Εκδηλώσεις για συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

 

 

 Γιατί επιλέγουμε την ολική άρνηση στράτευσης;

 

Γιατί δεν χαρίζουμε ούτε μία ώρα στο στρατό

Γιατί δεν υποθηκεύουμε το σώμα μας για κανέναν, πόσο μάλλον για κάποια πατρίδα

Γιατί το “9 μήνες είναι θα περάσουν” στα αυτιά μας ακούγεται παραίτηση, εμείς επιλέγουμε να ζήσουμε τις ζωές μας χωρίς παύσεις

Γιατί δεν θέλουμε να πολεμήσουμε για τις επενδύσεις τους

Γιατί με τις/τους μετανάστριες/ες είμαστε μαζί και εχθρευόμαστε κάγκελα, συρματοπλέγματα και σύνορα

Γιατί δεν νιώθουμε άντρες και προστάτες και ούτε θέλουμε να γίνουμε

 

…για όλους τους λόγους του κόσμου!

 

11/10 στις 20.00

Έκθεση φωτογραφιών και υλικού από μέρες και τόπους ανυποταξίας

18/10 στις 20.00

εκδήλωση συζήτηση με θέμα τη διαδικασία της στρατιωτικής θητείας και τους σκοπούς της, με αφορμή την συλλογική μας δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

στον αυτοοργανωμένο χώρο έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης πάροδος (Π. Τσαλδάρη 173 κ’ Λαοδικείας, κοντά στο μετρό Νίκαια)

 

-3 ακόμα ανεύθυνοι και μεταδοτικοί ολικοί αρνητές στράτευσης-

3olikoi@gmail.com

 

 

Ενημέρωση από την αντικρατική-αντιφασιστική πορεία στη Νίκαια

Την Πέμπτη 17/9 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στη Νίκαια που συνδιοργανώθηκε από τις αυτοοργανωμένες συλλογικότητες Πάροδος, Ρεσάλτο και Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου και Δραπετσώνας, τις μέρες που συμπληρώθηκαν εφτά χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τάγμα εφόδου που ξεκίνησε από τις γειτονιές μας. 

 

Η επιλογή του τόπου διεξαγωγής της διαδήλωσης αλλά και των περιεχομένων έγινε με κριτήριο τις ιδιαίτερες συνθήκες που συνθέτουν την πραγματικότητα στη Νίκαια. Σε ένα περιβάλλον αναπλάσεων, «ανάπτυξης» (νέος σταθμός μετρό) οι μετανάστες βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής με συνεχείς εξονυχιστικούς αστυνομικούς ελέγχους υποδαυλίζοντας τον κοινωνικό εκφασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Σε γειτονιές με πολλούς μετανάστες, Ρομά και την μεγαλύτερη Πακιστανική κοινότητα στην Ελλάδα, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια εκδιώχθηκαν άγρια από τα οργανωμένα τμήματα του φασισμού, το κράτος και η δημοτική αρχή εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των εμπόρων αναλαμβάνουν την φασιστική ατζέντα. Σε ένα περιβάλλον όπου η κυβερνητική στρατηγική ανάσχεσης των αντιθεσμικών αγώνων ξεδιπλώνεται και με το νομοσχέδιο για τις πορείες, λίγο πριν την έναρξη της συγκέντρωσης αστυνομικός στρατός κατοχής αναπτυσσόταν και έπιανε πόστα σε διάφορα σημεία στην πόλη, προκαλώντας δυσφορία, εκνευρισμό και λεκτικές αντιδράσεις από την πλευρά των κατοίκων προς τους μπάτσους. 

 

Περίπου διακόσια άτομα πορευτήκαμε πετώντας τρικάκια μοιράζοντας κείμενα, φωνάζοντας και αναγράφοντας συνθήματα, με κεντρικό πανό: «Από την Μόρια και τον Έβρο μέχρι τη Νίκαια – we can't breathe – εξέγερση-αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη. Λίγο πριν την πλατεία Αγίου Νικολάου στον καινούργιο σταθμό του μετρό και διαχρονικό τόπο συνάντησης ντόπιων και μεταναστριών στήθηκε αστυνομικός φραγμός σε πλήρη συνεργασία με την δημοτική αρχή, με σκοπό να μην περάσει η διαδήλωση από την πλατεία. Μετά από ένα εικοσάλεπτο ο φραγμός αποσύρθηκε κάτω από την πίεση της αδιάλλακτης στάσης του σώματος της διαδήλωσης και η πορεία συνέχισε ολοκληρώνοντας το δρομολόγιο της με έναν κλοιό ματατζήδων να την «συνοδεύει» εμποδίζοντας το μοίρασμα κειμένων. Οι κοινωνικοί ταξικοί αγώνες δεν μπαίνουν σε καραντίνα , η καταστολή δεν θα μας αποσύρει από τους δρόμους. 

 

 

Ενάντια στη διάχυση του φόβου, τον ρατσισμό, τα εθνικά ιδεώδη, τον μιλιταρισμό, την καταστολή

Η φασιστική ατζέντα είναι πάντα κρατική ατζέντα.

Την περίοδο των εκτεταμένων κοινωνικών συγκρούσεων ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική λεηλασία, η φασιστική ατζέντα, με την πολιτική εκπροσώπηση της χρυσής αυγής, πριμοδοτήθηκε από το κράτος ώστε να σταθεί ανάχωμα για να μην διασαλευτεί περισσότερο η τάξη και η κρατική εξουσία. Με την συνεχή διαφήμιση τους από τα ΜΜΕ και την πλήρη κάλυψη-στήριξη από την αστυνομία διέχεαν το ρατσιστικό/εθνικιστικό δηλητήριο με πογκρόμ σε πλατείες και δρόμους, εκφοβιστικές παρελάσεις στις γειτονιές και δολοφονικές επιθέσεις.

Σήμερα ζούμε σε μια εποχή όπου το κράτος, με αφορμή την υγειονομική κρίση, πλέον έχει αναλάβει από μόνο του (χωρίς τα φασιστικά δεκανίκια) την επιβολή της ατζέντας ενός ολοκληρωτισμού, όπου η διάχυση του φόβου, ο πλήρης έλεγχος στις γειτονιές, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο μιλιταρισμός ανάγονται στα βασικά εργαλεία της κυβερνητικής πολιτικής.

Ο καθολικός έλεγχος της καθημερινής ζωής ήταν πάντα επίδικο για την εξουσία. Με αφορμή τον ιό SARS-CoV-2, το κράτος επέβαλε καθεστώς καραντίνας στο σύνολο του πληθυσμού, συνεχή μέτρα υγειονομικού ελέγχου και πειθαρχικά μέτρα καταστολής για όσες και όσους δεν συνετίζονται. Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι, ειδικοεπιστήμονες, και τα ΜΜΕ διαχέουν συστηματικά τον φόβο τόσο με καθημερινές αριθμητικές επιδείξεις νεκρών και κρουσμάτων όσο και με υποδείξεις «υπευθυνότητας» με ολίγη «ατομική ευθύνη». Η πολιτική εξουσία προσδίδει πολεμικό χαρακτήρα με αόρατους εχθρούς και έκτακτα διατάγματα για ατομική απομόνωση και κοινωνική αποστασιοποίηση, αναδεικνύοντας την ένταση με την οποία ασκούνται οι κρατικές πολιτικές για τον έλεγχο κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής. Ενώ ο ρατσισμός ως θεμελιώδης μορφή κυβερνοπολιτικής εντείνει περαιτέρω τους διαχωρισμούς, τη θανατοπολιτική, την κατάσταση εξαίρεσης, τον εγκλεισμό των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους υποδεικνύει συστηματικά ως εθνική και υγειονομική απειλή.

Παράλληλα, η περίοδος των τελευταίων μηνών έντασης με το κράτος της Τουρκίας, έφερε ξανά στο προσκήνιο τους διακρατικούς ανταγωνισμούς και τις πολεμικές ιαχές. Ο ελληνικός εθνικισμός τρέφεται απο την αντιπαράθεση με τον «αιώνιο εχθρό» και οι κυβερνητικές στρατηγικές δημιουργούν ευφάνταστα πιάτα, με απαραίτητο συστατικό πάντα τα εθνικά ιδεώδη. Η επίταση του εθνικισμού από την κρατική διαχείριση, επιδιώκει να συσπειρώσει τον εθνικό κορμό στην «εθνική αφήγηση» της παραίτησης, της ανάθεσης, της πειθαρχίας, της κοινωνικής/ταξικής νηνεμίας, του καναπέ με σημαία στο σύνθετο. Την ίδια στιγμή οι ανταγωνισμοί για τις ΑΟΖ, τα αβαθή και τις υφαλοκρηπίδες αποτελούν την κορωνίδα της εθνικής ανάτασης, πουλώντας φαντασιακές πετρελαϊκές κοιτίδες ανάπτυξης και πλούτου. Όσο τα κράτη όμως θα δημιουργούν την πολεμική «προσφορά», άλλο τόσο θα συμμετέχουν και στη «ζήτηση» των εξοπλιστικών δαπανών, ενώ τα δισεκατομμύρια που θα πέσουν για μια ακόμη φορά σε μαχητικά και φρεγάτες, προς τέρψιν φυσικά της εθνικής ασφάλειας, είναι ένα από τα ζητούμενα της ίδιας της πολεμικής διαδικασίας που αναπαράγεται από τα κράτη.

Η καταστολή δεν θα μπορούσε να υπολείπεται σε ένταση και ποιότητα. Από τα χιλιάδες πρόστιμα μη συμμόρφωσης στα υγειονομικά μέτρα μέχρι τις εκκενώσεις και απαγορεύσεις εκδηλώσεων στις πλατείες και τους δημόσιους χώρους. Από τα πογκρόμ της αστυνομίας στην πλατεία Βικτωρίας μέχρι τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης για τις/τους μετανάστριες/ες. Από τις εκκενώσεις των καταλήψεων, την Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη και τη Rosa Nera στα Χανιά Κρήτης, μέχρι την ψήφιση του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Στις γειτονιές μας και ειδικά στη Νίκαια η επικέντρωση της Χρυσής Αυγής ήταν κεντρική πολιτική της επιλογή. Απο τα συγκεκριμένα γραφεία ήταν που οργανώθηκε και ξεκίνησε το τάγμα εφόδου που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα πριν 7 χρόνια στην Αμφιάλη. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η προσπάθεια των φασιστών να εγκατασταθούν και να προσπαθήσουν να επιβληθούν σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως γειτονιές εργατών, μεταναστών και προσφύγων. Η πλατεία του Αγ. Νικολάου στη Νίκαια ήταν από τους κύριους στόχους με τα κατάπτυστα μοιράσματα τροφίμων μόνο για έλληνες, με φιέστες και ομιλίες, με τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς και δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών.

Σήμερα το κράτος, με αφορμή τη δημιουργία του σταθμού Μετρό στην πλατεία Αγ.Νικολάου και με όχημα το ιδεολόγημα της ανάπτυξης, με τα αστυνομικά τάγματα εφόδου του αυτή τη φορά, επιχειρεί σχεδόν καθημερινά να εκφοβίσει τους εκατοντάδες μετανάστριες/ες θαμώνες της πλατείας, με ελέγχους, τραμπουκισμούς και συλλήψεις. Για μια ακόμη φορά οι μετανάστριες/ες βιώνουν την εντεινόμενη καταστολή και για μια ακόμη φορά αντιστέκονται μαζί με αλληλέγγυους κατοίκους.

Ο φασισμός θα παραμένει πάντα το παιδί του συστήματος που τον γεννά και τον θρέφει. Πέρα από τις δίκες που ξεπλένουν το κράτος και τους μηχανισμούς του, μακριά από τις θεσμικές αυταπάτες και την ψευδαίσθηση ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με πολυσέλιδες δικογραφίες, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι και αγώνας ενάντια στην επικυριαρχία του φόβου και του ελέγχου. Είναι αγώνας ενάντια στις διακρίσεις και τους πλαστούς διαχωρισμούς,στις εθνικές σημαίες και την πατριδολαγνεία, στην υποταγή και τη στράτευση. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στο κράτος.

Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Πάροδος - αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης

Ρεσάλτο - αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης

Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου – Δραπετσώνας

 

 

 

 

 

Αντικρατική/αντιφασιστική διαδήλωση στη Νίκαια

 

 Ενάντια στη διάχυση του φόβου, τον ρατσισμό, τα εθνικά ιδεώδη, τον μιλιταρισμό, την καταστολή 

Η φασιστική ατζέντα είναι πάντα κρατική ατζέντα.

Γι' αυτό την περίοδο των εκτεταμένων κοινωνικών συγκρούσεων ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική λεηλασία, τα ναζιστικά τάγματα εφόδου πριμοδοτήθηκαν. Για να διαχύσουν το ρατσιστικό και εθνικιστικό τους δηλητήριο, για να επιτεθούν σε μετανάστες, αγωνιζόμενες, διαφορετικούς, για να στήσουν "γραφεία" σε περιοχές προσφύγων, εργατριών, ανταρτών, όπως στη Νίκαια, απ' όπου ξεκίνησαν για να δολοφονήσουν 7 χρόνια πριν τον Παύλο Φύσσα στην Αμφιάλη.

Γι' αυτό στις μέρες μας, που οι κοινωνικοί αγώνες επιχειρείται να μπουν σε καραντίνα και η συστημική κανονικότητα επιβάλλεται με έκτακτα διατάγματα, το επίσημο κράτος δεν χρειάζεται να ενεργοποιεί τις εφεδρείες του για να στήνει τους νέους ολοκληρωτισμούς: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών και τη θανατοπολιτική στον Έβρο και το Αιγαίο μέχρι την εθνική ανάταση και τους πολεμικούς διακρατικούς ανταγωνισμούς, από τις απαγορεύσεις των "υγειονομικών μέτρων" μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων και την απαγόρευση διαδηλώσεων.

Γι' αυτό όσες και όσοι αγωνίζονται ενάντια στην επικυριαρχία του φόβου, τους πλαστούς διαχωρισμούς, τις διακρίσεις, την πατριδολαγνεία, την εκμετάλλευση και την επιβολή θα βρίσκονται ξανά και ξανά στους δρόμους. Μακριά από θεσμικές αυταπάτες και την ψευδαίσθηση ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με δίκες, οι οποίες ξεπλένουν το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.

 

 Αντικρατική/αντιφασιστική διαδήλωση 

Πέμπτη * 17/9 * 18.30 * Περιβολάκι * Νίκαια

 

Πάροδος - Αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης.(Νίκαια)

Ρεσάλτο - αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης.(Κερατσίνι)

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας(Κερατσίνι)

 

η αφίσα σε pdf

 

 

 

 

 

Ανακοινώσεις & Αφίσα από την κατάληψη Terra Incognita, την τυπογραφική κολεκτίβα DRUCK! & όλες τις υποδομές που στεγάζονταν στην κατάληψη...

...για την επιχείρηση εκκένωσής της

Terra κατάληψη για πάντα-Αφίσα της διαχειριστικής συνέλευσης 

Οι καταλήψεις και οι δομές μας είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, καθώς και στις καθημερινές μας αντιστάσεις απέναντι στον κόσμο της εξουσίας. Σίγουρα μια εκκένωση αποτελεί σημαντικό χτύπημα στο σύνολο του κινήματος. Όμως τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία.

Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.

[https://athens.indymedia.org/post/1606746/]

 

Ανακοίνωση της κατάληψης Terra Incognita για την σημερινή επιχείρηση εκκένωσης

Σήμερα το πρωί (17/8), περίπου στις 5 η ώρα, τα ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ εισέβαλαν στην Terra Incognita στην Θεσσαλονίκη, κτίριο που βρίσκεται υπό κατάληψη από το 2004 και αποτελεί κέντρο αγώνα και σημείο αναφοράς για το αναρχικό κίνημα της πόλης.

Οι μπάτσοι προέβησαν σε εκκένωση του κτιρίου, ενώ κατάσχεσαν υλικοτεχνικό εξοπλισμό και δέσμευσαν μεγάλο κομμάτι των υποδομών που υπήρχαν στο εσωτερικό του.

Πιο συγκεκριμένα, κατασχέθηκε εξοπλισμός από τις ακόλουθες κινηματικές υποδομές που στεγάζονται στην κατάληψη: Ιατρείου-πρώτων βοηθειών, γυμναστηρίου, βιβλιοθήκης, τυπογραφείου και επίσης μεγάλου μεγέθους αρχείο από αφίσες και έντυπο υλικό πολλών δεκαετιών

Από την πρώτη στιγμή φυσικά δίπλα τους έσπευσαν και οι καλοταϊσμένοι ρουφιάνοι των ΜΜΕ, οι οποίοι, αφού ξεκίνησαν το θεάρεστο έργο τους διαδίδοντας ψευδείς και ανεξακρίβωτες πληροφορίες περί προσαγωγής ατόμου (κάτι που δεν ισχύει), στην συνέχεια επιδόθηκαν στην συνήθη τους λασπολογία και τα ρεπορτάζ-καρμπόν που αναπαράγουν σε κάθε παρόμοια κατασταλτική επιχείρηση.

Σύντομα σε σημείο κοντά στην κατάληψη μαζεύτηκαν περίπου 100 αλληλέγγυα άτομα, τα οποία σταδιακά κινήθηκαν με πορεία προς το κτίριο, που ήταν περικυκλωμένο από μπάτσους και φώναξαν συνθήματα υπέρ των καταλήψεων και του αναρχικού αγώνα.

Το κράτος, την ίδια ώρα που συνάπτει συμφωνίες με μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις και με εργολάβους της “πράσινης ανάπτυξης” προς όφελος του κεφαλαίου, την ίδια ώρα που μάχεται για τα συμφέροντα των ενεργειακών κολοσσών, παίζοντας ανοιχτά με το ενδεχόμενο μια πολεμικής σύρραξης, την ίδια ώρα που στοιβάζει αβοήθητους ανθρώπους σε κέντρα κράτησης μεταναστών υπό άθλιες συνθήκες, τους πυροβολεί στα σύνορα ή τους πνίγει στην θάλασσα, την ίδια ώρα που χτυπάει το δικαίωμα στην διαδήλωση και επιχειρεί να τσακίσει τους/τις εργαζόμενους/ες, την ίδια ώρα που μεταφέρει στους/στις από-τα-κάτω την ευθύνη για την περεταίρω διάδοση του κορονοϊού, ώστε να καλύψει τα δικά του εγκλήματα απέναντι στο σύστημα υγείας, την ίδια αυτή ώρα λοιπόν δεν θέλει να ανεχτεί καμία φωνή αντίδρασης στο εσωτερικό του.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγει για άλλη μια φορά να επιτεθεί σε μια δομή του αναρχικού κινήματος, η οποία στάθηκε απέναντί του με συνέπεια σε κάθε μια από τις επιδιώξεις του απέναντι στους/στις καταπιεσμένους/ες.

Οι καταλήψεις και οι δομές μας είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, καθώς και στις καθημερινές μας αντιστάσεις απέναντι στον κόσμο της εξουσίας. Σίγουρα μια τέτοια κίνηση αποτελεί σημαντικό χτύπημα στο σύνολο του κινήματος.

Όμως τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία.

Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.

 

Βαθιά να μας θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι ήμασταν σπόρος

Τίποτα δεν τέλειωσε

Η Τerra για πάντα κατάληψη θα μείνει

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Κατάληψη Terra Incognita

αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1606671/

 

Κείμενο της τυπογραφικής κολεκτίβας DRUCK! 

 

"Aπέναντι στην καταστολή, [...] θα είμαστε πάντα [...]

το τυπογραφικό λάθος [...] στα κατάστιχά σας" 

 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ξημερώματα Δευτέρας, 17 Αυγούστου 2020, η κατάληψη Terra Incognita εκκενώνεται από μπάτσους ύστερα από εισαγγελική παρέμβαση. Διμοιρίες και κλούβες, παρουσία του αστυνομικού διευθυντή, αποκλείουν το χώρο περιμετρικά του κτιρίου και αδειάζουν κυριολεκτικά τη κατάληψη. Προσωπικά αντικείμενα, υλικοτεχνικός εξοπλισμός, έντυπο αρχείο καθώς και εξοπλισμός των δομών που στεγάζονταν στην κατάληψη -ιατρείο πρώτων βοηθειών, γυμναστήριο, τυπογραφείο κ.α.- κατάσχονται από την ελληνική αστυνομία.

Από την πλευρά μας, σαν τυπογραφική κολεκτίβα Druck!, η απώλεια ήταν διπλή καθώς πέρα απο το χώρο μας, χάσαμε και όλο τον εξοπλισμό μας:

Μία τυπογραφική μηχανή offset διάστασης 48 x 65 cm με τα εργαλεία συντήρησής της, μαχαίρι κοπής χαρτιού, 3 μηχανές βιβλιοδεσίας, υπολογιστής, μεγάλη ποσότητα χαρτιών και αναλώσιμων -χημικά, μελάνια, λάδια κλπ. Μία συλλεκτική γραφομηχανή - αντίκα που σώσαμε από τα σκουπίδια, το βιβλίο καταγραφής των τυπωμάτων, καθώς και όλο το αρχείο των εκτυπώσεών μας.

Εξοπλισμός που αποκτήθηκε και οργανώθηκε με πολύ κόπο και τεράστιο κόστος από εμάς, αλλά και των συντρόφων / συλλογικοτήτων που μας βοήθησαν, πιστεύοντας πώς ένα κινηματικό τυπογραφείο θα μπορούσε να δώσει ώθηση στο κίνημα, να διαδώσει το λόγο αδιαμεσολάβητα, έξω από εμπορευματικές λογικές, στη βάση της αυτοοργάνωσης.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ

Η επιλογή μας να στεγαστούμε σε κατάληψη, και ειδικότερα στην Terra Incognita, δεν ήταν τυχαία, ούτε και γεννήθηκε με όρους χωροταξικής ευκολίας... Στόχος μας ήταν να λειτουργήσουμε μία κινηματική δομή, έξω απο εμπορευματικές λογικές και πελατειακές σχέσεις, που θα προωθεί το λόγο και τις δράσεις του ριζοσπαστικού χώρου ελπίζοντας να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα στην ανάγκη για έντυπη έκφραση και τα πολιτικά και οικονομικά εμπόδια που προκύπτουν όταν αυτή δεν πραγματώνεται μέσα από το ίδιο το κίνημα.

Επιλέξαμε να στεγάσουμε το εγχείρημά μας στην Terra στηρίζοντας έναν ιστορικό κατειλλημένο χώρο της πόλης με ό,τι και αν αυτό συνεπάγονταν για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματός μας: Μία τυπογραφική δομή δεν μεταφέρεται εύκολα, δεν μετακομίζει μπροστά στην όποια δυσκολία ή διαφωνία αντιμετωπίσει, τα μηχανήματα και ο όγκος των υλικών και μόνο καθιστούν κάθε απόφαση συγκατοίκησης, απόφαση ζωής. Με αυτά κατά νου, συστεγαστήκαμε με την Terra, συγκατοικήσαμε με τους συντροφούς και τις συντρόφισσες των υπόλοιπων συνελεύσεων με την επιθυμία να αναδείξουμε έναν πολύμορφο, ζωντανό χώρο αλλά και με τη δέσμευση να τον προασπιστούμε απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή -κρατική ή μη.

Από το 2014 λοιπόν και μέχρι σήμερα, η τυπογραφική κολεκτίβα druck! αποτελεί μία ακόμη ενεργή κινηματική δομή. Και όπως όλες οι κινηματικές δομές, δεν υπάρχουμε απλά σαν ένα εργαλείο ή μέσο του κινήματος αλλά ως μία ενεργή διαδικασία αυτομόρφωσης, χειραφέτησης και αυτοδιάθεσης. Ακολουθήσαμε τα χνάρια της τυπογραφικής κολεκτίβας Rotta που στεγαζόταν στην Villa Amalias και μεταλαμπαδεύσαμε την όποια μας γνώση για τη δημιουργία της αυτοοργανωμένης τυπογραφικής ομάδας Titivillus στα Ιωάννινα. Από τους αναρχικούς τυπογράφους του 19ου αιώνα μέχρι και τα παράνομα τυπογραφεία της αντίστασης, η τέχνη της τυπογραφίας διαχρονικά αποτέλεσε μέσο αντιπληροφόρησης και διακίνησης ελεύθερης σκέψης και τα τυπογραφεία χώροι ριζοσπαστικοποίησης. Στη Druck! πραγματώσαμε τις αξίες αυτές. Επικοινωνήσαμε, τυπώσαμε, μάθαμε και μοιραστηκαμε.

Σε αυτά τα 6 χρόνια λειτουργίας μας λοιπόν η τέχνη της τυπογραφίας πήρε την πραγματική της υπόσταση. Μάθαμε να εκτυπώνουμε σε μηχανή offset, ξενυχτήσαμε για να έχουμε το εκάστοτε κινηματικό υλικό έτοιμο πριν από μία πορεία ή παρέμβαση, χάσαμε, χαλάσαμε και ξαναφτιάξαμε αναρίθμητα εξαρτήματα, καψαμε τα χέρια μας απο τα χημικά και λερώσαμε τα ρούχα μας απο τα μελάνια. Με χαρά είδαμε το εγχείρημά μας να αγκαλιάζεται από συλλογικότες ακόμα και εκτός συνόρων, κατανοώντας έτσι ακόμα περισσότερο την αξία των κινηματικών δομών και το ρόλο τους προς τη χειραφέτηση του κινήματος με όρους αυτοοργάνωσης.

ΤΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΑΘΟΣ

Η εκκένωση ακόμα μίας εστίας αγώνα κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Το κράτος θωρακίζεται και προετοιμάζεται για τις επερχόμενες αντιστάσεις που αναμένει, εντείνοντας την καταστολή των υποδομών και συλλογικοτήτων του «εσωτερικού εχθρού». Δοκιμασμένη συνταγή με αμφίβολα αποτελέσματα. Για κάποιο λόγο, που αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμα, ο κ. Χρυσοχοίδης και το υπουργείο προ.πο θεωρεί ότι αδειάζοντας ένα κτίριο, ακυρώνει και 16 χρόνια αδιαμεσολάβητων αγώνων, συλλογικοποίησης και συνδιαμόρφωσης. Θεωρεί πώς κλέβοντάς μας τον υλικοτεχνικό μας εξοπλισμό, θα αδειάσουν και οι τοίχοι απο το λόγο μας. Ότι η κυκλοφορία των αγώνων θα πάψει τη στιγμή που ο μιντιακός φακός θα απαθανατίσει τα πειστήρια του εγκλήματος...

ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ ΣΑΣ

Απέναντι στο κράτος καταστολής λοιπόν καταθέτουμε 6 χρόνια και 370 τυπώματα ανατρεπτικού λόγου, μία “μεγάλου μεγέθους τυπογραφική μηχανή” και “ένα μηχάνημα κοπής χάρτου”, τα αποτυπώματά μας πάνω στους τοίχους, τις λάθος συμπτώσεις μας σε έντυπα και βιβλία στις καταλήψεις και τα στέκια σε όλη την ευρώπη. Σκέψεις ελευθερίας αποτυπωμένες στο αρχείο μας και πολύ μελάνι που δε λέει να στεγνώσει, να μας θυμίζει ότι οι αγώνες μοιράζονται και κερδίζονται με συλλογικούς όρους.

Οι δομές του κινήματος δεν ορίζονται απο τις υποδομές τους και μόνο. Βρεθήκαμε στη βάση συλλογικοποίησης των αναγκών μας και της επιθυμίας να πράξουμε πάνω σε αυτές και όσο κόπο και αν καταβάλλαμε να στήσουμε ένα κινηματικό εργαλείο άλλο τόσο αποφασισμένοι είμαστε να ξαναρχίσουμε απο την αρχή, με άλλα μέσα αλλά με την ίδια όρεξη να ξαναχαράξουμε το δρόμο προς τη χειραφέτηση.Όλα τα μελάνια που χαλάσαμε και όλες οι λέξεις που τυπώσαμε δεν είναι αρκετές για να εκφράσουν τη θέλησή μας.

Ραντεβού στους δρόμους και τους τοίχους, κάπου θα ξανασυναντηθούμε...

ΥΓ. προς την ελληνική αστυνομία: Το νου σας, το σύστημα νερού κολλάει λίγο...

 

Αλληλεγγύη στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ TERRA INCOGNITA

Αλληλεγγύη στις ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ και τις ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ

1,2,3 πολλά τυπογραφεία...

τυπογραφική κολεκτίβα Druck!

druck@espiv.net

[https://athens.indymedia.org/post/1606789/]

Αντιπληροφόρηση από τους τοίχους των γειτονιών μας

https://athens.indymedia.org/post/1606350/

Αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

παρέμβαση στις γειτονιές της Ευγένειας & της Χαραυγής *

Πριν από λίγες ημέρες σε μια γειτονιά της περιοχής μας, στην Ευγένεια, μια παρέα ανδρών νεαρής ηλικίας κυνήγησε για αρκετή ώρα μια κοπέλα και την παρενόχλησε σεξουαλικά. Το περιστατικό έγινε αμέσως είδηση η οποία διαχύθηκε κατά βάση στα social media, με στόχο να το μάθει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται και κυρίως τα κορίτσια και οι γυναίκες της γύρω περιοχής, ώστε να είναι ενήμερες και προετοιμασμένες. Κάπως έτσι, το μάθαμε και εμείς.

Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία γειτονιά που μια γυναίκα πριν αποφασίσει να βγει έξω, θα πρέπει να σκεφτεί πως να κατευνάσει τον φόβο της, από ποιους δρόμους να περπατήσει, ποιους ήχους να προσέξει και πως να αμυνθεί ή να εξαφανιστεί σε ένα πιθανό περιστατικό σεξιστικής παραβίασης. Γιατί η «απειλή» είναι πάντα παρούσα σε αυτήν τη γειτονιά αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη, γιατί η «απειλή» δεν έχει εθνικότητα/τάξη/θρησκεία, γιατί αυτού του τύπου η «απειλή» δεν είναι αόρατη, προσωποποιείται σε κοντινό σου πρόσωπο, σε έναν νεαρό μέχρι και σε κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία. Γίνεται επίκληση άπειρων «λόγων» για να αιτιολογηθεί η κάθε σεξιστική παραβίαση σε μια γυναίκα: ίσως να έχει ντυθεί σαν «ξέκωλο» και έχει το θράσος να κυκλοφορεί μόνη της, ίσως να έκανε κάτι που να μην άρεσε σε κάποιον οπότε της αξίζει να «τιμωρηθεί», ή μπορεί απλά να διέπραξε το «τρομερό ατόπημα» να βρεθεί μόνη της σε ένα δρόμο. Ο κατάλογος είναι μακρύς και προφανώς η προηγούμενη πρόταση είναι μόνο ειρωνεία. Ναι, δεν είναι τσιτάτο, είναι γεγονός! Ζούμε σε έναν πατριαρχικό κόσμο.

Μέσα σε έναν πατριαρχικό κόσμο που μας πνίγει με τους σεξιστικούς του λόγους, τις χειρονομίες και συμπεριφορές του, εμείς θα συνεχίζουμε να κυκλοφορούμε στις πόλεις, να φοράμε ό,τι θέλουμε, να υπάρχουμε όπως και όπου θέλουμε, μόνες μας ή με παρέα και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να επιβάλει τη μαγκιά, τη ματσίλα και την αντρίλα του ούτε στα σώματά μας, ούτε στις επιθυμίες και τη διάθεσή μας. Μέσα σε αυτόν τον πατριαρχικό κόσμο θα συνεχίσουμε να ανοίγουμε μονοπάτια συλλογικού θράσους και αλληλεγγύης και να στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη, γνωστή ή άγνωστη. Δεν θα επιτρέψουμε, από φόβο, να μας επιβληθεί ο τρόπος που προστάζει αυτός ο κόσμος να ζούμε: μονοδιάστατες, ελεγχόμενες, εξαρτημένες, αποστειρωμένες. Θα ζούμε όπως επιλέγουμε. Ή τουλάχιστον για αυτό αγωνιζόμαστε. Ζωή όχι επιβίωση!

Με πείσμα και ενάντια στον καθημερινό σεξισμό που μας επιβάλλεται, με πείσμα και ενάντια στις ρητές ή άρρητες απαγορεύσεις, με πείσμα και ενάντια στις πατερναλιστικές λογικές και τους προστάτες, με πείσμα και ενάντια στη φιλοσοφία της ασφάλειας, δεν θα είμαστε αυτές που θα κλειστούμε στα σπίτια μας, να μαζευτούν οι σεξιστές: οι γιοί, οι γείτονες, οι πατεράδες, οι σύζυγοι, οι θείοι, οι φίλοι… προτού το πρόσωπο της θρασυδειλίας τους εκτεθεί στις γειτονιές τους. Απέναντι στον εξατομικευμένο φόβο η συλλογική ζωή, απέναντι στη μοναξιά η αλληλεγγύη, απέναντι στον Νόμο η αντίσταση. Κι αυτό είναι υπόσχεση!

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

* Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 07/07/2020, μοιράζοντας το σχετικό κείμενο (εδώ σε pdf) της πρωτοβουλίας ενάντια στην πατριαρχία, το σεξισμό, τους έμφυλους διαχωρισμούς και διακρίσεις του αναρχικού στεκιού ρεσάλτο και γεμίζοντας διάφορα σημεία των γειτονιών με αντπατριαρχικά, αντισεξιστικά τρικάκια και αφίσες.

το πείρ(Α)γμα - τεύχος '29 - Ιούνιος 2020

Νέο τεύχος [σε pdf] της πρωτοβουλίας ενάντια στο θεσμό της εκπαίδευσης από το ρεσάλτο

τεύχος 29 - 06/2020

ΚΛΟΦΕΝ Τεύχος 3, Ιούνιος 2020

Το παρόν τεύχος αποτελεί μια σύνοψη παλαιότερων και νέων δεδομένων γύρω από τα φλέγοντα τοπικά ζητήματα (τα οποία από την άλλη δεν είναι και τόσο τοπικά), τις θέσεις, την οπτική αγώνα και τα προτάγματα της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

κλοφέν 03 [pdf]

Το κλοφέν είναι ένα ιδιαίτερα τοξικό υγρό που περιέχει υψηλό ποσοστό χλωρίου. Χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικούς πυκνωτές, μετασχηματιστές, αντιστάσεις και έχει μολύνει το έδαφος της περιοχής των πρώην λιπασμάτων στη Δραπετσώνα κατά την λειτουργία του εργοστασίου.

Έντυπο δρόμου που μοιράζεται χέρι-χέρι σε δρόμους, πλατείες και παρεμβάσεις, χωρίς κανενός είδους αντίτιμο, της Συνέλευσης Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Η Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας δημιουργήθηκε με το κίνημα των πλατειών τον Ιούνιο του 2011 και συνεχίζει τις συνελεύσεις και τις δράσεις της, στο πλαίσιο της συλλογικής αυτοοργανωμένης αντίστασης, δημιουργικότητας και αλληλεγγύης που έχει διαμορφώσει από τα πρώτα της βήματα.

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου - Δραπετσώνας

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα

*Αναδημοσίευση του κειμένου της κατάληψης Δερβενίων 56 στα Εξάρχεια όπου τα ξημερώματα της Παρασκευής 26/06 έγινε επιχείρηση εκκένωσής της.

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα

Η καραντίνα που επιβλήθηκε με αφορμή την «υγειονομική κρίση» του κορωνοϊού δημιούργησε ένα προνομιακό περιβάλλον για το κράτος ώστε να προχωρήσει τα σχέδια του, και να αναβαθμίσει την ατζέντα του. Κρατώντας μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού «στο σπίτι», περιορίζοντας τις συναθροίσεις και γενικότερα την παρουσία στον δημόσιο χώρο, κλείνοντας τους πανεπιστημιακούς χώρους, το ελληνικό κράτος εξασφάλισε πως τα επενδυτικά πλάνα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου στον ελλαδικό χώρου θα συνεχίσουν, εντατικοποιώντας την καταστολή για να μην αντιμετωπίσει την παραμικρή αντίσταση.

Από τη μία λοιπόν, εισήγαγε το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας», που στρώνει τον δρόμο για την άγρια εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος, με αποκορύφωμα την τυπική κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Το αναδυόμενο λόμπι της αιολικής ενέργειας τρίβει τα χέρια του, καθώς απελευθερώνεται μεγάλο κομμάτι της επαρχίας, μετατρέποντας τον ελλαδικό χώρο σε ένα τεράστιο οικόπεδο προς αξιοποίηση. Δεν έχασαν δευτερόλεπτο για να βγάλουν στο σφυρί τεράστια «ορεινά οικόπεδα», αλλά και να προχωρήσουν τις εργασίες διάνοιξης δρόμων και εγκατάστασης αιολικών πάρκων, ειδικά αφού η μειωμένη κίνηση στις εθνικές οδούς αποτελούσε ιδανική συνθήκη.

Ταυτόχρονα, με τις έκτακτες (λόγω κορωνοϊού) ρυθμίσεις της εργασίας, ενσωματώθηκαν στο εργασιακό περιβάλλον αλλαγές που τα αφεντικά θα ήθελαν εδώ και χρόνια να εφαρμόσουν. Μαζί με τις μειώσεις των μισθών και την ελαστικοποίηση των ωραρίων, τη μετατροπή των μισθών σε επιδόματα, την εξώθηση στην ανεργία του κόσμου της μαύρης εργασίας, δοκιμάστηκε η τηλε-εργασία και εντάθηκε η εργασία εκ περιτροπής. Αντίστοιχα, ενισχύθηκαν και οι υπηρεσίες τηλε-κατανάλωσης, με μεγάλες κερδισμένες τις μεταφορικές εταιρίες και τις ιντερνετικές υπηρεσίες (τύπου e-food) που πλέον κάνουν delivery από supermarket ως και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.

Από την άλλη, το lockdown στα πανεπιστήμια αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι για την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου: Πρώτα με την εκκένωση των μεταναστών από το κτίριο Γκίνη, στο συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείο στα Εξάρχεια, και την ανακοινωμένη ανάπλασή του, βάζοντας το κτίριο ως αιχμή του σχεδίου. Ένα κτίριο που είχε να σφραγιστεί από το τέλος της Χούντας, και αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς πανεπιστημιακούς χώρους πολιτικής ζύμωσης και δράσης, ταυτισμένο με τη διαχρονική παρουσία των κινημάτων σε αυτόν, πλέον είναι κλειστός, ζητείται φοιτητικό πάσο για να εισέλθεις, και προορίζεται για ανάπλαση. Ακολούθησε η απόπειρα καταστολής του κινηματικού server του espiv.net στο Πάντειο πανεπιστήμιο, που απαντήθηκε και υπερασπίστηκε με ανάλογο τρόπο.

Οι πολιτικές απαγόρευσης στον δημόσιο χώρο, δεν έχουν ακόμα αρθεί στο σύνολό τους. Οι μπάτσοι είναι περισσότεροι, και η παρουσία τους σε δρόμους και πλατείες γίνεται ασφυκτική. Οι μνήμες από την πλατεία Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη, την πλατεία Αγίου Ιωάννου στην Αγία Παρασκευή, όπως και αντίστοιχες κινήσεις στη Θεσσαλονίκη, είναι νωπές. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ειδωθούν τόσο το επερχόμενο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, που είναι σε δημόσια διαβούλευση ήδη από τον Φεβρουάριο, όπως και ο χοντροκομμένος μετασχηματισμός του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης με τον «μεγάλο περίπατο». Το μητροπολιτικό κέντρο είναι «πόλεμος», είναι μια διαρκής διαδικασία αντιπαράθεσης μεταξύ φτωχοποιημένων και πλεονάζοντων πληθυσμών από τη μία, και επιχειρηματιών εστίασης, τουρισμού, real estate και μπάτσων από την άλλη, με σκοπό τον εξευγενισμό και την πλήρη τουριστικοποίησή του. Μία διαδικασία αντιπαράθεσης από την οποία επιβάλλεται να απουσιάζουν οι καταλήψεις, ως εστίες αγώνα, αλλά και ως παραδείγματα αυτοοργάνωσης και κάλυψης των αναγκών μας, ντόπιων και μεταναστών.

Στον πολιτικό και οικονομικό σχεδιασμό που περιγράφουμε σημαίνοντα ρόλο έχει η οικογένεια Μητσοτάκη-Μπακογιάννη. Το βαθύ πολιτικό της παρελθόν είναι το πιο λαμπρό παράδειγμα πολιτικής οικογενειοκρατίας της Ελλάδας, που σε συνδυασμό με την ανάμειξή της σε μεγάλο κομμάτι του real estate της πρωτεύουσας, την φέρνει σε πολύ ευνοϊκή θέση. Με θέσεις-κλειδιά στην εξουσία (πρωθυπουργός και δήμαρχος) νομιμοποιούν όλες τις παρεμβάσεις τους στην πόλη, οι οποίες εκτός των ευρύτερων κρατικών συμφερόντων (οικονομικών και πολιτικών), εξυπηρετούν και τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις στον χώρο των ακινήτων.

*

Η επίθεση αυτή έχει στο στόχαστρό της τους πολιτικούς χώρους, τα εργαλεία και τις υποδομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η κατάργηση του ασύλου σε συνδυασμό με τις εκκενώσεις των κατειλημμένων κτιρίων πρωτίστως στοχεύουν να δημιουργήσουν μία συνθήκη, στην οποία περνάει στα χέρια του κράτους το έδαφος όπου παραδοσιακά οι πολιτικές οργανώσεις της αναρχίας και της αριστεράς συναντιούνται, οργανώνονται, κοινωνικοποιούνται, πραγματοποιούν εκδηλώσεις, στηρίζονται υλικά. Ταυτόχρονα, ο δρόμος, το σημείο των μεγάλων ραντεβού, ο χώρος στον οποίο ιστορικά «γεννιούνται οι συνειδήσεις» επίσης οριοθετείται αυστηρά. Μέσα από την αναβίωση ενός χουντικού νομοσχεδίου, το οποίο αφήνει στη δικαιοδοσία της αστυνομίας και της δημοτικής αρχής τη διεξαγωγή διαδηλώσεων, η κοινωνική αλληλεπίδραση μέσα από τις πορείες, ως ακόμα ένα εργαλείο ηχηρής συλλογικής ανάδειξης των περιεχομένων, της στάσης, της ίδιας μας της πολιτικής ύπαρξης, φιλτράρεται από τους κρατικούς μηχανισμούς με βάση τα δικά τους πολιτικά και «κοινωνικοοικονομικά» κριτήρια.

Το δίπολο που τίθεται είναι «αφομοίωση ή παροπλισμός»: «Αγωνίζεσαι» εντός του επιτρεπόμενου πλαισίου, διαφορετικά δεν σου επιτρέπεται να κάνεις τίποτα. Η πολιτική επιλογή της αυτοοργάνωσης, ως πρακτική διαδικασία οργάνωσης των ατόμων με βάση της δικές τους δυνάμεις, επιθυμίες, σκοπούς και στρατηγική είναι εχθρική στους σχεδιασμούς τους. Στον αντίποδα επιχειρείται να επιβληθεί η κρατική διαμεσολάβηση για οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα: Από τη διοργάνωσης μίας εκδήλωσης ή μιας συναυλίας σε μια πλατεία, ως τη διοργάνωση μιας διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος φιλοδοξεί να είναι αυτό που θα κρίνει τους όρους με τους οποίους θα διεξάγονται οι διαδικασίες, οι διεργασίες και οι αγώνες των από τα κάτω.

Μια ακόμη πτυχή της ολομέτωπης αυτής επίθεσης είναι και η αναμόχλευση δικαστικών υποθέσεων, και τα ανυπόστατα κατηγορητήρια που εμπλέκουν συλλήβδην συντρόφους, καθιστώντας τους ομήρους του δικαστικού συστήματος.

*

Τις τελευταίες ημέρες έφτασε στα αυτιά μας η πληροφορία πως επίκειται εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 στο προσεχές διάστημα.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης επικοινωνιακής διαχείρισης της γειτονιάς των Εξαρχείων, μιας γειτονιάς που αποτελεί πεδίο ανάπτυξης αγώνων του κινήματος διαχρονικά, το κράτος στρέφει την προσοχή του στον πεζόδρομο της Δερβενίων. Με πρόσχημα τη διακίνηση ναρκωτικών, εντείνει τις αστυνομικές επιχειρήσεις στους παρακείμενους δρόμους, και συνεπικουρούμενο από διάφορα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, στρώνει τον δρόμο για μια επικείμενη κατασταλτική επέμβαση.

Η κατάληψη Δερβενίων 56 είναι ενεργή από τον Σεπτέμβρη του 2015, αποτελώντας έναν χώρο του κινήματος με πολύμορφη συμμετοχή στους αγώνες. Εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας, παρέμεινε ανοιχτή, συνεχίζοντας τις πολιτικές της διαδικασίες, ξεκινώντας παράλληλα δομή αλληλοβοήθειας, με στόχο την κάλυψη των αναγκών των από τα κάτω, παρά τις επανειλημμένες πιέσεις που δέχτηκε από κάθε είδους δυνάμεις καταστολής.

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα και θα ματώσετε για να τις πάρετε.

Με το βλέμμα στραμμένο στις εξεγερμένες μητροπόλεις των ΗΠΑ, δεσμευόμαστε πως θα παλέψουμε, θα παραμείνουμε εδώ και θα συμβάλλουμε από την πλευρά μας στις κοινωνικές εκρήξεις του αύριο. Έχουμε ακόμα πολλά να συνεισφέρουμε στην Υπόθεση του ταξικού και κοινωνικού ανταγωνισμού από το δικό μας μετερίζι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη, γιατί ξέρουμε πως χωρίς εμάς θα είναι λίγο πιο εύκολο να προχωρήσει η ολομέτωπη επίθεση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, από τα πάρκα και τις πλατείες, τους εργασιακούς χώρους και τα σχολεία, τα δάση και τα βουνά, τις γειτονιές και τις ζωές μας. Με όραμα έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, χωρίς διαχωρισμούς βάσει φύλου, φυλής, σεξουαλικότητας. Έναν κόσμο που αξίζει να βιώνεται. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και αφεντικά, ενάντια σε όποιον έχει συμφέρον από τη διατήρηση της ανισότητας και της αδικίας.

Καλούμε τον κόσμο του κινήματος, τις συλλογικότητες και τις πολιτικές ομάδες, τα στέκια και τις καταλήψεις σε Αθήνα και επαρχία σε επαγρύπνηση.

Ενημερώνουμε ήδη τον κόσμο της γειτονιάς για τη στάση μας, και καλούμε να πλαισιώσει συνολικά την υπεράσπιση του κατειλημμένου κτιρίου της Δερβενίων 56.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

κατάληψη Δερβενίων 56,

24/06/2020

Μικροφωνική: Σάββατο 27/6, 12:00, Καλλιδρομίου & Μπενάκη, στη λαϊκή των Εξαρχείων

Μικροφωνική-Συγκέντρωση: Τρίτη 30/6, 19:00, πλατεία Εξαρχείων

https://athens.indymedia.org/post/1605948/

https://dervenion56.espivblogs.net/

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22.05 στις 20.00 στην ταράτσα του ΡΕΣΑΛΤΟ

Συλλογική παρουσία-παρέμβαση-προβολή την Παρασκευή 15/5 στην πλατεία Λαού (Κερατσίνι)

Την Παρασκευή 15/5 υπήρξε συλλογική παρουσία-παρέμβαση δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών στην πλατεία Λαού στο Κερατσίνι, από τη Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ, με μοίρασμα κειμένων (σε πλατεία Κύπρου και πλατεία Λαού), τρικάκια, πανό και προβολή του video "Πανδημίες, ιστορία και πρόληψη" σχετικά με τις αιτίες πρόκλησης των ιογενών λοιμώξεων στον καπιταλιστικό κόσμο. Η ανταπόκριση των πολλών κατοίκων που ήταν ή πέρασαν από την πλατεία ήταν θετική. Ελεύθερες κοινωνικές χρήσεις σε πάρκα και πλατείες ενάντια στην καταστολή, την εμπορευματοποίηση, τα τραπεζοκαθίσματα.