Πίσω δολοφόνοι! Παντού και πάντα, αλληλεγγύη και ιντιφάντα

Από τη μία, ένας μικρός στόλος με εκατοντάδες αλληλέγγυους από διάφορες χώρες, με πλοιάρια γεμάτα είδη διατροφής και φαρμακευτικής βοήθειας, σε μια προσπάθεια να σπάσει τον στρατιωτικό αποκλεισμό και να προσεγγίσει την μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή στον κόσμο, τη Λωρίδα της Γάζας. Και από την άλλη ένας πανίσχυρος στρατός, ενός κράτους συγκροτημένου πάνω στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό, που επί 60 και πλέον χρόνια κατακτά, εποικίζει, καταστέλλει και αφανίζει ένας ολόκληρο λαό: ακταιωροί, ελικόπτερα, έφοδος στα πλοιάρια αλληλεγγύης, πυροβολισμοί, δεκάδες τραυματίες και τουλάχιστον 15 νεκροί.

Θεωρούμε αυτονόητη την παρουσία όλων μας στην απογευματινή συγκέντρωση σήμερα Δευτέρα 31/5, στις 7:00μμ, έξω από την ισραηλινή πρεσβεία (επί της Κηφισίας, λίγο πιο πάνω από το μετρό Πανόρμου).

Πίσω δολοφόνοι! Παντού και πάντα αλληλεγγύη και ιντιφάντα (ιντιφάντα στα αραβικά θα πει εξέγερση).

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

[μας στάλθηκε με e-mail και την δημοσιεύουμε]

Μέσα στην περίοδο καπιταλιστικής κρίσης που διανύουμε, όπου οι μεγαλοτραπεζίτες μετρούν τα κέρδη τους εις βάρος των λαών που ξεζουμίζουν, τα αφεντικά δολοφονούν στεγνά εργάτες προκειμένου να γεμίσουν κι΄άλλο τις τσέπες τους, οι κρατιστές προκειμένου να σβήσουν το χρέος τους στο σύστημα ζητούν μέχρι και τη συνδρομή των ανθρώπων που εκμεταλλεύονται, και ενώ οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις βρίσκονται στο χείλος της εξέγερσης, καθώς έχουν πέσει εντελώς οι μάσκες και τα όποια δημοκρατικά προσχήματα, καλούμαι και εγώ με τη σειρά μου να υπηρετήσω την πατρίδα. Να υπερασπιστώ το μαντρί που λέγεται Ελλάδα, στο οποίο είμαι φυλακισμένος με σκοπό τον έλεγχο και τη χειραγώγηση μου, και να διασφαλίσω έτσι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Καλούμαι λοιπόν να παρουσιαστώ στις 11 Μαΐου στο ΚΕΜΧ Ναυπλίου και να υπηρετήσω τον πλέον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους που λέγεται ελληνικός στρατός. Το μηχανισμό αυτό που μαζί με την αστυνομία έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την άμεση καταστολή κοινωνικών αγώνων και εξεγέρσεων των καταπιεσμένων. Εξεγέρσεων όπως αυτή των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1896, των κολίγων στο Κιλελέρ το 1910, των λιμενεργατών της Καλαμάτας το 1934 και δύο χρόνια αργότερα των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το 1936, ενώ με αίμα, επίσης από στρατιωτικά πυρά, βάφτηκε και η εξέγερση των φοιτητών του πολυτεχνείου, που εναντιώθηκαν στη χούντα το 1973. Πλούσια επίσης είναι η δράση του ελληνικού στρατού πέρα από τα ελληνικά σύνορα αλλά και η βοήθεια του στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ που έχουν αιματοκυλήσει τον κόσμο προασπιζόμενοι οικονομικά συμφέροντά. Τα συμφέροντα αυτά που τα ονομάζουν πατρίδα και που στο όνομα της έχουν διαπραχθεί τα χειρότερα εγκλήματα.

Πατρίδα, εθνική συμφιλίωση, εθνική υπερηφάνεια, λέξεις που μου πιπιλίζουν το μυαλό από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού ακόμα. Οι εθνικές επέτειοι και οι παρελάσεις, οι σημαίες και τα εθνικιστικά ποιηματάκια που διψούν για αίμα αλλοεθνών, στοχεύουν στη δημιουργία ενός ατόμου χωρίς ταξική συνείδηση. Ενός αποπροσανατολισμένου δούλου που θα δουλεύει ακατάπαυστα χωρίς να του μένει χρόνος για τον εαυτό του και χωρίς να σκέφτεται πέρα από αυτά που του επιβάλλουν. Ένα άβουλο ον που αντί να παλεύει για την απελευθέρωση του από την ταξική κοινωνία και τα εξουσιαστικά δεσμά, έχοντας φάει πλέον το παραμύθι της εθνικής ενότητας, θα νοιώθει ένα με αυτούς που τον εκμεταλλεύονται και θα είναι πρόθυμος, αλλά και περήφανος, να σκοτωθεί για τα συμφέροντα τους.

Είμαι αναρχικός και δεν δέχομαι καμιά συνδιαλλαγή με το κράτος και τους λακέδες του. Δηλώνω ολική άρνηση στράτευσης, καθώς το πρόβλημα μου δεν είναι μόνο τα στρατόπεδα, αλλά ο ίδιος ο θεσμός του στρατού. Δεν αποδέχομαι καμία εξαγορά της ποινής-θητείας μου, αλλά ούτε και την εκδικητική μετατροπή της σε ¨κοινωνική εργασία¨.

• Αρνούμαι να καταταγώ στον φασιστικό μηχανισμό του στρατού, που στόχο έχει την καταρράκωση της προσωπικότητας και την κατάργηση της αυτόβουλης σκέψης.
• Αρνούμαι να θάψω την ατομικότητα και την αξιοπρέπεια μου μέσα στην ομοιόμορφη, ρομποτοποιημένη μάζα των στρατοπέδων.
• Αρνούμαι να υπακούσω σε οποιαδήποτε ιεραρχία, εκτελώντας τις διαταγές του οποιουδήποτε κομπλεξικού στρατόκαυλου, και χωρίς να έχω κανένα δικαίωμα αντίρρησης.
• Αρνούμαι να υπηρετήσω οποιοδήποτε εθνικό σύμβολο καθώς όσοι βρίσκονται κάτω από αυτό είναι πέρα για πέρα εχθροί μου.
• Αρνούμαι οποιαδήποτε συμμετοχή στους επεκτατικούς πολέμους των πολυεθνικών εταιρειών.

Τάσσομαι απέναντι, έχοντας πλήρη συνείδηση, σε όλα αυτά που εσείς ονομάζεται πατρίδα και έθνος. Ο μόνος πόλεμος που είναι απαραίτητος και με βρίσκει σύμφωνο είναι αυτός που στόχο έχει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι ο ταξικός πόλεμος που βιώνουν καθημερινά οι μισθωτοί σκλάβοι, με εκβιαστικούς όρους, στους χώρους εργασίας. Ο πόλεμος των χιλιάδων νεκρών εργατών κάθε χρόνο στις οικοδομές, στα εργοστάσια, και σε όλα τα κάτεργα τις μισθωτής δουλείας. Είναι ο πόλεμος στον οποίο έχετε σαφή θέση στο πλευρό των αφεντικών που πλουτίζουν από το αίμα και των ιδρώτα των δούλων τους.

Μέχρι και την καταστροφή της ταξικής κοινωνίας ο πόλεμος αυτός θα συνεχίζεται.

• Αρνούμαι να έχω οποιαδήποτε σχέση μαζί σας.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΑΣ

ΤΑΣΣΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΑΣ

Αλληλεγγύη σε όλους τους αρνητές στράτευσης ανά τον κόσμο

ΦΑΤΣΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Τα σέβη μας, τους συντροφικούς μας χαιρετισμούς και την αμέριστη αλληλεγγύη μας Αχιλλέα.

2ημερο προβολών, 30-31/5, στο Πέραμα, από το DeStato

πορεία 20 μαΐου 2010...

Με το βλέμμα στην απεργία της Πέμπτης 20 Μάη

Από τις 10:00 π.μ. αύριο στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά για μοίρασμα κειμένων και αφισοκόλληση και μετά στην πορεία με τα απεργιακά μπλοκ του μουσείου.

με ένα συρματόπλεγμα τριγύρω στην καρδιά σου

Το βίντεο δείχνει τη στιγμή που τα ένστολα γουρούνια σπάνε τα τζάμια ενός καφενείου στην πλατεία των εξαρχείων. Δεν περιμένουμε βίντεο σαν και αυτά για να καταλάβουμε την συμμορίτικη λογική τους. Σαν συμμορία έκαναν έφοδο στο στέκι μας. Σαν συμμορία μπήκαν στην κατάληψη της οδού Ζαΐμη. Σαν συμμορία μπήκαν στο στέκι μεταναστών και χτύπησαν κόσμο. Σαν συμμορία τραμπουκίζει κόσμο σε γειτονιές, πλατείες και πάρκα η ομάδα Δίας. Αυτές οι εικόνες είτε τις ζούμε στην καθημερινότητα μας είτε τις βλέπουμε σε βίντεο μας ατσαλώνουν ακόμα περισσότερο. Στο τραγούδι που έγραψε η Ωχρά Σπειροχαίτη για την αστυνομική εισβολή στο ΡΕΣΑΛΤΟ, σε ένα σημείο λέει:

στις μέρες μας τις πονηρές η χούντα κι η δημοκρατία
σχεδιάζουν στα υπουργεία τους τη νέα τυραννία
οι μελανοχιτώνες γυαλίζουν τις στολές
σάβανα γαλανόλευκα στολίζουν τις μεταγωγές

κι αν έρχονται από την Ερμού ή τη Δημοκρατίας
με τον εισαγγελέα και τους ανακριτές
πάντα θα φεύγουν τρέχοντας κοιτώντας στις αυλές
μη τους ματώσουν γιασεμιά κι εμφύλιοι εραστές

Κανένα βήμα πίσω...

Συλλογική δημόσια δήλωση άρνησης στράτευσης

Ας το πούμε απλά. Δε γουστάρουμε να πάμε φαντάροι. Δε θέλουμε το στρατό ούτε για εμάς, ούτε για κανέναν. Μας απωθεί ένας μηχανισμός εξουσίας, ιεραρχίας, απόλυτης πειθαρχίας, παραλογισμού, ισοπέδωσης της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας. Ένας μηχανισμός που υπάρχει για να ασκεί βία προς τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους “μετέχοντες” σε αυτόν.

Γνωρίζουμε τι ρόλο έχουν παίξει οι στρατοί ως σφαγείς της ιστορίας, κατακτητές, δυνάμεις κατοχής ή εσχάτως “ειρηνευτικές δυνάμεις” και “ανθρωπιστικές αποστολές”. Ξέρουμε και τα παράσημα του “δικού μας” εθνικού στρατού. Το ρόλο του στις δικτατορίες τόσο τις προπολεμικές όσο και κυρίως της επταετίας. Τις διεθνείς του αποστολές στην Ουκρανία, στην Κορέα, στη Βοσνία, το Κόσοβο, το Αφγανιστάν.

Αν υπάρχει κάποιο νόημα στη λέξη πατρίδα σίγουρα για εμάς δεν είναι το μίσος για το γείτονα Τούρκο, Μακεδόνισσα, Αλβανό κτλ. εργαζόμενο, μαθήτρια, φοιτητή που αναγκάζεται να καταπίνει τις αντίστοιχες αηδίες περί εθνικού συμφέροντος που μας ταΐζει και η εγχώρια άρχουσα τάξη και η στρατοκρατική κάστα (ευτυχώς αδύναμη και σε απαξίωση όσο ποτέ σε αυτή τη χώρα). Μας είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, έναντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι).

Μας εξοργίζουν οι στρατιωτικές δαπάνες. Έχουμε δέκα χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο, πολύ λίγα που βγάλαμε την όποια κάποια σχολή μας, μόλις (άλλα ήδη) 2-3 τουλάχιστον που μπήκαμε στην εργασία. Δεν προλάβαμε να ξεχάσουμε τις ελλείψεις στα προηγούμενα χρόνια σε δασκάλους, σε υποδομή, σε βιβλία και γενικά σε δυνατότητες. Κι έχουμε ήδη νιώσει στο πετσί μας την τρομοκρατία του βασικού μισθού, την αγωνία αν θα μας κολλήσουν ένσημα ή όχι, αφού (λέμε τώρα) μετά από πολύ κόπο γλιτώσαμε από την αγωνία αν θα έχουμε δουλειά. Την ίδια στιγμή τα αεροπλάνα του στρατού ψηλότερα και περισσότερα πετούν, οι φρεγάτες μακρύτερα πλέουν. Κανένας μπαμπούλας για εχθρούς του έθνους δεν μας πείθει για την ανάγκη αυτών των εξοπλισμών, και σίγουρα το δόγμα “για να έχεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο” είναι από τα πιο άρρωστα που σκέφτηκε ποτέ ανθρώπου νους.

Μας κάθεται στο σβέρκο κι ο κοινωνικός ρόλος του στρατού. Ένα ακόμα κεφάλαιο στη γραμμικότητα της ζωής μας. Ένας χρόνος έξω από τον κόσμο, μακριά από όσα αγαπούμε, από όσα κάνουμε, από τους αγώνες μας. Κι αυτό γιατί «οι εμπειρίες από το στρατό είναι αξεπέραστες», «το κλίμα φανταστικό» (σχεδόν θλίψη προκαλούν αυτές οι ατάκες) και κυρίως γιατί θα γίνουμε (επιτέλους) άντρες. Ε, όχι, αν η αντροσύνη είναι αυτό που είστε, κρατήστε την για τον εαυτό σας, ας παραμείνουμε παιδιά, ας μπορούμε να αγγίξουμε και τη θηλυκή (ή όποια άλλη) πλευρά μας.

Τι νόημα έχει αν δε βγεις να το φωνάξεις;

Αισθανόμαστε αλληλέγγυοι με καθέναν που αρνείται την ένταξη στο στρατιωτικό μηχανισμό, που αμφισβητεί δια της απουσίας του ή της πάσης φύσεως διαφορετικής – εναλλακτικής στάσης του την υποχρεωτική στράτευση. Με αυτούς που βγάζουν τη γλώσσα και πηδούν από τη βάρκα ή διαλέγουν άλλο καράβι. Απλά δεν είναι αυτό που μας ταιριάζει, αυτό που (μετά από πολλή σκέψη και κουβέντα) διαλέγουμε. Θαρρούμε πως είναι πια ώριμος ο καιρός να βγούμε και να αρνηθούμε τη στράτευση πολιτικά, δημόσια και ωραία. Πως χρειάζεται να σπάσει η σιωπή γύρω από το θέμα, να δημιουργηθεί ένα ρήγμα στο πλέγμα της βεβαιότητας πως “έτσι έχουν τα πράγματα” και της αφωνίας των σκέψεων ότι δεν είναι μόνο έτσι. Να μιλήσουμε ξεκάθαρα για κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης (σκεπτόμενοι διαρκώς την κατάργηση του στρατού ως τέτοιου), αρνούμενοι μαζί με αυτήν κάθε δικαίωμα του στρατού και του κράτους να μας την επιβάλλουν. Να κάνουμε σαφές και αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμά μας στην συνειδητή και “στρατευμένη” προσφορά του χρόνου, της διάθεσης, της γνώσης και της κάθε ικανότητάς μας στις κοινωνικές δράσεις και τα κοινωνικά πεδία που ιεραρχούμε υψηλότερα και στα οποίες γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε υδροκέφαλο μηχανισμό πως μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερο.

Χαιρόμαστε και γεμίζουμε δύναμη από τη συνάντησή μας και την αβίαστη απόφαση της συμπόρευσής μας. Βρεθήκαμε και ενώνουμε διαθέσεις και δυνάμεις για να κινηθούμε όχι, όπως θα μας προτιμούσαν, κατά μονάδες χαμένες στην επικαιρότητα και το χάος των γεγονότων, αλλά ως συλλογικότητες, μικρές ή μεγαλύτερες με αλληλεγγύη και αμοιβαία εμπιστοσύνη με λόγο επιθετικό και ξεκάθαρο.

Στις σειρές του Μαΐου και του Αυγούστου του 2010, κάποιοι ούτε θα παρουσιαστούμε, ούτε θα κρυφτούμε. Θα φορέσουμε καλοκαιρινά κι όχι παραλλαγή, θα κάνουμε κάμπινγκ κι όχι στρατόπεδο. Γνωρίζοντας τις ενδεχόμενες συνέπειες και αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες της επιλογής μας, θα αρνηθούμε το στρατιωτικό μας πεπρωμένο, διατηρώντας ακέραιη την πολιτική και κοινωνική μας υπόσταση.

Μάιος 2010

Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Γιάννενα-Κόρινθος,

• Παναγιώτης Σιαβελής
• Άγγελος Νικολόπουλος
• Μόρις Ζαφειριάδης
• Δημήτρης Σωτηρίου
• Μενέλαος Εξίογλου
• Ευάγγελος Ζώης
• Σταύρος Κεφάλας

από http://www.antirrisies.gr/

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους αρνητές στράτευσης, οι οποίοι με την σειρά τους επιχειρούν μια βαθιά ρηγμάτωση στον θεσμό του στρατού.

Κάτω τα κράτη και όλοι οι στρατοί

Για τα γεγονότα της 5ης Μάη

  
Για την απεργία της 5ης Μάη, την πρωτόγνωρη σε όγκο διαδήλωση, τις πολύωρες διαδοχικές προσπάθειες κατάληψης της Βουλής, τις εκτεταμένες συγκρούσεις, τον τραγικό θάνατο 3 ανθρώπων από αναθυμιάσεις…

5 Μάη 2010. Η μεγαλύτερη πορεία της μεταπολίτευσης ήρθε για να αντιπαρατεθεί με το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας και υποδούλωσης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, εγχώριας και υπερεθνικής. Και ο κοινωνικός αυτός χείμαρρος των 150-200 χιλιάδων διαδηλωτών κατέβηκε για να εκβάλλει την οργή του στο κοινοβούλιο. «Όλοι για το σύνταγμα», «περικύκλωση-αποκλεισμός-κατάληψη της Βουλής». Η προσπάθεια εξελισσόταν για περισσότερες από 2 ώρες, ξανά και ξανά, παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, τις κρότου λάμψης, τις δολοφονικές επιθέσεις των μηχανοκίνητων ομάδων ΔΕΛΤΑ. Το σύνθημα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δονούσε την ατμόσφαιρα. Τα μπλοκ που έφταναν στο Σύνταγμα και μετά από λίγο αναγκάζονταν να προχωρήσουν πνιγμένα από τα χημικά, έκαναν στροφή λίγο πιο κάτω και ξαναγυρνούσαν, τη στιγμή που νέα μπλοκ διαδηλωτών έφταναν και αυτά έξω από το κοινοβούλιο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας στο δρόμο, εργαζόμενοι και άνεργοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες. Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής πολύωρες και εκτεταμένες. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του στο κατώτατο σημείο κοινωνικής αποδοχής.

5 Μάη 2010, λίγο μετά τις 3:00μμ, και αρχίζει να κυκλοφορεί η πληροφορία ότι «μάλλον υπάρχουν νεκροί από φωτιά που μπήκε σε υποκατάστημα της Μαρφίν στη Σταδίου». Στην αρχή κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει και περνάει από το μυαλό πολλών η ιδέα ότι πρόκειται για επικοινωνιακό τερτίπι του καθεστώτος για να αποσυρθεί ο κόσμος από τους δρόμους. Τελικά, όμως, η πληροφορία ισχύει. Ο κόσμος μουδιάζει, οι φάτσες σκοτεινιάζουν, η οργή και το σθένος εξανεμίζονται, τα μπλοκ αρχίζουν να αποχωρούν. Ο Χρυσοχοϊδης κάνει λόγο για εκκαθάριση της πόλης από τους διαδηλωτές επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας, οι δυνάμεις καταστολής παίρνουν θάρρος και εντολές για σαρωτική αντεπίθεση, το σκηνικό αλλάζει μέσα σε λίγη ώρα. Θα ακολουθήσουν μαζικές προσαγωγές από τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας μέχρι τα καφενεία των Εξαρχείων, ξυλοδαρμοί διαδηλωτών και κατοίκων, τραυματισμοί από επιθέσεις των ομάδων Δέλτα με τις μηχανές τους. Η απεργία στα ΜΜΕ αναστέλλεται για τον συντονισμό των μέσων μαζικής χειραγώγησης στο κυνήγι του «εσωτερικού εχθρού» που εξαπολύεται. Η κατάληψη «Χώρος Ενιαίας Πολύμορφης Αναρχικής Δράσης», στην οδό Ζαΐμη στα Εξάρχεια, δέχεται αστυνομική εισβολή και εκκένωση με χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και πυροβολισμών εντός του κτιρίου ενώ το Στέκι Μεταναστών, στην οδό Τσαμαδού πάλι στα Εξάρχεια, δέχεται αστυνομική επίθεση με εκτεταμένες ζημιές. Και στις δυο περιπτώσεις οι αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται από ομάδες Δέλτα, οι οποίες εφορμούν ως ένστολες συμμορίες. Και προφανώς έπεται συνέχεια. Τέτοιες ευκαιρίες δεν μένουν ανεκμετάλλευτες. O σχεδιασμός των κυρίαρχων, που έχει δρομολογηθεί όλη την περίοδο μετά την εξέγερση του «Δεκέμβρη» στην κατεύθυνση της εγκληματοποίησης και καταστολής του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και κάθε ακηδεμόνευτης κοινωνικής εστίας αντίστασης στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, έχει το απαραίτητο πάτημα να αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά, προπαγανδιστικά και επιχειρησιακά.

Όλες αυτές τις μέρες ο τραγικός θάνατος της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσακάλη, έχει στοιχειώσει τις καρδιές και τις συνειδήσεις μας. Γιατί η απώλειά τους είναι κομμάτι του δικού μας πόνου και όχι των κάθε είδους αυτόκλητων τιμητών. Όσο γελοίο, όμως, και αν είναι να μιλάει για «αδίστακτους δολοφόνους» ο κάθε Χρυσοχοΐδης την ώρα που προΐσταται της περιφρούρησης της λεηλασίας εκατομμυρίων ζωών από τα εξουσιαστικά διευθυντήρια, ο κάθε μπάτσος την ώρα που ανεβοκατεβάζει το γκλομπ του στα κεφάλια των διαδηλωτών, ο κάθε δημοσιογράφος τη στιγμή που συστηματικά χειραγωγεί, εξαπατά και συσκοτίζει τις συνειδήσεις, όσο δεδομένη και αν είναι η ευθύνη του κάθε Βγενόπουλου που με την απειλή της απόλυσης εξανάγκασε τους εργαζόμενούς του να βρίσκονται κλειδωμένοι εν είδη ανθρώπινης ασπίδας σε τραπεζικό του κατάστημα απ’ όπου θα περνούσε η απεργιακή πορεία, η ευθύνη του θανάτου από αναθυμιάσεις των 3 εργαζομένων αναπόφευκτα βαραίνει εκείνους που πυρπόλησαν το κτίριο χωρίς πρώτα να έχουν ελέγξει ότι μέσα δεν υπήρχαν άνθρωποι. Τραγική επιπολαιότητα; Εγκληματική αδιαφορία; Ή ακόμα χειρότερα κυνισμός, αποτέλεσμα μιας ελιτίστικης και αντικοινωνικής «αντίληψης», που αναγνωρίζει μόνο τον εαυτό της, εχθρεύεται οτιδήποτε έξω από την ίδια και «επιβεβαιώνεται» μέσα από την κατανάλωση επιθετικών πρακτικών χωρίς αγωνία για τα περιεχόμενα και τη διαλεκτική του κοινωνικού ανταγωνισμού;

Στις μάχες του δρόμου, εκεί όπου ξεδιπλώνεται η επιθετικότητα όσων δεν χωράνε στην κοινωνική συναίνεση και την κομματική πειθαρχία, είναι αυτονόητη αρχή ότι ποτέ δεν παραδίδονται στη φωτιά χώροι-σύμβολα στα οποία δεν έχει επιβεβαιωθεί πρώτα η παντελής απουσία ανθρώπων. Επιπλέον, ακριβώς επειδή οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές γνωρίζουν ότι τα αφεντικά πιθανότατα δε θα έχουν λάβει κανένα μέτρο προστασίας για τους εργαζομένους, προϋποθέτουν αυτή την επίγνωση ως αποτρεπτικό της ενδεχόμενης πράξης τους και όχι ως άλλοθι. Όσοι και όσες εκπίπτουν αυτών των επιλογών φέρουν ακέραια την ευθύνη για τις πράξεις τους, ακέραια την ευθύνη για την αυτούσια αναπαραγωγή αυτού του παρακμασμένου κόσμου. Και η πιο σκληρή απολογία δε δίνεται στα γελοία έδρανα της αστικής υποκρισίας και της «δικαιοσύνης» της αλλά στην ιστορία των αγώνων για την ελευθερία.

Δεν έχουμε μάθει ποτέ να μιλάμε με όρους «κακιάς στιγμής», πολύ περισσότερο «παράπλευρης απώλειας». Αυτά είναι άλλοθι που διεκδικεί ο εξουσιαστικός συρφετός για να δικαιολογεί την καθημερινή δολοφονική του δραστηριότητα. Με αυτό το ήθος, με αυτή τη λογική, κατεβαίνουμε στο δρόμο όλα αυτά τα χρόνια και έτσι θα συνεχίσουμε. Ανυποχώρητα, συλλογικά και μαχητικά, με οδηγό μας την αντίσταση, την ανυποταγή και τη ρήξη, την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και την ισοτιμία, την κοινότητα, την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη. Στις γειτονιές, στους εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους, στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις, στις κινήσεις αντιπληροφόρησης και στις κοινωνικές παρεμβάσεις, στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις, στα οδοφράγματα της καθημερινής ζωής και της κοινωνικής ανταρσίας.

Παρόλα τα κροκοδείλια δάκρυα όλων όσοι σχεδιάζουν την πιο βαθιά κοινωνική λεηλασία από την καπιταλιστική μηχανή, την πιο βαθιά κοινωνική υποδούλωση από την κρατική επιβολή και τους αστυνομικούς στρατούς κατοχής, παρόλη την συκοφαντία που χρησιμοποιείται στο προσκήνιο για να νομιμοποιηθεί η επιθετικότητα των κατασταλτικών μηχανισμών στο παρασκήνιο και με δεδομένη την αποφασιστική παρουσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στους δρόμους, ο αγώνας ενάντια στις επιβουλές της εξουσίας, ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση συνεχίζεται. Ραντεβού στο δρόμο…

11 Μάη 2010

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω
Αναρχικοί-Αναρχικές από Πειραιά
Θερσίτης (χώρος ραδιουργίας & ανατροπής) - Ίλιον
Ρεσάλτο (αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης) - Κερατσίνι
Αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά
Συνέλευση Εξεγερμένων Περάματος, Κερατσινίου, Νίκαιας, Κορυδαλλού, Πειραιά

[σχετικό κείμενο σε pdf]

Αναζητώντας ιδανικούς τόπους για συναντήσεις

Από την άνοιξη του 2010 λειτουργεί ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontana στο κέντρο του Κορυδαλλού (Δημητρακοπούλου 23).

Πρόκειται για ένα αυτοοργανωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα που θέλει να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αντιστεκόμενων από τον Κορυδαλλό και τις γύρω περιοχές. Όσων κατανοούν την αναγκαιότητα να συναντηθούν με τους ʽαπό τα κάτωʼ ,να ξεφύγουν από τη σύγχρονη καπιταλιστική ιδιώτευση της αποξένωσης και της απομόνωσης και να αντισταθούν συλλογικά στο υπάρχον σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Στόχος είναι ο χώρος να συμβάλλει στη δημιουργία και την ανάπτυξη δράσεων, παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών για κάθε τοπικό ή κεντρικό ζήτημα που απασχολεί όποιον συμμετέχει, να φιλοξενεί άλλα εγχειρήματα κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα, να γίνει ένας χώρος κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης.

Κάθε πρωτοβουλία που έχει σχέση με το χώρο διατηρεί την αυτονομία και την ευθύνη της δράσης της αρκεί να μην έρχεται σε αντίθεση με τα βασικά χαρακτηριστικά του χώρου. Το ίδιο ισχύει και για κάθε φιλοξενούμενο εγχείρημα. Οι αποφάσεις που αφορούν τον ίδιο το χώρο απαιτούν την ομόφωνη απόφαση της συνέλευσης.

Βασιζόμενοι στην ουσία της αλληλεγγύης που δεν απαιτεί ταύτιση απόψεων και αντιλήψεων μεταξύ των αγωνιζόμενων, δημιουργούμε τους όρους της αντίστασης σʼένα χώρο που λειτουργεί ΕΛΕΥΘΕΡΑ στηριζόμενος στις εξής βάσεις:

* Ισότιμα, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς ανώτερους και κατώτερους.

* Κανείς δεν επιβάλλεται σε κανέναν και με κανένα τρόπο.

* Καμία συνδιαλλαγή, καμία συμμετοχή στο σύστημα της εκμετάλλευσης.

* Μακριά από κομματικές λογικές και οργανώσεις.

* Χωρίς εμπορευματικές σχέσεις κέρδους.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Ανοιχτές Συνελεύσεις του χώρου.

Σʼαυτή την κατεύθυνση καλούμε όλους να συναντηθούν, να συμμετέχουν και να ασχοληθούν οι ίδιοι με τα ζητήματα που τους αφορούν.

[http://pasamontana.blogspot.com/]

Μια οργή μέχρι τον ουρανό και μια καρδιά σπασμένη χίλια κομμάτια

Στην ορολογία, την κουλτούρα, τη γλώσσα των αναρχικών δεν υπάρχουν οι λέξεις "ατύχημα", "παράπλευρη απώλεια", "κατά λάθος". Η αδιανόητη απώλεια 3 ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας μοναδικής στα μεταπολιτευτικά χρονικά πορείας. Πως να αντέξεις την αντίφαση; Μια οργή μέχρι τον ουρανό και μια καρδιά σπασμένη χίλια κομμάτια.

Ακολουθεί σχετική ανακοίνωση από την ανοιχτή συνέλευση σήμερα το απόγευμα στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, στην οποία συμμετείχαμε και κάποιοι σύντροφοι και συντρόφισσες από το ΡΕΣΑΛΤΟ.


οι δολοφόνοι "θρηνούν" τα θύματά τους
(για τον σημερινό τραγικό θάνατο 3 ανθρώπων)

Η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση και πορεία σήμερα Τετάρτη 5 Μαϊου μετατράπηκε σε έναν κοινωνικό χείμαρο οργής. Τουλάχιστον 200 χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας στο δρόμο (εργαζόμενοι και άνεργοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες) επιχειρούσαν επί ώρες σε διαδοχικά κύματα να περικυκλώσουν και να καταλάβουν τη Βουλή. Οι δυνάμεις καταστολής σε πλήρη διάταξη στο γνώριμο ρόλο τους, αυτόν της προάσπισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι συγκρούσεις πολύωρες και εκτεταμένες. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του στο ναδίρ.
Αναμέσα σε όλα όμως, ένα περιστατικό τραγικό που καμιά λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει: 3 άνθρωποι νεκροί από αναθυμιάσεις στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου που τυλίχθηκε στις φλόγες.
Το κράτος και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός συρφετός, χωρίς καμία αιδώ απέναντι στους νεκρούς και τους οικείους τους, μιλούν από την πρώτη στιγμή για δολοφόνους-κουκουλοφόρους, επιχειρώντας να αξιοποίησουν το συμβάν για να κατευνάσουν το ρεύμα κοινωνικής οργής που ξέσπασε, για να αποκαταστήσουν το κουρελιασμένο τους κύρος, για να επιβάλλουν ξανά τον αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, για να καταστείλλουν τις εστίες κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για το λόγο αυτό τις τελευταίες ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις επελαύνουν στο κέντρο της Αθήνας, έχουν προχωρήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές και έχουν εισβάλει με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στην αναρχική κατάληψη “χώρος ενιαίας πολύμορφης δράσης” στην οδό Ζαϊμη και στο “στέκι μεταναστών” στην Τσαμαδού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές (και οι δυο χώροι στα Εξάρχεια). Την ίδια στιγμή, η απειλή της βίαιης αστυνομικής εκκένωσης επικρέμμεται πάνω και από τους υπόλοιπους αυτοοργανωμένους χώρους (καταλήψεις και στέκια) μετά το πρωθυπουργικό διάγγελμα περί εισβολών για τη συλλήψη των “δολοφόνων”.
Οι κυβερνήτες, οι κρατικοί αξιωματούχοι, το πολιτικό προσωπικό, τα τηλεφερέφωνα και οι έμμισθοι κονδυλοφόροι επιχειρούν με τον τρόπο αυτό να καθάρουν το καθεστώς τους και να εγκληματοποιήσουν τους αναρχικούς και κάθε ακηδεμόνευτη φωνή αγώνα. Λες και υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτοί που επιτέθηκαν στην τράπεζα να γνώριζαν πως μέσα υπήρχαν άνθρωποι και ωστόσο να την πυρπόλησαν (εφόσον ισχύει το επίσημο σενάριο). Μάλλον μπερδεύουν τους αγωνιζόμενους ανθρώπους με τους εαυτούς τους, που χωρίς κανένα ενδοιασμό παραδίδουν ολόκληρη την κοινωνία στην πιο βαθιά λεηλασία και υποδούλωση, που υποδεικνύουν στους πραιτοριανούς τους να χτυπάνε ανενδοίαστα και να πυροβολούν στο ψαχνό, που οδήγησαν 3 ανθρώπους στην αυτοκτονία την τελευταία εβδομάδα λόγω χρεών.
Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός δολοφόνος, ο πραγματικός αυτουργός του σημερινού τραγικού θανάτου των 3 ανθρώπων είναι ο “κύριος” Βγενόπουλος, που με τους γνωστούς εργοδοτικούς εκβιασμούς (απειλή απόλυσης) ανάγκασε τους υπαλλήλους του σε ημέρα απεργίας να εργάζονται στα υποκαταστήματα της τράπεζάς του, ακόμα και σε αυτά, όπως της Σταδίου, απ’ όπου θα περνούσε η διαδήλωση. Εκβιασμοί που είναι γνώριμοι σε όλους όσοι βιώνουν καθημερινά την τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς. Να δούμε, σήμερα, τι δικαιολογίες θα βρει να ξεφουρνίσει στους οικείους των θυμάτων και σε ολόκληρη την κοινωνία (με το γνωστό σιχαμένο μελιστάλαχτο και σοβαροφανές ύφος του) αυτός ο μεγαλοκεφαλαιούχος, που ορισμένα καθεστωτικά κέντρα τον προωθούν για επόμενο πρωθυπουργό σε κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” μετά την αναμενόμενη ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.

Αν μπορεί μια απεργία δίχως προηγούμενο να θεωρηθεί δολοφόνος…
Αν μπορεί μια διαδήλωση δίχως προηγούμενο, σε μια κοινωνική κρίση δίχως προηγούμενο, να θεωρηθεί δολοφόνος…
Αν μπορούν ανοιχτοί κοινωνικοί, ζωντανοί και δημόσιοι χώροι να θεωρηθούν δολοφόνοι…
Αν μπορεί το κράτος να απαγορεύει την κυκλοφορία και να επιτίθεται σε διαδηλωτές με το πρόσχημα να συλλάβει δολοφόνους…
Αν μπορεί ο Βγενόπουλος να κρατάει έγκλειστους εργαζόμενους μέσα σε μια τράπεζα, κατ’ εξοχήν κοινωνικό εχθρό και στόχο επίθεσης των διαδηλωτών…
…είναι γιατί η εξουσία, ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος, θέλει να καταστείλει στη γέννησή της μια εξέγερση που αμφισβητεί τη λύση μιας ακόμα πιο βάναυσης επίθεσης στην κοινωνία, μιας ακόμα μεγαλύτερης κοινωνικής λεηλασίας από το κεφάλαιο, μιας ακόμα πιο διψασμένης αφαίμαξής μας.
…είναι γιατί το μέλλον της εξέγερσης δε χωρά πολιτικούς και αφεντικά, αστυνομία και ΜΜΕ.
…είναι γιατί πίσω από την πολυδιαφημισμένη “μοναδική” τους λύση, υπάρχει η λύση που δε μιλάει για ρυθμούς ανάπτυξης και ανεργία, αλλά για αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και ανθρώπινες σχέσεις.

Ας κοιταχτούν λοιπόν ανάμεσά τους τα φυράματα της εξουσίας και του κεφαλαίου, οι παρατρεχάμενοι και οι λακέδες τους για το ποιοι είναι οι δολοφόνοι της ζωής, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας. Και σήμερα και πάντα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ

από την ανοιχτή συνέλευση του απογεύματος 5/5/2010
στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

http://pat61.squat.gr/

ανακοινώθηκαν τα δεύτερα νέα μέτρα!

Ανάμεσα τους ξεχωρίζουμε:

1.Καταργείται ο 13ος και ο 14ος μισθός στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι έχοντες μεικτές αποδοχές άνω των 3000 ευρώ, δεν θα παίρνουν καθόλου δώρα και επιδόματα. Όσοι κινούνται κάτω από αυτό το όριο, θα παίρνουν 250 ευρώ το Πάσχα, 250 ευρώ ως επίδομα αδείας και 500 ευρώ τα Χριστούγεννα.

2.Μειώνονται κατά 8% επιπλέον τα επιδόματα στο δημόσιο τομέα, ενώ για τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα όπου δεν υπάρχουν επιδόματα, θα περικοπούν οι μισθοί κατά 3% επιπλέον.

3.Καταργείται η 13η και η 14η σύνταξη για όλα τα ταμεία (δημόσιο-ιδιωτικό). Για συντάξεις κάτω των 2.500 ευρώ (μεικτά) οι συνταξιούχοι θα παίρνουν ως επίδομα 200 ευρώ το Πάσχα, 200 ευρώ το καλοκαίρι και 400 ευρώ τα Χριστούγεννα.

4.Παγώνουν οι μισθοί και οι συντάξεις (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) για όλη τη διάρκεια του προγράμματος στήριξης και της επιτήρησης από ΕΕ-ΔΝΤ, δηλαδή καταρχήν για τα επόμενα 3 χρόνια, με πιθανότητα μέχρι και μια δεκαετία που μπορεί να κρατήσει η επιτήρηση.

5.Αυξάνονται κατά 10% όλοι οι συντελεστές Φ.Π.Α., δηλαδή ακριβαίνουν τα πάντα κατά 10%. Ο συντελεστής του 21% γίνεται 23%, του 10% γίνεται 11% και ο συντελεστής του 5% γίνεται 5,5%.

6.Αυξάνονται, επίσης, κατά 10% επιπλέον οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα.

7.Αυξάνονται οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, δηλαδή αυξάνει ο φόρος για την αγορά ή την μεταβίβαση κατοικίας.

8.Ξεκινά διαβούλευση με τους "κοινωνικούς εταίρους" (εργοδοτικές οργανώσεις και εργατοπατέρες) για αλλαγές στο όριο απολύσεων (είναι σήμερα στο 2%) και μειώσεις στις αποζημιώσεις απόλυσης εργαζομένου.

9.Κόβεται η καταβολή της δεύτερης δόσης του ειδικού επιδόματος αλληλεγγύης.

10.Προωθούνται ρυθμίσεις βάσει των οποίων θα μειώνεται η αποζημίωση για την υπερωριακή απασχόληση.

11.Ορίζονται νέα (χαμηλότερα) επίπεδα κατώτατων αποδοχών για τους νέους και τους μακροχρόνια ανέργους (κατάργηση ουσιαστικά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας).

12.Από το 2011 θα ξεκινήσει η εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα (περαιτέρω μείωση των αποδοχών μέσω της πλήρους περικοπής επιδομάτων)

13.Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα και απελευθερώνεται ο τομέας των μεταφορών και της αγοράς ενέργειας (ιδιωτικοποιήση και των τελευταίων τομέων που έχουν απομείνει στη διαχειρίση του δημοσίου).

Τα μέτρα θα κατατεθούν προς ψήφιση στο κοινοβούλιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος μέσα στις επόμενες 2-3 μέρες.

Σχετικά με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί και αυτό άμεσα προβλέπονται:

1.Η εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών να αρχίσει από το 2011 με τριετή περίοδο προσαρμογής.

2.Υπολογισμός της σύνταξης με βάση το σύνολο του εργασιακού βίου

και σύνδεση του χρόνου συνταξιοδότησης με την εξέλιξη του προσδόκιμου χρόνου ζωής (δηλαδή αυτόματη αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης αν κριθεί ότι έχει αυξηθεί ο προσδόκιμος μέσος χρόνος ζωής του πληθυσμού).

3.Περικοπές στη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

4.Ελάχιστη "εγγυημένη" σύνταξη για όσους υπερβαίνουν το 65ο έτος της ηλικίας τους, η οποία θα καταβάλλεται εφόσον πληρούνται συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια.

Μην φανταστεί κανείς ή καμία ότι η δεύτερη αυτή δέσμη νέων μέτρων (όσο επώδυνα κι αν είναι) θα είναι και η τελευταία. Είναι βέβαιο ότι είτε τον Ιούλιο είτε το αργότερο το φθινόπωρο θα ακολούθησουν κι άλλα μέτρα, πιο εστιασμένα πλέον στον ιδιωτικό τομέα με "επιχείρημα" την "αύξηση της ανταγωνιστικότητας". Ενώ για κάθε οικονομικό μέγεθος-στόχο για τον οποίο θα υπάρχει "απόκλιση" κατά τη διάρκεια της επόμενης τριετίας, νέα μέτρα θα ανακοινώνονται. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι το διάστημα να μην αφορά μόνο την επόμενη τριετία αλλά η επιτήρηση να διαρκέσει όλη την τρέχουσα δεκαετία.

Ένα από τα τρικάκια που πετούσαμε στην πρόσφατη μηχανοκίνητη πορεία-παρέμβαση στις περιοχές μας έγραφε στις δυο του όψεις: ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕ ΣΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ / Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ. Με το βλέμμα στραμμένο στη γενική απεργία και πορεία της Τετάρτης...

για την κατάληψη επί της οδού καποδιστρίου στο αιγάλεω...

[περισσότερες πληροφορίες πρωτοβουλία αναρχικών αιγάλεω]