Για την 48ωρη απεργία 19-20 Οκτώβρη και τα γεγονότα στη συγκέντρωση του Συντάγματος την Πέμπτη 20/10

Τη βδομάδα που πέρασε κατατέθηκε προς ψήφιση στη βουλή και ψηφίστηκε το τρίτο κύμα κατεδάφισης των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων του τελευταίου αιώνα μετά το μνημόνιο και το μεσοπρόσθεσμο. Το όνομα αυτού: πολυνομοσχέδιο. Η ισοπέδωση και ανοικοδόμηση της κοινωνίας σε νέες βάσεις πιο πειθαρχημένες και αποδοτικές για την οικονομική και πολιτική κυριαρχία συνεχίζεται. Εκτεταμένες απεργίες και καταλήψεις σε όλο τον δημόσιο τομέα προηγήθηκαν της 48ωρης γενικής απεργίας της Τετάρτης και Πέμπτης 19 & 20 Οκτώβρη.

Τετάρτη 19 Οκτώβρη: τελικά απ’ ότι φαίνεται δε θα φύγουν με ελικόπτερο

Την Τετάρτη 19 Οκτώβρη εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί-διαδηλωτές κατέβηκαν στο δρόμο, στη μεγαλύτερη ίσως πορεία της μεταπολίτευσης. Αυτό που έλειπε, ωστόσο, ήταν η «οργή λαού». Μετά από μια βδομάδα απεργιακής παράλυσης του κρατικού μηχανισμού και κατάληψης σχεδόν όλων των υπηρεσιών-υποδομών του, θα περίμενε κανείς την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης, υπόθεση που τελικά διαψεύστηκε.

Επιθετικές διαθέσεις δεν υπήρχαν, όπως π.χ. στις 5 Μάη 2010 που χιλιάδες διαδηλωτές επιχειρούσαν για ώρες έφοδο στο κοινοβούλιο μαχόμενοι σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ. Το ίδιο ισχύει και για τις αριστερές οργανώσεις και κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, που επενδύουν το τελευταίο διάστημα σε μια ρητορική περί «σύγκρουσης», «ρήξης», «ανατροπής» κ.α., την οποία μπορεί να κρίνει ο καθένας κι η καθεμία πόσο την εννοούν. Εκδηλώθηκαν, βέβαια, από κάποιους εκατοντάδες διαδηλωτές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, με την αμέτοχη επικρότηση κάποιων επιπλέον χιλιάδων συγκεντρωμένων, οι οποίες καταχωρήθηκαν ως ένα είδος εθιμοτυπίας σε μια πορεία-συγκέντρωση που δεν θύμιζε «καζάνι που βράζει».

Η λύση που φαίνεται να προκρίνεται από όλους τους θεσμικούς παράγοντες, κόμματα εξουσίας, αντιπολιτευτικά δεκανίκια, ΜΜΕ, εξωκοινοβουλευτική αριστερά, είναι οι εκλογές. Εξάλλου, «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», «χρειάζεται μια νέα συμφωνία με τον λαό», «πρέπει να καταγραφούν οι νέοι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία», «απαιτείται νέα λαϊκή εντολή» και άλλα σχετικά. Οι εκλογές πάντοτε λειτουργούσαν (έστω και προσωρινά) ως μέσο χειραγώγησης και αφομοίωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής. Πάντοτε αποτελούσαν μέσο αναστολής (έστω και προσωρινά) των κοινωνικών αντιστάσεων με το πρόσχημα του «λαού που μίλησε».

Η απόσυρση των λεγόμενων «αγωνιστικών συνιστωσών» από κάθε σκέψη κορύφωσης της σύγκρουσης και η αποδοχή της «λύσης» των εκλογών δεν είναι τυχαία, παρότι τα ασήμαντα εκλογικά τους ποσοστά δε θα διαφοροποιηθούν και οι προσδοκίες τους για ενιαίο αριστερό αγωνιστικό και εκλογικό μέτωπο θα διαψευστούν. Δεν πρόκειται απλά για μια αναβολή της -πολυπόθητης κατά τα άλλα- «επανάστασης», «ανατροπής» κλπ για του χρόνου. Πρόκειται για το δρόμο της αστικής νομιμότητας και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πάνω στον οποίο βαδίζουν εδώ και δεκαετίες.

Πέμπτη 20 Οκτώβρη: σφυρί καλεί δρεπάνι

Η απόφαση του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ-ΜΑΣ να παραβρεθεί μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές στο Σύνταγμα την Πέμπτη 20 Οκτώβρη, μετά από 12 χρόνια απόλυτου διαχωρισμού-απομονωτισμού (σε βαθμό καραντίνας) δεν ήταν τυχαία. Δεν είναι μόνο ότι το «κώμα του λαού» περιφρούρησε το κοινοβούλιο τη συγκεκριμένη μέρα και όχι τη συγκέντρωσή του όπως γελοία ισχυρίζεται. Είναι ότι περιφρούρησε την καθεστωτική ομαλότητα, την ομαλή μετάβαση σε νέα κυβέρνηση μέσα από εκλογές. Μην ξεχνάμε εξάλλου την ένταση και τις μικροσυμπλοκές που εξελίχθηκαν από τους ίδιους την προηγούμενη μέρα με το μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ (υπάλληλοι στους δήμους) και πάλι στο Σύνταγμα.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το ΚΚΕ έχει αλλεργία στις καταστάσεις «ανωμαλίας» (όπως τις ονόμαζε τη δεκαετία του ΄70) και στους «κύκλους» που την προκαλούν (με βάση αυτά τα εχέγγυα άλλωστε νομιμοποιήθηκε μεταπολιτευτικά από την δεξιά). Γι’ αυτό για τον Περισσό δεν υπήρξε κοινωνική-ταξική εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008 αλλά επρόκειτο για «προβοκάτσια σκοτεινών κέντρων, εγχώριων και ξένων», μέχρι τη μνημειώδη ατάκα ότι «στην πραγματική λαϊκή εξέγερση δε θα σπάσει ούτε τζαμάκι».

Την Πέμπτη, λοιπόν, οι αριστεροί στυλοβάτες του συστήματος ανέλαβαν εργολαβικά τη διασφάλιση της Τάξης και της Ομαλότητας μπρος στο φόβο του αστικού καθεστώτος για ανεξέλεγκτο ξεσηκωμό στο απεργιακό διήμερο, για εκτεταμένες συγκρούσεις και εφόδους προς την βουλή, για αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού. Γι’ αυτό και πήραν τα εύσημα από τον πρωθυπουργό, τα υπόλοιπα κόμματα, τα κανάλια και τις εφημερίδες, με μπροστάρηδες του βουλευτές του ΛΑΟΣ και μεγαλοδημοσιογράφους τύπου Χατζηνικολάου και Πρετεντέρη. Γι’ αυτό με περίσσεια χυδαιότητα έφτασαν στο σημείο να σκυλεύουν ακόμα και τον νεκρό οικοδόμο Δημήτρη Κοτζαρίδη, συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, που έπαθε ανακοπή καρδιάς εξαιτίας των χημικών των μπάτσων ενώ εκείνοι αποδίδουν το θάνατό του στις «συγκρούσεις με τους προβοκάτορες παρακρατικούς κουκουλοφόρους», σε ένα όργιο σκόπιμης διασποράς της σύγχυσης και αθώωσης της άρχουσας τάξης και των δυνάμεων καταστολής της για τη δολοφονία του διαδηλωτή.

Συνηγόρησαν, βέβαια, και άλλοι λόγοι προφανώς στη συγκεκριμένη επιλογή τους. Πιθανές πιέσεις από τη βάση του ΠΑΜΕ για παραμονή έξω από το κοινοβούλιο στις απεργιακές πορείες και διασταύρωση με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Επίδειξη ηγεμονικής θέσης στη βάση των κρούσεων για «αγωνιστική και εκλογική συμπόρευση» που δέχονται από άλλα τμήματα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Εσωτερικό «τσιμέντωμα» του μηχανισμού από διαρροές και εκροές οπαδών και μελών με παράλληλη (ψηφοθηρική) απεύθυνση σε ένα όλο και πιο συντηρητικό ακροατήριο.

Τελικά, οι εκτιμήσεις -καθεστωτικές και αντικαθεστωτικές- για εκτεταμένες συγκρούσεις διαψεύστηκαν. Δεν υπήρχε εκείνη η ζωντάνια, η οργή, η επιθετικότητα, η αποφασιστικότητα, η εκβολή μιας σειράς χειμάρρων σε ένα ορμητικό ποτάμι που είναι ικανό να περάσει πάνω από κάθε καθεστωτικό σχεδιασμό και κάθε επίδοξο υπερασπιστή του. Έτσι, μείναμε την Πέμπτη 20 Οκτώβρη με μια άνευρη συγκέντρωση στο Σύνταγμα με σαφώς λιγότερο κόσμο απ’ ότι την Τετάρτη και τις ροπαλοφόρες αλυσίδες του ΠΑΜΕ -στραμμένες προς τους υπόλοιπους διαδηλωτές με πλάτη στην βουλή- αποφασισμένες να ματώσουν οι ίδιες και να αιματοκυλήσουν οποιονδήποτε αμφισβητούσε την περιφρούρηση του κοινοβουλίου. Έτσι κι έγινε.

Η παντελώς άστοχη και αδικαιολόγητη χρήση μολότοφ στις συμπλοκές, όπως και ο πετροπόλεμος (που σύντομα έγινε αμοιβαίος), δεν επιτρέπει ίσες αποστάσεις και συμψηφισμούς Αποκλειστικά υπεύθυνο πολιτικά και ηθικά για τις συμπλοκές που εκδηλώθηκαν είναι το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ-ΜΑΣ. Αλλά και επιχειρησιακά ο σχηματισμός τους ήταν προμελετημένα τραμπουκικός αφού είχαν υπολογίσει ότι η στάση τους θα προκαλούσε εντάσεις και πιθανώς συγκρούσεις. Τα δεκάδες βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο είναι αδιάψευστος μάρτυρας των διαδοχικών εφορμήσεων τους ως λυσσασμένες αγέλες, των αδιάκριτων χτυπημάτων τους με ρόπαλα, των ανοιγμένων κεφαλιών, της ομαδικής ποδοπάτησης πεσμένων ανθρώπων, της αδιάκριτης εκτόξευσης μαρμάρων εντός της πλατείας Συντάγματος, του πετάγματος ανθρώπων στο κενό από ύψος 4 μέτρων, της παράδοσης στα ΜΑΤ όσων έπεσαν στα χέρια τους. Επιθέσεις, βέβαια, που αναχαιτίστηκαν επιτυχώς, με αρκετές όμως απώλειες.

Από την άλλη, οι μολότοφ ιστορικά στο πεδίο του αγώνα έχουν χρησιμοποιηθεί σε επιθέσεις κατά κρατικών και καπιταλιστικών στόχων και στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Κάθε άλλη χρήση τους -ακόμα και υπό τις συνθήκες τέτοιας κλίμακας επιθέσεων από ροπαλοφόρα ΚΝΑΤ- είναι εκτός συζήτησης. Ανάλογος προβληματισμός και σκεπτικισμός απαιτείται και για τις πέτρες.

Τα κυρίως ζητήματα όμως βρίσκονται στην πολιτική διάσταση του θέματος. Με εμφανή την απροθυμία του πλήθους να αμφισβητήσει πολιτικά και πρακτικά την «κόκκινη ζώνη» απαγόρευσης προσέγγισης της βουλής, η επιλογή της σύγκρουσης μοιάζει μετέωρη ως προς τον βαθμό της κοινωνικής της πρόσληψης και της πολιτικής της λειτουργικότητας-σκοπιμότητας. Μια επιλογή αυθόρμητη και αυτοσχέδια, που παρότι απηχούσε έναν διαχρονικά δίκαιο σκοπό (αυτόν του τσακίσματος της σταλινικής επιβολής), είναι σημαντικό να μη διεκπεραιώνεται με αντανακλαστικές κινήσεις (που δεν έχουν ζυμωθεί πολιτικά, δεν έχουν προταχθεί κοινωνικά και δεν έχουν οργανωθεί πρακτικά), οι οποίες αφήνουν τη σκιά της «εργολαβικής» ανάληψης εκκαθάρισης κάθε είδους φράγματος από συγκεκριμένα κοινωνικά-πολιτικά κομμάτια του κόσμου του αγώνα. Παρόλα αυτά, η στάση των διαδηλωτών/τριών που υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους και τον δρόμο είναι κομμάτι της έμπρακτης θέσης και αυτοάμυνας του ριζοσπαστικού κινήματος απέναντι σε επίδοξους ηγεμόνες του αγώνα και θιασώτες της ομαλότητας. Η όποια συνέχιση της σύγκρουσης στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς (τόσο με το ΚΚΕ όσο και με διάφορες άλλες αριστερές οργανώσεις) πρέπει να επικεντρωθεί στην πολιτική αντιπαράθεση.

Τα γεγονότα της Πέμπτης 20/10 δεν πρέπει να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά σε σχέση με τα διακυβεύματα της περιόδου, που αφορούν στην αδιάκοπη κυριαρχική επέλαση και στα επόμενα βήματα επίθεσης και λεηλασίας που ετοιμάζει η πολιτική και οικονομική εξουσία.

η "περικύκλωση" της βουλής
[ολόκληρο το κείμενο] 

Για την Εκδήλωση/Συζήτηση: "Ο στρατός, η συγκυρία, η ολική άρνηση στράτευσης και οι κοινωνικές αντιστάσεις"

Την Παρασκευή 21/10 πραγματοποιήθηκε στο στέκι η εκδήλωση για "τον στρατό, τη συγκυρία, την ολική άρνηση στράτευσης και τις κοινωνικές αντιστάσεις" που συνδιοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης και συντρόφισσες/ συντρόφους. Την εισήγηση ακολούθησε κουβέντα γύρω από τα ζητήματα που ανοίχτηκαν όπως: το έθνος-κράτος, την δομή και τον ρόλο του στρατού σε καιρό κρίσης, την διαρκή συνθήκη έκτακτης ανάγκης, τις αντιστάσεις στον μηχανισμό και τους τρόπους που αυτές μπορούν να γίνουν πιο αιχμηρές.

Η εισήγηση σε μορφή μπροσούρας βρίσκεται  ΕΔΩ

Το ενημερωτικό κείμενο της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης που αφορά στις νέες νομοθετικές διατάξεις του στρατού βρίσκεται  ΕΔΩ

Κυκλοφόρησε το τεύχος 11 του ΠΕΙΡΑ(Γ)ΜΑΤΟΣ

Πατήστε ΕΔΩ για προβολή ολόκληρου του τεύχους

Κυκλοφόρησε το 11ο τεύχος  του ΠΕΙΡΑ(Γ)ΜΑΤΟΣ και έχει ήδη μοιραστεί σε πολλά σχολεία των περιοχών μας, με κείμενο μαθητή από το Κερατσίνι για τις καταλήψεις και κείμενα ενάντια στις παρελάσεις εν όψη 28ης Οκτωβρίου.

ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Αν και η στρατιωτική εκπαίδευση στα σχολεία έλκει την καταγωγή της από την εποχή του βαυαρού βασιλιά Όθωνα, όταν ελλείψει γυμναστών, άρχισαν να διδάσκουν αποσπασμένοι στρατιωτικοί και πυροσβέστες, η πλήρης στρατιωτικοποίηση της νεολαίας επήλθε επί δικτατορίας Μεταξά. Βαδίζοντας πιστά στα χνάρια του Χίτλερ και του Μουσολίνι, οργάνωσε την Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και καθιέρωσε τελετές εορτασμού της 25ης Μαρτίου που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν σχολικές παρελάσεις οι οποίες κορυφώθηκαν επί χούντας των συνταγματαρχών.

Οι μαθητικές παρελάσεις συμπυκνώνουν τις αντιλήψεις και τις αξίες ενός κόσμου εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ως τμήμα της εκπαίδευσης της νεολαίας συμβάλουν στη διαμόρφωση συνειδήσεων με βάση μιλιταριστικές, σεξιστικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές, εξουσιαστικές αντιλήψεις.

Εμβατήρια, τρομπέτες και τύμπανα στήνουν το σκηνικό που θα αναπαραχθεί ο «πολιτισμός των στρατοπέδων»: ομοιόμορφη ενδυμασία, ομοιόμορφος βηματισμός, πανομοιότυπο αυστηρό ύφος. Η εξουσία χρειάζεται μια πειθαρχημένη μάζα που θα υπακούει σε εντολές, είτε αυτές δίνονται στις διάφορες στιγμές της καθημερινότητας είτε στα πεδία των μαχών.

Οι «καλοί μαθητές» τοποθετούνται πρώτοι και ο «καλύτερος» χρίζεται σημαιοφόρος. Οι υπόλοιποι τοποθετούνται με βάση το ύψος και το φύλο. Οι πιο ψηλοί μπροστά, οι κοντύτεροι πίσω. Τα αγόρια μπροστά, τα κορίτσια πίσω. Η αγωγή στην ιεραρχία σε όλο της το μεγαλείο, με βάση τα κατασκευασμένα πρότυπα «διανοητικής», «σωματικής», «έμφυλης» ανωτερότητας κάποιων έναντι των υπολοίπων. Οι διαχωρισμοί και η ιεραρχία αποτελούσαν πάντα βασικό εργαλείο της εξουσίας για την εκτέλεση των διαταγών και τη διατήρηση της πειθαρχίας.

Οι παρελάσεις προπαγανδίζουν την δουλικότητα και την υποταγή. Την υποταγή στους «επίσημους», σε αυτούς που ρημάζουν τη ζωή μας, σε αυτούς που θα δώσουν εντολές για να γίνουμε κρέας στα κανόνια, σε αυτούς που διδάσκουν την παθητικότητα στην καθημερινή εκμετάλλευση, σε αυτούς που οργανώνουν την υποδούλωση και τη λεηλασία μας. Στους βουλευτές, τους τοπικούς αρχοντίσκους, τους στρατιωτικούς, τους παπάδες, οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να γυρίσουν το κεφάλι για να αποδώσουν τιμή...

ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Απέναντι στον κόσμο της υποταγής, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης να ορθώσουμε τον κόσμο της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Απέναντι στην πειθαρχία, την ιεραρχία, την ομοιομορφία, τους πλαστούς διαχωρισμούς και τα πρότυπά τους να αντιτάξουμε την φαντασία και την αλληλεγγύη, να αναδείξουμε την ατομική πρωτοβουλία και την ιδιαιτερότητα του καθενός, της καθεμιάς. Απέναντι στην υποταγή και την δουλικότητα να αντιτάξουμε την αντεπίθεση και την αξιοπρέπεια ενάντια στους πραγματικούς δυνάστες της ζωής μας, εντός και εκτός συνόρων.

Εκδήλωση/Συζήτηση: "Ο στρατός, η συγκυρία, η ολική άρνηση στράτευσης και οι κοινωνικές αντιστάσεις"

από την Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης.

Παρασκευή 21 Οκτώβρη, στις 19:00, στο Ρεσάλτο.
(Η εισήγηση περιλαμβάνει προβολές ολιγόλεπτων video, θεατρικό δρώμενο, βιωματικές εμπειρίες και παρουσίαση σχετικής μπροσούρας)

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 19-20 ΟΚΤΩΒΡΗ

Στη συνέλευση της Δευτέρας 17 Οκτώβρη, η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι κατέληξε στη συγκρότηση μπλοκ για τη συλλογική μας κάθοδο στις απεργιακές κινητοποιήσεις της 19ης & 20ης Οκτώβρη στο κέντρο της Αθήνας.
Τα ραντεβού που έχουν δοθεί για την Τετάρτη 19 Οκτώβρη είναι 10πμ στον ηλεκτρικό του Πειραιά και 11πμ στο Πολυτεχνείο στη διασταύρωση της Στουρνάρη με την Πατησίων. Θα συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση που έχει καλεστεί στο Μουσείο και θα πορευτούμε προς το Σύνταγμα μαζί με τις υπόλοιπες συνελεύσεις γειτονιών και τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
Για την Πέμπτη 20 Οκτώβρη, το ραντεβού είναι και πάλι στις 10πμ στον ηλεκτρικό του Πειραιά, αυτή τη φορά για να βγούμε κατευθείαν στο Σύνταγμα, όπου έχει καλεστεί συγκέντρωση-αποκλεισμός της βουλής.
Το πανό του μπλοκ μας συμφωνήθηκε να γράφει:
ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

αναδημοσίευση από το http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

Παρασκευές βράδυ στο Ρεσάλτο

Από σήμερα και για ολόκληρο το φθινοπώρο και τον χειμώνα, η ώρα ανοίγματος του στεκιού κάθε Παρασκευή μεταφέρεται από τις 9 στις 8μμ. Κοπιάστε.

Για τη συνέλευση της Δευτέρας 10 Οκτώβρη στην πλατεία Λαού

Παρά την κακοκαιρία το απόγευμα της Δευτέρας 10 Οκτώβρη, μαζευτήκαμε 25 κάτοικοι για την εβδομαδιαία Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι. Λόγω της βροχής και του κρύου αλλά και της μειωμένης συμμετοχής συζητήσαμε περισσότερο σε επίπεδο προσανατολισμών. Ανταλλάξαμε κάποιες πρώτες σκέψεις σχετικά με την «στέγαση» της συνέλευσης τώρα που έρχεται ο χειμώνας. Κατατέθηκαν κάποια πρώτα σκεπτικά γύρω από τη συλλογική άρνηση πληρωμής του χαρατσιού για τα ακίνητα (να μην πληρώσουμε καθόλου τους λογαριασμούς και να υπερασπιστούμε συλλογικά τα σπίτια εφόσον εμφανιστούν συνεργεία για τη διακοπή της σύνδεσης μέσα από ένα δίκτυο τοπικής αυτοάμυνας που θα ενεργοποιείται κατευθείαν μόλις υπάρξει πρόβλημα). Τέλος θεωρήσαμε σημαντική την κοινή μας κάθοδο στην απεργιακή διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη στο κέντρο της Αθήνας με τη συγκρότηση μπλοκ από πλευράς της συνέλευσης. Τα ραντεβού που ακούστηκαν ήταν για τις 10πμ στον ηλεκτρικό του Πειραιά (εφόσον υπάρχει ηλεκτρικός) και για τις 11πμ στη συμβολή της Πατησίων με την οδό Στουρνάρη, στην κάτω δεξιά γωνία του Πολυτεχνείου δηλαδή. Η ιδέα που έχει κατατεθεί για το πανό είναι: «αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα, θα μοιραστούμε την ήττα».

Η συζήτηση γύρω από την «στέγαση» της συνέλευσης και τη συλλογική άρνηση πληρωμής του τέλους για τα ακίνητα καθώς και η κατάληξη των λεπτομερειών για τη συμμετοχή μας ως συνέλευση στην απεργιακή διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη θα γίνουν στην επόμενη συνέλευση, την Δευτέρα 17/10, στις 7μμ, στην πλατεία Λαού. Σε περίπτωση κακοκαιρίας θα έχει αναζητηθεί εναλλακτική λύση. Μαζευόμαστε στην πλατεία και συνεννοούμαστε επιτόπου.

αναδημοσίευση από το http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

Κείμενο κατηγορούμενων για τα γεγονότα του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου της 8/3/2007 που δικάζονται στην Χαλκίδα στις 11 Οκτώβρη

Την Τρίτη 11 Οκτώβρη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας δικαζόμαστε για την ενεργό συμμετοχή μας στο φοιτητικό κίνημα και την έμπρακτη αλληλεγγύη σε αυτό. Συγκεκριμένα βρισκόμαστε κατηγορούμενοι για τη συμμετοχή μας στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8 Μαρτίου 2007, ενάντια στην αναθεώρηση του αρ. 16 και της ψήφισης του τότε νόμου-πλαίσιο για την εκπαίδευση.
Τη μέρα εκείνη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές και αλληλέγγυοι βρισκόμαστε στο δρόμο και την ώρα ψήφισης του νομοσχεδίου είμαστε στη Βουλή όπου και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Ξεσπούν συγκρούσεις και άγρια καταστολή, αποτέλεσμα της οποίας είναι δεκάδες τραυματίες στα νοσοκομεία και 61 συλλήψεις. Από την ομάδα των συλληφθέντων διαχωρίζονται από την αστυνομία 12 άτομα, μέσα στα οποία και εμείς, και παραπέμπονται στον εισαγγελέα με κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες. Οι 49 δικάζονται στο αυτόφωρο και αθωώνονται όλοι τους με το κίνημα αλληλεγγύης να δρα αποτελεσματικά ως ασπίδα προστασίας. Οι υπόλοιποι παραμένουμε στη ΓΑΔΑ, ενώ αργότερα περνάμε από ανακριτή και εισαγγελέα και μας επιβάλλονται χρηματική εγγύηση και περιοριστικοί όροι. Ένας από εμάς, ο Βασίλης Στεργίου, που βρέθηκε αλληλέγγυος στον αγώνα, προφυλακίζεται και παραμένει για έξι μήνες στον Κορυδαλλό, με μοναδικό κριτήριο το ότι δεν ήταν φοιτητής αλλά οικοδόμος. [...]

[...] Σήμερα η κοινωνία καλείται να παλέψει με πολύ χειρότερους όρους. Διαφαίνεται όμως η ελπίδα στους αγώνες που αναπτύσσονται στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο και στα σχολεία, στο δρόμο. Τασσόμαστε με την μεριά των εκμεταλλευομένων που οργανώνονται ενάντια στην κοινωνική εξαθλίωση. Όπως και πριν, όπως και τότε, έτσι και σήμερα συμμετέχουμε ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες. Η στοχοποίηση της κρατικής καταστολής στα πρόσωπα μας δεν φυλακίζει τη δράση μας. Δεν θα μπούμε στο ψεύτικο δίπολο ένοχος-αθώος που γεννά η αστική δικαιοσύνη, οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορούν να μπουν σε αυτή τη ζυγαριά και δεν μπορεί το δικαστήριο τους να τους δικάσει. Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι, είναι δίκαιοι.
Αν νομίζουν ότι η κρατική τρομοκρατία, με τις δολοφονίες, το ξύλο, τις διώξεις και τις προφυλακίσεις, τους δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους θα μας φοβίσουν, ας ξέρουν ότι η αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας. Όποιος σπέρνει τρόμο θα θερίσει οργή.

Καλούμε σε παράσταση αλληλεγγύης όλους τους συντρόφους και συναγωνιστές στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας στις 11 Οκτώβρη 2011.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Παναγιώτης Μουσταφέλλος - Βασίλης Στεργίου

ολόκληρο το κείμενο των δύο διωκόμενων αγωνιστών

Επόμενες Συνελεύσεις της Πλατείας στο Κερατσίνι, 10 & 17 Οκτώβρη, πλατεία Λαού (Ταμπούρια)

Κάλεσμα για τις επόμενες δύο συνελεύσεις στην πλατεία Λαού, που έχει κολληθεί και μοιραστεί σε χιλιάδες αντίτυπα τις τελευταίες μέρες σε διάφορες συνοικίες του Κερατσινίου.

αναδημοσίευση απο το http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

Σάββατο 8/10, παρέμβαση στο Θεμιστόκλειο φεστιβάλ

Το απόγευμα του Σαββάτου 8 Οκτώβρη, με την έναρξη της συναυλίας της δεύτερης μέρας του 1^ου Θεμιστόκλειου φεστιβάλ, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση ενάντια στην εμπορευματοποίηση του χώρου, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η εγχώρια και υπερεθνική κυριαρχία μάς ξεζουμίζει από παντού και σχεδόν τα πάντα ιδιωτικοποιούνται.
Έτσι, πετάχτηκαν τρικάκια, μοιράστηκαν κείμενα, αφαιρέθηκαν οι λινάτσες που είχαν κρεμαστεί περιμετρικά στα κάγκελα για να εμποδίζουν την οπτική επαφή με το εσωτερικό του γηπέδου και  κρεμάστηκαν δύο πανό. Το ένα ενάντια στις βλέψεις εμπορευματοποίησης του χώρου του Θεμιστόκλειου και το δεύτερο για την αλληλεγγύη στον προφυλακισμένο από τις 14/07 σύντροφο από το Πέραμα Χρήστο Κολεντίνη, που ξυλοκοπήθηκε άγρια από διμοιρία των ΜΑΤ μετά από συναυλία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του απεργιακού διημέρου 28-29 Ιούνη στο Πολυτεχνείο και κατηγορήθηκε με βάση τις κατασκευασμένες καταθέσεις των μπάτσων. Σχετικά με την αδιανόητη τιμή των 15 και 18 ευρώ για τα εισιτήρια εισόδου, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ζήτησε 15.000 ευρώ για να παίξει με την μπάντα του στο φεστιβάλ.
Οποιαδήποτε προσπάθεια εκμετάλλευσης ελεύθερων χώρων από "ιδιωτικές πρωτοβουλίες" και τοπικούς άρχοντες, είτε έχει ως πρόσχημα την αναβάθμιση και την ανάπλασή τους είτε όχι, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από τον κόσμο των περιοχών. Άλλωστε μια πρώτη γεύση δόθηκε τόσο από την πολύ θετική αντίδραση των κατοίκων της γειτονιάς στην παρέμβαση όσο και από την ιδιαίτερα μικρή συμμετοχή κόσμου στις συναυλίες του φεστιβάλ (το πολύ 300 άτομα την Πέμπτη 6/10, το πολύ 1500 άτομα το Σάββατο 8/10). Αξίζει να σημειωθεί ότι η συναυλία της τρίτης μέρας του φεστιβάλ (Κυριακή 9/10) αναβλήθηκε όχι μόνο λόγω των καιρικών προβλέψεων για βροχή αλλά και λόγω της προπώλησης μόνο 30 εισιτηρίων.

το κατέβασμα της λινάτσας & τα πανό

τα τρικάκια

τα παιδιά της γειτονιάς

 το κείμενο της παρέμβασης

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική αντίσταση η δύναμή μας

Την Παρασκευή 7 Οκτώβρη, από τις 7 το απόγευμα και για 2 σχεδόν ώρες, 80 περίπου άνθρωποι από τη Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι και αλληλέγγυοι/ες (ανάμεσα τους και άνθρωποι από το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων) πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον άξονα της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων ενάντια στην εκδικητική απόλυση εργαζόμενης από το ψητοπωλείο Σάββας στην οδό Τσαλδάρη, στις 14/9, η οποία συμμετέχει στη συνέλευση των κατοίκων.
Η παρέμβαση ξεκίνησε από την πλατεία Νίκης (τριγωνάκι) στο πάνω μέρος της Τσάλδαρη και κατέληξε στην πλατεία Λαού, με «στάση» 1 ώρας στον «Σάββα», που βρίσκεται στη συμβολή της Τσαλδάρη με την Σαλαμίνος. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παρέμβασης μοιραζόταν το ακόλουθο κείμενο που περιγράφει αναλυτικά τα όσα διαδραματίζονται στο συγκεκριμένο ψητοπωλείο και οδήγησαν στην απόλυση της εργαζόμενης.

Μόλις φτάσαμε έξω από τον «Σάββα», αναρτήσαμε πανό, ενημερώσαμε για τη συγκεκριμένη παρέμβαση και την προοπτική της παραμονής μας για μια ώρα έξω από το κατάστημα τις εργαζόμενες, τους εργαζόμενους και τον γιο ενός από τα δύο αφεντικά που βρισκόταν εκεί και συνεχίσαμε να μοιράζουμε κείμενα στα διερχόμενα οχήματα, λεωφορεία και πεζούς. Παράλληλα γινόταν ενημέρωση για το συμβάν και τις συνθήκες εργασίας μέσω ντουντούκας.

Η ανταπόκριση ανθρώπων της γειτονιάς και διερχόμενων ήταν θετική και αρκετοί ενίσχυσαν με την παρουσία τους τη συγκέντρωση. Από την άλλη, καθ’ όλη τη διάρκεια της παρέμβασής μας έξω από το ψητοπωλείο δεν έλειψαν τα ευτράπελα από την πλευρά της εργοδοσίας. Ο γιος ενός από τα δύο αφεντικά, που βρισκόταν εξαρχής στο μαγαζί προκαλούσε διαρκώς τον κόσμο και κάλεσε μπράβους προς εκφοβισμό. Στη συνέχεια ήρθε ο άλλος γιος που μπήκε στο κατάστημα ως μαινόμενος ταύρος και άρπαξε ένα μαχαίρι κραδαίνοντάς το ενάντιά μας. Η «σύρραξη» αποφεύχθηκε λόγω της εξαιρετικής ψυχραιμίας και αυτοσυγκράτησης που επέδειξαν οι συγκεντρωμένοι. Μετά από αυτό και οι δύο γιοι «εξαφανίστηκαν», οι μπράβοι αποσύρθηκαν λίγα στενά παραπάνω και απέμειναν τα δύο αφεντικά, με τον έναν να ξεστομίζει ατάκες χαρακτηριστικές της νοοτροπίας του, όπως «είναι δικαίωμα και λογικό να προσλαμβάνεις ανθρώπους για 1 ή 2 μήνες», «και τι έγινε αν δεν κολλάω ένσημα;», «είναι λογικό να μη δίνω ρεπό όταν έχει πολύ δουλειά» και ταυτόχρονα «δε γίνεται να μην απολύσω κόσμο γιατί έχει πέσει η δουλειά κατά 70% λόγω κρίσης». Τα συμπεράσματα προφανή.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης, εκτός από το κείμενο που αναφέρεται στο συμβάν,  έγινε αφισοκόλληση και μοίρασμα του καλέσματος της συνέλευσης για τις επόμενες δύο συναντήσεις στις 10 & 17 Οκτώβρη στην πλατεία Λαού καθώς και φυλλαδίου του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους των καφετεριών, ψητοποπωλείων, ταχυφαγίων κλπ που συναντήσαμε στο δρόμο μας. 
Το μήνυμα σαφές: καμία μόνη / κανένας μόνος απέναντι στην κρίση, στις απολύσεις, στο βάθεμα της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας μας.

αναδημοσίευση από το http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

15 και 18 ευρώ κοστολογούνται οι «πολιτιστικές ανησυχίες» των τοπικών αρχόντων, οι «ευγενικές» εταιρικές χορηγίες και η καλλιτεχνική «ευαισθησία»

Στις 6, 8 και 9 Οκτώβρη πραγματοποιείται το 1^ο Θεμιστόκλειο μουσικό φεστιβάλ, στο Θεμιστόκλειο στάδιο, στην οδό Υπαπαντής, με τη συμμετοχή διάφορων «ευαίσθητων», «αμφισβητιών», «διαφορετικών» καλλιτεχνών, όπως οι Active Member, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μίλτος Πασχαλίδης κ.α. Διοργανωτής η ART-TC υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά. «Ευγενικοί» χορηγοί επικοινωνίας ο ΣΚΑΙ, η LIFO, το MAD και διάφοροι άλλοι στυλοβάτες του κόσμου του θεάματος, των media και του life style.

Σε μια περίοδο κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας κατά της κοινωνίας, τοπικοί αρχοντίσκοι, εταιρικοί σπόνσορες και «εναλλακτικοί» εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού στερεώματος, διοργανώνουν ένα μουσικό event στις μαστιζόμενες από την ανεργία και τη φτώχεια περιοχές μας με εισιτήριο 15 και 18 ευρώ! Σε έναν αθλητικό χώρο που είναι ανοιχτά προσβάσιμος χωρίς αντίτιμο στους κατοίκους των γύρω περιοχών και τώρα θα γίνει απροσπέλαστος από σεκιουριτάδες και ελέγχους εισιτηρίων.

κάγκελα και φράγματα στις εισόδους σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι μπάτσοι στις διαδηλώσεις

Στο εσωτερικό του σταδίου έχουν ξηλωθεί εδώ και μέρες οι μπασκέτες και έχει απαγορευτεί η είσοδος ενώ στα περιμετρικά κάγκελα έχει τοποθετηθεί λινάτσα που απαγορεύει την ορατότητα με το εσωτερικό του γυμναστηρίου.

η λινάτσα που έχει τοποθετηθεί στα περιμετρικά κάγκελα

Ως στόχος του φεστιβάλ παρουσιάζεται «η τόνωση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων της περιοχής αλλά και η συγκέντρωση κεφαλαίων για την ανακαίνιση και φύλαξη του Σταδίου Θεμιστόκλειο». Η συγκεκριμένη δηλαδή διοργάνωση όχι μόνο προωθεί την εμπορευματοποίηση ενός ανοιχτού κοινωνικού χώρου άθλησης και συνεύρεσης αλλά αποσκοπεί και στην μελλοντική απαγόρευση της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτόν, μέσα από την χρηματοδότηση της φύλαξής του. Από ποιους αλήθεια; Μήπως οι δημοτικές αρχές προσανατολίζονται να δώσουν το στάδιο προς διαχείριση σε ιδίωτες (με αντισταθμιστικά οφέλη για τον δήμο) οι οποίοι θα βάλουν είσοδο για το κοινό;

Οποιεσδήποτε τέτοιες βλέψεις, βέβαια, δεν πρόκειται να γίνουν δεκτές από τους κατοίκους των γύρω περιοχών που επισκέπτονται εδώ και χρόνια κατά εκατοντάδες καθημερινά το Θεμιστόκλειο για να αθληθούν, χωρίς είσοδο, έλεγχο, συγκεκριμένο ωράριο ή περιορισμό ώρας.

Όσο για το ζήτημα της «τέχνης» και των «καλλιτεχνών», η άποψή μας είναι ότι η ανθρώπινη δημιουργία και έκφραση ή θα είναι αυτοοργανωμένη, αντιθεαματική και αντιεμπορευματική, θα κατατίθεται αυτόνομα, χωρίς διαμεσολαβητές, μέσα από την κοινωνία και προς την κοινωνία, ως δημιουργικό-εκφραστικό έργο, χωρίς χρηματικά (ή οποιουδήποτε άλλου είδους) ανταλλάγματα και αυτάρεσκες-ιεραρχικές κατηγοριοποιήσεις σε «καλλιτέχνες» και «κοινό» ή θα αναπαράγει τον πολιτισμό της διαχωρισμένης τέχνης, του θεάματος, των εμπορευματικών σχέσεων, του χρήματος, της διαμεσολάβησης, των ρόλων των ειδικών. Και αυτή η θέση χαρακτηρίζει τις πολλές δημιουργικές δραστηριότητες με τις οποίες καταπιανόμαστε και κατά διαστήματα παρουσιάζουμε σε ανοιχτές κοινωνικές εκδηλώσεις χωρίς κανενός είδους αντίτιμο: φωτογραφία, ζωγραφική, ποίηση, μουσική, video, εκδόσεις, θεατρικά δρώμενα.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ

ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, «ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ» ΧΟΡΗΓΟΙ, «ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ» ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Κυκλοφόρησε το τεύχος 10 του ΠΕΙΡΑ(Γ)ΜΑΤΟΣ και μοιράζεται στα σχολεία των περιοχών μας

Το τεύχος No.10 του ΠΕΙΡΑ(Γ)ΜΑΤΟΣ σε μορφή pdf, που μοιράζεται σε σχολεία του Κερατσινίου, της Νίκαιας, της Δραπετσώνας, του Περάματος

Επιχείρηση "εκκαθάριση στα σχολεία"

Σε καιρούς οικονομικής και συστημικής κρίσης, σε καιρούς όπου η επίθεση της εξουσίας απέναντι στους καταπιεσμένους εντείνεται συνεχώς, η ανάγκη για καταστολή οποιασδήποτε εστίας αντίστασης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Οι ανακοινώσεις της Διαμαντοπούλου θυμίζουν την προπέρσινη και περσινή χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας δεκάδες μαθητές που αγωνίζονταν οδηγήθηκαν σε δίκες για “παρακώλυση της εύρυθμης λειτουργίας του σχολείου”.

Η υπουργός παιδείας μιλάει για χαμένες ώρες, τη στιγμή που κατάληψη σημαίνει κίνηση, αταξία, ζωντάνια, γέλια, καυγάδες, κουβέντες, συνελεύσεις. Η υπουργός παιδείας μιλάει για καταστροφές, τη στιγμή που οι γραμμένοι τοίχοι και οι σπασμένες κλειδαριές σημαίνουν επιθετική απάντηση σε ό,τι συμβολίζει τον 6ωρο εγκλεισμό, τη σχολική πειθαρχία, την προκαθορισμένη καθημερινότητα. Η υπουργός παιδείας μιλάει για “υποκινητές”, τη στιγμή που οι μαθητές βιώνουν την καταπίεση σε κάθε σημείο της καθημερινότητας τους και δεν έχουν ανάγκη από κανέναν για να τους την υπενθυμίσει. Κατάληψη σημαίνει επανοικειοποίηση και εκτροπή. Επανοικειοποίηση του χαμένου χρόνου από τους ίδιους τους μαθητές. Εκτροπή από την κανονικότητα του προγράμματος, του κουδουνιού, των εντολών.

Αλλά όλα αυτά η υπουργός παιδείας και κάθε κομμάτι του συμπλέγματος της κυριαρχίας τα γνωρίζει καλά, γι’ αυτό ανησυχεί, γι’ αυτό παίρνει τα μέτρα του. Η εξουσία οργανώνει την επίθεση της: κάνοντας δηλώσεις εκφοβισμού για περικοπή περιπάτων και εκδρομών, για μαθήματα τα Σαββατοκύριακα και τα Χριστούγεννα, για διεύρυνση του διδακτικού έτους, ακόμα και για αναβολή των εισαγωγικών εξετάσεων. Επιχειρώντας να χρησιμοποιήσει τους διευθυντές των σχολείων σε ρόλο καταδότη (η Διαμαντοπούλου πιέζει τους διευθυντές των σχολείων να ειδοποιούν αμέσως τις αρχές σε περιπτώσεις καταλήψεων). Οργανώνοντας διώξεις σε γονείς για παραμέληση εποπτείας καθώς και σχέδιο επέμβασης εισαγγελικών και αστυνομικών δυνάμεων στα υπό κατάληψη σχολεία τις αμέσως επόμενες ημέρες.

Την ίδια στιγμή οι αντιστάσεις των μαθητών πληθαίνουν, με πορείες, κινητοποιήσεις, καταλήψεις. Στις περιοχές μας, ήδη τελούσαν υπό κατάληψη την περασμένη εβδομάδα: το 1ο ΓΕ.Λ. Νίκαιας, το 4ο Γ/ΣΙΟ Νίκαιας, το 3ο Γ. Νίκαιας, το 4ο Γ/ΣΙΟ Κορυδαλλού, το 3ο ΓΕ.Λ. Κορυδαλλού, το πειραματικό Νίκαιας, το 7ο Γ/ΣΙΟ Νίκαιας, το 8ο ΓΕ.Λ. Πειραιά, το 4ο ΓΕ.Λ. Κορυδαλλού, το 5ο ΓΕ.Λ. Κορυδαλλού, το 4ο ΓΕ.Λ. Πειραιά, το 2ο Γ/ΣΙΟ Κορυδαλλού, το 1ο ΓΕ.Λ. Κορυδαλλού, το 2ο ΓΕ.Λ. Κορυδαλλού, το 7ο ΓΕ.Λ. Πειραιά, το 10ο ΓΕ.Λ. Πειραιά, το 2ο ΓΕ.Λ. Περάματος, το 1ο ΕΠΑΛ Κορυδαλλού, το 1 ο,2ο,5ο Γ/ΣΙΟ Νίκαιας, το 4ο ΓΕ.Λ. Νίκαιας, το 1ο Γ/ΣΙΟ Περάματος, το 2ο ΓΕ.Λ. Δραπετσώνας, το 14ο Γ/ΣΙΟ Πειραιά, το ΓΕ.Λ. Καμινίων, το 1ο ΕΠΑΛ Νίκαιας.

Οι μαθητές δεν είναι μόνοι τους

Η αλληλεγγύη μας σε όσες και όσους επιλέγουν να είναι η άμμος
και όχι το γράσο στα γρανάζια του συστήματος είναι δεδομένη

Επόμενη Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι, Δευτέρα 3/10, 7:00μμ, Πλ. Λαού (Ταμπούρια)

Την βδομάδα που πέρασε η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι πραγματοποίησε δύο προβολές στην πλατεία Λαού (26/9 «Το πείραμα της Αργεντινής» & 29/9 «Το σχολείο στα χρόνια του ΔΝΤ») και μία παρέμβαση στο τοπικό υποκατάστημα της ΔΕΗ ενάντια στο νέο χαράτσι για τα ακίνητα και τις κομμένες συνδέσεις σε σπίτια που δεν έχουν να πληρώσουν.

Αναλυτική ενημέρωση στο http://www.suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ στην πλατεία Λαού στα Ταμπούρια, την ΔΕΥΤΕΡΑ 3/10 και ώρα 19:00, όπου θα συζητηθούν συλλογικοί τρόποι άρνησης πληρωμής του νέου χαρατσιού για τα ακίνητα, επόμενες τοπικές παρεμβάσεις λόγου και δράσης και οι απεργίες της 5ης και 19ης Οκτώβρη.

Για τις πορείες στις 30/9 και 1/10

Απόγευμα Παρασκευής 30 Σεπτέμβρη, Αιγάλεω πλατεία 29^ης Σεπτέμβρη 1944, στη συμβολή της Ιεράς Οδού με τον Κηφισό. 350 περίπου άνθρωποι κατεβήκαμε μαζί στο δρόμο και μέσω της Ιεράς Οδού και της Θηβών πορευτήκαμε μέχρι το Village Park του Ρέντη. Το μήνυμα ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό ηχηρό και συλλογικό. Το ραντεβού ανοιχτό για ότι απαιτηθεί μέσα στη συγκυρία που διανύουμε.

Πρωί Σαββάτου 1^ης Οκτώβρη, πλατεία Συντάγματος. Μετά από 1,5 ώρα συγκέντρωσης και μικροφωνικής με ανακοινώσεις και αποσπάσματα κειμένων, 1200 περίπου άνθρωποι βαδίσαμε μαζί μια διαδρομή αλληλεγγύης στο κέντρο της Αθήνας. Για τους φυλακισμένους αγωνιστές του Επαναστατικού Αγώνα, για όσους επίσης διώκονται για την ίδια υπόθεση, για όσους είναι στα κελιά.

Ο αγώνας ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό, τον κοινωνικό εκφασισμό, την καταστολή συνεχίζεται και μαζί η αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.