οποία τρόφιμα δεν διατίθενται καν σε τιμές κόστους σε εκείνους που θέλουν να συνεισφέρουν) υπάρχουν ήδη καταγγελίες εργαζόμενων στα σούπερ μάρκετ ότι πολλά από τα τρόφιμα επανατοποθετούνται στα ράφια και δεν φτάνουν ποτέ στα συσσίτια, χώρια εκείνα που μπορεί να παρακρατούνται προσωπικά από την διευθύντρια ή από τις υπηρεσίες της εκκλησίας. Εξαιρετική ιδέα. Να είσαι ο ΣΚΑΪ, τα σούπερ μάρκετ, η εκκλησία, να αυτοπροβάλλεσαι και να διαφημίζεσαι για το κατ’ ευφημισμό «κοινωνικό σου έργο» χωρίς να βάζεις ούτε ένα ευρώ για την φιλανθρωπία που προπαγανδίζεις και να παρακρατάς και μέρος των προσφερόμενων αγαθών δημιουργώντας νέο εμπορικό κύκλο κερδοφορίας σου.

Απέναντι στην ιεραρχημένη και μεσολαβημένη σχέση υποτίμησης και υποταγής που συνιστούν η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία, να αντιπαραβάλλουμε την αμεσότητα, την ισοτιμία και την αξιοπρέπεια της αλληλεγγύης. Μόνη μας δυνατότητα για να μην καταντήσουμε επαίτες είναι μαζί με την συλλογική μας αντίσταση και τους ανυποχώρητους αγώνες να αναπτύξουμε μέσα στις γειτονιές ακηδεμόνευτα οριζόντια κοινωνικά δίκτυα αλληλοβοήθειας. Για την τροφή, τον ρουχισμό, τη στέγαση, το ρεύμα, την γνώση, την δημιουργικότητα. Κανένας μόνος / καμία μόνη ποτέ και πουθενά. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική αντίσταση η δύναμή μας.


αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι

INDYMEDIA ATHENS: ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ!

Από τη στιγμή που η γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα απαντήθηκε μαζικά την περασμένη Κυριακή, 12/2, με τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, η εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί, αυτό της όξυνσης της καταστολής, για να αποσβέσει την κοινωνική οργή.

Την Κυριακή το πρωί δεκάδες αγωνιστές απήχθησαν από το κράτος τρομοκράτη, μερικοί ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους. Τέσσερις διαδηλωτές στην Αθήνα, υπερασπιστές του δικαιώματος για ζωή, κι όχι επιβίωση,προφυλακίστηκαν. Κάποιοι άλλοι διώχθηκαν 3 μέρες μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, ξεπουλημένοι πολιτικοί, συνεργάτες των τροϊκανών εγείρουν θέματα στα κανάλια για τη λειτουργία και ύπαρξη του Indymedia.

Με ανακοίνωσή της το μεσημέρι της Παρασκευής, 17/2, η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου αναγγέλλει διακοπές ηλεκτροδότησης σε κτήρια για «λόγους συντήρησης»! Βρήκαν έτσι τον τρόπο να φιμώσουν το athens.indymedia.org, κόβοντάς του το ρεύμα. Δεν είναι μακριά, άλλωστε, οι ηλεκτρονικές επιθέσεις στον σέρβερ την περασμένη Κυριακή, 12/2, κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα.

Η ανακοίνωση αυτή βρομάει από χιλιόμετρα κρατική καταστολή, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλουχία των γεγονότων και των πιέσεων της βδομάδας που διανύσαμε με τη σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος.Βρομάει εν όψει νέας κινητοποίησης κοινωνικών κομματιών την Κυριακή, 19/2, τη στιγμή που το Athens IMC είναι ένα από τα κομβικά και ελάχιστα σημεία όπου τα γεγονότα επικοινωνούνται από τους συμμετέχοντες χωρίς τη διαμεσολάβηση και τη διαστρέβλωση των υποτακτικών ΜΜΕ.


Θα μας βρουν όμως μπροστά τους…

ΥΓ. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, τις προηγούμενες αποτυχημένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους σε συντονισμό με τους φασίστες, ακόμα και τότε που δεν συνεργάζονταν επίσημα και τύποις κρατούσαν κάποιες αποστάσεις.


αναδημοσίευση από contra.info

πρόκληση στον ηγεμόνα

Βάλε τους δικούς σου όρους
Όλους τους δυνατούς συνδυασμούς
Αλυσίδες από ατσάλι
Άμεμπτους συγκλητικούς

Θέλω άγρια εποπτεία
Θέλω μυστικούς γερούς
Θέλω να’ σαι όσο θέλεις
Ηγεμόνας όχι πραιτοριανός

Έχε υπόψη το δικό μου ζόρι
Τις φωτιές μου που εκστρατεύουν
Οι ελπίδες μείναν πίσω
Χαρισμένες στις παλιές σου πόλεις

Βγάλε μάσκες και διαλόγους
Στείλε τους ακαδημαϊκούς
Δώσε στις κάμερες τις λόγχες
Όπλα στους γελωτοποιούς

Θέλω άγρια εποπτεία
Θέλω δρόμους κι όχι θρόνους
Τους Μυρμιδόνες να γυαλίζουν
Μες τις καλύτερες στολές

Έχε υπόψη το δικό μου ζόρι 
Καθώς σμιλεύω νέες λέξεις
Μάγος γλιστράω από το ψέμα
Στη δημοσιά σε προκαλώ

Ωχρά Σπειροχαίτη (1998)

Παρέμβαση στο δημαρχείο της Νίκαιας την Τετάρτη 15/2, σε φιέστα του βουλευτή Τραγάκη

Την Τετάρτη 15 Φλεβάρη και ώρα 6:00 το απόγευμα, είχε ανακοινωθεί η πραγματοποίηση “κοπής πίτας” του πολιτικού γραφείου του βουλευτή Ν.Δ. β’ Πειραιά, Γιάννη Τραγάκη, στο δημαρχείο της Νίκαιας.

Το γεγονός διαδόθηκε ταχύτατα και την ίδια ώρα, απέναντι από την είσοδο του δημαρχείου, συγκεντρώθηκαν κάτοικοι από τις ανοικτές λαϊκές συνελεύσεις της Νίκαιας και των γύρω περιοχών, καθώς και άνθρωποι από αυτοοργανωμένες συλλογικότητες και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους των γύρω γειτονιών. Περισσότεροι από 30 άνθρωποι στο σύνολό τους, με φωνές, συνθήματα και γιουχαΐσματα, δήλωναν ρητά τόσο το ανεπιθύμητο της συγκεκριμένης επίσκεψης, όσο και των ίδιων των προσκεκλημένων, ενώ το πανό έγραφε:

”Καταστρέφουν τις ζωές μας! Θα κάνουν γιορτές στις γειτονιές μας;”

Την ίδια στιγμή, 2 διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν “διακριτικά” την εμφάνισή τους, αναμένοντας οδηγίες σε παρακείμενη οδό, δίνοντας το δικό τους τόνο στην ήδη στρατιωτικοποιημένη φιέστα του βουλευτή (ο οποίος δεν αρκέστηκε στο χώρο του γραφείου του, παρά προτίμησε τα μεγαλεία του τοπικού δημαρχείου), που οργάνωναν ήδη περιπολικά, μηχανές των ομάδων ΔΙΑΣ, πληθώρα μπάτσων και κουστωδία ασφαλιτών…

Οι εντάσεις οξύνθηκαν στην επίμονη, ανεκδιήγητη, έκκληση του παρόντα μπάτσου επικεφαλή: “…κάντε ησυχία, μη φωνάζετε, να φύγετε, δεν ντρέπεστε, εδώ γίνεται γιορτή…” , που προφανώς δε διάβασε το πανό μπροστά του, όπως δε διάβασε και τα εκατοντάδες σκορπισμένα τρικάκια που το επαναλάμβαναν και συμπλήρωναν: “Τέρμα η απάθεια, βγαίνουμε στους δρόμους”…

Οι συγκεντρωμένοι αναγκάστηκαν έτσι να του απαντήσουν ξανά ποικιλοτρόπως!

Είναι γνωστό ότι η αστυνομική εξουσία εκτός από φύλακα, αποτελεί και φερέφωνο της πολιτικής εξουσίας. Ως πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας της Κ.Ο. της Ν.Δ. ο (“Ναι σε όλα”) Τραγάκης φαντάστηκε ότι χαίρει της πειθαρχικής εξουσίας ολόκληρης της κοινωνίας.

Τα γεγονότα όμως, μάλλον τον διέψευσαν…

Η παρέμβαση του κόσμου παρέμεινε για αρκετή ώρα στο σημείο, ο Τραγάκης δεν εμφανίστηκε παρουσία των συγκεντρωμένων, ενώ η αποχώρησή τους πραγματοποιήθηκε συντεταγμένα, προς την πλατεία Αγίου Νικολάου…

Είναι γεγονός ότι οποιαδήποτε δημόσια εμφάνιση των κυρίαρχων πολιτικών προσώπων, αποτελεί πλέον θράσος. Επακόλουθο της χυδαίας αποθρασυνόμενης συμπεριφοράς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, είναι η πολύμορφη ποιοτικά και ποσοτικά εκδήλωση της οργής, της αντίδρασης και της αντίστασης, εκείνων που βιώνουν την καταλήστευση της ζωής τους ως καθημερινή πρακτική.

Από την εξουσία των τελευταίων 30 χρόνων που ενέπνεε υπνωτικά συναίνεση, επιστρέφουμε και πάλι στην απογυμνωμένη εξουσία των τελευταίων χρόνων που επιβάλλει  υποταγή. Από την κυβέρνηση του Πασόκ και του 1ου  Μνημονίου, στο 2ο Μνημόνιο της συγκυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου και των συνδαιτυμόνων του, η ωμή, βίαιη καταστολή των αντιδράσεων και οι επίμονοι μηχανισμοί χειραγώγησης και προπαγάνδας, ως έσχατη μορφή τρομοκράτησης και κυριαρχίας, συγκροτεί τα τρέχοντα μέτρα πολιτικής…

Εμείς απαντάμε:

Παραμένουμε εδώ, στεκόμαστε απέναντί σας, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Ενάντια στη διαρκή τρομοκρατία και την εντεινόμενη εκμετάλλευση, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την αντίσταση, ως συνιστώσες μιας διαρκούς ρήξης με την κυριαρχία, στην προοπτική της κοινωνικής κι ατομικής απελευθέρωσης…

μπλόκο / στην εξουσία

αναδημοσίευση από http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1379359

ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ

Το ακόλουθο κείμενο στάλθηκε στο μέιλ μας και το δημοσιεύουμε αυτούσιο, χωρίς όμως το όνομα του συντάκτη και αποστολέα (υπάρχει πλήρες στο μέιλ που μας έστειλε) καθώς δεν μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί του για να γνωρίζουμε αν έχουμε την σύμφωνη γνώμη του για την ονομαστική δημοσίευση του κειμένου.

Η συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φλεβάρη του 1945. Μετά από 67 χρόνια ζoύμε τον αστισμό σε όλο το μεγαλείο του. Τα μεγάλα λόγια για την αντικαπιταλιστική ανατροπή τελειώνουν, “το δεν κατάλαβες τι είπαμε, τι συμφωνήσαμε, τι κάναμε” έχει κοντά πόδια, τα ΓΡΑΠΤΑ όμως μένουν: 

12 Φλεβάρη 2012: Μια "νέα Βάρκιζα" συνυπογράφεται από ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και μέρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που διαγκωνίζεται για να γίνει  κοινοβουλευτική.

Η κοινοβουλευτική Αριστερά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, όχι μόνο δεν αποχώρησε από το κοινοβούλιο νομιμοποιώντας τη συνταγματική εκτροπή, που υλοποιούν οι δυνάμεις του δικομματισμού, αλλά τρέμει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, που ξεχείλισε χθες στους δρόμους της Αθήνας. Η αδυναμία της να χειραγωγήσει την εξεγερσιακή διάθεση των λαϊκών στρωμάτων, γίνεται φόβος μπροστά σε πιθανή μείωση των δημοσκοπικών της ποσοστών και στο ενδεχόμενο μήπως και δεν κατορθώσει να τη μετατρέψει σε ψηφαλάκια στις επόμενες εκλογές.
Αυτά είναι τα διδάγματα που κράτησε από το Δεκέμβρη του 2008. Γι αυτό φρόντισε να διαχωριστεί από την εξεγερσιακή κατάσταση που εκδηλώθηκε χθες το βράδυ στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας και συμπορεύτηκε χέρι - χέρι με τον Γ. Καρατζαφέρη και τη Ντόρα Μπακογιάννη:

- Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι «οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής άφησαν παρακρατικές δυνάμεις να καίνε την Αθήνα».

- Ο γραμματέας της Δημοκρατικής Συμμαχίας χαρακτηρίζει τα επεισόδια στην Αθήνα ως «Οργανωμένη αλητεία των κουκουλοφόρων».

- Το ΚΚΕ καταγγέλλει ότι «κρατικό σχέδιο καταστολής και τρομοκράτησης του λαού που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη».

- Ο Γιώργος Καρατζαφέρης συνιστά «ηρεμία, αυτοπειθαρχία και απομόνωση των εξτρεμιστικών στοιχείων από όπου και αν προέρχονται αυτά»,  

http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=591&Itemid=1

και για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά πάρτε μια ιδέα από την Ανακοίνωση του γραφείου τύπου του ΝΑΡ και της ν.ΚΑ  στις  12.02.12.

«Το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών ακαθόριστης αστάθειας, που θα διευκολύνει κάθε είδους κρατικά κυβερνητικά σχέδια για την επιβολή κλίματος κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εξυπηρετούν και οι δεκάδες εμπρησμοί στο κέντρο της Αθήνας. Οι περισσότεροι ξεπήδησαν σε σημεία που δρούσαν μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και της ασφάλειας».

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ανακοίνωσή της καταγγέλλει: «Ένα συντονισμένο όργιο βίας και χημικού πολέμου έλαβε χώρα από τις δυνάμεις της αστυνομίας και  τους παρακρατικούς μηχανισμούς, με στόχο να διαλύσει τη μεγαλειώδη διαδήλωση».

Στα ΕΥΚΟΛΑ βγάζουν ανακοινώσεις με αυτή τη λογική, στα ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ;

ΑΝΤΕΕ  ΓΕΙΑΑΑ!!!!!

Σ. Σ.

πρώην μεταλλεργάτης, νυν εκπαιδευτικός (κάτοικος Κερατσινίου) 

Η εξελισσόμενη γεωμετρία της κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας

Κάθε εικοσιτετράωρο που περνάει η γεωμετρία της προπαγάνδας μετασχηματίζεται για να μπορέσει να διαχειριστεί τις εκτεταμένες συγκρούσεις στην ογκώδη συγκέντρωση της Κυριακής 12 Φλεβάρη.

Οι μηχανισμοί χειραγώγησης μετά την πρώτη φάση, που άπλωσαν πάνω στο τραπέζι μία σειρά ευφάνταστων σεναρίων με σκοπό την πρόκληση σύγχυσης και τον αποπροσανατολισμό (βάνδαλοι, πλατσικολόγοι, κρατική προβοκάτσια, παρακρατικοί), τώρα επικεντρώνουν στους κουκουλοφόρους που ξαφνικά απέκτησαν όνομα: αναρχικοί, αντιεξουσιαστικός χώρος κλπ.

Ο μόνος τρόπος να μπαλώσουν τις ενδοσυστημικές τους ρηγματώσεις και να επιχειρήσουν κάποια υποτυπώδη κοινωνική συσπείρωση γύρω από το χρεοκοπημένο τους (στην κοινωνική συνείδηση) καθεστώς είναι η κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» και η διάχυση του φόβου απέναντι σε συγκεκριμένες αλλά την ίδια στιγμή διάχυτες και απρόβλεπτες απειλές.

Οι δύο κατ’ εξοχήν ομάδες του πληθυσμού που στοχοποιούνται είναι οι μετανάστες και οι ταραξίες. Οι «ξένοι» που ευθύνονται για όλα τα δείνα, που πρέπει να φύγουν, που δεν χωράει άλλους η βάρκα, που βρομίζουν, που εγκληματούν, που μας παίρνουν τις δουλειές, που τους ταΐζουμε, που είναι υγειονομική βόμβα, που είναι μουσουλμάνοι, αυτοί στους οποίους εφαρμόζεται η «κατάσταση εξαίρεσης» εδώ και 20 χρόνια. Και από την άλλη, οι βάνδαλοι, οι πλιατσικολόγοι, οι μπαχαλάκηδες, οι προβοκάτορες, οι αναρχικοί, αυτοί που παρεισφρέουν, ο «εσωτερικός εχθρός».

Αυτό το οποίο όμως δεν μπορούν ούτε να υπολογίσουν ούτε να εκτιμήσουν οι μέντορες της επικοινωνιακής στρατηγικής του καθεστώτος είναι κατά πόσο η προπαγάνδα τους έχει όντως επίδραση στον πληθυσμό ή προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα. Διότι ήταν πολλές χιλιάδες αυτοί που συμμετείχαν στις συγκρούσεις της Κυριακής και δεκάδες χιλιάδες εκείνοι που όχι μόνο δεν έφευγαν αλλά έβριζαν ασταμάτητα τους μπάτσους και επικροτούσαν τις μάχες με τις δυνάμεις καταστολής. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα που διαχέεται κοινωνικά (σχετικά με το μέγεθος και την σύνθεση των συγκρουόμενων) από τους ίδιους τους διαδηλωτές, το οποίο δεν μπορεί ούτε να ελεγχθεί ούτε να μπλοκαριστεί.

Η αλήθεια είναι ότι οι διαμεσολαβητές έχουν απαξιωθεί πλέον στην κοινωνική συνείδηση. Διαδικασία η οποία θα οξύνεται ολοένα, όσο τα ΜΜΕ μετατρέπονται όλο και πιο εξόφθαλμα σε μονοδιάστατους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυριαρχίας, εγκαταλείποντας ακόμα και αυτόν τον περίφημο «πλουραλισμό», την περιβόητη «πολυφωνία», μπρος στην ανάγκη για ιδεολογική-προπαγανδιστική συστράτευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι για μία συγκέντρωση, όπως αυτή της Κυριακής, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων (που την είδαν και την χάρηκαν όσοι κατέβηκαν στον δρόμο) τα τηλεοπτικά, ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα μιλάνε για κάποιες λίγες δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένων. Υπάρχει, ωστόσο, πολύς δρόμος ακόμα να διανυθεί για να εκπέσει στην κοινωνική συνείδηση όχι μόνο ο μεσολαβητής αλλά και η εικόνα που έχει χτίσει μέσα στα χρόνια για συγκεκριμένους κοινωνικούς-πολιτικούς χώρους και τους ανθρώπους τους.

Όσο για τις συγκρούσεις της Κυριακής επαναλαμβάνουμε αυτό που γνωρίζουν όχι μόνο οι εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρωμένοι αλλά πλέον προφανώς και όλοι οι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι τους: «Αυτοί που συγκρούονταν την Κυριακή δεν ήταν παρά ο γνωστός «προβοκάτορας λαός». Και το μόνο «οργανωμένο σχέδιο» που «υποκίνησε» τις συγκρούσεις είναι το σχέδιο κατεδάφισης της κοινωνίας, τα ανθρώπινα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η καπιταλιστική ερημοποίηση κι η εξουσιαστική βαρβαρότητα».

οι περιθωριακές ομάδες βανδάλων, πλιατσικολόγων, κουκουλοφόρων, που παρεισφρήσανε  στην ειρηνική συγκέντρωση , καίγοντας, καταστρέφοντας και λεηλατώντας

«Τόσο ονειρευτήκαμε εδώ το μέλλον, ώστε μας φαινόταν μερικές φορές πώς το θυμόμαστε».

Σχετικά με τα γεγονότα της 12ης Φλεβάρη

Αμηχανία και οργή. Προβληματισμός και αποφασιστικότητα. Την Κυριακή 12 Φλεβάρη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας «καταψηφίζοντας» στην πράξη τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο Νο.2, τον νέο γύρο βάρβαρης επίθεσης και ισοπέδωσης της ζωής τους.

Το Σύνταγμα γέμισε από νωρίς το απόγευμα, η Αμαλίας, η Φιλελλήνων, η Μητροπόλεως, η Ερμού, η Σταδίου, η Πανεπιστημίου, το Μοναστηράκι, η Ομόνοια γεμάτες από κόσμο. Ο αστυνομικός στρατός κατοχής της εγχώριας και διεθνούς κυριαρχίας από νωρίς επιχείρησε την εκκένωση της πλατείας Συντάγματος για να μπορέσουν οι πολιτικοί εντεταλμένοι των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών να ψηφίσουν απερίσπαστοι την υποδούλωση και τη λεηλασία μας.

Οι συγκρούσεις με τους πραίτορες του καθεστώτος και οι επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους γενικεύτηκαν σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Ώρες επί ωρών το μαινόμενο πλήθος εφορμούσε πάνω στις λυσσασμένες ορδές των ραβδούχων.

Η επόμενη μέρα δεν είναι τυχαίο ότι για άλλη μια φορά ξημέρωσε με σύσσωμα τα κόμματα, τους βουλευτές, τα πολιτικά στελέχη, τα δημοσιογραφικά φερέφωνα να εξυφαίνουν ο καθένας την δική του θεωρία συνωμοσίας: «οργανωμένο σχέδιο καταστροφής της Αθήνας», «υποκινητές», «κρατική προβοκάτσια», «παρακρατική βία» και διάφορα άλλα αδιανόητα.  Με τον τρόπο αυτό θέλουν να καταγράψουν στην κοινωνική συνείδηση ότι πάντα υπάρχουν κάποια «σκοτεινά κέντρα» (εκτός διαδηλωτών) που προκαλούν τις ταραχές και στα μυαλά των εξεγερμένων ότι δεν επιτρέπεται να μιλάς για τις συγκρούσεις γιατί κατευθείαν θα είσαι υπόλογος. Όμως αυτοί που συγκρούονταν την Κυριακή δεν ήταν παρά ο γνωστός «προβοκάτορας λαός». Και το μόνο «οργανωμένο σχέδιο» που «υποκίνησε» τις συγκρούσεις είναι το σχέδιο κατεδάφισης της κοινωνίας, τα ανθρώπινα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η καπιταλιστική ερημοποίηση κι η εξουσιαστική βαρβαρότητα. Αν κάποιος πίσω από όλα αυτά βλέπει «κρατικές προβοκάτσιες» και «παρακρατική βία» είναι ξεκάθαρα τοποθετημένος στο αντίπαλο στρατόπεδο κι ας το παίζει αγωνιστής, κινηματίας, οραματιστής ή οτιδήποτε άλλο.

Η Κυριακή 12 Φλεβάρη ήταν μία κορυφαία στιγμή συγκέντρωσης και εκδήλωσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής. Αυτό που χρειάζεται ασταμάτητα είναι η ματιά να μην καθηλώνεται σε συγκεκριμένες στιγμές όσο μεγάλες κι αν αυτές υπήρξαν αλλά να τις βλέπει σαν τη διαρκή μήτρα που γεννάει το πεδίο των καινούργιων δυνατοτήτων και μας υποδεικνύει να κοιτάμε συνεχώς μπροστά. Η αντίσταση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη μέσα στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τις συνελεύσεις ανέργων πρέπει να συνεχιστεί, να διευρυνθεί και να βαθύνει. Παράλληλα με τα μεγάλα ραντεβού στους δρόμους. Μαζί με την ταυτόχρονη δημιουργία αντικαπιταλιστικών, αντιιεραρχικών, αντιεμπορευματικών, κοινωνικών αντι-δομών. Ο αγώνας είναι σημαντικό να συνεχιστεί σε άρρηκτη σχέση με την παραγωγή οραματικού ορίζοντα. Την απεικόνιση της αυτοοργανωμένης, ισότιμης, ανεξούσιας, αταξικής, αλληλέγγυας κοινωνίας.

Όσο για εκείνους που συνεχίζουν με αδράνεια και παθητικότητα να κοιτούν από τις οθόνες των τηλεοράσεων τους τα όσα διαδραματίζονται, περιμένοντας πάντα κάποιους άλλους κάτι να πράξουν και το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν στα καφενεία, στις καφετέριες, στις ουρές των ΟΑΕΔ, των ΙΚΑ, των νοσοκομείων, στους καναπέδες των σπιτιών τους, ας μην αγνοούν ότι «κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες».

Σε ότι μας αφορά, εμπνεόμαστε από τις φράσεις του Δώρου Λοϊζου: «Εμείς θα τους αντισταθούμε, όποιοι και να ’ναι, όσο δυνατοί και να ’ναι» και του Νίκου Καζαντζάκη: «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: θα νικήσουμε, θα νικηθούμε; Πολέμα!».

Άμεση απελευθέρωση και απόσυρση όλων των κατηγοριών

για τους συλληφθέντες του τριημέρου 10-12 Φλεβάρη

Συνέλευση σήμερα Δευτέρα 13/2 στις 7μμ στο πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα Μερκούρη"

Μετά την ογκώδη χθεσινή συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους (μέχρι την Ομόνοια, το Μοναστηράκι και τις Στήλες Ολυμπίου Διός) και τις λυσσαλέες πολύωρες προσπάθειες των δυνάμεων καταστολής να διαλύσουν το πλήθος (που συναντούσε την σθεναρή αντίσταση των διαδηλωτών), η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι καλεί τους κατοίκους του Κερατσινίου, κάθε θιγόμενο, ευαισθητοποιημένο και αγωνιζόμενο άνθρωπο, σε συνέλευση στις 7μμ στο πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα Μερκούρη" (Εμμ. Μπενάκη 70 - Αμφιάλη). Για να δούμε όσο πιο πλατιά, συλλογικά και από κοινού γίνεται τη συνέχιση της αντίστασης και των σχετικών τοπικών δράσεων ενάντια στα νέα μνημόνια υποδούλωσης και λεηλασίας μας, ενάντια σε όλους αυτούς που δρομολογούν την ισοπέδωση και την υποταγή μας (συγκυβερνήτες, ευρωπαϊκά διευθυντήρια, ΔΝΤ).

Στη χθεσινή συγκέντρωση η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι συναντήθηκε μαζί με άλλες συνελεύσεις γειτονιών στο Μοναστηράκι. Με μία πορεία 300 ανθρώπων κατευθυνθήκαμε στην πλατεία Κοραή όπου συνάντησαμε άλλες συνελεύσεις κατοίκων και όλοι μαζί ανεβήκαμε την Σταδίου μέχρι το Σύνταγμα. Σύντομα ξεκίνησε η εκτεταμένη ρίψη χημικών από τους πραίτορες του καθεστώτος που είχαν εντολές για διάλυση του πλήθους. Κάποιοι από την συνέλευση δεν άντεξαν την πολύωρη ρίψη χημικών και κάποια στιγμή αποχώρησαν. Οι περισσότεροι όμως παραμείναμε για περισσότερες από 5 ώρες στον δρόμο μαζί με τα μπλοκ των υπόλοιπων συνελεύσεων υποχωρώντας σταδιακά στην οδό Σταδίου, μέχρι την διάλυσή μας από την μαζική επίθεση των ΜΑΤ λίγο μετά τις 10 στα Χαυτεία και την Ομόνοια. Ψηλά το κεφάλι, να μην ζήσουμε σαν δούλοι.

αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

ΓΙα την τοπική πορεία στο Κερατσίνι στις 11 Φλεβάρη και την συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 12 Φλεβάρη

70 άνθρωποι πορευτήκαμε το πρωί του Σαββάτου στους κεντρικούς δρόμους του Κερατσινίου ενάντια στα νέα βάρβαρα μέτρα, ενάντια στα νέα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και ταξικής λεηλασίας, που προετοίμασαν η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια, το ΔΝΤ.

Η τοπική διαδήλωση ξεκίνησε στις 11.30πμ από την πλατεία Νίκης (τριγωνάκι) στην πάνω πλευρά της Τσαλδάρη στην Αμφιάλη και μέσω της Τσαλδάρης, της Σαλαμίνος, της Σμύρνης, της Βενιζέλου, της Λεωφ. Δημοκρατίας κατέληξε στην πλατεία Λαού στα Ταμπούρια.

Κατά την διάρκεια της πορείας μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα που καλούσαν στη συγκέντρωση της Κυριακής 12/2 στις 5μμ στο Σύνταγμα, γράφτηκαν συνθήματα σε προσόψεις τραπεζών, μαυραγορίτικων καταστημάτων «αγοράζω χρυσό» και των γραφείων της ΝΔ στα Ταμπούρια (όχι από καμία ιδιαίτερη προτίμηση αλλά γιατί δεν υπάρχουν γραφεία του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ στο Κερατσίνι) και φωνάζονταν διαρκώς συνθήματα όπως «γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όλοι στον δρόμο όλοι στον αγώνα», «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι εξέγερση και πάλη», «τα μέτρα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στον δρόμο στον δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις», «αν δεν ξεσηκωθούμε σ’ όλες τις γειτονιές οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές», «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών».

Για την συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Κυριακή 12/2, οι συνελεύσεις γειτονιών της Αττικής μετά από συνάντησή τους το απόγευμα του Σαββάτου 11/2, καλούν σε κοινή προσυγκέντρωση στις 5μμ στην πλατεία Κοραή (Αθήνα), στην στάση του μετρό "Πανεπιστήμιο". Όλοι και όλες στους δρόμους.


αναδημοσίευση από το blog της συνέλευσης της πλατείας στο Κερατσίνι http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΤΟΠΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 11/2 ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Το Σάββατο 11/2, στις 11πμ, στην Πλ. Νίκης (τριγωνάκι) στην οδό Τσαλδάρη στην Αμφιάλη, η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι καλεί σε συγκέντρωση και τοπική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της περιοχής μας μέχρι την πλατεία Λαού στα Ταμπούρια. Ραντεβού στους δρόμους της αντίστασης και της οργής τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.

από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας στο Κερατσίνι http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

Σχετικά με την γενική απεργία της 7ης Φλεβάρη

Η γενική απεργία της 7^ης Φλεβάρη παρότι καλείται με παντελή έλλειψη οποιασδήποτε προετοιμασίας από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, που συνυπογράφουν την υποδούλωση και την λεηλασία μας στα τραπέζια του περίφημου «διαλόγου των κοινωνικών εταίρων», δεν παύει να αποτελεί ένα πρώτο σημείο αντιπαράθεσης με τα νέα ισοπεδωτικά αντικοινωνικά μέτρα που προωθούνται από τα εγχώρια και ευρωπαϊκά διευθυντήρια με την συνεπικουρία του ΔΝΤ. Διαρκές ανοιχτό ραντεβού στους δρόμους της αντίστασης και της οργής. Κάτω οι πάνω, πάνω κανείς.

Σχετικά με το γιουχάισμα Χρυσοχοϊδη στον Κορυδαλλό την Τετάρτη 1η Φλεβάρη και την άγρια καταστολή της παρέμβασης

Τετάρτη 1^η Φλεβάρη, ώρα 9.30μμ. Ο υπουργός ανάπτυξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης καταφτάνει μαζί με τους σωματοφύλακες του σε εστιατόριο της πλατείας Βενιζέλου στον Κορυδαλλό. Στο εστιατόριο παραβρίσκονται 90 επιπλέον άτομα, καλεσμένοι του. Προφανώς από τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ της Β’ Πειραιά ενόψει των εσωτερικών τους διαδικασιών ανάδειξης νέου προέδρου στο κόμμα, δεδομένης της υποψηφιότητας του κυρίου «δεν διάβασα το μνημόνιο». Είχε βλέπετε υπερφορτωμένο πρόγραμμα εκείνο το διάστημα με το όργιο καταστολής που είχε εξαπολύσει ως υπουργός δημόσιας τάξης, όπως η αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο στις 5 Δεκέμβρη 2009.

Το νέο κυκλοφορεί ταχύτατα και μέσα σε λίγη ώρα καταφθάνουν έξω από το εστιατόριο άνθρωποι της λαϊκής συνέλευσης Κορυδαλλού και των υπόλοιπων συνελεύσεων κατοίκων από τις περιοχές του Πειραιά καθώς και άνθρωποι από τους αυτοοργανωμένους-αυτοδιαχειριζόμενους χώρους των περιοχών μας. Σύνολο 80 άνθρωποι. Συνθήματα και γιουχαΐσματα κάνουν σαφές ότι αυτός και η παρέα του είναι απολύτως ανεπιθύμητοι. Κάποιοι θέλουν να του διαβάσουν το μνημόνιο ενώ το πανό της παρέμβασης γράφει: «εσύ δεν το διάβασες το μνημόνιο εμείς το ζούμε καθημερινά, αντίσταση σε κάθε γειτονιά».

Δεν περνούν λίγα λεπτά -κι ενώ ο Χρυσοχοϊδης και οι ομοτράπεζοι του πρέπει να στραβοκαταπίνουν από την λαϊκή οργή που εκδηλώνεται έξω από την πόρτα του εστιατορίου- κάνουν την εμφάνισή τους με βήμα ταχύ 2 διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίες φτάνοντας στο σημείο της συγκέντρωσης χτυπούν κατευθείαν τους συγκεντρωμένους με λύσσα, χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση ή πρόκληση. Κάποιοι από τους συγκεντρωμένους τραυματίζονται είτε στο κεφάλι είτε σε σημεία του σώματος τους από τις γκλοπιές (ευτυχώς ελαφρά) ενώ 6 άτομα συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο αστυνομικό τμήμα που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της πλατείας Βενιζέλου. Οι συγκεντρωμένοι ανασυγκροτούνται στην πλατεία Ελευθερίας όπου με ντουντούκα ενημερώνουν τον κόσμο για τα όσα έχουν συμβεί. Ο Χρυσοχοϊδης φυγαδεύεται με συνοδεία ολόκληρης κουστωδίας μηχανών ΔΙΑΣ. Ενώ οι προσαχθέντες οδηγούνται στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά (προφανώς για εκτόνωση της κατάστασης στον Κορυδαλλό) και μαζί τους μεταφέρεται και η συγκέντρωση 60 και πλέον ανθρώπων. 2 ώρες μετά οι προσαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι αφού θα ήταν παραπάνω από γελοίο να τους απαγγελθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια μέρα, λίγες ώρες νωρίτερα, ο «σύντροφος» του Χρυσοϊδη, δήμαρχος Αθηναίων, κύριος Καμίνης, είχε διατάξει την εισβολή των ΜΑΤ στο εγκαταλειμμένο πρώην δημοτικό καφενείο στην οδό Σόλωνος, όπου είχαν βρει καταφύγιο 15 άστεγοι λόγω του ψύχους.

Η μνήμη κι η οργή δε σβήνουν. Δεν είστε απλά ανεπιθύμητοι, είστε εχθροί.

Για την πορεία του Σαββάτου 4 Φλεβάρη

από την συγκέντρωση στο μοναστηράκι

Περισσότεροι από 3000 άνθρωποι (για κάποιους ίσως και 4000) πορευτήκαμε μαζί το Σάββατο 4/2 από το Μοναστηράκι, την οδό Αθηνάς, την Σταδίου, το Σύνταγμα και μπροστά από το κοινοβούλιο, με κατάληξη τα Προπύλαια. Ενάντια στο «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», τα κοινοβουλευτικά «πραξικοπήματα», τα νέα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας που προωθούνται από την εγχώρια και υπερεθνική πολιτική και οικονομική εξουσία, τα ψευδή και εκβιαστικά κυριαρχικά διλήμματα, την διάχυση του φόβου και της ματαιότητας κοινωνικά, τα φαινόμενα κοινωνικού εκφασισμού, τις «εναλλακτικές λύσεις» καλλωπισμού και εξωραϊσμού του συστήματος εκμετάλλευσης και υποταγής, την εκλογική (αυτ)απάτη. Χιλιάδες κείμενα μοιράστηκαν και δεκάδες συζητήσεις έγιναν με διερχόμενους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους υπήρξαν από θετικοί έως ένθερμοι, κάποιοι και εμφανώς συγκινημένοι.

ξεκινώντας στην οδό Αθηνάς

Η μεγάλη συμμετοχή και ο παλμός της διαδήλωσης στο δρόμο δεν ήταν προφανώς ένα απλό αποτέλεσμα της καίριας επιλογής για την διεξαγωγή της συγκεκριμένης πορείας (η οποία διοργανώθηκε από μια κεντρική συνέλευση πλατιάς συμμετοχής, που ξεκίνησε στις 23 Δεκέμβρη μετά από κάλεσμα της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση, στο οποίο ανταποκρίθηκαν πολλές επιπλέον συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις και μεμονωμένοι σύντροφοι και συντρόφισσες). Ήταν αποτέλεσμα της συναίσθησης των χιλιάδων διαδηλωτών σχετικά με την κρισιμότητα της περιόδου. Ήταν αποτέλεσμα των ακηδεμόνευτων αγώνων του προηγούμενου διαστήματος. Ήταν αποτέλεσμα της αναζήτησης αγωνιστικής διεξόδου στο πέπλο σιωπής, ανημποριάς και μπλοκαρίσματος των αντιστάσεων, με το οποίο επιχειρεί να σκεπάσει την εξοργισμένη κοινωνία η θεσμική συστράτευση αστικών και εθνικιστικών κομμάτων, ΜΜΕ, εργοδοτικών συνδέσμων, ξεπουλημένων και γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, κάθε καθεστωτικού πυλώνα και εφεδρείας.

ανεβαίνοντας την Σταδίου

Σε τελική ανάλυση η συγκεκριμένη πορεία δεν ήταν απλά μια πορεία μέσα στην καρδιά κρίσιμων αντικοινωνικών μεθοδεύσεων από τα εγχώρια και ευρωπαϊκά διευθυντήρια. Ήταν ταυτόχρονα και ένα σινιάλο στις γραμμές των «από κάτω», στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, για αυτοπεποίθηση, ανάληψη επιλογών αντίστασης και αλληλεγγύης, αγωνιστική συστράτευση ενάντια στην κυριαρχική επέλαση και την κοινωνική ισοπέδωση.

έξω από την βουλή

Απέναντι στον κοινωνικό χειμώνα που επιχειρούν να επιβάλλουν τα ντόπια και διεθνή αφεντικά και οι λακέδες τους είναι βέβαιο ότι οι χειραφετημένοι, ριζοσπαστικοί, αυτοοργανωμένοι και ακηδεμόνευτοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, μπορούν να σπάσουν τον πάγο. Ας προχωρήσουμε. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;