κείμενο από γαλλία...

...που μας έστειλε μεταφρασμένο σύντροφος από το εξωτερικό, με αφορμή την ανάρτησή μας για την γαλλία κάποιες μέρες πριν.

"ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ:

ΑΠΕΡΓΙΑ, ΜΠΛΟΚΑ, ΣΑΜΠΟΤΑΖ

ΕδΩ και πολλΕς μΕρες πολλαπλές πρωτοβουλίες ξεφυτρώνουν παντού: μπλόκα λυκείων, σιδηροδρομικών σταθμών, διυλιστηρίων, εθνικών οδών, καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, χώρων εργασίας, εμπορικών κέντρων· στοχευμένες διακοπές ηλεκτρικού, καταστροφές εκλογικών κέντρων και δημαρχείων.

Σε κΑθε ΠΟΛΗ αυτές οι ενέργειες κάνουν εντονότερο τον συσχετισμό δύναμης και δείχνουν ότι είναι πολλοί αυτοί που δεν ικανοποιούνται πλέον από μορφές δράσης και λόγους της τάξης που επιβάλλονται από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Στην περιοχή του Παρισιού ανάμεσα στα μπλόκα των λυκείων και των σιδηροδρομικών σταθμών, τις απεργίες των δημοτικών σχολείων, τις πικετοφορίες των εργατών μπροστά στα εργοστάσια, οι διαπρολεταρικές συνελεύσεις και οι συλλογικότητες δράσης συμβαίνουν προκειμένου να επιχειρήσουμε να σπάσουμε την απομόνωση και τους διαχωρισμούς μας σε κατηγορίες. Το σημείο αφετηρίας τους: η αυτοοργάνωση για να απαντήσουμε στην ανάγκη να οικειοποιηθούμε τους αγώνες μας χωρίς την διαμεσολάβηση αυτών που ισχυρίζονται ότι μιλάνε στο όνομα των εργατών. Είμαστε πολλοί αυτοί που δεν είμαστε οργανωμένοι σύμφωνα με τις παραδοσιακές μορφές της απεργίας σε ένα χώρο εργασίας και που τόσο θέλουμε να συνεισφέρουμε σε ένα γενικό κίνημα μπλοκαρίσματος της οικονομίας. Επειδή αυτό το κίνημα είναι επίσης μια ευκαιρία για να πάμε πέρα από την μοναδική προβληματική των συντάξεων, να θέσουμε το ζήτημα της εργασίας, να αναπτύξουμε και να δημιουργήσουμε μαζί μια κριτική της εκμετάλλευσης.

ΞεκινΩντας από αυτΑ τα ερωτΗματα, αποφασίσαμε την Παρασκευή 15.10 να καταλάβουμε την όπερα της Βαστίλης. Επρόκειτο να διεισδύσουμε σε μια εκδήλωση που αναμεταδιδόταν ζωντανή από το ραδιόφωνο, να παίξουμε τους ταραχοποιούς μέσα σε ένα χώρο όπου κυκλοφορεί το πολιτιστικό εμπόρευμα και να οργανώσουμε εκεί μια συνέλευση. Συναντηθήκαμε περισσότερο από μια χιλιάδα στην place de la nation γύρω από πανό όπως «Τα αφεντικά καταλαβαίνουν μόνο μια γλώσσα: απεργία, μπλόκα, σαμποτάζ» και «ενάντια στην εκμετάλλευση να μπλοκάρουμε την οικονομία» με μια επιθυμία επίσης να ξεφύγουμε από το ευρέως οροθετημένο πλαίσιο της συνδικαλιστικής διαδήλωσης. Φτάσαμε στο τέλος της πορείας περπατώντας στην αντίθετη κατεύθυνση προκειμένου να φτάσουμε στον χώρο δράσης και να βρεθούμε στην ελεύθερη διαδήλωση αν και περικυκλωμένοι από μια επιβλητική αστυνομική παρουσία. Αρκετά γρήγορα περισσότερο από μια εκατοστή από μπάτσους με πολιτικά βοηθημένοι από την περιφρούρηση των συνδικάτων έκοψαν την πορεία στα δύο εμποδίζοντας έναν αριθμό από άτομα να ενωθούν μαζί μας. Με αυγά και βεγγαλικά κατορθώσαμε όσο ήταν δυνατό να απομακρύνουμε την μπατσαρία από την διαδήλωσή μας και επιπλέον να αφήσουμε κάποια ίχνη στον δρόμο μας. Υπενθυμίζουμε παρεμπιπτόντως σε αυτούς που δεν βρίσκουν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να κάνουν υποθέσεις για τους αστυνομικούς που είχαν διεισδύσει στην πορεία ξεκινώντας από εικόνες κλεμμένες από τον τύπο των μπάτσων, ότι δεν είναι ζήτημα να κλαίνε για τις βιτρίνες δυο τραπεζών η οποία επίθεση δεν είναι παρά μια ασθενής απάντηση στην βία του κεφαλαίου.

ΦτΑνοντας στην ΒαστΙλη με την αστυνομική πίεση και με την βοήθεια της σύγχυσης, μόνο πενήντα από τα άτομα τελικά μπήκαν στην όπερα ενώ άλλοι διάλεξαν να διαλυθούν. Οι μπάτσοι παραταγμένοι στην πλατεία κατόρθωσαν να συλλάβουν τουλάχιστον σαράντα άτομα και να τα προσάγουν σε διάφορα αστυνομικά τμήματα. Την Δευτέρα το βράδυ οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά τουλάχιστον 5 όχι, και παρουσιάζονται στον δικαστή την Τρίτη 19.10 και κατηγορούνται για ένοπλη ομάδα και καταστροφές από οργανωμένη συμμορία.

Όπως πΑντοτε, η εξουσία κάνει την επιλογή να χτυπήσει γρήγορα και ισχυρά, ελπίζοντας να οξύνει ή να δημιουργήσει διαχωρισμούς (ανάμεσα σε λογικούς συνδικαλιστές και αυτούς «που φτάνουν στα άκρα», ανάμεσα σε μαθητές λυκείου και αυτούς που τα σπάνε…) και να καταστρέψουν κάθε τι που συμμετέχει στο να αναδειχτεί ένας πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Η αστυνομία ξεσπαθώνει με χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και πλαστικές σφαίρες ενάντια στους μαθητές λυκείου που είναι λίγο περισσότερο δραστήριοι· οι εργάτες των διυλιστηρίων υφίστανται τις επιθέσεις των μπάτσων καθώς επίσης και τις άμεσες απειλές διώξεων και της επίταξης από τον περιφερειάρχη· οι εκνευρισμένοι διαδηλωτές που δεν θα αποφασίσουν να διαλυθούν ήρεμα διακινδυνεύουν να κλειστούν στην φυλακή σαν αυτή του St. – Nazaire. Από την αρχή του κινήματος περισσότερο από 1000 άτομα έχουν ήδη προσαχθεί…

Ο πολλαπλασιασμΟς των πρωτοβουλιΩν που ξεφεύγουν από τους παραδοσιακούς αγώνες είναι μια καθαρή άρνηση απέναντι σε όλους αυτούς που θα ήθελαν να απομονώσουν τα μαύρα πρόβατα και να εμποδίσουν στην αμφισβήτηση αυτού που είναι καθημερινά αποδεκτού, πέρα από την αύξηση του συντάξιμου χρόνου. Αυτές οι ενέργειες μας επιτρέπουν να διαβλέψουμε την δυνατότητα ενός κινήματος όπου οι συντεχνιακοί αγώνες είναι ξεπερασμένοι, όπου οι γραφειοκράτες χάνουν έδαφος, όπου ο αγώνας δεν περιορίζεται σε υποτιθέμενα κατεκτημένα.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ
ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ!

ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ"

ΔΕΝ ψηφίζω σημαίνει...

..παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Το αντιεκλογικό κείμενο, που ακολουθεί, μοιράζεται χέρι με χέρι στις περιοχές μας.

και εδώ κείμενο ενάντια στις εκλογές_2010

Η κρίση [τους] στην ευρώπη...

"Δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις συντάξεις και δεν γίνεται να αποφύγουμε την αύξηση των οριών ηλικίας. Όλες οι χώρες της Ευρώπης αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης" δήλωσε κάποιος κυβερνητικός υπάλληλος.
"Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση είναι ουσιαστική, αναγκαία και δεν πρόκειται να κάνω βήμα πίσω" δήλωσε ο Σαρκοζί, παρά την ενδεχόμενη κρίση στα αποθέματα καυσίμων εξαιτίας του απεργιακού κλοιού αλλά και των μαζικών διαδηλώσεων  και συγκρούσεων σε πάρα πολλές πόλεις της γαλλίας.
[Η κυβέρνηση προτίθεται να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταιοδότησης από τα 60 στα 62  έτη και πλήρους συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67]


Οι διαδηλώσεις και οι 6 γενικές απεργίες, σε εθνικό επίπεδο, ενάντια στα νέα μέτρα έχουν ξεκινήσει από τις 7 σεπτεμβρίου. Τα συνδικάτα και τα σωματεία δίνουν τα παρακάτω νούμερα συμμετοχής στις μέχρι σήμερα διαδηλώσεις:

Σάββατο 16 Οκτωβρίου: 2.5 με 3 εκατομμύρια (ενώ η αντίστοιχη ανακοίνωση της αστυνομίας: 825,000)

Τρίτη 12 Οκτωβρίου: 3.5 εκ. (1.2 εκ.)

Σάββατο 2 Οκτωβρίου: 3 εκ. (899.000)

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου: 3 εκ. (997,000)

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου: 2.7 εκ. (1.2 εκ)

Από τις 16.10.10 μέχρι και σήμερα στις διαδηλώσεις  και τις συγκρούσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για το συνταξιοδοτικό μετέχουν τόσο φοιτητές, όσο και μαθητές γυμνασίων & λυκείων.

[16.10.2010]

[18.10.2010]



[20.10.2010]

Για άλλη μια φορά οι γαλλικές πόλεις γίνονται εστία ανάφλεξης. Καταλήψεις εργασιακών χώρων, σχολείων και πανεπιστημίων. Μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις. Το εκρηκτικό μείγμα παράγεται από τη συνάντηση της γενιάς των μεσήλικων με τη γενιά των παιδιών τους, ντόπιων και μεταναστών.

Από τη μία οι μεγαλύτεροι, που βλέπουν τον κόσμο μέσα στον οποίο συνήθισαν και στήριξαν να καταρρέει. Τον κόσμο της σταθερής εργασίας και του αξιοπρεπούς μισθού, τον κόσμο της καταναλωτικής κενότητας και της εμπορευματικής αποβλάκωσης, τον κόσμο του συμβιβασμού και της συναίνεσης των κοινωνικών συμβολαίων, τον κόσμο της κομματικής αντιπροσώπευσης και των συντεχνιακών συνδικαλιστικών αγώνων.

Από την άλλη οι νεότεροι, η γενιά του no future, που καλούνται να αποδεχτούν την ωμότητα της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την ερημοποίηση της καθημερινής ζωής. Ανάμεσα τους, τόσο τα «λευκά» παιδιά της «παραδοσιακής» γαλλίας των κέντρων των πόλεων, όσο και τα «μελαψά» παιδιά της «νεότερης» γαλλίας των προαστείων και των γκέτο.

Η «πόλη του φωτός» (το Παρίσι) και μια σειρά άλλων πόλεων φωτίζουν και πάλι τις δυνατότητες της κοινωνικής σύνθεσης και της σύγκρουσης με τους δήμιους της ζωής. Αν ο καπιταλισμός βλέπει στην κρίση του και την παράμετρο της δημιουργικής καταστροφής «άχρηστων κεφαλαίων», εμείς δεν μπορούμε παρά να δούμε στα πρόσωπα των νεαρών cacheur («σπάστες») την κοινωνική εκδοχή της δημιουργικής καταστροφής έτσι όπως την εισήγαγε ο Μπακούνιν 150 χρόνια πριν.

Συντρόφισσες και σύντροφοι από την άλλη άκρη της ευρώπης, λάβαμε τα σήματα καπνού σας. Την αλληλεγγύη μας και τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μας. Άντε και στα δικά μας.

Κι όμως...

Μετά από έναν χρόνο πολιτικών συζητήσεων, εκτιμήσεων και αναλύσεων είδαμε ότι χτυπήσαμε στο κενό καθώς ένα άρθρο που διαβάσαμε σε μία ιστοσελίδα τελικα μας έδειξε τον πραγματικό λόγο εισβολής στο στέκι μας και επιτέλους είδαμε που στηρίζονται οι κατηγορίες μας.

Οι συλληφθέντες του ΡΕΣΑΛΤΟ κατηγορούνται βάσει του αντικαπνιστικού νόμου

ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ, ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΥΝΕΛΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΟ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ «ΡΕΣΑΛΤΟ» του Κερατσινίου, απαγγέλθηκαν κατηγορίες σύμφωνα με τον ελληνικό -πολύ σκληρό- αντικαπνιστικό νόμο.

Οι νεαροί απειλούνται με βαριές ποινές αφού πιάστηκαν από το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης την ώρα που άναβαν τσιγάρο μέσα στον χώρο του Δημαρχείου Κερατσινίου.

Ο αυτόπτης μάρτυρας Αργύρης Μπάντεντας, δημοτικός υπάλληλος από πρόγραμμα stage, δήλωσε: “Δεν ήταν μόνο οι μολότωφ που έβγαζαν καπνό από τα φυτίλια τους, αλλά ένας από τους άνδρες άναψε και τσιγάρο ακριβώς μπροστά μου.”

“Ήταν απίστευτα αγενής. Γιατί έπρεπε να πάω σπίτι με τα ρούχα μου να βρωμάνε βενζινίλα και καπνό;”

Η Ελλάδα έχει μερικούς από τις πιο σκληρούς νόμους κατά του καπνίσματος στην Ευρώπη με κυρώσεις, όπως η ‘φάλαγγα‘, ο ‘θάνατος δια απαγχωνισμού‘ και €2 πρόστιμο.

Ο Λέλος Ομπσερβές, μέλος της ομάδας ΔΕΛΤΑ της ελληνικής αστυνομίας και δεινός οδηγός δικύκλου με ειδικότητα πολιορκητικού κριού Α, δήλωσε: “Η εκπομπή καπνού είναι μια μορφή τρομοκρατίας. Ναι, κύριοι είναι.”

Ο εισαγγελέας έδρας Πειραιά, Δημήτριος Κουμπαόυας, πριν την έναρξη της δίκης για τους συλληφθέντες, είπε: ” Όσοι δεν έχουν καπνίσει ποτέ τους να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αποχωρήσουν από την αίθουσα. Όσο για τους υπόλοιπους 22, τα άδεια μπουκάλια μπύρας, οι βαριοπούλες και η κατάληψη του Δημαρχείου μπορεί να μοιάζουν σαν μια επιπολαιότητα, αλλά το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους είναι πολύ σοβαρό παράπτωμα.”

επόμενη στάση: στάση πληρωμών

Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε 5000 αντίτυπα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε δρόμους, πλατείες, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις στις γειτονιές μας, όπως και σε ανοιχτή συλλογική αχρήστευση ακυρωτικών μηχανημάτων λεωφορείων των περιοχών μας.
Αυτό που χρειάζεται είναι η κοινωνική προταγματική που καταθέτει να αρχίσει βήμα-βήμα, μέσα και από δικές μας πρωτοβουλίες, να γίνεται πράξη.

Πρόσω ολοταχώς

2,5 μήνες σιγής στο blog ήταν πολύ. Δεκτό. Ήταν όμως ένας αναγκαίος και απαραίτητος χρόνος συλλογικού και ατομικού αναστοχασμού και ανασυγκρότησης, γιατί πολλά ήταν επίσης αυτά που συνέβησαν την προηγούμενη χρονιά. Από την αντιεκλογική καμπάνια του στεκιού τον περσινό Σεπτέμβρη (ενόψει τότε εθνικών εκλογών) μέχρι τη διοργάνωση της πορείας στη Νίκαια στις 17 Οκτώβρη 2009, μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν από βασανιστήρια και ηλεκτροσόκ στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, τις πέτρες προς το τμήμα, την επίθεση των ΜΑΤ, την δίωξη 8 διαδηλωτών (οι 5 με τον κουκουλονόμο), την διήμερη κατάληψη του δημαρχείου Νίκαιας, την τετραήμερη κατάληψη της Πρυτανείας Αθηνών και την εκδήλωση συμπερασμάτων και απολογισμού στις 27 Νοέμβρη. Από την εισβολή στο ΡΕΣΑΛΤΟ στις 5/12, μια μέρα πριν τις διαδηλώσεις μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε, την αυθόρμητη πορεία προς το στέκι λίγη ώρα αργότερα αλληλέγγυων συντρόφων και συντροφισσών με 3 ασφαλίτικα αναποδογυρισμένα, την παράλληλη κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου και την βίαιη εκκένωσή του με 42 συλλήψεις, μέχρι το τριήμερο αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης που ακολούθησε την εισβολή (πορεία, συλλογικό γλέντι, συζήτηση) και τη συγκινητική ανταπόκριση που υπήρξε στο μάζεμα των χρημάτων για τις δυσθεώρητες εγγυήσεις που μας επέβαλαν. Από το διήμερο εκδηλώσεων για την καπιταλιστική κρίση και το νέο αντι-μεταναστευτικό νομοσχέδιο και κατόπιν τις προβολές ιστορικών ντοκιμαντέρ για τη μνήμη των αγώνων, μέχρι τις πολύμορφες διαδοχικές παρεμβάσεις λόγου και δράσης γύρω από το ζήτημα της κρίσης από τη συνέλευση εξεγερμένων στις περιοχές μας (μαζικές αφισοκολλήσεις και μοιράσματα κειμένων, πανό και τρικάκια, μηχανοκίνητη πορεία στον άξονα των περιοχών μας, συγκεντρώσεις σε πλατείες με ταμπλό, έντυπο υλικό, προβολές video, ανοιχτή συλλογική αχρήστευση ακυρωτικών μηχανημάτων σε λεωφορεία των περιοχών μας μαζί με μοίρασμα κειμένου στους επιβάτες και τους περαστικούς το οποίο πρότασσε την κοινωνική στάση πληρωμών). Ανάμεσα σε όλα αυτά και η συλλογική κάθοδός μας στις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις ενάντια στα νέα αντικοινωνικά μέτρα, η ορμητική πορεία της 5ης Μάη και η άδοξη κατάληξή της με τον τραγικό θάνατο από ασφυξία 3 τραπεζοϋπαλλήλων, η συμμετοχή μας σε κεντρικές διαδικασίες και δράσεις ενάντια στην κρατική καταστολή, τον ρατσισμό, την παρακρατική θρασυδειλία και για την αλληλεγγύη σε φυλακισμένους αγωνιστές. Μια χρονιά πλούσια σε δράσεις, σε κατασταλτικές επιχειρήσεις και μεθοδεύσεις, σε κοινωνικό ανταγωνισμό, σε κυριαρχική επιθετικότητα, σε διδάγματα.

Στο διάστημα που ακολουθεί, η επίθεση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας -εγχώριας και διεθνούς- θα συνεχιστεί με εντατικότερους όρους, η υποδούλωση και η λεηλασία θα βαθύνουν ακόμα περισσότερο, τα δελτία ειδήσεων και οι πρωτοκλασάτοι δημοσιογράφοι θα έχουν εξόφθαλμα πια το ρόλο του γραφείου τύπου της πολιτικής διαχείρισης, η αστυνομία θα περιφρουρεί την ανέχεια με περιπολίες και κάθε είδους μπάτσους σε κάθε γωνία, οι κοινωνικές αντιδράσεις, η παραβατικότητα, η επιθετικότητα και μαζί η καταστολή θα θεριέψουν και το στοίχημα θα παιχτεί στον προσανατολισμό της κοινωνικής οργής εναντίον του καθεστώτος και όχι στο εσωτερικό των καταπιεσμένων, στη συνειδητοποίηση του κοινού εχθρού και στην αναγνώριση των κοινών πεδίων αγώνα κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» που μόνο η κυριαρχία επιθυμεί διακαώς. Αυτό που θα συμβαίνει θα είναι μια διαρκής αλληλοσυμπλήρωση και εναλλαγή ανάμεσα στους προπαγανδιστικούς-χειραγωγικούς μηχανισμούς και τις δυνάμεις καταστολής, ανάμεσα στο δημοσιογραφικό οχετό και το «κοινωνικό έργο» της αποκατάσταση της τάξης των ένστολων ανδρείκελων. Στο πλαίσιο μάλιστα της προετοιμασίας του για την αντιμετώπιση κοινωνικών εκρήξεων το καθεστώς ψήφισε στο θερινό τμήμα της βουλής, στα τέλη Αυγούστου, εντελώς στα μουλωχτά, την ποινική διεύρυνση της χρήσης του τρομονόμου μέχρι και για επιθετικές ενέργειες πλήθους που εκδηλώνονται π.χ. σε πορείες (με την διεύρυνση του ορισμού της "οργανωμένης εγκληματικής ομάδας") ενώ σκοπεύει να ποινικοποιήσει ως οπλοκατοχή μέχρι και την κατοχή σφεντόνας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και στη βάση του Καλλικράτη (του νέου διοικητικού χάρτη του κράτους που συγκεντροποιεί ακόμα περισσότερο την εξουσία) θα πραγματοποιηθούν οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές του Νοέμβρη και όλοι οι θεσμικοί παράγοντες φαίνεται να αγωνιούν για το αναμενόμενο μεγάλο ποσοστό αποχής.

Αυτά τα δεδομένα επεξεργαζόμαστε αυτό το διάστημα στο στέκι, μαζί με τις επόμενες κινήσεις για την άρση της δικαστικής μας ομηρίας (παρουσία την 1η & 16η κάθε μήνα στο τμήμα και απαγόρευση εξόδου από την χώρα), την προετοιμασία της αντιεκλογικής μας καμπάνιας ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοέμβρη καθώς και την οργάνωση βραδιών αυτομόρφωσης με θεματικές ενότητες συζητήσεων, προβολών κλπ. Παράλληλα, η συνέλευση εξεγερμένων από τις περιοχές μας (στην οποία συμμετέχουμε) επεξεργάζεται τη συγκρότηση ανοιχτών υποδομών συντροφικότητας, χαριστικότητας και αλληλεγγύης (συντροφική κουζίνα, χαριστικό παζάρι κ.α), τη συνέχιση των παρεμβάσεων λόγου και δράσης γύρω από το ζήτημα της κρίσης και την ενίσχυση τόσο της ανοιχτότητάς της ως διαδικασία όσο και της πολύμορφης κοινωνικής της απεύθυνσης.

Οι ατομικές και συλλογικές «μηχανές» προθερμαίνονται και είναι έτοιμες. Αυτενέργεια και αυτοοργάνωση, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη, ρήξη και σύγκρουση. Πρόσω ολοταχώς!