…το Σάββατο 29 γενάρη
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι όσα κι αν νομίζεις ότι ξέρεις, όσα κι αν θεωρείς ότι μπορείς να φανταστείς για μία σκληρή πραγματικότητα, η άμεση σχέση με αυτήν (όχι με όρους ανθρωπιστικής περιέργειας αλλά αλληλεγγύης) καταρρίπτει κάθε εικόνα που έχεις φτιάξει. Το Σάββατο που βρεθήκαμε μαζί με 400 αλληλέγγυους από διάφορες πόλεις της ελλάδας στην Ηγουμενίτσα για την πραγματοποίηση πορείας αλληλεγγύης, ξέραμε πως υπάρχει ένας υπαίθριος καταυλισμός μεταναστών στα όρια της πόλης, στους πρόποδες του βουνού «λαδοχώρι». Είχαμε ενημερωθεί πως οι μετανάστες εκεί βρίσκονται σε άθλιες συνθήκες, πως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, πως κάποιοι έχουν αγγίξει τα όρια του υποσιτισμού, πως τους κυνηγάνε, πως διάφορα φασιστοειδή ενίοτε τους πυροβολούν, όλα αυτά τα δεκάδες «πως…». Κι όμως, μόλις η διαδήλωση έφτασε πολύ κοντά στους πρόποδες του βουνού, μόλις αντικρίσαμε τις πρώτες κουβέρτες και πανιά ως αυτοσχέδιες τέντες, μόλις άρχισαν να ξεμυτίζουν δειλά-δειλά οι μετανάστες μέσα από τα δέντρα, μόλις άρχισαν να κατεβαίνουν το βουνό φωνάζοντας, σφυρίζοντας, κουνώντας χέρια για να μας προσεγγίσουν και να έρθουν μαζί μας στην διαδήλωση, μόλις οι μπάτσοι, τους έκλεισαν ερμητικά τον δρόμο κάτω από μία γέφυρα, μόλις είδαμε κάποιους να καταφέρνουν με διάφορους ελιγμούς να μπαίνουν στο σώμα της πορείας χαμογελώντας, μόλις η πορεία προς το τέλος της χτυπήθηκε από τους μπάτσους και βρεθήκαμε μαζί για ώρες στα ΤΕΙ της πόλης, μόλις ακούσαμε τα σφυρίγματα και τις φωνές από το βουνό, μέσα στο σκοτάδι, την ώρα που τα πούλμαν αναχωρούσαν για την επιστροφή των αλληλέγγυων στους τόπους τους, η ίδια πραγματικότητα έγινε πια μία άλλη. Πραγματικότητα που περισσεύει των συνθημάτων αλληλεγγύης, πραγματικότητα που ξεπερνάει τις προτάσεις περιγραφής ή ανάλυσης τέτοιων πολύπλοκων ζητημάτων. Είναι πια η πραγματικότητα της ελάχιστης σχέσης και επαφής. Είναι η επιβεβαίωση, για ακόμη μια φορά, ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα αφορά ανθρώπους κι όχι κατηγορίες, αφορά διωγμένους κι όχι τυχοδιώκτες…
Το κείμενο της συνέλευσης στα ΤΕΙ της Ηγουμενίτσας, λίγο μετά το χτύπημα της πορείας από την αστυνομία:
Σήμερα, 29 Γενάρη, η Ηγουμενίτσα ήταν μια πόλη κατεχόμενη. Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους (ματ, ασφαλίτες και λιμενικοί) κατέκλυσαν τους δρόμους. Η αιτία αυτής της ιδιότυπης κατοχής ήταν η πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που καλέστηκε με πρωτοβουλία ντόπιων συντρόφων.
Η περιοχή της Ηγουμενίτσας εδώ και αρκετό καιρό, έχει γίνει ένα από τα επίκεντρα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Ένα “γεωγραφικό” διακύβευμα για την Ευρώπη – Φρούριο: τα ανθρωποκυνηγητά, οι αποκλεισμοί, ο ρατσισμός, τα άτυπα και θεσμισμένα απαρτχάιντ γεννάνε όχι μόνο το ξεσάλωμα των αστυνομικών και λιμενικών δυνάμεων πάνω στους “παράνομους” φτωχοδιαβόλους αλλά και οπλίζουν τα χέρια ελληνόψυχων ντόπιων φασιστών.
Από την έναρξη της πορείας δεχθήκαμε την προκλητική πίεση των δυνάμεων καταστολής που είχαν κινητοποιήσει έναν ολόκληρο δημοκρατικό στρατό για να επιβάλλουν τον τρόμο στην τοπική κοινωνία και για να αποτρέψουν την προσέγγιση των αλληλέγγυων στον υπαίθριο καταυλισμό όπου διαμένουν εκατοντάδες μετανάστες. Όμως οι απόπειρες της δημοκρατίας να επιβάλλουν την σιωπή στην τοπική κοινωνία (ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα τοπικά περιστατικά θανάτων και τραυματισμών μεταναστών από τα χέρια μπατσών και από τις σφαίρες γνωστού ντόπιου φασίστα) σημαδεύτηκαν με αποτυχία.
Η σημερινή πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες διέσχισε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Κατά τη διάρκεια της οποίας φωνάχθηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Αρκετοί νεολαίοι και μετανάστες της πόλης ενσωματώθηκαν στην πορεία μέχρι τον υπαίθριο καταυλισμό των μεταναστών όπου εξελίχθηκαν συγκινητικές στιγμές αλληλεγγύης. Δεκάδες μετανάστες του καταυλισμού στη θέα της πορείας, κινήθηκαν προς αυτήν, ώστε να την ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους. Στο σημείο εκείνο, τα ματ απέτρεψαν την κίνηση των μεταναστών προς τη πορεία, προχωρώντας στη δημιουργία φραγμού, γεγονός που προκάλεσε αρκετή ένταση. Ύστερα από την παρέμβαση των συντρόφων της περιφρούρησης, καταφέραμε την πρόσβαση σε κάποιους μετανάστες και κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία προς το προκαθορισμένο σημείο τερματισμού της. Λίγο πριν το τέλος της πορείας, δεχτήκαμε τη συγκροτημένη επίθεση της αστυνομίας, με δακρυγόνα, κρότου λάμψης, ξύλο, γκλομπ και κυνηγητό ως τα ΤΕΙ. Εννιά τραυματίες (εξαρθρώσεις ώμων, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ρήξη μηνίσκου, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στα μάτια...) και εφτά προσαγωγές στο τοπικό Α.Τ. επέβαλαν την παραμονή μας στην πόλη ως αργά το απόγευμα για την αλληλεγγύη στους συντρόφους μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ - ΕΣ
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι όσα κι αν νομίζεις ότι ξέρεις, όσα κι αν θεωρείς ότι μπορείς να φανταστείς για μία σκληρή πραγματικότητα, η άμεση σχέση με αυτήν (όχι με όρους ανθρωπιστικής περιέργειας αλλά αλληλεγγύης) καταρρίπτει κάθε εικόνα που έχεις φτιάξει. Το Σάββατο που βρεθήκαμε μαζί με 400 αλληλέγγυους από διάφορες πόλεις της ελλάδας στην Ηγουμενίτσα για την πραγματοποίηση πορείας αλληλεγγύης, ξέραμε πως υπάρχει ένας υπαίθριος καταυλισμός μεταναστών στα όρια της πόλης, στους πρόποδες του βουνού «λαδοχώρι». Είχαμε ενημερωθεί πως οι μετανάστες εκεί βρίσκονται σε άθλιες συνθήκες, πως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, πως κάποιοι έχουν αγγίξει τα όρια του υποσιτισμού, πως τους κυνηγάνε, πως διάφορα φασιστοειδή ενίοτε τους πυροβολούν, όλα αυτά τα δεκάδες «πως…». Κι όμως, μόλις η διαδήλωση έφτασε πολύ κοντά στους πρόποδες του βουνού, μόλις αντικρίσαμε τις πρώτες κουβέρτες και πανιά ως αυτοσχέδιες τέντες, μόλις άρχισαν να ξεμυτίζουν δειλά-δειλά οι μετανάστες μέσα από τα δέντρα, μόλις άρχισαν να κατεβαίνουν το βουνό φωνάζοντας, σφυρίζοντας, κουνώντας χέρια για να μας προσεγγίσουν και να έρθουν μαζί μας στην διαδήλωση, μόλις οι μπάτσοι, τους έκλεισαν ερμητικά τον δρόμο κάτω από μία γέφυρα, μόλις είδαμε κάποιους να καταφέρνουν με διάφορους ελιγμούς να μπαίνουν στο σώμα της πορείας χαμογελώντας, μόλις η πορεία προς το τέλος της χτυπήθηκε από τους μπάτσους και βρεθήκαμε μαζί για ώρες στα ΤΕΙ της πόλης, μόλις ακούσαμε τα σφυρίγματα και τις φωνές από το βουνό, μέσα στο σκοτάδι, την ώρα που τα πούλμαν αναχωρούσαν για την επιστροφή των αλληλέγγυων στους τόπους τους, η ίδια πραγματικότητα έγινε πια μία άλλη. Πραγματικότητα που περισσεύει των συνθημάτων αλληλεγγύης, πραγματικότητα που ξεπερνάει τις προτάσεις περιγραφής ή ανάλυσης τέτοιων πολύπλοκων ζητημάτων. Είναι πια η πραγματικότητα της ελάχιστης σχέσης και επαφής. Είναι η επιβεβαίωση, για ακόμη μια φορά, ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα αφορά ανθρώπους κι όχι κατηγορίες, αφορά διωγμένους κι όχι τυχοδιώκτες…
[ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης των αλληλέγγυων στα ΤΕΙ της Ηγουμενίτσας, λίγο μετά το χτύπημα της πορείας από τους μπάτσους, όπως και διάφορα links με ενημερώσεις και φωτογραφίες]
Το κείμενο της συνέλευσης στα ΤΕΙ της Ηγουμενίτσας, λίγο μετά το χτύπημα της πορείας από την αστυνομία:
Σήμερα, 29 Γενάρη, η Ηγουμενίτσα ήταν μια πόλη κατεχόμενη. Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους (ματ, ασφαλίτες και λιμενικοί) κατέκλυσαν τους δρόμους. Η αιτία αυτής της ιδιότυπης κατοχής ήταν η πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες που καλέστηκε με πρωτοβουλία ντόπιων συντρόφων.
Η περιοχή της Ηγουμενίτσας εδώ και αρκετό καιρό, έχει γίνει ένα από τα επίκεντρα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Ένα “γεωγραφικό” διακύβευμα για την Ευρώπη – Φρούριο: τα ανθρωποκυνηγητά, οι αποκλεισμοί, ο ρατσισμός, τα άτυπα και θεσμισμένα απαρτχάιντ γεννάνε όχι μόνο το ξεσάλωμα των αστυνομικών και λιμενικών δυνάμεων πάνω στους “παράνομους” φτωχοδιαβόλους αλλά και οπλίζουν τα χέρια ελληνόψυχων ντόπιων φασιστών.
Από την έναρξη της πορείας δεχθήκαμε την προκλητική πίεση των δυνάμεων καταστολής που είχαν κινητοποιήσει έναν ολόκληρο δημοκρατικό στρατό για να επιβάλλουν τον τρόμο στην τοπική κοινωνία και για να αποτρέψουν την προσέγγιση των αλληλέγγυων στον υπαίθριο καταυλισμό όπου διαμένουν εκατοντάδες μετανάστες. Όμως οι απόπειρες της δημοκρατίας να επιβάλλουν την σιωπή στην τοπική κοινωνία (ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα τοπικά περιστατικά θανάτων και τραυματισμών μεταναστών από τα χέρια μπατσών και από τις σφαίρες γνωστού ντόπιου φασίστα) σημαδεύτηκαν με αποτυχία.
Η σημερινή πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες διέσχισε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Κατά τη διάρκεια της οποίας φωνάχθηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Αρκετοί νεολαίοι και μετανάστες της πόλης ενσωματώθηκαν στην πορεία μέχρι τον υπαίθριο καταυλισμό των μεταναστών όπου εξελίχθηκαν συγκινητικές στιγμές αλληλεγγύης. Δεκάδες μετανάστες του καταυλισμού στη θέα της πορείας, κινήθηκαν προς αυτήν, ώστε να την ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους. Στο σημείο εκείνο, τα ματ απέτρεψαν την κίνηση των μεταναστών προς τη πορεία, προχωρώντας στη δημιουργία φραγμού, γεγονός που προκάλεσε αρκετή ένταση. Ύστερα από την παρέμβαση των συντρόφων της περιφρούρησης, καταφέραμε την πρόσβαση σε κάποιους μετανάστες και κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία προς το προκαθορισμένο σημείο τερματισμού της. Λίγο πριν το τέλος της πορείας, δεχτήκαμε τη συγκροτημένη επίθεση της αστυνομίας, με δακρυγόνα, κρότου λάμψης, ξύλο, γκλομπ και κυνηγητό ως τα ΤΕΙ. Εννιά τραυματίες (εξαρθρώσεις ώμων, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ρήξη μηνίσκου, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στα μάτια...) και εφτά προσαγωγές στο τοπικό Α.Τ. επέβαλαν την παραμονή μας στην πόλη ως αργά το απόγευμα για την αλληλεγγύη στους συντρόφους μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ - ΕΣ
διάφορες συνδέσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου