Γαλαζοπράσινοι κυβερνήτες και υπάκουοι χειροκροτητές τους. Φασιστοειδή του Καρατζαφύρερ και των λοιπών μικρότερων εθνικιστικών κατακαθιών. Νεόκοποι οικοκαπιταλιστές υπερασπιστές της «πράσινης ανάπτυξης» και πρόθυμοι συγκυβερνήτες. Αριστερά δεκανίκια του συστήματος είτε στην παραδοσιακή είτε στη μεταμοντέρνα-κινηματική εκδοχή τους. Όλοι μαζί αποτελούν έναν συρφετό (τον κομματικό συρφετό) που αντιπροσωπεύει τις διαφορετικές αποχρώσεις μιας και μόνο λογικής: αυτή της ανάθεσης, της μεσολάβησης, της χειραγώγησης, της ιεραρχίας, της εξουσίας.
Ο κόσμος της εξέγερσης, από τους αμετανόητους αιρετικούς και διασαλευτές της Τάξης μέχρι όσους και όσες πρωτολέρωσαν τα χέρια τους με πέτρες και επιθυμούν να τα ξαναλερώσουν, από εκείνους και εκείνες που εμπνέονται από την κοινωνική ανταρσία των ημερών μέχρι τους παλιούς και νέους συντρόφους και συντρόφισσες που «χτίζουν» εδώ και 5 μήνες ένα σωρό μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης καθώς και όλοι εκείνοι και εκείνες (νέοι κυρίως άνθρωποι) που κοιτούν με απέχθεια την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και βιώνουν την καθημερινή ασφυξία… την Κυριακή 7 Ιούνη δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε κάλπη.
Ενάντια σε κόμματα, κράτος, ΕΕ και κάθε άλλο κυριαρχικό μηχανισμό, απέχουμε συνειδητά από τα εκλογικά φιάσκα, αρνούμενοι να διαλέξουμε εξουσιαστή-εκμεταλλευτή, την ίδια στιγμή που αυτο-οργανώνουμε την καθημερινή μας αντίσταση, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα και επικοινωνία.
Εξάλλου, όπως λέει κι ένα παλιό σύνθημα: αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
Ο κόσμος της εξέγερσης, από τους αμετανόητους αιρετικούς και διασαλευτές της Τάξης μέχρι όσους και όσες πρωτολέρωσαν τα χέρια τους με πέτρες και επιθυμούν να τα ξαναλερώσουν, από εκείνους και εκείνες που εμπνέονται από την κοινωνική ανταρσία των ημερών μέχρι τους παλιούς και νέους συντρόφους και συντρόφισσες που «χτίζουν» εδώ και 5 μήνες ένα σωρό μεταδεκεμβριανά εγχειρήματα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης καθώς και όλοι εκείνοι και εκείνες (νέοι κυρίως άνθρωποι) που κοιτούν με απέχθεια την πραγματικότητα που μας περιβάλλει και βιώνουν την καθημερινή ασφυξία… την Κυριακή 7 Ιούνη δεν έχουμε κανένα λόγο να πάμε κάλπη.
Ενάντια σε κόμματα, κράτος, ΕΕ και κάθε άλλο κυριαρχικό μηχανισμό, απέχουμε συνειδητά από τα εκλογικά φιάσκα, αρνούμενοι να διαλέξουμε εξουσιαστή-εκμεταλλευτή, την ίδια στιγμή που αυτο-οργανώνουμε την καθημερινή μας αντίσταση, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα και επικοινωνία.
Εξάλλου, όπως λέει κι ένα παλιό σύνθημα: αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.
αυτό είναι σύνθημα από μια ατάκα του Λένιν... όμως στη συνέχεια τς φράσης του ο Λένιν είχε πει πως οι εκλογές είναι και αυτές ένας αγώνας που πρεπει να δωθεί... τες πα προφανως και διαφωνώ με τον Λένιν αλλά έτσι για την ιστορία το αναφέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφή