ένα όμορφο απόγευμα στο κέντρο της πόλης

Περισσότεροι από 2500 άνθρωποι (κατά πολλούς 3000) πορευτήκαμε μαζί στο κέντρο της Αθήνας, το απόγευμα της Πέμπτης 25 Νοέμβρη, στην αντικατασταλτική διαδήλωση που είχε καλεστεί στα Προπύλαια. Εσωτερική συνοχή, δυνατός παλμός, αυτοπεποίθηση. Κανένας φόβος παρά τις απίστευτες αστυνομικές δυνάμεις που μας έζωναν ασφυκτικά. Μόνο πρόσωπα φωτισμένα από το πάθος, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη.

Οι απαντήσεις στην κρατική τρομοκρατία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ, συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί που δίνονταν πάντα: στον δρόμο. Αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές και σε όσους αντιστέκονται. Κανένας μόνος ποτέ και πουθενά.

Κείμενο για την αντικατασταλτική πορεία της 25ης Νοέμβρη

το κείμενο για την πορεία σε pdf 

ΠΟΡΕΙΑ την ΠΕΜΠΤΗ 25.11...

...στις 18:00 στα προπύλαια [στάση μετρό: πανεπιστήμιο]

ενάντια στην κρατική τρομοκρατία

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΜΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΥΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΜΟΝΗ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ & Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ & Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

επειδή η δημοκρατία...

...και η χώρα βρίσκεται σε "κατάσταση έκτακτης ανάγκης", όπως μας είπε ο πρωθυπουργός.

Χθες [20.11.2010], την ώρα που κάτοικοι του περιστερίου κατέλαβαν έναν εγκατελειμένο δημοτικό κτίριο, στα "ψαράδικα" για να γίνει ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος αντίστασης & αλληλεγγύης, οι κατασταλτικές δυνάμεις αποφάσιζαν την επιχείρηση της εκκένωσής της, προφανώς με τη συνδρομή των "τοπικών αρχόντων" ή με την πρόφαση κάποιας "άγνωστης μήνυσης".

Ο συγκεκριμένος χώρος βρίσκεται απέναντι από το νέο δημαρχείο του περιστερίου και τον υπό κατασκευή νέο σταθμό του μετρό (τώρα πώς γίνεται "το κράτος να μην έχει λεφτά" αλλά να αποφασίζεται η κατασκευή νέου σταθμού, μόλις 500μ από τον προηγούμενο, ε! μάλλον κι αυτό είναι ένα ακόμη κομμάτι του "θαυμαστού μαγικού κόσμου της κρίσης").

Είναι φυσικό πως μία απελευθερωμένη νησίδα κάποιων τετραγωνικών ενοχλεί,  πόσο δε μάλλον όταν αυτή είναι τόσο κοντά στο "μέγαρο" του περιστερίου, τόσο δίπλα στη νέα στάση του μετρό και άρα τόσο "καλό φιλέτο" προς εμπορική αξιοποιήση, σε μία περιόδο που η "έκτακτη ανάγκη" των κυρίαρχων απαιτεί υποταγή, σιωπή, εξατομίκευση και παθητικότητα.

Έτσι στις εννιά περίπου το βράδυ διμοιρίες των ματ και περιπολικά περικύκλωσαν τον κατειλλειμένο χώρο και τους 50 και πλέον ανθρώπους, που τακτοποιούσαν, καθάριζαν, μοίραζαν κείμενα και διάβαζαν ανακοινώσεις από μικροφωνική εγκατάσταση, τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στη ΓΑΔΑ, ενώ διμοιρίες των ΜΑΤ έμειναν να "φυλάσσουν" τον χώρο. Δεκάδες αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι κατέφθασαν στο σημείο, στήνοντας μικροφωνική αντιπληροφόρησης & αλληλεγγύης για το περιστατικό. Οι συλληφθέντες, εν τέλει, αφού πρώτα αναστατάσωσαν το αστυνομικό μέγαρο, αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς απαγγελία κατηγοριών και επανήλθαν στο σημείο της κατάληψης όλοι μαζί, περίπου στις δύο το βράδυ, φωνάζοντας συνθήματα.

Σήμερα στις 5:00 το απόγευμα έχει καλεστεί συγκέντρωση στο χώρο έξω από τα "ψαράδικα".

Άμεση απελευθέρωση του Σίμου Σεϊσίδη, συγκέντρωση αλληλεγγύης 19 & 24 Νοέμβρη, 9:00πμ, στο εφετείο Αθηνών

Τον στοχοποίησαν μετά τη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας στη Σολώνος τον Γενάρη του 2006 και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη. Τον καταχώρησαν στην κατασκευασμένη από την ασφάλεια «συμμορία των ληστών με τα μαύρα». Του απέδωσαν κατηγορίες για σωρεία ληστειών και τον κήρυξαν καταζητούμενο. Γέμισαν τα αστυνομικά τμήματα με φωτογραφίες του. Τον επικήρυξαν μαζί με τους επίσης καταζητούμενους συγκατηγορούμενούς του, Μάριο Σεϊσίδη και Γρηγόρη Τσιρώνη, για 600 χιλιάδες ευρώ, σε ένα σύγχρονο κυνήγι κεφαλών. Χρησιμοποίησαν απίστευτα δικαστικά τερτίπια για να καταφέρουν να διαχωρίσουν τα κακουργήματα από τα πλημμελήματα στις κατηγορίες που του απέδιδαν και να τον καταδικάσουν ερήμην σε 7,5 χρόνια φυλάκισης για τα πλημμελήματα 7 ληστειών τραπεζών (δεν μπορεί να δικαστεί κάποιος ερήμην για κακουργήματα), ώστε να μπορούν να τον κρατούν φυλακισμένο μέσα σε ένα νομικό κυκεώνα εφόσον τον συλλάμβαναν. Τον πυροβόλησαν πισώπλατα, σχεδόν εξ’ επαφής, όταν λίγους μήνες πριν (στις 3/5/2010) επιχείρησε τρέχοντας να διαφύγει αστυνομικού ελέγχου και τον ξυλοκόπησαν ανηλεώς ενώ ήταν πεσμένος στο έδαφος αιμόφυρτος. Με δεδομένο τον βαρύ τραυματισμό του δεξιού του ποδιού (στην κεντρική αορτή αιμοδοσίας του οργανισμού που έρχεται από την καρδιά), μέσα στο νοσοκομείο του επέβαλαν την ποινή του ακρωτηριασμού, με την παρεμπόδιση της σωστής φροντίδας και νοσηλείας του από την αντιτρομοκρατική, που είχε στρατοπεδεύσει στο νοσοκομείο μοιράζοντας εντολές και απαγορεύσεις στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Αυτή τη στιγμή συνεχίζει να βρίσκεται κρατούμενος στο -κατ’ ευφημισμόν- νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού και στις 19 και 24 Νοέμβρη θα επιδιώξει, στο εφετείο Αθηνών, την ακύρωση των εκδικητικών δικαστικών διαδικασιών που οδήγησαν στην ερήμην του καταδίκη σε 7,5 χρόνια φυλάκισης.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΣΕΪΣΙΔΗ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης 19 & 24 Νοέμβρη, 9:00πμ

στο εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως & Λεωφ. Αλεξάνδρας)

37 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, το πρόταγμα της εξέγερσης επίκαιρο όσο ποτέ

37 χρόνια πριν, σε περίοδο χούντας, εκδηλώθηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, με πολυποίκιλα συνθήματα που έθεταν μέχρι και το ζήτημα της κατάργησης της εξουσίας. Μπρος στον φόβο γενίκευσης της κοινωνικής αναταραχής το καθεστώς -τότε- προχώρησε σε ένα σύντομο πρόγραμμα «φιλελευθεροποίησης» και κατόπιν στην «ομαλή μετάβαση» προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία, τη λεγόμενη μεταπολίτευση, μετά από ενδοκυριαρχικές διαβουλεύσεις.

Τα χρόνια που ακολούθησαν επιχειρήθηκε από τα κόμματα και τα ΜΜΕ η εξέγερση του Πολυτεχνείου να μετατραπεί σε αποστεωμένη επέτειο και σε γιορτή της δημοκρατίας. Και μάλιστα, σε απ’ ευθείας μετάδοση «για όλη την οικογένεια». Ορισμένοι, εξαργυρώνοντας τη συμμετοχή τους στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, αναρριχήθηκαν στην ιεραρχία των «προοδευτικών» κομμάτων και κατόπιν έγιναν κυβερνητικά στελέχη. Παράλληλα, κάποιοι άλλοι επιχείρησαν να γίνουν οι τιμητές της, όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ, το οποίο προηγουμένως την είχε καταδικάσει, σε φοιτητικό του έντυπο της εποχής (στο φύλλο 8 της Πανσπουδαστικής), ως προβοκατόρικη δράση πρακτόρων της ασφάλειας.

Όμως, μια εξέγερση δεν μπορεί ούτε να μετατραπεί σε επετειακή λιτανεία ούτε σε γιορτή του αντιπάλου της, δεν μπορεί ούτε να ξεπουληθεί ούτε να καπελωθεί. Γιατί πολύ απλά δεν είναι τσιφλίκι κανενός αλλά αποτέλεσμα κοινωνικών διεργασιών απελευθερωτικού χαρακτήρα προσανατολισμού. Έτσι, η ζωντάνια και το μήνυμά της παραμένουν ατίθασα μέσα από τη μνήμη και τη δράση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και μεταλαμπαδεύονται στις επόμενες γενιές κοινωνικών αγώνων και εξεγέρσεων.

Σήμερα, ζούμε μια νέα χούντα, που δεν χρειάζεται να λέγεται ή να παρουσιάζεται έτσι, αφού τα καταφέρνει μια χαρά και ως δημοκρατία. Άλλωστε, το ουσιαστικό κοινωνικό ζήτημα δεν υπήρξε ποτέ η αλλαγή πολιτεύματος αλλά η αποτίναξη του ζυγού της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας. Ό,τι προσωπείο κι αν φοράει αυτή, δικτατορικό ή δημοκρατικό. Ακόμα περισσότερο στην εποχή μας, που η βαθύτατη κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος θρυμματίζει τη βιτρίνα των κοινωνικών ψευδαισθήσεων.

Η πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, έδειξε το απέραντο βάθος των κοινωνικών-ταξικών δυνατοτήτων για αξιοπρέπεια και σύγκρουση με την εξουσία, για δημιουργικότητα και συλλογικοποίηση, για συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Με την άρνηση ανάδειξης προσωπικοτήτων και ηγετών. Με τη μαζική κάθοδο στους δρόμους μακρία από κάθε κοινωνικό διαχωρισμό με βάση το φύλο, τη φυλή, την κοινωνική θέση ή την ηλικία. Με τις επιθέσεις σε κρατικά κτίρια και στους ναούς του χρήματος και της κατανάλωσης. Με τις αναμετρήσεις με τα σώματα ασφαλείας. Με τις μικρές κομμούνες, συλλογικής ζωής, καθημερινής διαβίωσης και συνελεύσεων, των κατειλημμένων σχολών και του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Με τις αχρηστεύσεις ακυρωτικών μηχανημάτων για την ελεύθερη μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Με τις καταλήψεις ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών. Με τις παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους. Με τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από κρατητήρια, δικαστήρια και φυλακές.

Μετά και την τεράστια αποχή στις τοπικές εκλογές των προηγούμενων ημερών, ίσως είναι ο καιρός να αναλογιστούμε ξανά την πιθανότητα της γενικευμένης κοινωνικής ανταρσίας, στην προοπτική της ανατροπής του πολιτισμού της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Για τον συνολικό ελευθεριακό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων. Για την επανάσταση στην καθημερινή ζωή.

Δεν είναι μόνο ο βασιλιάς γυμνός αλλά και οι τοπικοί άρχοντες

Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Εγγεγραμμένοι: 74.399

Ψήφισαν: 29.421 (39,54%)

Απείχαν: 44.978 (60,46%)

Έγκυρα: 26.395 (89,71%)

Άκυρα: 1.589 (5,40%)

Λευκά: 1.437 (4,88%)

Λουκάς Τζανής: 15.065 (57,08%)

Χρυσός Αλέξανδρος: 11.330 (42,92%)

Νέος τοπικός αρχοντίσκος ο Λουκάς Τζανής με την υποστήριξη του 20% των κατοίκων Κερατσινίου-Δραπετσώνας, εκ των οποίων τo 65% είτε απείχαν είτε "ψήφισαν" λευκό ή άκυρο.

Δήμος Νίκαιας-Αγ.Ι.Ρέντη

Εγγεγραμμένοι: 95.877

Ψήφισαν: 34.568 (36,05%)

Απείχαν: 61.309 (63,95%)

Έγκυρα: 31.143 (90,09%)

Άκυρα: 1.845 (5,34%)

Λευκά: 1.580 (4,57%)

Ιωακειμίδης Γεώργιος: 18.799 (60,36%)

Λογοθέτης Στυλιανός: 12.344 (39,64%)

Νέος τοπικός αρχοντίσκος ο Γεώργιος Ιωακειμίδης με την υποστήριξη του 20% των κατοίκων Νίκαιας-Αγ.Ι.Ρέντη, εκ των οποίων τo 68% είτε απείχαν είτε "ψήφισαν" λευκό ή άκυρο.

Χωρίς σχόλια…

Ανακοίνωση του Radio Revolt από Θεσσαλονίκη για την εμπρηστική επίθεση που δέχτηκε στις 9/11

Την τρίτη 9 Νοεμβρίου γύρω στις 11 το βράδυ και ενώ στο βαγόνι του radio revolt υπήρχαν 5 σύντροφοι, ομάδα 20-25 παρακρατικών και φασιστοειδών πραγματοποίησε επίθεση. Οπλισμένοι με πτυσσόμενα γκλοπ, σφυριά, ξύλα και μαχαίρια εκτόξευσαν 3 βόμβες μολότοφ στο εσωτερικό του βαγονιού και προσπάθησαν να κλείσουν την πόρτα. Η αντίδραση των συντρόφων ήταν άμεση, άρπαξαν καδρόνια, απεγκλωβίστηκαν και βγήκαν έξω απαντώντας στην επίθεση. Ακούστηκαν τα κλασσικά καθόλου ευφάνταστα συνθήματα τους, πετάχτηκαν πέτρες αλλά παρόλα αυτά οι σύντροφοι κατάφεραν να τους απωθήσουν κυνηγώντας τους μέχρι τις μηχανές τους. Ωστόσο, η φωτιά είχε ήδη βγει εκτός ελέγχου και ενώ η συντονισμένη προσπάθεια όλων όσων κατέφτασαν περιόρισε τις ζημιές στο βαγόνι, καταστράφηκε το εσωτερικό του. Στην ευρύτερη περιοχή των πανεπιστημίων κατέφτασαν 6 πυροσβεστικά οχήματα, τα οποία (κατά την πυροσβεστική υπηρεσία) μπλοκαρίστηκαν από την αστυνομία η οποία απαίτησε να συνοδεύσει τα οχήματα μέσα στα πανεπιστήμια πράγμα που δε θα δεχόμασταν σε καμία περίπτωση. Ταυτόχρονα και ενώ το ρεύμα παρέμενε συνδεδεμένο απειλώντας με έναν επιπλέον κίνδυνο τον κόσμο που έσβηνε τη φωτιά, η παροχή νερού κόπηκε (2 φορές) από την πρυτανεία.
Προφανώς δεν περιμέναμε την επέμβαση κανενός κρατικού μηχανισμού για να μας «σώσει» μιας και κρίνουμε πως η επίθεση πραγματοποιήθηκε από αυτόν τον μηχανισμό. Συγκεκριμένα από νωρίς το απόγεμα ο χώρος γύρω από τα πανεπιστήμια έσφυζε από μπάτσους με 3 τουλάχιστον διμοιρίες στην (κλειστή) ΔΕΘ, τετράδες δίτροχων μπάτσων να κινούνται στην πλατεία ροτόντας στην εθνικής αμύνης καθώς και στην Αγ. Δημητρίου και επιβεβαιωμένη παρουσία κρανοφόρων (ενδεχομένως ασφαλιτών) μπροστά στο palais de spor λίγο μετά την επίθεση.
Όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα τα φασιστοειδή δεν έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν μία τέτοια επίθεση χωρίς βοήθεια (με ενδεικτικά παραδείγματα τα πογκρόμ μεταναστών υπό την προστασία μπάτσων στον άγιο Παντελεήμων, της κλούβας-ταξί στο σταθμό Λαρίσης και τα πεσίματα στο στέκι στα δυτικά σε ένα από τα οποία μία διμοιρία(!?) κατέφτασε ελάχιστα λεπτά αφότου έφυγαν). Έτσι και εδώ, τα μηχανάκια τους έσπασαν ανενόχλητα τον «κλοιό» των μηχανοκίνητων μπάτσων γύρω απ τα πανεπιστήμια. Αντιλαμβανόμαστε εύκολα πως έχουμε άλλη μια κίνηση στα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης σε ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Μία επίθεση που είναι αναμενόμενη στην παρούσα κοινωνικοοικονομική συνθήκη που επικρατεί στην Ελλάδα.
Διανύουμε μία περίοδο που μία κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κάνει την χώρα να επιπλεύσει, καταδικάζει σε εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού με αποτέλεσμα να ξεπηδούν παντού καινούριοι, καθώς και να αναβαθμίζονται οι ήδη υπάρχοντες, πόλοι ριζοσπαστικής δράσης. Σε αυτήν την περίοδο το αλαφιασμένο σύστημα επιλέγει να κλιμακώσει την καταστολή χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που έχει στη διάθεση του. Στόχος του η αποτροπή κάθε ατόμου, συλλογικότητας, ομαδοποίησης να εναντιωθεί στα νέα μέτρα, στο κράτος, στο σύστημα. Προσπαθεί να αμυνθεί σε αυτό το γενικευμένο αναβρασμό που επικρατεί στην κοινωνία.
Όλα αυτά συνθέτουν την ολοκληρωμένη εικόνα του συμβάντος της τρίτης. Φασιστοειδή επιτίθενται δολοφονικά σε ένα αυτοοργανωμένο αναρχικό ραδιόφωνο με τις πλάτες της αστυνομίας, η οποία σε έναν διπλό ρόλο καλύπτει την διαφυγή τους και εμποδίζει την επέμβαση της πυροσβεστικής. Οι Πανεπιστημιακές αρχές «σηκώνουν τα χέρια ψηλά» ενώ τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιλούν για επεισόδια στο ΑΠΘ και για συγκρούσεις συμμοριών αποκρύπτοντας και παραποιώντας το γεγονός.
Το βαγόνι κάηκε αλλά το Radio Revolt συνεχίζει. Ένα 20λεπτο μετά την διακοπή της εκπομπής, ο σταθμός επανήλθε και στο internet και στα FM και φυσικά η ροή του σταθμού συνεχίζει κανονικά και επιθετικά. Το βαγόνι θα επαναλειτουργήσει για να πλαισιώσει το εγχείρημα του σταθμού. Ο κάθε αυτουργός της επίθεσης της τρίτης θα μας βρει μπροστά του έτοιμους να απαντήσουμε σε κάθε προσπάθεια φίμωσης της αντιπληροφόρησης της υποστήριξης ανατρεπτικών δράσεων και της προώθησης ανατρεπτικών ιδεών. Επιπλέον, κάθε τέτοια επίθεση, πέρα από το ότι μας συσπειρώνει όπως αποδείχτηκε από την έμπρακτη αλληλεγγύη που άμεσα δεχτήκαμε, όχι απλά δε μας πτοεί αλλά μας εξοργίζει!

ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΝΕΟΝΑΖΙ - ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ

Radio Revolt

Πέμπτη 11 Νοέμβρη, 8:30πμ, στο εφετείο Αθηνών

Την Πέμπτη 11 Νοέμβρη, στο εφετείο Αθηνών, στη συμβολή των οδών Λουκάρεως & Λεωφ. Αλεξάνδρας, καλούνται, από ειδικούς εφέτες ανακριτές, οι Μαρί Μπεραχά και Νίκος Μαλαπάνης να απολογηθούν για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, με την κατηγορία, βάσει του τρομονόμου, της «συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση» (σε βαθμό κακουργήματος).
Πρόκειται για την πλέον εξόφθαλμη περίπτωση ποινικοποίησης των συγγενικών, φιλικών ή πολιτικών σχέσεων αφού η Μαρί Μπεραχά είναι η σύντροφος του Κώστα Γουρνά και ο Νίκος Μαλαπάνης στενός του φίλος, πάνω από μια δεκαετία.
Η κατασταλτική ωμότητα και η δικαστική αθλιότητα σε όλο τους το μεγαλείο. Μετά τις κλητεύσεις για «μαρτυρικές καταθέσεις» 24 τουλάχιστον ανθρώπων από το συντροφικό, φιλικό ή συγγενικό περιβάλλον των 6 φυλακισμένων για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα (εκ των οποίων οι 3 έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη και οι άλλοι 3 αρνούνται τις κατηγορίες), οι πλέον κοντινοί τους άνθρωποι κατηγορούνται σε βαθμό κακουργήματος, αντιμετωπίζοντας την απειλή της προφυλάκισης.
Η κρατική τρομοκρατία δε θα περάσει. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στη Μαρί Μπεραχά και στον Νίκο Μαλαπάνη, Πέμπτη 11 Νοέμβρη, 8:30πμ, εφετείο Αθηνών, Λουκάρεως & Λεωφ. Αλεξάνδρας.

Από τη σιωπηρή αποδοκιμασία στις ιαχές της εξέγερσης

Η τεράστια αποχή από τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές υπέδειξε το βάθος της κρίσης αντιπροσώπευσης και τον βαθμό απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος στην κοινωνική συνείδηση. Ιδιαίτερα για τα δύο κόμματα εξουσίας τα αποτελέσματα ήταν συντριπτικά. Παράλληλα, η μικρή άνοδος σε ποσοστιαία κλίμακα των αριστερών και «ανεξάρτητων» σοσιαλδημοκρατικών αντι-μνημονιακών δυνάμεων, δεν αντιστοιχεί σε άνοδο και σε απόλυτα μεγέθη. Δηλαδή, δεν αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφοφόρων τους. Ο σχηματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε μόνο πραγματική άνοδο -αγγίζοντας πανελλαδικά το 2% από 0,3% το 2009- και το ΚΚΕ, που αύξησε και με απόλυτα μεγέθη την εκλογική του πελατεία, κατορθώνοντας να καρπωθεί τμήμα της «ψήφου διαμαρτυρίας». Χωρίς να μας διαφεύγει η «χαλαρότερη» ψήφος που ισχύει στις δημοτικές εκλογές (σε σχέση με τις βουλευτικές) και η υπέρμετρη προσπάθεια που κατέβαλλε γι’ αυτή την «επιτυχία» το «κόμμα του λαού»: ενιαίος εκλογικός συνδυασμός σε όλη την χώρα («λαϊκή συσπείρωση») και πρωτοφανής (για δημοτικές εκλογές) προεκλογική πανελλαδική καμπάνια με κεντρική θεματολογία-συνθηματολογία χωρίς αναφορές στα επιμέρους τοπικά ζητήματα ανά περιοχή.

Το τεράστιο ποσοστό αποχής (40% πανελλαδικά, 45% στα αστικά κέντρα), μαζί με το 5% των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων, δε δίνει το περιθώριο σε κανέναν πλέον να ελεεινολογεί για «αδιαφορία», «απολίτικη στάση» και τόσα άλλα ευφάνταστα που ακούμε εδώ και χρόνια. Η επιλογή της αποχής καταγράφηκε ξεκάθαρα ως μια συνειδητή στάση, που αντιστοιχεί σε σιωπηρή αποδοκιμασία του πολιτικού συστήματος, του κομματικού στερεώματος και των αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζονται. Αυτό που χρειάζεται είναι η υπόκωφη δυσαρέσκεια και η παθητική αντίσταση να μετατραπούν σε ατομική και συλλογική αυτενέργεια, σε ανάληψη πρωτοβουλιών συλλογικοποίησης και δράσης, σε συγκρότηση αντιιεραρχικών και συντονιζόμενων κοινοτήτων αγώνα και αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό και εκπαιδευτικό χώρο. Για τη ρήξη και τη σύγκρουση με την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, για τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων και κοινωνικών κομματιών, για την επανάσταση στην καθημερινή ζωή, για την αποτίναξη του ζυγού της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας.

Στο διάστημα που ακολουθεί η επίθεση της εξουσίας θα συνεχιστεί και θα επιταθεί στους τομείς της δημόσιας υγείας, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των ΔΕΚΟ, των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και της φορολογίας. Ο ΦΠΑ θα γίνει 23% ακόμα και για τα είδη καθημερινής κατανάλωσης (σήμερα είναι 11%). Τα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών θα συρρικνωθούν (κυρίως των λεωφορείων), πολλοί οδηγοί προβλέπεται να απολυθούν, τα εισιτήρια και οι κάρτες απεριορίστων διαδρομών θα ακριβύνουν και το ενιαίο εισιτήριο θα καταργηθεί. Οι ΔΕΚΟ θα ιδιωτικοποιηθούν (έναντι πινακίου φακής), χιλιάδες εργαζόμενοί τους προβλέπεται να απολυθούν (30-40 χιλιάδες) και τα τιμολόγια (π.χ. της ΔΕΗ) θα εκτροχιαστούν. Στο πλαίσιο «εξορθολογισμού και περιορισμού της σπατάλης» στον τομέα της δημόσιας υγείας, η λίστα φαρμάκων θα συρρικνωθεί, νοσοκομεία θα κλείσουν, το κόμιστρο στα εξωτερικά ιατρεία και στα έκτακτα περιστατικά θα αυξηθεί και θα θεσπιστεί ένα πλαίσιο «αυτοκέφαλης» διοίκησης και χρηματοδότησης, ιδιωτικών κριτηρίων. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πολλά τμήματα (κυρίως των ΤΕΙ) θα καταργηθούν και άλλα θα συγχωνευθούν, ο κοινωνικός χαρακτήρας του ασύλου θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, η διοίκηση των ιδρυμάτων προβλέπεται να αναληφθεί από managers και θα επιδιωχθεί η κατάργηση της δωρεάν σίτισης και στέγασης για τους φοιτητές και σπουδαστές χαμηλών εισοδημάτων καθώς επίσης και των δωρεάν συγγραμμάτων (θα παρέχεται ένα κουπόνι 400 ευρώ ανά ακαδημαϊκό έτος για την αγορά των συγγραμμάτων και τα υπόλοιπα θα τα βάζουν οι φοιτητές-σπουδαστές από την τσέπη τους). Και μην ξεγελαστεί κανείς ή καμία ότι με την ολοκλήρωση του μνημονίου τα δύσκολα τελείωσαν και ότι το 2013 θα βγούμε από την επιτήρηση. Αντίθετα, η κήρυξη πτώχευσης (βίαιη ή ελεγχόμενη, αιφνιδιαστική ή ανακοινωμένη) θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη και ένα νέο μνημόνιο ακόμα σκληρότερο θα ακολουθήσει.

Οι «θεραπείες-σοκ» είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος της εξουσίας, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, και χρησιμοποιείται από την ψυχιατρική (ηλεκτροσόκ) μέχρι την οικονομία (προγράμματα ΔΝΤ) και την πολιτική (επιβολή δικτατοριών), ακόμα και στην εκμετάλλευση φυσικών καταστροφών (όπως πχ του τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη), για την επιβολή ραγδαίων αλλαγών, που διαφορετικά θα έπαιρναν χρόνια. Η μέθοδος συνίσταται στην αδρανοποίηση, στο μούδιασμα, του ανθρώπινου ή κοινωνικού σώματος από την εφαρμογή του σοκ για την μετέπειτα ευκολότερη προσαρμογή του στα νέα -δυσμενέστερα- δεδομένα. Ας συνέλθουμε, λοιπόν, από το μούδιασμα. Ας μην τους δώσουμε άλλο χρόνο. Ας μην επιτρέψουμε τον παροπλισμό μας. Ραντεβού στα πεδία της καθημερινής ζωής και του αγώνα από την πλευρά των οδοφραγμάτων.

Κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών, συγκέντρωση αλληλεγγύης Πλ. Βικτωρίας, Τρίτη 9/11, 5:30μμ

Μετανάστες και μετανάστριες

Βρισκόσαστε εδώ έχοντας εγκαταλείψει, πολλές φορές αναγκαστικά, τον τόπο σας, αφού η ζωή εκεί δεν είχε μέλλον.

Βρισκόσαστε εδώ για την αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής, για εσάς και για τους ανθρώπους που έχετε αφήσει πίσω σας.

Από την αρχή του μεγάλου σας ταξιδιού για να φτάσετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Ελλάδας, οι δυσκολίες που συναντάτε είναι μεγάλες.

Βρίσκεστε αντιμέτωποι με την κρατική πολιτική, την αστυνομική βία και αυθαιρεσία: Αστυνομία, έλεγχοι, συνοριοφύλακες, δουλέμποροι, δυσκολίες με τα χαρτιά, φυλακίσεις.

Βρίσκεστε αντιμέτωποι με το ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Βρίσκεστε αντιμέτωποι με την εκμετάλλευση από τα αφεντικά.

Και όλα αυτά τα γνωρίζετε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άνθρωπο.

Αντίστοιχα και εμείς, οι ντόπιοι, βιώνουμε την εκμετάλλευση, την αδικία, την αστυνομοκρατία και τον εθνικισμό.

Στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, εδώ και καιρό, ρατσιστές και εθνικιστές, μαζί με το κράτος και την αστυνομία, προσπαθούν να εφαρμόσουν την ωμή ρατσιστική πολιτική εναντίον σας. Υποστηρίζουν με τα ψέματά τους ότι οι «ξένοι φταίνε για την ανεργία, την εγκληματικότητα, τη φτώχεια...». Έτσι κάνουν επιθέσεις ανενόχλητοι, με την αστυνομία να παίρνει ανοικτά, σε κάποιες περιπτώσεις, το μέρος τους. Όμως, ευτυχώς οι μετανάστες δίνουν το δικό τους αγώνα στη γειτονιά που ζούνε, στη γειτονιά τους.

Είμαστε μαζί τους. Είμαστε μαζί σας.

Γιατί γνωρίζουμε ότι η φτώχεια, η ανεργία, η «εγκληματικότητα» είναι «προϊόντα» του εκμεταλλευτικού και αιμοβόρου καπιταλιστικού συστήματος. Γνωρίζουμε ότι οι πλούσιοι έχουν ανάγκη τους μετανάστες εργάτες και όλους εμάς για να μας εκμεταλλεύονται και να αυξάνουν τα κέρδη τους, όταν δεν μας στέλνουν να πολεμάμε για τα συμφέροντά τους. Γνωρίζουμε ότι δεν έχει σημασία η χώρα καταγωγής μας, αν είμαστε άντρες ή γυναίκες, λευκοί ή μαύροι, αν και σε ποιο θεό πιστεύουμε, αλλά ότι αυτοί που μας εξουσιάζουν και μας καταπιέζουν είναι κοινοί εχθροί για όλους μας. Γνωρίζουμε -ιδιαίτερα τώρα που με αφορμή την οικονομική κρίση λαμβάνονται μέτρα που θα έχουν ως αποτέλεσμα οι φτωχοί και οι αποκλεισμοί να πολλαπλασιαστούν και οι πλούσιοι να γίνουν ακόμα πιο ισχυροί- ότι οφείλουμε να βρεθούμε μαζί σε κοινούς αγώνες ενάντια στην κρατική πολιτική, το ρατσισμό, τον εθνικισμό, τους διαχωρισμούς του φύλου, του έθνους, της θρησκείας.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

Έξω οι φασίστες, οι ρατσιστές,

οι εθνικιστές από τις γειτονιές

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης, πλατεία Βικτωρίας, Τρίτη 9 Νοέμβρη, 5.30μμ

αλληλέγγυες/οι

Δεν υπάρχουν χαμένες ψήφοι, μόνο χαμένες συνειδήσεις και η χαμένη μας ζωή

Με μαζική αφισοκόλληση και μοίρασμα κειμένων στον άξονα Ταμπουρίων-Αμφιάλης ολοκληρώθηκε χθες η 15ημερη αντιεκλογική καμπάνια του στεκιού μας στις περιοχές για τις "αυτο"διοικητικές εκλογές στις 7 & 14 Νοέμβρη.

Συνολικά μοιράσαμε περισσότερα από 3.000 κείμενα και κολλήσαμε 1.200 αφίσες (υπάρχουν σε προηγούμενη καταχώρηση) και 800 μικρά αφισάκια συν κάποιες δεκάδες αντιεκλογικών αφισών του DeStato από το Πέραμα και της Ελευθεριακής Συνέλευσης Πειραιά.

Η αποδοχή του κόσμου ήταν μεγάλη, όπως επίσης η αγανάκτηση και η απελπισία του. Ειδικά την τελευταία εβδομάδα, σε όλες τις αφισοκολλήσεις και τα μοιράσματα κάναμε πάνω από τον διπλάσιο  χρόνο από το συνηθισμένο, γιατί διαρκώς προέκυπταν καθοδόν αυτοσχέδια "πηγαδάκια" συζητήσεων και σχολιασμών με τους ανθρώπους που συναντούσαμε στους δρόμους.

Παράλληλα, τις τελευταίες μέρες, όπως ήταν αναμενόμενο, κλιμάκωσαν την εκλογική τους εκστρατεία τα κομματικά επιτελεία και οι δημοτικοί τους συνδυασμοί. Ως αποτέλεσμα, το απόγευμα της Πέμπτης 4 Νοέμβρη στη Νίκαια και το απόγευμα της Παρασκευής 5 Νοέμβρη στο Κερατσίνι είχαμε την ατυχία (ή μάλλον πιο σωστά αυτοί είχαν την ατυχία) να διασταυρωθούμε στη Νίκαια με κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ και στο Κερατσίνι με κλιμάκιο του ΚΚΕ. Διασταυρώσεις που αναπόφευκτα οδήγησαν σε έντονους διαπληκτισμούς στον δρόμο. Οι απίθανοι αυτοί τύποι είχαν το θράσος, λίγο με τη νουθεσία και λίγο με τον τσαμπουκά, να μας "ζητήσουν" να μην κολλάμε πάνω στις αφίσες τους. Όμως εμείς γι' αυτόν ακριβώς το λόγο βγάλαμε το αντιεκλογικό μας υλικό: για την αντιπαράθεσή μας με την απάτη των εκλογών, τη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης, τα κόμματα και τις δημοτικές τους παρατάξεις. Και όχι για να κάνουμε "συμφωνίες κυρίων" με κομμάτια του εξουσιαστικού συστήματος. Εξάλλου, 1 εβδομάδα πριν, ήταν ακριβώς αυτοί που είχαν καλύψει επιμελώς όλες τις αφίσες μας, μετά τον πρώτο κύκλο αφισοκολλήσεων μας στο Κερατσίνι, τη Νίκαια και την Δραπετσώνα. Ήταν αναμενόμενο ότι ενώ μεταξύ τους θα προσπαθούσαν να κρατήσουν τους τύπους και κάποιες ισορροπίες, απέναντι σε μια αντιεκλογική αφίσα-πρόταση θα σκύλιαζαν αμοιβαία και θα έβγαζαν αφρούς. Βλέπετε ο εσωτερικός τους ανταγωνισμός οφείλεται στο ποιος θα καρπωθεί περισσότερους ψηφοφόρους αλλά το μεγάλο τους πρόβλημα είναι να "κόψει" η εκλογική πελατεία.

Επίσης, πληροφορηθήκαμε από κόσμο που συναντήσαμε στην Αμφιάλη, ότι, κατά την επίσκεψή της στο Κερατσίνι την Τετάρτη 3/11, η Παπαρήγα δεν κατάφερε να διασταυρωθεί με άνθρωπο όταν περπάτησε μαζί με το επιτελείο της στην Τσαλδάρη, σε μια δεικτική κίνηση των κατοικών να "αποσυρθούν" στα σπίτια τους και των μαγαζατόρων στα καταστήματά τους. Η αντίστοιχη προσπάθεια του Σαμαρά την επόμενη μέρα, στέφθηκε με ακόμα πιο παταγώδη αποτυχία, όταν κάτοικοι και μαγαζάτορες της Αμφιάλης μήνυσαν στον δήμαρχο Φώτη Μελά (που ηγούνταν της δεξιάς πομπής) να μην τολμήσουν να πατήσουν το πόδι τους στην Τσαλδάρη αυτοί που είναι συνυπεύθυνοι με τους σημερινούς κυβερνώντες για την κοινωνική κατάντια, γιατί θα φάνε γιαούρτια. Μετά από μικρούς διαπληκτισμούς με τους μπράβους του Σαμαρά η πομπή "αποχώρησε" χωρίς να μπει στην Τσαλδάρη.

Συνειδητή αποχή από τις κάλπες, αυτοοργάνωση στις γειτονιές. Δεν υπάρχουν χαμένες ψήφοι, μόνο χαμένες συνειδήσεις και η χαμένη μας ζωή.

με τη γλύκα της άρνησης στα χείλη

Μετά τις Κατερίνα και Λήδα Σοφιανού, η Ε. Βλάχου είναι η τρίτη συντρόφισσα που αρνείται να παρουσιαστεί στον ειδικό εφέτη ανακριτή που την κάλεσε να καταθέσει ως «μάρτυρας» για την «υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα».

Μέχρι στιγμής έχουν καλεστεί για «μαρτυρικές καταθέσεις» τουλάχιστον 24 άνθρωποι, είτε από το συντροφικό, φιλικό και συγγενικό περιβάλλον των διωκόμενων για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα είτε εξαιτίας αδιανόητων «υπονοιών», όπως π.χ. ένα αποτύπωμα σε ένα βιβλίο ή σε μια προκήρυξη σε κάποιο από τα σπίτια των συλληφθέντων. Πρόκειται για μια σαφή διεύρυνση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων, με κλητεύσεις μετεμφυλιακού τύπου: «δι’ υπόθεσιν σας».

Η στάση των τριών συντροφισσών υποδεικνύει τη δυνατότητα, τόσο στην παρούσα φάση όσο και μελλοντικά, για πλατύτερες και συλλογικότερες αρνήσεις στην ξεκάθαρη πρόθεση-προσπάθεια του κράτους να ποινικοποιήσει πολιτικές, διαπροσωπικές ή συγγενικές σχέσεις και το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα συνολικότερα. Στα χνάρια του αγώνα για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, που ξεπηδάει μέσα στην κοινωνία-φυλακή, συνεχίζεται ακόμα και μέσα στα κρατικά δεσμωτήρια, δε συνδιαλέγεται με τους δήμιους της ζωής και οραματίζεται έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εκμετάλλευση και υποταγή.

άρνηση παρουσίας στον ανακριτή

[ακολουθούν αποσπάσματα από τις επιστολές των 3 συντροφισσών και οι αντίστοιχες συνδέσεις]


κείμενο Ε. Βλάχου

[...]

Αρνούμαι να προσέλθω ενώπιον του ανακριτή, αρνούμαι να καταθέσω οτιδήποτε αφορά τις προσωπικές και συντροφικές μου σχέσεις, αρνούμαι να λάβω μέρος και να νομιμοποιήσω οικειοθελώς αυτή τη διαδικασία που προσβάλλει την νοημοσύνη μου, συνεχίζει έναν ατέρμονο κύκλο στοχοποιήσεων και ανακρίσεων και αφήνει μία επικίνδυνη παρακαταθήκη για το μέλλον των αντιστεκόμενων ανθρώπων. Μία απόφαση που μου επιβάλλει η συνείδηση μου και η αλληλεγγύη μου απέναντι στους φυλακισμένους φίλους και συντρόφους μου.

Κατά τη γνώμη μου ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

2.11.2010

Ε. Βλάχου

κείμενο Λήδας Σοφιανού

[...]
Η άρνησή μου να παρουσιαστώ στον ανακριτή είναι απόρροια της συνολικής πολιτικής μου τοποθέτησης, τόσο απέναντι στη συγκεκριμένη υπόθεση, όσο και απέναντι σε κάθε απόπειρα τρομοκράτησης, φίμωσης και εξουδετέρωσης του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Σε αυτό τον αγώνα, θα με συνοδεύει πάντα η μνήμη των δολοφονημένων συντρόφων που πάλεψαν για έναν ελεύθερο κόσμο, και θα στέκομαι πάντα αλληλέγγυα στο πλευρό των φυλακσιμένων αγωνιστών.
Αλληλεγγύη στους αναρχικούς Χ. Κορτέση, Β. Σταθόπουλο και Σ. Νικητόπουλο που βρίσκονται προφυλακισμένοι αρνούμενοι κάθε συμμετοχή στον «Επαναστατικό Αγώνα», και στους προφυλακισμένους αγωνιστές Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη και Κ. Γουρνά που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση.

Λήδα Σοφιανού
26 Οκτώβρη 2010

κείμενο Κατερίνας Σοφιανού

[...]
Αρνούμαι να προσέλθω στην ανάκριση καθώς δεν έχω τίποτε να προσφέρω σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Αντίθετα, ως αναρχική έχω επιλέξει να συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις στον κοινωνικό αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κομμάτι αυτού του αγώνα είναι και η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους. Η αλληλεγγύη στους 3 αναρχικούς (Χ. Κορτέση, Σ. Νικητόπουλο, Β. Σταθόπουλο) που παλεύουν για την άμεση απελευθέρωσή τους αρνούμενοι κάθε συμμετοχή στον «Επαναστατικό Αγώνα», καθώς και στους 3 αγωνιστές που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τον «Ε.Α.» (Π. Ρούπα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη), και ιδιαίτερα στους απεργούς πείνας Γουρνά και Μαζιώτη, οι οποίοι αυτή τη στιγμή διακινδυνεύουν την υγεία και τη ζωή τους διεκδικώντας να αρθεί το εκδικητικό καθεστώς απομόνωσης που έχει επιβληθεί στον Κ. Γουρνά.

 

22 Οκτώβρη 2010

Κατερίνα Σοφιανού

άλλα σχετικά κείμενα: 

Ορισμένοι από τους κληθέντες "ως μάρτυρες για την παρβ 187 Α Π.Κ"

Κείμενο της Μαρί Μπεραχά

Κείμενο του Νίκου Μαλαπάνη