όταν η προσωπική έκθεση δεν σκοντάφτει....

...σε ασήμαντες αφορμές και κυριαρχικά πρότυπα, γίνεται επικοινωνία.


για τον φίλο που μας έστειλε το παρακάτω ποίημα


"ΞΕΚΙΝΑΣ
ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΑΝΤΙΚΡΥ ΜΙΑ ΛΑΜΨΗ... ΚΑΤΙ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ... ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ...
ΠΡΟΧΩΡΑΣ
Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ,
ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ...
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΑΝΕΝΑ, ΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ - ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ, ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ...
ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΠΛΑΙ ΣΟΥ
ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΦΩΝΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑ.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.
ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ..."