Αλληλεγγύη στην κατάληψη ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ στα Γιάννενα

Οι καλοκαιρινές εισβολές σε καταλήψεις από τις κρατικές συμμορίες συνεχίζονται. Μετά τις εισβολές στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, το ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ και το ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ στα ΤΕΙ στην Πάτρα στις 5/8, στην κατάληψη αρχιτεκτονικής και στο μηχανουργείο στο Πολυτεχνείο Αθήνας στις 21/8 και στην κατάληψη της Βαλβείου Βιβλιοθήκης στο Μεσολόγγι στις 26/08, τα ξημερώματα της Τετάρτης 29/8 πραγματοποιήθηκε κατασταλτική επιχείρηση στα Γιάννενα στην κατάληψη ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ και στα διπλανά κτίρια (πρώην Χατζηκώστα) όπου στεγάζονται μετανάστες, από μεγάλο αριθμό αστυνομικών δυνάμεων, πολλές από τις οποίες μεταφέρθηκαν χθες από άλλες πόλεις.

Οι εκτεταμμένες επιχειρήσεις εκκένωσης αυτοοργανωμένων κατειλημμένων χώρων μέσα στον Αύγουστο επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι οι αστυνομικές εισβολές μόνο προσωρινά ανεστάλησαν τον περασμένο χειμώνα, μετά τις ογκώδεις, πολύμορφες και πανελλαδικής εμβέλειας δράσεις αλληλεγγύης.

Μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης, της σαρωτικής ταξικής και κατασταλτικής επίθεσης και της επιβολής ενός καθεστώτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης, η συντριβή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και οι κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις στα εγχειρήματα του κόσμου του αγώνα αποτελούν επιλογή κομβικής σημασίας για την εξουσία. Ιδιαίτερα η απόσπαση των κατειλημμένων εδαφών που αποτελούν αφ’ εαυτού πεδία αμφισβήτησης του πολιτισμού της ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης, της εμπορευματοποίησης, της εξατομίκευσης. Κομμούνες αγώνα και καθημερινής ζωής στη βάση εξισωτικών-ελευθεριακών σχέσεων, προεικονίσεις ενός άλλου κόσμου έτσι όπως τον προσπαθούμε και τον ονειρευόμαστε, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς στη βάση των κοινωνικά κατασκευασμένων κατηγοριών της φυλής, του φύλου, τους έθνους, της θρησκείας.

Στην προηγούμενη φάση των αστυνομικών εισβολών και εκκενώσεων, τον περασμένο χειμώνα στον αθηναϊκό χώρο, είχε τεθεί ως προβληματισμός ότι ο χαρακτηρισμός «εστίες ανομίας» για τις αυτοοργανωμένες καταλήψεις μπορεί από τη μια να επιχειρείται από το κράτος να καταχωρηθεί ως αρνητικός στο πλαίσιο του ιδεολογικού πολέμου, από την άλλη όμως είναι ακριβής και έχει σημασία να τον αποδεχτούμε και να τον αντιγυρίσουμε αναδεικνύοντας το πραγματικό νόημα του συγκεκριμένου όρου.

Τα αυτοοργανωμένα αντιεξουσιαστικά εγχειρήματα δεν υπάγονται στη ρύθμιση του νόμου (κατοχύρωση της ατομικής ιδιοκτησίας και της κοινωνικής ανισότητας, ποινικοποίηση των αντιδράσεων «από τα κάτω» στο όνομα της ψευδεπίγραφης φιλελεύθερης «ισότητας των ευκαιριών» και της ισότητας απέναντι στο νόμο) και στα κανονιστικά πλαίσια των θεσμών (νομικά-ιδεολογικά-ηθικά πλαίσια κοινωνικοποίησης-ενσωμάτωσης στις κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες). Πρόκειται για εγχειρήματα λόγου, δράσης, αντιδομών και δημιουργικότητας, πλήρως εναντιωματικά σε κάθε μορφή ιεραρχίας και κοινωνικής διάκρισης, που συγκροτούνται στη βάση της ελεύθερης συμφωνίας, στην αυτοθέσμιση. Στις συλλογικές, δηλαδή, διεργασίες της αλληλοκατανόησης, της αμοιβαιότητας, της συναπόφασης στη βάση της συνδιαμόρφωσης, της σύνθεσης, της απαραίτητης και κοινά αναγωρισμένης μετατόπισης-συναίνεσης.

Με βάση αυτή τη διαπίστωση ο αγώνας ενάντια στην ολοένα σφοδρότερη καταστολή δε θα είναι ένας αμυντικός αγώνας διατήρησης των κινηματικών «κεκτημένων» αλλά θα έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε πεδίο συνολικής αντιπαράθεσης με το κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας. Σε συνδυασμό με την απαραίτηση κατανόηση και ανάδειξη ότι αυτές οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής όσων διαφεύγουν των συστημικών ρυθμίσεων και της αναδιατύπωσής τους, είτε λόγω των αγωνιστικών τους επιλογών είτε λόγω της κοινωνικής τους θέσης. Από τις επιτάξεις των απεργών σε διάφορους εργασιακούς κλάδους μέχρι τις δολοφονικές «εκπαραθυρώσεις» από τρόλεϊ λόγω έλλειψης εισιτήριου. Κι από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μέχρι τις διαρκείς αστυνομικές εισβολές σε τσιγγάνικους καταυλισμούς.

Τα κυβερνητικά επιτελεία και οι κρατικοί αξιωματούχοι, που αποτελούν οργανικό τμήμα της άρχουσας τάξης, των συμφερόντων και των προνομιών της, ως ο πολιτικός και κατασταλτικός βραχιόνας του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού συστήματος, έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και εφαρμόζουν βήμα το βήμα τα σχέδια λεηλασίας και υποταγής που έχουν εκπονήσει.

Δε θα επιτρέψουμε να επιβληθεί κοινωνική σιγή νεκροταφείου. Η ανάγκη για εκτεταμένες και συντονισμένες κινήσεις αλληλεγγύης στις καταλήψεις σε όλες τις πόλεις του ελλαδικού χώρου είναι αυτονόητη.

Μέσα στην καπιταλιστική έρημο που εκτείνεται και βαθαίνει θα ανθίσει το όραμα για μια αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης. Κι εμείς είμαστε διατεθιμένοι να πράξουμε ως ακαταπόνητοι χειρονάκτες και διανοητές της προοπτικής της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.

Οι σχέσεις και τα περιεχόμενα των καταλήψεων και κάθε αυτοοργανωμένου εγχειρήματος θα είναι για πάντα άβατο για το κράτος και τους λακέδες του.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

πανό σε αερογέφυρες

συνθήματα σε τοίχους

Ενάντια στους ελεγκτές και τους δήμιους της ζωής μας

 

 

Η προσωρινή συλλογική παύση τον τελευταίο μήνα για ξεκούραση, αλλαγή παραστάσεων και ανασυγκρότηση, καθόλου δεν αντιστοιχήθηκε με μια ανάλογη κοινωνική νηνεμία. Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί από τα εγχώρια και υπερεθνικά, οικονομικά και πολιτικά αφεντικά, αποτυπώθηκε εξόφθαλμα στον φρενήρη ρυθμό σοβαρών γεγονότων βδομάδα τη βδομάδα.

Από την εκτέλεση του Μάριαν Κόλα στα βουνά της Ηπείρου από τις κρατικές συμμορίες και την τηλεοπτική περιφορά προς παραδειγματισμό του νεκρού σώματός του μέχρι τις αστυνομικές εκκενώσεις των κατειλημμένων αυτοοργανωμένων χώρων στην Πάτρα, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ & ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ στο ΤΕΙ. Από την εξέγερση των φυλακισμένων μεταναστών «χωρίς χαρτιά» στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας όταν τους ανακοινώθηκε ότι η κράτησή τους θα παραταθεί από τους 12 στους 18 μήνες και την άγρια καταστολή τους μέχρι τη συμπλοκή με ελεγκτή και το θάνατο του 19χρονου Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι επειδή δεν είχε ακυρώσει εισιτήριο στο τρόλεϊ που επέβαινε. Από την εντεινόμενη αντεπανάσταση και τις αιματηρές ενδοκαθεστωτικές διευθετήσεις στην Αίγυπτο και τα χημικά νευροπαραλυτικά αέρια στη Δαμασκό της Συρίας μέχρι την εισβολή -χωρίς καν κάποιο πρόσχημα- ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων στο Πολυτεχνείο, στο κατειλημμένο στέκι αρχιτεκτονικής, στο μηχανουργείο (χώρο πραγματοποίησης εκδηλώσεων και συναυλιών), στο κτίριο Γκίνη.

Επανερχόμαστε σταδιακά στις θέσεις μάχης, στην αντιπληροφόρηση και στις κοινωνικές παρεμβάσεις, στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, στη σύγκρουση με κάθε εξουσία. Για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση. Ενάντια στον εξανδραποδισμό της ζωής μας. Ενάντια στη δολοφονική πολιτική των ανθρωποδιοικητών.

Διαρκές ανοιχτό ραντεβού στις αυτοοργανωμένες διαδικασίες, στις δημιουργικές δραστηριότητες, στους δρόμους της οργής.
 

θα μας βρουν μπροστά τους...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ για τις ΕΚΚΕΝΩΣΕΙΣ των ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ στην ΠΑΤΡΑ

No Man's Land

4η προς 5η Αυγούστου. Διατάξτε…


Σε μια κίνηση ακραίου ιστορικού συμβολισμού, δήμος και αστυνομία αποφάσισαν να επιτεθούν ξημερώματα 4ης προς 5η Αυγούστου, 77 χρόνια ακριβώς μετά την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά, στο χώρο που συμβόλισε την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Στόχος ήταν το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο τόπος που οι φοιτητές κατέλαβαν το Νοέμβρη του '73 για να αντισταθούν στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, στο κτίριο που για 40 χρόνια χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Εκεί που γεννιούνται καθημερινά δομές αλληλεγγύης που γίνονται η ασπίδα των καταπιεσμένων. Παράλληλα σχεδίασαν και εκτέλεσαν, σε εντυπωσιακή συνεργασία με τοπικά δίκτυα «ενημέρωσης» που βρίσκονται πάντα σε ανοιχτή γραμμή ασυρμάτου με την αστυνομία, μαφιόζικες επιχειρήσεις σε δύο ακόμα χώρους που λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και πολιτικής παρέμβασης [Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ] συλλαμβάνοντας αγωνιστές με αστείες κατηγορίες.

Είναι το τέλος της αυταπάτης για όσους ζούσαν ακόμα με αυταπάτες. Η διάλυση του χώρου που Παραρτήματος δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους αναρχικούς αλλά στους ίδιους τους κοινωνικούς αγώνες. Στόχος του δημάρχου, που πασχίζει να δείξει «έργο» ενόψει των εκλογών, είναι μια πόλη «καθαρή» από πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Τα συνεργεία του ήδη έπιασαν δουλειά χτίζοντας τις εισόδους. Αντί να απελευθερώσει την πόλη από την λαίλαπα των ιδιωτικών συμφερόντων κλείνει κάθε πραγματικά δημόσιο χώρο με μόνο του μέλημα να παραδώσει τα πάντα στην αγορά. Το πρότυπο είναι ο εμπορικός πεζόδρομος. Ελεύθερη πόλη για αυτόν σημαίνει μια πόλη ελεύθερη να καταναλώνεις, να περπατάς μόνο για να χαζεύεις βιτρίνες.

Η θέση και το κοινωνικό αποτύπωμα της κατάληψη του Μαραγκοπουλείου χαλούσε τα σχέδια για κοινωνικό άνοιγμα τη χρυσής αυγή στις φτωχές γειτονιές της πόλης. Αυτός ήταν και ο στόχος της άμεσης διάλυσης της. Η περίφημη θεωρία των ακρών - που βέβαια όλως τυχαίως χρησιμοποιείται αποκλειστικά ενάντια στο ανταγωνιστικό κίνημα - δεν είναι τίποτε παραπάνω από την επέκταση της θεωρίας του μεσαίου χώρου. Μια τυπικά φασίζουσα πολιτική που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία το πρότυπο του «μέσου ανθρώπου», των μέσων αναγκών, συνηθειών, συμπεριφορών και απόψεων. Είναι προφανές πως αυτός ο μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει! Αποτελεί απλά μια φασιστική κατασκευή της εξουσίας με σκοπό να ποινικοποιήσει όχι μόνο όποιον αντιστέκεται, αλλά και όποιον διαφέρει.

Κάποιοι μετρούν την πραγματικότητα με αριθμούς, την εξουσία με τραπεζικούς λογαριασμούς, την ισχύ με τα όπλα. Θεωρούν πως το ανταγωνιστικό κίνημα είναι κτίρια, ντουβάρια, μπετά. Θα απογοητευτούν. Το ελευθεριακό κίνημα είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Με βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες δεν κατοικεί ούτε φυλακίζεται σε ντουβάρια, ζει στα σπλάχνα της κοινωνίας. Τη στιγμή που ο φασισμός γίνεται η χρυσή ασπίδα του συστήματος και των αφεντικών το ελευθεριακό κίνημα γίνεται η ασπίδα της κοινωνίας. Προτάσσοντας την αλληλεγγύη απέναντι στον ατομισμό, την αντίσταση ενάντια στο φόβο, τη συλλογική δημιουργία απέναντι στην καταστροφή, τη ίδια τη ζωή απέναντι στο θάνατο.

Θα μας βρουν μπροστά τους...

No man's land
Ελευθεριακή πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο
Πάτρα 5/8/2013

Αναρχική ομάδα «Δυσήνιος Ίππος»

ΚΑΜΙΑ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ώρα 6 και μισή, ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, το κράτος επέλεξε να επιτεθεί και να εκκενώσει τρεις κατειλημμένους χώρους στην Πάτρα. Την ιστορική κατάληψη Παραρτήματος στο κέντρο της πόλης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της τοπικής κοινωνίας ήδη από το Νοέμβρη του 1973 και έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για χιλιάδες αντιστεκόμενους και εξεγερμένους στο πέρασμα των χρόνων, την κατάληψη του Μαραγκοπούλειου στην οδό Γούναρη και την κατάληψη Ν. Γύζη 33 – αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΤΕΙ Πάτρας. Σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση ενορχηστρωμένη από τα επιτελεία του υπουργείου καταστολής και με πρωταγωνιστές τουλάχιστον 6 διμοιρίες ΜΑΤ (3 εισαγόμενες από την Αθήνα), μπάτσους κάθε είδους και αμφίεσης και μια σειρά από εντολοδόχους ρουφιάνους που βυσσοδομούσαν εδώ και καιρό σε βάρος των αυτοοργανωνμένων χώρων αγώνα της πόλης αλλά και των αγωνιζόμενων ανθρώπων γενικότερα. Οι είσοδοι και τα παράθυρα των χώρων χτίζονται με τούβλα ενώ από το εσωτερικό του Μαραγκοπουλείου συλλαμβάνονται 5 άτομα που αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, των διακεκριμένων φθορών, της παράβασης του νόμου περί όπλων και της απείθειας.

Καλώς ή κακώς η συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν ένα μήνυμα που έχει πολλαπλούς αποδέκτες, λίγες όμως πηγές προέλευσης. Από τη μία το ίδιο το κράτος, με προεξάρχοντες τον ίδιο τον πρωθυπουργό Σαμαρά, τον υπουργό καταστολής Δένδια και διάφορους άλλους ντόπιους βλαχοσερίφηδες τύπου Νταβλούρου, που εδώ και καιρό διεξάγει έναν ανηλεή -αλλά όχι χωρίς κόστος- πόλεμο σε βάρος όλων όσοι αντιστέκονται και ειδικά σε όσους το κάνουν αυτοοργανωμένα και από τα κάτω, φοβούμενο την εκρηκτική δυναμική που γέννησε η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και τις συνέπειές της σύνδεσης της με τη δεδομένη οργή που προκαλεί η φτώχεια, η ανέχεια και η εξαθλίωση σε πλατιά κοινωνικά στρώματα. Από την άλλη, ο δήμος Πατρέων, που αφού έκαψε το Παράρτημα πριν 20 χρόνια και στη συνέχεια έφαγε 500 εκατομμύρια δραχμές για να το μετατρέψει σε συνεδριακό κέντρο, έρχεται σήμερα να παραστήσει το φορέα που επιτέλους θα αποδώσει το χώρο στους δημότες. Μαζί του και οι ρουφιάνοι ντόπιοι -και όχι μόνο- δημοσιογράφοι που έριξαν τόνους λάσπης τα τελευταία χρόνια για όλους αυτούς τους χώρους και τις λειτουργίες τους, ενώ παράλληλα έστρωναν πάση θυσία το έδαφος στους φασίστες της χρυσής αυγής. Σήμερα, έρχονται και αυτοί να κανιβαλίσουν πάνω στο σώμα των χώρων αντίστασης ευελπιστώντας πως όλο και κανένα ξεροκόμματο θα τους πετάξουν τα αφεντικά τους. Δυστυχώς για όλους αυτούς η πόλη είναι μικρή και όλο και κάπου θα συναντηθούμε…

Η επίθεση στους χώρους αγώνα και αντίστασης, στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και τις καταλήψεις, αποτελεί μια ξεκάθαρα κεντρική πολιτική απόφαση που είδαμε να εκτυλίσσεται το προηγούμενο διάστημα σε διάφορες πόλεις στον ελλαδικό χώρο και έχει ως στόχο να πλήξει τις δομές και υποδομές του ανταγωνιστικού κινήματος, να εξοντώσει υλικά και ηθικά τους αναρχικούς-αντιξουσιαστές, που αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, αλλά κυρίως να εντείνει το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης και να εδραιώσει το δόγμα μηδενικής ανοχής ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που αντιπαλεύουν την κυριαρχία και τη βίαιη επέλαση της πάνω στις ζωές μας.

Σε κάθε περίπτωση, ξεκαθαρίζουμε πως η προσπάθεια μεταφοράς του πολέμου στην περιφέρεια με όρους μητρόπολης δεν θα είναι απλή υπόθεση για τα αφεντικά και το κράτος. Οι αγώνες, η ίδια η κοινωνική και ταξική μνήμη, τα νοήματα που παράγουν οι χώροι αντίστασης, είναι ακόμα νωπά. Όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να τα σβήσουν εν μία νυκτί, ματαιοπονούν. Αργά ή γρήγορα θα γίνει σαφές πως οι όροι δεν είναι πάντα με το μέρος τους.

Ως αναρχικοί, έχουμε να δηλώσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ο διαρκής και πολύμορφος αγώνας μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, όχι μόνο δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσει μπροστά στην ολοένα και εντεινόμενη κρατική καταστολή αλλά συνεχώς θα εντείνεται και θα αναβαθμίζεται! Οι χώροι της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, μέσα στους οποίους αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, η αμοιβαιότητα, η αυτοοργάνωση, η συντροφικότητα, η πολιτική ζύμωση, η ίδια η ζωή σε τελική ανάλυση, δεν είναι απλά και μόνο μερικά ντουβάρια. Ποτέ δεν τους αντιληφθήκαμε ως τέτοιους. Το κράτος μπορεί να τους σφραγίσει, να τους γκρεμίσει ή να τους αφήσει να ρημάξουν. Μας το απέδειξε και χθες. Επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί να σφραγίσει τις ιδέες μας. Να ανακόψει τον αγώνα για ζωή και ελευθερία. Δυστυχώς για αυτό, οι αναρχικοί είμασταν, είμαστε και θα είμαστε ο παντοτινός του εφιάλτης μέχρι τη μέρα που οι καταπιεσμένοι θα το κάνουν παρελθόν και θα ανοίξουν το δρόμο για την αταξική κοινωνία της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης. Τον δρόμο για τον κομμουνισμό και την αναρχία!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 5 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ…

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΑΓΩΝΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ,
ΒΟΡΑ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ …Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αναρχική ομάδα «Δυσήνιος Ίππος»
Πάτρα, 6 Αυγούστου 2013

ράδιο κατάληψη 93.7

Ούτε φοβόμαστε, ούτε κλαίμε.

Τίποτα δεν τελείωσε.

 Την Δευτέρα 5 Αυγούστου στις 6.30 το πρωί το κράτος επέλεξε να επιτεθεί σε τρεις κατηλειμένους χώρους στην Πάτρα. Την κατάληψη Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι των Τ.Ε.Ι (κατάληψη Ν.Γύζη). Αρχικά διμοιρίες με τη συνδρομή της πυροσβεστικής εισβάλουν στη κατάληψη του Μαραγκοπουλείου (στην οποία στεγάζεται το «συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα» και ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κατάληψη στέγης) και συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονται στο χώρο τη στιγμή εκείνη. Λίγη ώρα αργότερα μηχανανές δίας και μια διμοιρία εγκλωβίζουν και προσαγάγουν έντεκα συντρόφους που κατευθύνονταν στην κατάληψη. Σχεδόν ταυτόχρονα διαφόρων ειδών αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν και στις άλλες δύο καταλήψεις. Και στους τρεις χώρους οι μπάτσοι σε πλήρη συνεργασία με δημοτικούς υπαλλήλους αρχίζουν αρχικά να καταστρέφουν και να κατάσχουν πράγματα και στη συνέχεια να χτίζουν τα παράθυρα και να σφραγίζουν τις πόρτες των κτιρίων.

Αυτή η μέρα για μας δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της ελλάδας σε πληθυσμό, και αφού έχει ενεργό αντιεξουσιαστικό κίνημα, ήταν αναμενόμενο να μπει στο στόχαστρο. Έτσι κι αλλιώς οι καταλήψεις στην Πάτρα ήταν στο στόχαστρο της καταστολής είτε με άθλια δημοσιεύματα στα MME, είτε με εξαγγελίες του δήμου, είτε με «επερωτήσεις» βουλευτών. Και όλα αυτά εντάθηκαν μετά τις εισβολές στις καταλήψεις της Αθήνας, αφού κάθε νέα εισβολή δημιουργούσε νέα σενάρια σε κάθε λογής λασπολόγους. Βέβαια, ουδέποτε νιώσαμε ασφαλείς στην «αγκαλιά» της αστικής δημοκρατίας, πολύ απλά γιατί αυτή στηρίζεται σε εξουσιαστικές δομές που εμείς ούτως ή άλλως εχθρευόμαστε.

Απ’ την πλευρά της η κεντροαριστερή δημοτική αρχή το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει τον ρόλο της σαν παρακλάδι του εξουσιαστικού μηχανισμού κάνοντας ασκήσεις νομιμότητας και νομιμοφροσύνης, προσπαθώντας να μείνει ζωντανή σ’ αυτό το παιχνίδι εξουσίας εις βάρος των ζωών μας. Γιατί οι καταλήψεις είτε είναι το Παράρτημα, είτε το Μαραγκοπούλειο, είτε το στέκι στο ΤΕΙ, δεν είναι ούτε αποθήκες, ούτε το χόμπι μας, ούτε η καβάντζα μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας. Είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να οργανώσουμε την καθημερινότητα μας. Η συμμετοχή μας στις καταλήψεις είναι μία θέση μάχης που επιλέγουμε να πάρουμε στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται.

Οι εξαγγελίες περί «αξιοποίησης» που γνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς ότι δεν είναι τίποτα παρά παραμύθια, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Γιατί εμείς έχουμε επιλέξει να θεωρούμε κάτι αξιοποιήσιμο όταν ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο και τον χρόνο που θα το χρησιμοποιήσουμε, είτε για στέγη, είτε για συναυλίες, είτε για συνελεύσεις, είτε για «ορμητήριο», είτε για καφενείο, είτε για ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτά και άλλα τόσα και άλλα τόσα είναι οι αυτοοργανωμένοι χώροι.

Όσο για τους μπάτσους που θριαμβολογούν ότι «σήμερα τελείωσαν τα στέκια και οι καταλήψεις στην Πάτρα» να σημειώσουμε κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν με το αδρανοποιημένο, δουλοπρεπές μυαλό τους να αντιληφθούν. Δεν μπορείτε να νικήσετε αυτό που δεν μπορείτε να καταλάβετε.

Ούτε φοβόμαστε, ούτε κλαίμε. Τίποτα δεν τελείωσε.

Καμία δίωξη στους πέντε συντρόφους της Κατάληψης Μαραγκοπούλειο
Δέκα-εκατό-χιλιάδες καταλήψεις
Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm
radiokatalipsi.espiv.net
Η απελευθερωμένη συχνότητα της πόλης

Υ.Γ. Τα ψέματα και η λάσπη για τους χώρους μας δεν έχουν όρια. Τα ρημαγμένα δωμάτια και τα σπασμένα έπιπλα που άφησαν οι μπάτσοι και τα τσουτσέκια του δήμου πίσω τους και τολμάνε να τα δημοσιεύουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μηντιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Οι σημαίες και οι μάσκες μας είναι τα ελάχιστα μέσα αυτοπροστασίας απέναντι στην όλο και πιο ολοκληρωτική και βίαιη καταστολή που δεχόμαστε. Τέλος τα μηχανήματα του ράδιο κατάληψη 93,7fm είναι στην κατοχή μας και ΔΕΝ κατασχέθηκαν όπως ανακοίνωσαν οι μπάτσοι. Από σήμερα το μεσημέρι θα αρχίσουν εκπομπές μέσω internet.Θα ακολουθήσει σχετική ανακοίνωση.