Επαύριο

Για απόψε, θέλω να σου μιλήσω για αυτό
και μόνο αυτό
Πως, με το πλήρωμα του χρόνου πάντα θα ρχονται
μα πάντα, με ναυαγούς οι καραβιές
από τόσο μακριά, για έτη φωτός πιο πέρα.
Πολλές οι αφορμές, πολλές και οι αιτίες
ήταν, είναι, θα ναι.
Το τώρα κουβαλούν
γεφυρωμένο κι αυτό, απ το χθες.
Την επαύριο γυρεύουν
την πιο ένθερμη

Τότε που οι πράξεις, ξεριζώνουν τον αυτισμό των δρόμων
Η πολεοδομική, ξέσκεπη αυτή φυλακή, αναμετριέται
με μια άλλη διάταξη των συντεταγμένων
Τότε που της φροντίδας θα ναι τα έργα, η εργασία
Τα ψευδώνυμα εξουσίας, μαζί κι αυτήν, ποδοπατούν
ομόρρυθμοι και ομόκεντροι εαυτοί
Τότε που οι ανάσες ψηλαφίζουν, έντρυφα, τα έσω, τα κορμιά
Οι κρατικές δομές, ιστορικό παράδειγμα θα ναι,
προς αποφυγή μονάχα

Μα ως τότε θα είναι εδώ
να καλλιεργούν.
Να οργώνουνε τις νύχτες
Να σπέρνουνε τις μέρες
Κι όμως θα είναι εδώ
να κυοφορούν.
Να χειρονομούν τα λόγια
Να σου μιλούν τα βήματα
Άκουσε τα
Βημάτισε τα.