Για την κατάληψη Villa Amalias

Στο πλαίσιο της αντί-εξεγερτικής πολιτικής του Κράτους, η καταστολή των καταλήψεων έλαβε δεσπόζουσα θέση. Ανάμεσα σε μια σειρά καταλήψεων που χτυπήθηκαν, πανελλαδικά, αμέσως μετά την εξέγερση του 2008, η κατάληψη της Βίλλας Αμαλίας εκκενώθηκε από τις κατασταλτικές δυνάμεις την 20η Δεκεμβρίου του 2012.

Επί 23 χρόνια η κατάληψη στέγασε αρκετούς ανθρώπους, την ουτοπία, τη δημιουργικότητα και το μεράκι πολλών ακόμα. Υπήρξε μέσα στα χρόνια σημείο συνάντησης για πολυάριθμους νέους από την πόλη, την επαρχία, συντρόφους από όλο τον κόσμο. Για όσους έζησαν εκεί, οι αστυνομικές εισβολές, οι δίκες, οι εμπρησμοί, οι ατελείωτες εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του κτιρίου, τα θεατρικά, το τυπογραφείο, τα πάρτυ και οι punk συναυλίες, οι περιφρουρήσεις και οι συγκρούσεις με τους φασίστες ήταν στην ημερήσια διάταξη ενός αδιάλειπτου αγώνα.

Το πρωινό της 9ης Γενάρη του 2013, 92 σύντροφοι και συντρόφισσες επιχείρησαν και για κάποιες ώρες κατόρθωσαν, να ανακαταλάβουν το κτίριο της Βίλλας Αμαλίας. Η επέμβαση των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων (ΕΚΑΜ) άφησε πίσω της 92 συλληφθέντες (η δίκη έχει οριστεί για τις 28 Μάρτη του 2017), ένα μοναδικό για τα ελληνικά χρονικά κίνημα αλληλεγγύης στις καταλήψεις και αστείρευτο πάθος για τη συνέχεια.

Στις μέρες μας που η επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου προς την κοινωνία είναι σαρωτική, που η ανάγκη για στέγη, συμβίωση, επικοινωνία, δημιουργία, συντροφικότητα και αλληλεγγύη είναι πιο ισχυρή από κάθε άλλη φορά, η υπενθύμιση του τί νοηματοδοτούν οι καταλήψεις οφείλει να αναβιώνει μέσα από νέες καταλήψεις και αγώνες.

Ακολουθεί αναδημοσίευση από το blog της villa amalias

Και έγιναν τελικά μετά από 3,5 χρόνια, τα εγκαίνια του από πολλές πλευρές συμβόλου της δημοτικής και εκτελεστικής αρχής, 2ου Λυκείου, εκεί δηλαδή που στεγάζονταν για σχεδόν 23 χρόνια η κατάληψη Βίλα Αμαλίας. Με τους αρμόζοντες εορτασμούς, δηλαδή με κλούβες των Ματ να φυλάνε το δήμαρχο και γενικώς μια μούγκα μέσα στην στρούγκα, αλλά βεβαίως μοιρασμένα δελτία τύπου, φωτογραφίες τεχνοκρατικού πάρτυ και μια ατμόσφαιρα «πάρτε τα άπλυτοι» από τους μαχητές του διαδικτύου. Πανηγυρίζουν (δικαιολογημένα) αφού τελείωσαν το έργο. Σαν να τους κυνηγούσε κάποιος...

Και τώρα…Λίγα Λόγια για το έργο

Καταρχήν αυτό το έργο δεν υπήρχε πουθενά πριν την εκκένωση. Ούτε σα σχέδιο, ούτε σαν προσχέδιο, ούτε σα μελέτη, ούτε σαν τίποτα.  Εγκρίθηκε και επισπεύτηκε με διαδικασίες εξπρές επιβεβαιώνοντας ότι  το διακύβευμα (η κατάληψη, ο συμβολισμός της και το αλληλέγγυο κίνημα) θα πουλούσε ακριβά το τομάρι του. Κοστολογήθηκε στα 3.005.000 ευρώ για ένα λύκειο 180 μαθητών σε ένα δήμο που δεν έχει δαπανήσει, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, πάνω από 150 ευρώ ανά μαθητή για την «ποιότητα»  των σχολικών κτιρίων που στεγάζουν τους  υπόλοιπους δεκάδες χιλιάδες μαθητές  που φοιτούν σε αυτά. Σε μια περιοχή που δεν περίμενε την κρίση για να πεινάσει. Σε μια εποχή, που κλάσματα αυτού του ποσού αποτελούν πρόκληση.  Αυτά τα λεφτά τα είχαν για την  «κάβα» τους και σπάσανε χωρίς δεύτερη σκέψη τον κουμπαρά τους αρκεί «να φύγουν αυτοί οι γαμημένοι αναρχικοί από εκεί». Σαν κάποιος να τους κυνηγούσε…. Τα λεφτά βέβαια ήταν όλα (σχεδόν) ΕΣΠΑ. Καμία έκπληξη. Πάντα αυτό κάνουν. Τρώνε επιδοτήσεις και χέζουνε μπουλντόζες.
Στα δελτία τύπου τους βέβαια βλέπουμε και ακούμε μια πιστή απόδοση της πανάρχαιας λογικής(τους), ότι την ιστορία τη γράφει ο νικητής. Διαβάζουμε για καταστροφικές πυρκαγιές στο κτίριο, χωρίς βέβαια να αναφέρονται ούτε οι συνεχείς εχθροπραξίες με τους μισθοφόρους των ναζί, ούτε οι εμβληματικές συλλογικές εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου, πραγματικό μάθημα αλληλεγγύης και συλλογικού πείσματος, κάτι που είδαν όλοι όσοι ήταν μπροστά, αλληλέγγυοι, γείτονες, περαστικοί  και αντίπαλοι (του δημάρχου συμπεριλαμβανομένου). Διαβάζουμε και ακούμε για ένα κτίριο που θα κατέρρεε, διαπιστώνοντας ένα νοηματικό κενό που αφορά στο διάστημα 1990-2012 και στο αναπάντητο ερώτημα, γιατί δεν κατέρρευσε τότε, ιδιαίτερα με τη θορυβώδη παρουσία εκεί μέσα όχι 180 πειθήνιων μαθητών, αλλά 700, 800, ή 1000 πάνκηδων;  Ποιος το στήριζε τόσα χρόνια; Η απάντηση, στην πραγματικότητα είναι γνωστή. Το στήριζαν οι ίδιοι που το ζωντάνευαν. Η αστείρευτη δεξαμενή έμψυχου υλικού της Bίλας, που ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, συμμάζευε, ξεμπάζωνε, έχτιζε, σοβάτιζε, έτριβε, αστάρωνε και έβαφε, υποστήριζε δοκάρια και ταβάνια, έξυνε αποκαίδια. Και έστηνε και εκδηλώσεις. Και στέγαζε και τυπογραφεία. Χωρίς ΕΣΠΑ, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση με οποιαδήποτε αρχή, χωρίς πολλά- πολλά. Με τους φίλους της και τους συντρόφους της.

Ο Δήμαρχος που έθαβε με ξένα κόλυβα

Και μπροστάντζα σε αυτήν την νέα παράσταση «αποκατάστασης» του κτιρίου, ο δήμαρχος Αθηναίων, ο Καμίνης. Κρίμα. Εν τη απουσία του υπευθύνου (συγκυβέρνηση νδ, πασοκ, δημαρ) και  του απαιτητικού κοινού (επιτροπή αγ. Παντελεήμονα, τέως τραμπούκοι- νυν βουλευτές χ.α), μέλη όλοι ενός αδηφάγου πολιτικού θιάσου που τρώει (ή μισθώνει) τα παιδιά του, έμεινε αυτός που έμαθε εμβρόντητος την είδηση της εκκένωσης της κατάληψης τηλεφωνικώς, να πανηγυρίζει μόνος, σαν τον μικρό αδερφό του κυνηγού, στο κουφάρι ενός άλλοτε ζωντανού κτιρίου. Να ανεβαίνει τη ρέπλικα της άλλοτε δονούμενης, κατεδαφισμένης πλέον, μαρμάρινης σκάλας. Για μια απόφαση που πήραν άλλοι, με λεφτά που πλήρωσαν άλλοι, ενάντια σε κάποιους από τους οποίους κλειδωνόταν μέσα στο γραφείο του, μέσα στο ίδιο το δημαρχικό του «μέγαρο» για να αποφύγει... Κακόμοιρος.
Φαίνεται σαν να έχει περάσει πολύς καιρός, αλλά δεν είναι έτσι. Από τότε που οι «φυτευτές» επιτροπές κατοίκων απαιτούσαν την απομάκρυνση από την περιοχή όλων των μεταναστών και της Βίλα Αμαλίας. Από τότε που οι μπάτσοι μαζί με τους φασίστες έκαναν αλλεπάλληλες επιθέσεις στο σπίτι, τρώγοντας ισάριθμες φορές  τα μούτρα τους. Από τότε που ο νυν πρωθυπουργός, τότε υποψήφιος δήμαρχος, έψαχνε γωνία να κρυφτεί στο λύκειο της οδού Μάγιερ μετά τις μαλακίες που συνυπέγραφε για την τύχη του κτιρίου της κατάληψης (μετά βέβαια υπέγραψε άλλα πράγματα, απείρως χειρότερα, αλλά το παιδί έδειχνε από  τότε…). Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που άνθρωποι όλων των εξουσιών και όλων των παρατάξεων, αποφάσισαν την κατά μέτωπο επίθεση στη Βίλα. Αλήθεια, το έργο τελείωσε πολύ γρήγορα. Σαν να τους κυνηγούσε κάποιος…
Όπως και να έχει, τα πράγματα συνεχίζονται. Οι πλατείες τις περιοχής παραμένουν στα χέρια των αγωνιστών και των αδυνάμων, οι κινήσεις αλληλεγγύης  μετά την εκκένωση της κατάληψης είναι κάτι που δε θα ξεχάσουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και αυτοί, και όσο αφορά το σχολείο…
Σας ενημερώνουμε ότι τα σπουδαιότερα και σημαντικότερα μαθήματα στο κτίριο της Βίλας  δυστυχώς δεν τα προλάβατε. Τα μαθήματα της μάχης απέναντι στο άδικο, της πολιτισμικής, άρα και της πολιτικής αυτοοργάνωσης, της ακηδεμόνευτης δημιουργίας, του σεβασμού στον αδύναμο, της έχθρας στο κυρίαρχο, της μη παραίτησης, του οράματος, της υπεράσπισης της διαφορετικότητας με τσαμπουκά, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, δεν παραδίδονται πλέον στη γωνία Αχαρνών και Χεύδεν.
Να ανησυχείτε όμως. Υπάρχουν χιλιάδες αριστούχοι τελειόφοιτοι.
Πράγματι, σας κυνηγάει κάποιος…

Βίλα Αμαλίας
09 2016

Σεπτέμβρης στον Αγρό

Τρίτη 13/9, 6.00 μ.μ

Χειμερινό σπορείο

(στην κατάληψη Αγρός)

Προετοιμάζουμε το σπορείο, φυτεύουμε τους χειμωνιάτικους σπόρους.

Κυριακή 25/9, 4.00 μ.μ

Συλλογική vegan κουζίνα

(στους ευκάλυπτους, κεντρικά του πάρκου τρίτση)

Η πρόσβαση στην κουζίνα είναι ανοιχτή για όλες και όλους.

Συναντιόμαστε χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος, επικοινωνούμε, τρώμε και φροντίζουμε συλλογικά τον χώρο.

*σε περίπτωση βροχής η κουζίνα θα γίνει στο χώρο της κατάληψης

Παρασκευή 30/9, 9.00μ.μ

Μουσική βραδιά

(στην κατάληψη Αγρός)

Φέρνουμε και μοιραζόμαστε ποτά, μουσική και διάθεση για επικοινωνία.

Στήνουμε τις δικές μας γιορτές μακριά από τα κυρίαρχα πρότυπα, σε ένα ελεύθερο πάρκο για όλους/ες.

Δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι/ες τόπους συνάντησης, επικοινωνίας, σύμπραξης και αλληλεγγύης.

Οικειοποιούμαστε τους ελεύθερους χώρους και βρισκόμαστε σ΄αυτούς μακριά από τη μαζική κουλτούρα της κατανάλωσης και της διασκέδασης.

πρόσβαση:

Λεωφορεία

1) Β12 από αφετηρία Μάρνης ή από σταθμό αττικής, στάση: 6η Χασιάς

2) 711 σταθμό αττικής, στάση 6η Χασιάς

3) Α10, Β10 από σταθμό Λαρίσης, στάση 1η Πολυκατοικιών, είσοδος από Λ. Δημοκρατίας.

Προαστιακός

1) στάση Πύργος Βασιλίσσης, είσοδος απο Λ. Δημοκρατίας

Πορεία ενάντια στην κρατική βία: Σάββατο 24/09/2016, 13:00, σχολεία Γκράβας (Πατήσια)

αναδημοσίευση από το blog του στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων (Κατάληψη Νάξου 75 & Κρασσά):

Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος (για να κατεβάσετε το κείμενο σε pdf, πατήστε εδώ):

Ι. ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Στις 3 Αυγούστου 2016, ο πρώην κρατούμενος Pëllumb Marnikollaj, 29 χρονών αλβανικής καταγωγής, παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα Πατησίων για να δώσει το καθιερωμένο “παρών”, όπως ήταν υποχρεωμένος να κάνει ύστερα από την υπό όρους αποφυλάκισή του. Εκεί βασανίζεται και δολοφονείται από τους κρατικούς υπαλλήλους της ασφάλειας. Για άλλη μια φορά, οι μπάτσοι πέρα από τα καθήκοντα του αστυνομικού, εκτελούν κι εκείνα του δικαστή και του δήμιου.

Το ελληνικό κράτος από την πρώτη στιγμή προσπαθεί να κουκουλώσει τη δολοφονία, λέγοντας ότι πρόκειται για αυτοκτονία, τη στιγμή που η σορός του δολοφονημένου “χάνεται” από νοσοκομεία σε νεκροτομεία για 9 ημέρες. Οι συγγενείς του προλαβαίνουν κι εντοπίζουν τη σορό του, λίγο πριν θαφτεί ως “άντρας αγνώστων στοιχείων”. Η δεύτερη ιατροδικαστική έκθεση δείχνει σημάδια κακοποίησης και βασανισμού. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το κράτος συγκαλύπτει δολοφονία μεταναστών ή κρατούμενων σε κελιά, αστυνομικά τμήματα ή χαντάκια. 

ΙΙ. ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ. 

Ο ρόλος της ελληνικής αστυνομίας και κάθε αστυνομίας είναι λίγο ως πολύ γνωστός και ξεκάθαρος. Ως κυρίαρχος μηχανισμός άσκησης της νόμιμης κρατικής βίας, αναλαμβάνει τη διατήρηση της κοινωνικής “ευημερίας”. Μιας ευημερίας που δεν είναι τίποτα άλλο από την de facto προάσπιση των συμφερόντων των πλουσίων. Ενδεικτικό παράδειγμα η εποχή των μνημονίων, όπου η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας των από τα κάτω συνεχίζεται αμείωτη, με τους μπάτσους να πρωτοστατούν στην καταστολή των αγώνων, των απεργιών, των διαδηλώσεων και της κάθε μορφής αντίστασης με ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, χημικά, πλαστικές σφαίρες. Επιπλέον, οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί εξοπλίζονται με υλικό και έμψυχο δυναμικό, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. 

Εξίσου γνωστές και μη εξαιρετέες είναι οι σχέσεις της αστυνομίας με τη χρυσή αυγή, τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο, καθώς το 50% των μπάτσων ψήφισε το νεοναζιστικό κόμμα στις εκλογές του 2015, όσο και σε πρακτικό, αφού έχουν πολλάκις συνεργαστεί σε πογκρόμ και ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, σε επιθέσεις αγωνιστών και καταλήψεων και στη συγκάλυψη δολοφονικών επιθέσεων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Διαιωνίζουν έτσι μια σχέση κράτους-παρακράτους που δεν σταματά μόνο εκεί, αλλά επεκτείνεται στο κομμάτι της παραοικονομίας του κεφαλαίου, με πάμπολλες υποθέσεις εμπλοκής ένστολων σε εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, δουλεμπόριο, πορνεία, μπραβιλίκια κλπ. 

ΙΙΙ. ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 

Οι θάνατοι όπως αυτός του Pëllumb Marnikollaj σε αστυνομικά τμήματα αλλά και σε μεταγωγές, κρατητήρια, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι ούτε τυχαίοι ούτε πρωτόγνωροι. Αντιθέτως αποτελούν συνέχεια μιας κρατικής πολιτικής που εναντιώνεται σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες(μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι, ρομά, μικροπαραβάτες, κρατούμενοι) όσο και στον εσωτερικό εχθρό, σ’ αυτούς δηλαδή που αγωνίζονται ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα αναρίθμητα περιστατικά αστυνομικής βίας από την αρχή του 90′ στους αλβανούς μετανάστες (βλ. “σκούπες”, ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις). 

 Ο ρόλος αυτός της αστυνομίας συνεχίστηκε και εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, καθώς τα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων από την αφρικανική ήπειρο και την Ασία συνέχισαν να καταφτάνουν στην ελλάδα. Ακόμα και αστικοί, ευρωπαϊκοί θεσμοί όπως η διεθνής αμνηστία και το συμβούλιο της ευρωπαϊκής ένωσης, των οποίων ο ρόλος είναι η προώθηση ενός βιώσιμου και “ανθρώπινου” καπιταλισμού, κάνουν λόγο για συνθήκες που “παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή” μέσα σε ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα και αστυνομικά τμήματα, όπου οι πρακτικές των μπάτσων και οι συνθήκες περίθαλψης και υγιεινής είναι εγκληματικές. Αξιοσημείωτη είναι και η ατιμωρησία των αστυνομικών, για ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, βασανιστήρια, ποινικές διώξεις και λοιπά ανδραγαθήματα κατά μεταναστών, ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα, αντιφασιστών, διαδηλωτών, αλλά και ανθρώπων που βρέθηκαν μάρτυρες και προσπάθησαν να αποτρέψουν ή να καταγγείλουν την αστυνομική αυθαιρεσία. 

ΙV. (ΑΛΛΗ ΜΙΑ) ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ 

Η συγκεκριμένη δολοφονία ανέδειξε κι ένα πλέγμα φορέων και θεσμών που λειτούργησαν από κοινού ή επικουρικά για το κουκούλωμα της υπόθεσης. Από τους μπάτσους που καλύπτουν τους δολοφόνους συναδέλφους τους, στον ιατροδικαστή και την εισαγγελία, ενδεχομένως και τις δομές υγείας και τέλος τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλοι ενήργησαν προς την απόκρυψη και την αποσιώπηση ενός βίαιου θανάτου, με την ελπίδα πως το γεγονός θα θαβόταν μέσα στη θερινή ραστώνη του Αυγούστου, ποντάροντας ίσως στο ότι ο δολοφονημένος είναι μετανάστης, φτωχός και “περιθωριακός”. Αλλά ακόμα κι αν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο, η πεπατημένη οδός δεν παρουσιάζει κινδύνους για τους δολοφόνους. Ακόμα και στη δίκη της εξόφθαλμης δολοφονίας του φυλακισμένου Ίλια Καρέλι, μέχρι και ο ιατροδικαστής άλλαξε την κατάθεσή του, λέγοντας πως το κάταγμα στο στέρνο δεν προήλθε από χτύπημα, υπονοώντας εν ολίγοις πως για τον θάνατο ευθύνεται η αδύναμη καρδιά του και όχι η φάλαγγα ή τα δεκάδες χτυπήματα στο πρόσωπο και το σώμα του νεκρού, ύστερα από δυόμιση ώρες βασανιστηρίων. 

Επίσης, στα γεγονότα των ημερών ήρθε να προστεθεί και η δολοφονία ενός 33χρονου από το Καζακστάν που πυροβολήθηκε στην Καλλιθέα στις 10/9 από αστυνομικό, ο οποίος δεν ήταν σε ώρα υπηρεσίας και ισχυρύστηκε μάλιστα πως το όπλο εκπυρσοκρότησε. Μαγικά βέβαια δεν είναι μόνο τα όπλα των μπάτσων που ρίχνουν μόνα τους, αλλά και οι πένες των δημοσιογράφων, που για άλλη μια φορά ξεπλένουν μια δολοφονία δημιουργώντας το προφίλ του κακού θύματος και του καλού –πλην άτυχου- αστυνομικού. 

Και τέλος, το τμήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε διαπρέψει ως αντιπολίτευση με πύρινα διαβήματα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, απουσίασε ηχηρά από την επικαιρότητα για την υπόθεση Marnikollaj. Μας θύμισε έτσι για άλλη μια φορά πως το κράτος έχει συνέχεια, ανεξάρτητα από τη δεξιά ή την αριστερή χροιά του και πως όσοι κατέχουν πλειοψηφικό μερίδιο στην εξουσία αποδεικνύονται στυγνοί κι αμείλικτοι. 

V. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΑΠΑΝΤΑΜΕ 

Ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και τη βία αφεντικών-εξουσιαστών που προσπαθούν να μας καταδικάσουν σε μια εκκωφαντική σιωπή, γνωρίζουμε πως η ταξική μας μνήμη είναι πιο δυνατή από τη λήθη. Δεν θα συνηθίσουμε ούτε την οσμή του θανάτου, ούτε το συναίσθημα της απάθειας. Αντιθέτως, σπάμε τον φόβο, εχθρευόμαστε το έθνος, πολεμάμε τον ρατσισμό, διεκδικούμε τον δημόσιο χώρο και χτίζουμε σχέσεις πέρα από την εκμετάλλευση, δημιουργώντας κοινότητες αγώνα στη γειτονιά. Με όπλο την αλληλεγγύη μας, παίρνουμε θέσεις μάχης και συγκρουόμαστε καθημερινά με αυτόν τον σάπιο κόσμο. 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ 

ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ PELLUMB MARNIKOLLAJ 

ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 & Κρασσά)

Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στην ισραηλινή κοινωνία – Παρασκευή 23/9, ΑΣΟΕΕ, 7μμ

αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης:

Την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη, στις 7μμ, στην ΑΣΟΕΕ (αίθουσα Αντωνιάδου) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:

ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ & ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

η εισήγηση θα γίνει από συντρόφισσα της αναρχοκομμουνιστικής οργάνωσης σε Ισραήλ/Παλαιστίνη Unity (Ahdut/Wihda)

Λίγα λόγια για τη Unity:

H Unity (Ahdut/Wihda) είναι μια αναρχο-κομμουνιστική οργάνωση σε Ισραήλ/ κατεχόμενη Παλαιστίνη. Δημιουργήθηκε το 2010 ως η πρώτη αναρχο-κομμουνιστική οργάνωση που δραστηριοποιείται μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και τη Μεσόγειο.

Στόχος τους είναι να συνδυάσουν δυνάμεις και να ενώσουν τις προσπάθειες όλων όσων αποζητούν να δημιουργήσουν τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Επιθυμούν να προωθήσουν την επαναστατική διαδικασία εντός της οποίας τα δημοκρατικά συμβούλια και τα συνδικάτα, οι οργανώσεις, οι κομμούνες, οι οργανώσεις φοιτητών, εργατών και δασκάλων θα υιοθετούν την αρχή της αυτοδιαχείρισης, θα απορρίπτουν τον καπιταλισμό και το κράτος και θα τα αντικαθιστούν προς όφελος μιας ελεύθερης κοινωνίας, οργανωμένης στη βάση των κοινών αναγκών.

Καλούν σε αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, την κατοχή και την αποικιοκρατία, το σεξισμό και την πατριαρχία, το ρατσισμό και κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση.

Μέλη της Unity, κατά καιρούς, έχουν επιλέξει την ολική άρνηση στράτευσης προς επίρρωση των σκοπών τους. Για παράδειγμα, το Φλεβάρη του 2016 η Tanya Golan δημοσίευσε την άρνηση της να καταταγεί, αφού στο Ισραήλ η θητεία είναι υποχρεωτική και για τις γυναίκες. 

Η διακύρηξη στόχων και αρχών της Unity (αγγλικά)

Η δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης της Tanya Golan (ελληνικά)


Λίγα λόγια για την εκδήλωση:

Αφού γίνει μια σύντομη παρουσίαση της Unity, η εισήγηση θα επικεντρωθεί σε ζητήματα όπως: αντιμιλιταρισμός και πασιφισμός, μιλιταρισμός και μαχητικότητα, πολιτική κατάσταση σε Ισραήλ/Παλαιστίνη, πώς ο στρατός παρουσιάζει τον εαυτό του, κανόνες και στατιστικά περί θητείας και μιλιταρισμού, η νεότητα κάτω από την πίεση της γενικής μιλιταριστικής κινητοποίησης, οι διαρκείς πόλεμοι του Ισραήλ – κατοχή, η στάση των αριστερών και των αναρχικών απέναντι στο στρατό, αντιμιλιταρισμός-αντιπολεμικές δραστηριότητες-άρνηση στράτευσης-νομικές συνέπειες-καταστολή κλπ

Ενημέρωση από την αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, το πρωί του Σαββάτου 17/9

Το πρωί του Σαββάτου 17/9 στο Κερατσίνι, πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία που καλέστηκε από τα δύο αυτοοργανωμένα σχήματα του Κερατσινίου (Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας & Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ), με αφορμή τη συμπλήρωση 3 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Με τη συμμετοχή περισσότερων των 300 αντιφαστών/στριών, η πορεία κινήθηκε στους κεντρικούς δρόμους αλλά και στις γειτονιές της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων, δίνοντας εκ νέου ένα ξεκάθαρο μήνυμα αγώνα και αλληλεγγύης ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει, ενάντια στην κρατική/παρακρατική καταστολή, τα αφεντικά και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

 

Κατά τη διάρκεια της πορείας γράφτηκαν αντιφασιστικά συνθήματα σε προσόψεις τραπεζών, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε χέρι-χέρι σε εκατοντάδες αντίτυπα το κείμενο που ακολουθεί.

 Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf, πατήστε εδώ.

Μετά το τέλος της διαδήλωσης ακολούθησε μηχανοκίνητη πορεία από την Αμφιάλη προς το στρατόπεδο του Σχιστού με τη συμμετοχή πάνω από 100 αντιφασιστών/στριών από διάφορες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Κατά την άφιξη στο στρατόπεδο, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες/μετανάστες οι οποίοι βιώνουν τη "ζεστή φιλοξενία" του ελληνικού κράτους, σε έναν απομονωμένο λόφο στρατιωτικής διαχείρισης, σε ένα αόριστα παρατεταμένο καθεστώς ομηρίας, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σιτισμού. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και συγκινητική και μέσα σε λίγα λεπτά πολλές δεκάδες προσφύγων/μεταναστών βγήκαν από το στρατόπεδο για να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση. Από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες ένωσαν τις φωνές τους για πάνω από μισή ώρα, ενώ ακολούθησε από όλους/ες μαζί, κατόπιν πρότασης και επιθυμίας των προσφύγων/μεταναστών, μία αυθόρμητη πορεία αλληλεγγύης, που ξεκίνησε από το κέντρο, κινήθηκε στη λεωφόρο Σχιστού κλείνοντας δύο λωρίδες κυκλοφορίας και επέστρεψε προς λήξη στο κέντρο "φιλοξενίας".

Τα μηνύματα της ημέρας ήταν σαφή προς πάσα κατεύθυνση:

Ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά

Ενάντια στις "κρίσεις" και τις εξαιρέσεις των εθνών-κρατών

Φασίστες-δολοφόνοι

Δεν ξεχνάμε

Ενημέρωση από συγκέντρωση διαμαρτυρίας προσφύγων/μεταναστών στο στρατόπεδο του Σχιστού.(14/9)

To πρωί της Τετάρτης 14/9 περίπου 100 εκτοπισμένοι/ες στο κέντρο «φιλοξενίας» προσφύγων/μεταναστών του Σχιστού στο Κερατσίνι κινήθηκαν έξω από το στρατόπεδο, προς τη λεωφόρο Σχιστού, πραγματοποιώντας συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο αλλά και για τις αβέβαιες και χρονοβόρες διαδικασίες ασύλου. Νωρίτερα μια κλούβα των ΜΑΤ τους είχε κλείσει την είσοδο για τουλάχιστον μία ώρα επιδιώκοντας να ματαιώσει τα σχέδια τους, η οποία αποσύρθηκε από την πίεση και την αποφασιστικότητα των προσφύγων/μεταναστών.Το φαγητό, εκτός της άθλιας κατάστασής του, έχει μειωθεί πια στο ελάχιστο.  Οι πρόσφυγες/μετανάστες ξεκίνησαν να απέχουν από το συσσίτιο την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου ενώ στις 14/9 δεν επέτρεψαν στο φορτηγό της εταιρίας catering να εισέλθει στο χώρο του στρατοπέδου, δηλώνοντας πως η αποχή τους από το συσσίτιο θα συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για την αλλαγή της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού. 

Η διαβίωση στο στρατόπεδο είναι εξαιρετικά δύσκολη, όντας στοιβαγμένοι σε σκηνές, εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες, με τις τουαλέτες και τις ντουζιέρες σε άθλια κατάσταση, με ελάχιστη διανομή καθαριστικών, ειδών υγιεινής κλπ, τα οποία τους αναγκάζουν να αγοράζουν μόνοι τους. Επιπλέον, δεν μπορούν να πάνε σε γιατρούς, τα παιδιά τους δεν έχουν πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν μπορούν να εργαστούν και διαμένουν μακριά από τον ιστό της πόλης, αποκλεισμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα, σε καθεστώς αορατότητας. Για να συμπληρωθεί αυτή η πραγματικότητα, από την κατάσταση ομηρίας που τους έχει επιβληθεί εξαιτίας των κλειστών συνόρων και της διαδικασίας ασύλου, η οποία εξελίσσεται με ιδιαίτερα αργό ρυθμό και αβέβαιη έκβαση, ειδικά για τις υπόλοιπες "εθνικότητες" πέρα των Σύριων.

Εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNCHR), σε ρόλο ανθρωπιστικής καταστολής, χωρίς βία και γκλοπ αλλά με τα εργαλεία της πρόκλησης σύγχυσης, της εξαπάτησης και του εκφοβισμού, από νωρίς προσπαθούσε να πείσει τους μετανάστες/πρόσφυγες στο Σχιστό να μην πραγματοποιήσουν διαδήλωση, ενώ όταν έγινε η συγκέντρωση για άλλη μια φορά τους υποσχέθηκε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί και μπορούν να επιστρέψουν (ησύχως) στο στρατόπεδο.

Αλληλέγγυοι/ες από την περιοχή, βρεθήκαμε (και θα βρεθούμε ξανά) στο πλευρό τους ενάντια στην κατάσταση εξαίρεσης, τις διακρίσεις, τους διαχωρισμούς, την καθυπόταξη που μας επιβάλλουν κράτος και αφεντικά.

* To πανό που είχαν φτιάξει έλεγε:

Respect us, We are humans, don't play with us

 

Αντιφασιστική πορεία, Σάββατο 17/9, 12:00, πλατεία Νίκης (Αμφιάλη)

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 17/9, 12.00, ΠΛ. ΝΙΚΗΣ - Αμφιάλη

οδός ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ (ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ - ΖΑΡΝΤΕΝ) 

- ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΟΥΝ, ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΝ, ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ 
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΡΑΖΟΥΝ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΕΔΡΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

- ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ, ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ, ΕΞΑΙΡΟΥΝ
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ, ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΝΕ ΓΟΥΡΟΥΝΟΚΕΦΑΛΕΣ

- ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ "ΚΡΙΣΗ"
ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΞΑΝΑ ΤΙΣ «ΤΕΛΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΛΥΣΕΙΣ»

Σε αυτό το έθνος-κράτος, με τους εφοπλιστές, τους εργολάβους, τα αφεντικά του, με το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς εθνικούς και υπερεθνικούς θεσμούς, τις οργανώσεις και τις διαμεσολαβήσεις του, με την εκκλησία και τις ΜΚΟ και με όλους όσοι κατάπιαν αμάσητο το χάπι της αντιπροσώπευσης και της ανθρωπιστικής ελπίδας, με τους οργανωμένους του φασίστες, τους εθνικιστές, τους πατριώτες και όλους όσοι καταπίνουν αμάσητο το χάπι της εθνικής ύπνωσης και ανωτερότητας, στρώνεται ο δρόμος της επιβολής και της επικράτησης, της εξατομικευμένης επιβεβαίωσης και επιβίωσης πάνω σε πτώματα, εξαθλιωμένους, εκτοπισμένους, έγκλειστους, πάνω σε όσους θα αποφασίζεται κάθε φορά, στο όνομα κάποιας «κρίσης», ότι δεν αξίζει να ζουν και να λέγονται άνθρωποι.

3 χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το βράδυ που οι φασίστες δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα στους δικούς μας δρόμους και δεν πρόκειται να συμφιλιωθούμε ούτε με τη λήθη, ούτε με τον θάνατο, ούτε με τη νομοτέλεια, ούτε με τον κανιβαλισμό. Παθιασμένα ενάντια σε ό,τι και όποιον προωθεί, υποθάλπει και υλοποιεί εξουσιαστικές, ολοκληρωτικές λογικές. Πεισματικά υπέρμαχοι των κοινοτήτων αντίστασης, αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ "ΚΡΙΣΕΙΣ" ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ-ΚΡΑΤΩΝ

ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ

Αντιμεταναστευτικές δυστοπίες. Το περίφημο παράδειγμα της Μυτιλήνης.

Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης:

Αντιμεταναστευτικές δυστοπίες από olikiarnisi

Υδάτινα σύνορα με Τουρκία. Ανατολικές ακτές, Εφταλού, Συκαμνιά. Κάτω τρίτος – κάπου ανάμεσα στα χωράφια… Ονόματα ασήμαντα, που εύκολα θα ξεχαστούν, ακόμα κι αν καταγράφηκαν πρόσκαιρα από τις κάμερες των διεθνών μήντια, όταν αυτά, παίρνοντας στο κατόπι αστέρες του χόλιγουντ, προσγειώνονταν στην «καρδιά της προσφυγικής κρίσης»… 

Μερικοί τόνοι σωσίβια, δεκάδες ναυαγισμένα δουλεμπορικά καΐκια, άλλα τόσα κορμιά πρόχειρα παραχωμένα στη μέση του πουθενά, μακριά από τα πολλά βλέμματα, βυθισμένα στην εκκωφαντική σιωπή τους. 

Ακολουθήσαμε τα χνάρια μιας νοητής διαδρομής από ακτές σε στρατόπεδα κράτησης κι από χωράφια σε «μη τόπους» ταφής, με ένα σφίξιμο στο στομάχι. Και με την απορία για το πόση συμπύκνωση βαρβαρότητας, απαξίωσης και χυδαιότητας απέναντι στην ίδια τη ζωή, πόση εκμετάλλευση και απάθεια μπορεί να αντέξει ένα κομμάτι γης στο βόρειο αιγαίο. 

Το περίφημο «παράδειγμα της Μυτιλήνης» – μια μακάβρια διαδρομή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Θα την έλεγες και ανακύκλωση, ανακύκλωση φτηνών και αναλώσιμων υλικών…