Η δολοφονία του Μάικλ Ντάγκαν από τα ένστολα γουρούνια κάπου εκεί στις «υποβαθμισμένες» γειτονιές του Τότεναμ, στα βόρεια του Λονδίνου, αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάφλεξη μιας σειράς αγγλικών πόλεων। Μια εξέγερση που διέσπασε τα χρωματικά και φυλετικά στεγανά γεννώντας τη σύνθεση στο δρόμο, όπως συμβαίνει σε κάθε εξέγερση. Επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, εμπρησμοί αστυνομικών οχημάτων, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, λεηλασίες και πυρπολήσεις εμπορικών κέντρων.
Η γλώσσα της Εξουσίας γνωστή: «πλιατσικολόγοι», «βάνδαλοι», «καταστροφείς περιουσιών», «τυχοδιώκτες της βίας», «προβληματικοί νεαροί χωρίς αρχές και ανατροφή»। Και οι πρακτικές της επίσης: 16.000 μπάτσοι στους δρόμους, χιλιάδες κάμερες να καταγράφουν τους εξεγερμένους με σκοπό την εκ των υστέρων ταυτοποίησή τους, κάλεσμα των φιλήσυχων πολιτών για καθάρισμα των δρόμων, για συνεργασία με τις αρχές και για κατάδοση των εξεγερμένων, 2500 χιλιάδες συλληφθέντες με ορισμένους να έχουν ήδη προφυλακιστεί. Παράλληλα, ακροδεξιοί καλούσαν καταστηματάρχες και πολίτες να «υπερασπιστούν τις γειτονιές και τις περιουσίες τους» με όπλα και να συνδράμουν τις προσπάθειες των μπάτσων.
Τις μέρες που έρχονται -πέρα από την σκληρότητα των δικαστηρίων- η αντιεξέγερση θα προχωρήσει στα επόμενα βήματα. Η αριστερή επιχειρηματολογία θα μιλήσει για την απουσία οργάνωσης, λόγου, στόχων, αιτημάτων, πολιτικοποίησης, ενώ οι «άνθρωποι» των κοινοτήτων θα καλεστούν να καταδικάσουν την βία και να την εξημερώσουν-εκλογικεύσουν με κάποια συζήτηση γύρω από τα προβλήματα στις «υποβαθμισμένες» και «έγχρωμες» περιοχές, μαζί με 2-3 προτάσεις-παυσίπονα για την βελτίωση της κατάστασης των «απόβλητων» και την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον.
Καταστάσεις τόσο οικείες και σε εμάς κατά τη διάρκεια και μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 στον ελλαδικό χώρο. Καταστάσεις οικείες για κάθε εξέγερση που δεν θέτει αιτήματα και πεδία διαπραγμάτευσης, που αναπτύσσει τον λόγο της πράξης, που ξεδιπλώνεται οριζόντια και δικτυακά χωρίς επιτελεία, ηγέτες και περσόνες.
Έτσι είναι όταν οι αφανείς βγαίνουν στο προσκήνιο της ιστορίας, όταν οι χωρίς φωνή κραυγάζουν στη διαπασών, όταν οι «επικίνδυνες τάξεις» επιβεβαιώνουν τους φόβους των κυρίαρχων, των εκμεταλλευτών και καταπιεστών τους. Κι η αλήθεια είναι ότι το μήνυμα επίθεσης, σύγκρουσης και οργής των «συκοφαντημένων» της βρετανικής εξέγερσης έφτασε στις καρδίες και τις συνειδήσεις μας ως ισχυρή αντήχηση. Όπως συμβαίνει ολοένα και συχνότερα τα τελευταία χρόνια με τις τροχιοδεικτικές βολές των κοινωνικών-ταξικών εξεγέρσεων που εκτοξεύονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Το ζήτημα έχει τεθεί και είναι καιρός να διερευνήσουμε το επόμενο βήμα. Να τελειώνουμε με τους δήμιους, τους τύραννους και τους εκμεταλλευτές. Να τελειώνουμε με τις αξίες, τις σχέσεις, τις αντιλήψεις και τις νοοτροπίες του κόσμου τους. Να τελειώνουμε με το κράτος, τον καπιταλισμό και κάθε μορφή εξουσίας. Για μια αυτοοργανωμένη ανεξούσια αταξική κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.
Η γλώσσα της Εξουσίας γνωστή: «πλιατσικολόγοι», «βάνδαλοι», «καταστροφείς περιουσιών», «τυχοδιώκτες της βίας», «προβληματικοί νεαροί χωρίς αρχές και ανατροφή»। Και οι πρακτικές της επίσης: 16.000 μπάτσοι στους δρόμους, χιλιάδες κάμερες να καταγράφουν τους εξεγερμένους με σκοπό την εκ των υστέρων ταυτοποίησή τους, κάλεσμα των φιλήσυχων πολιτών για καθάρισμα των δρόμων, για συνεργασία με τις αρχές και για κατάδοση των εξεγερμένων, 2500 χιλιάδες συλληφθέντες με ορισμένους να έχουν ήδη προφυλακιστεί. Παράλληλα, ακροδεξιοί καλούσαν καταστηματάρχες και πολίτες να «υπερασπιστούν τις γειτονιές και τις περιουσίες τους» με όπλα και να συνδράμουν τις προσπάθειες των μπάτσων.
Τις μέρες που έρχονται -πέρα από την σκληρότητα των δικαστηρίων- η αντιεξέγερση θα προχωρήσει στα επόμενα βήματα. Η αριστερή επιχειρηματολογία θα μιλήσει για την απουσία οργάνωσης, λόγου, στόχων, αιτημάτων, πολιτικοποίησης, ενώ οι «άνθρωποι» των κοινοτήτων θα καλεστούν να καταδικάσουν την βία και να την εξημερώσουν-εκλογικεύσουν με κάποια συζήτηση γύρω από τα προβλήματα στις «υποβαθμισμένες» και «έγχρωμες» περιοχές, μαζί με 2-3 προτάσεις-παυσίπονα για την βελτίωση της κατάστασης των «απόβλητων» και την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον.
Καταστάσεις τόσο οικείες και σε εμάς κατά τη διάρκεια και μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 στον ελλαδικό χώρο. Καταστάσεις οικείες για κάθε εξέγερση που δεν θέτει αιτήματα και πεδία διαπραγμάτευσης, που αναπτύσσει τον λόγο της πράξης, που ξεδιπλώνεται οριζόντια και δικτυακά χωρίς επιτελεία, ηγέτες και περσόνες.
Έτσι είναι όταν οι αφανείς βγαίνουν στο προσκήνιο της ιστορίας, όταν οι χωρίς φωνή κραυγάζουν στη διαπασών, όταν οι «επικίνδυνες τάξεις» επιβεβαιώνουν τους φόβους των κυρίαρχων, των εκμεταλλευτών και καταπιεστών τους. Κι η αλήθεια είναι ότι το μήνυμα επίθεσης, σύγκρουσης και οργής των «συκοφαντημένων» της βρετανικής εξέγερσης έφτασε στις καρδίες και τις συνειδήσεις μας ως ισχυρή αντήχηση. Όπως συμβαίνει ολοένα και συχνότερα τα τελευταία χρόνια με τις τροχιοδεικτικές βολές των κοινωνικών-ταξικών εξεγέρσεων που εκτοξεύονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Το ζήτημα έχει τεθεί και είναι καιρός να διερευνήσουμε το επόμενο βήμα. Να τελειώνουμε με τους δήμιους, τους τύραννους και τους εκμεταλλευτές. Να τελειώνουμε με τις αξίες, τις σχέσεις, τις αντιλήψεις και τις νοοτροπίες του κόσμου τους. Να τελειώνουμε με το κράτος, τον καπιταλισμό και κάθε μορφή εξουσίας. Για μια αυτοοργανωμένη ανεξούσια αταξική κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.
Εγώ το έχω πει ότι εγώ δεν είμαι ο κουκουλοφόρος… άλλοι φοράνε κουκούλα – για την ακρίβεια κράνος και στολή, αυτοί είναι που το χρειάζονται, αυτό τους έμαθε ο μπαμπάς τους! Πάντα το κράτος θα βρίσκει τρόπος και νέα φρασεολογία να καταδικάζει την κάθε λογής μάχη με την εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφή