Πορεία ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό...

...από το Αιγάλεω στο Village Park του Ρέντη, Παρασκευή 30/9, 6:30μμ.

  

διασυλλογικό κείμενο για τις πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις στο Village Park που θα μοιραστεί και στη συγκεκριμένη διαδήλωση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

...σε όσους διώκονται για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.
 

"Στις 5 Οκτώβρη, στην ειδική αίθουσα δικαστηρίου στις φυλακές Κορυδαλλού, ξεκινά η δίκη της υπόθεσης του Επαναστατικού Αγώνα. Δικάζονται οι αγωνιστές Νίκος Μαζιώτης, Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς (οι οποίοι έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση) και οι Σαράντος Νικητόπουλος, Βαγγέλης Σταθόπουλος, Χριστόφορος Κορτέσης (που αρνούνται τις κατηγορίες, προφυλακίστηκαν για 12 μήνες και αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι με βούλευμα) και διώκονται εξαιτίας των συντροφικών τους σχέσεων και της μακροχρόνιας αναρχικής τους δράσης. Μαζί τους δικάζονται, επίσης, η Μαρί Μπεραχά σύντροφος του Κώστα Γουρνά και ο καταζητούμενος Κώστας Κάτσενος. [...]

Πορεία αλληλεγγύης την 1η Οκτώβρη, 12:00 μμ στην πλατεία Συντάγματος.

[...]Βρισκόμαστε πλέον σε μια περίοδο βαθιών κοινωνικών αναδιατάξεων με τη διαρκή εκβιαστική επίκληση της κρίσης και της χρεοκοπίας, μιας καθολικής και σκληρής επίθεσης σε ολόκληρο το σώμα των «από κάτω» από τους κυρίαρχους. Τα ψήγματα προνοιακού κράτους που υπήρχαν και οι ψευδαισθήσεις εξατομικευμένης οικονομικής ασφάλειας τελειώνουν. Το κενό αυτό που δημιουργείται στους μηχανισμούς κοινωνικής ειρήνευσης και συναίνεσης, έρχεται να καλύψει η καταστολή. Την «ανασύνθεση» του κοινωνικού ιστού σε περίοδο κρίσης, την αναλαμβάνουν αστυνομικά μέτρα. Δεν είναι μόνο το προφανές που το επιβεβαιώνει πχ. η εντατικοποιημένη και προκλητική παρουσία διαφόρων αστυνομικών σωμάτων στο δρόμο, σε σχηματισμό και κουλτούρα στρατού κατοχής. Είναι ταυτόχρονα η αύξηση της επιτήρησης, η θωράκιση του νομικού οπλοστασίου (πχ νέος τρομονόμος, που περικλείει ως «τρομοκρατικές» διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις αντίστασης). Είναι η επίδειξη βίας και πρόκλησης φόβου όταν αντιμετωπίζονται στο δρόμο μαχητικά κοινωνικά κομμάτια (ποιος ξεχνάει τη στοχευμένη λύσσα των ΜΑΤ στις απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου Ιουνίου;). Είναι η συνδρομή -σε μορφή οπισθοφυλακής- των δυνάμεων καταστολής στα διάφορα ρατσιστικά πογκρόμ, που οργανώνουν ακροδεξιές και νεοναζιστικές συμμορίες σε βάρος μεταναστών. Είναι η ποινική μεταχείριση -με όρους έκτακτου στρατοδικείου- όσων υπερασπίζονται την μαχητική αντιπαράθεση με το καθεστώς (όπως στην πρόσφατη δίκη για τη Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς). Είναι οι βαριές ποινές και οι προφυλακίσεις ανθρώπων με καρμπόν καταθέσεις αστυνομικών (όπως πρόσφατα με τους δυο προφυλακισμένους Χρήστο Κολεντίνη και Μιχάλης Ο., που συνελήφθησαν σε χρόνο και χώρο άσχετο με τις επιθέσεις που είχαν προηγηθεί σε διμοιρίες στην περιοχή των Εξαρχείων).

Η ολοκληρωτικού τύπου συστημική μετατόπιση, η ένταξη όλο και περισσότερων κοινωνικών κομματιών στις κατασταλτικές-ποινικές στρατηγικές της ελληνικής δημοκρατίας και η εγχάραξη των κοινωνικών πρακτικών αντίστασης στο θεσμικό και κατασταλτικό πεδίο ως «αντικοινωνικών», ως «επιθέσεις μειοψηφιών» κτλ, αποτελούν μια προεικόνιση των μεθοδεύσεων, των διαθέσεων και των τακτικών των κυρίαρχων απέναντι στις παρούσες και τις επερχόμενες κοινωνικές αντιστάσεις, εκρήξεις και επιλογές σύγκρουσης με το καθεστώς. Αν κάτι δε θα χρεοκοπήσει ποτέ στη βούληση των «από πάνω» είναι να κρατήσουν για τον εαυτό τους το μονοπώλιο της βίας και της διάχυσης του φόβου. Όμως και αντίστροφα, αν κάτι δε θα χρεοκοπήσει ποτέ στις γραμμές των «από κάτω» είναι τα χαρακώματα αντίστασης στην κυριαρχική επέλαση. Αυτό που απομένει είναι η διεύρυνση των συνειδητών επιλογών αμφισβήτησης και ρήξης με την πολιτική και οικονομική εξουσία, εγχώρια και υπερεθνική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έρχεται η δίκη των κατηγορούμενων για τον Επαναστατικό Αγώνα, την οποία το καθεστώς θα επιχειρήσει να μετατρέψει σε πεδίο επιβεβαίωσης και κατοχύρωσης των κατασταλτικών μεθοδεύσεων, των δογμάτων ασφαλείας, του νομικού πολιτισμού της αστικής δημοκρατίας. Υπόθεση, όμως, πολύ δύσκολη, όπως διαφαίνεται από την στάση των κατηγορουμένων, που σκοπεύουν να μετατρέψουν τη δικαστική αίθουσα σε πεδίο καταδίκης του ίδιου του καθεστώτος εκμετάλλευσης και υποταγής.

  

Η αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές είναι κομμάτι της κοινωνικής απάντησης στην κρατική επιθετικότητα και δεν αναγνωρίζει τα διλήμματα που θέτει η κυριαρχία περί νομιμότητας και παρανομίας, ενοχής και αθωότητας. Όχι μόνο γιατί τα μέσα εναντίωσης στον κόσμο της εξουσίας δε θα τα κρίνουν τα έκτακτα στρατοδικεία της ελληνικής δημοκρατίας αλλά οι ζωντανοί ριζοσπαστικοί κοινωνικοί αγώνες. Όχι μόνο γιατί αναγνωρίζουμε πως η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είχε συγκεκριμένο προσανατολισμό και στόχευση: στόχευε τον κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του πολιτισμού της εξουσίας. Αλλά και γιατί η αλληλεγγύη ως κοινωνική αξία και πρόταγμα δεν προκύπτει ως ταύτιση ούτε «παρέχεται» μόνο στο βαθμό που ανταποκρίνεται και συμπίπτει στις κάθε φορά δικές μας αναλύσεις, μεθοδολογίες και στοχεύσεις, αλλά εκδηλώνεται ως κριτική σχέση, που οι διαφωνίες και οι διαφορετικές επιλογές αποτελούν το πεδίο αντιπαραθέσεων και ωσμώσεων, χωρίς όμως διαχωρισμούς, κατακερματισμούς και πρωτοκαθεδρίες. Η διακριτότητα και οι διαφοροποιήσεις στις επιλογές αγώνα δεν είναι το σύνορο της αλληλεγγύης αλλά το έδαφος των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών διασταύρωσης ή απόκλισης, σύγκρουσης και σύνθεσης, στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης, ακρατικής, αταξικής κοινωνίας, ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας."

ολόκληρο το κείμενο σε Pdf

2 ημέρες προβολών από τη Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι

αναδημοσίευση από το http://www.suneleushkeratsiniou.blogspot.com/

Μετά τις προβολές θα ακολουθήσουν συζητήσεις γύρω από τις αντίστοιχες θεματικές: την κρίση, την ολομέτωπη επίθεση της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας κατά της κοινωνίας, την αποδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Στο πλαίσιο των συζητήσεων, πέρα από την ανταλλαγή απόψεων, θα διερευνηθούν οι δυνατότητες για παρεμβάσεις στα τοπικά υποκαταστήματα ΔΕΗ και εφοριών των περιοχών μας όπως και η κοινή-συλλογική μας κάθοδος στο δρόμο στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 5 & 19 Οκτώβρη. Στον κλιμακούμενο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο παίρνουμε θέσεις μάχης από την πλευρά των οδοφραγμάτων του αγώνα.

Και σήμερα το βράδυ μετά τις 9:00μμ στην ταράτσα του Ρεσάλτο

Και σήμερα το βράδυ 23/9, όπως κάθε Παρασκευή, το στέκι θα είναι ανοιχτό. Τη σημερινή βραδιά θα γίνουν και κάποιες ενημερώσεις γύρω από πολιτικές δίκες που θα πραγματοποιηθούν μέσα στον Οκτώβρη. Τα λέμε στην ταράτσα στις 9:00μμ.

Καμιά επίθεση σε κατάληψη δε θα μείνει αναπάντητη

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Ευάγγελο Μιχαλόπουλο, που δικάζεται την Πέμπτη 22.09 στο Ρουφ.

Και μία ακόμη...
συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, συντρόφων από Ιωάννινα και Θεσσαλονίκη.

Πηγή: Ξυπόλυτο Τάγμα

Κάθε Δευτέρα στις 7:00μμ στην πλ. Λαού οι συνελεύσεις της πλατείας στο Κερατσίνι

Μετά από διακοπή λίγων εβδομάδων το καλοκαίρι, από τις 5 Σεπτέμβρη, κάθε Δευτέρα, στις 7:00μμ, στην πλατεία Λαού στα Ταμπούρια, γίνεται η Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι.
Στη σημερινή συνέλευση πέρα από άλλα ζητήματα που μπορεί να τεθούν, θα συζητηθούν το κάλεσμα για 2 προβολές την επόμενη εβδομάδα στην πλατεία Λαού (ένα ντοκυμαντέρ του Εξάντα για την Αργεντινή και ένα βίντεο για το "σχολείο στην εποχή του ΔΝΤ") καθώς και η διοργάνωση παρέμβασης στο τοπικό υποσκατάστημα της ΔΕΗ για τα κοψίματα συνδέσεων σε σπίτια που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τους λογαριασμούς και για τα νέα χαράτσια για τα ακίνητα που δρομολογούνται.
Τα λέμε το απόγευμα στην πλατεία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30 η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης.

Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους.

Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Όμως η φωτιά, μπορει να προκάλεσε υλικές φθορές αλλά δυνάμωσε τη θέλησή μας και την αποφασιστηκότητά μας για συνέχιση του αγώνα μας ως πολιτική οντότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις.

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Κατάληψη Έπαυλης Κούβελου
Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι

Ούτε μία ώρα στο στρατό

αντιμιλιταριστικές αφίσες που κολλήθηκαν στις περιοχές μας κατά το διάστημα του καλοκαιριού

Λευτεριά στον Σίμο Σεϊσίδη, αλληλεγγύη στον Άρη Σειρηνίδη

Την Παρασκευή, 16/9, ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης δικάζεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας κατηγορούμενος για την υπόθεση του βαρύτατου τραυματισμού του από τον μπάτσο Παναγιώτη Μπόκο, βασικό μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος τον πυροβόλησε εν ψυχρώ και πισώπλατα σε αστυνομικό έλεγχο στις 3/5/2010. Αυτό το μάλλον δυσνόητο και φαινομενικά οξύμωρο σχήμα, βρίσκει την εξήγησή του στα όσα, λίγο-πολύ γνωστά, προηγήθηκαν.

Από το 2006, μετά από ληστεία σε τράπεζα στην οδό Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, ο Σ.Σεϊσίδης βρίσκεται «επίσημα» στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών, που τον κατατάσσουν –μαζί με τον αδερφό του Μάριο Σεϊσίδη και τον Γρηγόρη Τσιρώνη- στη μιντιακά κατασκευασμένη «συμμορία των ληστών με τα μαύρα», κατηγορώντας τους για σωρεία ληστειών σε τράπεζες. Εκδίδονται αμέσως εντάλματα σύλληψης για τους τρεις, οι οποίοι αργότερα –κατ’ εντολήν Χρυσοχοΐδη- επικηρύσσονται για 600.000 ευρώ.

Ακολουθεί η ερήμην καταδίκη του σε 7,5 χρόνια φυλάκιση για τα πλημμελήματα των ληστειών, με σκοπό τη διασφάλιση της ομηρείας του (μετά τη σύλληψή του, η αίτηση ακύρωσης και η έφεσή του για την ποινή αυτή απορρίφθηκαν για δικονομικούς λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες).

Στις 3/5/2010, ενώ έχει εξωθηθεί στη φυγοδικία, πέφτει σε μπλόκο της αστυνομίας στην περιοχή του Κεραμεικού. Στην προσπάθειά του να διαφύγει τρέχοντας, πυροβολείται πισώπλατα από τον μπάτσο-σερίφη Παναγιώτη Μπόκο, συλλαμβάνεται και ξυλοκοπείται ανηλεώς ενώ είναι αιμόφυρτος, με σοβαρό τραύμα στο πόδι. Την ίδια μέρα, σε διαφορετικό σημείο, συλλαμβάνεται ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης, κατηγορούμενος αργότερα για πλημμελήματα.

Τα ΜΜΕ κανιβαλίζουν πάνω στον τραυματισμένο σύντροφο, ο οποίος μεταφέρεται διαδοχικά σε τρία νοσοκομεία. Η περίθαλψή του παρεμποδίζεται από την αντιτρομοκρατική, που επιλαμβάνεται της υπόθεσης, σπεύδει στο νοσοκομείο και μοιράζει εντολές στους γιατρούς, οι οποίοι -στην πλειοψηφία τους- τον παραδίδουν στα χέρια της.

Αμεσο αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να επιβληθεί στον Σ.Σεϊσίδη η «ποινή» του ακρωτηριασμού του ενός ποδιού του. Και ως επιστέγασμα, να κατηγορηθεί και να προφυλακιστεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του παρ’ ολίγον δολοφόνου του, Παναγιώτη Μπόκου, εναντίον του οποίου δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη. Παράλληλα, προφυλακίζεται και ο Α.Σειρηνίδης, κατηγορούμενος για μια άσχετη και ξεχασμένη υπόθεση, για την οποία αθωώθηκε τελικά πριν λίγους μήνες. Στις 16/9, λοιπόν, ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης, μετά την ομόφωνη αθώωσή του στις 5/5/2011 από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για όλες τις ληστείες τραπεζών για τις οποίες είχε κυνηγηθεί και κατηγορηθεί, δικάζεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, επειδή προσπάθησε τρέχοντας να διαφύγει της σύλληψής του και πυροβολήθηκε πισώπλατα από τον μπάτσο-βασικό μάρτυρα κατηγορίας, Παναγιώτη Μπόκο, με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί το ένα του πόδι.

Στην υπόθεση του Σ. Σεϊσίδη συναντιούνται βασικές πτυχές του σύγχρονου ελληνικού δόγματος μηδενικής ανοχής. Η ακραία και μεθοδευμένη προσπάθεια να παρουσιαστούν αγωνιστές που κατατάσσονται στον «εσωτερικό εχθρό» ως αιμοδιψείς εγκληματίες που απειλούν το κοινωνικό σύνολο, εμφανιζόμενοι συχνά-πυκνά στα ευφάνταστα τρομοσενάρια των εντεταλμένων δημοσιογραφίσκων των «8». Η απροκάλυπτη βιομηχανία διώξεων, υποδικιών και προφυλακίσεων, πάνω στις οποίες δημιουργείται το έδαφος για μια απροσχημάτιστη ιδεολογική προπαγάνδα. Η διάχυτη ωμή βία των κατασταλτικών δυνάμεων που γίνεται καθημερινά βιωμένο γεγονός σε όλο και περισσότερους ανθρώπους: από τη βίαιη καταστολή διαδηλωτών και απεργών και τη στοχοποίηση των επικίνδυνων πληθυσμών (μεταναστών, αγωνιστών, ανυπόταχτων νεολαίων) μέχρι τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, τους ξυλοδαρμούς, και τις εν ψυχρώ δολοφονίες από μπάτσους-σερίφιδες που δεν διστάζουν να πυροβολούν εν ψυχρώ.

Η ρητορεία περί «μεμονωμένων περιστατικών αστυνομικής βίας» έχει από καιρό εγγραφεί στη σκέψη των περισσότερων ανθρώπων ως χυδαίο αστείο. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο οποίο πλέον έχουμε περιέλθει σημαίνει και μετακύληση σε ένα αστυνομικό κράτος, ορατό από τον καθένα. Στη συγκεκριμένη δίκη, είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια κατοχύρωσης της δυνατότητας των κατασταλτικών μηχανισμών να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να πυροβολούν, να φυλακίζουν και να επικυρώνουν τις πράξεις τους μέσω της δικαστικής εξουσίας, που έχει μετατραπεί σε βασικό θεματοφύλακα του καθεστώτος, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της σύγχρονης Ιεράς Εξέτασης. Έτσι έγινε, άλλωστε, πολύ πρόσφατα και στις περιπτώσεις του 23χρονου Χρήστου Κολεντίνη και του 20χρονου Μ.Ο. που ξυλοκοπήθηκαν βαρύτατα και ανηλεώς από Μ.Α.Τ., μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, φιλοδωρήθηκαν με κακουργηματικές κατηγορίες και προφυλακίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Στεκόμαστε συνειδητά στην πλευρά των αγωνιζόμενων, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων, συνειδητά απέναντι σε κάθε εκφραστή της κρατικής βαρβαρότητας και εκδικητικότητας, σε κάθε ένστολο ή μη βασανιστή, σερίφη, δολοφόνο, σε κάθε εκφραστή του κόσμου της υποδούλωσης και της υποταγής.

Στην ταράτσα του Ρεσάλτο...

Μετά από λίγες βδομάδες απουσίας, την Παρασκευή 2/9 από τις 9:00μμ και μετά θα μαζευτούμε και πάλι στην ταράτσα του Ρεσάλτο σε χαλαρό κλίμα παρεϊσμού. Κοπιάστε.

Δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσης

“Ονομάζομαι Ρίτσιος Χάρης και για δεύτερη φορά μέσα σε εφτά χρόνια, καλούμαι να παρουσιαστώ στις τάξεις του στρατού με την 89/2011 ΕΔΥΕΘΑ / ΓΕΣ / ΔΣΛ όπου υποχρεούμαι(!!) να καταταγώ στο 2/39 ΣΕ/ΕΟΔ Μεσσολογγίου στις 30/8/2011 για να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις (!!!) μου προς την πατρίδα. ‘Εχοντας βαθιά συνείδηση των πράξεων μου αρνούμαι για δεύτερη φορά (η πρώτη άρνηση ήταν τον Μάιο του 2004) να επιτρέψω στον εαυτό μου να υπηρετήσει τυφλά και υπάκουα, ως ανδρείκελο την πατρίδα, όπως την καθορίζει το κράτος με την υποχρεωτική στράτευση, στον αιματοβαμμένο του μηχανισμό, τον ελληνικό στρατό.

Καταρχήν ως αναρχικός και ως άνθρωπος θεωρώ αδιανόητο να έχω εγώ υποχρεώσεις στο κράτος που ξεπληρώνονται με την θητεία, εφ’ όσον δεν θυμάμαι να υπέγραψα μαζί του συμβόλαιο για την πλήρη απώλεια της προσωπικής μου ελευθερίας, της προσωπικότητάς μου, της γνώμης μου και των επιθυμιών μου και να «δουλέψω» για λίγους μήνες ως υπηρέτης στην συντήρηση των ένοπλων δυνάμεων. Για μένα ένας φασιστικός μηχανισμός, όπως ο στρατός που με την βία διαιωνίζει το σύστημα της καταπίεσης και εκμετάλλευσης πρέπει να καταστρέφεται και όχι να τρέφεται με ανθρώπινο υλικό.
Από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα ο ελληνικός στρατός συνεχίζει να αποτελεί τον ένοπλο μηχανισμό των κρατιστών και δρα σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, αποδεικνύοντας συνέχεια την έμπρακτη κρατική βία εις βάρος των κοινωνιών και όχι μόνο. Ως μηχανισμός βίας μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε πειθήνιους και άβουλους δολοφόνους και πάνω απ’ όλα, η μόνη επιλογή που αφήνει είναι η τυφλή υποταγή. Μια υποταγή που δικαιολογείται με όρους όπως «προστασία του έθνους» και της «πατρίδας», αλλά αυτό είναι ένα κρατικό πρόσχημα, αφού α) ο στρατός δεν έπαψε να αναπαράγει τον πόλεμο, το φυλετικό μίσος και τις σφαγές αμάχων. Και β) όταν σήμερα, (όπου εδώ και ενάμιση χρόνο οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου βιώνουν μια από τις σκληρότερες κυριαρχικές επιβολές των τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του Δ.Ν.Τ.), αποδείχτηκε ότι πατρίδα για τους έλληνες κρατιστές, είναι οι τράπεζες, το χρηματιστήριο, οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης και το μεγάλο κατασκευαστικό, τηλεπικοινωνιακό και εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Αρνούμαι να στρατευτώ γιατί ακριβώς δεν θέλω να συμμετάσχω στον κατασταλτικό στρατιωτικό μηχανισμό, που τους τελευταίους μήνες προετοιμάζεται εντατικά στην καταστολή των διαδηλώσεων στα αστικά κέντρα, όπου σύντομα θα ξεσπάσει η κοινωνική οργή ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά που μας επέβαλλε η πασοκική χούντα.
Αρνούμαι να στρατευτώ γιατί ακριβώς δεν θέλω να συμμετάσχω στις δολοφονίες των προσφύγων στα σύνορα, όπου ο ελληνικός στρατός με πολύ χαρά συμμετέχει στις δυνάμεις της FRONTEX, τους τελευταίους μήνες, (έπειτα από αίτημα που κατάθεσε η υποταχτική κυβέρνηση του πασοκ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση), αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι τα σοβινιστικά και τα ρατσιστικά ιδεολογήματα κυριαρχούν στο έκτρωμα που βάφτισαν ως Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρνούμαι να στρατευτώ διότι δεν πιστεύω στην ύπαρξη καμίας πατρίδας και έθνους, που ως «αιχμή του δόρατος» καταπιέζουν και φυλακίζουν μέσα στα «χαραγμένα» γεωγραφικά σύνορα ολόκληρους πληθυσμούς και τους υποδουλώνει για λογαριασμό της κάθε ολιγάριθμης εξουσιαστικής κλίκας.

Αρνούμαι να στρατευτώ διότι οι πραγματικοί μου εχθροί δεν είναι οι τυχαία γεννημένοι άνθρωποι σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη, αλλά οι μηχανισμοί εκείνοι του κάθε κράτους που καταστέλλουν και καταπιέζουν τις κοινωνίες. Οι μηχανισμοί των έμμισθων ένοπλων συμμοριών που δρουν στις πόλεις (οι κάθε είδους μπάτσοι) και των ένοπλων δυνάμεων στα στρατόπεδα που αδιάκοπα στηρίζουν τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις και εξαπολύουν πολέμους, επιβάλλοντας κατοχή ανά την υφήλιο.

Δηλώνω ότι συμμετέχω μόνο στον κοινωνικό πόλεμο που εναντιώνεται σε κάθε είδους κρατική οργάνωση, με στόχο την εξαφάνιση της εκμετάλλευσης, της οικονομικής εξαθλίωσης, της πείνας, της σκλαβιάς και κάθε μορφής εξουσίας και ιεραρχίας . Για τους ανωτέρους λόγους και για πολλούς άλλους ακόμα, επιστρέφω στο γενικό επιτελείο στρατού και συγκεκριμένα στο στρατολογικό γραφείο Β Αθηνών, την απαράδεχτη φυλλάδα που βαφτίσανε ως Σημείωμα Κατάταξης, ως άτοπη και ατυχή.”

Ρίτσιος Χάρης 28/8/2011

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1328338"