να συντρίψουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ
που ορθώνεται
Ξεριζωμένοι από την ανέχεια της οικονομικής λεηλασίας ή τους πολέμους της «αντι»τρομοκρατικής εκστρατείας των ισχυρών και «πολιτισμένων» κρατών παίρνουν το δρόμο της φυγής σε μια διαδρομή από ταπείνωση σε ταπείνωση, από ανέχεια σε ανέχεια, από θάνατο σε θάνατο. Καταβάλουν απίστευτα ποσά σε δουλεμπορικά κυκλώματα, περπατούν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, διασχίζουν χερσαία και θαλάσσια σύνορα με κίνδυνο να δεχτούν πυρά, να πατήσουν νάρκες ή να τους βυθίσουν τα πλοιάρια. Στις χώρες «υποδοχής», όπως η Ελλάδα -που είναι οι ίδιες που διεξάγουν τον στρατιωτικό και οικονομικό πόλεμο εναντίον τους και ευθύνονται για την προσφυγιά τους- έρχονται αντιμέτωποι με στρατιωτικές και αστυνομικές περιπόλους, ναρκοπέδια και «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», βασανιστήρια και πολύμηνες κρατήσεις σε αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στριμώχνονται στα πιο απίθανα μέρη για έναν ύπνο, σε πρώην αποθήκες, αυτοσχέδιους καταυλισμούς (όπως αυτόν στην Πάτρα) και κάθε είδους εγκαταλειμμένα κτίρια, όπως το πρώην Εφετείο στην οδό Σωκράτους, όπου έχουν καταφύγει εκατοντάδες άστεγοι άραβες μετανάστες, σε ένα κτίριο χωρίς νερό και τουαλέτες, κινδυνεύοντας να νοσήσουν από τις πιο βαριές ασθένειες. Στέκονται σε μια ουρά ατέλειωτες ώρες (όπως κάθε Παρασκευή στο Μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη) υφιστάμενοι τα πάνδεινα, κρύο ή ζέστη, αστυνομικές προσβολές και ξυλοδαρμούς (με 3 νεκρούς το τελευταίο 6μηνο) για ένα κουρελόχαρτο εξαπάτησης που θα τους δώσει μια ολιγόμηνη άδεια προσωρινής παραμονής μέχρι την απόρριψη του αιτήματος τους για άσυλο. Καθημερινά δέχονται το πιο ανελέητο κυνηγητό από τα ένστολα ανθρωποειδή με εκτεταμένες «επιχειρήσεις σκούπα», ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, απελάσεις αλλά και οργανωμένες φασιστικές επιθέσεις όπως αυτές σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο Ρέντη, το Αιγάλεω, τη Νίκαια και τη Νέα Ιωνία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπως αυτή στο πρώην Εφετείο στις 9 Μάη κατά τη διάρκεια φασιστικής συγκέντρωσης στην Ομόνοια, όπως αυτή σε χώρο προσευχής μπαγκλαντεσιανών μεταναστών στην οδό Αγορακρίτου στην Πλ. Αττικής τα ξημερώματα του Σαββάτου 23/5, με παραλίγο 5 απανθρακωμένους. Επίσης, δε λείπουν και τα ρατσιστικά πογκρόμ από «αγανακτισμένους» γηγενείς, όπως στην περίπτωση της πλατείας Αγ. Παντελεήμονα στην Αχαρνών όπου μια φασιστοεπιτροπή 30-40 μισάνθρωπων κατοίκων και καταστηματαρχών -με τη συνδρομή οργανωμένων φασιστοειδών και τις πλάτες της αστυνομίας- προβαίνει σε ρατσιστικές συγκεντρώσεις, εκδιώξεις των μεταναστών από την πλατεία και κλείδωμα της παιδικής χαράς για να μην την επισκέπτονται τα παιδιά των μεταναστών. «Αόρατοι», υποτιμημένοι και ευάλωτοι οι μετανάστες γίνονται αποδέκτες της πιο άγριας εκμετάλλευσης, με τα κάθε είδους μικρά και μεγάλα αφεντικά να θησαυρίζουν από το ξεζούμισμα τους στα χωράφια, τα γιαπιά, τα «μεγάλα έργα», τις βιοτεχνίες, τα εργοστάσια. Γι’ αυτό άλλωστε τους χαρακτηρίζουν «λαθραίους»: για την ποινικοποίηση της μετακίνησης τους και την απόκρυψη των αιτιών της εξαναγκαστικής φυγής τους, για την υποτίμηση της ζωής τους και τη μετατροπή τους σε σύγχρονους δούλους που θα υφίστανται αγόγγυστα τις εκμεταλλευτικές ή δολοφονικές ορέξεις των αφεντικών τους.
Μιλώντας για το δυτικό κόσμο, η περίφημη «δημοκρατική συμμετοχικότητα» και το πολυδιαφημισμένο «όνειρο» της «καταναλωτικής ευδαιμονίας» καταρρέουν μέσα στην παγκόσμια δομική κρίση του συστήματος. Κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτική, θεσμική, ιδεολογική. Κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος στους υπηκόους του. Ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον τίποτα να εγγυηθεί ή να υποσχεθεί πέρα από περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, διανοητική), φοβικά σύνδρομα και καταστολή. Γι’ αυτό θωρακίζεται το «κράτος ασφάλειας» και ξαμολάει τις αστυνομικές συμμορίες του στους δρόμους εν είδη στρατού κατοχής. Η ιδεολογική και κατασταλτική αντι-εξεγερτική εκστρατεία κράτους και ΜΜΕ μετά τα Δεκεμβριανά και τη διήμερη «ιντιφάντα» των μεταναστών στις 21-22/5 με αφορμή το σκίσιμο του κορανίου διατυπώνεται ως ξεκάθαρη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Όχι από κάποια διάθεση ρεβανσισμού για τις συγκρούσεις των τελευταίων μηνών αλλά μπρος στον φόβο των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων και αναταραχών. Την ίδια στιγμή ο στρατιωτικός και οικονομικός πόλεμος των δυτικών κρατών (με την ενεργό συμμετοχή του ελληνικού) κλιμακώνεται στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία και μαζί του τα κύματα προσφύγων. Οι μετανάστες αναγορεύονται σε «απειλητικό εισβολέα» και επιχειρείται η μετατροπή τους σε αποδιοπομπαίο τράγο των συσσωρευμένων κοινωνικών προβλημάτων και αντιθέσεων, σε μια προσπάθεια μεταφοράς της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Η ρατσιστική υστερία των ΜΜΕ οξύνεται και οι σαρωτικές «επιχειρήσεις σκούπα» γίνονται καθημερινό φαινόμενο ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας. Νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης (τα κατ’ ευφημισμό «κέντρα υποδοχής») σχεδιάζονται σε όλη την επικράτεια και νομοθετείται ο 12μηνος εγκλεισμός μεταναστών «χωρίς χαρτιά» (από 3 μήνες που ίσχυε) με προοπτική το 18μηνο. Πλοία-φυλακές ετοιμάζονται για το Αιγαίο και ο πανευρωπαϊκός μηχανισμός συνοριακού ελέγχου FRONTEX διαρκώς αναβαθμίζεται τεχνολογικά και επιχειρησιακά. Η ακροδεξιά ατζέντα μετατρέπεται σταδιακά σε επίσημη κρατική πολιτική και ένα σύγχρονο απαρτχάιντ ορθώνεται κατά των απόκληρων του καπιταλιστικού κόσμου.
Τα στρατόπεδα του κοινωνικού-ταξικού πολέμου έχουν στηθεί από καιρό κι η αντιπαράθεση απ’ ό,τι φαίνεται κλιμακώνεται. Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη όλα αυτά τα χρόνια και ορθώνει το οδόφραγμα της στο πλάι των κατατρεγμένων, ενάντια στο θεσμισμένο ρατσισμό και στη διάχυση κοινωνικά της ξενοφοβίας. Για έναν κόσμο χωρίς «χαρτιά», σύνορα, κράτη, πατρίδες, εκμετάλλευση.
η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
η σιωπή είναι συνενοχή
ΠΟΡΕΙΑ, Τρίτη 7 Ιούλη, 7:00μμ, Πλ. Ομονοίας
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η σιωπή είναι συνενοχή. Πορεία, Τρίτη 7 Ιούλη, 7:00μμ, Πλ. Ομονοίας
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ
ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ
με καθημερινές αστυνομικές «επιχειρήσεις σκούπα» στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και τη στοχοποίηση από το κράτος των προσφύγων -απόκληρων των πολέμων- ως εσωτερικού εχθρού
με τη διάχυση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας από τα ΜΜΕ
με την εκδίωξη των μεταναστών από την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και τις συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον τους από τις κατασταλτικές δυνάμεις και μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων»
με κρατικές απειλές για «εκκαθάριση» του κέντρου της Αθήνας από μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους και για εκκένωση του πρώην εφετείου στην οδό Σωκράτους όπου έχουν καταφύγει άστεγοι άραβες μετανάστες
με το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που σχεδιάζονται σε όλη την επικράτεια
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ
Τρίτη 7 Ιουλίου, 7:00μμ, Πλατεία Ομονοίας
Αναρχικοί-ες, αντιεξουσιαστές-τριες, αλληλέγγυοι-ες
Για τις διήμερες παρεμβάσεις του ΡΕΣΑΛΤΟ (21-22/6) και της Συνέλευσης Εξεγερμένων από τις περιοχές μας (23-24/6)
Το τελευταίο τεύχος της εφημερίδας μας (ΡΕΣΑΛΤΟ τεύχος 4), το πρόσφατο κείμενο της Συνέλευσης Εξεγερμένων από Σαλαμίνα, Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια για την καπιταλιστική κρίση, μπροσούρες με διάφορες θεματικές (όλα χωρίς αντίτιμο), ταμπλώ για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για τις μεταδεκεμβριανές εστίες κοινωνικής αντίστασης, για τα τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα, προβολές βίντεο για τις καταλήψεις κτιρίων και εδαφών, για την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, για το Νταχάου της Πέτρου Ράλλη, για την ανάδυση της ακροδεξίας ως παραμέτρου του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού, για τις ιστορικές φάσεις (επιβολής, κρίσεων και αναδιαρθρώσεων) του καπιταλισμού 2,5 αιώνες τώρα μέχρι την πολυεπίπεδη συστημική κρίση των ημερών μας.
Εκατοντάδες άνθρωποι για 3 ημέρες στην πλατεία Λαού στο Κερατσίνι και 1 ημέρα στην πλατεία Ηρώων στο Πέραμα διασταυρώθηκαν με το πολύμορφο μήνυμα της εξέγερσης, με τα προτάγματα της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό, ενάντια στην καταστολή και την κρίση.
Οι παρεμβάσεις καθημερινά διαρκούσαν 3 ώρες. Η μικροφωνική στηνόταν παίζοντας μουσική με ενδιάμεσες ανακοινώσεις, έντυπο υλικό μοιραζόταν και "πηγαδάκια" συζητήσεων προέκυπταν με τους διερχόμενους, ενώ την πρώτη ημέρα εκδηλώσεων της Συνέλευσης Εξεγερμένων από τις περιοχές μας (23/6) η παρέμβαση ολοκληρώθηκε με αναγραφή συνθημάτων σε 4 τράπεζες που βρίσκονται απέναντι από την πλατεία Λαού.
Η εφημερίδα ΡΕΣΑΛΤΟ θα συνεχίσει τις επόμενες 2 εβδομάδες να μοιράζεται σε παρεμβάσεις, δρόμους, στάσεις και πλατείες των περιοχών μας (μπορεί κάποιος/-α να τη βρει και στο στέκι) ενώ το επόμενο ραντεβού στο δρόμο είναι για τις 7 Ιούλη 7:00μμ, στην πλατεία Ομονοίας, στην κεντρική πορεία που διοργανώνεται από αναρχικούς/-ες, αντιεξουσιαστές/-ριες και αλληλέγγυους/-ες ενάντια στα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ, ενάντια στο σύγχρονο απαρτχάιντ που ορθώνεται. Καλή αντάμωση...
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Για την εξέγερση στο Ιράν
Η υπερδραστηριότητα των ημερών με τις καθημερινές παρεμβάσεις σε πλατείες των περιοχών μας και η επίπονη προεργασία που απαιτήθηκε δε μας επέτρεψε μια πρώτη προσέγγιση για όσα συμβαίνουν στο Ιράν και κυρίως στην Τεχεράνη.
Παρά το έλλειμα πληροφόρησης καταρχήν είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μια εκτεταμένη κοινωνική εξέγερση που δεν επικεντρώνει ούτε εξαντλείται σε κάποια νοθεία στις πρόσφατες εκλογές. Δεν πρέπει να μπλέξουμε τις αφορμές με τις αιτίες για το ξέσπασμα αυτού του πλατιού αντικαθεστωτικού κύματος συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, συγκρούσεων, επιθέσεων.
Μια συντρόφισσα και ένας σύντροφος που είχαν βρεθεί προ τριετίας στην Τεχεράνη την περιέγραψαν σα μια πολύ νεανική κοινωνία (ο πληθυσμός έχει διπλασιαστεί μέσα σε 30 χρόνια: από 35 εκατομμύρια σε 70), σε έντονη διεργασία και αναζητήση, σε εκτεταμένη βουβή δυσανασχέτηση, σε υπόκωφο αναβρασμό, τόσο σε σχέση με το καθεστώς όσο και σε σχέση με τις απειλές των δυτικών (κυρίως αμερικάνων) για πολεμική επέμβαση. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη εικόνα της παθητικότητας, της μοιρολατρείας ή της "υστέρησης" που έχει κατοχυρώσει και καλλιεργεί ο δυτικός κόσμος για τις ισλαμικές χώρες, τις ασιατικές χώρες, ό,τι τέλος πάντων δεν είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του.
Προς το παρόν περιοριζόμαστε στην αναδημοσίευση ενός μεταφρασμένου στα ελληνικά ιρανικού κειμένου από το athens indymedia παραθέτοντας προς επίσκεψη το πολύ ενδιαφέρον blog στο οποίο έχει πρωτοδημοσιευτεί στα αγγλικά.
"ΣΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ
Κανένας δεν περιμένει πια: Το Ιράν εξερράγη, και απέναντι σε αυτή την έκρηξη δεν αισθάνεται έκπληξη ούτε καν το Ισλαμικό καθεστώς.
Χρόνια φοιτητικών απεργιών, αγωνιστικών οδομαχιών, αγώνων στους χώρους εργασίας, συνεχούς καταπίεσης – και ύστερα μια σπίθα. Μια σπίθα χάρη στην οποία εξαπολύεται το παλιρροιακό κύμα της οργής και της απελπισίας που άλλοτε περιορίζονταν σε ψιθύρους οι οποίοι μόλις και μετά βίας ακούγονταν πίσω από κλειστές πόρτες.
Τώρα η οργή είναι εδώ και όλοι βρίσκονται στους δρόμους, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές και πασιφιστές.
ΧΑΟΤΙΚΗ ΑΝΤΗΧΗΣΗ
Το φάντασμα του 1979 προσκρούει στις εξεγέρσεις της Ευρώπης, αλλά οι φλόγες του Ιράν καίνε πολύ λαμπρότερα από την εξέγερση του 2005 στη μητροπολιτική Γαλλία και από την εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα.
Η κανονική λειτουργία των πραγμάτων έχει παραλύσει παντού: οι άνθρωποι αρνούνται να επιστρέψουν απλώς στη δουλειά, οι πλατείες και οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι, τα πανεπιστήμια δε λειτουργούν, αστυνομικά τμήματα λεηλατούνται, οι καθημερινές κοινωνικές σχέσεις αναιρούνται.
Τα ανθρώπινα μέσα που επιτρέπουν παντού σε οποιοδήποτε καθεστώς να λειτουργεί έχουν εμπλακεί τώρα σε έναν καθολικό πόλεμο που δείχνει πέρα από το απλό ζήτημα των κλεμμένων εκλογών.
Όλες οι καθιερωμένες οργανώσεις στο εσωτερικό της σύγκρουσης (είτε βρίσκονται στο Ιράν είτε στην εξορία) προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να οικοδομήσουν τη δική τους πολιτική εξουσία, να βρουν τη δική τους θέση στο τραπέζι των συζητήσεων.
Αλλά πότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Η “πολιτική” τους ήταν πάντα η ίδια.
Κάποιοι φοράνε πράσινα, όπως φοράνε τα “Yes we can” στην Αμερική.
Αυτό μονάχα θέλουμε;
Είναι δυνατόν να εκφραστεί ποτέ ο κόσμος που θέλουμε μέσω μιας απλής ψήφου;
Κάποιοι παραπονιούνται επειδή δεν υπάρχουν ηγέτες, επειδή δεν υπάρχει κανένας για να διευθύνει την εξέγερση, αλλά αυτό είναι προς τιμήν της. Η αυθόρμητη και ανεξέλεγκτη φύση της εξέγερσης είναι ακριβώς αυτή που της επέτρεψε να εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και να αντηχήσει σε τόσο μεγάλο εύρος.
Δε διακυβεύεται μια ταυτότητα, μια μειονότητα, ένα ζήτημα ή οι κλεμμένες εκλογές.
Διακυβεύονται τα πάντα!
Όπως ρωτάνε και οι Anonymous Sinners (Ιρανική χιπ-χοπ μπάντα):
ʽΤι άλλο θέλουμε εκτός από την ελευθερία;ʼ
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ
Δεν έχουν κανένα μέλλον να μας προσφέρουν· το δημοκρατικό ψέμα δεν μπορεί να το κρύψει αυτό.
Τα παιδιά της μητρόπολης περιβάλλονται παντού από κοινές συνθήκες, από τη βιωμένη εμπειρία· αυτό δεν ισχύει περισσότερο στη Δύση απʼ ό,τι στο Ιράν. Χρειάζεται ο ορυμαγδός και η οργή μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε έξω από τη δημοκρατική διαδικασία προκειμένου να εκτεθούν οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που συνδέονται με αυτή τη διαδικασία.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα από μια απλή αλλαγή καθεστώτος.
Τι θα συμβεί αν η εξέγερση δεν τερματιστεί;
Τι θα συμβεί αν οι φλόγες συνεχίσουν να καίνε και εξαπλωθούν σε ολόκληρη την κοινωνία;
Αυτή είναι η αληθινή απειλή: η δυνατότητα της επανάστασης· η δυνατότητα να μην έρθει ποτέ η επιστροφή στο πανεπιστήμιο, στο χώρο εργασίας και στο σπίτι.
Η δυνατότητα να γίνει η παράλυση καθολική, να μην υπάρξει τελικά επιστροφή...
Βασικά, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο εκείνο από όπου δε θα υπάρχει επιστροφή."
ΙΟΥΝΙΟΣ 2009/ KHORDAD 1388.
http://insurrectioniran.wordpress.com/
Για να διαβάσετε τη συνέντευξη του ιρανού εξόριστου αναρχικού, Payman Piedar, σχετικά με την εξέγερση στο Ιράν, πατήστε εδώ.
Παρά το έλλειμα πληροφόρησης καταρχήν είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μια εκτεταμένη κοινωνική εξέγερση που δεν επικεντρώνει ούτε εξαντλείται σε κάποια νοθεία στις πρόσφατες εκλογές. Δεν πρέπει να μπλέξουμε τις αφορμές με τις αιτίες για το ξέσπασμα αυτού του πλατιού αντικαθεστωτικού κύματος συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, συγκρούσεων, επιθέσεων.
Μια συντρόφισσα και ένας σύντροφος που είχαν βρεθεί προ τριετίας στην Τεχεράνη την περιέγραψαν σα μια πολύ νεανική κοινωνία (ο πληθυσμός έχει διπλασιαστεί μέσα σε 30 χρόνια: από 35 εκατομμύρια σε 70), σε έντονη διεργασία και αναζητήση, σε εκτεταμένη βουβή δυσανασχέτηση, σε υπόκωφο αναβρασμό, τόσο σε σχέση με το καθεστώς όσο και σε σχέση με τις απειλές των δυτικών (κυρίως αμερικάνων) για πολεμική επέμβαση. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη εικόνα της παθητικότητας, της μοιρολατρείας ή της "υστέρησης" που έχει κατοχυρώσει και καλλιεργεί ο δυτικός κόσμος για τις ισλαμικές χώρες, τις ασιατικές χώρες, ό,τι τέλος πάντων δεν είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του.
Προς το παρόν περιοριζόμαστε στην αναδημοσίευση ενός μεταφρασμένου στα ελληνικά ιρανικού κειμένου από το athens indymedia παραθέτοντας προς επίσκεψη το πολύ ενδιαφέρον blog στο οποίο έχει πρωτοδημοσιευτεί στα αγγλικά.
"ΣΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ
Κανένας δεν περιμένει πια: Το Ιράν εξερράγη, και απέναντι σε αυτή την έκρηξη δεν αισθάνεται έκπληξη ούτε καν το Ισλαμικό καθεστώς.
Χρόνια φοιτητικών απεργιών, αγωνιστικών οδομαχιών, αγώνων στους χώρους εργασίας, συνεχούς καταπίεσης – και ύστερα μια σπίθα. Μια σπίθα χάρη στην οποία εξαπολύεται το παλιρροιακό κύμα της οργής και της απελπισίας που άλλοτε περιορίζονταν σε ψιθύρους οι οποίοι μόλις και μετά βίας ακούγονταν πίσω από κλειστές πόρτες.
Τώρα η οργή είναι εδώ και όλοι βρίσκονται στους δρόμους, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές και πασιφιστές.
ΧΑΟΤΙΚΗ ΑΝΤΗΧΗΣΗ
Το φάντασμα του 1979 προσκρούει στις εξεγέρσεις της Ευρώπης, αλλά οι φλόγες του Ιράν καίνε πολύ λαμπρότερα από την εξέγερση του 2005 στη μητροπολιτική Γαλλία και από την εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα.
Η κανονική λειτουργία των πραγμάτων έχει παραλύσει παντού: οι άνθρωποι αρνούνται να επιστρέψουν απλώς στη δουλειά, οι πλατείες και οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι, τα πανεπιστήμια δε λειτουργούν, αστυνομικά τμήματα λεηλατούνται, οι καθημερινές κοινωνικές σχέσεις αναιρούνται.
Τα ανθρώπινα μέσα που επιτρέπουν παντού σε οποιοδήποτε καθεστώς να λειτουργεί έχουν εμπλακεί τώρα σε έναν καθολικό πόλεμο που δείχνει πέρα από το απλό ζήτημα των κλεμμένων εκλογών.
Όλες οι καθιερωμένες οργανώσεις στο εσωτερικό της σύγκρουσης (είτε βρίσκονται στο Ιράν είτε στην εξορία) προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να οικοδομήσουν τη δική τους πολιτική εξουσία, να βρουν τη δική τους θέση στο τραπέζι των συζητήσεων.
Αλλά πότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Η “πολιτική” τους ήταν πάντα η ίδια.
Κάποιοι φοράνε πράσινα, όπως φοράνε τα “Yes we can” στην Αμερική.
Αυτό μονάχα θέλουμε;
Είναι δυνατόν να εκφραστεί ποτέ ο κόσμος που θέλουμε μέσω μιας απλής ψήφου;
Κάποιοι παραπονιούνται επειδή δεν υπάρχουν ηγέτες, επειδή δεν υπάρχει κανένας για να διευθύνει την εξέγερση, αλλά αυτό είναι προς τιμήν της. Η αυθόρμητη και ανεξέλεγκτη φύση της εξέγερσης είναι ακριβώς αυτή που της επέτρεψε να εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και να αντηχήσει σε τόσο μεγάλο εύρος.
Δε διακυβεύεται μια ταυτότητα, μια μειονότητα, ένα ζήτημα ή οι κλεμμένες εκλογές.
Διακυβεύονται τα πάντα!
Όπως ρωτάνε και οι Anonymous Sinners (Ιρανική χιπ-χοπ μπάντα):
ʽΤι άλλο θέλουμε εκτός από την ελευθερία;ʼ
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ
Δεν έχουν κανένα μέλλον να μας προσφέρουν· το δημοκρατικό ψέμα δεν μπορεί να το κρύψει αυτό.
Τα παιδιά της μητρόπολης περιβάλλονται παντού από κοινές συνθήκες, από τη βιωμένη εμπειρία· αυτό δεν ισχύει περισσότερο στη Δύση απʼ ό,τι στο Ιράν. Χρειάζεται ο ορυμαγδός και η οργή μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε έξω από τη δημοκρατική διαδικασία προκειμένου να εκτεθούν οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που συνδέονται με αυτή τη διαδικασία.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα από μια απλή αλλαγή καθεστώτος.
Τι θα συμβεί αν η εξέγερση δεν τερματιστεί;
Τι θα συμβεί αν οι φλόγες συνεχίσουν να καίνε και εξαπλωθούν σε ολόκληρη την κοινωνία;
Αυτή είναι η αληθινή απειλή: η δυνατότητα της επανάστασης· η δυνατότητα να μην έρθει ποτέ η επιστροφή στο πανεπιστήμιο, στο χώρο εργασίας και στο σπίτι.
Η δυνατότητα να γίνει η παράλυση καθολική, να μην υπάρξει τελικά επιστροφή...
Βασικά, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο εκείνο από όπου δε θα υπάρχει επιστροφή."
ΙΟΥΝΙΟΣ 2009/ KHORDAD 1388.
http://insurrectioniran.wordpress.com/
Για να διαβάσετε τη συνέντευξη του ιρανού εξόριστου αναρχικού, Payman Piedar, σχετικά με την εξέγερση στο Ιράν, πατήστε εδώ.
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Διήμερο Παρεμβάσεων 23 & 24 Ιούνη, σε Κερατσίνι & Πέραμα από τη Συνέλευση εξεγερμένων από Σαλαμίνα, Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια
Την Τρίτη 23 Ιούνη (8:00μμ, στην Πλ. Λαού, στο Κερατσίνι) και την Τετάρτη 24 Ιούνη (8:00μμ, στην Πλ. Ηρώων στο Πέραμα) η Συνέλευση εξεγερμένων από Σαλαμίνα, Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια (μεταδεκεμβριανό εγχείρημα στις περιοχές μας), θα πραγματοποιήσει διήμερο παρεμβάσεων (με ταμπλώ, μικροφωνική και κείμενα) για την καπιταλιστική κρίση.
Κεντρικό σύνθημα: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Και επιδίωξη των παρεμβάσεων: η προώθηση των σχέσεων κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων, η προώθηση της λογικής της επίθεσης στον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
"Η Συνέλευση Εξεγερμένων στις περιοχές μας είναι ένα μεταδεκεμβριανό αντιιεραρχικό-αντιεξουσιαστικό εγχείρημα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε μετά την εκδήλωση για την εξέγερση του Δεκέμβρη στο ΡΕΣΑΛΤΟ στις 14/2/2009.
Η προσέλευση πολλών ανθρώπων από τις περιοχές μας στη συγκεκριμένη εκδήλωση (Πέραμα, Σαλαμίνα, Κερατσίνι, Νίκαια, Αιγάλεω, Πειραιάς) και το αμοιβαίο ενδιαφέρον για μια τέτοια απόπειρα οδήγησαν στη συγκρότηση της Συνέλευσης, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με κόμματα και δημοτικές παρατάξεις και είναι δεδομένη η εχθρότητά της για κάθε εξουσία και μεσολάβηση.
Μέχρι στιγμής η Συνέλευση Εξεγερμένων (στην οποία δε συμμετέχει πλέον λόγω απόστασης και τοπικών της προτεραιοτήτων η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω) έχει διοργανώσει την πορεία στο Πέραμα στις 7 Μάρτη για το πόρισμα σκύλευσης των μαζικά εξοντωμένων εργατών στη Ν/Ζώνη τον Ιούλη 2008, έχει καλέσει με αφίσα και κείμενο στην πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους και προφυλακισμένους της εξέγερσης στις 11 Απρίλη από την Πλ. Ελευθερίας στις φυλακές Κορυδαλλού και έχει συμβάλλει στην προπαγάνδιση της πορείας ενάντια στα νέα κατασταλτικά μέτρα και τη στοχοποίηση των καταλήψεων στις 28 Απρίλη από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια. Στην παρούσα φάση η Συνέλευση επεξεργάζεται το ζήτημα της πολυεπίπεδης κρίσης του συστήματος, στην προοπτική άρθρωσης λόγου και πραγματοποίησης παρεμβάσεων στις περιοχές μας." (κείμενο από το νέο τεύχος Νο.4 της εφημερίδας ΡΕΣΑΛΤΟ)
Κεντρικό σύνθημα: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Και επιδίωξη των παρεμβάσεων: η προώθηση των σχέσεων κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων, η προώθηση της λογικής της επίθεσης στον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
"Η Συνέλευση Εξεγερμένων στις περιοχές μας είναι ένα μεταδεκεμβριανό αντιιεραρχικό-αντιεξουσιαστικό εγχείρημα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε μετά την εκδήλωση για την εξέγερση του Δεκέμβρη στο ΡΕΣΑΛΤΟ στις 14/2/2009.
Η προσέλευση πολλών ανθρώπων από τις περιοχές μας στη συγκεκριμένη εκδήλωση (Πέραμα, Σαλαμίνα, Κερατσίνι, Νίκαια, Αιγάλεω, Πειραιάς) και το αμοιβαίο ενδιαφέρον για μια τέτοια απόπειρα οδήγησαν στη συγκρότηση της Συνέλευσης, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με κόμματα και δημοτικές παρατάξεις και είναι δεδομένη η εχθρότητά της για κάθε εξουσία και μεσολάβηση.
Μέχρι στιγμής η Συνέλευση Εξεγερμένων (στην οποία δε συμμετέχει πλέον λόγω απόστασης και τοπικών της προτεραιοτήτων η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω) έχει διοργανώσει την πορεία στο Πέραμα στις 7 Μάρτη για το πόρισμα σκύλευσης των μαζικά εξοντωμένων εργατών στη Ν/Ζώνη τον Ιούλη 2008, έχει καλέσει με αφίσα και κείμενο στην πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους και προφυλακισμένους της εξέγερσης στις 11 Απρίλη από την Πλ. Ελευθερίας στις φυλακές Κορυδαλλού και έχει συμβάλλει στην προπαγάνδιση της πορείας ενάντια στα νέα κατασταλτικά μέτρα και τη στοχοποίηση των καταλήψεων στις 28 Απρίλη από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια. Στην παρούσα φάση η Συνέλευση επεξεργάζεται το ζήτημα της πολυεπίπεδης κρίσης του συστήματος, στην προοπτική άρθρωσης λόγου και πραγματοποίησης παρεμβάσεων στις περιοχές μας." (κείμενο από το νέο τεύχος Νο.4 της εφημερίδας ΡΕΣΑΛΤΟ)
Για να διαβάσετε το σχετικό κείμενο της Συνέλευσης Εξεγερμένων, πατήστε εδώ.
Διήμερο εκδηλώσεων από το ΡΕΣΑΛΤΟ, 21 & 22 Ιούνη, 8:00μμ, στην Πλ. Λαού - Κερατσίνι
2 ημέρες, με εικόνες που "μιλούν" για αντίσταση, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη. Που "μιλούν" για το δεκέμβρη που συνεχίζεται παρά τον σφοδρό ιδεολογικό πόλεμο και τα κατασταλτικά μέτρα. Που "μιλούν" για την εξέγερση, τους συλληφθέντες της και την αλληλεγγύη. Που "μιλούν" για την εργοδοτική επίθεση με βιτριόλι κατά της μαχόμενης γυναίκας-μετανάστριας-εργάτριας Κωνασταντίνας Κούνεβα και το πολύμορφο πανελλαδικό κίνημα αλληλεγγύης. Που "μιλούν" για την κρατική δολοφονία της αγωνιζόμενης κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη και τις κινήσεις αντιπληροφόρησης και αντεκδίκησης που ακολούθησαν. Που "μιλούν" για το σύγχρονο Νταχάου της Πέτρου Ράλλη και τον διήμερο ξεσηκωμό των μεταναστών στις 21-22 Μάη. Που "μιλούν" για τα μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα των συνελεύσεων στις γειτονιές και των καταλήψεων κτιρίων και πάρκων.
2 ημέρες με ταμπλώ, έκθεση αφίσας, μικροφωνική, έντυπο υλικό, το νέο τεύχος της εφημερίδας του στεκιού, "πηγαδάκια" και προβολές βίντεο για τις παραπάνω θεματικές. 2 ημέρες γι' αυτά που συντελούνται το τελευταίο 6μηνο, για όλα αυτά που συνεχίζονται...
Σας περιμένουμε, με καλή διάθεση και πολυποίκιλο υλικό, Κυριακή 21 Ιούνη & Δευτέρα 22 Ιούνη, 8:00μμ, στην Πλατεία Λαού στο Κερατσίνι.
2 ημέρες με ταμπλώ, έκθεση αφίσας, μικροφωνική, έντυπο υλικό, το νέο τεύχος της εφημερίδας του στεκιού, "πηγαδάκια" και προβολές βίντεο για τις παραπάνω θεματικές. 2 ημέρες γι' αυτά που συντελούνται το τελευταίο 6μηνο, για όλα αυτά που συνεχίζονται...
Σας περιμένουμε, με καλή διάθεση και πολυποίκιλο υλικό, Κυριακή 21 Ιούνη & Δευτέρα 22 Ιούνη, 8:00μμ, στην Πλατεία Λαού στο Κερατσίνι.
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Για το Πέραμα από την τοπική συλλογικότητα DeStato
Αναδημοσίευση από το blog http://destato.blogspot.com/
Στήνονται νέα μαθητοδικεία στον Πειραιά
Στα γεγονότα του Δεκέμβρη στις συγκρούσεις έξω από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά είχαν προσαχθεί οχτώ νέοι άνθρωποι.
Οι δύο ενήλικοι, που δεν ήταν και μαθητές, δικάστηκαν αμέσως με αυτόφωρη διαδικασία.
Για άλλους δύο, που ήταν ενήλικοι μαθητές, ορίστηκε δίκη για τις αρχές του περασμένου Φλεβάρη, οπότε και αναβλήθηκε για τις αρχές του ερχόμενου Οκτώβρη.
Για τους υπόλοιπους τέσσερις δεν είχε μέχρι τώρα απαγγελθεί κατηγορία. Υπήρχε βέβαια πάντα η πιθανότητα ότι κάποια στιγμή -και ανάλογα με το πολιτικό κλίμα- θα μπορούσε να "ξεθαφτεί" η υπόθεση από την πλευρά της Αστυνομίας, δεδομένων των αντίστοιχων πρόσφατων κρατικών κατασταλτικών μεθοδεύσεων σε άλλες πόλεις όπως ο Βόλος και η Ξάνθη.
Πράγματι ήδη από την περαμένη βδομάδα, η Ασφάλεια Πειραιά με εντολή της Εισαγγελίας Πειραιά καλεί τους μαθητές αυτούς σε ανάκριση, γεγονός που υποδηλώνει ότι σχεδόν σίγουρα θα παραπεμφθούν και αυτοί σε δίκη.
Είναι φανερό ότι η ένταση της κρατικής καταστολής κατά όσων σηκώνουν κεφάλι -ή έχουν όλους τους λόγους να το πράξουν- είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι εξεγέρσεις δεν είναι νόμιμες ή παράνομες - είναι δίκαιες, δεν διώκονται και δεν φυλακίζονται
Απόσυρση όλων των κατηγοριών για τους διωκόμενους, άμεση απελευθέρωση των προφυλακισμένων της εξέγερσης.
Οι δύο ενήλικοι, που δεν ήταν και μαθητές, δικάστηκαν αμέσως με αυτόφωρη διαδικασία.
Για άλλους δύο, που ήταν ενήλικοι μαθητές, ορίστηκε δίκη για τις αρχές του περασμένου Φλεβάρη, οπότε και αναβλήθηκε για τις αρχές του ερχόμενου Οκτώβρη.
Για τους υπόλοιπους τέσσερις δεν είχε μέχρι τώρα απαγγελθεί κατηγορία. Υπήρχε βέβαια πάντα η πιθανότητα ότι κάποια στιγμή -και ανάλογα με το πολιτικό κλίμα- θα μπορούσε να "ξεθαφτεί" η υπόθεση από την πλευρά της Αστυνομίας, δεδομένων των αντίστοιχων πρόσφατων κρατικών κατασταλτικών μεθοδεύσεων σε άλλες πόλεις όπως ο Βόλος και η Ξάνθη.
Πράγματι ήδη από την περαμένη βδομάδα, η Ασφάλεια Πειραιά με εντολή της Εισαγγελίας Πειραιά καλεί τους μαθητές αυτούς σε ανάκριση, γεγονός που υποδηλώνει ότι σχεδόν σίγουρα θα παραπεμφθούν και αυτοί σε δίκη.
Είναι φανερό ότι η ένταση της κρατικής καταστολής κατά όσων σηκώνουν κεφάλι -ή έχουν όλους τους λόγους να το πράξουν- είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι εξεγέρσεις δεν είναι νόμιμες ή παράνομες - είναι δίκαιες, δεν διώκονται και δεν φυλακίζονται
Απόσυρση όλων των κατηγοριών για τους διωκόμενους, άμεση απελευθέρωση των προφυλακισμένων της εξέγερσης.
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
εκδήλωση της πρωτοβουλίας τρίτη 16 ιούνη 8μμ
Από τον ιστότοπο της συνέλευσης προσφύγων, μεταναστών/ριών και αλληλέγγυων... [filoxenoi.wordpress.com]
"Όσο περισσότερο ενοχλεί την κυριαρχία η σύμπραξη μεταναστών και αλληλέγγυων στη βάση της αυτοοργάνωσης χωρίς διαμεσολαβήσεις και ιεραρχίες άλλο τόσο επιβεβαιώνεται η επιλογή μας να στήσουμε αυτή την πρωτοβουλία. Τη στιγμή που η μετανάστευση έρχεται στο επίκεντρο του πολιτικού προσκήνιου με τρόπο που να επιχαίρει το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιλέγουμε κι εμείς να συζητήσουμε για την αλληλεγγύη χωρίς σύνορα και πλαστούς διαχωρισμούς. Ένα βίντεο που φτιάχτηκε από μέλη της πρωτοβουλίας και αφορά τα άθλια τεκταινόμενα στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Πέτρου Ράλλη και μια εισήγηση για την αντιμεταναστευτική πολιτική αλλά και για την υπόθεση της ίδιας της αλληλεγγύης σε μετανάστες/τριες, τη γοητεία αλλά και τις δυσκολίες αυτού του αγώνα, αποτελούν την υποδομή για μια συζήτηση γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Τρίτη στις 8μμ στο λόφο του Στρέφη."
"Όσο περισσότερο ενοχλεί την κυριαρχία η σύμπραξη μεταναστών και αλληλέγγυων στη βάση της αυτοοργάνωσης χωρίς διαμεσολαβήσεις και ιεραρχίες άλλο τόσο επιβεβαιώνεται η επιλογή μας να στήσουμε αυτή την πρωτοβουλία. Τη στιγμή που η μετανάστευση έρχεται στο επίκεντρο του πολιτικού προσκήνιου με τρόπο που να επιχαίρει το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιλέγουμε κι εμείς να συζητήσουμε για την αλληλεγγύη χωρίς σύνορα και πλαστούς διαχωρισμούς. Ένα βίντεο που φτιάχτηκε από μέλη της πρωτοβουλίας και αφορά τα άθλια τεκταινόμενα στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Πέτρου Ράλλη και μια εισήγηση για την αντιμεταναστευτική πολιτική αλλά και για την υπόθεση της ίδιας της αλληλεγγύης σε μετανάστες/τριες, τη γοητεία αλλά και τις δυσκολίες αυτού του αγώνα, αποτελούν την υποδομή για μια συζήτηση γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Τρίτη στις 8μμ στο λόφο του Στρέφη."Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους της εξέγερσης
Αναδημοσίευση από το http://kratoumenoieksegersis.blogspot.com/
Επαγρύπνηση, συλλογικό πνεύμα, αποφασιστικότητα
Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει για τα καλά. Οι προεκλογικές διακηρύξεις του υπουργείου εσωτερικών - δημόσιας τάξης σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και την ενσωμάτωση της ακροδεξιάς ατζέντας για τα ζητήματα «δημόσιας τάξης και ασφάλειας» από το κυβερνητικό επιτελείο έχουν αναδείξει σε σημεία αιχμής της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής τους μετανάστες και τον κόσμο της εξέγερσης με αιχμή τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές.
Τα σχέδια μελετώνται και ξαναμελετώνται με σκοπό να εκτελεστούν το ταχύτερο (εντός του καλοκαιριού) και ο ενορχηστρωμένος σφοδρός ιδεολογικός πόλεμος ξεδιπλώνεται χωρίς παραφωνίες και εξαιρέσεις από όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις εφημερίδες.
Ως κατασταλτικές αιχμές της αντιμεταναστευτικής ρητορείας τοποθετούνται ο Αγ. Παντελεήμονας με τη φασιστο«επιτροπή κατοίκων και καταστηματαρχών», η εκκένωση του πρώην Εφετείου όπου διαμένουν άστεγοι άραβες μετανάστες, η «εκκαθάριση» του κέντρου της Αθήνας από μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους, η λειτουργία του πρώην στρατοπέδου του ΝΑΤΟ στην ομώνυμη λεωφόρο στον Ασπρόπυργο ως νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης πέρα από το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη.
Σχετικά με τα αναρχικά-αντιεξουσιαστικά εγχειρήματα στοχοποιούνται καταρχήν οι καταλήψεις βάσει του προσχήματος ότι οι ιδιοκτήτες τους τα διεκδικούν για συγκεκριμένες χρήσεις και ότι συνιστούν αφ’ εαυτού έκνομες πράξεις.
Οι καιροί απαιτούν επαγρύπνηση, συλλογικό πνεύμα και αποφασιστικότητα…
Αναφορικά με την αντίσταση στα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ, στο σύγχρονο απαρτχάιντ που ορθώνεται, το ερχόμενο Σάββατο 13/6, στις 7:00μμ, καλείται συνέλευση στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη) για την ανάληψη συλλογικών δράσεων και τη διοργάνωση κεντρικής πορείας. Η πρωτοβουλία έχει αναληφθεί από τους ανθρώπους εκείνους (συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, επιμέρους σύντροφοι και συντρόφισσες) που πραγματοποίησαν τις 2 πρόσφατες παρεμβάσεις στον Αγ. Παντελεήμονα.
Τα σχέδια μελετώνται και ξαναμελετώνται με σκοπό να εκτελεστούν το ταχύτερο (εντός του καλοκαιριού) και ο ενορχηστρωμένος σφοδρός ιδεολογικός πόλεμος ξεδιπλώνεται χωρίς παραφωνίες και εξαιρέσεις από όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις εφημερίδες.
Ως κατασταλτικές αιχμές της αντιμεταναστευτικής ρητορείας τοποθετούνται ο Αγ. Παντελεήμονας με τη φασιστο«επιτροπή κατοίκων και καταστηματαρχών», η εκκένωση του πρώην Εφετείου όπου διαμένουν άστεγοι άραβες μετανάστες, η «εκκαθάριση» του κέντρου της Αθήνας από μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους, η λειτουργία του πρώην στρατοπέδου του ΝΑΤΟ στην ομώνυμη λεωφόρο στον Ασπρόπυργο ως νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης πέρα από το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη.
Σχετικά με τα αναρχικά-αντιεξουσιαστικά εγχειρήματα στοχοποιούνται καταρχήν οι καταλήψεις βάσει του προσχήματος ότι οι ιδιοκτήτες τους τα διεκδικούν για συγκεκριμένες χρήσεις και ότι συνιστούν αφ’ εαυτού έκνομες πράξεις.
Οι καιροί απαιτούν επαγρύπνηση, συλλογικό πνεύμα και αποφασιστικότητα…
Αναφορικά με την αντίσταση στα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ, στο σύγχρονο απαρτχάιντ που ορθώνεται, το ερχόμενο Σάββατο 13/6, στις 7:00μμ, καλείται συνέλευση στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη) για την ανάληψη συλλογικών δράσεων και τη διοργάνωση κεντρικής πορείας. Η πρωτοβουλία έχει αναληφθεί από τους ανθρώπους εκείνους (συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, επιμέρους σύντροφοι και συντρόφισσες) που πραγματοποίησαν τις 2 πρόσφατες παρεμβάσεις στον Αγ. Παντελεήμονα.
Δημόσια Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης
Πριν από λίγες μέρες μου ήρθε το χαρτί κατάταξης στον ελληνικό στρατό για τις 19/5/2009 στην Καλαμάτα.
Ως αναρχικός μου είναι αδιανόητο και αδύνατο να συμμετέχω σε έναν καθαρά εξουσιαστικό μηχανισμό, όπως είναι ο ελληνικός στρατός. Συνειδητά αρνούμαι να μετατραπώ σε ένα γρανάζι αυτής της δολοφονικής μηχανής και να υπηρετήσω πιστά και υπάκουα την πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη.
Ο ελληνικός στρατός, όπως και κάθε στρατός ανά την υφήλιο έχει ως κύριο στόχο την διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και της εσωτερικής τάξης μέσα στα γεωγραφικά όρια που ορίζει το κάθε κράτος ως ιδιοκτησία του. Οι εθνικοί στρατοί από την αρχή της δημιουργίας τους, αλλά κυρίως μετά την λεγόμενη εποχή της παγκοσμιοποίησης, λειτουργούν ως τελευταία και πιο κύρια ασφαλιστική δικλίδα των συμφερόντων της διαχειριστικής “elite”, με άμεσο στόχο την αποτροπή των τυχών κοινωνικών εξεγέρσεων. Αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του κρατικού μηχανισμού και τη δύναμη επιβολής των επιταγών των εξουσιαστών πάνω στην κοινωνία.
Ως άτομο που αντιτείθομαι στην κοινωνική ειρήνη και στη διατήρηση της εσωτερικής τάξης, πιστεύω πως ένας τέτοιος μηχανισμός πρέπει να καταστρέφεται και όχι να τρέφεται με ανθρώπινο υλικό.
Φυσικά ο ελληνικός στρατός αποτελεί το κύριο μέσο διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων, όπως η προστασία του χώρου που ορίζει το κράτος ως ιδιοκτησία του. Ένα μεγάλο τμήμα του τοποθετήθηκε στα σύνορα που δημιουργήθηκαν για την αποτροπή της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων μέσα σ’ αυτή την οριοθετημένη ιδιοκτησία.
Κάθε χρόνο μετανάστες ακρωτηριάζονται ή συλλαμβάνονται από τις νάρκες και τις περιπόλους του ελληνικού στρατού που προσπαθεί με κάθε μέσο να αποτρέψει την είσοδο αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων που το μόνο που αναζητούνε είναι το προσωπικό τους δικαίωμα στην ζωή και στην επιβίωση.
Ως άνθρωπος που σέβομαι τον εαυτό μου και τις ανθρώπινες ζωές δεν επιθυμώ να είμαι συνένοχος ούτε στον ελάχιστο βαθμό σ’ αυτόν τον αιματοβαμμένο μηχανισμό.
Ένας άλλος στόχος του εθνικού στρατού είναι η αλλοίωση της προσωπικότητας του κάθε ατόμου που εισέρχεται μέσα σε αυτόν. Η στρατιωτική μηχανή λειτουργεί σαν ένα τεράστιο σχολείο ανάπλασης συνειδήσεων. Προσπαθεί μέσα από την ομαδοποίηση και την στρατιωτική πειθαρχεία να μηδενίσει την ατομική σκέψη και μέσα από την εθνικιστική κατήχηση να ενσταλάξει στα μυαλά των ατόμων τα κρατικά ιδεολογήματα, όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο μιλιταρισμός και κυρίως η υποταγή του ανθρώπου στο κράτος και τους νόμους του. Η λοβοτομή των συνειδήσεων που επιτυγχάνεται μέσω αυτού του μηχανισμού είναι από τους κύριους λόγους που η πολιτική εξουσία διατηρεί και στηρίζει αυτό το θεσμό.
Ως αναρχικός υπερασπίζομαι την ατομικότητα και αντιτείθομαι στην τυφλή εξουσιαστική ομαδοποίηση και ομοιογενοποίηση. Επίσης παλεύω για την κατάργηση όλων των στρατών και των σωμάτων ασφαλείας, που έχουν ως στόχο τους την διασφάλιση της κυριαρχίας των εξουσιαστών. Αρνούμαι να συμμετάσχω σε οποιοδήποτε πόλεμο εκτός από τον κοινωνικό ταξικό πόλεμο ο οποίος στοχεύει στην πλήρη και ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους και κάθε ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Αναστασίου Κώστας
Μάιος 2009
Ως αναρχικός μου είναι αδιανόητο και αδύνατο να συμμετέχω σε έναν καθαρά εξουσιαστικό μηχανισμό, όπως είναι ο ελληνικός στρατός. Συνειδητά αρνούμαι να μετατραπώ σε ένα γρανάζι αυτής της δολοφονικής μηχανής και να υπηρετήσω πιστά και υπάκουα την πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη.
Ο ελληνικός στρατός, όπως και κάθε στρατός ανά την υφήλιο έχει ως κύριο στόχο την διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και της εσωτερικής τάξης μέσα στα γεωγραφικά όρια που ορίζει το κάθε κράτος ως ιδιοκτησία του. Οι εθνικοί στρατοί από την αρχή της δημιουργίας τους, αλλά κυρίως μετά την λεγόμενη εποχή της παγκοσμιοποίησης, λειτουργούν ως τελευταία και πιο κύρια ασφαλιστική δικλίδα των συμφερόντων της διαχειριστικής “elite”, με άμεσο στόχο την αποτροπή των τυχών κοινωνικών εξεγέρσεων. Αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του κρατικού μηχανισμού και τη δύναμη επιβολής των επιταγών των εξουσιαστών πάνω στην κοινωνία.
Ως άτομο που αντιτείθομαι στην κοινωνική ειρήνη και στη διατήρηση της εσωτερικής τάξης, πιστεύω πως ένας τέτοιος μηχανισμός πρέπει να καταστρέφεται και όχι να τρέφεται με ανθρώπινο υλικό.
Φυσικά ο ελληνικός στρατός αποτελεί το κύριο μέσο διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων, όπως η προστασία του χώρου που ορίζει το κράτος ως ιδιοκτησία του. Ένα μεγάλο τμήμα του τοποθετήθηκε στα σύνορα που δημιουργήθηκαν για την αποτροπή της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων μέσα σ’ αυτή την οριοθετημένη ιδιοκτησία.
Κάθε χρόνο μετανάστες ακρωτηριάζονται ή συλλαμβάνονται από τις νάρκες και τις περιπόλους του ελληνικού στρατού που προσπαθεί με κάθε μέσο να αποτρέψει την είσοδο αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων που το μόνο που αναζητούνε είναι το προσωπικό τους δικαίωμα στην ζωή και στην επιβίωση.
Ως άνθρωπος που σέβομαι τον εαυτό μου και τις ανθρώπινες ζωές δεν επιθυμώ να είμαι συνένοχος ούτε στον ελάχιστο βαθμό σ’ αυτόν τον αιματοβαμμένο μηχανισμό.
Ένας άλλος στόχος του εθνικού στρατού είναι η αλλοίωση της προσωπικότητας του κάθε ατόμου που εισέρχεται μέσα σε αυτόν. Η στρατιωτική μηχανή λειτουργεί σαν ένα τεράστιο σχολείο ανάπλασης συνειδήσεων. Προσπαθεί μέσα από την ομαδοποίηση και την στρατιωτική πειθαρχεία να μηδενίσει την ατομική σκέψη και μέσα από την εθνικιστική κατήχηση να ενσταλάξει στα μυαλά των ατόμων τα κρατικά ιδεολογήματα, όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο μιλιταρισμός και κυρίως η υποταγή του ανθρώπου στο κράτος και τους νόμους του. Η λοβοτομή των συνειδήσεων που επιτυγχάνεται μέσω αυτού του μηχανισμού είναι από τους κύριους λόγους που η πολιτική εξουσία διατηρεί και στηρίζει αυτό το θεσμό.
Ως αναρχικός υπερασπίζομαι την ατομικότητα και αντιτείθομαι στην τυφλή εξουσιαστική ομαδοποίηση και ομοιογενοποίηση. Επίσης παλεύω για την κατάργηση όλων των στρατών και των σωμάτων ασφαλείας, που έχουν ως στόχο τους την διασφάλιση της κυριαρχίας των εξουσιαστών. Αρνούμαι να συμμετάσχω σε οποιοδήποτε πόλεμο εκτός από τον κοινωνικό ταξικό πόλεμο ο οποίος στοχεύει στην πλήρη και ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους και κάθε ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Αναστασίου Κώστας
Μάιος 2009
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
Πίσω μισάνθρωποι
Νέα παρέμβαση 150 αναρχικών-αντιεξουσιαστών πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 9 Ιούνη από τις 7 έως τις 8 το απόγευμα στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, με αντίστοιχα χαρακτηριστικά με την προηγούμενη στις 28/5: μοίρασμα κειμένων, αφισοκόλληση, άνοιγμα της παιδικής χαράς. Είχαν προηγηθεί άλλες 2 φόρες ενδιάμεσα από την προηγούμενη παρέμβαση κατέβασμα των συρματοπλεγμάτων και ξύλων με τα οποία οι μισάνθρωποι είχαν κλείσει ξανά την παιδική χαρά σε αντικατάσταση της «απαχθείσας» πόρτας.
Τη φορά αυτή κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης γύρω στα 20 άτομα, περίοικοι μαζί με 4-5 φασιστοειδή, μαζεύτηκαν στην κάτω πλευρά της πλατείας, δίπλα στη διμοιρία φύλαξης του αστυνομικού τμήματος της περιοχής, προκαλώντας τους συγκεντρωμένους με βρισιές. Στην προσπάθεια τους να πλησιάσουν την πλατεία και τους συγκεντρωμένους κατά τη στιγμή της αποχώρησης τους, τα μέλη της περιφρούρησης τους «απέτρεψαν» και τους «οδήγησαν» και πάλι στην αγκαλιά των ΜΑΤ.
Με την αποχώρηση από την πλατεία (μέσω της Αχαρνών και της Δεριγνύ προς την ΑΣΟΕΕ) η πίσω πλευρά των διαδηλωτών δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από διμοιρία των ΜΑΤ με γκλοπς, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, η οποία αναχαιτίστηκε από την ψύχραιμη αντίδραση των συντρόφων στα μετόπισθεν. Η συνέχεια δόθηκε στη συμβολή Δεριγνύ και Πατησίων με μάχες σώμα με σώμα με άνδρες των ομάδων Ζήτα και Δέλτα, οι οποίοι 100 περίπου στον αριθμό με 60 τουλάχιστον μηχανές επιχείρησαν να εγκλωβίσουν την πορεία που έφτανε στην ΑΣΟΕΕ. Αποτέλεσμα, 5 διαδηλωτές συλληφθέντες (με καταγέλαστες κατηγορίες περί αντίστασης κατά της αρχής, εξύβρισης, σωματικών βλαβών στους αστυνομικούς κ.α.) 2 εκ των οποίων σοβαρά τραυματισμένοι.
Την ίδια στιγμή στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα κάτοικος της περιοχής επισκέφθηκε με το παιδί του την (προσωρινά) ανοιχτή παιδική χαρά για να δεχτεί ύβρεις, απειλές και προπυλακισμό από 50-60 οπαδούς αυτού του ιδιότυπου απαρτχάιντ. Η μεσολάβηση των μπάτσων κατέληξε σε προσαγωγή του ανθρώπου στο αστυνομικό τμήμα, ενώ τα φασιστόμουτρα συγκεντρώθηκαν στη γωνία του τμήματος φωνάζοντας και πετώντας αντικείμενα, ζητώντας τον στα χέρια τους σε μια επίδειξη του κανιβαλισμού που τους χαρακτηρίζει.
Πίσω μισάνθρωποι, τα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ δε θα περάσουν.
Τη φορά αυτή κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης γύρω στα 20 άτομα, περίοικοι μαζί με 4-5 φασιστοειδή, μαζεύτηκαν στην κάτω πλευρά της πλατείας, δίπλα στη διμοιρία φύλαξης του αστυνομικού τμήματος της περιοχής, προκαλώντας τους συγκεντρωμένους με βρισιές. Στην προσπάθεια τους να πλησιάσουν την πλατεία και τους συγκεντρωμένους κατά τη στιγμή της αποχώρησης τους, τα μέλη της περιφρούρησης τους «απέτρεψαν» και τους «οδήγησαν» και πάλι στην αγκαλιά των ΜΑΤ.
Με την αποχώρηση από την πλατεία (μέσω της Αχαρνών και της Δεριγνύ προς την ΑΣΟΕΕ) η πίσω πλευρά των διαδηλωτών δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από διμοιρία των ΜΑΤ με γκλοπς, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, η οποία αναχαιτίστηκε από την ψύχραιμη αντίδραση των συντρόφων στα μετόπισθεν. Η συνέχεια δόθηκε στη συμβολή Δεριγνύ και Πατησίων με μάχες σώμα με σώμα με άνδρες των ομάδων Ζήτα και Δέλτα, οι οποίοι 100 περίπου στον αριθμό με 60 τουλάχιστον μηχανές επιχείρησαν να εγκλωβίσουν την πορεία που έφτανε στην ΑΣΟΕΕ. Αποτέλεσμα, 5 διαδηλωτές συλληφθέντες (με καταγέλαστες κατηγορίες περί αντίστασης κατά της αρχής, εξύβρισης, σωματικών βλαβών στους αστυνομικούς κ.α.) 2 εκ των οποίων σοβαρά τραυματισμένοι.
Την ίδια στιγμή στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα κάτοικος της περιοχής επισκέφθηκε με το παιδί του την (προσωρινά) ανοιχτή παιδική χαρά για να δεχτεί ύβρεις, απειλές και προπυλακισμό από 50-60 οπαδούς αυτού του ιδιότυπου απαρτχάιντ. Η μεσολάβηση των μπάτσων κατέληξε σε προσαγωγή του ανθρώπου στο αστυνομικό τμήμα, ενώ τα φασιστόμουτρα συγκεντρώθηκαν στη γωνία του τμήματος φωνάζοντας και πετώντας αντικείμενα, ζητώντας τον στα χέρια τους σε μια επίδειξη του κανιβαλισμού που τους χαρακτηρίζει.
Πίσω μισάνθρωποι, τα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ δε θα περάσουν.
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009
Για τις εκλογές της 7ης Ιούνη
Γαλαζοπράσινοι κυβερνήτες και υπάκουοι χειροκροτητές τους. Φασιστοειδή του Καρατζαφύρερ και των λοιπών μικρότερων εθνικιστικών κατακαθιών. Νεόκοποι οικοκαπιταλιστές υπερασπιστές της «πράσινης ανάπτυξης» και πρόθυμοι συγκυβερνήτες. Αριστερά δεκανίκια του συστήματος είτε στην παραδοσιακή είτε στη μεταμοντέρνα-κινηματική εκδοχή τους. Όλοι μαζί αποτελούν έναν συρφετό (τον κομματικό συρφετό) που αντιπροσωπεύει τις διαφορετικές αποχρώσεις μιας και μόνο λογικής: αυτή της ανάθεσης, της μεσολάβησης, της χειραγώγησης, της ιεραρχίας, της εξουσίας.
Ο κόσμος της εξέγερσης, από τους αμετανόητους αιρετικούς και διασαλευτές της Τάξης μέχρι όσους και όσες πρωτολέρωσαν τα χέρια τους με πέτρες και επιθυμούν να τα ξαναλερώσουν, από εκείνους και εκείνες που εμπνέονται από την κοινωνική ανταρσία των ημερών μέχρι τους παλιούς και νέους συντρόφους και συντρόφισσες που «χτίζουν» εδώ και 5 μήνες ένα σωρό μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης καθώς και όλοι εκείνοι και εκείνες (νέοι κυρίως άνθρωποι) που κοιτούν με απέχθεια την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και βιώνουν την καθημερινή ασφυξία… την Κυριακή 7 Ιούνη δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε κάλπη.
Ενάντια σε κόμματα, κράτος, ΕΕ και κάθε άλλο κυριαρχικό μηχανισμό, απέχουμε συνειδητά από τα εκλογικά φιάσκα, αρνούμενοι να διαλέξουμε εξουσιαστή-εκμεταλλευτή, την ίδια στιγμή που αυτο-οργανώνουμε την καθημερινή μας αντίσταση, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα και επικοινωνία.
Εξάλλου, όπως λέει κι ένα παλιό σύνθημα: αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
Ο κόσμος της εξέγερσης, από τους αμετανόητους αιρετικούς και διασαλευτές της Τάξης μέχρι όσους και όσες πρωτολέρωσαν τα χέρια τους με πέτρες και επιθυμούν να τα ξαναλερώσουν, από εκείνους και εκείνες που εμπνέονται από την κοινωνική ανταρσία των ημερών μέχρι τους παλιούς και νέους συντρόφους και συντρόφισσες που «χτίζουν» εδώ και 5 μήνες ένα σωρό μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης καθώς και όλοι εκείνοι και εκείνες (νέοι κυρίως άνθρωποι) που κοιτούν με απέχθεια την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και βιώνουν την καθημερινή ασφυξία… την Κυριακή 7 Ιούνη δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε κάλπη.
Ενάντια σε κόμματα, κράτος, ΕΕ και κάθε άλλο κυριαρχικό μηχανισμό, απέχουμε συνειδητά από τα εκλογικά φιάσκα, αρνούμενοι να διαλέξουμε εξουσιαστή-εκμεταλλευτή, την ίδια στιγμή που αυτο-οργανώνουμε την καθημερινή μας αντίσταση, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα και επικοινωνία.
Εξάλλου, όπως λέει κι ένα παλιό σύνθημα: αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.